G.R.L.

G.R.L. to międzynarodowa grupa - dziewczyny pochodzą z USA, Wielkiej Brytanii i Kanady. W lipcu 2014 roku wydały debiutancki album. Mogą się także już pochwalić supportowaniem Miley Cyrus podczas jej trasy Bangerz Tour.

Zespół tworzy pięć dziewczyn, których pierwszym oficjalnym dokonaniem jest piosenka "Vacation". Utwór znalazł się, m.in. obok hitu "Ooh La La" Britney Spears, na soundtracku do filmu "Smerfy 2". G.R.L. mają wiele wspólnego z Britney Spears - ich debiutancki singiel wyprodukowali Max Martin, Lukasz "Dr. Luke" Gottwald oraz Henry "Cirkut" Walter, czyli stali współpracownicy księżniczki popu. W girlsbandzie nie ma debiutantek - każda z pięciu dziewczyn miała już wcześniej styczność z show-biznesem - choćby poprzez udział w "X Factorze" czy tańczenie w zespole scenicznym Lady Gagi.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Ugly Heart	G.R.L.	09.2014	11[25]	107	Kemosabe/RCA USRC 11400627	[gold-UK][written by Ryan Baharloo, Ester Dean, Lukasz Gottwald ,John Charles Monds, Henry Walter][produced by Dr. Luke, Cirkut]
Lighthouse	G.R.L.	03.2015	55[1]	-	Kemosabe/RCA USRV 81400781	[written by Lukasz Gottwald ,Theron Thomas ,Timothy Thomas, Henry Walter][produced by Dr. Luke, Cirkut]

Jason Donovan

Jakie jest pierwsze skojarzenie na hasło: Jason Donovan? Kylie Minogue! Wprawdzie Jason Donovan zaśpiewał z Kylie wspólnie tylko jeden utwór, a ich związek skończył się 20 lat temu, to dosyć powszechne zestawienie z australijską królową popu prześladuje piosenkarza jak koszmarny sen i niestety jakoś nie zapowiada się, by cokolwiek miało się w tej kwestii zmienić.


Tak więc były chłopak boskiej Kylie urodził się 1 czerwca 1968 roku w Melbourne, jako syn aktora Terence'a Donovana i Sue McIntosh, aktorki i prezenterki telewizyjnej. Pierwsze kroki w show-biznesie zaczął stawiać już w wieku lat jedenastu, kiedy pojawił się w małej rólce w serialu "Skyways" a i w latach kolejnych, kontynuując edukację w De La Salle College, pojawiał się w telewizji w takich pozycjach jak: "Home", "I Can Jump Puddles" czy "Golden Pennies". Prawdziwy przełom przyszedł jednak dopiero w roku 1986, wraz z niezwykle popularną australijską telenowelą "Neighbours" (Sąsiedzi) oraz rolą Scotta Robinsona, która przyniosła Jasonowi nagrody Logie oraz Pinguin a także kolejne angaże, choćby w wojennym minidramacie "The Heroes" (1988) czy w filmie "Blood Oath" (znany też gdzieniegdzie jako "Prisoners of the Sun", 1990).

Kolejny zwrot w karierze ulubieńca Australijek przyszedł jeszcze w maju 1989 roku, kiedy wśród telewizyjnych "sąsiadów" pojawił się po raz ostatni a do sklepów trafiła jego popowa płyta zatytułowana "Ten Good Reasons" (tytuł zaczerpnięto z jednej piosenek i frazy: "You give me one good reason to leave me, I'll give you ten reasons to stay"). Napisany i wyprodukowany przez trio Mike Stock, Matt Aitken i Pete Waterman (znane jako Stock Aitken Waterman oraz SAW) debiutancki krążek blondyna z Antypodów okazał się wielkim komercyjnym sukcesem, przynosząc mu tytuł nie tylko najmłodszego piosenkarza, któremu udało się wskoczyć na listy przebojów od razu na pierwszym miejscu, ale także pierwszego artysty, który dotarł na sam szczyt owych list w Australii i w Wielkiej Brytanii w tym samym czasie. Album promowały przebojowe single "Nothing Can Devide Us" i "Too Many Broken Hearts", przede wszystkim jednak megahitowy duet z Kylie Minogue "Especially For You", który, jak się okazało, wywrzeć miał piętno na całej karierze Donovana.

Z Kylie Jason znał się zresztą już od dłuższego czasu, para po raz pierwszy spotkała się bowiem jeszcze na planie serii "Skyways", kontynuując znajomość także podczas wspólnych zdjęć do "Sąsiadów". Z czasem telewizyjny romans granych przez nich bohaterów znalazł odbicie również w rzeczywistości a kochankowie po zwodniczych zabawach w medialną ciuciubabkę u schyłku lat 80-tych w końcu ujawnili swój związek. Tej romantycznej historii nie dane było jednak sprostać wymaganiom życia w świecie show-biznesu i pod ciężarem rosnących zobowiązań (Minogue rozpoczęła karierę piosenkarską jeszcze w 1987 roku) romans u progu lat 90-tych dobiegł końca a Kylie zaczęła spotykać się z liderem INXS Michaelem Hutchence'em.

