Franco Battiato

Franco Battiato (ur. 23 marca 1945r w Catanii) – włoski piosenkarz, autor, malarz, reżyser. W swojej muzyce prezentuje rozmaite style: lekki rock, pop, muzykę etniczną, lirykę. Współpracował m.in. z następującymi artystami: Milva, Giuni Russo, Ombretta Colli, Giusto Pio. W 1984 roku w duecie z Alice zajął piąte miejsce reprezentując Włochy w Konkursie Piosenki Eurowizji.

 

Franco Battiato urodził się w 1945 roku w Riposto (w dawnej gminie Jonia) w prowincji Katania, Sycylia . W wieku 20 lat przeniósł się do Mediolanu , a w 1967 roku uzyskał pierwszy muzyczny kontrakt. Nagrał singiel La Torre i pojawił się w telewizji, aby wykonać wspomniany utwór. Zdobył pewien sukces z romantyczną piosenką E` l'amore. Po kolejnych coverach popowych piosenek, poznał eksperymentalnego muzyka Juri Camisasca w 1970 roku i współpracował z Osage Tribe , włoskim zespołem wykonującym psychedeliczno progresywny rock . Jako artysta solowy, wydał singiel science-fiction La convenzione (The convention), jedną z najlepszych włoskich piosenek progresywnego rocka lat 70-tych.
Począwszy od 1971 roku, Battiato poświęcił większość swoich wysiłków na rzecz eksperymentalnej muzyki elektronicznej , produkując serię płyt , które pozostawały prawie nieznane w chwili ich wydania, ale obecnie chętnie poszukiwane przez kolekcjonerów na całym świecie. Zaczynając od elektronicznego rocka progresywnego z pewnym naciskiem na wokal , jego muzyka stawała się coraz bardziej eksperymentalna, przechodząc stopniowo do sfery muzyki konkretnej i minimalizmu : Foetus (1971, okładka została ocenzurowana), Pollution (1972), Sulle Corde di Baran (1973 ), Clic (1974) i M.elle le "Gladiator" (1975).
 

Po wytwórni Ricordi ,która nie przedłużyła kontraktu, Battiato podpisał umowę z EMI . Porzucił prog-rock ostatnich lat i przeniósł się na styl bardziej zorientowany na pop , który przyniósł mu coraz większą popularność wśród włoskich odbiorców. W tym okresie jego albumy były tworzone we współpracy ze słynnym muzykiem i skrzypkiem Giusto Pio , którego dwa późniejsze albumy zostały wyprodukowane przez Battiato.
 

Po L'era del cinghiale Bianco 1979) i Patriots (1980), Battiato uzyskuje zdumiewający sukces z La Voce del Padrone (His Master Voice) w 1981 roku, który był pierwszym włoskim LP,który sprzedał się w ponad milionie egzemplarzy. Komercyjny sukces został potwierdzony przez L'Arca di Noe w 1982 roku. Utwory takie jak "L'era del cinghiale bianco", "Prospettiva Nevskij" ," Centro di grawita Permanente "," Bandiera Bianca ")," Voglio vederti danzare ", które charakteryzują się oryginalną mieszanką melodii Środkowego Wschodu i tekstów, które poruszają filozoficzne tematy w electro-popowych rytmach, intronizują Battiato jako jednego z najbardziej popularnych muzyków we Włoszech, z jego dziwną mieszanką piosenek pop i intelektualnych tekstów. Wiele piosenek z tego okresu zawiera pewne teksty po angielsku ,a przede wszystkim arabsku , który Battiato zaczął studiować po podróży do Turcji.Albumy Battiato ukazały się także w wersji hiszpańskiej i angielskiej.
 

Orizzonti perduti (Lost Horizons, 1983), a następnie Mondi Lontanissimi (Faraway Worlds, 1985),przynosi nagrany solo popularny temat " I treni di Tozeur " oryginalnie duet z Alice wykonany w 1984 roku na Konkursie Piosenki Eurowizji , science-fiction/metaphysical "Via Lattea" i "No Time No Space".
 

Album Fisiognomica (Physiognomy) sprzedano w ponad 300.000 egzemplarzy i potwierdziły sukces artysty. Album, uważany przez samego Battiato jego najlepszą pracą w równowadze między muzyką i tekstami, zawierał hit "Nomadi" , pierwotnie nagrany przez Alice i napisany przez jego starego przyjaciela Juri Camisasca , który w międzyczasie przeszedł na emeryturę do klasztoru benedyktynów.Na płycie znalazł się także utwór "E ti vengo cercare", który został użyty przez reżysera i aktora Nanni Moretti w swoim filmie z 1989r Palombella Rossa oraz "Veni l'autunnu" z tekstem całkowicie w języku sycylijskim i arabskim.
Come un cammello w una grondaia , został podzielony na dwie części,na drugiej znajdują się klasyczne niemieckie pieśni . 

Wśród piosenek pop wyróżnia się "Povera Patria" , poetyckie potępienie braku włoskiej kultury i uczciwości, stał się swego rodzaju hymnem społeczeństwa obywatelskiego buntującego się przeciw zamachom bombowym włoskiej mafii wobec sędziów Giovanniego Falcone i Paolo Borsellino .
Pio i Battiato pracowali również jako kompozytorzy, aranżerzy i producenci muzyczni z kilkoma wokalistami, w tym Alice i Giuni Russo ,i na dwóch albumach Milvy.
 

Począwszy od 1987 roku, Battiato wyprodukował także kilka klasycznych oper: Genesi (1987), Gilgamesz (1992) i Il Cavaliere dell'Intelletto (1994). W 1990 roku zaczął eksperymentować z malarstwem, początkowo pod pseudonimem Suphan Barzani.
 

W 1994 Battiato rozpoczął współpracę z sycylijskim filozofem Manlio Sgalambro , który miał napisać niemal wszystkie teksty na następnych albumach.
 

Po próbnym L'ombrello e la macchina da cucire 1995 roku, w 1996 roku duet opublikował uważane za ich najlepsze dzieło tej pory L'imboscata, zawierający romantyczny przebój "La Cura" , wybrany najlepszą włoską piosenką roku.
Gommalacca (1998, z niezwykłym naciskiem na hard rocka), Ferro battuto (2000) i Dieci stratagemmi (2004) pozostają w tym samym nurcie, wyrażające nieustanne pragnienie Battiato do muzycznych eksperymentów.
W 2003 roku wydał swój pierwszy film , Perduto Amor , dla którego skomponował ścieżkę dźwiękową. Film zdobył nagrodę za najlepszy reżyserski debiut .  

 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Bandiera bianca/Summer on a Solitary Beach	Franco Battiato	.1981	-	-	-	-	-	-	-	44	EMI 3C 006-18562	[written by Franco Battiato,Giusto Pio,Aurora Tagle]
Centro Di Gravita	Franco Battiato	01.1982	39[16]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Franco Battiato,Giusto Pio]
Cuccurucucu/Segnali di vita	Franco Battiato	10.1982	69[3]	11[4]	-	-	-	-	-	-	EMI 3C 006-18562	[written by Franco Battiato,Giusto Pio,Aurora Tagle]
Chan-son egocentrique	Alice & Franco Battiato	.1983	-	-	-	-	-	-	-	23	EMI 1C 006 1186197	[written by Franco Battiato,Francesco Messina,Tommaso Tramonti]
I treni di Tozeur/Le biciclette di Forli`	Alice & Battiato	06.1984	-	18[6]	-	-	15[8]	-	-	3	EMI 11 8662 7	[written by Franco Battiato,Giusto Pio,Rosario Cosentino]
No Time No Space/Il re del mondo	Franco Battiato	.1985	-	-	-	-	-	-	-	16	EMI 1187067	[written by Franco Battiato,Giusto Pio,Rosario Cosentino]
Shock in my town	Franco Battiato	.1998	-	-	-	-	-	-	-	10	Mercury – 566 379-2	[written by Franco Battiato,Manlio Sgalambro]
Running against the grain	Franco Battiato & Jim Kerr	.2001	-	-	-	-	-	-	-	24	Columbia COL 671129-2	[written by Franco Battiato,Manlio Sgalambro]
La cura	Franco Battiato	.2007	-	-	-	-	-	-	-	76	-	[written by Franco Battiato,Manlio Sgalambro]
Il Vuoto	Franco Battiato	.2007	-	-	-	-	-	-	-	50	-	[written by Franco Battiato,Manlio Sgalambro]
Tutto l'universo obbedisce all'amore	Franco Battiato	11.2008	-	-	-	-	-	-	-	5[1]	-	-
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Fleurs	Franco Battiato	01.2000	-	-	-	-	-	-	-	1[2][15]	Universal 546 775-2	-
Ferro Battuto	Franco Battiato	04.2001	-	95[2]	-	-	-	-	-	2[8]	Columbia COL 502295 9	-
Last Summer Dance (Live)	Franco Battiato	10.2003	-	-	-	-	-	-	-	8[2]	Columbia COL 513706 2	-
Dieci stratagemmi	Franco Battiato	10.2004	-	94[1]	-	-	-	-	-	1[1][7]	Columbia 518 565 2	-
The Platinum Collection	Franco Battiato	11.2004	-	-	-	-	-	-	-	11[7]	EMI 8646982	-
Il vuoto	Franco Battiato	02.2007	-	-	-	-	-	-	-	1[1][7]	Universal 060251722972	-
Fleurs 2	Franco Battiato	11.2008	-	-	-	-	-	-	-	4[18]	Universal 060251722972	-
Inneres Auge (il tutto e` piu` della somma delle sue parti)	Franco Battiato	11.2009	-	-	-	-	-	-	-	5[8]	Universal 060252722666	-

Bazz & Pilko

 Bazz & Pilko Show, w którym wystąpili Barry Ion i Tony Pilkington, w 5AD od 1976 roku był audycją radiową o najwyższych ocenach w Australii do lat 80-tych, z rekordowymi 42% oglądalności w Australii Południowej.


Barry Ion, który połączył grę w piłkę nożną (w tym poziom Victorian Football League dla Footscray) z początkiem jako komentator piłkarski w Melbourne. Przeniósł się do Adelaide w 1967 roku, aby grać w klubie Woodville i rozpoczął pracę dla 5AD, gdzie poznał Pilkingtona, który pracował w różnych radiach w kraju Wiktorii i Nowej Południowej Walii, zanim rozpoczął pracę w 5AD w 1969 roku na nocnej zmianie.
Po jednorazowym specjalnym występie w Wielki Piątek dla 5AD, para została wrzucona razem do automatu śniadaniowego w ramach eksperymentu w 1976 roku. W tym samym roku Bob Francis zrezygnował z porannego występu, aby zostać dyrektorem generalnym 5AD.

Na czele programu Bazza i Pilko, który wprowadził postać Petera Plusa (głos Ion), 5AD stał się zdecydowanym liderem na rynku dzięki swojemu „Rhythm of the City”, 5AD wygrał rywalizację, w tymz  porankiem z Peterem Butlerem, popołudniem z Samem Angelsea i popularnym nocnym programem dla nastolatków „Dial a Hit” prowadzony przez Steve'a Milla i Di Stapletona.

Oceny 5AD załamały się, gdy Bazz i Pilko uciekli do rywalizującej stacji 5KA w 1983 r. Podobnie jak w przypadku Beates w 1964 r., 5AD odegrał również kluczową rolę w sprowadzeniu Culture Club do Adelajdy w 1984 r. Ale w 1985 r., po kiepskich badaniach, 5AD stało się „ „ Najlepszym miejscem na relaks w Adelajdzie ”.
Ion i Pilkington wykonali kolejny duży krok w kierunku radia 2UW w Sydney w 1985 roku, aż do 1993 roku, kiedy wrócili do nowego 5AA w Adelajdzie. Ich ostatni wspólny występ odbył się w 1997 roku, ale Pilkington pozostał tam, tworząc trwającą dekadę współpracę z Keithem Conlonem.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
Bite Your Bum / Mandy	Bazz and Pilko with Peter Plus	03.1981	37[12]	-	Festival K 8238	-

 

Beasts Of Bourbon

Założone w 1983 roku The Beasts stały się czymś w rodzaju australijskiej „supergrupy” niezależnej, a jedyną stałą jest wokal Tex Perkinsa ( The Cruel Sea , Salamander Jim ).


W pierwotnym składzie znaleźli się Perkins, gitarzyści Spencer P. Jones ( The Johnnys ) i Kim Salmon ( The Scientists , Kim Salmon And The Surrealists ), basista Boris Sudjovic ( The Scientists  , Dubrovniks ) i perkusista James Baker ( Hoodoo Gurus , Dubrownik ).

Napędzany alkoholem, bagienny blues The Beasts od razu zyskał popularność, szczególnie na festiwalach, a ich pierwszy album „The Axeman's Jazz” (nagrany podobno w jedno popołudnie z trzema skrzynkami piwa i butelką szkockiej) odniósł ogromny sukces niezależny .

Od tamtej pory The Beasts nagrała 5 innych studyjnych płyt długogrających (z których najlepszymi były prawdopodobnie „Sour Mash” z 1988 roku i „Black Milk” z 1990 roku), ale zawsze byli w zasadzie projektem pobocznym z obrotowym składem. Niektórzy z tych, którzy grali w tym zespole to:

Tony Thewlis ( The Scientists)
Brett Rixon ( The Scientists)
Brad Shepherd ( Hoodoo Gurus )
Tony Pola (Kim Salmon And The Surrealists )
Richard Ploog ( Church)
Brian Hooper ( Kim Salmon And The Surrealists )
Graham Hood ( Johnnys )
Charlie Owen ( Divinyls )

The Beasts zrobili sobie przerwę od grania na żywo od 1997 roku, ale wrócili, by zagrać „Big Day Out” cykl festiwali w styczniu i lutym 2006 roku z udziałem Perkinsa, Jonesa, Hoopera, Owena i Pola.

