Destiny' s Child

Żeńska formacja, która na dobre karierę rozpoczęła jako kwartet w drugiej połowie lat 90-tych. Destiny’s Child stały się w ciągu dekady najpopularniejszym zespołem świata, sprzedając wszystkie albumy w oszałamiającym nakładzie. W karierze grupy oprócz wielkich uniesień i triumfów nie obeszło się również bez skandali i przykrych momentów, które wstrząsnęły opinią publiczną.
Zanim doszło do założenia Destiny’s Child w postaci znanej doskonale na całym świecie, na początku lat 90-tych działały formacje Girls Tyme i The Dollz, które położyły podwaliny pod Destiny’s.

W ich składach od początku były Beyonce Knowles (Beyonce) i LaTavia Roberson,  Kelly Rowland dołączyła do dziewczyn w 1992 r., a LeToya Luckett (LeToya) rok później. Przez krótki czas partnerowały im m.in. Tamar Davis    (Tamar), KeKe Wyatt
czy Nikki Taylor. Ostatecznie jako Destiny’s Child kwartet zaistniał w 1995 r., z Mathew Knowlesem (ojcem Beyonce) jako menedżerem. Nazwa formacji została zaczerpnięta z Biblii.
Destiny’s Child w 1996 r. po wielu miesiącach wytężonych działań promocyjno-marketingowych, podpisały umowę wydawniczą z firmą Columbia. Porozumienie ostatecznie sfinalizowano w 1997 r. i grupa rozpoczęła pracę nad pierwszą płytą. Oficjalnym debiutem kwartetu była piosenka „Killing Time” pochodząca ze ścieżki dźwiękowej do filmu „Faceci w czerni” (oryg. „Men in Black”, reż. Barry Sonnenfeld, 1997, USA). Co ciekawe, na tym samym soundtracku debiutowała też   Alicia Keys. Pełny krążek kwartetu, zatytułowany po prostu Destiny’s Child, trafił do sklepów w Stanach Zjednoczonych 17 lutego 1998 r., a niespełna miesiąc później ukazał się również na Starym Kontynencie. Nad płytą pracowali m.in.   Wyclef Jean,  Jermaine Dupri, D'wayne Wiggins z   Tony! Toni! Tone! i Carl Washington. Żaden singiel z wydawnictwa nie stał się wielkim hitem, z wyjątkiem nagrania „No, No, No” (w dwóch wersjach), które narobiło odrobinę zamieszania na listach przebojów i zwróciło na młodziutki zespół uwagę fanów. Cierpliwością wykazali się również wydawcy Destiny’s Child, nie czyniąc żadnych uwag z powodu dość przeciętnej sprzedaży materiału (zaledwie 67. pozycja na liście billboardu, jednokrotna platyna w Stanach Zjednoczonych, uzyskana w dodatku półtora roku po premierze). O wiele istotniejsze okazały się przychylne recenzje wydawnictwa, które ukazały, że media i fani doceniają potencjał kwartetu z Houston.

Najlepsze dni Destiny’s Child miały dopiero nadejść, a na dobry początek za materiał zgromadzony na debiutanckim krążku dziewczyny otrzymały trzy nagrody lady of soul awards. Grupa niedługo po premierze pierwszej płyty zabrała się za pracę nad kolejnym materiałem. Tym razem poszerzono zestaw producentów o popularnych wówczas   Rodneya Jerkinsa, Kevina „She’kspere” Briggsa, a także   Missy Elliott. By zyskać spokój większość nagrań zrobiono w Toronto na przełomie 1998 i 1999 r. Pierwszym singlem było nagranie "Get On The Bus" z Timbalandem,które jednak promowało film („Why Do Fools Fall In Love" Nava, 1998),a nie sam album-premierę tego kawałka i płyty dzieliło ponad pół roku. Zasadniczym singlem okazał się wydany w połowie czerwca 1999r "Bills,Bills,Bills".Był to pierwszy w karierze zespołu utwór,który doszedł na szczyt listy Billboardu.

