Carmen Villani

Carmen Villani (urodzona 21 maja 1944r)  była włoską  piosenkarką i aktorką. Miała rozpoznawalny głos i wyjątkowy zmysł muzyczny. Villani była wszechstronną artystką, wykorzystującą   elementy gospel i bluesa . Jest uznawana za jedną z najlepszych wykonawczyń muzyki beatowej we Włoszech. Współpracowała z jednymi z najlepszych twórców filmowych we Włoszech.
Sława Villani została ograniczona do jej ojczyzny, gdzie nagrywała płyty i dała kilka występów nadawanych w całym kraju przez RAI . Jej nieobecność na listach przebojów w latach 70-tych,wynikała z faktu,że stała się aktorką we włoskich  komediach o seksualnych podtekstach.

Carmen Villani urodziła się w Ravarino , prowincji Modena . Wygrała ogólnokrajowy konkurs talentów na Castrocaro Music Festival w sierpniu 1959 roku ze swingującą piosenką "Quando una Ragazza (A New Orleans )".W związku z tym podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Bluebell  . Oba utwory nagrane przez Villani zostały dostrzeżone przez Freda Buscaglione który zatrudnił ją jako wokalistkę  do swojej orkiestry zwanej Asternovas . Buscaglione nauczył Villani śpiewać w amerykańskim stylu swing, którego trzymała się w całej swojej karierze. Współpraca zakończyła się wraz ze śmiercią Buscaglione w wypadku samochodowym w dniu 3 lutego 1960 roku.

Karierę solową Villani kontynuowała z Bluebell wydając dwa single w 1961 roku. Zadebiutowała jako  aktorka w filmie  A Man for Burning z Valentino Orsini , Paolo i Vittorio Tavianim . Jako że film otrzymał nagrodę krytyki na Festiwalu Filmowym w Wenecji , Bluebell wykorzystał okazję do uruchomienia ogólnokrajowej kampanii dla singli Villani   wyłączonych ze ścieżki dźwiękowej. Doprowadziło to do pierwszego włoskiego   przeboju "Brucia".Następnie została zatrudniona przez RAI i współpracowała z Lelio Luttazzi w programach telewizyjnych Strettamente musicale i  Il Paroliere Questo Sconosciuto .
 Singiel "La mia strada" został nr 14 na włoskiej liście bestsellerów w tym samym roku.Villani uczestniczyła w festiwalu Cantagiro  1963, wykonując "Io sono cosi", cover piosenki "The Love of a Boy" Burta Bacharacha . Po występie dostała   ofertę od Bacharacha by nagrać włoską wersję "Anyone Who Had a Heart", którą nagrała Petula Clark zostając nr 21 najlepiej sprzedającym się hitem 1964 roku we Włoszech.

Rok 1964 oznaczał przesunięcie Villani ku muzyce beatowej zaczynając od "Congratulazioni a te". Singlowi nie udało się dotrzeć na listę włoskich przebojów podobnie jak jej kolejnym nagraniom. To skłoniło jej wytwórnię do zmian, aby zaistnieć ze swoim nowym brzmieniem.  Zmieniła się z dziewczyny brunetki z sąsiedztwa w blondynkę i straciła na wadze. Jej ubrania poddano stylizacji, nie udało się jednak dostosować  image integralnego dla stylu beat, a wynik przypominał raczej dziewczynę z biura. Nowy wygląd miał zostać zaprezentowany na Sanremo Music Festival w 1965 roku,gdzie planowano występ z piosenką Armando Trovajoli "S" La Verita obok Paula Anki (w tych czasach na Festiwalu Sanremo, każdy utwór wykonywano w dwóch wersjach). Wytwórnia Anki wycofała się z konkursu na znak protestu, pozostawiając Villani na lodzie. Nagrała temat The Avengers z serialu z grupą nazywającą się Avengers .

Villani wzięła także udział w Festiwalu Neapolu z "Io ca te voglio bene" śpiewane w dialekcie neapolitańskim . Villani kontynuowała swój styl beat w "Passo Il Tempo" ,który został użyty do otwarcia Questo e quello, programu telewizyjnego w 1966r ,a B-side "Anche se mi vuoi", cover " Tossin and turnin ' "  Ivy League wszedł do Top30 Italian Chart . "Bada Caterina",z tekstem autorstwa Franco Migliacci i muzyką autorstwa Armando Trovajoli był tytułowym utworem z filmu  Adultery Italian Style. Jej ostatni singiel z Bluebell "Non c'è bisogno di camminare" oznaczał koniec okresu beatowego Villani.Wytwórnia wydała również jej kompilację Carmen w 1967 roku.