Beasts of Bourbon oficjalnie zakończyło się w 2018 roku śmiercią Briana Hoopera i Spencera P. Jonesa. Perkins, Pola i Owen przegrupowali się z byłymi członkami Salmon i Sudjovic jako The Beasts, którzy w lutym 2019 roku wydali album zatytułowany „Still Here”.  

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
The Low Road	Beasts of Bourbon	04.1992	70[6]	-	Redeye 511 725-2	-

Baby Lilly

 Baby Lilly (po francusku: Bébé Lilly ) to animowana postać i projekt muzyczny z Francji, który w latach 2006-2010 świętował liczne sukcesy na listach przebojów.



Baby Lilly powstało w Saint Ouen jako projekt wytwórni Heben Music u szczytu fali tanecznych piosenek dziecięcych, które w dużych ilościach trafiły na francuskie listy przebojów ( np.Ilona Mitrecey , Schnappi , Pigloo , Pinocchio ).

Lilly jest roczną blondynką o dużych, jasnoniebieskich oczach. W pierwszym animowanym wideo zatytułowanym Allô Papy tańczy w pieluchach razem ze swoimi figurkami zabawek, zadając dziadkowi (w wersji niemieckiej jej ojcu) typowe pytania malucha przez telefon, sms i komputer. Piosenka, wydana w kwietniu 2006 roku, osiągnęła numer 5 we Francji.

W tym samym stylu, kolejne wydawnictwa następowały w regularnych odstępach czasu, a z następnych ośmiu tytułów siedem znalazło się w pierwszej dziesiątce francuskich, z których najbardziej udany był La jungle des animaux, który zajął czwarte miejsce. Wersja francuskiego klasyka świątecznego Petit Papa Noël   odnosi również sukcesy w Szwajcarii. Ponadto w latach 2006-2008 ukazały się cztery albumy, ale wszystkie odniosły znacznie mniejszy sukces.

Po tym, jak Baby Lilly sprzedało ponad pół miliona singli we Francji, projekt został wyeksportowany do innych krajów europejskich i Azji, gdzie sprzedano tyle samo singli. Na przykład w Portugalii Bebé Lilly odniosła wielki sukces od końca 2006 roku i zajęła 2 i 14 miejsce na listach przebojów z albumami Este EO Meu Mundo i Super Bebé .  Na początku 2008 roku debiutancki singiel został wydany jako Hallo Papi w niemieckiej wersji w krajach niemieckojęzycznych. Na listach przebojów odniósł taki sam sukces, jak kolejny album Meine Welt .

 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Allo Papy	Bebe Lilly	03.2006	5[19][silver]	-	-	-	-	-	-	24	Heben 82876 82242 2	[written by Christophe Battery,Abdelkader Daroul]
Les Betises	Bebe Lilly	06.2006	9[16]	90[2]	-	-	-	-	-	-	Heben 82876 85826 2	[written by Sylvain Lebel,Dominique Pankratoff]
La Jungle Des Animaux	Bebe Lilly	09.2006	2[16]	-	-	-	-	-	-	11	-	[written by Christophe Battery,Abdelkader Daroul,Alexandre Alvarez]
Petit Pana Noel	Bebe Lilly	12.2006	7[6]	41[4]	-	-	-	-	-	-	Heben 88697035312	[written by Raymond Vincy,Henri Martinet]
Les Cow-boys	Bebe Lilly	02.2007	11[17]	80[3]	-	-	-	-	-	-	Columbia 88697061882	[written by Abdelkader Daroul,Alexandre Alvarez]
Mon Megamix A Moi	Bebe Lilly	05.2007	10[16]	-	-	-	-	-	-	-	Columbia 88697095682	[written by Christophe Battery,Abdelkader Daroul,Alexandre Alvarez]
Les Pirates	Bebe Lilly	08.2007	13[16]	-	-	-	-	-	-	-	Columbia 88697123972
Mille Et Une Nuits - Petit Papa Noel	Bebe Lilly	12.2007	21[8]	-	-	-	-	-	-	-	Columbia 88697208422
Dans L'espace	Bebe Lilly	05.2008	10[19]	-	-	-	-	-	-	-	Heben Music	-
La Changa	Bebe Lilly	07.2008	12[23]	-	-	-	-	-	-	-	EMI	[written by Christophe Battery,Abdelkader Daroul,Alexandre Alvarez]
Viens Avec Moi	Bebe Lilly	10.2008	25[19]	-	-	-	-	-	-	-	Heben Music
Le Super Megamix	Bebe Lilly	11.2008	12[19]	-	-	-	-	-	-	-	-
Meme Pas Peur	Bebe Lilly	03.2009	12[18]	-	-	-	-	-	-	-	-
Les Jeux Vidéos	Bebe Lilly	08.2009	22[19]	-	-	-	-	-	-	-	-
les Fantomes	Bebe Lilly	10.2009	28[10]	-	-	-	-	-	-	-	-
Petit Pana Noel	Bebe Lilly	11.2009	10[6]	-	-	-	-	-	-	-	-
Le Megamix 2010	Bebe Lilly	12.2009	16[1]	-	-	-	-	-	-	-	-
Dur dur d'e^tre bébé	Bebe Lilly	04.2010	15[41]	-	-	-	-	-	-	-	-
Big bisou	Bebe Lilly	06.2010	18[33]	-	-	-	-	-	-	-	-
1, 2, 3 soleil	Bebe Lilly	10.2010	10[17]	-	-	-	-	-	-	-	-
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Mon Monde A Moi	Bebe Lilly	06.2006	32[36][silver]	-	-	-	-	-	-	-	Columbia 82876 85829 2
Les Vacances De Bébé Lilly	Bebe Lilly	07.2007	57[1]	-	-	-	-	-	-	-	-
Mon Tour Du Monde A Moi	Bebe Lilly	08.2007	59[11]	-	-	-	-	-	-	-	Columbia 88697124002
Les Aventures De Bébé Lilly	Bebe Lilly	05.2008	34[27]	-	-	-	-	-	-	-	-
Les aventures de Bébé Lilly (Collector)	Bebe Lilly	11.2008	69[13]	-	-	-	-	-	-	-	-
Drôle de plane`te	Bebe Lilly	08.2009	52[19]	-	-	-	-	-	-	-	-
Ma baby boom	Bebe Lilly	04.2010	71[11]	-	-	-	-	-	-	-	-
Bébé Lilly Story	Bebe Lilly	10.2010	145[3]	-	-	-	-	-	-	-	-
Bébé Lilly chante Noël	Bebe Lilly	12.2010	89[4]	-	-	-	-	-	-	-	-
Mon best of - Chante avec moi	Bebe Lilly	03.2011	93[7]	-	-	-	-	-	-	-	-
Mon best of a` moi	Bebe Lilly	10.2011	183[1]	-	-	-	-	-	-	-	-

Stephane Belmondo

 Stephane Belmondo (ur. 8 lipca 1967r Hyeres , Var) to francuski trębacz jazzowy , flugelhornista i perkusista . Nagrywał z bratem Lionelem Belmondo i Yusefem Lateefem , zdobył nagrodę za najlepszy francuski album (L'Album français de l'année) w 2003, 2004 i 2005 oraz nagrodę dla najlepszego artysty (L'Artiste ou la Formation instrumentale française de l'année) w 2003 i 2004r. we francuskich nagrodach Victoires du Jazz .