27 lipca 1999 r. ukazał się drugi album Destiny’s Child, dzieło zatytułowane The Writing’s on the Wall. Płyta okazała się przełomem w karierze zespołu, zyskując doskonałe recenzje, a także ogólną sprzedaż rzędu 13 mln sztuk na całym świecie. Kolejne dwa single z płyty („Say My Name” i „Jumpin’ Jumpin’”) również zdobyły szczyt billboardu, a popularność osiągnął też kawałek „Bug a Boo”. Wraz z rosnącą popularnością rozpoczęły się niestety problemy wewnątrz zespołu, które ostatecznie doprowadziły do rozpadu kwartetu w jego oryginalnym składzie. LeToya i LaTavia zarzuciły menedżerowi zespołu Mathew Knowlesowi nieuczciwy podział zysków i faworyzowanie swej córki Beyonce oraz kuzynki Kelly Rowland kosztem pozostałej dwójki. Konflikt przybrał na sile na początku 2000 r., a jego rozwiązanie okazało się dość radykalne. Mathew Knowles zarządził nagranie teledysku i sesji zdjęciowej do singla „Say My Name” bez udziału Luckett i Roberson, za to z dwoma nowo dobranymi dziewczynami do składu -  Michelle Williams i Farrą Franklin. Tak obcesowe potraktowanie dwójki z pierwotnego składu szybko znalazło swój finisz w sądzie. Już w marcu LeToya i LaTavia wytoczyły Knowlesowi proces, a na łamach prasy zaczęły się wzajemne oskarżenia i kłótnie. W fatalnej sytuacji były ponadto Beyonce i Kelly Rowland, które nie wiedziały, po czyjej stronie się opowiedzieć, nie chcąc tracić ani przyjaciółek, ani zatrzymywać swej fenomenalnie rozwijającej się kariery. Koniec końców całe zamieszanie jedynie przysporzyło Destiny’s Child kolejnych fanów, a singiel „Say My Name” stał się jednym z największych hitów w historii zespołu.


Promując płytę, zespół odbył wiele spektakularnych koncertów, występując na wspólnych trasach m.in. z  TLC, Britney Spears i Christiną Aguilerą. Został też obsypany gradem niezwykle prestiżowych nagród i nominacji, wśród których najbardziej wartościowe to oczywiście dwie statuetki Grammy za „Say My Name”, sześć triumfów w billboard music awards i jedna mtv video music award za klip do „Say My Name”.
Jeszcze w czerwcu 2000 r. grupę po niespełna pół roku obecności opuściła Farrah Franklin. Oficjalnie przyczyną były pobudki osobiste i za małe zaangażowanie się Franklin w działalność grupy (wokalistka opuściła kilka koncertów i imprez promocyjnych), ale w kuluarach bardzo głośno mówiło się o ogromnym konflikcie pomiędzy nią a Beyonce i Mathew Knowles. Ostatecznie Destiny’s Child zostało triem.


Jeszcze w 2000 r. grupa rozpoczęła pracę nad kolejną płytą, której zwiastunem był nagrany po raz pierwszy w składzie Knowles - Rowland - Williams kawałek „Independent Woman, Pt. 1” ze ścieżki dźwiękowej do filmu „Aniołki Charliego” („Charlie’s Angels”, reż. McG, 2000, USA). Singiel okazał się fenomenalnym sukcesem, spędzając aż jedenaście tygodni na szczycie listy billboardu i wraz z „Say My Name” będąc megahitem 2000 r. Oczekiwania wobec trzeciego krążka grupy były ogromne. Zespół w coraz większym stopniu stawał się zależny od Beyonce, która wzięła na siebie ciężar produkcji materiału, angażując do pomocy m.in. Anthony’ego Denta, Falonte Moore’a, Statica, D’wayne’a Wigginsa i Waltera Afanasieffa. Knowles zaczęła też zdecydowanie dominować w kwestii wokalnego udziału w nagraniach. Zdania recenzentów wobec takiej sytuacji były dość podzielone. Płytę Survivor, która ukazała się w maju 2001 r., oceniono gorzej niż poprzednie krążki. Zupełnie odmiennego zdania byli fani. Ogromna popularność tytułowego singla znacznie pomogła w fenomenalnej sprzedaży albumu. Wydawnictwo zadebiutowało na 1. miejscu listy billboardu, w ciągu tygodnia sprzedając się w ilości 663 tys. sztuk. Niespełna dwa miesiące wystarczyły, by w samych Stanach Zjednoczonych płyta osiągnęła potrójną platynę, a do końca roku 2001 uzyskała blisko 4 miliony sprzedanych nośników. Równie pozytywny odbiór materiału na całym świecie spowodował, że Destiny’s Child stały się najpopularniejszym żeńskim zespołem Planety.

