Melanie C

Melanie Jayne Chisholm, znana również jako Melanie C, Mel C, Sporty Spice czy Sporty, urodziła się 12 stycznia 1974 roku w Merseyside w Anglii. Mel C dorastała w Widnes, gdzie uczęszczała do Fairfield High School, szkoły ukierunkowanej na kontakt ze sztuką oraz rozwój artystycznych talentów. Od wczesnych lat miała kontakt z muzyką; jej matka była wokalistą, ojciec grał na basie.


Od 15 roku życia artystka pobierała nauki w londyńskiej Bird College of Dance, Music & Theatre Performance, gdzie studiowała między innymi taniec, śpiew i teatr. W tym okresie na łamach tygodnika The Stage, ukazało się ogłoszenie o castingu organizowanym przez Boba i Chrisa Herbertów oraz biznesmena Chrisa Murphy.

- Jesteś wysportowana, ekstrawagancka, ambitna, chcesz tańczyć i śpiewać - na tę informację zamieszczoną w The Stage w roku 1994, zareagowały setki kandydatek. Spośród nich, nowy girls band, działający w początkowym okresie pod nazwą Touch, stworzyły: Victoria Beckham, Melanie Brown, Melanie Chisholm, Geri Halliwell i Michelle Stephenson. Ta ostatnia, kierowana sprawami rodzinnymi opuściła szeregi zespołu i została zastąpiona przez Emmę Bunton. Już pod szyldem Spice Girls, w 1996 roku ukazał się debiutancki album, grupy "Spice", który sprzedał się w liczbie ponad 55 milionów egzemplarzy na całym świecie, a singlowy utwór "Wannabe", notowany był na listach przebojów w 31 krajach. Wtedy też, wykrystalizował się nowy wizerunek Mel C z charakterystycznymi włosami, uczesanymi w tak zwany koński ogon, a także wysportowana sylwetka, stąd też pseudonim Sporty Spice.

Po sukcesie związanym z debiutancką płytą Spice Girls, management Mel C powoli zaczął przygotowywać ją do solowej kariery. Pierwszym krokiem w tym kierunku, była współpraca z Bryanem Adamsem, czego owocem był utwór "When You're Gone", który znalazł się na płycie "On a Day Like Today" z 1998 roku.

- Poczułam, że czas jest właściwy - powiedziała Mel C, na antenie stacji BBC 1. - Mnóstwo chciałabym wyrazić, jest tyle obszarów muzycznych, jakie pragnę zwiedzić i co najważniejsze, wreszcie chciałbym mieć własne, muzyczne dziecko!

W ciągu 3 miesięcy artystka pracowała w studiu, między innymi z Rickiem Rubinem oraz z współpracownikami Madonny. Premierę debiutanckiego, solowego albumu w 1999 roku poprzedził utwór "Ga Ga", który najpierw wszedł na ścieżkę muzyczną do filmu "Supertata" ("Big Daddy"), a dopiero później został zamieszczony na krążku "Northern Star". Płyta była dużym zaskoczeniem dla fanów artystki, którzy spodziewali się kolejnych popowych piosenek. W tym przypadku jednak artystka postawiła na brzmienie gitarowe, za które odpowiedzialny był między innymi Steve Jones, były członek punk rockowej legendy - Sex Pistols, który prywatnie jest przyjacielem artystki.

Pięć singlowych utworów notowanych było na bardzo wysokich miejscach, między innymi na listach przebojów w Wielkiej Brytanii, Niemczech i Australii. Na Wyspach i w Niemczech solowy debiut pokrył się platyną, odpowiednio sprzedał się w nakładzie 900 i 500 tysięcy egzemplarzy, w Brazylii i Australii złotem, 100 i 35 tysięcy sprzedanych płyt. Tym sposobem wielka solowa kariera artystyczna została przypieczętowana, jednak żadna z późniejszych płyt Mel C, nie odniosła większego sukcesu komercyjnego od "Northern Star". Mimo tego, po nieformalnym rozpadzie grupy Spice Girls w 2000 roku, kariera solowa Mel C nabrała rozpędu. Trasa promocyjna "Northern Star", trwała dwa lata i składała się ze 124 koncertów i występów festiwalowych.

Jednak na kolejne wydawnictwo fani musieli poczekać do roku 2003. Według zapowiedzi płyta miała być kontynuacją bestselerowego "Northern Star". W marcu światło dzienne ujrzał krążek "Reason". Za nieco łagodniejsze w porównaniu z poprzednim wydawnictwem brzmienie odpowiadali ponownie współpracownicy Madonny. Na płycie znalazł się utwór "Soul Boy", który pochodził z repertuaru Edyty Górniak. Stało się to za sprawą Paula Buchanana, autora kompozycji, który współpracował z wytwórnią Virgin EMI, wydającą płyty obu artystek.

W 2004 roku Mel C wraz ze swoją menedżerką Nancy Phillips postanowiła założyć własną firmę wydawniczą Red Girl Records. Nazwa odzwierciedla miłość artystki do klubu piłkarskiego Liverpool. Zresztą jest ona często widywana na trybunach, podczas meczów tej drużyny. Pierwsza płyta jaka ukazała się dzięki firmie, to trzeci solowy album artystki, zatytułowany "Beautiful Intentions" z 2005 roku. Nad materiałem pracowali między innymi: Guy Chambers i Enrique Iglesias. Kolejny solowy album Mel C, to "This Time" z 2007 roku. Już w sierpniu 2008 roku, za pośrednictwem oficjalnej strony internetowej, artystka podała informację, że pracuje już nad nową płytą.

Na przełomie 2007/2008 roku, Mel C wzięła udział w 3 miesięcznym świtowym tournée Spice Girls, związanym z wydaniem albumu "Greatest Hits". Ogromne zainteresowanie trasą przełożyło się również na liczby - ponad milion fanów zarejestrowało się na stronie girls bandu i wyraziło chęć zakupu biletów na dany koncert. Natomiast występ w Londynie został wyprzedany w 38 sekund.

Podczas trasy, artystki chciały definitywnie pożegnać się z publicznością i występami na żywo. - Gra się łatwo - powiedziała Mel C agencji DPA. - Bardzo trudno natomiast żegnać się na zawsze z fanami. Cała 47-koncertowa trasa Spice Girls, okazała się ogromnym sukcesem z punktu komercyjnego.

Jednak po jej zakończeniu Mel C nie ukrywała radości, gdyż jak powiedziała na łamach World Entertainment News Network. - Nie tęsknię za koncertami i nie mogę się doczekać, kiedy znowu zacznę realizować własne plany - wyjaśniała. - Po zakończeniu tej trasy mam bardzo mieszane uczucia.

Prywatnie Mel C, była partnerką Robbiego Williamsa, ich związek wytrzymał całe dwa miesiące. Również związana była z piłkarzem klubu Liverpool F.C., Jasonem McAteerem. Bardzo głośny związek z Anthonym Kiedisem z Red Hot Chili Peppers, został uwieczniony w utworze "Emit Remmus". Od wielu lat artystka jest partnerką Thomasa Starra, a w lutym 2009 roku została matką dziewczynki.

Artystka jest w posiadaniu wielu prestiżowych nagród, w tym między innymi MTV Video Music Award za najlepszy teledysk taneczny za utwór "Wannabe" i MTV Europe Music Award za najlepszy zespół Spice Girls. W latach 1997 i 1998 zdobyła 4 nagrody Brit dla najlepszego zespołu Spice Girls, 3 zwycięstwa American Music Awards, specjalna nagroda Brit Award dla Spice Girls. Już solo w 2000 roku została nominowana do nagrody Brit dla najlepszej wokalistki, otrzymała Ifpi Award 2000 w Belgii, za debiutancką płytą "Northern Star", nominowana była trzykrotnie do nagród Echo 2001 w Niemczech, 4 razy do nagrody MTV Europe Music Awards w 2000 roku w Szwecji, a także nominowana do nagrody najlepszej wokalistki National Music Awards 2003 w Anglii.

