Lemonheads

LEMONHEADS- grupa amerykańska. Powstała latem 1986 w Bostonie. Z początku posługiwała się nazwą The Whelps. Niebawem zmieniła ją na The Lemonheads, wziętą od cukierków popularnych na Środkowym Zachodzie Stanów (ponieważ są "słodkie na zewnątrz i cierpkie w środku - tak jak muzyka zespołu").
Założyli ją studenci bostońskiej Commonwealth School: Evan Dando (właśc. Evan Griffith Dando; 3.09.1961, Boston) - voc, g, p, dr, Ben Deily - voc, g, dr , Jesse Peretz - b (syn znanego dziennikarza, Marty'ego Peretza, redaktora naczelnego pisma "New Republic"). W okresie debiutu współpracowało z nią kolejno kilku perkusistów, m.in. Doug Trachten, John Strohm (jednocześnie związany z Blake Babies), a w końcu David Ryan (20.10.1964, Fort Wayne, Indiana), znany z zespołów Cowboy And Spin Girl, Be Bop Daddies i Pitbull. W tym czasie pojawił się w niej tez na krótko Coorey Loog Brennan - g, muzyk formacji BULLET LAVOLTA.
W 1989, wkrótce po nagraniu płyty Lick, doszło do konfliktu między Dando i Deilym. Najpierw odszedł pierwszy z nich, ale po kilku miesiącach wrócił; wtedy zrezygnował drugi (konflikt z przyjacielem uczynił po latach tematem piosenki Name In Vain, którą nagrał z własnym ze społem The Pods i umieścił na płycie "It's A Bummer About Bourbie", wydanej w 1992 przez firmę Stone). W 1991 Peretza, który zwrócił się w stronę fotografii i filmu, oraz Ryana zastąpili Ben Daughtry-b oraz Byron Hoagland - b, były muzyk Squirrel Bait. Jeszcze w tym samym roku obaj odeszli. Wtedy wrócił Ryan, a z grupą współpracę nawiązała też Juliana HATFIELD-b, g, voc z zespołu Blake Babies, któremu w 1989 pomagał Dando (gościnnie wzięła już udział w nagraniu płyty Lovey w 1990). W 1993 zamiast Hatfield zaangażowano Nica "Montanę" Daltona (6.06.1966, Canberra, Australia) - b, związanego równocześnie z kilkoma australijskimi zespołami, jak Godstar, Smudge i Hummingbirds.
Zaczęła działalność od nagrania już latem 1986 własnym kosztem singla Laughing All The Way To The Cleaners, wydanego przez bostońską firmę Taang!. Dopiero po ukazaniu się płyty zaczęła koncertować w klubach rodzinnego miasta, jak Rat, m.in. u boku The Pixies. Pierwsze albumy wypełniła surowa, ostra, hałaśliwa muzyka wyrastająca z hard-core'u, np. Hate Your Friends, Uhhh, Rat Velvet czy Fucked Up. Grupa zaproponowała w tym czasie również pierwsze przeróbki, np. Rabbit australijskiego zespołu Proud Scum , kontrowersyjną Your Home Is Where You're Happy, napisaną przez zabójcę aktorki Sharon Tate, niedoszłego piosenkarza Charlesa Mansona, i Luka Suzanne Vega . Właśnie porywające rockowe opracowanie ballady Luka zapewniło jej pierwszy sukces, a nawet zaproszenie na koncerty w Europie. Włączenie tego utworu oraz własnych spokojniejszych piosenek Mallo Cup i A Circle Of One do repertuaru było wszakże źródłem konfliktu między Dando i Deilym, a ostatecznie powodem ich rozstania (pierwszy był za, drugi jako nieprzejednany zwolennik hardcore'u - przeciw). Po podpisaniu kontraktu z wielką wytwórnią Atlantic formacja dokonała nieznacznej jeszcze, ale widocznej korekty stylu.
