Brian Eno

Właśc. Brian Peter George St. John Le Baptiste de la Salle Eno, ur. 15.05.1948 r. w Woodbridge w hrabstwie Suffolk, Anglia. Ucząc się w szkołach artystycznych w Ipswich i Winchester, młody Brian znalazł się pod silnym wpływem awangardowych kompozytorów, Corneliusa Cardewa i Johna Cage'a. Mimo że nie potrafił grać na żadnym instrumencie, lubił "bawić" się wielościeżkowymi magnetofonami i w 1968 r. napisał wydany w ograniczonym nakładzie podręcznik, "Music For Non Musicians" ("Muzyka dla nie-muzyków"). W tym samym okresie założył formację Merchant Taylor's Simultaneous Cabinet wykonującą kompozycje Eno oraz różnych kompozytorów współczesnych, m.in. Christiana Wolffa, La Monte'a Younga, Gorneliusa Cardewa i George'a Brechta.

"Następcą" tego muzycznego eksperymentu była krótka przygoda z awangardowym zespołem Maxwell Demon. Po przeprowadzce do Londynu Eno zamieszkał w artystycznej komunie i grał w Scratch Orchestra Cardewa, The Portsmouth Sinfonia oraz ze swoją własną grupą. W styczniu 1971 r. w wyniku spotkania z saksofonistą Andym Mackayem dołączył do Roxy Music jako "doradca techniczny", ale już niebawem jego niezwykle silny image zaczął przyćmiewać lidera zespołu Bryana Ferry'ego. Był to główny powód jego odejścia z Roxy Music, do którego doszło 21.06.1973 r. W tym samym dniu Eno na poważnie rozpoczął karierę solową, pisząc utwór "Baby's On Fire".

Niebawem związał się na krótko z Robertem Frippem, z którym wcześniej współpracował przy rejestracji drugiego albumu Matching Mole Roberta Wyatta, Linie Red Record. W listopadzie 1973 r. ukazał się ich ezoteryczny longplay No Pussyfooting, po czym obaj artyści wyruszyli we wspólną trasę. W styczniu 1974 r. na rynku pojawił się album Eno Here Come The Warm Jets, nagrany z udziałem m.in. Roberta Frippa i Phila Manzanery. Z nawiązką spełnił wiązane z nim nadzieje, prezentując pogmatwane teksty Eno i nie mniej niezwykły wokal.

Punkowy singel "Seven Deadly Finns" stał się zalążkiem trasy, w którą Brian wyruszył wraz z zespołem Winkies i ich liderem Philem Rambowem. Podczas piątego koncertu prawe płuco odmówiło Eno posłuszeństwa i muzyk trafił do szpitala. W okresie rekonwalescencji odwiedził Amerykę, zarejestrował kilka nagrań demo z Television oraz współpracował z Johnem Cale'em przy albumach Slow Dazzle i Helen Of Troy. Kulminacją przyjaźni z byłymi członkami Velvet Underground był wspólny występ w londyńskim Rainbow Theatre 1 czerwca 1974 r., kiedy Eno pojawił się na scenie obok Cale'a, Kevina Ayersa i Nico, wspomaganych również przez Roberta Wyatta i Mike'a Oldfielda. Wkrótce ukazał się album upamiętniający to wydarzenie. Po nagraniu drugiego solowego longplaya, Taking Tiger Mountain (By Strategy), Eno dał się poznać jako producent, współpracując z Robertem Wyattem, Robertem Calvertem i Philem Manzanerą. To z kolei zapoczątkowało eksperymenty artysty z muzyką wykorzystującą bardziej nastroje i barwy niż sekwencje rytmiczne.

Niebawem powołał też do życia własną wytwórnię płytową, Obscure, której trzecią propozycją było własne wydawnictwo założyciela, Discreet Music, prezentujące długą, opartą na brzmieniu syntezatorów kompozycję napisaną w okresie rekonwalescencji po wypadku samochodowym. W tym samym okresie Eno zarejestrował również płytę Another Green World, będącą kolejnym dowodem stałego wpływu twórczości Johna Cage'a. Następną propozycją był album nagrany znów we współpracy z Robertem Frippem, Evening Star. Po krótkim związku z zespołem Phila Manzanery, 801, nawiązał współpracę z malarzem Peterem Schmidtem przy dziele "Oblique Strategies" - serii not promujących "lateral thinking" (poszukiwanie rozwiązań w oparciu o wyobraźnię, a nie logiczne myślenie). W czasie niezwykle pracowitego 18-miesięcznego okresu Eno zarejestrował 120 utworów, których liczba w konsekwencji doprowadziła do opóźnienia wydania jego kolejnego albumu. Znalazł jednak wolną chwilę, by wspomóc Davida Bowiego przy nagrywaniu jego trylogii: Low, Heroes i Lodger.

Siłą rozpędu zdołał też ukończyć swój własny longplay, Before And After Science. Wydany na singlu utwór "King's Lead Hat" odniósł niespodziewany sukces komercyjny. Jego tytuł był anagramem nazwy Talking Heads, z którym to zespołem Eno nawiązał później producencką współpracę przy trzech kolejnych albumach. Sam zajął się z kolei muzyką filmową, by niebawem powrócić do tzw. muzyki pasywnej (ambient music). Album Music For Films był zbiorem specyficznych plam dźwiękowych i fragmentów, które można było puszczać podczas oglądania filmów. Kontynuacją tego eksperymentu było wydawnictwo Music For Airports.

