Był to prawdopodobnie pierwszy zespół określony mianem „alternatywnego". Tak twierdzi główny tekściarz grupy, David Lowery: „Byliśmy bez wątpienia prototypem formacji alternatywnej. Pamiętam, kiedy po raz pierwszy użyto tego określenia w odniesieniu do nas. Podejrzewam, że chodziło o to, że wyglądaliśmy na grupę punkową, ale graliśmy pop, więc wymyślono słowo »alternatywa«, by opisać wszystkich, którzy postępowali w podobny sposób”.Camper Van Beethoven był „garażowym” zespołem rockowym wykonującym piosenki o dowcipnych, często sarkastycznych tekstach. Założony został w Redlands, w stanie Kalifornia (USA) w 1983 przez grupę przyjaciół ze szkoły. Zespół przeniósł się do Santa Cruz, gdy jego członkowie zaczęli uczęszczać do tamtejszego college’u. Nazwę wymyślił jeden z pierwszych występujących w nim muzyków, David McDaniels. Początkowo skład grupy był bardzo niestabilny. W 1987r zespół tworzyli: David Lowery (ur. 10.10.1960r w San Antonio w stanie Kalifornia, USA; śpiew, gitara), Greg Lisher (gitara), Chris Pederson (perkusja), Jonathan Segal (skrzypce) i Victor Krummenacher (gitara basowa). Krummenaeher był wcześniej członkiem grupy jazzowej Wrestling Worms.
Z debiutanckiego krążka Telephone Free Landslide Vistory pochodziły uznawany za klasyk singel „Take The Skinheads Bowling” oraz surrealistyczne „etniczne" wersje instrumentalne utworów „Balalaika Gap” i „Border Ska”. Oprócz tego płyta zawierała też dziwną wersję nagrania „Wasted” z repertuaru Black Flag. Były to charakterystyczne próbki wielu piosenek o tytułach takich jak: „The Day Lassie Went To The Moon” („Dzień, w którym Lassie poleciała na Księżyc"), „Joe Stalin’s Cadillac” („Cadillac Joe Stalina”) czy „ZZ Top Goes To Egypt" („ZZ Top jedzie do Egiptu").
W marcu 1987 zespół zadebiutował w Wielkiej Brytanii, gdzie „Skinheadzi" stali się swego rodzaju utworem kultowym, ale ani tu, ani w USA popularność Camper Van Beethoven wśród krytyków nie przełożyła się na liczbę sprzedanych płyt. Stworzony na bazie anagramu tytuł płyty Vampire Can Mating Oven stanowił ostatnie dokonanie grupy w ramach kontraktu z Rough Trade, poprzedzające przejście do stajni Virgin Records. W chwili nagrywania Our Beloved Revolutionary Sweetheart grupa była w świetnej formie, dysponowała większym budżetem i współpracowała z producentem Dennisem Herringiem. Jednak nastrój płyty Key Lime Pie okazał się dużo mroczniejszy i - jak się okazało - album ten zapowiadał rozpad zespołu. Z perspektywy czasu trudno jest, słuchając utworu takiego jak „When I Win The Lottery" („Kiedy wygram na loterii”), nie odczytać go jako alegorii nieudanego przejścia zespołu z niezależnych list przebojów na listy główne.
Niepokojąco „udziwniona” wersja nagrania Status Quo „Pictures Of Matchstick Men”, wydana w formie singla, stanowiła przypomnienie wcześniejszego eklektyzmu Camper Van Beethoven. Czterech członków grupy - Lisher, Krummenacher, Pederson oraz były gitarzysta Ophelias, David Immergluck (który dołączył do zespołu w czasie przygotowywania ostatnich nagrań) - założyło wspólnie Monks Of Doom. Jonathon Segal wydał płytę solową. Autor większości tekstów, David Lowery, po okresie płonnego oczekiwania na porzucenie przez kolegów „tej głupoty” i na ich powrót, przeszedł w końcu - zasłużenie - do formacji Cracker pracującej dla jednej z wielkich wytwórni.
Albumy | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] | Komentarz |
| Our Beloved Revolutionary Sweetheart | Camper Van Beethoven | 06.1988 | - | 124[17] | Virgin 90 918 | [produced by Dennis Herring] |
| Key Lime Pie | Camper Van Beethoven | 10.1989 | - | 141[13] | Virgin 91 289 | [produced by Dennis Herring] |
