Połączenie spontanicznej wokalizy Flory Purim ze zwartym, funkowym basem Stana Clarka zaowocowało prawdziwie nowatorskim brzmieniem. Zespół sporo koncertował i nagrał dwa popularne albumy, po czym rozwiązał się w 1973 r. Corea i Clark wkrótce reaktywowali grupę. Wraz z gitarzystą Billem Connorsem (którego wkrótce zastąpił Earl Klugh, a po nim Al DiMeola) oraz perkusistą Lennym White’em zaprezentowali muzykę o wiele bliższą rockowi. Ostrzejsze brzmienie oraz zastosowanie przez lidera elektronicznych instrumentów klawiszowych przysporzyło Return To Forever licznych nowych wielbicieli, zaś nagrany w 1976 r. album Romantic Warrior szybko stał się bestsellerem.
Trzecie i ostatnie wcielenie zespołu cechowała liczna obsada, jednak stylistyczne zmiany nie wyszły grupie na korzyść. W trzynastoosobowym (!) składzie znalazły się sekcje smyczków i dęta oraz weterani Clarke i Farrell. Efektem była łagodna i wyrafinowana muzyka, towarzysząca zespołowi aż do jego rozwiązania w 1980 r. W trzy lata później Corea, Clarke, DiMeola i White wystąpili wspólnie w jednorazowej trasie koncertowej.
|
Albumy | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Hymn of the Seventh Galaxy | Return to Forever | 12.1973 | - | 124[15] | Polydor 5536 | [produced by Chick Corea] |
| Where Have I Known You Before | Return to Forever | 09.1974 | - | 32[23] | Polydor 6509 | [produced by Chick Corea] |
| No Mystery | Return to Forever | 03.1975 | - | 39[13] | Polydor 6512 | [produced by Chick Corea, Shelly Yakus] |
| Romantic Warrior | Return to Forever | 04.1976 | - | 35[15] | Columbia 34 076 | [gold-US][produced by Chick Corea] |
| Musicmagic | Return to Forever | 04.1977 | - | 38[17] | Columbia 34 682 | [produced by Return to Forever] |
| Live | Return to Forever | 03.1979 | - | 155[4] | Columbia 35 281 | [produced by Return to Forever] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz