Utworzony na początku lat 60-tych w Birmingham na scenie beatowej jako
„The Sombreros”,
„Sight and Sound” przetrwał wiele zmian w składzie, a niektórzy członkowie grupy zajęli się większymi rzeczami. Były perkusista
Idle Race i odnoszący sukcesy komik
Roger „Ollie” Spencer powiedział zwłaszcza; „Gdyby wszyscy byli członkowie Sight and Sound spotkali się, mogliby zapełnić ratusz w Birmingham!” Zarządzani przez przedsiębiorcę muzycznego
Mike'a Carrolla, nagrali też kilka dobrych płyt, zanim stali się dobrze znani lokalnie jako popularna atrakcja „kabaretowa”.
Sight and Sound wyewoluował ze składu znanego jako „The Sombreros”, który powstał w Northfield w Birmingham mniej więcej w tym samym czasie, gdy The Beatles zaczynali odnosić sukcesy w Wielkiej Brytanii. Sombreros w tamtym czasie to perkusista
Brian Bardell , gitarzyści
Grant Kearney i
Stan Homer oraz wokalista
Peter Smith . Jako ostatni dołączył gitarzysta basowy
Rick Williams .
Sombreros nie brakowało rezerwacji w wielu klubach z muzyką na żywo, które były wówczas obfite. Jak w większości młodych zespołów, zmiany personalne były nieuniknione, kiedy
Ken Underhill z grupy
The Barons dołączył na gitarze, a
Albert Carr z
The D'Fenders zastąpił Briana Bardella na perkusji.
Znany lokalny promotor Mike Carroll prowadził The Sombreros do 1965 roku, którzy od tego czasu stali się znani ze swoich wspaniałych, harmonijnych wokali, podobnie jak The Fortunes i The Rockin' Berries . Mike był jednym z najbardziej szanowanych agentów rezerwacji w Birmingham, gdzie promował wiele lokalnych grup w miejscach takich jak The Mackadown w Kitts Green, The Black Horse Pub w Northfield i The Royal Oak w Hockley Heath.
Przy stale rosnącej liczbie rezerwacji - bez wątpienia pomogły im dokładne wrażenia z popularnych amerykańskich grup, takich jak „The Beach Boys” i „The Four Seasons”, Sombreros postanowili „przejść na zawodowstwo” do 1966 roku i porzucić swoją codzienną pracę z wyjątkiem Stana Homera i Alberta Carra, którzy opuścili grupę. Grant Kearney pracował w sklepie spożywczym Wrensona w Northfield i tam spotkał kierowcę furgonetki o imieniu
Rick Price, który również śpiewał i grał na gitarze. Grant zaprosił Ricka do dołączenia do The Sombreros.
Rick Price urodził się 10 czerwca 1944 r. w muzycznej rodzinie. Dorastał w Birmingham w Rednal w pobliżu Lickey Hills wraz ze swoimi trzema braćmi i jedną siostrą. Rick stał się wielkim fanem amerykańskiego rock'n'rolla wraz z wpływami Lonniego Donnegana, ale to Cliff i The Shadows przekonali go do zakupu gitary elektrycznej. Pierwszym właściwym zespołem Ricka był
„Lee Zenith and The Cimarrons ”, z którym nagrał utwór
„Pretend” na legendarnym albumie
DIAL „Brum Beat” w 1964 roku.
Po mianowaniu ich nowego perkusisty
Joe Dignama , Mike Carroll wysłał The Sombreros za granicę na miesiąc w 1966 roku, aby grali w klubie w Dortmundzie. Podobnie jak wiele grup Brum, które występowały w Niemczech w latach 60-tych XX wieku, znaleźli zakwaterowanie w starym, zniszczonym bombami budynku, który nie zapewniał komfortu w ciężkich warunkach pracy, których doświadczyli. Pete Smith powiedział; „Ściana zewnętrzna prawie nie istniała. Kiedy padało, woda wlewała się do środka. Odwiedzaliśmy całonocne łaźnie publiczne, żeby się ogrzać!”
Podczas gdy długie godziny występów bez wątpienia pomogły grupie poprawić się muzycznie, ich wyczerpujące niemieckie doświadczenia zdawały się przypominać doświadczenia Steve'a Bretta i The Mavericks czy Vikings Carla Wayne'a .
Był rok 1967 i w powietrzu wisiała zmiana. The Beatles zaprezentowali swój wpływowy album „Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band” w czerwcu 1967 roku, podnosząc w ten sposób muzykę pop do rangi sztuki. Moda i muzyka ewoluowały wraz z wieloma popowymi grupami, które stawały się coraz bardziej pomysłowe, aby nadążyć za duchem czasu. Mike Carroll zdecydował, że modna nowa nazwa dla jego grupy jest w porządku, więc Sombreros stało się
„Sight 'n' Sound” po tym, jak Mike zobaczył słowa napisane w gazecie. Trwało słynne „ Lato miłości ” wraz z nowymi dźwiękami i kolorowymi ubraniami. Cena Ricka ; „Nagle byliśmy wszyscy kaftanami i koralikami, miłością i pokojem itp.”
Hitowa grupa Birmingham
The Move odniosła duży sukces na listach przebojów, a ich najnowszy singiel zatytułowany
„Flowers In The Rain” prawie osiągnął pierwsze miejsce. Roy Wood był ich gitarzystą i autorem piosenek. Czując się zainspirowany, Rick Price i jego przyjaciel Mike Sheridan, który wcześniej kierował starą grupą Roya The Nightriders , założyli partnerstwo w zakresie tworzenia piosenek. Pod wrażeniem ich wysiłków Mike Carroll zdobył dla Sight 'n' Sound kontrakt nagraniowy z dystrybucją w wytwórni
Fontana Records.
Pierwszy singiel Sight 'n' Sound
'Ebenezer/Our Love (Is In The Pocket)' ukazał się w kwietniu 1968 roku nakładem wytwórni Fontana Records. Nazwa grupy na etykiecie została napisana jako "SIGHT AND SOUND" ze stroną A oryginalną kompozycją autorstwa Ricka Price'a i Mike'a Tylera (Sheridan). Ta optymistyczna płyta z chwytliwym refrenem opowiadała historię skąpego bohatera, który potrafił obrać pomarańczę, chowając ją do kieszeni!
Strona B singla zawierała popularną płytę amerykańskiego piosenkarza soul Darrella Banksa. Oba utwory zawierały orkiestrację wyreżyserowaną przez wokalistę Pete'a Smitha i zostały dobrze wyprodukowane przez Irvinga Martina, który współpracował z wieloma grupami z West Midlands. Wykonane wówczas nowatorskie zdjęcie grupowe przedstawia skład przebrany za włóczęgów z poczerniałymi twarzami, w starych czapkach i płaszczach, z dużymi znakami promującymi płytę. Pomimo emisji, singiel nie trafił na listy przebojów.
Kolejny singiel
"Sight and Sound" został wydany przez Fontanę pod koniec listopada 1968r, tym razem ze stronami A i B skomponowanymi przez Price'a i Tylera i ponownie z doskonałą produkcją Irvinga Martina.
„Alley Alley” był energicznym rockerem z efektami maniakalnego śmiechu.
„Little Jacky Monday” na stronie B singla może być jeszcze lepiej tekstowo z tak głębokimi wersami znaczeniowymi, jak; „Co się stanie, jego przyszłość wymyka się i wymyka mu z rąk. Tak, będzie mu przykro, ale nie martwi się, bo nie ma planów na przyszłość”
Ten drugi singiel Sight and Sound został również wydany w USA latem 1969 roku, ale nie wywarł wpływu na amerykańskie listy przebojów. Nagrania te znacznie podniosły profil grupy, chociaż później zostały wycofane z wytwórni Fontana Records.
Zaskakującym dodatkiem do składu był były wokalista i gitarzysta
Rockin' Berries Geoff Turton , który dołączył do Sight and Sound w 1968 roku. Geoff, który zmęczył się skupieniem The Rockin' Berries na komedii i kabarecie, miał nadzieję na rozpoczęcie kariery solowej pod kierunkiem byłego producenta płyt Berries, Johna Schroedera, z którym nagrał wiele piosenek.
The Move cieszyli się hitem numer jeden w Wielkiej Brytanii
„Blackberry Way” , przygotowując się do swojej pierwszej i długo oczekiwanej amerykańskiej trasy koncertowej. Niespodziewanie ich gitarzysta basowy Trevor Burton opuścił grupę, co spowodowało pilną potrzebę zastąpienia go. Roy Wood poprosił Jeffa Lynne'a z The Idle Race o dołączenie, ale Jeff odmówił, ponieważ w tym czasie nagrywał i produkował ich drugi album. Podobno Hank Marvin, właściciel Shadows, również otrzymał tę pracę!
Menadżer zespołu Mike Carroll był zszokowany, gdy Rick powiedział mu tę wiadomość i ku swojemu rozczarowaniu właśnie wydał spore pieniądze na nowe promocyjne zdjęcia Sight and Sound, które teraz były nieaktualne. Trzeba mu jednak przyznać, że pogratulował Rickowi i ostrzegł go przed pułapkami sławy po zostaniu gwiazdą popu. Rick Price i Mike Sheridan nadal współpracowali przy pisaniu i nagrywaniu - ostatecznie tworząc razem cały album zatytułowany
„This is to Certify That” wydany przez wytwórnię
Gemini Records w 1970 roku. Później Rick zyskał większą sławę jako członek zespołu Wooda
„Wizzard”.
Kolejne zmiany w składzie nastąpiły po odejściu Ricka. Założyciel zespołu The Sombreros/Sight and Sound, gitarzysta basowy Grant Kearney odszedł i został zastąpiony przez
Boba Doyle'a z grup
Blaises i
The Conchords . To pozostawiło Pete'a Smitha jako jedynego oryginalnego członka Sight and Sound. Na nieszczęście dla Mike'a Carrolla, nie minęło dużo czasu, zanim stracił swoją gwiazdorską atrakcyjność i najbardziej dynamicznego wokalistę.
W marcu 1969 roku nowy singiel Geoffa Turtona, znakomicie wyprodukowany przez Johna Schroedera, zatytułowany
„Colour Of My Love” został wydany pod nazwą
„ Jefferson ” i stał się sporym hitem, rozpoczynając jego karierę solową i odchodząc od Sight and Sound. Geoff faktycznie nagrał piosenkę cztery miesiące wcześniej, ale nie spodziewał się wiele, ponieważ pierwszy singiel wydany pod jego własnym nazwiskiem nie sprzedał się.
Kolejny brytyjski singiel Sight and Sound został wydany w styczniu 1970 roku przez wytwórnię
PYE Records. Z dużą balladą zatytułowaną
„Jose” na stronie A i zamyślonym
„Jackie” na stronie B, te nagrania zostały dobrze wyprodukowane przez Johna Schroedera z kilkoma świetnymi harmonicznymi wokalami zespołu. Niestety, płyta wydawała się nieco przestarzała w momencie jej wydania, a obecny trend to ciężki gitarowy rock i skupianie się na głównym wokalu, a nie na śpiewających grupach. Ten singiel został również wydany w Australii, ale nie trafił na listy bestsellerów.
John Dawson , pochodzący z Bordesley Green grupy o nazwie
"The D'Fenders" dołączył na gitarze i wokalu. Wcześniej występował ze znanym trio harmonijnym z lat 60-tych
„The Ivy League”. John otrzymał przydomek „John Long” od Petera Lee Stirlinga , „ponieważ byłem taki wysoki i chudy” , powiedział. John dołączył do
The Rockin' Berries w latach 1976-1986.
„Po latach dowiedziałem się, że dołączając, prawie rozwaliłem zespół”
W 1971 roku do Sight and Sound dołączył były perkusista
Nightriders i Idle Race
Roger Spencer .
