Frost rozpoczął karierę muzyczną w młodym wieku grając na pianinie w swoim rodzinnym kościele. W wieku 15 lat Frost wyjechał do St. Louis, gdzie został gitarzystą. W wieku 18 lat Frost zaczął koncertować z perkusistą Samem Carrem i ojcem Carra, Robertem Nighthawkiem. Wkrótce po trasie koncertował ponownie z Sonnym Boyem Williamsonem II przez kilka lat, który pomógł nauczyć go gry na harmonijce. Grając z gitarzystą Big Jackiem Johnsonem, Frost zainteresował się producentem płytowym Samem Phillipsem, założycielem Sun Records. Niektóre nagrania, które nastąpiły później, to „Hey Boss Man” i „My Back Scratcher”.
Frost nagrywał także dla wytwórni Jewel cztery lata później. Materiał Sun Records i Jewel Records został ponownie wydany na jednej płycie przez Charly Records z Londynu w Anglii.
Pod koniec lat 70-tych Frost został na nowo odkryty przez entuzjastę bluesa, Michaela Franka, który zaczął wydawać albumy w swojej wytwórni Earwig Music Company przez trio, które teraz nazywa się The Jelly Roll Kings, po piosence Hey Boss Man. Frost pojawił się w filmach Deep Blues: A Musical Pilgrimage to the Crossroads i Crossroads.
W późniejszych latach zdrowie Frosta podupadło, ale nadal grał. Cztery dni przed śmiercią pojawił się z Carrem w King Biscuit Blues. Zmarł z powodu zatrzymania akcji serca w Helena, Arkansas w 1999 r. i jest pochowany na Cmentarzu Magnolia w Helenie.
| Single | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
| My Back Scratcher / Harp And Soul | Frank Frost | 08.1966 | - | - | Jewel 765 | [written by F. Frost, C. Young][produced by Scotty Moore][43[3].R&B Chart] |