Mel C regularnie od 2006 roku odwiedza Polskę. W sumie gościła na różnych imprezach 8 razy, w tym wzięła udział w koncercie Eska Hity na czasie, wykonując minirecital na Festiwalu Jedynki w Operze Leśnej w Sopocie, czy zaśpiewała na Eska Music Awards w Łodzi, odbierając jednocześnie statuetkę w kategorii artysta roku - świat.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
When you're gone/Hey Baby	Bryan Adams feat Melanie C	12.1998	3[27]	-	Mercury/A&M 5828192	[platinum-UK][written by Bryan Adams, Eliot Kennedy][produced by Bryan Adams/Bob Rock]
Goin' down/Ga ga/Angel on my shoulder	Melanie C	10.1999	4[12]	-	Virgin VS 1744	[written by Julian Gallagher/Melanie C/Richard Stannard][produced by Marius De Vries]
Northern star/Follow me	Melanie C	12.1999	4[16]	-	Virgin VS 1748	[silver-UK][written by Melanie Chisholm/Rick Nowels][produced by Marius De Vries]
Never be the same again/I wonder what it would be like	Melanie C feat Lisa Left Eye Lopes	04.2000	1[1][20]	-	Virgin VS 1762	[gold-UK][written by Melanie Chisholm/James 'Rhett' Lawrence/Paul F. Cruz/Lisa Lopes/Lorenzo Martin][produced by Rhett Lawrence]
I turn to you/Never be the same again [live]	Melanie C	08.2000	1[1][20]	114[6]	Virgin VS 1772	[gold-UK][written by Melanie Chisholm/Rick Nowels/Billy Steinberg][produced by Rick Nowels, Rob Playford]
If that were me	Melanie C	12.2000	18[19]	-	Virgin VSCDT 1786	[written by Melanie Chisholm/Rick Nowels][produced by Rick Nowels]
Here it comes again	Melanie C	03.2003	7[11]	-	Virgin VSCDT 1842	[written by Melanie Chisholm/Marius De Vries/Robert Howard][produced by Marius De Vries]
On the horizon	Melanie C	06.2003	14[17]	-	Virgin VSDVD 1851	[written by Melanie Chisholm/Rick Nowels/Gregg Alexander][produced by Rick Nowels & Gregg Alexander]
Melt /Yeh yeh yeh	Melanie C	11.2003	27[3]	-	Virgin VSCDY 1858	[written by Guy Chambers/Melanie Chisholm/Rhett Lawrence][produced by Guy Chambers/Richard Flack/Rhett Lawrence]
Next best superstar	Melanie C	04.2005	10[12]	-	Red Girl CXREDG 1	[written by Adam Argyle][produced by Greg Haver]	-
I want candy/Already Gone	Melanie C	04.2007	24[3]	-	Red Girl CDREDG 3	[written by Richard Gottehrer/Bert Russell/Bob Feldman/Gerald Goldstein][produced by Stephen Hague]
Carolyna	Melanie C	06.2007	49[2]	-	Red Girl CDREDG 4	[written by Melanie Chisholm,Steve Mac,Paul Gendler][produced by Steve Mac]
This Time/We Love To Entertain You	Melanie C	10.2007	94[1]	-	Red Girl CDREDG 5	[written by Adam Argyle][produced by Peter-John Vettese]
Think About It/Cruel Intentions	Melanie C	09.2011	95[1]	-	Red Girl GBHMK 1100009	[written by Adam Argyle, Melanie Chisholm, Daniel Davidsen, Jason Gill, Mich "Cutfather" Hansen][produced by Cutfather, Daniel Davidsen, Jason Gill]
I Know Him So Well/You'll Never Walk Alone	Melanie C featuring Emma Bunton	11.2012	153	-	Red Girl	[written by Benny Andersson, Tim Rice, Björn Ulvaeus][produced by Peter-John Vettese]
Loving You	Melanie C with Matt Cardle	08.2013	14[3]	-	Matt Cardle UK3N 71300001	[written by Matt Cardle, Melanie Chisholm, Jez Ashurst ,Will Talbot, Jamie Scott][produced by Matt Cardle, Jamie Scott, Toby Smith]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Northern star	Melanie C	10.1999	4[99]	-	Virgin VX 2893	[3x-platinum-UK][produced by William Orbit,Rick Rubin,Rick Nowels,Craig Armstrong,Marius De Vries,Rhett Lawrence]
Reason	Melanie C	11.2003	5[20]	-	Virgin CDV 2969	[gold-UK][produced by Marius De Vries]
Beautiful Intentions	Melanie C	04.2005	24[4]	-	Red Girl REDGCD 1	[produced by Greg Haver/Richard Flack]
This Time	Melanie C	04.2007	57[3]	-	Red Girl REDGCD2	[produced by Stephen Hague]
The Sea	Melanie C	09.2011	45[1]	-	Red Girl REDGCD3	[produced by Andy Chatterley/Cutfather/Jason Gill/Daniel Davidsen/Greg Hatwell/Peter-John Vettese]
Stages	Melanie C	09.2012	50[1]	-	Red Girl REDGCD 4	[produced by Peter-John Vettese]
Version of Me	Melanie C	11.2016	25[1]	-	Red Girl REDGCD 6	[produced by Paul Boddy, Dele Ladimeji, SOS Music ,Tom Wilding]

Moloko

Zespół Moloko powstał w 1994 roku w Sheffield. Historia Moloko zaczęła się podczas pewnej imprezy w pubie, kiedy Róisín Murphy, Irlandka pochodząca z miejscowości Arklow, postanowiła poderwać przystojnego producenta z Sheffield, Marka Brydona.


- Czy podoba ci się mój ciasny sweterek? Spójrz, jak opina moje ciało - zagadnęła atrakcyjna blondynka. Brydon natychmiast uległ czarowi Irlandki. Co więcej - w słowach Róisín usłyszał muzykę, którą wykorzystał potem w studiu. Wkrótce Brydon i Murphy stworzyli parę w życiu osobistym i zawodowym. - Od razu poczułem sympatię do Róisín - wspomina producent w wywiadzie dla magazynu "Q". - Nigdy wcześniej nie poznałem dziewczyny, która potrafiłaby sensownie rozmawiać o muzyce.

Mark Brydon nie był wówczas nowicjuszem w branży muzycznej. Do swoich sukcesów mógł zaliczyć m.in. produkcję hitu "House Arrest" formacji Krush, remiksy twórczości duetu Eric B. & Rakim oraz założenie wytwórni Fon Studios w Sheffield, dla której nagrywali Boy George, Pulp i Cabaret Voltaire. Róisín Murphy nie miała żadnego doświadczenia, jednak związek z Brydonem natchnął ją do szlifowania talentu wokalnego oraz komponowania piosenek. Zakochani postanowili działać jako duet pod szyldem Moloko, nazwą zaczerpniętą z kultowej powieści Anthony'ego Burgessa "Mechaniczna pomarańcza". Słowo to ma wiele znaczeń - po rosyjsku oznacza mleko, po portugalsku - szaleńca, jednak w książce Burgessa opisywało ono koktajl złożony z mleka i chemicznych specyfików.

W 1995 roku światło dzienne ujrzało pierwsze dzieło duetu, "Do You Like My Tight Sweater?", którego tytuł nawiązywał do momentu pierwszego spotkania Brydona i Murphy. Płytą zachwycili się krytycy. Choć recenzenci wpływowych magazynów nazywali ją "eklektycznym diamentem" i "post-trip hopowym arcydziełem", wyniki sprzedaży nie były najlepsze. Single promujące album pojawiały się raz na jakiś czas na antenie rozgłośni radiowych, jednak formacja Moloko pozostała grupą raczej niszową.

W kolejnych latach Mark i Róisín pracowali w domowym studio nad materiałem na drugą płytę. Krążek "I Am Not a Doctor" ukazał się w 1998 roku. Podobnie jak w przypadku debiutu, krytycy nie szczędzili słów pochwał, jednak szeroka publiczność nadal pozostawała poza zasięgiem Moloko. Do czasu. Amerykański DJ, Boris Dlugosch, pozwolił sobie na stworzenie remiksu piosenki "Sing It Back" z płyty "I Am Not a Doctor". Gotowy produkt przesłał Markowi i Róisín. Nowa wersja spodobała się nie tylko autorom piosenki, ale i fanom tanecznych brzmień w całej Europie. Świat nagle usłyszał o Moloko. - Byliśmy zaskoczeni tym, jak bardzo ludzie pokochali "Sing It Back" w wersji Borisa - zdradziła Róisín Murphy w wywiadzie dla serwisu Dot Music. - Zdziwił nas również fakt, że ta piosenka nie zdobyła popularności w oryginale. Pamiętam, gdy pierwszy raz ją usłyszałam. Pomyślałam wtedy: "To będzie hit".

- Przebój będący jednocześnie remiksem to pocałunek śmierci dla większości artystów - kontynuował temat Brydon w rozmowie z dziennikarzem magazynu "Q". - Próbują powtórzyć ten fenomen. Dla nas "Sing It Back" był fenomenem nie do powtórzenia.

Pomimo obaw obojga muzyków, powodzenie piosenki nie wpłynęło negatywnie na ich dalsze dokonania. W 2000 roku zaprezentowali fanom kolejną płytę, "Things to Make and Do". Tym razem bez problemu dotarli do szerokiej publiczności, a singel zwiastujący longplay, "The Time Is Now", wspiął się na szczyt brytyjskich list przebojów. Dzięki łagodniejszemu, bardziej popowemu brzmieniu Moloko zyskało kolejne rzesze wielbicieli. Recenzenci opisywali zawarty na krążku materiał jako "melodyjny, taneczny, przyjazny klubowiczom". Formacja Moloko, w składzie rozszerzonym o kilku muzyków, ruszyła w trasę koncertową po Europie. Na scenie błyszczała przede wszystkim Róisín, ekscentryczna, żywiołowa, pełna pasji. Bez skrępowania oddawała się akrobacjom tanecznym i wokalnym, zachwycała wymyślnymi strojami. Stała się ulubienicą publiczności i dziennikarzy. - Lubię się przebierać, lubię grać role, prawdopodobnie jest we mnie coś z aktorki - tłumaczyła wokalistka w rozmowie z dziennikarzem Onet.pl. - To kolejna część mnie, która realizuje się w ramach tego zawodu. Wczoraj np. miałam sesję dla włoskiego "Rolling Stone'a", osiem stron w kontekście mody, i na każdym ujęciu jestem inną kobietą. Więc mogę powiedzieć, że uważam całą tę otoczkę za całkiem intrygującą, przy założeniu odpowiednich okoliczności, odpowiednich fotografów i ciuchów. To coś, w czym jestem niezła.

