Renaissance

 Pomimo późniejszej bardziej klasycznej orientacji, początki działalności Renaissance wiążą się z legendarną grupą bluesową The Yardbirds. W 1968 r. dwaj eks-członkowie tej formacji: Jim McCarty (ur. 25.07.1943 r. w Liverpoolu, Anglia; perkusja) i Keith Relf (ur. 22.03.1943 r. w Richmond w hrabstwie Surrey, Anglia, zm. 14.05.1976 r. w Hounslow, Anglia; śpiew, gitara akustyczna) założyli duet Together.

 Dwa autorskie single, prezentujące akustyczną muzykę utrzymaną w lirycznym i sielskim nastroju, utorowały drogę pięcioosobowej formacji Renaissance, w skład której oprócz założycieli weszli: były członek Nashville Teens John Hawken (perkusja), Louis Cennamo (bas, śpiew) oraz siostra Keitha Relfa, Jane (śpiew). Paul Samwell-Smith (inny weteran The Yardbirds) był producentem obiecującego debiutanckiego albumu, łączącego folk, klasykę i awangardową muzykę konkretną. Na drugiej płycie Illusion, zespół zaproponował podobną muzykę; tym razem rolę producenta przejął Keith Relf. Brak rynkowego sukcesu spowodował kryzys w grupie i zawieszenie przez nią działalności. 

Dwa lata później powróciła na rynek płytą, Prologue, nagraną jednak w zupełnie zmienionym składzie. Jedynym łącznikiem z przeszłością był fakt, iż autorami dwóch utworów na nowym longplayu była spółka Jim McCarthy/Betty Thatcher (pisująca dla zespołu już wcześniej). „Nowy” Renaissance tworzyli: Annie Haslam (śpiew), występująca poprzednio w kabarecie „Showboat-in- -the Strand” w Londynie, John Tout (instr. klawiszowe), Michael Dunford (gitara), John Camp (bas) i Terry Sullivan (perkusja). Mimo że muzykę do czterech z sześciu zarejestrowanych na Prologue kompozycji napisał Dunford, odszedł on z zespołu tuż przed rozpoczęciem sesji, by skoncentrować się na własnych przedsięwzięciach. Zastąpił go Mick Parsons, który niedługo po dołączeniu do grupy zginął w wypadku samochodowym. Dosłownie w ostatniej chwili przed wejściem do studia formację zasilił gitarzysta Rob Hendry. Już rok później Hendry opuścił nowych przyjaciół zastąpiony przez... Michaela Dunforda, który z czasem miał stać się jedną z najważniejszych postaci w zespole. 

Grupa, o wiele popularniejsza w USA niż w Wielkiej Brytanii, zdecydowała się z czasem osiąść na stałe za oceanem. Płyta Turn Of The Cards ukazała się w Anglii dopiero rok po amerykańskiej edycji, zaś jedyna koncertowa rejestracja grupy z udziałem New York Philharmonic miała miejsce w nowojorskiej Carnegie Hall. Orkiestralną aranżację wykorzystano też na bodaj najlepszej propozycji Renaissance - płycie Scheherazade And Other Stories, której główną część zajmowała 25-minutowa kantata „Song Of Scheherazade”, dzieło Dunforda, będące efektem jego fascynacji średniowiecznymi „Opowieściami z 1001 nocy” (a nie baletem Mikołaja Rimskiego-Korsakowa, co często przypisywali mu krytycy). 

Zastosowane tam zaskakujące harmonie wokalne powróciły na albumie A Song For All Seasons. Nagrana w 1978 r. płyta i pochodzący z niej singel z tematem „Northern Lights” miały stać się jedynymi brytyjskimi bestsellerami zespołu. Autorski album Haslam, Annie In Wonderland, oraz grupowa płyta Azure D’Or z 1979 r. zostały przyjęte w Anglii znacznie chłodniej. W 1980 r. ze składu odeszli Sullivan i Tout. Zespół, przyzwyczajony do gorszych kataklizmów przyjął to ze stoickim spokojem, podobnie jak nieliczne, ale wierne grono fanów tej ciekawej grupy. 

Na kolejnej płycie Camera Camera wakujące miejsca uzupełnili: Peter Gosling (instr. klawiszowe) i Peter Barron (perkusja). Wystąpili oni także na ostatnim studyjnym dziele zespołu Time Line obok m.in. Nicka Magnusa i Eddiego Hardina (instr. klawiszowe) oraz Iana Mosleya (perkusja), Bimbo Acocka (saksofony) i Dave’a Thompsona (trąbka). Pomimo zapewnień Johna Campa, że jest to najlepszy album formacji, krytycy nie zostawili na nim suchej nitki, a publiczność zupełnie go zignorowała. 

Kryzys spowodował odejście Campa, a duet Haslam - Dunford zaangażował dwóch Amerykanów: Raphaela Rudda (instr. klawiszowe) i Marka Lampariello (gitara, bas). W 1987 r. zespół odbył pożegnalną trasę zakończoną 6 czerwca w Sayreville w stanie New Jersey. Michael Dunford nawiązał współpracę z Betty Thatcher, a Annie Haslam rozpoczęła znaczoną kolejnymi płytami karierę solową. W 1994 r. rozpoczęła występy w USA ze swdją nową grupą, którą ochrzciła mianem Annie Haslam’s Renaissance. 

Tą nazwą firmowała także swój nowy album Blessing In Disguise. W związku z takim obrotem sprawy również Dunford postanowił reaktywować Renaissance, zaangażować nową wokalistkę- Stephanie Adlington, nowych muzyków: Phila Mulforda (bas), Dave’a Dowle’a (perkusja), Stuarta Bradbury’ego (gitary) i Andy’ego Spillara (instr. klawiszowe) i nagrać nową płytę The Other Woman, która ukazała się na rynku na początku 1995 r. Autorami wszystkich utworów była spółka Michael Dunford/Betty Thatcher Newsinger, a wśród nich znalazła się m.in. nowa wersja przeboju „Northern Lights”.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Northern Lights/Opening Out	Renaissance	07.1978	10[11]	-	Warner Brothers K 17177	[written by Michael Dunford,Betty Thatcher-Newsinger][produced by David Hentschel]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Ashes Are Burning	Renaissance	09.1973	-	171[4]	Sovereign 11 216	[produced by Dick Plant and Renaissance]
Turn of the Cards	Renaissance	08.1974	-	94[21]	Sire 7502	[produced by Renaissance ,Dick Plant ,Richard Gottehrer]
Scheherazade and Other Stories	Renaissance	08.1975	-	48[13]	Sire 7510	[produced by David Hitchcock and Renaissance]
Live at Carnegie Hall	Renaissance	06.1976	-	55[20]	Sire 3902	[produced by Renaissance]
Novella	Renaissance	02.1977	-	46[16]	Sire 7526	[produced by Renaissance]
A Song for All Seasons	Renaissance	03.1978	35[8]	58[14]	Sire 6049	[produced by David Hentschel]
Azure d'Or	Renaissance	06.1979	73[1]	125[9]	Sire 6068	[produced by David Hentschel]
Camera Camera	Renaissance	12.1981	-	196[4]	I.R.S. 70 019	[produced by Renaissance]