Naprawdę
nazywa się Tijs Verwest i jest jednym z najsłynniejszych DJów na
świecie. Urodził się w Holandii w 1969 roku.
Tiesto podziwiany jest
przez fanów i krytyków przede wszystkim za swoje legendarne
sześciogodzinne energetyczne sety didżejskie.
Swoją przygodę z muzyką rozpoczął grając
w drugiej połowie lat 80-tych w klubie w rodzinnej Bredzie, z czasem
rozszerzając swoją działalność na kluby całej Holandii. Tam odkryto jego
talent, dzięki czemu Tiesto podpisał pierwszy kontrakt płytowy z
wytwórnią z Rotterdamu. Tam zarejestrował swoje muzyczne pomysły na
wydanej przez wytwórnię serii "Forbidden Paradise".
Pierwsze sukcesy pozwoliły mu w 1997
roku założyć własną wytwórnię wspólnie z Arny Bink. Projekt nazwano
Black Hole Recordings i pod tym szyldem Tiesto realizował swoje
produkcje oraz miksy, biorąc pod skrzydła także innych ciekawych
artystów.
Kariera muzyka zaczęła nabierać rozpędu
pod koniec lat 90-tych, a szczyt przyszedł z początkiem nowego wieku, kiedy
sławę przyniosły mu samodzielne sety didżejskie. Tiesto upodobał sobie
wielkie występy, jako pierwszy DJ zagrał solo koncert na stadionie -
wydarzenie to miało miejsce 10 maja 2003 roku na stadionie w Arnhem w
obecności ponad 25 tysięcy widzów. Projekt "Tiesto In Concert"
powtórzono potem jeszcze wiele razy na innych wielkich arenach i
udokumentowano na wydawnictwie DVD.
Tiesto jest też pierwszym DJ-em, który
wystąpił na ceremonii otwarcia Olimpiady. Było to w 2004 roku w Atenach.
Rok później muzyk podbił także Amerykę, koncertując dla tysięcy fanów.
W swojej karierze Tiesto współpracował z
artystami takimi jak Madonna, Faithless, Justin Timberlake czy
Timbaland. Stał się marką samą w sobie, mającą ponad siedem milionów
fanów na Facebooku i ponad 130 milionów odsłon w serwisie Youtube.
Nominacja do Grammy i wiele nagród MTV na koncie dopełniają całokształt
jego dokonań artystycznych.
Działający na czele elektronicznej muzyki tanecznej od 2000 roku, zdobywca nagrody Grammy, holenderski DJ i producent Tiësto, jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w tym gatunku, dzięki swoim legendarnym, rozbudowanym setom na żywo, bogatemu dorobkowi i popowemu crossoverowi, który przyniósł mu wiele hitów w 2010 roku, w tym „Red Lights”, „Feel It in My Bones” z Teganem i Sarą, „Wasted” z Matthew Komą oraz „Jackie Chan” z Dzeko, Preme i Post Malone.
Tiësto, od dziesięcioleci zajmujący czołową dziesiątkę rankingu DJ Mag Top 100, zgromadził także w swojej karierze liczne wyróżnienia, w tym nagrodę Grammy w 2015 r. za remiks utworu „All of Me” Johna Legenda oraz nominację królewską na Oficera Orderu Orange-Nassau, jedno z najwyższych wyróżnień w Holandii. Album Elements of Life z 2007 roku zajął pierwsze miejsce na liście przebojów magazynu Billboard w kategorii Top Dance/Electronic Album, a albumem A Town Called Paradise z 2014 roku znalazł się w pierwszej dwudziestce listy Billboard 200. W 2020 roku Tiësto nagrał swój 18. album z elektronicznymi hitami w pierwszej dziesiątce z The London Sessions.
Później współpracował z Karolem G, Avą Max i Charli XCX na listach przebojów. Jego siódmy zestaw studyjny, platynowy hit z listy Top 40 na całym świecie, Drive, wylądował w 2023 roku.
