Płyta Tom Rush, wydana przez wytwórnię Elektra, z najlepszych folkowo-bluesowych propozycji tam tego okresu. Artysta doprowadził do perfekcji charakterystyczny styl gry na gitarze (często wykorzystywał tzw. „bottleneck”), zaprezentowany m.in. w 8-minutowym utworze „Panama Limited”, będącym wiązanką kilku kompozycji Bukki White’a. Kolejny album Take A Little Walk With Me zawierał m.in. doskonałą kompozycję „Galveston Flood”, ale największe wrażenie robiły świetne interpretacje utworów Bo Diddleya, Chucka Berry’ego i Buddy’ego Holly. W ich nagraniu wzięli udział muzycy, znani ze współpracy z Bobem Dylanem, a autorem aranżacji był Al Kooper.
Sukces tej płyty zadecydował o dalszym rozwoju kariery Rusha, który stał się wkrótce gwiazdą muzyki pop. Następne wydawnictwo The Circle Game zawierało kompozycje Joni Mitchell, Jamesa Taylora i Jacksona Browne’a oraz autorski utwór Rusha „No Regrets”, który stał się klasykiem pop dzięki późniejszym hitowym wersjom The Walker Brothers (z 1976 r.) i Midge’a Ure’a (z 1982 r.).
Longplay Tom Rush wydany pod egidą wytwórni Columbia/CBS był początkiem długotrwałej współpracy artysty z gitarzystą Trevorem Veitchem. Znów znalazły się na nim utwory autorstwa Jacksona Browne’a i Jamesa Taylora, ale również kompozycje Freda Neila i piękna piosenka Murraya McLaughlina „Child’s Song”. Dwa kolejne albumy Rusha Wrong End Of The Rainbow i Merrimack County zawierały już w większości materiał skomponowany przez samego Rusha lub do spółki z Veitchem. Z kolei na następnym wydawnictwie Ladies Love Outlaws poza nową wersją „No Regrets”, nie znalazł się ani jeden utwór autorstwa artysty.
Po jego ukazaniu się Rush wycofał się z czynnego życia artystycznego i dopiero w 1982 r„ kiedy minęło 20 lat od ukazania się jego pierwszej płyty, opublikował album koncertowy zatytułowany New Year. Na kolejnej płycie, również koncertowej, Late Night Radio, wystąpili obok niego Steve Goodman i Mimi Farina. Oba longplaye ukazały się w wytwórni Rusha, Night Light, podobnie jak reedycja debiutanckiego albumu z 1962 r. W 1990 r. dom i studio nagraniowe artysty w New Hampshire zostały doszczętnie zniszczone w wyniku pożaru, a on sam przeniósł się do Wyoming.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Who Do You Love/Something In The Way She Moves | Tom Rush | 02.1971 | - | 105[5] | Elektra 45718 | [written by Gene McDaniels][produced by Mark Abramson] |
Mother Earth/Wind On The Water | Tom Rush | 06.1972 | - | 111[4] | Columbia 45584 | [written by E. Kaz][produced by Tom Rush] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Take a Little Walk with Me | Tom Rush | 06.1966 | - | 122[7] | Elektra 7308 | [produced by Mark Abramson] |
The Circle Game | Tom Rush | 04.1968 | - | 68[14] | Elektra 74 018 | [produced by Arthur Gorson] |
Tom Rush | Tom Rush | 03.1970 | - | 76[16] | Columbia 9972 | [produced by Ed Freeman] |
Wrong End of the Rainbow | Tom Rush | 12.1970 | - | 110[9] | Columbia 30 402 | [produced by David Briggs] |
Classic Rush | Tom Rush | 03.1971 | - | 198[1] | Elektra 74 062 | [produced by Arthur Gorson, Mark Abramson, Paul A. Rothchild] |
Merrimack County | Tom Rush | 04.1972 | - | 128[10] | Columbia 31 306 | [produced by Tom Rush] |
Ladies Love Outlaws | Tom Rush | 10.1974 | - | 124[9] | Columbia 33 054 | [produced by Mark Spector] |
The Best Of Tom Rush | Tom Rush | 02.1976 | - | 184[3] | Columbia 33 907 | [produced by David Briggs, Ed Freeman, Mark Spector, Tom Rush] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz