Na pewno było coś w Mary - niemieckiej piosenkarce
Mary Roos. Praktycznie każda wytwórnia płytowa doceniła jej talent i dała jej szansę, ale mimo nagrań w różnych stylach nie udało jej się wykorzystać swojego potencjału sprzedażowego. Jednak w 1970 roku dokonała prawdziwego przełomu, stając się jedną z największych gwiazd Niemiec.
Urodziła się jako Rosemarie Schwab w Bingen 9 stycznia 1949 roku i dorastała przyjmując gości w hotelu swoich rodziców. W 1958 roku, mając zaledwie dziewięć lat, wydała swoją pierwszą płytę,
Ja die Dicken sind ja so gemütlich , nakładem wytwórni
Metronome i pojawiła się w swoim pierwszym filmie,
Die Straße, jako Rosemarie.
Przerzuciła się na
Polydor, a następnie do wytwórni
Bella Musica w 1961 roku, gdzie przyjęła pseudonim sceniczny Mary Roos, odwracając swoje imię. W następnych latach podpisała kontrakt z różnymi małymi wytwórniami, w tym
Starlet, Victoria i
Weltmelodie.
Brała udział w festiwalu Knokke w Belgii w 1963 roku, a w 1964 roku wydała kilka piosenek ze ścieżki dźwiękowej do filmu
Nebelmörder. W tym samym roku podpisała również kontrakt na jedną płytę w
Intercord, gdzie wydała
Tausend und ein paar Meilen , po czym przeniosła się do Vogue na kolejną jednorazową umowę, wydając
Ich sag „no”, Boy .
W 1965 roku zmieniła wytwórnie - ponownie - tym razem na
CBS.
Mama verzeih 'mir , wersja
Pardon pour notre amour, stała się jej pierwszym wydawnictwem, chociaż 45 jest chyba bardziej godne uwagi ze względu na stronę B, znakomity
Geh'
nicht den Weg , prawdopodobnie jedno z jej najlepszych nagrań. dekady.
Tylko jedno kolejne wydanie dla CBS,
Money Boy , zostało wydane w następnym roku.
Przeniesienie się do wytwórni
Ariola w 1966 roku zaowocowało wydaniem
Junge Liebe , zanim została zaproszona do udziału w tegorocznym konkursie Deutsche Schlager-Festpiele, gdzie rywalizowała z takimi artystami jak Marion , Brigitt Petry i Lill Lindfors. Norweska piosenkarka Wencke Myhre wygrała konkurs, a Mary zajęła szóste miejsce z
Wie der Wind .
Wydała jeszcze tylko jedno wydanie dla Arioli,
Aus dunkelrot wird rosa z 1967 roku (strona B to
1000 Worte Liebe , wersja
The thirty first of June Petuli Clark ), zanim, tak, ponownie zmieniła wytwórnie.
Liebe mit Garantie stała się jej pierwszą 45- ką w
EMI Electrola, a później w tym samym roku została szybko zastąpiona przez
Fortsetzung folgt . Wydała również swój pierwszy LP.
Liebe stała się jej pierwszym wydawnictwem w 1968 roku, zanim wróciła do nowo przemianowanej
Deutsche Schlager-Wettbewerb, aby wykonać
Die Welt von morgen . Piosenka została skomponowana przez , Ralfa Siegela do i pozostaje ich jedyną współpracą. Jednak nie dotarło do ostatniej rundy. (Szwedzki piosenkarz
Siw Malmkvist wygrał tego roku.)
Zwischen heute und morgen i LP,
Die kleine Stadt will schlafen geh'n , pojawiły się później w 1968 roku, ale żadne nie trafiło na listy przebojów.
Nadszedł nowy rok, a wraz z nim nowy rekordowy kontrakt. Przeprowadzka do CBS zapoczątkowała nowy, bardziej pomyślny okres dla Mary. Jej pierwszy singiel dla nowej wytwórni,
Schlager-by-numbers Das hat die Welt noch nicht erlebt , dał piosenkarce pierwszy hit z Top20, osiągając 19 miejsce wiosną 1969 roku.
Jednak optymizm został zduszony w zarodku, gdy kontynuacja,
Ich bin glücklich , cover brytyjskiej piosenkarki
Lulu Are you ready for love, która zajęła piąte miejsce w krajowym finale w Wielkiej Brytanii, wybierając zgłoszenie do konkursu Eurowizji w 1969 roku. i który Mary nagrała również po angielsku, nie zdobyła punktów. Nawet kolejny występ w Deutsche Schlager-Wettbewerb z
Alles rutscht mir aus den Händen nie pomógł. Piosenka uplasowała się na dziesiątym miejscu za France Gall , Pat Simon i Bonny St Claire .