Po zakończeniu trasy koncertowej świat obiegła wiadomość o rozstaniu Marka i Róisín. Na szczęście dla fanów, para nadal współpracowała w studiu, w przyjacielskiej atmosferze. Owocem tych wysiłków był album "Statues" wydany w 2003 roku. W piosenkach można było usłyszeć nieco bardziej tradycyjne instrumentarium oraz teksty traktujące o końcu miłości i rozstaniu. - Nasze uczucie po prostu wygasło, zupełnie naturalnie - tłumaczył Brydon w wywiadzie dla serwisu I Like Music. - Byliśmy w trasie, koncertowaliśmy i po dwóch latach takiego życia po prostu powiedzieliśmy sobie "cześć". Czuliśmy, że to właśnie powinniśmy zrobić. Rozstaliśmy się w zgodzie, bez awantur, na zdrowych zasadach. Nie była to łatwa decyzja, ale tak widocznie musiało być.

W 2004 roku ukazało się koncertowe wydawnictwo Moloko, "11,000 Clicks", z zapisem występu formacji w Brixton Academy w Londynie. Po zakończeniu trasy promującej "Statues" zespół zawiesił działalność, a Róisín Murphy poświęciła się karierze solowej. W roku 2006 na sklepowe półki trafiła kompilacja największych przebojów Moloko, "Catalogue", a byli partnerzy jeszcze raz połączyli siły, aby zagrać kilka koncertów akustycznych promujących krążek. Od tamtej pory Róisín i Mark działają wyłącznie na własną rękę.

- Nie polubisz Moloko, jeśli kręci cię to, co "fajne" - podsumowała twórczość duetu Róisín Murphy w wywiadzie dla magazynu "Q". - Nie staramy się dopasować do konkretnego gatunku. Ta muzyka to nasze życie.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dominoid	Moloko	02.1996	65[3]		Echo ECSCD 16	[written by Mark Brydon,Róisín Murphy][produced by Moloko]
Fun for me/ Fe Fi Fungle Fool	Moloko	05.1996	36[4]	-	Echo ECSCD 20	[written by Mark Brydon,Róisín Murphy][produced by Moloko][4[15].Hot Disco/Dance;Echo 43 877 12"]
Day For night	Moloko	05.1998	-	-		[37[7].Hot Disco/Dance;Echo [promo]]
The flipside	Moloko	06.1998	53[3]		Echo ECSCD 54	[written by Mark Brydon,Róisín Murphy][produced by Moloko]
Sing it back	Moloko	03.1999	4[40]	1.Hot Dance Music	Echo ECSCD 82	[silver-UK][written by Mark Brydon,Róisín Murphy][produced by Moloko][1[2][13].Hot Disco/Dance;Echo 44 687 12"]
The time is now	Moloko	03.2000	2[20]	-	Echo ECSCD 88	[silver-UK][written by Mark Brydon,Róisín Murphy][produced by Moloko]
Pure pleasure seeker	Moloko	07.2000	21[13]	-	Echo ECSCD 99	[written by Mark Brydon,Róisín Murphy][produced by Moloko]
Indigo	Moloko	11.2000	51[4]	-	Echo ECSCD 104	[written by Mark Brydon,Róisín Murphy][produced by Moloko]
Familiar feeling	Moloko	03.2003	10[8]	-	Echo ECSD 131	[written by Mark Brydon,Róisín Murphy]
Forever more	Moloko	07.2003	17[7]	-	Echo ECSY 136	[written by Mark Brydon,Róisín Murphy][produced by Mark Brydon]
Cannot contain this	Moloko	12.2003	97[2]	-	Echo ECSY 147

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Do you like my tight sweater?	Moloko	11.1995	92[5]	-	Echo ECHLP 7	[produced by Moloko]
I am not a doctor	Moloko	09.1998	64[2]	-	Echo ECHLP 21	[produced by Moloko]
Things to make and do	Moloko	08.2000	3[53]	-	Echo ECHLP 44	[platinum-UK][produced by Boris Dlugosch/Michad Benge/Moloko]
All back to mine	Moloko	07.2001	149[1]	-	Echo ECHLP 37	[produced by Moloko]
Statues	Moloko	03.2003	3[26]	-	Echo ECHLP 31	[silver-UK][produced by Moloko]
Catalogue	Moloko	07.2006	82[2]	-	Echo ECHLP 70	[produced by Moloko]

Precious

Precious to brytyjski girl band , w skład której wchodzą Louise Rose, Anya Lahiri , Sophie McDonnell , Kalli Clark-Sternberg i Jenny Frost . Po raz pierwszy osiągnęły popularność jako reprezentant Wielkiej Brytanii do Konkursu Piosenki Eurowizji i stał  się umiarkowanie popularnym wykonawcą aż do rozpadu grupy w 2000 roku.

Precious powstało pod koniec 1998 r. założony przez przyjaciółki Sophie McDonnell i Jenny Frost. W trakcie przesłuchań pozostałych członkiń dołączyły: Anya Lahiri, Kalli Clark-Sternberg i Louise Rose.

W następnym roku sprawy uległy przyśpieszeniu. W maju 1999 r. Precious został wybrany do reprezentowania Wielkiej Brytanii w Konkursie Piosenki Eurowizji . Ich piosenka „ Say It Again ” okazała się popularna, a grupa mogła podpisać kontrakt z EMI, aby wydać piosenkę jako singiel 17 maja. Zadebiutował na 6 miejscu na liście singli w Wielkiej Brytanii . W Konkursie Piosenki Eurowizji Precious nie uzyskał sukcesu z „Say It Again”, dzieląc 12 pozycję , ale nie   powstrzymało ich przed kontynuowaniem kariery.

Precious przygotował swój debiutancki album zatytułowany Precious . Zawierał wiele utworów, w tym „Say It Again”, z autorami piosenek i producentami, takimi jak Danish, Cutfather, Joe i Chris Porter. Debiutancki album ukazał się 20 listopada 2000 roku. Gdy grupa pojawiła się publicznie, promując go od 1999 roku   do roku 2000, należało wydać następny singiel. 20 marca 2000 r. wydały swój drugi singiel „Rewind”, który osiągnął 11 miejsce w Wielkiej Brytanii. Precious wydał swój trzeci singiel, „It's Gonna Be My Way”, 26 czerwca 2000 roku i dotarł do 27 miejsca. Ich ostatni singiel to „New Beginning”, z klipem wideo nakręconym w magazynie przemysłowym pokazującym grupę zachowującą się jak twarde dziewczyny . Piosenka została nr 50, stając się ich jedynym singlem, który nie dotarł do czołowej 40-ki. Jedna z piosenek z ich debiutanckiego albumu „I Count the Minutes” została pierwotnie nagrana przez portorykańskiego artystę Ricky'ego Martina z jego debiutanckiego debiutu z 1999 roku  .

Pod koniec 2000 r. Precious jako grupa znalazł się pod kreską. Sukces grupy zmalał po tym, jak ich debiutancki album zawiódł, sprzedając mniej niż w ilości 600 kopii. Grupa została porzucona przez wytwórnię i zdecydowano, że poszczególne członkinie powinne prowadzić   karierę solową.   McDonnell pracowała dla BBC TV i Radio, w tym w telewizji dziecięcej CBBC ; Frost zastępuje Kerry Katonę w grupie Atomic Kitten ; a Lahiri wraca do kariery modelki. Lahiri była jedną z gwiazd magazynu  FHM   w 2003 roku i rozpoczęła nową karierę jako aktorka, występując z Jacqueline Bisset i Danielem Bernhardtem . Wokalistka Rose również została aktorką; jej dokonania obejmują miniserial „Diamonds” z 2008 roku. Clark-Sternberg została wokalistką sesyjną.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Say It Again	Precious	05.1999	6[15]	-	EMI CDEM 544	[written by Paul Varney][produced by Cutfather & Joe]
Rewind	Precious	04.2000	11[5]	-	EMI CDEM 557	[written by Jennifer Karr,Sheppard Solomon,Wayne Cohen][produced by Josef Larossi & Andreas 'Quiz' Romdhane]
It's Gonna Be My Way	Precious	07.2000	27[4]	-	EMI CDEM 569	[written by Anders Bagge,Arnthor Birgisson,Steve Diamond][produced by BAG & Arnthor]
New Beginning	Precious	11.2000	50[2]	-	EMI CDEM 573	[written by Ian Lewis][produced by Cutfather & Joe]

Grant Nelson

Grant Nelson urodził się w 1971 roku na przedmieściach Londynu. Swoje zainteresowania muzyczne kierował od wczesnych lat w stronę produkowania muzyki i remiksowania znanych utworów. Swój pierwszy remiks stworzył mając zaledwie 13 lat i był to utwór Chaka Kahn „I feel for you”.
W roku 1995 wspólnie ze swoją długoletnią partnerką Kate Ross założył wytwórnię „Swing City Records”. O skali sukcesu, jaki osiągnął ten label świadczy najsłynniejszy jak dotąd remiks Granta - Negrocan „Cada Vez”, który opublikowany w 1999 roku - został sprzedany na całym świecie w prawie 2 milionach egzemplarzy.