Oprócz utworów bliskich dawnej hardco-re'owej konwencji, jak Ballarat, Year Of The Cat czy Left For Dead, zaproponowała nastrojowe piosenki ciążące zdecydowanie w stronę pop music, jak Stove, przypominająca przeboje Elvisa Costello, jak Ride With Me, ujawniająca wpływ ballad Neila Younga, jak Half The Time. wzorowana na muzyce Boba Dylana i The Byrds.
Przedstawiła także wierne opracowanie kameralnej kompozycji w stylu country - Brass Buttons Grama Parsonsa, a na innych płytach z tego okresu, singlach oraz czwórce "Favorite Spanish Dishes" (1991), przeróbki piosenek tak różnych, jak Different Drum Michaela Nesmitha, Step By Step The New Kids On The Block czy Skulls The Misfits Glenna Danziga.
W tym czasie Dando zaprzyjaźnił się z dwoma australijskimi muzykami, Daltonem oraz jego współpracownikiem Tomem Morganem. Pod ich wpływem i przy ich pomocy kompozytorskiej zwrócił się ku muzyce głębiej sięgającej w przeszłość rocka, bardziej przebojowej, łagodniejszej w wyrazie, choć nadaj mającej w sobie coś z ducha punku, świadectwem tej przemiany był już album It' s a shame about ray, nagrany w Cherokee Studios w Los Angeles przy pomocy producentów The Robb Brothers (byłych instrumentalistów zespołu Dela Shannona, współpracowników Roda Stewarta) oraz wielu znanych muzyków, jak wokalista Gunnar Nelson, gitarzysta Jeff "Skunk" Baxter i pianista Barry Goldberg. Zawierał piosenki łagodzone m.in. partiami gitary akustycznej, inspirowane np. dorobkiem Costello (It's A Shame About Ray, Kitchen), The Who (Rockin' Stroll, Confetti), The Ramones (Alison's Starting To Happen, Ceiling Fan In My Spoon) czy mistrzów country (Hannah And Gabi).
 Znalazła się na nim także subtelna parafraza ballady Frank Mills, znanej ze słynnego hippisowskiego musicalu Hair. Teksty dotyczyły różnych tematów - pierwszych kroków, jakie człowiek stawia w życiu (Rocking Stroil), samotności okresu dorastania (Confetti), narkotyków (My Drug Buddy), zagadkowych zdarzeń wokół nas (It's A Sha me About Hay), sposobów przezwyciężenia kapryśnego nastroju (Ceiling Fan In My Spoon).
Płyta potwierdzała osobliwą fascynację złowieszczą postacią Mansona, np. w utworze It's A Shame About Ray kobiecy głos powtarzał imię jednej z jego ofiar — Shorty'ego Shea. Płyta ta zyskała ogromną popularność - rozeszła się w pięciuset tysiącach egzemplarzy (dla porównania poprzedni sprzedano w dwudziestu tysiącach egzemplarzy). Przebojami były wydane w tym czasie na singlach przeróbka ballady Mrs. Robinson duetu Simon And Garfunkel z filmu Absolwent Mike'a Nicholsa , a także It's A Shame About Ray \ Confetti.
Dużą popularność, zwłaszcza w Europie, zyskał też album Come on feel The Lemonheads, którego tytuł nawiązywał do jednego z przebojów zespołu Slade - Cum On Feel The Noize. Powstał w tym samym studiu co poprzedni, z tymi samymi producentami, również przy współudziale sław, jak Belinda Carlisle, Rick James, Sneaky Pete Kleinow, a także Juliana Hatfield, która w tym czasie odniosła sukces jako solistka. Współtwórczynią repertuaru oprócz Daltona, który wtedy został członkiem The Lemonheads, oraz Morgana była jeszcze jedna Australijka w otoczeniu Dando- Robyn St. Clair. Pełne melodycznego wdzięku kompozycje zwracały uwagę wielością stylów i konwencji. Były wśród nich np. utwory bliskie rocka psychodelicznego (Dawn Can't Decide), country (Big Gay Heart, Being Around), jazzu (The Jello Fund). W tekstach pojawił się motyw uciążliwości kariery (Paid The Smile). Utwór Big Gay Heart był wypowiedzią przeciwko napaściom na homoseksualistów. Rangę przebojów zyskały piosenki Into Your Arms (na stronie B singla z tą kompozycją znalazła się przeróbka Miss Otis Regrets Cole'a Portera) i It's About Time.