Na poziomie osobistym Mary miała się dobrze. Właśnie wyszła za mąż za Francuza Pierre'a Scardina, który został jej menadżerem, ale pod względem zawodowym sprawy wyglądały dość tragicznie. Kolejne nagrania -
Verliebt in dich i
Die Legende der Liebe (jej wejście na międzynarodowy festiwal piosenki Grand Prix RTL), obie wydane w 1969 roku - zaczęły rzucać cień na jej przyszłość z CBS.
Otrzymała ulgę, gdy
Das ist das Beste an dir znalazło się w pierwszej czterdziestce - choć tylko na dwa tygodnie - w lutym 1970 r. i jako zastępca w ostatniej chwili piosenkarki
Ediny Pop w niemieckim finale narodowym konkursu piosenki Eurowizji 1970.Jej doskonały występ z
Bei jedem Kuss zdołała zdobyć drugie miejsce, za
Katją Ebstein , i udało jej się utrzymać swój profil wśród rekordowych nabywców.
Wtedy sytuacja naprawdę zaczęła wyglądać dobrze dla Mary. Jej wielki przełom nastąpił latem 1970 roku z napisanym przez
Giorgio Morodera Arizona Man , który znalazł się w pierwszej dziesiątce niemieckich list przebojów. Szybko ukazał się album, na którym znalazły się
Sing nochmal dieses Lied (cover utworu
Mama Cass Make your own kind of music) i
Blauer Montag (wersja
Más que nada Jorge Bena ), wśród innych.
W ciągu roku otrzymała swój pierwszy program telewizyjny,
Mary’s music, a w 1972 roku reprezentowała Niemcy na konkursie piosenki Eurowizji z
Nur die Liebe lässt uns leben . Nie była przekonana o szansach piosenki na wygraną, ale kolejny świetny występ zapewnił jej przyzwoite trzecie miejsce. (W tym roku wygrała
Vicky Leandros .)
We wczesnych latach siedemdziesiątych Mary stała się niemal tak popularna we Francji, jak w swojej ojczyźnie. Nagrała kilka albumów po francusku i została jedyną Niemką, która wystąpiła w paryskiej Olympii, którą wyprzedała na kilka tygodni.
Stała się także jedyną Niemką, która kiedykolwiek wystąpiła w programie Muppet Show.
W połowie lat 70-tych rozwiodła się z Pierrem Scardinem i wyszła za mąż za piosenkarza i autora tekstów Wernera Böhma. A kiedy jej sprzedaż płyt zaczęła spadać, ponownie zmieniła wytwórnię, najpierw na Polydor, a następnie w 1979 na
Hansa, gdzie zdobyła wielki hit z
Ich werde geh'n heute Nacht , coverem
Cliffa Richarda We don't talk .
W 1984 roku dokonał się jej powrót z
Aufrecht geh'n , opowieścią o kobiecie, która wyszła silna po zerwaniu związku, który został wybrany jako niemiecki kandydat do konkursu piosenki Eurowizji. Chociaż zakończyła się rozczarowaniem na 13. pozycji, piosenka nabrała dodatkowego rezonansu dla Mary, która niedawno rozstała się z Böhm po odkryciu, że inna kobieta spodziewa się jego dziecka.
Okazało się to jej ostatnim znaczącym niemieckim hitem, aż w 1998 roku nagrała cover światowego przeboju
Cher Believe (jako
Leider lieb 'ich dich immer noch ) i cieszyła się powrotem na niemieckie listy przebojów.
| Single |
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | Fra | US | Wytwórnia
[Fra] | Komentarz |
| Dépêche-toi | M. Fugain & Mary Roos | 12.1971 | 28[4] | - | - | [written by Pierre Delanoë - Michel Fugain] |
| L’autoroute/Si tu te rappelles | Mary Roos | 03.1972 | 41[4] | - | CBS CBS 7766 | [written by C. Level - G. Costa] |
Soledad Rendón Bueno (ur. 9 lipca 1943r - zm. 18 sierpnia 1970r), lepiej znana pod pseudonimami Soledad Miranda lub Susann Korda (lub czasem Susan Korday ), była aktorką i piosenkarką pop, która urodziła się w Sewilli w Hiszpanii. Zagrała w wielu filmach wyreżyserowanych przez Jessa Franco , takich jak Hrabia Dracula (1970) i Vampyros Lesbos (1971). W połowie lat sześćdziesiątych wydała także wiele hiszpańskojęzycznych piosenek pop. Zginęła w wypadku samochodowym na autostradzie w Lizbonie w wieku 27 lat. 