Grant Nelson - zarówno jako producent i DJ - jest ikoną muzyki UK Garage. Był współtwórcą jednego z najbardziej znanych projektów tej sceny - Bump & Flex. Co więcej, wspólnie z Norrisem Windross stworzył projekt N’n’G, którego pierwszy hit „Right before my eyes” zadebiutował od razu na 12 miejscu ogólnokrajowej listy UK Charts w marcu 2000 roku.




 Znamy go jako założyciela legendarnej wytwórni Nice "n" Ripe z początku lat 90-tych, której wydawnictwa zapoczątkowały nurt UK Garage. Oprócz tego w kolejnych latach został on współzałożycielem dwóch wytwórni: Swing City oraz Freeze Dried.

 To twórca jednej z najlepszych audycji – show radiowych „HOUSECALL”, która jest nadawana od 2009 roku, przedstawiając co dwa tygodnie nowości producentów z całego świata. Nelson zawsze zaprasza czołówkę twórców undergroundowej muzyki tanecznej, dając im okazję do zaprezentowania nowych produkcji oraz ciekawych nowości w krótkim mixie. Do tej pory byli to min.: ATFC, Miguel Migs, Christian Alvarez, CJ Macintosh, DeepCitySoul, DJ Meme, Eric Kupper, Groove Assassin, Jamie Lewis, Jask, Joey Negro Jazztronik, Kiko Navarro, Lovebirds, MK, Ralf Gum, Richard Earnshaw, Scott Wozniak, Soulmagic, Soul Purpose, Steve "Silk" Hurley i Yass.

Grant Nelson aka Wishdokta, Bump & Flex, N'n'G, to ceniony, najwyższej klasy producent, dj i remixer z absolutnej czołówki światowej. Można powiedzieć, że każdy, szanujący się dj lub producent muzyki house i jej odmian, ma w swojej kolekcji choć jeden track spod ręki „Mr G”. 

O zdolnościach Granta jako producenta przebojów świadczy też fakt, że wyprodukowany przez niego singiel grupy Mis-Teeq „Be with Me”, zadebiutował od razu na 4 miejscu UK Charts.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Long Time Coming	Bump & Flex	05.1998	73[2]	-	Heat Recordings HEATCD 014	[written by Bump & Flex][produced by Bump & Flex]
Right Before My Eyes	N'n'G Featuring Kallaghan	08.1998	80[3]	-	Heat Recordings HEATCD 015	[written by A. Forbes, M. Zager][produced by Grant Nelson/Norris Windross]
Step 2 Me	Grant Nelson Featuring Jean McClain	04.1999	92[2]	-	Swing City CITY 1023	[written by G. Nelson, J. McClain][produced by Grant Nelson]
Got Myself Together	Bump & Flex Featuring Kallaghan	06.1999	84[1]	-	Heat Recordings HEATCD 020	[written by Bump & Flex][produced by Bump & Flex]
Right Before My Eyes	N'n'G Featuring Kallaghan	04.2000	12[6]	-	Urban Heat UHTCD 003	[written by A. Forbes, M. Zager][produced by Grant Nelson/Norris Windross]

Michel Mallory

    Jean-Paul Cugurno alias Michel Mallory  , ur 25 stycznia 1941 r w Monticello w Haute-Corse to francuski piosenkaz i autor  tekstów . W latach sześćdziesiątych rozpoczął pracę nad piosenką i rozwinął styl zbliżony do muzyki country .
W latach 70-tych śpiewał ponownie, ale bardziej epizodycznie, będąc częściej autorem tekstów dla innych wykonawców i ujawniając się opinii publicznej  współpracę z Sylvie Vartan i Johnny Hallyday'em .

Powraca do piosenki w latach 80-tych , śpiewając w swoim ojczystym języku korsykańskim.
Michel Mallory spędził dzieciństwo między korsykańską wioską Monticello i Ile Rousse . W wieku ośmiu lat odkrywa kontynent. Jako nastolatek kontynuował naukę w Bastii , poświęcając prawdziwą pasję piłce nożnej klubowi Bastia . Uczy się gry na gitarze jako samouk  w wieku 15 lat.

Trzy lata później, w 1959 roku , Michel Mallory debiutuje jako  piosenkarz,śpiewając w paryskich kabaretach:  w Don Camillo w La Villa d'Este i w Ma Cousine na Montmartre .Jako student w Instytucie Optyki założył grupę Les Bop's. Spotkał się z Paulem Mauriatem, który wyprodukował   w Barclay jego single, w tym Dring Dring czy La Banane du Cameroun , skomponowany z Leo Missirem   na singlu Riviera Records,z orkiestrą pod kierownictwem Pierre Dutoura .

Następnie wziął udział w pierwszej trasie Claude'a Françoisa , wystartował w konkursie Rose d'Or Antibes ze Cent mille raisons, a następnie ponownie występował w kabaretach w Patachou i  La Tour Eiffel z Alice Dona . W 1974 roku Michel Mallory nagrał Cow Boy d'Aubervilliers , piosenkę, która odniosła pewien sukces.

Michel Mallory pisze swoje pierwsze piosenki dla Claude Françoisa i Sylvie Vartan . To początek kariery kompozytora, który doprowadzi do ponad 1000 piosenek nagranych przez wielu wykonawców: Claude François , Sylvie Vartan , Tino Rossi , Jeane Manson , Mireille Mathieu , Joe Dassina , Gerarda Lenormana , Death Shuman , Herbert Leonard , Nicoletta , Daniel Guichard , Line Renaud , Alice Dona , Jean-Luc Lahaye , David Hallyday , Michel Sardou  .

Jako autor Michel Mallory jest najbardziej znanym, nawet znanym od dziesięciu lat, autorem tekstów Johnny Hallyday'a.

W 2003 r. Brał udział w Rose d'Or w Olympia.

Kompozycje Michela Mallory na listach przebojów

Sylvie & Johnny J'ai un problème .1973 2.Belgian [with Jean Renard]
Johnny Hallyday Noël interdit .1973 4.Belgian [with Johnny Hallyday]
Sylvie Vartan L'amour au diapason .1974 22.Belgian [with Jean Renard]
Johnny Hallyday Prends ma vie .1974 9.Belgian [with Jean Renard]
Johnny Hallyday Je t'aime, je t'aime, je t'aime .1974 8.Belgian [with Jean Renard]
Sylvie Vartan Bye Bye Leroy Brown .1974 17.Belgian [with Jim Croce]
Johnny Hallyday Johnny Rider .1974 14.Belgian [with Ralph Bernet,Jean-Marc Deutère]
Johnny Hallyday Hey, Lovely Lady .1975 [with Johnny Hallyday]
Jeane Manson Avant de nous dire adieu .1976 9.Belgian/12.Holl [with Jean Renard]
David Hallyday Ange étrange .2000 36.Fra [with David Hallyday]
Johnny Hallyday Un jour viendra .1999 6.Fra/5.Belgian [with David Hallyday]
Johnny Hallyday & Florent Pagny Toute la musique que j'aime .2014 78.Fra [with Johnny Hallyday]
Johnny Hallyday Le feu .1973 29.Belgian [with Gary Wright]
Patricia Kaas Toute la musique que j'aime (Live) .2005 59.Fra [with Johnny Hallyday]
Priscilla Cette vie nouvelle .2002 9.Fra/36.Belgian [with Giorgio Moroder,Keith Forsey,Irene Cara,Shetan]
Claude François Un peu d'amour, beaucoup de haine .1971 24.Belgian [with Alice Dona]

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Va...Va...Va

Michel Mallory

12.1972

69[3]

-

-

-

-

-

-

-

Hallyday Production / Série Parade / Phonogram 6061 303

[written by Michel Mallory]

Manuel Malou

Manuel Malou (ur. 1 stycznia 1961r,San Clemente, Cuenca, Hiszpania) to hiszpańsko-francuski piosenkarz, kompozytor, gitarzysta  i producent muzyczny.
Przed pierwszymi urodzinami on i jego rodzina przeprowadzają się do Paryża . Tam, w wieku ośmiu lat, wygrywa pierwszą nagrodę festiwalu flamenco organizowanego przez konsulat hiszpański w sali Bataclan . Mimo to jest ponownie w Hiszpanii, konkretnie w Madrycie , gdzie przeżywa swoje pierwsze doświadczenie płytowe. To duet Los Golfos , utworzony z młodszym bratem, z którym odnosi sukces i zaczyna narzucać trendy. W efekcie centralna fraza jego singla: „Qué pasa contigo tío!” (RCA, 1976) jest używany jako popularne wyrażenie czasu.

