wtorek, 5 lutego 2019

Anita Baker

Ur. 20.12.1957r w Detroit w stanie Michigan (USA). Tę soulową wokalistkę uznano za „głos lat 90-tych”, ale na szczyty sławy wspinała się ona w latach 70-tych i wczesnych 80-tych. Jest wnuczką pastora; wychowywana była w duchu religijnym, co obejmowało m.in. naukę muzyki kościelnej i gospel.

Początkowo śpiewała w różnych zespołach lokalnych, a karierę półprofesjonalną rozpoczęła w 1979 od występów z formacją Chapter 8. To ona zaśpiewała w dość popularnym w USA utworze „I Just Wanna Be Your Girl”. Kilka lat później odeszła z zespołu i zaczęła pracę w biurze. Udało się jej jednak przekonać wytwórnię Beverly Glen do nagrania i wydania albumu solowego w 1983r. Dzięki The Songstress została zauważona; wskutek konfliktu z Beverly Glen przeniosła się do firmy Elektra Records. Drugi album częściowo sfinansowała sobie sama, wykonywała też obowiązki szefa produkcji; pomagał jej w tym, jak również w pisaniu utworów, były kolega z Chapter 8 - Michael Powell.

Rapture, album bardzo dojrzały i emocjonalny, sprawił, że uznano Baker za „Luthera Vandrossa w spódnicy". Zaczęła zdobywać nagrody dla artystów z kręgu R&B - a jej pierwszym sukcesem był singel „Sweet Love”. Kolejne docenione płyty to „Caught Up In The Rapture” oraz „Giving You The Best That I Got”. W 1987 Baker zaśpiewała w „Ain’t No Need To Worry” grupy Winans, a w 1990r nagrała duet z byłym wokalistą Shalamar - Howardem Hewlettem.

Wszystkie utwory z Compositions z wyjątkiem dwóch napisała sama Baker. W nagraniu płyty wzięli udział: były muzyk formacji Wonderlove - klawiszowiec Greg Phillinganes, były członek Average White - perkusista Steve Ferrone, jeden z najlepszych sesyjnych perkusistów z Los Angeles - Ricky Lawson oraz basista Nathan East. Album został nagrany w studiu na żywo, z niewielką liczbą dogrywek.


Po wydaniu piątej płyty artystka wyraźnie zmniejszyła aktywność muzyczną, poświęcając czas głównie swojej rodzinie (w latach 1993 i 1994 urodziła dwóch synów). W roku 1998 zmieniła firmę fonograficzną (z Elektra Records na Atlantic Records), ale nie nagrała dla niej żadnej studyjnej płyty. Uczyniła to dopiero w roku 2004, wydając dla Blue Note Records album My Everything. Płyta została dobrze przyjęta przez krytykę oraz słuchaczy, czego dowodem było 4. miejsce na liście Billboard 200 Albums Chart,  oraz status złotej płyty. W roku 2005 nagrała pierwszą płytę utrzymaną w świątecznym klimacie (Christmas Fantasy).


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
No More Tears/Will You Be MineAnita Baker05.1983--Beverly Glen Music 2005[A:written by Michael Powell][B:written by Patrick Moten, Cartos Turrentine][produced by Patrick Moten, Otis Smith][A:49[10].R&B Chart][B:87[4].R&B Chart]
Angel/Do You Believe MeAnita Baker08.1983--Beverly Glen Music 2010[ written by Patrick Moten, Sandra Sully][produced by Patrick Moten, Otis Smith][5[20].R&B Chart]
You're The Best Thing Yet/Squeeze MeAnita Baker12.1983--Beverly Glen Music 2011[ written by Patrick Moten, Geronne C. Turner][produced by Patrick Moten, Otis Smith][28[15].R&B Chart]
Feel The Need/SometimesAnita Baker04.1984--Beverly Glen Music 2013[ written by Patrick Moten][produced by Patrick Moten, Otis Smith][67[8].R&B Chart]
Watch Your Step/MysteryAnita Baker03.1986--Elektra 69554[ written by Anita Baker][produced by Michael J. Powell][23[13].R&B Chart]
Sweet love/Watch your stepAnita Baker08.198613[10]8[22]Elektra 69 557[written by Anita Baker, Louis A. Johnson, Gary Bias][produced by Michael J. Powell][2[24].R&B Chart]
Caught up in the rapture/MysteryAnita Baker11.198651[5]37[18]Elektra 69 511[written by Garry Glenn, Diane Quander][produced by Michael J. Powell][6[19].R&B Chart]
Same ole love [365 days a year]Anita Baker03.1987-44[14]Elektra 69 484[written by Marilyn McLeod, Darryl K. Roberts][produced by Michael J. Powell][8[18].R&B Chart]
No one in the world/Watch your stepAnita Baker08.1987-44[17]Elektra 69 456[written by Hirsch, Ken/Sharron][produced by Marti Sharron, Gary Skardina][5[20].R&B Chart]
Ain't No Need To Worry/Millions [The Winans]The Winans Featuring Anita Baker08.1987--Qwest 28274[written by Marvin Winans][produced by Marvin Winans][15[15].R&B Chart]
Giving you the best that i got/Good enoughAnita Baker09.198855[3]3[22]Elektra 46 9371[written by Anita Baker, Skip Scarborough, Randy Holland][produced by Michael J. Powell][1[2][19].R&B Chart]
Just because/Good enoughAnita Baker01.1989-14[16]Elektra 69 327[written by Michael O'Hara, Sammy McKinney, Alex Brown][produced by Michael J. Powell][1[1][18].R&B Chart]
Lead Me Into Love/Good EnoughAnita Baker04.1989--Elektra 69 299[written by Steve Lane, Larry Prentiss][produced by Michael J. Powell][4[14].R&B Chart]
Talk to me/Good enoughAnita Baker06.199068[2]44[13]Elektra 64 964[written by Anita Baker, Michael Powell, Vernon Fails][produced by Michael J. Powell][3[17].R&B Chart]
Soul inspiration/Good enoughAnita Baker09.1990-72[7]Elektra 64 935 [written by Terry Britten, Graham Lyle][produced by Michael J. Powell][16[17].R&B Chart]
Fairy Tales/Watch Your StepAnita Baker12.1990--Elektra 64 910 [written by Anita Baker, Vernon Fails, Michael Powell][produced by Michael J. Powell][8[18].R&B Chart]
Body and soul/BabyAnita Baker09.199448[2]36[20]Elektra 64 520[written by Shipley, Ellen/Nowels, Rick][produced by Barry J. Eastmond][4[26].R&B Chart]
I apologize/BabyAnita Baker12.1994-74[12]Elektra 64 497[written by Baker, Anita/Chambers, Gordon/Eastmond, Barry][produced by Barry J. Eastmond][8[28].R&B Chart]
It's Been YouAnita Baker04.1995--Elektra 64 448[produced by Barry J. Eastmond][32[20].R&B Chart]
When you love someone/My funny ValentineAnita Baker & James Ingram07.1995-111[5]Elektra 64 415[written by Anita Baker, Carole Bayer Sager, Marc Shaiman][produced by David Foster][71[9].R&B Chart]
You're My EverythingAnita Baker07.2004-74Blue Note[written by Anita Baker, C. Boone,E. Ridgeway, C. Ridgeway][produced by Barry J. Eastmond][25[25].R&B; Chart]
How Does It Feel?Anita Baker02.2005-121[2]Blue Note[written by Anita Baker, Barry J. Eastmond][produced by Barry J. Eastmond][41[23].R&B; Chart]
SeriousAnita Baker07.2005--Blue Note[83[4].R&B; Chart]


Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
The songstressAnita Baker10.1983-139[11]Beverly Glen 10 002 [Producers: Patrick Moten , Otis Smith ]
RaptureAnita Baker05.198613[47]11[157]Elektra 60 444[5x-platinum-US][platinum-UK][produced by Michael J. Powell, Marti Sharron, Gary Skardina]
Giving you the best that i gotAnita Baker10.19889[20]1[4][42]Elektra 60 827[3x-platinum-US][gold-UK][produced by Michael J. Powell]
CompositionsAnita Baker07.19907[9]5[40]Elektra 60 922[platinum-US][gold-UK][produced by Michael J. Powell]
Rhythm of loveAnita Baker09.199414[5]3[38]Elektra 61 555[2x-platinum-US][produced by Anita Baker, Tommy LiPuma, Gerard Smerek, Barry J. Eastmond, Arif Mardin]
Sweet love-The best of Anita BakerAnita Baker01.200249[2]118Atlantic 78 209[platinum-US][Producers: Anita Baker , David Foster , Barry Eastmond , Patrick Moten , Michael J. Powell]
My everythingAnita Baker07.2004-4[25]Blue Note 77102 [gold-US][Producers: Barry Eastmond , Kenneth "Babyface" Edmonds ]
Christmas fantasyAnita Baker10.2005-120[5]Blue Note 32173 [Producers: Anita Baker , Barry Eastmond ]



poniedziałek, 4 lutego 2019

Philip Bailey

Ur. 8.05.1951 w Denver w stanie Kolorado (USA). Bailey jest utalentowanym wokalistą soulowym, który w 1972 został członkiem zespołu Earth, Wind And Fire jako wokalista chórku i perkusista.
W 1983 wydał pierwszy album solowy, Continuation, którego producentem był George Duke.