 

Rodzina Belmondo twierdzi ,że muzyka była czymś naturalnym dla Stephane, zanim mógł nawet mówić. Jego ojciec, Yvan, był dumny z syna, ale nieugięty, gdy przyszlo do jego muzycznej edukacji. Jako były profesjonalny saksofonista , rozumiał konieczność dyscypliny jaką wymaga praktykowanie muzyki. Udało mu się zaszczepić te wartości do swojego syna od najmłodszych lat i Belmondo szybko przyjął te zasady. Zaczynał od perkusji i instrumentów perkusyjnych w wieku 6 lat, akordeon mając 8 lat, a następnie zdecydował się podjąć gry na trąbce majac dziesięć lat. Belmondo studiował akordeon i kornet w Aix-en-Provence Conservatory of Music , przed dopuszczeniem do klasy trąbki Marseille Conservatory w wieku 16 lat. Belmondo w wieku 14 lat, wszedł na scenę ze swoim akordeon razem z big bandem kierowanym przez jego ojca i brata Lionela, który grał na saksofonie . Kiedy on i jego brat zaczeli wystepy jako kwintet , Belmondo miał 15 lat.
 

W 1986 roku Belmondo już zdobył pierwszą nagrodę za trąbkę w konkursie Marsylii. Kiedy przybył do Paryża, by kontynuować karierę, spotkał pianistę René Urtregera , który dał mu wiele okazji występów, w szczególności ze słynnym basistą Nielsem-Henningiem Orstedem Pedersenem . Pracował także z Pierre Michelotem i Alem Levittem , spośród wielu innych. W 1987 roku, wkrótce po jego przyjeździe do Paryża wstąpił big bandu Laurenta Cugny , Lumiere. Cugny przekonał aranżera Gila Evansa , aby przybył do Francji i pracował nad repertuarem orkiestry. Współpraca zaowocowała dwoma albumami Rhythm-A-Ning i europejską trasą koncertową, gdzie Belmondo również nagrywał. Od 1987 do 1990 roku, grał w kwartecie pianisty Kirka Lightsey'a i kwintecie basisty Pierre Boussagueta ,w którym znalazł się jego brat i Jacky Terrasson . Praca z Boussaguetem doprowadziła do wydania albumu Jazz aux Remparts na którym wystąpił jeden z idoli Belmondo, amerykański trębacz Tom Harrell .
 

Belmondo dołączył do orkiestry Michela Legranda i wziął udział w koncercie w Olimpii w 1992 roku, gdzie Legrand i Stéphane Grappelli pojawili się razem po raz pierwszy. W 1992 roku brał udział w nagraniu albumu Legrand / Grappelli . Koncertował z nimi na całym świecie. W 1994 roku Belmondo grał w trio Dee Dee Bridgewater i nagrał album,Love and Peace z nimi w 1995 roku, na którym znalazł się Jimmy Smith . W tym samym roku przeniósł się do Nowego Jorku . Nadal koncertował z Dee Dee Bridgewater w USA, w tym na Newport Festival i Carnegie Hall . Podczas pobytu w Nowym Jorku grał z wieloma muzykami, w tym Alem Fosterem , Markiem Turnerem , Lwem Tabackinem , Donaldem Brownem i Franckiem Amsallem . Nagrywał z pianistą Donaldem Brownem i jego kwartetem dla Blue Note . W 2002 roku, z okazji XV-lecia śmierci Cheta Bakera , Belmondo występował z Jean-Louisem Rassinfosse i Philipem Catherine , dwoma byłymi partnerami Bakera.
 

Po powrocie do Paryża, nagrał swój pierwszy solowy album Wonderland w 2004 roku, interpretując zbiór piosenek Stevie Wondera .Za ten album zdobył Belmondo dwie nagrody Victoires du Jazz we Francji, w 2005 roku. W 2008 roku Belmondo nagrywał i koncertował z wielkim brazylijskim piosenkarzem Miltonem Nascimento .

Albumy

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Wonderland

Stephane Belmondo

03.2004

152[2]

-

-

-

-

-

-

-

-

 

Bertrand Belin

Bertrand Belin jest gitarzystą, aranżerem, autorem i kompozytorem francuskim, urodzonym 7 grudnia 1970r.W 1989 roku poznał grupę grającą cajun i zydeco Stompin Crawfish, z którym koncertował przez sześć lat i nagrał dwa albumy.

 

W 1996 roku koncertował z brytyjskim zespołem Sons of the Desert ,podczas ukazania się ich drugiego albumu Greedy i nagrywa z nimi album Goodnight noises everywhere dla Universal Jazz.
 

W 1998 roku poznał Nery , któremu towarzyszy jako gitarzysta i kompozytor przez cztery lata,i z którym występował na scenach we Francji, Szwajcarii i Quebecu i nagrał dwa albumy,La vie c’est de la viande qui pense i Vol libre. Występuje w tym samym czasie na scenie obok Bénabara . W tym samym okresie założył zespół Les Enfants des Autres , w którym grał na gitarze, banjo i skrzypcach i napisał wiele kompozycji, wszystkie instrumentalne.W grupie grał wiolonczelista Pierre Le Bourgeois ,który wystapił na pierwszym solowym albumie Bertranda Belina, a później razem zagrali na albumie Nosfell .
 

W styczniu 2003 r. wyjechał jako część wymiany francusko-kubańskiej,by realizować kolektywny projekt "Studio éphéme`re" przez trzy tygodnie w Hawanie . Brał udział w tworzeniu oryginalnego repertuaru kubańskich muzyków. W tym samym roku wydał pod własną nazwą mini-album 5 titres i wygrał główną nagrodę w Tremplin de la chanson w Hauts-de-Seine .
 

Jego premierowy album, "Bertrand Belin", opublikowany został w 2005 roku . W 2006 roku napisał Pour te dire tout dla Olivii Ruiz . Perdue, jego drugi album został wydany w 2007 roku .
Oprócz swojej kariery piosenkarskiej, również komponuje muzykę do przedstawień i filmów, w tym Avec Marinette Blandine Lenoira , nagroda na festiwalu muzycznym w Clermont-Ferrand 1999 . 

Wydał w 2010 Hypernuit, album uznany przez krytyków . Otrzymuje za niego Grand Prix du Disque od Académie Charles Cros w 2010 roku .  

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Bertrand Belin	Bertrand Belin	02.2005	152[1]	-	-	-	-	-	-	-	-
Hypernuit	Bertrand Belin	09.2010	61[7]	-	-	-	-	-	-	-	-

Babyra Soul

Włoski funky i acid jazzowy band, założony w 1991 roku przez Barbarę "Babyra" Ottaviani (vocal) i Fabrizio Fratepietro (perkusja), muzyków sesyjnych z Rzymu. Ich pierwszy album z 1993 roku: "Soul Babyra" został wyprodukowany przez Giancarlo Battafarano i Claudio Donato.