Pochodzący z Bredy w Holandii Tiësto urodził się w Tijs Verwest 17 stycznia 1969 roku i zaczął grać jako DJ w rodzinnym klubie Sprock. Odkryty tam przez dyrektora generalnego niezależnej wytwórni Basic Beat Recordings z Rotterdamu, Tiësto wydał swoją pierwszą z pięciu płyt CD z miksami w ramach serii Forbidden Paradise tej wytwórni. Dzięki szybkiemu sukcesowi i szybkiej etyce pracy w 1997 roku nawiązał współpracę z Arnym Binkiem, tworząc Black Hole Recordings, prywatną wytwórnię, która stała się kolebką zarówno jego Space Age, jak i szanowanej serii Magik. Black Hole udostępniło także światu pierwsze kompilacje miksów takich artystów jak Ferry Corsten, Johan Gielen i Armin van Buuren, a także wprowadziło kolejną cenioną serię zatytułowaną In Trance We Trust.
Nastąpiło nieustające globalne tournee i w ciągu trzech krótkich lat świat poza Holandią zauważył talent Tiësto, a Nettwerk w końcu podpisał z nim kontrakt w Stanach. Summerbreeze był debiutem Tiësto w USA - albumem miksującym, na którym prezentowano jego remiks utworu „Silence”. Delerium (z udziałem Sarah McLachlan), 11 i pół-minutowe tournee pełne pulsujących bitów i potężnych syntezatorów z wokalem McLachlana na czele. Oprócz tego, że remiks odbił się szerokim echem w klubach tanecznych na całym świecie, remiks odniósł także sukces komercyjny, spędzając cztery tygodnie w pierwszej dziesiątce brytyjskiej listy przebojów, osiągając trzecie miejsce na liście przebojów Billboardu i stając się jednym z najbardziej wpływowych utworów ery tańca progresywnego.
Wkrótce uznany za jednego z najbardziej poszukiwanych producentów i remikserów, Tiësto pomógł zapoczątkować stylizowany trend muzyczny polegający na wplataniu wątków eterycznego kobiecego wokalu głęboko w przypływy i odpływy pulsujących rytmów elektronicznych. Stworzył różnorodne remiksy, w tym utwory Chicane, Leigh Nash z Sixpence None the Richer (w „Innocente” Delerium) i Faithless.
W mojej pamięci
In My Memory, pierwszy solowy album Tiësto, został wydany w 2001 roku, łącząc oryginalne kompozycje i hymny klubowe z bardziej komercyjnym wydźwiękiem. Jej pierwszy singiel „Lethal Industry” osiągnął szóste miejsce na holenderskiej liście przebojów muzyki pop. W następnym roku jego katalog poszerzył się wraz z wydaniem trzeciego tomu jego hipnotycznie eleganckiej, inspirowanej Ibizą i trafnie nazwanej kompilacji zatytułowanej In Search of Sunrise. (Miksował serię aż do siódmej części). Jego pierwszy album, Just Be, który zajął pierwsze miejsca na listach przebojów, pojawił się w 2004 roku, podobnie jak Parade of the Athletes, która posłużyła jako ścieżka dźwiękowa do ceremonii otwarcia Igrzysk Olimpijskich w 2004 roku i wspomina twórczość Jean-Michela Jarre’a i Giorgio Morodera.
Zakończył swój rok sztandarowy nominacją na oficera Orderu Oranje-Nassau (OON) przez królową Holandii Beatrix.
Kiedy w 2007 roku ukazała się płyta Elements of Life, Tiësto zajął drugie miejsce na liście przebojów i zdobył swoją pierwszą nominację do nagrody Grammy w kategorii Najlepszy Album Elektroniczny/Dance. Utrzymał dynamikę głównego nurtu dzięki swojemu czwartemu oficjalnemu albumowi Kaleidoskop. Wydany w 2009 roku, w którym Tiësto założył wytwórnię Musical Freedom, zestaw zawierał listę gości wypełnioną gwiazdami, od wokalisty Sigur Rós Jónsiego po piosenkarkę pop Nelly Furtado. „Feel It in My Bones”, powstały we współpracy z niezależnym siostrzanym zespołem Tegan & Sara, uzyskał status platynowej płyty, a album stał się hitem w rodzinnej Kanadzie tej pary. Rok później Magikal Journey: The Hits Collection 1998-2008 podsumowało kilka najważniejszych wydarzeń w karierze, natomiast w 2011 roku wypuszczono nową serię składanek o tematyce miejskiej, kiedy Club Life, Vol. 1: Las Vegas trafiło na półki. W tym samym roku wydał także nowy album studyjny Kiss from the Past pod swoim pseudonimem Allure. Club Life, Vol. 2: Miami ukazało się rok później, na którym Tiësto zaprezentował remiksy Coldplay („Paradise”) i Gotye („Somebody That I Used to Know”), natomiast Club Life, Vol. 3: Sztokholm zawiera dojrzałe remiksy takich artystów jak Icona Pop („I Love It”) i Passion Pit („Carried Away”).