Bardziej godna uwagi była jednak strona produkcyjna drugiego krążka, za którą odpowiedzialny był Phil Collins. Collins zagrał zresztą na całej płycie na instrumentach perkusyjnych i napisał doskonały duet "Easy Lover", który w marcu 1985 dotarł do 1. miejsca brytyjskich list przebojów (w USA wspiął się na 2. miejsce).

Niestety, od tego czasu Bailey wylansował w Wielkiej Brytanii tylko jeszcze jeden przebój, wydany wkrótce po poprzednim "Walkin On The Chinese Wall". Album pod tym samym tytułem znalazł się na 11. pozycji list najlepiej sprzedających się płyt w USA. W latach 80. Bailey nagrał też kilka płyt pop-gospelowych.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
I Know/The Good Guy's Supposed To Get The GirlsPhilip Bailey 08.1983--Columbia 03968 [written by G. McMahon][produced by George Duke][10[16].R&B Chart]
Trapped/Vaya (Go With Love)Philip Bailey 12.1983--Columbia 04241 [written by P. Bailey, T. Haynes, R. Brookins][produced by George Duke][43[10].R&B Chart]
Photogenic Memory/Children Of The GhettoPhilip Bailey 09.1984--Columbia 04607 [written by J. Knight, D. Sigerson][produced by Phil Collins][61[6].R&B Chart]
Easy Lover / WomanPhilip Bailey with Phil Collins11.19841[4][12]2[23]Columbia 04679[gold-US][written by Phil Collins,Philip Bailey,Nathan East][produced by Phil Collins][7[9].Hot Dance/Disco][3[19].R&B Chart]
Walking on the Chinese Wall / Children of the GhettoPhilip Bailey04.198534[8]46[12]Columbia 04826[written by Marcella Detroit,Roxanne Seeman,Billie Hughes][produced by Phil Collins][56[8].R&B Chart]
State Of The Heart/Take This With YouPhilip Bailey 04.1986--Columbia 05861 [written by M. Murphy, P. Pesco][produced by Nile Rodgers][20[13].R&B Chart]
Here With MePhilip Bailey 03.1994--Zoo 14 119 [66[8].R&B Chart]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
ContinuationPhilip Bailey09.1983-71[14]Columbia 38 725[produced by George Duke]
Chinese WallPhilip Bailey11.198429[17]22[35]Columbia 39 542[gold-US][produced by Phil Collins]
Inside OutPhilip Bailey05.1986-84[11]Columbia 40 209[produced by Nile Rodgers, Philip Bailey]

Def Leppard

DEF LEPPARD-ten niezwykle popularny hardrockowy zespół został założony w 1977 roku w angielskiej miejscowości Sheffield. Początkowo działał jako Atomic Mass, a tworzyli go: Pete Willis (ur. 16.02.1960 r. w Sheffield, Anglia; gitara), Rick Savage (ur. 2.12.1960 r. w Sheffield, Anglia; bas) i Tony Kenning (perkusja). Swoją obecną nazwę ("uproszczona" pisownia Deaf Leopard) przyjęli, kiedy do grupy dołączył Joe Elliott (ur. 1.08.1959 r. w Sheffield, Anglia; śpiew).

Początkowo odbywali próby w maleńkiej salce w fabryce łożysk, wynajętej za 5 funtów tygodniowo. Na początku 1978 roku Willis poznał młodego gitarzystę Steve'a Clarka (ur. 23.04.1960 r. w Hillsborough, Anglia) i namówił do przyłączenia się do grupy. Clark zgodził się dołączyć pod warunkiem, że zespół zagra kilka "prawdziwych" koncertów. W rezultacie w lipcu tego samego roku Def Leppard zadebiutował grając w Westfield School przed publicznością składającą się ze 150 dzieci. Po paru występach grupa zdecydowała się zmienić dotychczasowego perkusistę na Franka Noona, dotąd współpracującego z inną formacją z Sheffield, The Next Band. W 1978 roku nagrali dla własnej wytwórni Bludgeon Riffola Records debiutanckiego maxi-singla zawierającego trzy utwory.

Krótko po jego wydaniu Noon powrócił do The Next Band, a stałym perkusistą zespołu został Rick Allen (ur. 1.11.1963 r. w Sheffield , Anglia). W 1979 roku nagrali kolejnego maxa "Getcha Rocks Off", który zapewnił im pierwsze prezentacje radiowe i kontrakt z wytwórnią Phonogram. Jeszcze w tym samym roku wzięli udział w krótkim toumee po Wielkiej Brytanii, jako support band dla Sammy'ego Hagara i AC/DC. Ich występy spotkały się z dużym zainteresowaniem.

W marcu 1980 roku ukazał się pierwszy longplay grupy On Through The Night, nagrany w ciągu zaledwie osiemnastu dni, a wyprodukowany przez Toma Alloma. Nieco później wyruszyła ona na pierwszą samodzielną trasę koncertową po Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Ich amerykańskie występy spotkały się z dezaprobatą brytyjskich fanów, zarzucających grupie "sprzedanie się". Na festiwalu w Reading, w lecie tego samego roku, Def Leppard został wygwizdany i obrzucony puszkami po piwie. Drugi album High 'N'Dry powstał w 1981 r. przy pomocy uznanego producenta Roberta "Mutta" Langa i ewidentnie ukierunkowany był na amerykańskiego odbiorcę.

Po wyczerpującym toumee po USA grupa zrobiła sobie dłuższą przerwę, by następnie nagrać album Pyromania. W czasie pracy nad mm nastąpiła pierwsza od 1979 roku zmiana w składzie formacji. Z powodu opuszczania prób i przychodzenia na sesje nagraniowe w stanie niezłego upojenia alkoholowego, zwolniony został Pete Willis, a zastąpił go Phil Collen (ur. 8.12. 1957 r. w Londynie), były gitarzysta grupy Girl. Nagrana już z jego udziałem płyta okazała się największym sukcesem w dotychczasowej karierze Def Leppard, znajdując tylko w Stanach 6.5 miliona nabywców i dochodząc do drugiego miejsca na liście najpopularniejszych płyt w tym kraju (za "Thrillerem" Michaela Jacksona). Jednakże zespół nie był w stanie zdyskontować tego sukcesu. W noc sylwestrową 1984 roku wstrząsnęła nim tragedia -w wypadku samochodowym Rick Allen stracił lewe ramię.

Solidaryzując się ze swoim perkusistą, pozostali członkowie grupy nie zamierzali szukać jego następcy. Allen nauczył się grać na specjalnym zestawie perkusyjnym, obsługiwanym głównie nogami. Jego rekonwalescencja znacznie opóźniła nagranie albumu Hysteria, który ostatecznie został wydany w 1987 roku i rozszedł się w oszałamiającym nakładzie 15 milionów egzemplarzy na całym świecie. Znalazł się na szczycie brytyjskich i amerykańskich list przybojów, a single "Armageddon It" i "Pour Some Sugar On Me" dotarły do Top 5 w Stanach Zjednoczonych.