Potwierdzeniem tego było ponad dziesięć milionów sprzedanych sztuk krążka Survivor, ogromna popularność kolejnych singli („Bootylicious”, „Emotion” i „Nasty Girl”) oraz kolejne spektakularne nagrody, Z GRAMMY, BILLBOARD MUSIC AWARDS i LADY OF
soul awards na czele.
Fala niesamowitych sukcesów komercyjnych szła w parze z coraz gorszym odbiorem grupy przez bardziej wymagających fanów czarnych brzmień. Zarzucali oni Destiny’s Child odchodzenie od wysmakowanego r&b w stronę czarnego popu, muzyki przeznaczonej zdecydowanie dla mas i pozbawionej większych emocji. Powszechne były też sygnały, że trio jest tak naprawdę tylko poligonem doświadczalnym dla Mathew Knowlesa i jego córki Beyonce. W dodatku wciąż trwał konflikt na linii Destiny's Child - LeToya Luckett i LaTavia Roberson. Artystki wniosły pozew przeciwko grupie i firmie SONY music, domagając się zadośćuczynienia za obraźliwy ich zdaniem singiel „Survivor”, którego tekst miał jakoby uderzać w ich dobra osobiste i być skierowany właśnie przeciwko byłym członkiniom formacji. W rezultacie sprawę udało się załatwić polubownie, a w dodatku doszło do pogodzenia pomiędzy Beyonce, Kelly oraz LaTavią i LeToyą. W wielu późniejszych wywiadach i wypowiedziach dziewczyny głośno mówiły, że całe zamieszanie w ogromnym stopniu było niepotrzebne a górę wzięły prywatne ambicje i urażona duma.


Także w 2001 r. ukazał się świąteczny krążek 8 Days of Christmas, a wiosną 2002 r. This Is the Remix - albumy przeznaczone zdecydowanie dla zagorzałych fanów grupy i wydane głównie po to, by jak najmocniej wykorzystać boom popularności zespołu. Walory artystyczne tych wydawnictw nie przedstawiały się zbyt korzystnie, stąd wielu dziennikarzy i bezstronnych obserwatorów zaczęło powątpiewać w przyszłość Destiny’s Child, sugerując, iż to ostatnie tchnienia grupy. Potwierdzeniem tego zdawały się być przede wszystkim wypowiedzi samych wokalistek, mówiących coraz głośniej, że po tylu latach wyczerpującej pracy razem potrzebują odrobiny oddechu i odpoczynku od siebie. O rozpadzie Destiny’s Child nikt jednak w bezpośredni sposób nie powiedział, w związku z czym wiosną 2002 r. rozpoczął się okres przerwy w działalności formacji, który to czas Knowles, Williams i Rowland wykorzystały na wydanie solowych albumów i nabranie dystansu do działalności w ramach formacji.
Do pracy jako zespół dziewczyny powróciły w połowie 2004 r., czyli po okresie mniej lub bardziej efektownych triumfów solowych. Zgodnie z powszechnymi oczekiwaniami najlepiej jako indywidualna artystka poradziła sobie Knowles. Rowland nagrała płytę znacznie przewyższającą swą dojrzałością i muzycznym rozmachem dzieła Destiny’s Child, w związku z czym nie w pełni trafiła w nastoletni target fanów dotąd związanych z grupą. Williams całkowicie odrzuciła komercyjne zapędy, koncentrując się na twórczości pełnej spirytyzmu, o bardzo gospelowym charakterze.