Dando jako solista nagrał piosenkę Frying Pan, wydaną na składance "Sweet Relief - The Songs Of Victoria Williams" (Columbia, 1993). Wystąpił w filmie Reality Bites (1994, reż. Ben Stiller).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
It' s a shame about ray/Shakey ground	Lemonheads	10.1992	70[1]	5.Modern Rock Track	Atlantic A 7423	[written by Evan Dando, Tom Morgan][produced by Robb Bros., Evan Dando]
Mrs Robinson/Bein' around US side B:Rudderless	Lemonheads	12.1992	19[9]	132[1]	Atlantic A 7401	[written by Paul Simon][produced by Julian Standen][#1 hit for Simon & Garfunkel in 1968]
Confetti/My drug Buddy	Lemonheads	02.1993	44[2]	-	Atlantic A 7430	[written by Evan Dando][produced by Evan Dando]
It' s a shame about ray/Alison's starting to happen	Lemonheads	04.1993	31[3]	5.Modern Rock Track	Atlantic A 5764	[written by Evan Dando, Tom Morgan][produced by Robb Bros., Evan Dando]
Into your arms/Miss Otis Regrets	Lemonheads	10.1993	14[4]	67[14]	Atlantic A 7302	[written by Robyn St. Clare][produced by Robb Bros., Evan Dando]
Great big no	Lemonheads	.1994	-	15.Modern Rock Track	Atlantic PRCD 5421	[written by Evan Dando, Tom Morgan]
It's about time/Ric James Acoustic style	Lemonheads	10.1993	57[2]	-	Atlantic A 7296	[written by Evan Dando, Eugene Kelly][produced by Robb Bros., Evan Dando]
Big day heart/Deep bottom cove	Lemonheads	05.1994	55[3]	-	Atlantic A 7259	[written by Evan Dando, Tom Morgan][produced by Robb Bros., Evan Dando]
If i could talk i'd tell you	Lemonheads	09.1996	39[4]	-	Atlantic A 5495	[written by Evan Dando, Tom Morgan][produced by Bryce Goggin]
It' s all true/Live forever	Lemonheads	12.1996	61[3]	-	Atlantic A 5635	[written by Evan Dando][produced by Bob Clearmountain]
The outdoor type	Lemonheads	04.1997	103[2]	-	Atlantic A 5620	[written by Tom Morgan]
Balancing act/Galveston	Lemonheads	09.1997	114[1]	-	Atlantic AT 0012	[written by Peter Prescott, Steve Michener & Jimmy Webb]
Become The Enemy	Lemonheads	10.2006	101[1]	-	Vagrant 1709184	[written by Bill Stevenson][produced by Bill Stevenson, Evan Dando]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
It' s a shame about ray	Lemonheads	12.1992	33[16]	68[19]	Atlantic 82 460	[gold-UK]gold-US][produced by The Robb Brothers]
Come on feel The Lemonheads	Lemonheads	10.1993	5[14]	56[17]	Atlantic 82 537	[gold-UK]gold-US][produced by The Robb Brothers]
Car button cloth	Lemonheads	10.1996	28[3]	130[2]	Atlantic 92726
The Lemonheads	Lemonheads	10.2006	56[3]	-	Vagrant 9104402	[produced by Bill Stevenson, Evan Dando]
Varshons	Lemonheads	06.2009	106[1]	177[1]	Cooking Vinyl COOKCD495	[produced by Gibby Haynes]