Jednak Malou, niezależny artysta, nie daje się złapać w łatwy sukces, zaczyna odkrywać inne muzyczne światy i tworzy w 1978 roku, zawsze ze swoim bratem, popowy  duet  Manolo y Jorge (RCA). Ten nienasycony niepokój muzycznej ciekawości sprawia, że ​​staje się częścią grupy Plastico (RCA, 1980), nowego trendu new wave . 

Następnie jest częścią kilku grup i tworzy inne, takich jak T. Malou, Ratas de Lujo . Interesuje się wszystkim, żyje, podróżuje ... Jako niespokojny młodzieniec, przyciąga go gniewna energia punka tworząc zespół z brzmieniem cañí, który nazywa „LolailoPunk” Toreros After Olé i nagrywa   mini-LP ( Nuevos Medios, 1983),  jedną z najlepszych prac hardcore punka w Kastylii. W nim zniekształcone gitary wspierają przejmujące teksty, które przypominają mu   o jego źle strawionej służbie wojskowej.

Ale horyzont hiszpański jest wąski. Wraca do Paryża , w innym etapie tego nadchodzącego i odchodzącego, który jest współistotny z jego osobowością i bez wątpienia ważną częścią jego twórczości muzycznej i poetyckiej. Mieszkający we Francji w 1985 roku  ponownie identyfikuje się z flamenco , ale z innym flamenco, już połączonym, wzbogacony  doświadczeniem   które są kolejną jego wielką zaletą.

W 1990 roku w Polydor France nagrał swój pierwszy solowy album Extraños seres . Rozpoczyna się kariera dojrzałego artysty. W 1991 r. Dzieli już plakat z najlepszymi artystami światowej muzyki, takimi jak Papa Wemba i Cheb Khaled na festiwalu Womad w Reading ( Wielka Brytania ) i prezentuje swój album w Ronnie Scott's w Londynie. 

W 1991 roku rozpoczyna się etap współpracy, produkcji i kompozycji dla innych artystów, w tym popularnego japońskiego piosenkarza Tokiko Kato , dla którego komponuje „Guitarrista”, zawarty na jego albumie Cypango (Sony Music). Napisał dla Davida Kovena „To enjoy my montuno” (Polydor France), wyprodukowanego przez Ray Barretto , oraz dla Xaviera Jouveleta , „Linda Flor” z albumu L'indigène (Mad Minute Music). Śpiewa  z afrykańską grupą Mothersays (Comotion Music WMD), francuską piosenkarką i poetką Maxime Le Forestier zaprasza na serię koncertów w Olympia w Paryżu (1992), a następnie razem robią długą trasę koncertową po krajach frankofońskich.

Jego następny album, Corazón caliente (Wea 1993), pokazuje dojrzałość twórcy pełnego kreatywności, dla którego fuzja nie jest modą, ale czymś nieodłącznym od jego artystycznego podejścia. W 1994 roku nagrał gitary na pierwszym albumie Cherokee , Caballo loco (Epic). W następnym roku wyprodukował album francuskiej grupy Paname Tropical , Aux indiens du quartier (RDC Records).

1995 jest kluczowym rokiem dla Malou, ponieważ miał swoje pierwsze doświadczenie filmowe.Josiane Balasko  zamawia ścieżkę dźwiękową do filmu Gazon Maudit  (Virgin Records). Malou może dać upust swojej kreatywności, co znajduje odzwierciedlenie w bardzo różnych momentach dźwiękowych, od rumby po techno, w arabskiej atmosferze, balladach, sevillanas, bulerías ... Ta doskonała praca powoduje, że w 1996 r. komponuje razem Manu Chao do filmu Taxi autorstwa Carlosa Saury . Komponuje także muzykę do filmu La duquesa roja   Paco Betriu (Ariola).

W 1997 r. Malou stworzył swoją pierwszą firmę muzyczną Mixa Cooltura, której celem było zerwanie z granicami dźwięku, poświęcając się szczególnie muzyczno-kulturowej mieszance, zanim ta koncepcja muzycznej niezgodności była w modzie. Wkrótce potem zrealizował projekt, który cenił i który jest jednocześnie był podsumowaniem jego   doświadczenia i wielowymiarowymi drzwiami do przyszłości. Ten projekt nazywa się   Mixa Cooltura (Ariola), i jest punktem odniesienia w fuzji brzmień.

W 1997 roku, po światowym sukcesie piosenki „Macarena”, BMG zleciło Malou wyprodukowanie popularnego duetu Los Del Río . Malou przyjmuje wyzwanie i produkuje Colores (Sapphire BMG). W tym samym roku pisze dla Niña Pastori „Morao” z jego albumu Eres luz (Ariola, 1998). W 1998 roku produkuje i komponuje dla hiszpańsko-marokańskiego artysty Hakima Como suena ,  (Epic). W 1999 roku bierze udział w komponowaniu ścieżki dżwiękowej popularnego filmu Santiago Segury , Torrente, el brazo tonto de la ley (RCA). W tym samym roku współpracuje z kompozytorem i i twórczym gitarzystą flamenco José Antonio Rodríguezem na Manhattan de la frontera (Discos de Arte / BMG).

W 1999 roku napisał dla  Carlosa Núñeza na albumie Os amores libres (Ariola) utwór „A orillas del río Sil”, w którym gra Carmen Linares (Ariola).  Również w 1999 roku Malou nawiązał współpracę z dźwiękowcem José Luisem Garrido i wspólnie stworzyli nowe towarzystwo produkcyjne i wydawnicze poświęcone w szczególności fuzji etno-flamenco. Tak narodził się Remache Music. Jego pierwszą produkcją jest album Alma   José el Francésa (Ariola). W tym samym roku produkują drugi album Hakima,  El volcán de tus deseos (Epic ).

W 2000 Malou produkuje i śpiewa z Peretem i kubańskim raperem Nilo piosenkę „Amor a todo gas”, dla duetu Peret: Rey de la Rumba (Virgin Chewaka). Również ten rok jest odpowiedzialny za pisanie i produkcję głównego tematu filmu Fugitivas ( Miguel Hermoso ). W tym samym roku Malou wraz ze swoim przyjacielem Luisem Cabañasem stworzyli Alkimixtas, firmę zajmującą się remiksami piosenek.

W 2001 Alkimixtas tworzy remiks utworów „1.9.9.9”  Orishasa (Chrysalis) i „Gitano”  Abigaíl  (Columbia).
W następnym roku Malou produkuje album El Fary Ese Fary (Muxxic). Również w 2002 roku Mixa Cooltura produkuje album Chopo Gipsy, Rock & Lover (Chiton i Mixa Cooltura Records). W 2003 roku Malou wyprodukował album Javi Cantero Tracalcatraca (Muxxic Records). W tym samym roku wyprodukował piosenkę „El ritmo de María” z albumu Andy & Lucas (BMG Music Spain).

W 2004 roku Manuel Malou nagrywał i koncertował w Hiszpanii i Europie ze swoim nowym zespołem Bumba Rumba i albumem zatytułowanym Electrorock & Rumba (Mixacooltura Records). W 2005 roku postanowił ponownie przenieść się, tym razem do Cartagena de Indias ( Kolumbia ), gdzie kontynuuje nagrywanie i produkcję w swoim nowym studiu nagraniowym i wytwórni płytowej Papi Records.

W 2010 roku wrócił do Madrytu, gdzie nagrał nowy album „Todo por la rumba” Papi Records 2011 zaprezentował go w Hiszpanii i po serii koncertów ze swoimi muzykami pod szyldem „Los Sobrinos” wydał album „Todo por la rumba ” we Francji i osiedla się ponownie w Paryżu. Właśnie zakończył nagrywanie swojego nowego albumu „Arranca y Vámonos” Papi Records 2014, który został wydany 15 kwietnia 2014 r. we Francji ze specjalną współpracą Pereta , José el Francésa , Jorge Pardo , Sealiah ,  Jonatana Ximenisa , Pedro Sierry , Pradal Paloma , José Luisa Montóna .  Album został wydany w Hiszpanii we wrześniu 2015 r.
W tej chwili przygotowuje swój następny album, który przyjmie tytuł „Unomundo”.

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Loli

Manuel Malou

03.1995

61[2]

-

-

-

-

-

-

-

Virgin 3485

[written by Manuel Malou]

Maluma

Maluma, właśc. Juan Luis Londoño Arias (ur. 28 stycznia 1994r w Medellín) - kolumbijski wokalista, autor tekstów i projektant mody.

Od najmłodszych lat okazywał zainteresowanie piłką nożną i muzyką. W wieku piętnastu lat, przy pomocy swego wuja, nagrał swój pierwszy utwór. W 2010 zaczął pobierać lekcje śpiewu, a w następnym roku wydał swój debiutancki singiel, „Farandulera”, który okazał się hitem w całej Kolumbii. W międzyczasie podpisał kontrakt z wytwórnią Sony Music Latin.

W 2012 wydał swój debiutancki album, zatytułowany Magia, który sprzedał się w liczbie 10 tys. kopii w całym kraju. W 2013 został nominowany do nagrody Latin Grammy Awards w kategorii „Odkrycie roku”.

Na przełomie 2014 i 2015 był trenerem w programie La voz Kids Colombia. W 2015 wydał swój kolejny album, zatytułowany Pretty Boy, Dirty Boy, utrzymana w stylu reggaeton, którą promuje singiel „El perdedor”. W tym samym roku wyprodukowana została również jego pierwsza linia ubrań.

W 2018 wydał swój trzeci album studyjny, zatytułowany F.A.M.E.. Wystąpił gościnnie w piosence „Arms Around You” Lil Pumpa, Xxxtentaciona i Swae Lee.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
El Perdedor	Maluma	04.2016	-	125	Sony Latin	[written by JY (El De La J),Maluma,Kevin Mauricio Jiménez,Bryan Snaider Lezcano Chaverra,Miky la Sensa][produced by Rude Boyz]
Vente Pa' Ca	Ricky Martin featuring Maluma	09.2016	-	125	Sony Latin	[written by Anne Judith Stokke Wik,Ronny Svendsen,Nermin Harambasic,Carl Ryden,Lars Chief 1 Pedersen,Ricky Martin,Juan Luis Londoño Arias,Montaner,Mauricio Montaner,Justin Stein][produced by Alexander "AC" Castillo Vásquez]
Chantaje	Shakira Featuring Maluma	01.2017	-	51[18]	Ace Entertainment	[written by Shakira,Juan Luis Londoño Arias,Joel Antonio López Castro,Kevin Mauricio Jiménez Londoño,Bryan Snaider Lezcano Chaverra][produced by Shakira,Maluma,Chan "El Genio" (Rude Boyz),Kevin Jiménez ADG]
Felices los 4	Maluma	04.2017	-	48[20]	Sony Latin	[written by Mario Cáseres,Kevin Jiménez,Bryan Lezcano,Juan Luis Londoño,Eli Palacios,Servando Primera,Stiven Rojas,Andrés Uribe][produced by Rude Boyz]
Corazón	Maluma X Nego do Borel	11.2017	-	87[9]	Sony Latin	[written by Juan Luis Londoño,Kevin Jiménez,Jefferson Junior,Bryan Lezcano,Umberto Tavarez,Romeu R3][produced by Rude Boyz,Umberto Tavares,Mãozinha,Carlos Lago da Costa]
El Préstamo	Maluma	03.2018	-	108	Sony Latin	[written by Juan Luis Londoño,Kevin Jiménez,Bryan Lezcano,Edgar Barrera][produced by Rude Boyz]
Bella (Remix)	Maluma	.2018	-	116	Sony Latin	-
Clandestino	Shakira and Maluma	06.2018	-	115	Ace	[written by Shakira Mebarak,Juan Luis Londoño Arias,Edgar Barrera][produced by Shakira,Maluma,Edgar Barrera]
Mala Mía	Maluma	.2018	-	123	Sony Latin	-
Créeme	Maluma with Karol G	.2018	-	120	Sony Latin	-
HP	Maluma	.2018	-	123	Sony Latin	-
Arms Around You	XXXTENTACION x Lil Pump Featuring Maluma & Swae Lee	11.2018	14[4]	28[17]	Warner Bros	[written by Edgar Barrera,Gazzy Garcia,Jahseh Onfroy,Jamal Rashid,John Crawford,Juan Luis Londoño,Khalif Brown,Sonny Moore][produced by Skrillex,Mally Mall,JonFX]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
F.A.M.E.	Maluma	06.2018	-	37[6]	Sony Music Latin 19075811552	-

Električni Orgazam

ELEKTRIČNI ORGAZAM to zespół z byłej Jugosławii, a konkretnie pochodzili z Belgradu w Serbii. Zaczynali jako zespół punk rockowy wplatając w swoją muzykę elementy new wave i post -punk, by z czasem powoli zmienić swoją muzykę w psychodeliczny rock i stając się jednym z najbardziej znanych zespołów z byłej Jugosławii.

'

Zaczynali w 1980 roku w składzie: Srdjan Gojković "Gile" - gitara, wokal, Ljubomir Jovanovic "Jovec" - perkusja, Ljubomir Djukic - keyboards, Goran Sinadinovic - gitara i Marina Vulić - bas. Pierwszy koncert zagrali w czerwcu w Belgradzie wspólnie z zespołem HIPNOTISANO PILE. Ich pierwsze nagrania pojawiły się w 1981 na płycie "Paket aranžman" będącej kompilacyjną płytą kilku zespołów grających muzykę alternatywną. Na płycie znalazły się takie sławy jugosłowiańskiego rocka jak IDOLI i ŠARLO AKROBATA.

 W 1981 roku wydają swój pierwszy album pt. "Električni Orgazam", który wypuszcza legendarny Jugoton Records, a następnie grają koncerty w Polsce. Grają sześć koncertów - cztery w warszawskim klubie studenckim Riviera-Remont, jeden w Krakowie i jeden w Kaliszu. Jeden z koncertów w Remoncie został nagrany na magnetofon, co potem zaowocowało 12" "Warszawa 81". Był to pierwszy oficjalny bootleg zrealizowany w Jugosławii, który wyszedł w nakładzie 2000 sztuk.

 Wyjątkowym albumem jest Les Chansones Populaires, który w całości składał się z coverów piosenek takich wykonawców jak: David Bowie, The Doors, T. Rex, The Rolling Stones i Velvet Underground.

Pierwsze albumy zespołu były punkowe. W późniejszych latach jego brzmienie ewoluowało w kierunku rocka i rocka psychodelicznego.

ELEKTRIČNI ORGAZAM może nie jest typowym zespołem punk rockowym, ale muzykę grali oryginalną i ciekawą, a ponadto bardzo nowatorską jak na tamte czasy. W byłej Jugosławii to kultowa grupa...

Dyskografia :LP's

Šarlo Akrobata & Idoli & Električni Orgazam - Paket Aranžman
Jugoton   LSY 66118      1981        
    Električni Orgazam - Električni Orgazam
Jugoton  LSY 66130       1981        
    Električni Orgazam -  Warszawa '81
Jugoton  LSY-61660       1982        
    Električni Orgazam - Lišće Prekriva Lisabon
Jugoton  LSY 63127       1982        
     Električni Orgazam - Les Chansones Populaires
Jugoton LSY 63170        1983        
    Električni Orgazam - Kako Bubanj Kaže
Jugoton LSY 10025        1984        
    Električni Orgazam / Parni Valjak - Jugoton Express    Jugoton     LP JEX-011/2     1984        
    Električni Orgazam - Distorzija
Jugoton LSY-63246       1986        
    Zana / Električni Orgazam - Jugoton Express    Jugoton     LP JEX-0101/2     1986        
    Električni Orgazam - Braćo I Sestre
Jugoton  LSY 63266       1987        
      Električni Orgazam - Letim Sanjam Dišem
PGP RTB 210021        1988        
    Električni Orgazam - Seks, Droga, Nasilje I Strah / Balkan Horor
PGP RTB  211447       1992        
  Anica Dobra, Srdjan Gile Gojković, Vlada Divljan I Električni Orgazam - Crni Bombarder
ZaM CD003     1992        
    Električni Orgazam - Balkan Horor Rok 2 / Live  Master Music    9901     1993        
    Električni Orgazam - Zašto Da Ne! 
PGP RTS  310041       1994        
    Električni Orgazam - Živo I Akustično
B92    D009     1996        
    Električni Orgazam - A Um Bum
City Records CD 000 077        1999        
    Električni Orgazam - Harmonajzer
PGP RTS CD 413971        2002        
    Električni Orgazam - New Wave  Automatik     2602007-2     2007        
    Električni Orgazam - To Što Vidiš To I Jeste
Dallas Records  CD DALLAS 660       2010        
    Električni Orgazam - Puštaj Muziku!
Long Play  LP 004       2016        
    Električni Orgazam - Gde Smo Sad?
Mascom MCR CD 335       2018        
    Električni Orgazam - Letim Sanjam Dišem    Mascom    MCR LP 443     2019        

Dead Milkmen

Amerykański zespół "kryptopunkowy", który wyłonił się z żywotnej podziemnej sceny filadelfijskiej połowy lat 80-tych. W jego skład weszli muzycy o dziwacznych pseudonimach: Joe Jack Talcum (gitara, śpiew), Rodney Anonymous Melloncamp (śpiew), Dave Blood (gitara basowa) i Dean Clean (perkusja).