Nagrany w 2004 r. czwarty klasyczny, studyjny album Destiny’s Child miał w swym zamierzeniu być dziełem odpowiadającym ówczesnym standardom brzmień urban. Do pracy nad materiałem Destiny Fulfilled zaangażowano w związku z tym zarówno gigantów brzmienia r&b (Rodney Jerkins,   Rich Harrison,   Bryan-Michael Cox), twórców hiphopowych ( 9th Wonder,  Rockwilder), jak i muzyków bliższych neosoulowym klimatom Dre & Vidal,  Mario Winans). Krążek w swoim zamierzeniu miał zadowolić dotychczasowych fanów grupy, jak i tych, którzy wcześniej co najwyżej kojarzyli dokonania Destiny’s Child, ale uważali je za nazbyt popowe i miękkie jak na standardy czarnych miejskich brzmień. Niestety ambitne zamierzenia nagrania płyty nie w pełni zostały zrealizowane. Stało się tak zarówno z powodu braku muzycznej harmonii i za dużego rozstrzelenia stylistycznego, jak również monotonnych tekstów i wokali, które zdominowała oczywiście Beyonce. Wielu krytyków podawało w wątpliwość sens nagrania płyty, którą niby promowało trio, ale często na zasadzie Knowles świecącej w pierwszym rzędzie i schowanych głęboko w tle Rowland i Williams.
Żadne nagranie singlowe z Destiny Fulfilled nie dotarło do szczytu billboardu. Co prawda zarówno „Lose My Breathe”, jak i „Soldier”, w którym gościnnie zarapowały gwiazdy rapu z Południa USA - T.I. oraz Lil’ Wayne, dotarły do 3. pozycji listy najpopularniejszych piosenek za Oceanem, jednak ich powodzenie nie dorównało w ogólnym rozrachunku takim szlagierom zespołu, jak „Survivor”, „Independent Woman, Pt. 1” czy „Say My Name”. „Cater 2 U” i „Girl” nie dotarły nawet do pierwszej dziesiątki listy.
Sprzedaż ostatniej płyty Destiny’s Child w Stanach Zjednoczonych sięgnęła trzech milionów sztuk, a na całym świecie ogólnie dziesięciu milionów. Było to ponad cztery miliony mniej niż w przypadku Survivor i blisko sześciomilionowy spadek w stosunku do The Writing’s on the Wall. Krążkowi nie udało się dotrzeć na szczyt sprzedaży ani w USA, ani w Wielkiej Brytanii. Pomimo że Destiny’s Child udało się zachować miano najlepiej sprzedającej się żeńskiej grupy na świecie. .  Destiny Fulfilled pozostawiło pewien niesmak i mało kogo zdziwił brak jakiejkolwiek nagrody Grammy za to wydawnictwo.
W 2005 r. zapadła decyzja, że po sponsorowanym przez firmę mcdonald’s tournee destiny fulfilled... and lovin’ it tour, podczas którego zespół zagrał łącznie 67 koncertów na całym świecie, ukaże się płyta z największymi hitami grupy i trio zawiesi swą działalność. Krążek #l’s trafił do sklepów 25 października i zawierał trzy nowe piosenki Destiny’s Child, w tym wielki przebój „Stand Up for Love” przygotowany jako hymn na światowy dzień dziecka, ale odnoszący się też do sytuacji ludzi poszkodowanych podczas tsunami w Azji (2004) i amerykańskich huraganów RITA oraz KATRINA. Płycie udało się dotrzeć do szczytu billboardu, a z ogólną sprzedażą ponad trzech milionów nośników na całym świecie zostało najlepiej sprzedającym się krążkiem typu greatest hits w historii, jeśli chodzi o żeńską grupę. Jednym z elementów promocji materiału było wypuszczenie w 2005 r. przez firmę Mattel lalek wzorowanych na członkiniach formacji.