 

Historia grupy zaczyna się w 1991 roku w Rzymie, podczas pracy Babyra (wokal) i Fabrizio (perkusja) w studiu nagraniowym. Niewiele ponad rok później, na początku 1993 roku, zespół powiększa się o Piero (gitara) i siostrę Babyra , Emanuelę (wokal).Grupa zaczyna występować w stolicy, ich muzyka wykonywana na żywo oferuje mieszankę funk, rap, acid jazzu z angielskimi tekstami i repertuarem, zawierajacym covery "klasycznej" czarnej muzyki .Brzmienie Babyra Soul nie pozostaje niezauważone i wkrótce grupa stała się jednym z najbardziej popularnych artystów występujących na żywo nie tylko w Rzymie ale również w pozostałej części Włoch.
 

Nadeszły propozycje pierwszych nagrań ,od Flying Records albumu w języku angielskim, co miało na celu zdobycie grupy potencjalnych odbiorców zarówno na włoskim jak i na rynku zagranicznym: w 1993 roku ukazuje się "Soul Babyra" album, który sprzedaje ponad 15.000 egzemplarzy.Nadchodzi długa seria koncertów po Włoszech z rekordową ilością 130 koncertów w ciągu dziewięciu miesięcy. Grupa powraca na scenę z nowym celem, aby połączyć siłę ich muzyki głównie z językiem włoskim.Zespół był zaangażowany w październiku 1997r w "Carta bianca a Lorenzo", wystawie poświęconej Musica di Torino . Ale największą satysfakcja dla grupy, była jeszcze przed nimi: to jest 20 czerwca 1998, kiedy na Autodromo di Imola, Babyra Soul, występuje przed 120,000 ludzi, otwierając tego samego wieczoru koncert Vasco Rossi.
 

Dobry początek roku dla rzymskiej grupy, która publikuje album nagrany dla wytwórni Soleluna zatytułowany po prostu "Soul Babyra" śpiewany w języku włoskim. Album prezentuje miłość do muzyki, naprawdę bez granic, który przyniósł zespołowi setki koncertów, jako wynik ciężkiej pracy i wielkiej pasji. Wydanie albumu poprzedza singel "A chi grida" .

 

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

I belong to you

Babyra Soul

.1996

-

-

-

-

-

-

-

22

UjaMM'n UJA021

[written by Fratepietro,F - Masciarelli,P - Ottaviani,B - Ottaviani,E]

Francesco Baccini

Francesco Baccini ( ur.4 października 1960r,Genua ) to kompozytor włoski .
Kompozytor tzw. "szkoły genuińskiej" jeden z najbardziej eklektycznych na włoskiej scenie muzycznej, Baccini rozpoczął naukę gry na fortepianie jako dziecko,odkrył również muzykę pop i rock, na przemian pracując jako doker w porcie w swoim mieście, pracę którą odziedziczył po swoim ojcu i w końcu bez większego przekonania zrezygnował z niej w 1993 roku . Po kilku próbach, aby zostać zauważonym w świecie muzycznym, na pierwszym singlu z 1988 roku kryje się za pseudonimem "Espressione Musica".

 

W 1989 roku pod swoim nazwiskiem wydał swój debiutancki album Cartoons , nagrodzony jako objawienie w Saint Vincent i wygrywa "Targa Tenco" jako najlepszy debiut, w tym samym roku zdobył płytę lata z Figlio unico, piosenką z wspomnianej płyty.
 

Na drugim albumie,Il pianoforte non e` il mio forte znalazł się hit Le donne di Modena nagrany z Fabrizio De André , (który zawsze był jego wielbicielem i przyjacielem), który wyznaczył początek współpracy z innymi artystami. W rzeczywistości, w 1990 roku , zdobył Festivalbar z Sotto questo sole, wykonywanym przez Paolo Belli i Ladri di Biciclette.
Album Nomi e cognomi z 1992 roku osiągnął największy komercyjny sukces, stając się spadkobiercą tradycji piosenkarskiej kompozytorów Ligurii. W 1993 roku wydaje Nudo , z którego pochodzi Ho voglia di innamorarmi, jedna z jego najbardziej popularnych piosenek z książki pod tym samym tytułem wydanej przez Bompiani opiera się na opowieści o jego młodości i muzyce.
 

Okres ciszy i bezczynności, przerwany w 1996 roku przez Baccini a colori,i występem na festiwalu w Sanremo w 1997r z piosenką Senza tu. Publikuje pierwszą antologię Baccini and Best Friends, który w rzeczywistości oferuje kilka duetów oprócz wcześniejszych kompozycji. Dwa lata później przyszła kolej na album Nostra signora degli autogrill , z udziałem Alessandro Habera w piosence Fratelli di blues.
 

W 2001 roku ukazuje się jego album Forza Francesco! , którego nakład wyczerpuje sie w ciągu kilku miesięcy. W 2004 roku zadebiutował w teatrze jako aktor w musicalu Orco Loco, gdzie był współautorem libretta z Andreą G. Pinketts , wyprodukowany przez Teatro Franco Parenti.
 

W 2005 , po doświadczeniach z reality show Music Farm, gdzie jest bohaterem wbrew swojej woli (wyłączony przedwcześnie za bluźnierstwa na wizji), nagrywa singiel In fuga napisany w hołdzie kolarskiego mistrza Marco Pantaniego . Album "Fra..gi..le" (2006) z dodatkiem dwóch nowych piosenek, gdzie Baccini otwarcie wyznaje swoje niepewności. Utwór nie przejdzie procesu selekcji na Festiwalu Sanremo tego roku. Po triumfalnej letniej trasie w 2006 roku, gdzie występował w największych miejscach koncertowych we Włoszech kompozytor koncentruje się na nowym albumie zatytułowanym Dalla parte di Caino, wydanym w maju 2007 roku. Singiel z albumu, Il topo mangia il gatto napisany został wspólnie z Andy Griggs .  

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Le donne di modena	Francesco Baccini	.1990	-	-	-	-	-	-	-	2	CGD	-
Qua qua quando	Francesco Baccini	.1991	-	-	-	-	-	-	-	4	CGD	-
Giulio Andreotti	Francesco Baccini	.1992	-	-	-	-	-	-	-	4	CGD	-
Uniti	Francesco Baccini	.2008	-	-	-	-	-	-	-	2	Target	-

 

Stanley Beckford

 30 marca 2007 roku po kilkumiesięcznej walce z rakiem gardła zmarł Stanley Beckford. Artysta był, obok Justina Hindsa i grupy The Maytones, czołowym reprezentantem mało popularnego poza granicami Jamajki, ale cieszącego się dużym powodzeniem na wyspie, nurtu "country reggae" łączącego brzmienie reggae z tradycyjną ludową muzyką jamajskiej prowincji, najczęściej z jamajskim kuzynem calypso - stylem mento.