W tym okresie Eno cieszył się również ogromnym wzięciem jako producent; brał udział w rejestracji albumów m.in. Ultravox, awangardowego duetu Cluster, Harolda Budda, Devo i Talking Heads. W 1979 r. przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie rozpoczął pracę nad eksperymentalnymi formami wideo. Na całym świecie prezentowano wystawy jego twórczości wizualnej, którym towarzyszyły nastrojowe kompozycje. W tym samym czasie podjął się produkcji albumu No New York, będącego dziełem awangardowych artystów związanych z ruchem New York No Wave: The Contortions, DNA, Teenage Jesus And The Jerks i Mars, a nieco później kolejnych dwóch longplayów Talking Heads.

W 1981 r. do Top 30 trafiło fascynujące wydawnictwo My Life In The Bush Of Ghosts, nagrane przez artystę wraz z liderem Talking Heads, Davidem Byrne'em. Rok wcześniej Eno poznał kanadyjskiego producenta i inżyniera dźwięku, Daniela Lanois. Razem podjęli się produkcji albumów Voices brata Eno, Rogera, i The Plateau Of Minor Harolda Budda. Kulminacją twórczej współpracy Eno i Lanois były dwa doskonałe albumy U2, The Unforgettable Fire i The Joshua Tree.

W 1990 r. Eno we współpracy z Johnem Calem nagrał album Wrong Way Up — pierwszą od 14 lat płytę z partiami wokalnymi. Dwa lata później zaproponował kolejne płyty: Nerve Net, nagraną z udziałem m.in. Roberta Frippa i Johna Paula Jonesa oraz The Shutov Assembly — kompilację najciekawszych fragmentów muzyki pasywnej (powstałych po 1985 r.), zainspirowanych twórczością rosyjskiego malarza Sergieja Shutova. W 1993 r. nagrał jedną długą kompozycję, która umieszczona na albumie Neroli, prezentowana była m.in. ... na oddziałach położniczych, niezwykle kojąco wpływając na system nerwowy młodych matek! Cały dorobek tego niezwykłego artysty jest dowodem jego wielkiego uwielbienia dla nastrojowej, ezoterycznej muzyki, nieustannie zmieniających się stylów i eksperymentów muzycznych.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Ali Click	Brian Eno	10.1992	93[1]	-	Warner Bros W 0131T	[written by Brian Eno][produced by Brian Eno]
An Ending	Brian Eno	08.2009	136[1]	-	Primal Recordings PRI 005	[written by A. Broekhuyse][produced by Leama & Moor]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Here Come the Warm Jets	Brian Eno	11.1973	26[2]	151[6]	Island 9268	[produced by Brian Eno]
Before and After Science	Brian Eno	12.1977	-	171[5]	Island 9478	[produced by Brian Eno, Rhett Davies]
Music for Films	Brian Eno	10.1978	55[1]	-	Polydor 2310 623	[produced by Brian Eno]
My Life in the Bush of Ghosts	Brian Eno-David Byrne	02.1981	29[8]	44[13]	E.G. EGLP 48	[produced by David Byrne and Brian Eno]
Ambient 4: On Land	Brian Eno	03.1982	93[1]	-	EG EGED 20	[produced by Brian Eno]
Nerve Net	Brian Eno	09.1992	70[1]	-	Opal 9362450332	[produced by Brian Eno]
Wah Wah	James & Brian Eno	09.1994	11[2]	-	Fontana 5228272	[produced by Brian Eno]
Spinner	Brian Eno & Jah Wobble	10.1995	71[2]	-	All Saints ASCD 023	[produced by Jah Wobble, Brian Eno]
The Drop	Brian Eno	07.1997	135[1]	-	Thirsty Ear 66032	[produced by Brian Eno]
Drawn from Life	Brian Eno & J. Peter Schwalm	05.2001	196[2]	-	Astralwerks 10148	-
Another Day on Earth	Brian Eno	06.2005	75[2]	-	Hannibal HNCD1475	[produced by Brian Eno]
Everything That Happens Will Happen Today	Brian Eno-David Byrne	08.2008	153[1]	-	Todomundo TODO 002	[produced by David Byrne and Brian Eno]
Small Craft on a Milk Sea	Brian Eno with Jon Hopkins & Leo Abrahams	11.2010	82[2]	84[1]	Warp WARPCD 207	[produced by Brian Eno]
Lux	Brian Eno	11.2012	77[1]	-	Warp WARPCD 231	[produced by Brian Eno]
Someday World	Eno & Hyde	05.2014	46[2]	194[1]	Warp WARPCD 249	[produced by Brian Eno, Fred Gibson]
High Life	Eno & Hyde	07.2014	194[1]	194[1]	Warp WARPCD 255	[produced by Brian Eno, Fred Gibson]
The Ship	Brian Eno	05.2016	28[1]	175[1]	Warp WARPCD 272	[produced by Brian Eno, Peter Chilvers]
Reflection	Brian Eno	01.2017	78[2]	-	Warp WARPCD 280	[produced by Brian Eno]