Jeszcze w 1990 roku piosenkarz wydał drugą, już nie tak przebojową jak debiut, płytę "Between the Lines", by w rok później połączyć obie swoje pasje - śpiewanie i aktorstwo - i przyjąć tytułową rolę w londyńskiej inscenizacji musicalu Andrew Lloyd Webera "Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat" ("Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze"). Projekt przyniósł Jasonowi kolejny przebój - "Any Dream Will Do", ale wyczerpany pracą w teatrze piosenkarz opuścił przedstawienie już w 1993 roku. W międzyczasie los zażartował sobie z niego raz jeszcze, kiedy w 1992 roku artysta oskarżył o zniesławienie magazyn "The Face", sugerujący iżby Australijczyk był gejem. Proces Donovan wprawdzie wygrał, tak naprawdę jednak nie za bardzo było się z czego cieszyć, bowiem sama reakcja piosenkarza zrodziła oskarżenia o homofobię, na lata zrażając do niego homoseksualną część jego fanów.

Incydent sam artysta nazwał później (na kartach wydanej w 2007 roku autobiografii "Between The Lines: My Story Uncut") "największym błędem w swoim życiu" a błąd ten niełatwo było odkupić. Ale o tym za chwilę. 1993 to rok ukazania się trzeciej w dorobku Australijczyka, pełnowymiarowej płyty zatytułowanej "All Around the World", choć ów "pełen wymiar" zakłócony został opublikowaniem na niej, ku niezadowoleniu samego artysty, obok nowych utworów, także odkupionych przez nowego wydawcę (po skompilowaniu w 1991 roku krążka "Greatest Hits" muzyk przeszedł z PWL do Polydor), kilku starych przebojów. Symbolem fiaska tego albumu jest fakt, iż nie wydano go nawet w rodzinnej Australii a jedynie w Wielkiej Brytanii, gdzie nie zwojował zbyt wiele, skłaniając wytwórnię do rozwiązania z piosenkarzem kontraktu.

Ciężkie czasy przyniosły Donovanowi, prócz kłopotów zawodowych, także problemy z nadużywaniem narkotyków, nawarstwiające się już od dłuższego czasu i skutkujące choćby jego zapaścią na urodzinach Kate Moss w 1995 roku, kiedy Jasona z przyjęcia zabrało pogotowie. Jeszcze w 1999 roku artysta z dużą nonszalancją przyznawał się BBC: "Wciąż palę skręty i wciąż wciągam kokę, ale już nie w takich ilościach, jak 2 lata temu". Tak naprawdę sytuacja zaczęła zmieniać się jeszcze około roku 1998, kiedy Donovan - można chyba powiedzieć, że w ramach swoistej pokuty za swoją homofobiczną akcję sprzed kilku lat - wystąpił w musicalu "Rocky Horror Show" i poznał przyszłą życiową partnerkę, a wówczas asystentkę menedżera w przedstawieniu - Angelę Mulloch. Para doczekała się dwójki dzieci a stający się głową rodziny artysta odstawił narkotyki i - jak sam przyznał na łamach autobiografii - to "miłość stała się inspiracją dla tego zwrotu".

Wprawdzie w latach kolejnych Donovan całkiem intensywnie pracował w filmie ("Tempe Tip", 2002), telewizji ("MDA", 2003-05) i w musicalach ("Chity Chity Bang Bang", 2004; "Sweeney Todd", 2006) a nawet w wziął udział w niecodziennej kampanii sieci telefonicznej Virgin (w jej ramach rzekomo na forum pojawił się jego prywatny numer komórki), to dopiero występ w telewizyjnym reality show "I'm a Celebrity... Get Me Out of Here" (2006) naprawdę przywrócił go opinii publicznej. W toczącym się w głębi dżungli programie, zwany Jungle J, piosenkarz zajął "zaledwie" trzecie miejsce, jego osobistym zwycięstwem stała się jednak sama możliwość przypomnienia się szerszej publiczności i zapowiedzenia swojego comebacku.

Powracający z medialnych zaświatów piosenkarz w 2007 roku wznowił koncerty a w roku kolejnym wystąpił w operze mydlanej "Echo Beach" i wystartował z własnym programem radiowym "Sunday Night with Jason Donovan". Przede wszystkim jednak rok 2008 to data premiery jego pierwszego od piętnastu lat nowego albumu zatytułowanego "Let It Be Me", na którym Donovan wszedł w klasyczny repertuar z lat 50. i 60-tych - To analogowe doświadczenie - mówił o nim portalowi Music OMH sam artysta. - To bogata, romantyczna i nostalgiczna płyta o miłości. Powrót ten spotkał się ze średnio ciepłym przyjęciem recenzentów a Jason po raz kolejny zestawiony został ze swoją byłą dziewczyną i jej oszałamiającym sukcesem. Ponieważ sam nie czuje w tym temacie żadnych resentymentów i frustracji, w swojej pracy stara się szukać wciąż nowych wyzwań i radości z życia. Pozostając wiernym tym wytycznym, artysta w 2008 złożył przysięgę wierności Angeli Mulloch a w roku kolejnym podjął kolejną próbę zrehabilitowania się w oczach swoich homoseksualnych fanów i przyjął rolę Ticka w londyńskiej inscenizacji musicalu "Priscilla, Queen of the Desert" ("Priscilla, królowa pustyni").