Cztemastomiesięczne tournee promujące album zakończyło się koncertem w Memorial Arena w Seattle, który okazał się ostatnim występem Steve'a Clarka. 8 stycznia 1991 roku znaleziono go martwego w jego mieszkaniu w Londynie. Śmierć nastąpiła w wyniku przedawkowania narkotyków i alkoholu. Pozostali muzycy ujawnili wtedy, że przez lata bezskutecznie usiłowali przekonać Clarka do porzucenia wyniszczającego stylu życia. Pomimo kolejnej tragedii, Def Leppard przystąpił do pracy nad piątym albumem, zatytułowanym Adrenaline, który po ukazaniu się w marcu 1992 roku, natychmiast znalazł się na szczytach list przebojów. Jak zwykle płyta spotkała się z lekceważeniem krytyków i zachwytem publiczności, a zespół uczcił jej wydanie biorąc udział miesiąc później w koncercie na Wembley poświęconym pamięci Freddy'ego Mercury'ego. Wówczas to w składzie grupy zadebiutował gitarzysta Vivian Campbell, wcześniej współpracujący m.in. z Whitesnake i Dio.

Jesienią 1993 roku Def Leppard uraczyli swych fanów składankowym albumem Retro-Active, zawierającym oprócz znanych klasyków kilka nie publikowanych utworów nagranych jeszcze wespół ze Stevem Clarkiem. Pochodzący z niego (i jednocześnie umieszczony na ścieżce dźwiękowej filmu "Last Action Hero") utwór "Two Steps Behind" stał się kolejnym przebojem w karierze grupy.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
Wasted /Hello AmericaDef Leppard11.197961[3]-Vertigo 6059 247 [UK][written by Joe Elliot, Steve Clark][produced by Nick Tauber with Def Leppard]
Hello America/Good morning freedomDef Leppard02.198045[4]-Vertigo LEPP 1 [UK][written by Joe Elliott, Steve Clark, Rick Savage][produced by Tom Allom]
Rock brigade/When the walls came tumbling downDef Leppard07.1980-106[2]Mercury 76 064[written by Joe Elliot, Steve Clark, Rick Savage][produced by Tom Allom]
Photograph /Action! Not wordsDef Leppard03.198366[43]12[17] side B:42.Album Rocks TrackMercury 811 215[written by Joe Elliott, Pete Willis, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Rock of ages/Billy' s got a gunDef Leppard06.198341[4]16[15] side B:33.Album Rocks TrackMercury 812 604[written by Joe Elliott, Steve Clark, Pete Willis, Robert John "Mutt" Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Foolin' /Comin' under fireDef Leppard09.1983-28[14] side B:24.Album Rocks TrackMercury 814 178[written by Joe Elliott, Steve Clark, Robert John "Mutt" Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Too Late for LoveDef Leppard11.198386[2]-Vertigo VERX 8 [UK][written by Joe Elliott, Pete Willis, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Bringin' on the heartbreak/Me & my wineDef Leppard06.1984-61[8]Mercury 818 779[written by Joe Elliott, Pete Willis, Steve Clark][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Women /Tear it downDef Leppard08.1987-80[5]Mercury 888 757[written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Animal /I wanna be your heroDef Leppard10.19876[9]19[19]Mercury 888 832[written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Hysteria /Ride into the sunDef Leppard01.198826[7]10[16]Mercury 870 004[written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Pour some sugar on me/Ring of fireDef Leppard04.198818[6][09.87]2[24]Mercury 870 298[written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Love bites/Billy' s got a gun [live]Def Leppard08.198811[8]1[1][23]Mercury 870 402[written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Armageddon it/Release meDef Leppard11.198820[5][04.88]3[18]Mercury 870 692[written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Rocket /Women [live]Def Leppard03.198915[7]12[13]Mercury 872 614[written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Robert John "Mutt" Lange]
Let' s get rocked/Only after darkDef Leppard04.19922[7]15[18]Mercury 866 568[written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Mike Shipley and Def Leppard]
Make love like a man/Miss you in a heartbeatDef Leppard06.199212[5]36[10]Mercury 864 038[written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Mike Shipley and Def Leppard]
Have you ever needed someone so bad/Elected [live]Def Leppard08.199216[5]12[20] side B:22.Album Rocks TrackMercury 864 136[written by Joe Elliott, Phil Collen, Robert John "Mutt" Lange][produced by Mike Shipley and Def Leppard]
Stand up [Kick love into motion]/From the insideDef Leppard12.1992-34[15]Mercury 864 604[written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark,Robert John "Mutt" Lange][produced by Mike Shipley and Def Leppard]
Heaven is/She' s too toughDef Leppard01.199313[5]-Vertigo LEP 9 [UK][written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Mike Shipley and Def Leppard]
Tonight /She' s too toughDef Leppard04.199334[3]62[9]Mercury 862 016[written by Joe Elliott, Phil Collen, Steve Clark, Rick Savage, Robert John "Mutt" Lange][produced by Mike Shipley and Def Leppard]
Two steps behind/TonightDef Leppard09.199332[4]212[20]Columbia 77 116[written by Pete Woodroofe, Joe Elliott, Phil Collen, Vivian Campbell, Rick Savage][5.Album Rocks Tracks][piosenka z filmu Last action hero]
Miss you in a heartbeat/Let' s get rocked [live]Def Leppard12.1993-39[17]Mercury 858 080[written by Phil Collen][produced by Def Leppard]
Action /Miss you in a heartbeatDef Leppard01.199414[5]-Vertigo LEP 11 [UK][written by Andy Scott, Brian Connolly, Steve Priest, Mick Tucker][produced by Def Leppard]
When love & hate collide/Can' t keep away from the flameDef Leppard12.19952[17]58[14]Mercury 852 424[silver-UK][written by Joe Elliott, Phil Collen, Vivian Campbell, Rick Savage, Rick Allen]
Slang /Animal [live]Def Leppard04.199617[14]-Vertigo LEP 15 [UK][written by Joe Elliott, Phil Collen, Vivian Campbell, Rick Savage][produced by Def Leppard,Pete Woodruffe]
Work it out/Two steps behindDef Leppard06.199622[11] side B:33[2]-Vertigo LEP 16 [UK][written by Vivian Campbell][produced by Def Leppard,Pete Woodruffe]
All i want is everything/When saturday comesDef Leppard09.199638[4]-Mercury 314 578 548-2[written by Joe Elliott][produced by Pete Woodruffe]
Breathe a sigh/Rock! Rock! Rock ! [Till you drop]Def Leppard11.199643[4]-Vertigo 578838-4 [UK][written by Phil Collen][produced by Peter Woodrofe & Def Leppard]
Promises /Back in your face-Goodbye-All nightDef Leppard07.199941[4]102[10]Vertigo 562136-4 [UK][written by Phil Collen, Robert John "Mutt" Lange][produced by Peter Woodrofe & Def Leppard][1[3].Rock Track Chart]
Goodbye /ImmortalDef Leppard09.199954[3]-Vertigo 562288-4 [UK][written by Rick Savage][produced by Peter Woodrofe & Def Leppard]
NowDef Leppard08.200223[8]-Mercury 0639822[written by Marti Frederiksen, Phil Collen, Rick Savage, Rick Allen, Joe Elliot, Vivian Campbell][produced by Marti Frederiksen, Def Leppard][26.Modern Rock Tracks]
Long long way to goDef Leppard04.200340[4]-Mercury 9800105[written by Wayne Hector,Steve Robson][produced by Peter Woodrofe & Def Leppard]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US/UK]
Komentarz
On through the nightDef Leppard05.198015[8]51[51]Mercury 3828/Vertigo 9102040[platinium-US][Produced by "Colonel" Tom Allom]
High' n' dryDef Leppard08.198126[8]38[106]Mercury 4021/Vertigo 6359045[2x-platinium-US][Produced by: Robert John "Mutt" Lange]
PyromaniaDef Leppard02.198318[8]2[116]Mercury 810 308/Vertigo VERS 2[diamond-US][silver-UK][Produced by: Robert John "Mutt" Lange]
High' n' dry [re-issue]Def Leppard06.1984-72[18]Mercury 818 836
HysteriaDef Leppard08.19871[1][125]1[6][133]Mercury 830 675/Bludgeon Riffola HYSLP 1[multiplatinium-12x][2x-platinum-UK][Produced by: Robert John "Mutt" Lange]
AdrenalizeDef Leppard04.19921[1][39]1[5][65]Mercury 512 185/Bludgeon Riffola 5109782[3x-platinium-US][platinum-UK][Produced by: Mike Shipley & Def Leppard]
Retro activeDef Leppard10.19936[7]9[26]Mercury 5128 305/Bludgeon Riffola 5183052[platinium-US][Produced by: Def Leppard]
Vault :Greatest Hits 1980-1995Def Leppard11.19953[19]15[66]Mercury 528 815/Bludgeon Riffola 5286572[4x-platinium-US][platinum-UK][Produced by: Robert John Lange/Def Leppard/Pete Woodroffe/Nigel Green/Mike Shipley]
SlangDef Leppard06.19965[13]14[12]Mercury 532 486/Bludgeon Riffola 5324932[gold-US][gold-UK][Produced by: Pete Woodroffe & Def Leppard]
EuphoriaDef Leppard06.199911[10]11[16]Mercury 546 212/Bludgeon Riffola 5462442[gold-US][Produced by: Pete Woodroffe & Def Leppard]
XDef Leppard08.200214[5]11[8]-/Bludgeon Riffola 0631202[Produced by: Pete Woodroffe & Def Leppard]
Best of 1978-1983Def Leppard11.20046[37]--/Mercury 9868512[platinum-UK][Produced by: Mike Shipley/Robert John Lange]
Rock Of Ages: The Definitive Collection Def Leppard06.2005-10[29]Mercury 000464702/-[platinum-US][Produced by: Marti Frederiksen/Mike Shipley/Pete Woodroffe/Robert John Lange/Ronan McHugh/Tom Allom]
Yeah! Def Leppard05.200652[3]16[10]Mercury 9858285/Bludgeon Riffola 9858285[Produced by: Ronan McHugh/Def Leppard]
Songs From The Sparkle Lounge Def Leppard05.200810[8]5[7]Mercury 1766038/Bludgeon Riffola 1762675[produced by Ronan McHugh/Def Leppard/Bob Ludwig]
Mirror Ball – Live & MoreDef Leppard07.201144[2]16[9]Mercury /Frontiers FRCDVD 523[produced by Def Leppard/Ronan McHugh]
Viva! Hysteria Def Leppard11.201373[1]24-/Frontiers FRCDVD 620[produced by Ronan McHugh]
Def LeppardDef Leppard11.201511[5]10-/Ear Music 0210740 EMU[produced by Ronan McHugh/Def Leppard]
The Story So Far – The Best Of Def Leppard12.201832[5]101-/UMC/Virgin 6791033-


