Darkness

The Darkness to brytyjska sensacja na skalę światową. Wokalista Justin David Hawkins (ur. 17 marca 1975 roku w Lowestoft, Suffolk), będący na co dzień frontmanem kapeli, dorastał w miasteczku Lowesoft w hrabstwie Suffolk. Jako dziecko zamykał się przed wszystkimi i w samotności uczył się grać na gitarze. Szło mu całkiem nieźle, jednak jego bratu Danielowi Francisowi (ur. 12 grudnia 1976 roku w Lowestoft, Suffolk) jeszcze lepiej.

Kiedy bracia dorośli wykorzystali swój potencjał i założyli The Darkness, najlepszy zespół na żywo 2004 roku w Wielkiej Brytanii według magazynu Kerrang!. 17 lutego 2004 roku w Earl's Court w Londynie, grupa The Darkness okazała się najbardziej uhonorowanym uczestnikiem, zespół otrzymał aż trzy statuetki.

W roku 1997 Justin wyjechał na uniwersytet w Huddersfield, zaś Dan przeprowadził się do Londynu w poszukiwaniu zespołu, do którego mógłby dołączyć. Właśnie wtedy poznał Frankiego Poullaina, tułającego się po świecie Szkota z awanturniczej rodziny (twierdzi on, że jego ojciec był piratem w Zachodnich Indiach, a brat najemnikiem).

Zamieszkali razem w mieszkanku w Shepherd’s Bush, gdzie wędrowni muzycy urządzali sobie jam sessions. Justin i jego kolega ze szkoły, perkusista Ed Graham, odwiedzali ich w weekendy. Bracia Hawkins wraz z Frankiem założyli zespół Empire i zaczęli grać progresywny rock. Pod przewodnictwem Justina wzmocnili brzmienie i wyrzucili wokalistę. Dla Hawkinsów nadszedł moment, kiedy musieli poważnie porozmawiać. Czy warto było dalej grać? Odpowiedź na to pytanie znaleźli w milenijnego Sylwestra, w pubie swojej ciotki w Norfolk.

Justin wziął tam udział w konkursie karaoke, na którym zrobił niesamowity show śpiewając "Bohemian Rhapsody". Wtedy właśnie Dan dostrzegł niesłychany gwiazdorski potencjał swego starszego brata i ujrzał przyszłość. Jako do pierwszego zadzwonili do Frankiego, który przyjechał z Wenezueli by do nich dołączyć. Następnie zadzwonili do Eda, który z kolei odszedł z innego zespołu, by móc z nimi grać. Tak narodziło się The Darkness.
Sylwester 1999 - Dan i Justin Hawkins zdecydowali przestać się wygłupiać i podejść do grania w zespole na poważnie, ustabilizować skład. Od początku mieli swój styl - za podstawy służą głos Justina i mocna gra na gitarze Dana. No i mieli inspiracje, to przy czym dorastali. O tym, że nie są to fascynacje jednoznaczne, najlepiej świadczy fakt, iż nikt nie potrafi im przypisać konkretnego stylu.

Swoje poważne koncerty zaczęli od legendarnych już występów w północnej części Londynu. Z koncertu na koncert zespół zdobywał coraz więcej fanów, głównie dzięki informacjom przekazywanym drogą pantoflową. Wyróżniali się nie tylko muzyką, ale także widowiskiem, które urządzali na scenie.

Minęły trzy lata. 1 listopada 2003 ukazał się debiutancki album zatytułowany "Permission To Land" [wyd. Atlantic Records], który od razu wskoczył na pierwsze miejsce list najlepiej sprzedających się płyt w Wielkiej Brytanii. Sztuka ta udała się ostatnio tylko Coldplay. Całość płyty jest przebojowa: czy będzie to motoryczna jazda w "I Believe In A Thing Called Love" czy balladowy "Love Is Only A Feeling". Fragmenty "Get Your Hands Off My Woman" przywodzą na myśl najdziksze wygibasy Thijsa van Leera z grupy Focus. W warstwie "konfekcyjnej" i scenicznej zespół zdecydowanie stawia na Queen, co można zauważyć na teledyskach. W grze instrumentów czy strukturze riffów oczywiste są nawiązania do AC/DC, jednak takie inspiracje są jak najbradziej na miejscu i powodują, że piosenki zyskują niesamowitego ognia.




  W 2004 roku zespół zdobył trzy Brit Awards za : Najlepszy brytyjski zespół, najlepszy brytyjski Act Rock i za najlepszy brytyjski album. Po szerokim koncertowaniu w 2005 roku od zespołu odszedł Frankie Poullain i został zastąpiony przez Richiego Edwardsa. Drugi album "One Way Ticket to Heel... and Back" został wydany w listopadzie 2005 roku. W 2006 r., z powodu uzależnienia od alkoholu i narkotyków, z zespołu odszedł frontman - Justin Hawkins. Nowym wokalistą został ówczesny basista grupy Richie Edwards, zaś gitarzystą basowym Toby McFarland. Pozostali członkowie stworzyli zespół Stone Gods.