Kierownictwo nowej wytwórni Villani ,Fonit Cetra   miała wielkie plany dla piosenkarki. Jej debiutancki singiel,   utwór   "Io per amore",napisany i wspólnie wykonywany z Pino Donaggio została nr. 11 w Sanremo Festival 1967 oraz na liście przebojów we Włoszech.Następnie nagrywa serię ballad głęboko emocjonalnych : "Grin Grin Grin" (napisana przez Paolo Conte i prezentowana w telewizyjnym show Diamoci del tu), "Per dimenticare","Trenta 0233". Tytułowy utwór dla innego filmu, Il Profeta został uwzględniony na wielu albumach kompilacyjnych. Villani wróciła do finału Festiwalu w Sanremo i listę przebojów z "Piccola Piccola" w 1969 roku. Utwór wygrał Tokyo Festival i był wielkim sukcesem w Japonii, ale pozostał jej ostatnim przebojem na listach.Reszcie jej produkcji z 1969r, w tym "Se",napisany w charakterystycznym stylu   przez Conte i przedstawiony w konkursie Canzonissima , nie udało się wejść na listy przebojów.
 Przez kolejne dwa lata, Villani była współgospodarzem niedzielnego programu  rozrywkowego w reżyserii Gorni Kramer . Sukcesy w  Sanremo kontynuowała   12. miejscem za swoje wykonanie "Hippy" obok autora Fausto Leali w roku 1970. Jej ostatnim singlem w Fonit Cetra był  "L'amore è come un bimbo".

W roku 1971, zgodnie z sugestią włoskiego piosenkarza Domenico Modugno , RCA podpisała kontrakt z Villani.Ona i Modugno razem na Festiwalu Sanremo osiągają 6 miejsce z utworem "Come stai" skomponowanym przez Modugno.Intencją Villani było wykonanie zwrotu w jej karierze,zerwać z etykietą lekkich popowych melodii oraz ustanowić siebie jako poważnej interpretatorki. Ennio Melis, szef RCA Włoszech zainicjował współpracę Villani z piosenkarzem i kompozytorem Piero Ciampi .  Jesienią 1971 roku, Villani zakwalifikowała się do drugiej rundy Canzonissimy   i wykonała "Bambino mio" Ciampiego. Fakt, że tematem tekstów był rozwód, który został zalegalizowany dopiero w 1974 roku , wymagało to trochę większej odwagi, aby wykonać go w ogólnokrajowej telewizji . Villani i Ciampi nagrali kilka utworów w studio w połowie lutego 1972. Następnie Ciampi, znany ze swojego trudnego charakteru, odmówił współpracy z Villani. Później w tym samym roku rozpoczął pracę  z Nadą , inną wokalistką, która znalazła swój finał  z albumem Nady   Ho scoperto che esisto anch'io .Doprowadziło to do rozpadu współpracy między piosenkarką a wytwórnią. Oznaczało to również odłożenie materiału  na półki planowanego albumu. Wśród porzuconych utworów był "Perchè dovrei" napisany przez Lucio Battisti który był zaprezentowany na Senza Rete,   telewizyjnym koncercie w lipcu 1972, aby pojawić się tylko na kompilacji   Battisti ponad trzydzieści lat później. Ostatnie nagranie  z RCA był tytułowy utwór z filmu sensacyjnego L'ultimo uomo di Sara skomponowany przez Ennio Morricone .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Ita	US	Wytwórnia [Ita]	Komentarz
Espada/Jimmy	Carmen Villani	.1959	47	-	Bluebell BB 3021	-
Congratulazioni a te/L'amore che mi hai dato	Carmen Villani	.1964	47	-	Bluebell BB 3125	-
Passa il tempo/Anche se mi vuoi	Carmen Villani	.1966	21	-	Bluebell BB 3149	[written by De Angelis,P - Monti Arduini,F]
Piccola piccola/Nostra casa disumana	Carmen Villani	.1969	26	-	Fonit-Cetra SP 1393	[written by Bertero - Bonassisi - Marini - Valleroni]
Hippy/Uomo piangi	Carmen Villani	.1970	66	-	Fonit-Cetra SP 1425	[written by Beretta,GF - Leali,F]
Se se se	Carmen Villani	.1970	53	-	Bluebell BB 3188	[written by Pallavicini,V / Conte,P]
Come stai/Scusa se...lui	Carmen Villani	.1971	47	-	RCA Italiana PM 3577	[written by Modugno,D - Pazzaglia]