Zmieniający się skład miał być ciągłym procesem z Sight and Sound do połowy lat 70-tych i później.
Klawiszowiec Bill Bonham zapisał się w historii muzyki rockowej jako członek zespołu
„ Obs Tweedle ” z Walsall, kierowanego przez prawie nieznanego wówczas Roberta Planta . Robert został zaproszony do zespołu The Yardbirds przez ich gitarzystę Jimmy'ego Page'a, który poszedł z Peterem Grantem na występ Obs Tweedle w West Midlands College of Education w Walsall w 1968 roku. Robert i miejscowy perkusista John Bonham (niespokrewniony z Billem) oczywiście skończyli. jako połowa Led Zeppelin.
Inny gitarzysta,
Dave Pritchard , dołączył do Sight and Sound, ale nie ten sam „Dave” z The Nightriders i Idle Race. W rzeczywistości był bratem Barry'ego Pritcharda z
The Fortunes .
Głównym aranżerem wokalnym i gitarą prowadzącą w Sight and Sound był
Neville Chamberlain, bardzo utalentowany facet, który, jak sądzę, jest teraz nauczycielem muzyki. Był bardzo zabawny, a kiedy był w formie, był świetnym chłopcem.
Mike (lub Kelly)
Groucutt był basistą i wokalistą i oczywiście trafił do
ELO”
Michael „Kelly” Groucutt był kolejnym weteranem sceny muzycznej West Midlands, który na początku lat 60-tych kierował swoją pierwszą grupą
Rikki Burns and The Vibras . Po kilkuletniej przerwie w muzyce, aby dostać „właściwą pracę”, dołączył do grup
„Greenwich Village” i
„Marble Arch”, zanim zapisał się na udział w najnowszym składzie Sight and Sound.
Właściwie to perkusista Roger Spencer powiedział Jeffowi Lynne'owi w 1974 roku, żeby sprawdził Kelly'ego, gdy występował w zespole o nazwie
„Barefoot” w nocnym klubie w Birmingham. Kelly dołączył do The Electric Light Orchestra (ELO) na zaproszenie Jeffa i spędził następne 10 lat nagrywając sprzedające się w milionach egzemplarzy albumy i jeżdżąc po całym świecie.
Jeśli chodzi o Rogera Spencera, stał się odnoszącym sukcesy komikiem, pracując w telewizji i nadal krocząc po deskach do dziś pod kierownictwem Elcock Entertainments , prowadzonej przez byłego gitarzystę basowego
Montanas,
Jake'a Elcocka.
Sight and Sound miał kontynuować działalnośćw latach 80-tych i później, oczywiście z większą liczbą zmian w składzie po drodze. Mike Carroll pozostał w branży promującej zespoły, ale upadek muzyki na żywo i ogólnie rozrywki sprawił, że było to trudne.
Kelly Groucutt zmarł nagle w 2009 roku. Joe Dignam zmarł w styczniu 2015 roku. Bill Bonham również nie mieszkał w Ameryce przez dziesięciolecia, zanim zmarł w 2015 roku. Członek założyciel Sight and Sound, Pete Smith, zmarł 29 lipca 2013 roku po tym, jak chorował na raka przez wiele lat.
|
Single |
| Tytuł |
Wykonawca | Data wydania |
UK |
US |
Wytwórnia
[UK] |
Komentarz |
| Ebenezer/Our Love (Is In The Pocket) | Sight and Sound | 04.1968 | - | - | Fontana TF 927 | [written by Price, Tyler][produced by Irving Martin] |
| Alley, Alley/Little Jacky Monday | Sight and Sound | 11.1968 | - | - | Fontana TF 982 | [written by Price, Tyler][produced by Irving Martin] |
| Jose/Jackie | Sight and Sound | 01.1970 | - | - | Pye 7N 17871 | [written by Anthony King][produced by John Schoeder] |
| Dance With Me/Truth | Sight and Sound | 06.1976 | - | - | Transatlantic BIG 544 | [written by John Hall, Johanna Hall ][produced by Bob Rowe] |