W 2008 roku Justin założył nowy zespół Hot Leg z Petem Rinaldi, Samuelem Stokesem i Darby Toddem. W 2009 roku Hot Leg wydał album "Red Light Fever" lecz album nie zaistniał wysoko na listach muzycznych. W grudniu 2010 roku Hot Leg i Stone Gods zakończyły swoją działalność.

 W 2011 roku grupa wznowiła działalność w oryginalnym składzie. 1 lutego 2012 zespół wydał nową piosenkę "Nottging's Gonna Stop Us". The Darkness wydał trzeci album "Hot Cakes" 20 sierpnia 2012 roku. W grudniu 2014r z zespołu odszedł perkusista Ed Graham, jego miejsce na krótko zajęła Emily Dolan Davies. W kwietniu 2015 r. do zespołu dołączył Rufus Tiger Taylor, syn Rogera Taylora - perkusisty Queen. Na 1 czerwca 2015 został zapowiedziany nowy album o nazwie "Last of our kind" .

Sposób śpiewania Justina Hawkinsa opiera się na ciągłej zmianie modulacji głosu z falsetu na naturalny i odwrotnie. Nie jest to falset w stylu Kinga Diamonda, raczej bliżej mu do Freddiego Mercury (Queen). Gdy wokalista śpiewa naturalnie ma, bardzo podobny głos do wokalisty The Cure. Do tego image, na który składa się obcisłe wdzianko z dekoltem do pępka i wzniesiemy się na wyżyny absurdu.
Gitarzysta czerpie z tradycji Kiss, AC/DC czy Queen: riffy wystylizował na klasyczne wręcz do granic złudzenia (nie żałuje też zamaszystych solówek).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Believe In A Thing Called Love (EP) / Love On The Rocks With No Ice / Love Is Only A Feeling	Darkness	08.2002	136[4]	-	Must Destroy! DUSTY001CD	[written by Darkness][produced by Pedro Ferreira ]
Get your hands off my woman	Darkness	03.2003	43[14]	-	Must Destroy! DUSTY006CD	[written by Justin Hawkins/Dan Hawkins/Frankie Poullain/Ed Graham][produced by Pedro Ferreira ]
Growing on me	Darkness	06.2003	11[27]	-	Must Destroy! DESTROYER10	[written by Justin Hawkins/Dan Hawkins/Frankie Poullain/Ed Graham][produced by Pedro Ferreira ]
I Believe In A Thing Called Love / Making Out / Out Of My Hands / Physical Sex	Darkness	10.2003	2[14]	119[6]	Must Destroy!/Atlantic DARK 01	[gold-US][gold-UK][written by Justin Hawkins,Dan Hawkins,Ed Graham,Frankie Poullain][produced by Pedro Ferreira ]
Christmas Time (Don't Let The Bells End) / I Believe In A Thing Called Love	Darkness	12.2003	2[51]	-	Must Destroy! DARK 02	[gold-UK][written by Justin Hawkins, Dan Hawkins, Frankie Poullain, Ed Graham][produced by Bob Ezrin]
Get your hands off my woman	Darkness	02.2004	130[3]	-	Must Destroy! DUSTY006CD	-
Growing on me	Darkness	01.2004	102[9]	-	Must Destroy! DUSTY 010CD	-
Love is only a feeling/Planning Permission	Darkness	04.2004	5[29]	-	Must Destroy DARK 03CD	[written by Justin Hawkins, Dan Hawkins, Frankie Poullain, Ed Graham][produced by Pedro Ferreira ]
One way ticket/Grief Hammer	Darkness	11.2005	8[16]	-	Atlantic DARK 04	[written by Darkness][produced by Roy Thomas Baker]
Is It Just Me?/Shit Ghost	Darkness	03.2006	8[6]	-	[written by Darkness][produced by Roy Thomas Baker]
Girlfriend	Darkness	06.2006	39[3]	-	Atlantic DARK 06CD	[written by Justin Hawkins ][produced by Roy Thomas Baker]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Permission to land	Darkness	07.2003	1[4][75]	36[25]	Must Destroy! 5046674522	[gold][4x-platinium-UK][gold-US][produced by Pedro Ferreira]
One way ticket to hell...and back	Darkness	12.2005	11[16]	69[1]	Atlantic 5101112182	[gold-UK][produced by Roy Thomas Baker]
Hot Cakes	Darkness	09.2012	4[6]	43[2]	PIAS Recordings PIASR 305CD	[produced by Justin Hawkins/Dan Hawkins/Nick Brine]
Last of Our Kind	Darkness	06.2015	12[2]	125[1]	Canary Dwarf CND 001	[produced by Dan Hawkins]
Pinewood Smile	Darkness	10.2017	8[1]	190[1]	Cooking Vinyl COOKCD 675	[produced by Adrian Bushby]
Live at Hammersmith	Darkness	06.2018	47[1]	69[1]	Cooking Vinyl COOKCD 702	-