Dyskografię zespołu uzupełniają EP-ki Love: Destiny (2001) i Single Remix Tracks (2002), dwa regularne DVD - jedno z zapisem koncertu w holenderskim Rotterdamie Destiny’s Child World Tour (2003) i doskonale przyjęte Destiny’s Child: Live in Atlanta (2006), a także jeden krótki materiał DVD - The Platinum’s on the Wall (2001) z zapisem jedynie siedmiu klipów.
Ze sprzedażą ponad 60 milionów płyt w swej historii Destiny’s Child są najlepiej sprzedającą się żeńską grupą r&b w dziejach, bijąc o ponad piętnaście milionów nośników więcej TLC i o czterdzieści   En Vogue. W ciągu dziesięciu lat aktywnego pobytu na scenie muzycznej zespół wprowadził aż trzynaście nagrań do czołowej pięćdziesiątki billboardu. Udało mu się również zdobyć aż osiemdziesiąt sześć prestiżowych nagród. Są wśród nich trzy statuetki Grammy i dziewiętnaście nagród billboard music awards. Destiny's Child w 2006 r. zaproszono też do hollywoodzkiej alei gwiazd. W ślad za fenomenalnymi sukcesami grupy poszły też mniej lub bardziej udane kariery solowe członkiń kolektywu. Początkowo kwartet, a od 2001 r. trio z Houston jest jedną z najważniejszych muzycznych grup końca XX i początku XXI wieku. Często nazywane następczyniami słynnego The Supremes , Destiny’s Child stały się prawdziwą ikoną komercyjnego, popowego r&b. To nieczęsty przypadek, gdy niezwykła uroda wokalistek idzie w parze z ich talentem i potencjałem. Dlatego też formacja od samego początku zyskała na całym świecie miliony sympatyków obu płci w każdym przedziale wiekowym. Fani niezmiennie wierzą, że Destiny Fulfilled nie okaże się ostatnim regularnym, studyjnym materiałem w historii grupy i z wypiekami na twarzy wypatrują jakichkolwiek wieści na temat reaktywacji Destiny’s Child. Ostatnie z nich pojawiły się pod koniec sierpnia 2008 r., kiedy artystki oficjalnie zapowiedziały nagranie kolejnego wspólnego albumu.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
No no no	Destiny' s Child feat Wyclef Jean	03.1998	5[20]	3[35]	Columbia 6656592	[platinum-US][written by Vincent Herbert, Robert Fusari, Mary Brown, Calvin Gaines][producent by Wyclef Jean, Vincent Herbert, Rob Fusari][1[1][39].R&B; Chart]
Just be straight with me	Silkk The Shocker feat Master P,Destiny's Child,O'dell ,Mo B.Dick	03.1998	-	57[16]	No Limit 53 305 [US]	[written by Destiny's Child/Master P/Mo B. Dick/O'Dell/Silkk "The Shocker"][produced by Craig B][36[20].R&B Chart]
With me	Destiny' s Child feat Jermaine Dupri	07.1998	19[8]	-	Columbia 6661475	[written by Jermaine Dupri, Percy Miller, Manuel Seal, Jr.][produced by Jermaine Dupri, Manuel Seal, Jr.][36[15].R&B Chart]
She' s gone	Matthew Marsden feat Destiny' s Child	11.1998	24[12]	-	Columbia 6664912	[written by Daryl Hall and John Oates]
Get on the bus	Destiny' s Child feat Timbaland	01.1999	15[10]	-	East West E 3780CD	[written by Tim Mosley, Melissa Elliott][produced by Timbaland]
