Muzyka w Manchester

Dla Mancucunians dziedzictwo muzyki popularnej tego miasta będzie zawsze żródłem uzasadnionej dumy.Zróznicowanie etniczne mieszkańców miasta pozwoliło wykreować nowe trendy w muzyce powodując,że Manchester stał się jednym z ważniejszych miejsc na mapie muzycznego świata.
Mimo,że Manchester miał zespoły robiące duże wrażenie na muzycznej scenie przed 1976r [ The Hollies, The Bee Gees i 10cc],to kluczowym momentem w historii manchesterskiej sceny muzycznej stał się 4 czerwca 1976r ,gdy Sex Pistols na zaproszenie Howarda Devoto z Buzzcocks wystąpili w Lesser Free Trade Hall w Castlefield,dając legendarny koncert;legendarny ponieważ wśród publiczności było kilkadziesiąt osób,które w przyszłości miały odgrywać znaczące role:Tony Wilson,prezenter TV Granada,póżniejszy właściciel wytwórni Factory;Ian Curtis, Peter Hook, Bernard Sumner (z Joy Division i New Order), Morrissey - póżniej The Smiths , producent Martin Hannett, i Mick Hucknall z Simply Red.
Niedługo po tym Wilson zakłada Factory Records i podpisuje kontrakt z Joy Division.Zrywa z tradycyjnym obrazem miasta rewolucji przemysłowej,jako obrazu przemysłowej północy i świata glam rocka Andy Warhola.Podczas gdy podopieczni wytwórni A Certain Ratio i The Durutti Column wykuwają swoje brzmienie,członkowie Joy Division przykuwają uwagę jako typowi przedstawiciele klasy robotniczej The Fall,która stała się jedną z najbardziej inowacyjnych,oryginalnych i płodnych grup w następnych trzech dekadach.
New Order powstały na zgliszczach Joy Division łączył rock,pop i dance music ,szczycił się sprzedażą milionów płyt i uznaniem krytyki.Grupą ,którą można uznać za manchesterski zespół lat 80-tych to prowadzony przez Morrisey'a i Marra-The Smiths.Ich piosenki takie jak Rusholme Ruffians i Suffer Little Children stają się ikonami miasta podobnie jak obrazy L.S.Lowry'ego.
Koniec lat 80-tych to wybuch nowej energii,której paliwem były nowe cudowne tabletki-ecstazy.Nowa scena ogniskuje się wokół otwartego przez Factory klubu Hacienda, który szybko staje się legendą i Mekką dla ludzi pragnących doświadczyć nowych brzmień, które później przerodziły się w gatunek nazwany acid house'em,a zjawisko sceną Madchester,której przedstawicielami były takie grupy jak:Happy Mondays, The Inspiral Carpets,i The Stone Roses. To dzięki imprezom, na których grali znakomici didżeje, jak Mike Pickering, Graeme Park, Jon da Silva, Tom Wainwright i Dave Haslam, ukształtowała się brytyjska kultura klubowa.. Mimo paru błędnych biznesowo decyzji, Wilson stara się utrzymać firmę na powierzchni. Do czasu, gdy rynkiem zaczynają rządzić dilerzy narkotyków i staje się to coraz mniej realne.Historię muzycznej sceny Manchesteru tego okresu przedstawia najpełniej film Michaela Winterbottoma z 2002r "24 Hour Party People".
Po tym szalonym okresie,muzyczna scena traci swoją energię,ale ciągle działa tam wiele interesujących kapel jak chociażby Take That, 808 State, M People, Oasis, James, Badly Drawn Boy, Michael McGoldrick, Gold Blade ,Elbow, Mr Scruff i kontynujący swoją karierę Doves,Morrissey i The Fall.Wyjątkową karierę na brytyjskim rynku zrobił zespół Oasis,których koncerty obejrzało ponad 5mln widzów.
Najpopularniejszą areną koncertową miasta jest Manchester Evening News Arena,mieszcząca 20 tysięcy widzów,będącą największym tego typu obiektem w Europie.Innym znanym obiektem jest Northern Quarter uważany za kulturalne i muzyczne serce miasta.
[mt]

Brzmienie Manchester

Miasto w pn.-zach. Anglii, ważny ośrodek muzyki popularnej, w którym na początku lat 60. działały zespoły The Hollies i Herman's Hermits, udanie konkurujące z zespołami tzw. brzmienia z Liverpoolu.
Począwszy od 1982, kiedy to debiutował inny, znany zespół z tego ośrodka The Smiths stanowił ważne centrum brytyjskiej muzyki rockowej. Na przełomie lat 80. i 90 zespoły z Manchesteru zdecydowanie zdominowały Wielką Brytanię, zalewając listy przebojów piosenkami, będącymi połączeniem melodyjnego popu z acidhousowymi rytmami tanecznymi. W środowisku muzyków i fanów rocka przyjęła się na określenie tej stylistyki muzycznej nazwa Madchester.
Dominowały wówczas dwa style w muzyce popularnej: jeden reprezentował gitarowo-popowy zespół The Stone Roses, który nawiązywał w warstwie melodycznej do piosenek z lat 60. i zadebiutował pod kierunkiem wokalisty Iana Browna w 1985, drugi charakteryzował się nowocześniejszymi aranżacjami, jego głównym przedstawicielem był zespół Happy Mondays. W ich muzyce było więcej nowinek technicznych, np. sample, czyli elektroniczne cytaty z piosenek The Beatles czy LaBelle.
Niezależnie od różnic stylistycznych, oba zespoły utożsamiane były z psychodeliczną sceną rave'ową z Manchesteru. W ślad za The Stone Roses i Happy Mondays podążyli inni wykonawcy, m.in. The Charlatans oraz Inspiral Carpets, a w połowie lat 90. do tej stylistyki nawiązały popularne zespoły brytyjskie, jak Oasis, Pulp i Blur, będące czołowymi przedstawicielami britpopu, kierunku który rozwinął się na Wyspach w opozycji do amerykańskiego grunge'u.


[Ryszard Gloger,Wojciech Skrzydlewski-Ilustrowany leksykon muzyki popularnej [Kurpisz 2002]