 

Podobnie jak w przypadku wielu jamajskich wokalistów dla urodzonego w 1942 Beckforda przygoda z muzyką rozpoczęła się od śpiewania w szkolnych i kościelnych chórach. W 1968 został wokalistą Soul Syndicate Band, ale praca na pełny etat w charakterze ochroniarza zmusiła go do opuszczenia grupy. Mimo to Beckford nie porzucił muzycznych zainteresowań i cały czas doskonalił śpiew i grę na gitarze. Wydarzenie, którego był świadkiem podczas pracy, stało się pretekstem do zarejestrowania w 1973 u Alvina "GG" Ranglina numeru "Wanted Man". Piosenka szybko wspięła się na wysokie miejsca jamajskich list przebojów i zapoczątkowała kilkuletnią owocną współpracę Beckforda z producentem. (podsumowaną przez heartbeatowską kompilację "The Starlights featurnig Stanley Beckford – Soldering"). W tym czasie Beckford nagrywał z dwoma przyjaciółmi jako trio wokalne The Starlights. Po sporze o finanse pozostali wokaliści opuścili zespół, ale Beckford zachował nazwę i pod szyldem Starlights kontynuował karierę jako solista. Kilka płyt Beckforda z lat 70. i 80. ("Leaves Me Kisiloo", "Big Bamboo"), gdzie większy nacisk kładł na mento niż na reggae, było firmowanych nazwą Stanley & The Turbines.
 

W 1975 w Randy’s Recording Studio Beckford nagrał swój największy hit - piosenkę "Soldering". Frywolny tekst spowodował zakaz emitowania utworu na falach jamajskich stacji radiowych, ale mimo to piosenka okazała się ogromnym przebojem na wyspie i rychło doczekała się licznych wersji. Począwszy od 1976 Beckford był wielokrotnym zwycięzcą jamajskich festiwali. Niezwykle popularny w ojczyźnie, ze swoim charakterystycznym stylem i zrozumiałym głównie dla rodaków poczuciem humoru, nie zdołał zyskać uznania międzynarodowego, co sprawiło, że w latach 80. i 90-tych powrócił do grania mento. Ukoronowaniem tego powrotu do korzeni muzyki jamajskiej było wydanie w 2002 albumu "Stanley Beckford Plays Mento". Ostatnią płytą artysty był nagrany w 2004 krążek "Reggaemento", gdzie obok własnych kompozycji Beckford przedstawił utrzymane w stylu mento klasyki muzyki reggae, takie jak "Feel Like Jumpin’", "Israelites" czy "007 Shanty Town". Muzyk pozostawił żonę i siedmioro dzieci. 

Albumy

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Reggaemento

Stanley Beckford

04.2003

148[7]

-

-

-

-

-

-

-

tôt Ou tard 8345 10526 2

-

 

Le Bébête Show

Le Bébête Show był satyrycznym programem kukiełkowym pokazywanym we francuskiej telewizji. Program został zaprezentowany w Collaroshow Stéphane'a Collaro na kanale TF1, zanim stał się codzienną transmisją. Główne francuskie postacie polityczne zostały zaprojektowane przez artystów: Alaina Duverne'a, Jacquesa Loupa, Jean-Yvesa Gralla ... przedstawiających postacie podobne do tych z The Muppet Show, na przykład François Mitterrand przedstawiony jako żaba o imieniu Kermitterrand (i nazywający siebie Bóg), nawiązanie do Żaby Kermita. Większość postaci została wyrażona przez Jeana Roucasa, który był również gospodarzem serialu.

 

Chociaż niektórzy francuscy politycy docenili swoje karykatury, niektórzy powitali je z mniejszym entuzjazmem. Jean-Marie Le Pen pozwał serial, ponieważ nie lubił być przedstawiany jako wampir „Pencassine”, pokazany w tradycyjnym stroju dziewczyny z Bretanii - nawiązanie do „Bécassine”, klasycznej francuskiej postaci komiksowej z lat 10-tych XX wieku, oraz do początków Le Pen w Brittany, zachowując kły wampira. Édith Cresson wyraziła wielkie niezadowolenie z powodu własnej marionetki: została przedstawiona jako powietrznogłowa pantera, uległa seksualnym kaprysom „Kermitterranda”.

Sukces zaczął spadać wraz z konkurencją Les Guignols de l'info. Po odejściu Roucasa, Collaro przerobił lalki w 1994 roku, ale okazało się to nieskuteczne, ponieważ przedstawienie wyglądało teraz jak imitacja Les Guignols. Program został ostatecznie odwołany w 1995 roku.  

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
La Ronde Des Bébe`tes	Le Bebete Show	03.1985	66[9]	-	-	-	-	-	-	-	-
Appelez-moi Dieu	Le Bebete Show	07.1990	37[10]	-	-	-	-	-	-	-	-
Bonne Année	Le Bebete Show	01.1991	64[3]	-	-	-	-	-	-	-	-

Michel Berger

Michel Berger (ur. 28 listopada 1947r -zm. 2 sierpnia 1992r), urodzony jako Michel Jean Hamburger był bardzo znanym francuskim piosenkarzem i kompozytorem. Był centralną postacią sceny pop francuskiej muzyki dwóch dekad zarówno jako piosenkarz i jako autor piosenek dla znanych francuskich artystów jak jego żona France Gall , Françoise Hardy i Johnny Hallyday .Miał również romans z piosenkarką Véronique Sanson w latach 70-tych, zanim poślubił France Gall . Zmarł na atak serca w wieku 45 lat.

 

Berger urodził się w Neuilly-sur-Seine ,jako syn słynnego doktora Jeana Hamburgera i pianistki Annette Haas. Berger pierwszy stał się znany publiczności francuskiej w 1960 roku jako wokalista w przeboju Salut Les Copains, po czym został producentem muzycznym i kompozytorem pracujacym dla EMI, gdzie napisał między innymi Les Girafes dla Bourvila w 1967 roku. W roku 1970 przeniósł się do Warner Music , gdzie produkował wczesne albumy Véronique Sanson. W 1973 roku był odpowiedzialny za produkcję albumu Message personnel,którego utwór tytułowy umożliwił wznowienie kariery Françoise Hardy . Był także producentem singla Je suis moi dla Hardy.
 

Berger zaczął pisać dla France Gall w 1974 roku, wyprodukował jej wszystkie albumy od 1975 r., i poślubił ją w dniu 22 czerwca 1976r. W 1978 roku skomponował musical : Starmania , do słów Luca Plamondona .W musicalu zagrała France Gall , Claude Dubois , Daniel Balavoine , Diane Dufresne , Nanette Workman , Eric Esteve i Fabienne Thibeault . To był wielki sukces we Francji w latach 80 i 90-tych. Wersja angielska, zatytułowana Tycoon , został wydana w 1991 roku z librettem Tima Rice , ale nie odniósła większego sukcesu niż oryginalna wersja we Francji.
Niestety, dwa musicale Bergera nad którymi pracował po Starmanii nie wypadły dobrze. W 1980 roku Berger współpracował z producentem Jerome Savary i autorem tekstów Luc Plamondonem przy produkcji muzycznej La Legende de Jimmy, inspirowaną życiem Jamesa Deana . Następny musical Bergera Dreams in Stone, został pomyślany jako amerykański musical , współpracując z aranżerem Michelem Bernholcem i nagranym w Stanach Zjednoczonych, z wokalem Rosanne Cash , Billa Champlina, Lynn Carey, Jennifer Warnes i Billa Withersa między innymi. Choć nigdy nie ujrzał światła dzienneg, album został jednak wydany w 1982 roku. Album był kompletną klapą, i nie jest powszechnie znany poza fanami.
 