Bills ,Bills,Bills	Destiny' s Child	06.1999	6[14]	1[1][20]	Columbia 6676902	[gold-US][silver-UK][written by Kevin Briggs/Kandi Burruss/Beyoncé Knowles/LeToya Luckett/Kelendria Rowland][prodecer by Shek'spere][1[9][24].R&B; Chart]
Bug a boo	Destiny' s Child	10.1999	9[15]	33[20]	Columbia 6681882	[written by Kevin Briggs/Kandi Burruss/Beyoncé Knowles/LeToya Luckett/Latavia Roberson/Kelendria Rowland][producer by She'kspere][15[20].R&B; Chart]
Say my name/Timbaland [remix]	Destiny' s Child	12.1999	3[21]	1[3][32]	Columbia 6691882	[gold-US][platinum-UK][written by Rodney Jerkins, Fred Jenkins III, Lashawn Daniels, [Grammy 2000r-Best R&B; Performance]Beyoncé Knowley, LeToya Luckett, Kelendria Rowland, LaTavia Roberson][produced by Rodney Jerkins][1[3][35].R&B; Chart]
Jumpin' Jumpin' /Upside down	Destiny' s Child	05.2000	5[19]	3[32]	Columbia 6696292	[silver-UK][written by Rufus Moore, Chad Elliot, Beyoncé Knowles][produced by Beyoncé Knowles, Chad Elliott, Jovonn Alexander][8[28].R&B; Chart]
Independent Women Part 1/Independent women	Destiny' s Child	09.2000	1[1][23]	1[11][28]	Columbia 6705932	[platinum-US][written by Samuel Barnes/Beyoncé Knowles/Jean Claude Olivier/Mark Rooney] [piosenka z filmu "Aniołki Charliego"][produced by Poke & Tone, Cory Rooney,Beyoncé Knowles][1[3][27].R&B Chart]
Survivor	Destiny' s Child	04.2001	1[1][22]	2[20]	Columbia 6711732	[gold-US][platinum-UK][written by Anthony Dent/Beyoncé Knowles/Mathew Knowles][produced by Anthony Dent, Beyoncé Knowles][Grammy 2001r-Best R&B; Performance][6[20].R&B; Chart]
Bootylicious	Destiny' s Child	07.2001	2[15]	1[2][19]	Columbia 6717382	[gold-UK][written by Rob Fusari/Beyoncé Knowles/Falonte Moore/Stevie Nicks][produced by Beyoncé Knowles, Rob Fusari, Falonte Moore][2[20].R&B; Chart][sample z "Edge Of Seventeen"-Stevie Nicks]
Emotion	Destiny' s Child	11.2001	3[18]	10[20]	Columbia 6721112	[silver-UK][written by Barry Gibb, Robin Gibb][produced by Beyoncé Knowles, Mark J. Feist,Mathew Knowles][original by Samantha Sang 1978r][28[19].R&B; Chart]
8 Days Of Christmas	Destiny' s Child	01.2002	-	102[1]	album cut	[written by Errol McCalla, Jr., Kelendria Rowland, Beyoncé Knowles][produced by Beyoncé Knowles, Errol McCalla, Jr., Mathew Knowles][57[1].R&B; Chart]
Nasty girl	Destiny' s Child	04.2002	111[2]	-	Columbia 672446 2	[written by Beyoncé Knowles, Anthony Den,t Maurizio Bassi, Naimy Hackett][produced by Beyoncé Knowles, Anthony Dent]
Lose my breath	Destiny' s Child	11.2004	2[39]	3[23]	Columbia 6754912	[gold-US][gold-UK]][written by Shawn Carter/LaShawn Daniels/Sean Garrett/Fred Jerkins/Rodney Jerkins/Beyoncé Knowles/Kelly Rowland/Michelle Williams][produced by Darkchild, Beyoncé Knowles, Kelendria Rowland, Sean Garrett][10[20].R&B; Chart]
Soldier	Destiny' s Child Featuring T.I. And Lil Wayne	11.2004	4[21]	3[21]	Columbia 6757622	[platinum-US][written by Dwayne Carter/Sean Garrett/Clifford Harris/Rich Harrison/Beyoncé Knowles/Kelly Rowland/Michelle Williams][produced by Rich Harrison, Beyoncé Knowles][3[24].R&B; Chart]