Def FX

Def FX był australijskim zespołem rocka industrialnego działającym w latach 1990-1997r w Sydney.Trzon grupy stanowił klawiszowiec i wokalista Sean Lowry (również artysta plastyk i pisarz) i wokalistka Fiona Horne (ekolog).Ich przebój "Psychoactive Summer" jest znakomitym przykładem muzyki Def FX , łączący elementy electro i heavy metalu w sferze instrumentalnej z grunge'owym wokalem.Ich muzyka w całej ich karierze może być określona jako połączenie elementów psychodelii, industrial, grunge, electro i heavy metal, a we wcześniejszym okresie nawet reggae i disco.
 

Z gitarzystą Blake Gardnerem, basistą Martinem Basha, Larrym Van Kriedt na saksofonie i programatorach, zespół wydał swoją pierwszą EP-kę Water w 1990 roku. Pochodząca z tej płytki piosenka Surfers of the Mind została zarejestrowana na ich pierwszym wideoklipie. Ich pierwszy album Light Speed Collision został wydany w 1992r (początkowo jako winylowy dla Records Phantom, a następnie w 1992r roku wydany na CD przez EMI),zawierający dwa covery z płyty Pink Floyd The Dark Side of the Moon.Na albumie wystąpiła też dodatkowo nowozelandzka piosenkarka Margaret Urlich.Na występach w Stanach Zjednoczonych zespół używał nazwy Definition FX, aby uniknąć pomyłek z amerykańskim zespołem Das EFX.
 

Kolejny album Baptism, wydany w 1993 roku, był kompilacją EP-ek "Water "," Surge " oraz " Blink ", jak również 12-calowego singla "Surfers of the Mind".Tydzień przed kolejną trasą zespołu w Stanach Zjednoczonych, gitarzysta Gardner opuścił zespół, aby zostać zastąpiony przez Dave'a Steina. Pod koniec 1993 r., Martin Basha również odszedł, zastapiony przez wieloletniego j członka grupy Larry Van Kriedta.
 

Eternal Ritual (1995) był bardziej eksperymentalnym albumem, zawierającym kilka standardowych utworów bez gitary, i inne na których Charlie McMahon grał na didgeridoo, z którym także koncertował Def FX. Nagrany i wyprodukowany w całości przez prawie Seana Lowry'ego, w wyniku wycofania kontraktu z EMI, ten album również wspomaga nowy basista, Peter Tasker, który został wyrzucony z zespołu kilka miesięcy później za nieprofesjonalne zachowanie. Zastąpił go Sean Fonti, wcześniej grający w Sydney w zespole Caligula.W roku 1996r ukazała się płyta Majick , najbardziej techno-metalem brzmiący album. Pochodzą z niego cztery single, i stał się jedyną płytą zespołu,który zyskał miano "Złotej Płyty" w 1997 roku. Zespół rozpadł się w maju tego roku. 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania Aus N.Zel Wytwórnia
[Aus]
Komentarz
BlinkDef FX06.199253[6]-Phantom PH12CD-52-
Post MoronicDef FX10.199443[4]-EMI 7243 8 74055 2 3 -
Psychoactive SummerDef FX02.199642[6]-MCA MCAAD 6666-
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania Aus N.Zel Wytwórnia
[Aus]
Komentarz
Light Speed CollisionDef FX11.199284[1]-EMI 780756-2-
MajickDef FX07.199621[8]-EMI 780756-2-
Light Speed CollisionDef FX11.199284[1]-MCA MCD 73015-

Rick Dees & His Cast Of Idiots

Rick Dees (właśc. Rigdon Osmond Dees III, ur. w 1950 r. w Memphis w stanie Tennessee, USA), pracujący w 1976 r. w Memphis jako radiowy disc jockey, postanowił nagrać parodię muzyki disco.

Zainspirowany przebojem "The Duck" Jackie Lee z 1965 r., skomponował własny utwór, o wpadającej w ucho, dyskotekowej aranżacji, w której dominował chórek w stylu filmów rysunkowych z Kaczorem Donaldem.

W okresie ogromnej mody na muzykę disco, nowa piosenka "Disco Duck (Part One)" stała się powszechnie znana i zajęła 1. miejsce na amerykańskiej liście przebojów. Dees próbował powtórzyć ten sukces utworem "Dis-Gorilla", powstałym pod wpływem filmu "King-Kong", lecz bez powodzenia.

Po wydaniu w 1984 r. ostatniego przebojowego singla "Eat My Shorts/Get Nekked", rozsądek nakazał mu powrócić do pracy w radiu.



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
Disco Duck (Part 1 & 2)Rick Dees & His Cast Of Idiots08.19766[9]1[1][25]RSO 857[platinum-US][written by Rick Dees,Bobby Manuel,Lester Snell,Mark Blumberg][produced by Bobby Manuel]
Dis-Gorilla (Part 1 & 2)Rick Dees & His Cast Of Idiots01.1977-56[6]RSO 866[written by Bobby Manuel,Willie Hall,Shelly N. Fisher][produced by Bobby Manuel]
Bigfoot/Big toeRick Dees 08.1978-110[1]Stax 3207[written by Hall, Massei, Foreman, Smith][produced by Rick Dees, James Stroud]
Eat My Shorts/Get nekkedRick Dees 12.1984-75[5];B:104[2]Atlantic 89 601[written by Rick Dees, Augie Johnson][produced by Augie Johnson , Rick Dees]



Albumy

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
The Original Disco DuckRick Dees & His Cast Of Idiots03.1977-157[5]RSO 3017[produced by Bobby Manuel]

Don Raye

Don Raye (ur. Donald MacRae Wilhoite, Jr. , ur. 16 marca 1909r - zm. 29 stycznia 1985 r.) Był amerykańskim wodewilowcem i autorem piosenek, najbardziej znany z piosenek dla The Andrews Sisters, takich jak " Beat Me Daddy, Eight to the Bar ", "The House of Blue Lights", "Just for a Thrill" i " Boogie Woogie Bugle Boy ". Ten ostatni został napisany wspólnie z Hughie Prince .
Choć znany był z tak popularnych piosenek, napisał także tekst " You Don't Know What Love Is ", prosty, poetycki lament o niezwykłej sile. On także skomponował piosenkę "(That Place) Down the Road a Piece ", jedną z jego piosenek boogie woogie. Został napisany dla Will Bradley Orchestra, który nagrał go w 1940 roku, ale piosenka miała stać się standardem rock and rolla , nagraną przez The Rolling Stones , Chucka Berry'ego , Jerry'ego Lee Lewisa , Foghat , Amosa Milburna , Harry'ego Gibsona , oraz niezliczoną ilość innych artystów. W 1940 napisał teksty do piosenki patriotycznej " This Is My Country ".

W 1985 roku Don Raye został wprowadzony do Hall of Fame Songwriters .


Raye rozpoczął karierę jako tancerz , wygrywając "Virginia State Dancing Championship". Rozpoczął pracę w wodewilach jako "piosenkarz i tancerz", często pisząc własne utwory na swój występ. W 1935 roku rozpoczął pracę jako kompozytor, współpracując z kompozytorami Sammy Cahnem i Saulem Chaplinem oraz saksofonistą zespołu Jimmie Luncefordem .

Jego wielki sukces z "Beat Me Daddy, Eight to the Bar" (napisany wspólnie z perkusistą Bradley'a, Rayem McKinleyem ) poprowadził Raye'a do napisania kolejnych utworów, we współpracy z Hughie Prince: "Scrub Me Mama, z Boogie Beat" i "Bounce Me Brother, z Solid Four". Raye i Prince podpisali kontrakt z Universal Pictures, aby pracować przy muzycznych komediach z The Andrews Sisters , The Ritz Brothers oraz Abbott i Costello ; trio Andrews nagrało niektóre z kompozycji Raye-Prince dla wytwórni Decca Records . Raye i Prince napisali także przebojowy, bestsellerowy hit : "She Had to Go and Lose It at the Astor ".

Raye dołączył do armii Stanów Zjednoczonych w 1941 roku i służył w czasie II wojny światowej . Po powrocie wrócił do pisania piosenek w Hollywood i pracował razem z Gene de Paulem w Universal Studios , nagrywając hity Dinah Shore "Daddy-O, I'll Gonna Teach You Some Blues". Ich największym hitem był  " I'll Remember April ". Napisał oryginalne piosenki do " The Adventures of Ichabod and Mr. Toad" Walta Disneya   oraz " A Song Is Born" . Raye i de Paul napisali także "Beware the Jabberwock", piosenkę do Alicji w Krainie Czarów , której nie było w końcowej wersji filmu. Wersja demo została nagrana i dołączona do DVD Disneya z 2004 i 2010 roku.

Raye napisał scenariusz " The Ballad of Thunder Road " ze swoim scenarzystą i gwiazdą, Robertem Mitchumem . Wersja utworu Roberta Mitchuma nie pojawiła się w filmie Thunder Road z 1958 roku, ale została wydana przez Capitol Records .

Był współautorem "The House of Blue Lights" w 1946 roku z Freddie Slackiem , piosenka, która została oryginalnie nagrana przez Freddie Slacka z Ellą Mae Morse na wokalu, The Andrews Sisters, Merrill Moore (1952), Chuck Miller (1955), Chuck Berry, George Thorogood and the Destroyers,  i Jerry Lee Lewisa .

Rozmiar: 1223 bajtówAwards

1942 Best Music, Original Song Buck Privates
Oscar [Muzyka filmowa]

Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa]
1943 Best Music, Original Song Hellzapoppin'


                                        Kompozycje na listach przebojów


[with Sammy Cahn,Jimmie Lunceford & Saul Chaplin]
1936 (If I Had) Rhythm in My Nursery Rhymes Tommy Dorsey and His Orchestra 10.US

[solo]
12/1940 Scrub Me, Mama, with a Boogie Beat Will Bradley and His Orchestra 2.US
12/1940 Down the Road a Piece Will Bradley and His Orchestra 10.US
02/1941 Scrub Me Mama with a Boogie Beat The Andrews Sisters 18.US
08/1954 They Were Doin' the Mambo Vaughn Monroe 7.US

[with Sy Oliver & Vic Schoen]
1937 For Dancers Only Jimmie Lunceford and His Orchestra 7.US

[with Bobby Freeman]
05/1962 I'm Looking Out the Window / Do You Want to Dance Cliff Richard 2.UK

[with Dan Howell, Don Raye & Frances Faye]
1939 Well All Right (Tonight's the Night) The Andrews Sisters 5.US

[with Hughie Prince]
11/1939 Yodelin' Jive Bing Crosby and the Andrews Sisters 4.US
03/1941 Boogie Woogie Bugle Boy The Andrews Sisters 15.US
05/1973 Boogie Woogie Bugle Boy Bette Midler 8.US
05/1995 Boogie Woogie Bugle Boy (Don't Stop) 2 in a Tank 48.UK

[with Hughie Prince & Eleanore Sheehy ]
1940 Beat Me, Daddy (Eight to the Bar) The Glenn Miller Orchestra 15.US
09/1940 Beat Me Daddy (Eight to the Bar) Parts I & II Will Bradley and His Orchestra 19.US
07/1972 Beat Me Daddy Eight to the Bar Commander Cody and His Lost Planet Airmen 81.US

[with Harry James]
04/1941 Music Makers Harry James and His Orchestra 9.US

[with Gene De Paul]
1942 Pig Foot Pete Dolly Dawn & Her Dawn Patrol 22.US
10/1942 He's My Guy Harry James and His Orchestra 9.US
11/1942 Mister Five by Five Harry James and His Orchestra 2.US
12/1942 Mr. Five by Five Freddie Slack and His Orchestra 10.US
12/1942 Mister Five by Five The Andrews Sisters 17.US
07/1943 Get On Board, Little Chillun Freddie Slack and His Orchestra 19.US
01/1944 Star Eyes Jimmy Dorsey and His Orchestra 3.US
04/1944 Irresistible You Ginny Simms 21.US
05/1944 Milkman, Keep Those Bottles Quiet Ella Mae Morse 7.US
06/1944 Milkman, Keep Those Bottles Quiet The Four King Sisters 13.US
06/1944 Milkman, Keep Those Bottles Quiet Woody Herman and His Orchestra 10.US

[with Benny Carter & Gene De Paul]
08/1942 Cow-Cow Boogie Freddie Slack and His Orchestra 9.US
03/1944 Cow-Cow Boogie (Cuma-Ti-Yi-Y-Ay) The Ink Spots and Ella Fitzgerald 10.US

[with Freddie Slack]
05/1946 The House of Blue Lights Freddie Slack and His Orchestra 8.US
09/1946 The House of Blue Lights The Andrews Sisters and Eddie Heywood and His Orchestra 15.US
06/1955 The House of Blue Lights Chuck Miller 9.US

[with Louis Ferrari]
11/1951 Domino Tony Martin 9.US
11/1951 Domino Doris Day 21.US

[with Robert Mitchum]
09/1958 Thunder Road Robert Mitchum 62.US

[with Ned Freeman & John Bowen]
02/1960 I Know What God Is Perry Como 81.US

[with Gino Paoli]
05/1961 This World We Love In Mina 90.US

[with Norbert Glanzberg]
05/1961 I Still Love You All Kenny Ball & His Jazzmen 24.UK

[with Lil Hardin Armstrong]
09/1962 Just for a Thrill Aretha Franklin 111.US

[with Charles Aznavour,Diran Garvarentz]
08/1964 Yet...I Know (Et pourtant) Steve Lawrence 77.US

niedziela, 3 lutego 2019

Justin Nozuka

Justin Tokimitsu Nozuka (ur . 29 września 1988r w Nowym Jorku ) jest amerykańsko - kanadyjską piosenkarką i autorką piosenek z wpływami bluesa i soulu .

Pierwszy album Nozuki został wydany w 2006 roku przez małą wytwórnię muzyczną, ponieważ Nozuka odmówił związania z Universal Records, ponieważ obawiał się utraty swojej wolności i praw do swojej muzyki. Nazwa albumu " Holly" to także imię jego matki, utwory zostały napisane i skomponowane przez Nozuka. Napisał starsze piosenki, takie jak Supposed To Grow Old w wieku 15 lat. W dniu 16 października 2007 r. ukazało się również CD Borrowed Tunes II: A Tribute to Neil Young , tutaj było kilku kanadyjskich artystów z coverami Neila Younga . Nozuka przyczynił się do powstania piosenki Bad Fog of Loneliness na tej płycie.

W 2007 roku Nozuka wyjechał w trasę koncertową poza Amerykę Północną, jego debiutancki album pojawił się również w Niemczech w tym samym roku. W kwietniu 2008 roku był supportem kanadyjskiego zespołu rockowego Simple Plan .

Jego tytuł After Tonight osiągnął   w 2009 roku na niemieckich listach przebojów (# 93). Większy rozgłos zyskał dzięki interpretacji Romana Loba podczas niemieckich eliminacji Eurowizji  .Nozuka mieszka w Toronto i jest siostrzeńcem amerykańskiego aktora Kevina Bacona .

Single
Tytuł WykonawcaData wydania Fra Szwa Ger Dan Hol Aut Sve Ita Wytwórnia Komentarz
After TonightJustin Nozuka05.200915[36]51[15]51[3]-----Outcaste OUT 63[written by Justin Nozuka,Haydain Neale]
Save HimJustin Nozuka04.2011----85[1]---Outcaste 5030688100322[written by Justin Nozuka]
Albums
Tytuł WykonawcaData wydania Fra Szwa UK Dan Hol Aut Sve Ita Wytwórnia Komentarz
HollyJustin Nozuka03.200823[43]---79[1]---Outcaste 449.3075.020-
You I Wind Land And SeaJustin Nozuka05.201045[25]45[2]--40[1]---Coalition GLS-0111-02-

Carlos Núñez Muñoz

Carlos Núñez Muñoz (ur. 1971r) jest galicyjskim muzykiem i multiinstrumentalistą, który gra na gitarze , tradycyjnych galicyjskiej dudach , galicyjskim flecie , okarynie , irlandzkim flecie , flażolecie .

Nuñez urodził się w 1971 roku w Vigo w Galicji . Zaczął grać na dudach, gdy miał osiem lat. W młodości został zaproszony do gry z Orkiestrą Festiwalową Festival Interceltique de Lorient w Bretanii . Studiował   w Królewskim Konserwatorium w Madrycie w Hiszpanii i szybko zyskał miano młodego wirtuoza. Spotkał Paddy'ego Moloneya z The Chieftains i występował z zespołem dwa lata później, stając się "7 członkiem" zespołu. Pojawił się w nagrodzonym Grammy albumie Santiago , który skupiał się na muzyce galicyjskiej i obejmował innych artystów, takich jak Los Lobos i Linda Ronstadt .

Współpracował z Ry Cooderem , Sharon Shannon , Sinéad O'Connor , The Chieftains , Altan i La Vieja Trova Santiaguera . Współpracował z Liamem O'Flynnem przy The Piper's Call, aby wykonać Muiñeira de Poio / Muiñeira de Ourense. Jego najbardziej renomowanym albumem był  A Irmandade Das Estrelas z 1996 roku, który sprzedał  się w niespotykanym nakładzie 100 000 egzemplarzy. Współpracował  z Nightnoise , Luz Casal , Tino di Geraldo, Tríoną Ní Dhomhnaill i Mícheál Ó Domhnaill , Kepa Junkera , Ry Cooder, The Chieftains i Dulce  Pontes .

Był kluczowym współpracownikiem w soundtracku Tamiyi Terashimy do filmu Tales from Earthsea ( Gedo Senki ), wydanego w lipcu 2006 roku. Wydał również dodatkowy album zatytułowany Melodies from Gedo Senki , zawierający nowe utwory ścieżki filmowej Gedo Senki. 

Na swoim albumie 1999 Os Amores Libres współpracował z francuskim producentem Hectorem Zazou .

Kontynuuje tournee po świecie, grając w dużych i małych lokalach. Nuñez był w Japonii w październiku 2011 r. Recytując w dwóch miejscach, w świątyni Sarutahiko w Ise, Mie oraz w domu na żywo w Tokio z regularnym współpracownikiem Pancho Álvarezem ( bouzouki ), jego bratem Xurxo Nuñezem (perkusja) i Begona Rioboo (skrzypce) pracującymi z okinawska piosenkarką   Koja Misako i klawiszowcem Sahara Kazuya.Zagrał swoją pierwszą dużą trasę po Ameryce Północnej w październiku 2012 roku, w towarzystwie brata Xurxo na perkusji, Álvareza na gitarze, skrzypaczki Katie McNally (w Stanach Zjednoczonych ) oraz skrzypka Sahra Featherstone i wokalistki Eleanor McCain (w Kanada ). Został okrzyknięty "Hendrixem kobzy".

W 2016 roku wziął udział w filmie J: Beyond Flamenco autorstwa Carlosa Saury , legendarnego hiszpańskiego filmowca, który ujawnia energię i pasję joty , tańca kastaniecowego w stylu walca, pochodzącego z prowincji Aragona, Saury.


Albums
Tytuł WykonawcaData wydania Fra Szwa UK Dan Hol Aut Sve Ita Wytwórnia Komentarz
Un galicien en BretagneCarlos Núñez Muñoz03.200367[17]---------
Cinema do marCarlos Núñez Muñoz05.200568[11]-------Saint George SAN 5199826-
Carlos Núñez en concertCarlos Núñez Muñoz03.2006118[3]---------
Alborada do BrasilCarlos Núñez Muñoz08.2009157[2]-------Columbia 88697567682-

Michael Nyman

Michael Nyman (ur. 23 marca 1944r w Londynie)- kompozytor brytyjski o polsko-żydowskich korzeniach, związany z minimalizmem muzycznym.

W latach 1961-1965 studiował kompozycję oraz grę na fortepianie i klawikordzie w Royal Academy of Music; w latach 1964-1967 muzykologię w King's College w Londynie. Między 1968 a 1978 r. pracował jako krytyk muzyczny. To on jako pierwszy użył w 1968 roku terminu "minimalizm w muzyce" (w recenzji "The Great Digest" Corneliusa Cardewa dla magazynu "The Spectator"). W 1974 roku napisał książkę pt. Experimental Music: Cage and Beyond, w której analizował wpływ Johna Cage'a na kompozytorów muzyki poważnej. Od 1976 roku działa jako kompozytor: zafascynowany jednocześnie minimalizmem oraz muzyką barokową, próbuje połączyć je nowym językiem muzycznym. Tworzy dzieła orkiestrowe, kameralne, chóralne oraz opery.

Wiele jego prac zawiązanych jest z dziełami Petera Greenawaya, z którym współpracował przy jedenastu filmach (w tym do kilku krótkometrażowych) w latach 1976-1991. Wielką popularność przyniosła mu ścieżka filmowa do Fortepianu Jane Campion. Otrzymał za nią m.in. nagrodę Australijskiej Akademii Filmowej, nagrodę krytyków z Chicago oraz nominację do Złotego Globu. Pisał muzykę także dla innych hollywoodzkich produkcji, m.in. do filmu Gattaca - szok przyszłości (nominacja do Złotego Globu) oraz do Końca romansu Neila Jordana. Inni reżyserzy, dla których komponował to: Volker Schlöndorff (Król Olch) oraz Michael Winterbottom (Wonderland i Królowie życia). Współpracował także z Damonem Albarnem przy muzyce do filmu Drapieżcy Antonii Bird.

Wśród różnorodnych prac Nymana znalazła się także muzyka do gry komputerowej "Enemy Zero".

Pośród jego niefilmowych dzieł szerzej znany jest "Noises, Sounds & Sweet Airs" (1994) - utwór na sopran, alt, tenor i zespół instrumentalny (oparty na muzyce Nymana do opery-baletu "La Princesse de Milan"), "Ariel Songs" (1990) na sopran i zespół, "MGV" (Musique à grande vitesse; 1993) na zespół, a także koncerty fortepianowe (oparte na ścieżce do Fortepianu), koncerty klawesynowe, koncerty na puzon oraz saksofon, kilka utworów na kwartet smyczkowy oraz opera Człowiek, który pomylił żonę z kapeluszem (The Man Who Mistook His Wife for a Hat; 1986), która opierała się na przypadku opisanym przez Olivera Sacksa.