W 1985 roku Berger produkował album Johnny Hallyday'a, Rock' n 'Roll Attitude, a także wziął udział w jego trasie. W 1987 roku Berger wyprodukował album France Gall ,Babacar.
Berger również zrealizował kilka projektów filmowych na przestrzeni lat,m.inn. Mektoub,z 1970r, film algierskiego reżysera Ali Ghalema , Roberta Benayouna Sérieux comme le plaisir w 1975 roku, Jean-Paul Rappeneau Tout feu, tout Flamme w 1982 roku i Rive droite , Rive Gauche z 1984r, film Philippe Labro . Znany jest również jego jingiel z reklamy Orangina .
Berger był jednym z nielicznych francuskich artystów, którzy uczestniczyli chętnie i aktywnie w pomocy humanitarnej : w 1985 roku pracował wyłącznie dla Ecoles wraz z France Gall, Richardem Berry i Danielem Balavoine , a potem dla Etiopii z Renaud .
 

W dniu 2 sierpnia 1992r, kilka tygodni po wydaniu swojego pierwszego albumu w ducie z France Gall , Michel Berger doznał śmiertelnego ataku serca w środku meczu tenisowego w Ramatuelle . Jego przedwczesna śmierć były szokiem dla wielu ludzi, ponieważ był jeden z najbardziej popularnych francuskich piosenkarzy i autorów piosenek z lat 70 i 80-tych. Ponadto, w przeciwieństwie do wielu gwiazd muzyki pop,był prostym człowiekiem, bardziej interesował się muzyką i życiem rodzinnym niż rockowymi ekscesami. W rzeczywistości, jego małżeństwo z France Gall był wyjątkowo stabilne. Pochowany jest w Paryżu na cmentarzu Montmartre blisko jego córki, Pauliny, która zmarła na mukowiscydozę w 1997 roku. Jego syn,Raphael, pracuje dla Marca Lumbroso i produkuje muzykę dla Remark Records .  

 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Tu n’y crois pas/Amour et soda	Michel Berger	09.1963	21[10]	-	-	-	-	-	-	-	PAT PAT 1032	[written by Jean Brousse / Michel Berger]
Partout/En t’attendant-D’autres filles/pourtant	Michel Berger	06.1964	B1:54[18]	-	-	-	-	-	-	-	La Voix de son Maître EGF 711	[written by Michel Berger]
Ecoute la musique (Quelle consolation fantastique)/Le secret	Michel Berger	08.1973	37[16]	-	-	-	-	-	-	-	Warner Bros / WEA 16 306	[written by Michel Berger]
A` moitié, a` demi, pas du tout/La petite prie`re	Michel Berger	03.1974	59[13]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Michel Berger]
L’amour est la/Jamais, non jamais	Michel Berger	01.1975	69[4]	-	-	-	-	-	-	-	Warner Bros / WEA 16 502	[written by Michel Berger]
Seras-tu la/Medina	Michel Berger	09.1975	60[5]	-	-	-	-	-	-	-	Warner Bros / WEA 16 571	[written by Michel Berger]
Que l'amour est bizarre / L'amour existe encore	Michel Berger	12.1975	56[5]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Michel Berger]
Mon Bébé Blond	Michel Berger	11.1976	73[3]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Michel Berger]
La groupie du pianiste/Quelques mots d’amour	Michel Berger	03.1980	A:3[21];B:6[12]	22[6]	-	-	-	-	-	-	Warner Bros / WEA 17 620	[written by Michel Berger]
Celui qui chante/C’est pour quelqu’un	Michel Berger	09.1980	37[9]	-	-	-	-	-	-	-	Warner Bros / P.E.M. Colline / WEA 17 690	[written by Michel Berger]
Mademoiselle Chang/Antoine	Michel Berger	09.1981	1[2][21]	-	-	-	-	-	-	-	Warner Bros / WEA 17 859	[written by Michel Berger]
Maria Carmencita/Déja` je suis loin	Michel Berger	03.1982	A:65[5];B:58[12]	-	-	-	-	-	-	-	Warner Bros	[written by Michel Berger]
Voyou/Mandoline	Michel Berger	02.1983	10[19]	-	-	-	-	-	-	-	Apache / WEA 249 865-7	[written by Michel Berger]
Le prince des villes/Lumie`re du jour	Michel Berger	11.1963	32[14]	-	-	-	-	-	-	-	Apache / WEA 249 633-7	[written by Michel Berger]
Y’a pas de honte/Ça la fait pleurer pour un rien	Michel Berger	10.1985	12[19]	-	-	-	-	-	-	-	Apache / WEA 248 878-7	[written by Michel Berger]
Si tu plonges/Il vient de toi	Michel Berger	02.1986	20[16]	-	-	-	-	-	-	-	Apache / WEA 248 805-7	[written by Michel Berger]
Chanter pour ceux qui sont loin de chez eux/Quand on est ensemble	Michel Berger	06.1986	46[20]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Michel Berger]
Ça ne tient pas debout/Chanson pour Man Ray	Michel Berger	05.1990	46[24]	-	-	-	-	-	-	-	Apache / WEA 9031-71541-7	[written by Michel Berger]
Le paradis blanc/Privé d’amour	Michel Berger	12.1990	66[8]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Michel Berger]
Laissez passer les re^ves/Jamais partir	Michel Berger and France Gall	06.1992	28[14]	-	-	-	-	-	-	-	Apache / WEA 90068-7	[written by Michel Berger]
Superficiel et léger/Bats-toi	Michel Berger and France Gall	10.1992	32[9]	-	-	-	-	-	-	-	Apache / WEA 4509-90742-7	[written by Michel Berger]
Les Elans Du Coeur	Michel Berger and France Gall	03.1993	48[7]	-	-	-	-	-	-	-	Apache 4509.91779.9	[written by Michel Berger]
La Fille Au Saxe	Michel Berger	07.2002	20[15]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Michel Berger]
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Beauséjour	Michel Berger	03.1980	2[62][gold]	-	-	-	-	-	-	-	WEA 56 785
Beaurivage	Michel Berger	10.1981	4[30]	-	-	-	-	-	-	-	WEA 56.953
Voyou	Michel Berger	03.1983	22[20][gold]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Ca Ne Tient Pas Debout	Michel Berger	06.1990	15[19][2x-gold]	-	-	-	-	-	-	-	-
Zénith 86	Michel Berger	08.1992	33[6]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Celui Qui Chante	Michel Berger	01.1994	9[12]	-	-	-	-	-	-	-	-
Best Of 18 Titres	Michel Berger	11.1997	7[10][3x-platinum]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Pour Me Comprendre	Michel Berger	06.2002	1[6][62][3x-platinum]	23[17]	-	-	-	-	-	-	Warner 0927488142
Chanter pour ceux...	Michel Berger	12.2007	5[9]	100[1]	-	-	-	-	-	-	Warner 505144232452
Vol. 2 1981/1992	Michel Berger	08.2008	36[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	-

 Kompozycje Michela Bergera

PATRICIA

1967-05-13

63

4

Quand On Est Malheureux

 

PATRICIA

1967-06-10

35

22

Est-ce Qu'une Fille Peut Dire Je T'aime

 

René JOLY

1972-09-14

82

4

Viens Dans Mes Nuages

 

Michel BERGER

1990-12-06

66

7

Le Paradis Blanc

Michel BERGER

1990-05-10

46

24

Ca Ne Tient Pas Debout

Michel BERGER

1986-06-14

46

20

Chanter Pour Ceux Qui Sont Loin De Chez Eux

Michel BERGER

1986-02-22

20

16

Si Tu Plonges

Michel BERGER

1985-10-27

16

18

Y'a Pas De Honte

Michel BERGER

1983-11-26

32

13

Les Prince Des Villes

Michel BERGER

1983-02-26

10

19

Voyou

Michel BERGER

1982-04-30

58

12

Déjà Je Suis Loin

Michel BERGER

1982-03-26

65

5

Maria Carmencita, Sourde Et Muette

Michel BERGER

1981-09-11

1

2

20

Mademoiselle Chang

Michel BERGER

1980-09-19

37

9

Celui Qui Chante

Michel BERGER

1980-06-06

3

21

La Groupie Du Pianiste

Michel BERGER

1976-11-18

73

3

Mon Bébé Blond

Michel BERGER

1975-12-20

56

4

Que L'amour Est Bizarre

Michel BERGER

1975-09-27

60

5

Seras-Tu Là?

Michel BERGER

1975-01-18

69

4

L'amour Est Là

Michel BERGER

1974-03-19

59

13

A Moitié, A Demi, Pas Du Tout

Michel BERGER

1973-08-13

37

16

Ecoute La Musique

Fabienne THIBEAULT

1978-10-13

15

14

Les Uns Contre Les Autres

Luc Plamondon / Michel Berger

 

France GALL & Elton JOHN

1981-01-16

2

15

Les Aveux

Michel Berger / Elton John

Peter KINGSBERY

1993-01-03

2

28

Only The Very Best

Michel Berger / Luc Plamondon / Tim Rice

 

Michel BERGER

1964-06-13

54

18

D'autres Filles

Michel BERGER

1963-09-14

21

10

Tu N'y Crois Pas

Véronique SANSON

2000-05-07

52

7

Si Tu T'en Vas

Véronique SANSON

2000-01-23

24

17

Pour Me Comprendre

Véronique SANSON

1999-09-05

12

21

Paradis Blanc

LAAM

1998-07-19

2

45

Chanter Pour Ceux Qui Sont Loin De Chez Eux

Michel Berger

Véronique SANSON

1994-02-27

10

22

Seras-Tu Là?

Michel BERGER & France GALL

1993-03-07

48

7

Les Elans Du Coeur

Michel BERGER & France GALL

1992-10-21

32

8

Superficiel Et Léger

Cyndi LAUPER

1992-06-24

2

36

The World Is Stone

Michel Berger / Luc Plamondon - Tim Rice

Diane TELL

1990-10-11

6

25

La Légende De Jimmy

Luc Plamondon / Michel Berger

France GALL & Elton JOHN

1981-02-20

4

17

Donner Pour Donner

Michel Berger / Bernie Taupin - Michel Berger

MAURANE

1988-09-25

46

11

Les Uns Contre Les Autres

Luc Plamondon / Michel Berger

Beau Dommage

Beau Dommage to wiodący zespół rockowy Quebec połowy lat 70-tych, jego nazwa w gwarze Quebec oznacza "na pewno" lub "dlaczego nie". Już w 1969 roku Michel Rivard , Pierre Bertrand i Michel Hinton założyli amatorską grupę o nazwie La famille Casgrain.

 

Nastepnie wzięli udział w różnych produkcjach w latach 1970-73 w UQAM , Rivard (voc, gitara), Robert Leger (instrumenty klawiszowe, flet) oraz tekściarz Pierre Huet zakładają Beau Dommage. Do nich dołączyli Bertrand (gitara basowa) i Marie-Miche le Desrosiers (voc, instrumenty klawiszowe), i w marcu 1974 roku, Réal Desrosiers (perkusja). Choć Léger nadal komponował dla grupy został zastąpiony jako wykonawca przez Hintona w 1976 roku.
 

Beau Dommage zadebiutował w październiku 1973 roku w Luducu (UQAM) i szybko urósł do jednej z najważniejszych grup pop w Quebecu. Sprzedaż w Quebecu LP. Beau Dommage (1974, Cap ST-70-034) oraz Ou` est passée la noce (1975, Cap SKAC-70-037) przekroczyła sprzedaż wszystkich innych artystów kanadyjskich z połowy dekady. Drugi LP (na którym znajduje się długi wokalno-instrumentalny utwor "Un incydent Bois-des-Filion") zdobył nagrodę Jeune Chanson 1976 (prezentowany przez sekretarza stanu kultury Francji) na targach MIDEM w Cannes.
 

Inne albumy Beau Dommage to Un autre jour arrive en ville... (1976, Cap ST-70-048), Passagers (1977, Cap ST-70-055) oraz kompilacja Les Grands Succes de Beau Dommage (Cap SKAO-70-058) wydana w 1978 roku. Grupa odbyła roczne tournee w Europie (Francja, Belgia, Luksemburg i Szwajcaria) w latach 1975-8 i występowała w najważniejszych miejscach w prowincji Quebec oraz w kilku miastach innych części Kanady. Beau Dommage był gwiazdą w 1976 roku święta St-Jean-

Baptiste uroczystości w Mount Royal, Montreal), który przyciągnął około 400.000 ludzi.
Grupa rozpadła się w 1977 roku,a jej członkowie podejmowali kariery solowe, jednak powrócili na scenę na koncerty pożegnalne w Quebec City oraz w Montreal Forum w październiku 1984 roku.Najbardziej popularne piosenki ansamblu to: 'La Complainte du phoque en Alaska', który stał się klasykiem (wydanym na LP i jako singiel, a także nagrany przez Félixa Leclerca ), "Le Blues d'la Métropole" i "Ame`ne pas gang TA ". 

 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
La complainte du phoque en Alaska	Beau Dommage	06.1975	8[18]	-	-	-	-	-	-	-	EMI/Capitol 2C 004-81917	-
Tous les palmiers / Le géant Beaupré	Beau Dommage	11.1975	62[7]	-	-	-	-	-	-	-	Capitol, 85.109	-
Echappé Belle	Beau Dommage	05.1995	64[3]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Beau Dommage	Beau Dommage	05.1975	14[26]	-	-	-	-	-	-	-	Capitol ST-70.034	-
Passagers	Beau Dommage	02.1978	2[12]	-	-	-	-	-	-	-	Capitol ST-70.055	-