Girl	Destiny' s Child	04.2005	6[21]	23[19]	Columbia 6758952	[gold-US][written by Beyoncé Knowles,Kelly Rowland,Michelle Williams,Patrick "9th Wonder" Douthit,Sean Garrett,Angela Beyince,Don Davis,Eddie Robinson][produced by Patrick Douthit,Kelendria Rowland,Beyoncé Knowles][10[21].R&B; Chart]
Cater 2 U	Destiny' s Child	07.2005	-	14[24]	Columbia 74672 [US]	[platinum-US][written by Rodney Jerkins, Beyoncé Knowles, Ricky Lewis, Kelly Rowland, Robert Waller, Michelle Williams][produced by Darkchild, Ric Rude, Beyoncé Knowles][3[38].R&B; Chart]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Destiny' s Child	Destiny' s Child	03.1998	45[15]	67[26]	Columbia 4885352/td>	[platinium-US][gold-UK][produced by Mathew Knowles,Tim & Bob ,Sylvia Bennett-Smith, Jerry Duplessis, Jermaine Dupri, Rob Fusari, Che Greene ,Vincent Herbert, Wyclef Jean ,KLC, Jay Lincoln, Mark Morales, O'Dell ,Cory Rooney, Terry T ,Craig B, Carl Washington, D'Wayne Wiggins]
The writing' s on the wall	Destiny' s Child	07.1999	10[112]	5[99]	Columbia 4943942	[8x-platinium-US][3x-platinium-UK][produced by Kevin "She'kspere" Briggs, Beyoncé Knowles, Jovonn Alexander, D-Major, Chad "Dr. Seuss" Elliot, Missy Elliott, Donald Holmes, Anthony Hardy, Oshea Hunter ,Rodney Jerkins, Eric Nealante Phillips, K-Fam, Daryl Simmons, Platinum Status ,Chris Stokes, Gerard Thomas, D'wayne Wiggins, Kandi Burruss]
Survivor	Destiny' s Child	05.2001	1[2][67]	1[2][46]	Columbia 5017832	[4x-platinium-US][3x-platinium-UK][produced by Anthony Dent, K-Fam, Mark J. Feist, Rob Fusari ,Beyoncé Knowles, Errol "Poppi" McCalla Jr ,Falonte Moore ,Poke & Tone ,Rapture & E. Seats ,Cory Rooney, Dwayne Wiggins]
8 days of Christmas	Destiny' s Child	11.2001	117[4]	34[9]	Columbia 86 098 [US]	[gold-US][produced by Bama Boyz, Damon Elliott, Kurt Farguhar, Focus... ,Alan Foyd, Rob Fusari ,Alonzo Jackson, Beyoncé Knowles, Errol McCalla Jr. ,Falante Moore ,Willie Morris, Ric Wake, Erron Williams]
This is the remix	Destiny' s Child	03.2002	25[9]	29[8]	Columbia 5076272	[silver-UK][produced by Maurice Joshua, Wyclef Jean, Rockwilder, Missy Elliott, Timbaland ,The Neptunes, Jermaine Dupri]
Destiny fulfilled	Destiny' s Child	11.2004	5[39]	2[50]	Columbia 5179162	[3x-platinum-US][2x-platinum-UK][produced by Beyoncé Knowles, Kelly Rowland ,Michelle Williams, Rich Harrison, Mathew Knowles,9th Wonder, Bryan Michael Cox ,Dre & Vidal, Sean Garrett, Rodney Jerkins, Rockwilder, Ric Rude, Erron Williams ,Mario Winans, WyldCard]
#1's	Destiny' s Child	11.2005	6[32]	1[1][28]	Columbia 82876739282	[platinum-US][platinum-UK][produced by Beyoncé Knowles, Kelly Rowland, Michelle Williams, Mark J. Feist, Wyclef Jean, Cory Rooney ,Rob Fusari, Kevin "She'kspere" Briggs, Swizz Beatz, Rodney Jerkins ,9th Wonder, Rich Harrison, David Foster, Ricky "Ric Rude" Lewis]
Love Songs	Destiny' s Child	02.2013	44[1]	72[4]	Columbia/Legacy 88765430182
Playlist: The Very Best of Destiny's Child	Destiny' s Child	08.2012	-	77[2]	Columbia/Legacy 88765430182	[produced by Mathew Knowles ,Beyoncé Knowles, Kelly Rowland, Michelle Williams]