Piąty studyjny album Tiësto, A Town Called Paradise, ukazał się w 2014 roku nakładem Casablanca. Zawierała najbardziej popowe produkcje w jego karierze. Jej dwa największe single, „Red Lights” i „Wasted”, znalazły się w pierwszej dziesiątce tanecznych list przebojów magazynu Billboard i zdobyły złote i platynowe certyfikaty w wielu krajach.
W drugiej połowie 2010 roku Tiësto nadal się rozwijał, często współpracując z wschodzącymi producentami i wokalistami urodzonymi po jego nagranym debiucie. W latach 2015 i 2016 wydał kilkanaście singli, w tym współpracował z Martinem Garrixem („The Only Way Is Up”), The Chainsmokers („Split [Only U”), „On My Way” (z udziałem Bright Sparks), oraz Oliver Heldens i Natalie La Rose („The Right Song”), z których ostatnia płyta zaowocowała srebrnym certyfikatem brytyjskiego przemysłu fonograficznego.
Dyskografia Tiësto z remiksami rosła niemal w tym samym tempie, co zostało podkreślone przez jego pracę nad utworem „All of Me” Johna Legenda, który zdobył nagrodę Grammy w kategorii Najlepsze zremiksowane nagranie nieklasyczne. W 2018 roku z utworem „Jackie Chan”, powstałym we współpracy z Dzeko, Preme i Post Malone, trafił do pierwszej dziesiątki holenderskich, kanadyjskich, irlandzkich i brytyjskich list przebojów. Utwór uzyskał później platynę w USA i Wielkiej Brytanii.
Przez cały ten czas Tiësto pozostawał głęboko zaangażowany w wiele aspektów branży muzyki tanecznej jako ewangelista, globalny wykonawca, doradca ds. start-upów technologicznych i DJ w radiu satelitarnym. Po wielu singlach na początku 2019 r. Tiësto wydał EP Together. W 2020 roku ukazało się kilka kolejnych utworów niebędących albumami, w tym „My Frequency” z 7 Skies i Rebmoe oraz „Nothing Really Matters” z Becky Hill.
Tiësto rozpoczął lata 20-te wydając swój szósty oficjalny album studyjny, The London Sessions. Zainspirowany sceną tytułowego miasta, album zawierał takie hity z końca 2010 roku, jak „Jackie Chan”, „God Is a Dancer” z Mabel oraz „Ritual” z Jonasem Blue i Ritą Orą. We wrześniu 2020 roku podpisał kontrakt z Atlantic Records i zadebiutował w tej wytwórni nominowanym do nagrody Grammy utworem „The Business” z niewymienionym wokalem Jamesa Yami Bella. Piosenka ta, będąca międzynarodowym hitem, znalazła się na czołowych miejscach list przebojów w Holandii i zajęła drugie miejsce na liście przebojów Hot Dance/Electronic Songs magazynu Billboard. Kolejny utwór, „The Business, Pt. II” z udziałem Ty Dolla $ign, ukazał się w styczniu 2021 r.
Pod koniec roku Tiësto zdobył kolejny hit „Don't Be Shy” z udziałem Karola G. „The Motto” (z Avą Max) ponownie wyprowadził go na szczyt holenderskich list przebojów, a „Hot in It” (z Charli XCX) pojawił się w następnym roku. Wszystkie te utwory znalazły się na pełnometrażowym albumie Drive, który ukazał się w kwietniu 2023 roku. Siódmy album, który znalazł się na szczycie brytyjskich list przebojów tanecznych i znalazł się w pierwszej dwudziestce w wielu krajach, osiągnął 87. miejsce na liście Billboard 200. Album przyniósł także kilka przebojów w USA. Taneczne hity z list przebojów to „Drifting” i „Both”, w tym ostatnim gościnnie wystąpili 21 Savage i Bia.
Jako Ron Hagen & Pascal M. wypuścili na rynek ścieżki „Forever” i „Take U there”. Pod aliasem D-Factor wydali piosenkę „The wrong strike”. Te produkcje bardziej niż poprzednie bazowały na gatunku techno.