Tytuły albumów zespołu zawsze nawiązywały dowcipnie do tytułów słynnych płyt rocka, a piosenki na nich zawarte nosiły takie nazwy, jak "Takin' Retards To The Zoo" ("Wycieczka przygłupów do zoo"), "Beach Party Vietnam" ("Wietnam - impreza plażowa") czy "The Thing That Only Eats Hippies" ("Coś, co jada tylko hipisów"). Skutkiem tego zespół zawsze "skazany" był na publiczność studencką.

Debiutancki album Dead Milkmen, oparty na nieskomplikowanym młodzieżowym punk rocku, wyznaczył stylistykę, w której zespół się obracał; teksty pełne były młodzieńczej satyry i zadawały najróżniejsze "odwieczne pytania", jak np. dlaczego komuś może się podobać muzyka The Doors.

Kolejny krążek, Eat You Paisley!, był równie oszczędny muzycznie, ale ostrzejszy; tytuły piosenek rodem z filmów klasy "b" pozwalały przypuszczać, że młodzieńcza hiperaktywność muzyków nie ma jakiegoś określonego celu.Album Bucky Fellini był dojrzalszy muzycznie - wystąpili na nim gościnnie różni muzycy, bardziej dopracowane były też kompozycje, choć sądząc po tematyce tekstów ("(Theme From) Blood Orgy Of The Atomic Fern", czyli "(Temat z) krawej orgii atomowej paproci" czy "Nitro Burning Funny Cars", czyli "Nitropalenie dziwnych samochodów"), zespół nie stał się jeszcze "poważną" grupą rockową.

Z ogólnie nieciekawego krążka Beelzebubba pochodził dość popularny singel "Punk Rock Girl". Najlepszym jak dotąd tytułem piosenki Dead Milkmen był "If You Love Somebody, Set Them On Fire" ("Jeśli kogoś kochasz, podpal go") z dużo lepszego niż poprzednie albumu Metaphysical Graffiti. Gościnnie zagrał na tej płycie m.in. Gilby Clark z Butthole Surfers (w histerycznej parodii progresywnego rocka pt. "Anderson, Walkman, Buttholes and Howl").

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Punk Rock Girl / Dizzy in the Daylight	Dead Milkmen	12.1988	-	11.Modern Rock Tracks	Enigma 7 75038-7	[written by Dead Milkmen][produced by Brian Beattie , Mike Stewart]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Bucky Fellini	Dead Milkmen	08.1987	-	163[7]	Enigma 73 260	[produced by Brian "Mud Lounge" Beattie]
Beelzebubba	Dead Milkmen	12.1988	-	101[23]	Enigma 73 351	[produced by Brian "Orchid Breath" Beattie & Mike Stewart]
Metaphysical Graffiti	Dead Milkmen	06.1990	-	164[7]	Enigma 73 564	[produced by Brian "Mud Lounge" Beattie]

dB's

Założyciele tej amerykańskiej formacji popowej, Chris Stamey (gitary, śpiew), Gene Holder (gitara basowa) i Will Rigby (perkusja) renomę w rodzinnej Karolinie Północnej zdobywali w barwach grupy The Sneakers, w której oprócz nich grał jeszcze Mitch Easter (gitara, śpiew).

Po wydaniu dwóch maksisingli (1976 i 1978) nakładem należącej do Alana Betrocka wytwórni Car z zespołu odszedł Easter (wypłynął później w Let's Active). Pozostała trójka dokooptowała klawiszowca Petera Holsapple'a (byłego członka H-Bombs) i założyła dB's.
Stamey i Holsapple pracowali razem już w 1972 w formacji Rittenhouse Square; sam Stamey nagrał też w 1977 solowy singel "Summer Sun" wydany przez firmę Ork. Debiutancki singel dB's - "I Thought (You Wanted To Know)" - wydany nakładem Car ukazał się pod koniec 1978. W tym czasie zespół działał już w Nowym Jorku. Podpisał tam kontrakt z wytwórnią Shake, którego pierwszym owocem był singel "Black And White". Wzbudził on zainteresowanie na rynku brytyjskim - dzięki niemu grupa zapewniła sobie kontrakt nagraniowy z firmą Albion.

Na przestrzeni dwóch lat wydała ona dwa albumy dB's. Melodyjne kompozycje na nich zawarte łączyły wpływy The Beatles z klimatami new wave. Z albumu Stands For Decibels (1981) pochodziły single "Dynamite", "Big Brown Eyes" i "Judy", a z Repercussions (1982) - "Amplifier", "Neverland" i "Living A Lie". Niestety, zespół nie osiągnął żadnych sukcesów komercyjnych.
Pierwszy karierę solową postanowił podjąć Stamey - w 1984 ukazał się jego debiut In The Winter Of Love. Brytyjczycy przyjęli go apatycznie, przez co wydany nakładem A&M; Records drugi krążek, It's Alright, nie doczekał się brytyjskiej edycji. W tym czasie miejsce Stameya w bB's zajął Jeff Benianto.

Zespół nagrał płytę The Sound Of Music wydaną przez IRS (gościnnie wystąpili na niej Van Dyke Parks i Syd Straw). Od tego czasu Peter Holsapple współpracuje intensywnie z R.E.M.. W 1994 wraz z Willem Rigbym z oryginalnego składu dB's nagrał album Paris Avenue, kontynuujący popowe klimaty z poprzedniej płyty.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
(I Thought) You Wanted To Know / If And When	dB's	.1978	-	-	Car CRR 7	[written by Richard Lloyd][produced by Alan Betrock , Chris Stamey , Richard Lloyd]
Black and White / Soul Kiss	dB's	01.1980	-	-	Shake SHK 100	[written by Peter Holsapple][produced by Alan Betrock]
Love Is For Lovers/Darby Hall	dB's	09.1984	-	-	Bearsville 7-29188	[written by Peter Holsapple][produced by Chris Butler, The dB's]
I Lie/Sharon	dB's	.1987	-	-	I.R.S. 53198	[written by Peter Holsapple][produced by Greg Edward ]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Stands for Decibels	dB's	01.1981	-	-	Albion Records ALB 105 [UK]	[produced by Alan Betrock and The dB's]
Repercussion	dB's	01.1982	-	-	Albion Records ALB 109 [UK]	[produced by Scott Litt]
Like This	dB's	09.1984	-	-	Bearsville 1-25146	[produced by Chris Butler and The dB's]
The Sound of Music	dB's	11.1987	-	171[8]	I.R.S. 42055	[produced by Greg Edward]

Dream Frequency

 Dream Frequency to angielski zespół techno , utworzony w Preston w Lancashire . Jeden z projektów pod koniec lat osiemdziesiątych, założył Ian Bland, z amerykańską piosenkarką Debbie Sharp, która występowała początkowo na lokalnych imprezach w angielskich klubach rave, takich jak Shelley's.

 Na początku 1992 roku projekt zyskał swój pierwszy hit z „Feel So Real”, który osiągnął 23 miejsce na UK Singles Chart . Wkrótce potem singiel „Take Me” osiągnął  39 miejsce na brytyjskiej liście ; ten ostatni został wydany jako promo w Stanach Zjednoczonych, ale nie udało mu się wejść na listy. W 1994 r. ich dalsze wysiłki „Good Times” / „The Dream” (# 67) i „You Make Me Feel Mighty Real” (# 65) również szybko wkroczyły na listy przebojów. 

W tym czasie Ian Bland był również zaangażowany w tworzenie innych projektów, Beat Renegades, Quake z Marcią Rae i Red.

Po długiej przerwie, Dream Frequency ponownie zaczęło działać na początku nowego tysiąclecia i nadal było reprezentowane zarówno w kraju, jak i za granicą.

Ian Bland był także połową Dancing Divaz.

Duet należy do nielicznych grup tanecznych, ktore występują na żywo. 0 Dream Frequency pisano dość dużo, gdy kontakt z zespołem próbowała nawiązać wytwórnia Madonny Maverick (podobno ochota do współpracy przeszła przedstawicielom Mavericka, gdy dowiedzieli się, że wokalistka Sharp jest w ciąży).
 
Sukces przyniosło natomiast wydanie singla "So Sweet", który stał sie bardzo popularny w klubach. Bland współpracował takze z Marfinem Leverem w duecie Museka (EP-ka M-Series).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Love,peace and harmony	Dream Frequency	01.1991	71[2]	-	Citybeat CBE 1256	[written by Ian Bland ][produced by Ian Bland ]
Feel so real	Dream Frequency Featuring Debbie Sharp	01.1992	23[5]	-	Citybeat CBE 763	[written by Ian Bland ][produced by Ian Bland ]
Take me	Dream Frequency feat Debbie Sharp	04.1992	39[3]	-	Citybeat CBE 768	[written by Ian Bland ][produced by Ian Bland ]
Good times/The dream	Dream Frequency	05.1994	67[1]	-	Citybeat CBE 1273	[written by Ian Bland ][produced by Ian Bland ]
You make me feel mighty real	Dream Frequency	09.1994	65[1]	-	Citybeat CBE 775	[written by J. Wirrick, S. James][produced by Ian Bland ]

Savage Garden

Savage Garden to australijski pop-rockowy duet, który powstał w okolicach 1994 roku w Brisbane. Wtedy to spotkali się po raz pierwszy wokalista Darren Hayes oraz multiinstrumentalista Daniel Jones (z pochodzenia jest Anglikiem). Twórcy Savage Garden grali wówczas w formacji Red Edge, która dawała występy w miejscowych barach.