Wiele utworów Nyman stworzył z myślą o własnym zespole - Michael Nyman Band - który powstał w 1976 roku, przy okazji wystawiania dla Teatru Narodowego w Londynie "Il Campiello" Carlo Goldoniego. Z myślą o aranżacji pieśni do spektaklu Nyman zebrał bardzo ciekawe instrumentarium: obok średniowiecznych instrumentów, takich jak rebeka i szałamaja, pojawiły się bardziej nowoczesne, np.: saksofon sopranowy i banjo. Celem było uzyskanie maksymalnie głośnego dźwięku bez wzmacniania. Później zespół przekształcił się w pełni wzmacniany skład, który tworzyły: kwartet smyczkowy, trzy saksofony, puzon basowy, gitara basowa oraz fortepian. Skład ten jednak bardzo się zmieniał i rozszerzał zależnie od wykonywanych utworów.


Albums
Tytuł WykonawcaData wydania Fra Szwa UK Dan Hol Aut Sve Ita Wytwórnia Komentarz
La Leçon De Piano [OST]Michael Nyman07.199336[3]---58[7]-29[19]-Virgin 3754041-

FortepianGattaca - szok przyszlosciKucharz, zlodziej, jego zona i jej kochanekDrapiezcy

Rozmiar: 1016 bajtówFilmografia
Kontrakt rysownika (The Draughtsman's Contract), 1982
Zet i dwa zera (A Zed and Two Noughts), 1985
Wyliczanka (Drowning by Numbers), 1988
Kucharz, złodziej, jego żona i jej kochanek (The Cook, the Thief, his Wife and her Lover), 1989
Mąż fryzjerki (Le Mari de la coiffeuse), 1990
Księgi Prospera (Prospero's Books), 1991
Fortepian (The Piano), 1993
Carrington, 1995
Dziennik Anne Frank ("Anne no nikki"), 1995
Król olch (The Ogre), 1996
Gattaca – szok przyszłości (Gattaca), 1997
Totalna magia (Practical Magic), 1998
Drapieżcy (Ravenous), 1999
Koniec romansu (The End of the Affair), 1999
Wonderland, 1999
Królowie życia (The Claim), 2000
Jestem, 2005
War Work, 2015

Daddy Nuttea

Daddy Nuttea lub po prostu Nuttea , którego prawdziwe nazwisko brzmi Olivier Lara , to francuski artysta ragga urodzony   26 grudnia 1968 na Gwadelupie i przybył do Paryża w wieku sześciu lat  . Zaczął pod koniec lat 80 - tych dzięki systemowi dźwiękowemu High Fight International  , który w tym czasie obejmował Polino (selektor), TipTop (operator) oraz jako DJ i wokalista : Tonton David , Féfé Typical i Don Lickshot.

Pierwszy sukces odniósł w 1997 r. W tym samym czasie, co jego rodak i przyjaciel Pierpoljak z piosenką Agitateur  nadawaną w niektórych radiach i francuskim coverem piosenki Boba Marleya zatytułowanej Natural Mystic, której klip został nadany w M6 . W 2000 roku cieszył się wielkim sukcesem ze swoim albumem Un signe du temps (z którego pochodzi singiel Elle te rend dingue),który  sprzedał się w 700 000 egzemplarzy.

Współpracuje z kilkoma członkami grupy IAM : w utworze Un cri court dans la nuit z albumu  L'École du micro d'argent  . Kontynuuje współpracę ze społecznością rapową w Marsylii z udziałem Akhenatona , członka IAM ,w utworze N (Haine) z albumu Un signe du temps .

Od wczesnych lat dziewięćdziesiątych śpiewał na każdym ze swoich występów cover tytułu Harry'ego Belafonte Jamaica Farewell . Tytuł istnieje również w różnych formach na każdym z jego albumów.

Został również zauważony poprzez udział w ścieżce dźwiękowej filmu " Taxi 2" obok  Disiz la peste, Faf Larage, Jalane, Taïro i Vasquez (wokalistka grupy Less du Neuf ), tworząc kolektyw One Shot , powstały w marcu. 2000. Współpracuje również z brytyjskim zespołem UB40 , w tytule Cover up wydanym w 2001 roku. W 2004 roku próbuje wrócić do albumu Urban Voodoo, co zakończyło się niepowodzeniem. Po 2004 roku jego kariera ulega zahamowaniu.

W 2013 roku wydał album Mister Reggae Music .

W 2017 roku pojawia się   tytuł Terre arride , obecny  na albumie Rêvolution   IAM .

Single
Tytuł WykonawcaData wydania Fra Szwa Ger Dan Hol Aut Sve Ita Wytwórnia Komentarz
Elles Dansent / The KeyDaddy Nuttea09.200088[2]-------Delabel 7243 5 46764 2 0[written by C."Baron"Seys, N."Zenn"Ghrib]
Elle Te Rend Dingue (Poom Poom Short) / Le ShowDaddy Nuttea12.20004[28]-------Delabel 7243 5 46763 2 1[written by Nuttea,Tip Top,H. Tucker]
Trop peu de tempsDaddy Nuttea06.20015[28]-------Delabel 48574857457[written by Nuttea,
Tip Top]
UnitéDaddy Nuttea11.200115[17]-------Delabel 5460852[written by Nuttea,
Tip Top]
Elle vit sa vieDaddy Nuttea03.200246[12]-------Delabel 7243 5 46764 2 0[written by C."Baron"Seys, N."Zenn"Ghrib]
SinglesDaddy Nuttea10.200212[14]---------
Partout où j'iraiDaddy Nuttea03.200455[9]-------Delabel 7243 5479182 6[written by O. Lara, Trevor Drum Fagan]
Albums
Tytuł WykonawcaData wydania Fra Szwa UK Dan Hol Aut Sve Ita Wytwórnia Komentarz
Un Signe Du TempsDaddy Nuttea08.200064[13]-------Delabel 724384816612-
Urban voodooDaddy Nuttea03.200444[9]-------Delabel 7243 5 77098 2 8-

sobota, 2 lutego 2019

Gravity Kills

Gravity Kills to amerykańska kapela grająca industrialnego rocka pochodząca z St. Louis. Historia Gravity Kills rozpoczyna się w okolicach 1994 roku, kiedy grupka znajomych: Jeff Scheel, Doug Firley, Matt Dudenhoeffer i Kurt Kerns, postanowili nagrać wspólnie kawałek, który miał trafić na kompilacyjną płytę zawierającą kompozycje lokalnych artystów dla miejscowego radia KPNT.


Muzycy udali się, więc do studia, gdzie przez trzy dni pracowali, czego efektem było nagranie "Guilty" i na potrzebę składanki przyjęli nazwę Gravity Kills. Gotowy utwór trafił później na playlistę wspomnianej radiostacji i ku zaskoczeniu wszystkich, w błyskawicznym wręcz tempie stał się przebojem a prowadzący audycje DJ-e dziennie otrzymywali dziesiątki telefonów od słuchaczy proszących o emisję kompozycji. Kapela bez namysłu rozpoczęła więc tworzenie następnych utworów i kiedy uzbierało się ich tyle, że wystarczyło na pełnoprawną płytę, podpisano kontrakt z TVT Records.

Gotowy album trafił do sklepów w marcu 1996 roku i był tradycyjnie, jak na debiutancki krążek, zatytułowany tylko nazwą zespołu. Muzycy nie mieli wątpliwości, którą z 11 kompozycji zawartych na nim wybrać na pierwszy singel - sięgnięto po poniekąd sprawdzone już "Guilty". Utwór stał się wielkim przebojem i to nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale także i Kanadzie (trafił do Top 10 niemal wszystkich liczących się rozgłośni radiowych). Sukces umożliwiła z pewnością dosyć częsta rotacja wideoklipu do piosenki na antenie MTV. W następnych miesiącach z dzieła wykrojono jeszcze trzy małe płytki: "Enough", "Blade" oraz "Down", dzięki czemu do końca roku amerykanie wykupili prawie pół miliona egzemplarzy "Gravity Kills". Warto odnotować, że muzyka bandu jeszcze w tym samym roku trafiła na ścieżki dźwiękowe kilku wysoko budżetowych produkcji z Hollywood, a mianowicie do filmu "Siedem" z Bradem Pittem w roli głównej oraz do "Mortal Kombat" na podstawie popularnej w poprzedniej dekadzie gry komputerowej. Promocja albumu nie mogłaby się obyć oczywiście bez tradycyjnej trasy koncertowej, na która ruszyli u boku reaktywowanej punkowej legendy Sex Pistols. Wartym odnotowania jest fakt, że na potrzeby tournée basistą został Doug. - Kiedy przyszło do grania na żywo, powstało pytanie, co będę robił na scenie z klawiszami - powiedział w wywiadzie dla magazynu "Tylko Rock". - Gdybym miał tylko odpalać sample, nie byłoby zbyt dużo roboty, a ponieważ nie mamy basisty, gram partie basu.

Po powrocie z trasy, w 1997 roku rozpoczęto przymiarki do pisania materiału na płytę numer dwa. Aby umilić fanom okres oczekiwania na ukazania się jej na rynku, 1 kwietnia na sklepowych półkach pojawiło się wydawnictwo zatytułowane "Manipulated", zawierające 13 remiksów piosenek z debiutu. Premierowy krążek grupy "Perversion" ukazał się rok później. Pochodzącej z niego kompozycji "Falling" udało się nawet dostać do Top 20 niektórych radiostacji, jednak daleko było jej do powtórzenia sukcesu "Guilty". W 1999 roku doszło do pierwszego rozłamu w grupie - w sierpniu postanowił jej szeregi opuścić Kerns, który chciał poświęcić się pracy jako architekt. Decyzja ta nie była wynikiem bynajmniej złych relacji między poszczególnymi członkami. - Nadal jest w bliskich stosunkach z grupą i często odwiedza nas podczas prac - zapewnił Matt w oświadczeniu na stronie internetowej kapeli. Odejście Kurta nie było jednak jedyną poważną zmianą w tamtym okresie - jeszcze w tym samym roku doszło do rozstania się z macierzystą wytwórnią TVT.

Przez niemalże następne dwa lata z obozu grupy nie docierały prawie żadne wiadomości. Milczenie zostało przerwane dopiero w kwietniu 2001 roku, kiedy to ogłoszono, że panowie podpisali kontrakt z nową firmą - Sanctuary (wydająca muzykę takich formacji jak Megadeth, Rollins Band czy Corrosion of Conformity), dla której zespół rozpoczął nagrywania trzeciego z kolei albumu. Na sesje nagraniowe udano się do Chicago, gdzie towarzyszył im producent Martin Atkins (ma on na koncie między innymi płyty Ministry). Pracę okazały się niezwykle owocne - powstało aż 30 nowych kompozycji, z których muzycy wybrali ostatecznie 12, szlifowanych do końca roku. Album zatytułowany "Superstarved" był gotowy już na początku przyszłego roku a do sprzedaży trafił 19 marca 2002 roku. Zanim jednak do tego doszło, jeszcze w styczniu w rozgłośniach radiowych można było usłyszeć jego zwiastun, w postaci utworu "One Thing". Już w kwietniu muzycy ruszyli w trasę koncertową z American Head Charge. Niestety, tym razem nie obyło się bez fajerwerków, w maju Doug połamał sobie kilka palców u obu rąk, przez co zespół musiał odwołać sporą część z zaplanowanych występów. Mimo, że początkowo zapowiedziano, że po rekonwalescencji Firleya, zostaną one wznowione - nigdy do tego nie doszło. Pod koniec roku w prasie zaczęły pojawiać się plotki o rychłym końcu istnienia Gravity Kills. Jak pokazała przyszłość - plotki nie okazały się bezpodstawne. Już na początku stycznia głos zabrali sami sprawcy zamieszania, potwierdzając to, o czym spekulowano już od pewnego czasu. - Wasze przypuszczenia są słuszne, grupa Gravity Kills nie jest już razem i nie będzie wspólnie tworzyć muzyki pod nazwą Gravity Kills - przekazali muzycy za pośrednictwem specjalnego oświadczenia na stronie internetowej bandu. - Powody takiego stanu rzeczy są bardzo różne i niestety z przyczyn prawnych nie możemy ich tu podać.

Wszystko wskazywało na to, że historia o nazwie Gravity Kills dobiegła końca, jednak w przyszłości doczekała się ona jeszcze epilogu. W październiku 2005 roku pełen, czteroosobowy skład wystąpił w St. Louis z okazji dziesięciolecia ich pierwszego koncertu (odbył on się w ramach wymyślonego przez nich festiwalu "The Killoween Freakshow"). W następnych latach, zespół pojawił się jeszcze kilkakrotnie, ostatni raz w listopadzie 2008 roku (na Nightmare Before Thanksgiving Festival). Niemniej były to tylko jednorazowe koncerty - członkowie nie planują na chwilę obecną powrotu na stałe czy nagrania nowej muzyki.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
GuiltyGravity Kills04.1996-86[20]TVT 5912[written by Gravity Kills][produced by Gravity Kills]
EnoughGravity Kills02.1997-109[2]Virgin VST 1630[written by Gravity Kills][produced by Gravity Kills]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Gravity KillsGravity Kills03.1996-89[25]TVT 5910[produced by John Fryer, Gravity Kills ]
PerversionGravity Kills06.1998-107[4]TVT 5920[produced by Roli Mosimann, Gravity Kills]



Slapp Happy

Wielonarodowe trio z udziałem Dagmar Krause (Niemcy, wokal, ex-I D. Company), Peter Blegvad (USA, gitara) i Anthony Moore (Anglia, instrumenty klawiszowe). Prehistoria Slapp  Happy rozpoczęła się od   Anthony'ego Moore'a. Urodzony w Wielkiej Brytanii Moore podpisał kontrakt z niemieckim Polydorem, wydał dwa albumy i nagrał jeszcze jeden album, któremu odmówiono wydania. To bardzo awangardowa, eksperymentalna, dadaistyczna, pozbawiona sensu, fałszywa muzyka minimalizmu, wyprodukowana przez Uwe Nettlebecka, który również  produkował Fausta. Oczywiście te dwa albumy w ogóle się nie sprzedawały. 

 Następnie Moore i jego amerykański przyjaciel Peter Blegvad zaczęli grać więcej muzyki pop. Urodzona w Niemczech Dagmar Krause, przyjaciółka Moore'a, była członkiem niemieckiego zespołu soft rockowego City Preachers. Ale nie mogła śpiewać w tym czasie z powodu problemu z głosem. Według Belgvada, który może być żartem, ponieważ śpiew Belgvada był zły, Krause zaczął śpiewać nagle i objęła wokalną część zespołu. 

 Być może "alternatywny pop" byłby najbardziej trafnym określeniemich stylu. Raczej osobliwy styl niemiecki, pop / folk, charakterystyczny  ze względu na wokal Damgary Krause. Dołączyła do Henry  Cow  na świetnym albumie "In Praise of Learning" w 1975 roku. Dagmar nadal spotykała się z członkami Cow, podczas gdy inni ludzie z Slapp Happy obchodzili się z nimi dość zjadliwie. Slapp Happy gra trochę senną i osobliwą muzykę ze złowrogim podkładem, zhakowanym w prawie "normalne" struktury piosenek. Najwyraźniej uznali, że   podpisanie przez Polydor kontraktu na ich drugi album jest raczej subwersywne, ponieważ podpisano go, by zrobili kilka "popowych" albumów. Próbowali stworzyć muzykę inspirowaną RIO do normalnych struktur, aby przeniknąć do muzyki popularnej. To działa. Czasami brzmi jak Faust.

 
 Acnalbasac Noom i Casablanca Moon to zasadniczo dwie różne płyty z tym samym zestawem piosenek. Acnalbasac Noom został nagrany w 1973 roku w studiu Fausta z ich pomocą, ale Polydor, odmówił wydania. Został wydany dopiero w 1980 roku przez Recommended Records Chrisa Cutlera. Slapp Happy przeprowadził się do Wielkiej Brytanii,   podpisał kontrakt z Virgin i ponownie nagrał materiał z nowym producentem - stąd Casablanca Moon.

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Sort Of Slapp Happy.1972--Polydor 2310 204[produced by Uwe Nettelbeck]
Casablanca MoonSlapp Happy.1974--Virgin V 2014[produced by Slapp Happy, Steve Morse]
Desperate StraightsSlapp Happy/ Henry Cow.1975-- Virgin V 2024[produced by Henry Cow, Simon Heyworth, Slapp Happy]
In Praise of LearningSlapp Happy/ Henry Cow.1975--Virgin V 2027[produced by Henry Cow, Phil Becque, Slapp Happy]
Acnalbasac NoomSlapp Happy.1980--Recommended RR 5[produced by Uwe Nettelbeck]