Nie był to jednak szczyt marzeń młodych chłopców, dlatego szybko postanowili zacząć działać na własną rękę, w uszczuplonym, dwuosobowym składzie. Przyjęli nazwę Savage Garden, która została zaczerpnięta z serii "Kroniki wampirów" autorstwa Anne Rice. Do końca roku pisano i szlifowano własny materiał, który później w postaci taśm demo, rozsyłano do wszelkich możliwych wytwórni płytowych.

Muzyką kapeli zainteresował się niejaki John Woodruff, który z miejsca zaproponował jej podpisanie kontraktu z wytwórnią JDM Records. Szybko wysłano muzyków do profesjonalnego studia, w którym towarzyszył im producent Charles Fisher (miał on na koncie między innymi współpracę z Air Supply czy Moving Pictures). Formacja zadebiutowała w lipcu 1996 roku singlem "I Want You", który narobił spore zamieszanie na australijskich listach przebojów (ostatecznie docierając do 2. miejsca), co jak pokazała przyszłość, było tylko skromnym początkiem. Z małym opóźnieniem ukazał się on w Stanach Zjednoczonych, gdzie również zyskał ogromną popularność (1. pozycja!).

Po tym nastąpiła istna reakcja łańcuchowa, a Savage Garden stało się w błyskawicznym tempie gwiazdą niemalże na całym świecie. Nie dziwne więc, że wydany w kwietniu 1997 roku album, zatytułowany po prostu "Savage Garden", okazał się ogromnym sukcesem. W Australii od razu wskoczył na pierwszą lokatę, na której przebywał przez 17 tygodni (jest to absolutny rekord jak na wykonawcę z tamtego kraju). Druga mała płytka "To The Moon and Back" ugruntowała tylko pozycje kapeli - w maju 1997 roku w amerykańskich rozgłośniach radiowych była to najczęściej grana piosenką. Do dzisiaj debiutancki krążek rozszedł się na całym świecie w zastraszającym nakładzie ponad 11 milionów egzemplarzy (dwunastokrotna platyna w ojczyźnie, siedmiokrotna w USA oraz podwójna w Wielkiej Brytanii) czyniąc z duetu jeden z najpopularniejszych zespołów pop-rockowych tamtych czasów.

Sukces formacji zaskoczył chyba wszystkich, łącznie z tworzącymi ją muzykami. Naturalnym posunięciem był, więc jak najszybszy powrót do studia i rozpoczęcie prac nad kolejnym wydawnictwem. Hayes wyprowadził się jednak z Australii do Nowego Jorku, co trochę utrudniło sprawę. Tworzono je w różnych miejscach, często oddzielnie, komunikując się głównie za pomocą telefonu i komputera. Dzieło zostało wyprodukowane w Los Angeles przez Waltera Afanasieffa, znanego ze współpracy między innymi z Mariah Carey czy Céline Dion. Zwiastujący go singel "I Knew I Loved You" pojawił się we wrześniu 1999 roku (oczywiście stając się przebojem). Sam krążek ukazał się w listopadzie pod tytułem "Affirmation". Jak można było się spodziewać, zdobył porównywalną do poprzednika popularność. Przyniósł im szereg nagród w tym dwie magazynu "Billboard".

Po trasie koncertowej, Hayes zapragnął zająć się trochę własnymi sprawami i rozpoczął pracę nad autorskim albumem. Z miejsca wywołało to plotki o końcu wciąż jeszcze młodej formacji. Solowe zapędy wokalisty nie były jednak jedynymi powodami, przez które można było brać je na poważnie. Od kilku miesięcy w prasie pojawiały się informacje, że w obozie australijskiej kapeli nie dzieje się najlepiej. W październiku 2001 roku głos zabrali sami muzycy, którzy ogłosili, że Savage Garden to już przeszłość. Jak poinformowali sprawcy całego zamieszania, powodem decyzji o zakończeniu działalności nie były animozje między panami. W kręgach dobrze poinformowanych mówiło się enigmatycznie, że Jones już od wydania "Affirmation" miał problemy ze sławą. Podobno częste podróże nie wpływały dobrze na jego kondycje psychiczną.

Po rozwiązaniu Savage Garden, Darren kontynuował przygodę z muzyką. Jego twórczość nie odbiegała znacznie od tego, co tworzył w macierzystej formacji. Do dzisiaj wydał trzy solowe albumy: "Spin" (2001), "The Tension and the Spark" (2004) oraz podwójny "This Delicate Thing We've Made" (2007). Nie udało się jednak powtórzyć sukcesu z lat 90. - cieszyły się one znacznie mniejszym zainteresowaniem od nagrań z zespołem. Jones natomiast niemalże wycofał się z życia publicznego - jedyną formą jego aktywności było założenie własnej wytwórni.

W 2005 roku ukazała się jeszcze składanka zatytułowana "Truly Madly Completely - The Best Of Savage Garden", która zgodnie z tytułem zawiera najważniejsze utwory z repertuaru grupy, a także piosenki, które wcześniej trafiły na strony B singli. W zestawie znalazła się także nowa kompozycja "So Beautiful". Nie jest to jednak pełnoprawny utwór duetu. W rzeczywistości jest to solowa kompozycja wokalisty (miała pierwotnie znaleźć się na jego trzecim autorskim albumie). Piosence towarzyszył także teledysk, który towarzyszył promocji wydawnictwa. Powstał on w Los Angeles, a za kamerą stanął Meiert Avis, twórca klipów U2, Alanis Morristette czy grupy H.I.M. Omawiana kompilacja, na chwilę obecną jest ostatnim oficjalnym wydawnictwem formacji.

Historia Savage Garden trwała zaledwie kilka lat, jednak mimo tak krótkiej żywotności zespół zdążył odnieść ogromny sukces i zdobyć niezliczoną wręcz liczbę nagród. Do dnia dzisiejszego sprzedano ponad 25 milionów egzemplarzy płyt z nagraniami duetu. Mimo wciąż niegasnących nadziei wśród licznych fanów, szanse na powrót są niestety raczej małe. Darren w wywiadach dla prasy wielokrotnie powtarzał, że nie ma absolutnie żadnej możliwości na reaktywacje zespołu w przyszłości. Jednak patrząc na totalnie niespodziewany powrót takich kapel, jak Rage Against The Machine czy Faith No More, można powiedzieć, że wszystko jest możliwe.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Want You	Savage Garden	06.1997	11[9]	4[33]	Columbia 6645452	[gold-US][written by Darren Hayes/Daniel Jones][produced by Charles Fisher]
To the Moon and Back	Savage Garden	09.1997	3[30]	24[33]	Columbia 6648932	[gold-UK][written by Darren Hayes/Daniel Jones][produced by Charles Fisher]
Truly Madly Deeply	Savage Garden	02.1998	4[62]	1[2][52]	Columbia 6656022	[gold-US][platinum-UK][written by Darren Hayes/Daniel Jones][produced by Charles Fisher]
I Want You '98	Savage Garden	12.1998	12[21]	-	Columbia 6667332	[gold-US][written by Darren Hayes/Daniel Jones][produced by Charles Fisher]
The Animal Song	Savage Garden	07.1999	16[13]	19[10]	Columbia 6675882	[written by Darren Hayes/Daniel Jones][produced by Walter Afanasieff]
I Knew I Loved You	Savage Garden	11.1999	10[20]	1[4][33]	Columbia 6683102	[gold-US][written by Darren Hayes/Daniel Jones][produced by Darren Hayes/Walter Afanasieff]
Crash and Burn	Savage Garden	04.2000	14[13]	24[20]	Columbia 6690442	[written by Darren Hayes/Daniel Jones][produced by Darren Hayes/Walter Afanasieff/Daniel Jones]
Affirmation	Savage Garden	07.2000	8[15]	-	Columbia 6696882	[written by Darren Hayes/Daniel Jones][produced by Walter Afanasieff]
Hold Me	Savage Garden	11.2000	16[16]	-	Columbia 6706032	[written by Darren Hayes/Daniel Jones][produced by Walter Afanasieff]
The Best Thing	Savage Garden	03.2001	35[14]	-	Columbia 6709852	[written by Darren Hayes/Daniel Jones][produced by Walter Afanasieff/Savage Garden]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Savage Garden	Savage Garden	03.1998	2[158]	3[104]	Columbia 4871612	[7x-platinum-US][3x-platinum-UK][produced by Charles Fisher/Savage Garden]
Affirmation	Savage Garden	11.1999	7[102]	6[59]	Columbia 4949352	[3x-platinum-US][3x-platinum-UK][produced by Walter Afanasieff]
Truly Madly Completely: The Best of Savage Garden	Savage Garden	11.2005	25[11]	-	Columbia 82876739412	[gold-UK][produced by Fisher/Walter Afanasieff/Savage Garden/Mark Endert]