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Nothing Can Divide Us / Nothing Can Divide Us (instrumental)	Jason Donovan	09.1988	5[12]	-	PWL PWL 17	[silver-UK][written by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
Especially for You / All I Wanna Do Is Make You Mine	Kylie Minogue & Jason Donovan	12.1988	1[3][14]	-	PWL PWL 24	[platinum-UK][written by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
Too Many Broken Hearts / Wrap My Arms Around You	Jason Donovan	03.1989	1[2][13]	-	PWL PWL 32	[silver-UK][written by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
Sealed With a Kiss/Just Call Me Up	Jason Donovan	06.1989	1[2][10]	-	PWL PWL 39	[written by Peter Udell, Gary Geld][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
Every Day (I Love You More)/I Guess She Never Loved Me	Jason Donovan	09.1989	2[9]	-	PWL PWL 43	[written by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
When You Come Back to Me	Jason Donovan	12.1989	2[11]	-	PWL PWL 46	[gold-UK][written by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
Hang On To Your Love/You Can Depend On Me	Jason Donovan	04.1990	8[7]	-	PWL PWL 51	[written by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
Another Night	Jason Donovan	06.1990	18[5]	-	PWL PWL 58	[written by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
Rhythm of the Rain / Story of My Life	Jason Donovan	09.1990	9[6]	-	PWL PWL 60	[written by John C. Gummoe][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
I'm Doing Fine	Jason Donovan	10.1990	22[6]	-	PWL PWL 69	[written by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
RSVP	Jason Donovan	05.1991	17[5]	-	PWL PWLT 80	[written by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
Any Dream Will Do/Close Every Door	Jason Donovan	06.1991	1[2][12]	-	Really Useful RUR 7	[gold-UK][written by Andrew Lloyd Webber, Tim Rice ][produced by Nigel Wright][piosenka z musicalu "Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat"]
Happy Together	Jason Donovan	08.1991	10[6]	-	PWL PWL 203	[written by Alan Gordon,Garry Bonner][produced by Mike Stock,Matt Aitken,Pete Waterman]
Joseph Mega Remix	Jason Donovan With Original London Cast Of Joseph And The Amazing Technicolor Dreamcoat	08.1991	13[8]	-	Really Useful RUR 9	[written by Andrew Lloyd Webber,Tim Rice][produced by Andrew Lloyd Webber]
Mission Of Love/Whenever The Sun Goes Down	Jason Donovan	07.1992	26[4]	-	Polydor 863 285-2	[written by R. St. John/G. MacFarlane/C. James ][produced by Phil Thornalley]
As Time Goes By	Jason Donovan	11.1992	26[6]	-	Polydor 861 107-2	[produced by Paul Staveley O'Duffy][oryginalnie nagrana przez Jacquesa Renarda w 1931r]
All Around The World/Sweet Hello, Sad Goodbye	Jason Donovan	08.1993	27[2]	-	Polydor 859 296-7	[written by Nik Kershaw][produced by Paul Staveley O'Duffy]
Share My World	Jason Donovan	06.2007	118[1]	-	ZJA	-

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Ten Good Reasons	Jason Donovan	05.1989	1[2][54]	-	PWL HF 7	[5x-platinum-UK][produced by Stock, Aitken and Waterman]
Between the Lines	Jason Donovan	05.1990	2[26]	-	PWL HF 14	[platinum-UK][produced by Stock, Aitken and Waterman]
Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat (Cast Recording)	various	08.1991	1[2][38]	-	Really Useful/Polydor 5111301	[produced by Andrew Lloyd Webber , Nigel Wright ]
Greatest Hits	Jason Donovan	09.1991	9[17]	-	PWL HF 20	[produced by Stock, Aitken and Waterman]
All Around the World	Jason Donovan	05.1993	27[2]	-	Polydor 8477452	[produced by Paul Staveley O'Duffy, Phil Thornalley, Stock Aitken Waterman]
Greatest Hits	Jason Donovan	12.2006	80[3]	-	EMI 3851122	[produced by Stock, Aitken and Waterman]
Let It Be Me	Jason Donovan	11.2008	28[6]	-	Decca 4781029	[produced by Brian Rawling , Paul Meehan]
Soundtrack Of The 80s	Jason Donovan	10.2010	20	-	UMTV 2745944	-
Sign of Your Love	Jason Donovan	03.2012	36[1]	-	Polydor 2794133	-

Dave Dobbyn

Dave Dobbyn, (ur. 3 stycznia 1957r w Auckland) jest wielokrotnie nagradzanym muzykiem nowozelandzkim , piosenkarzem i producentem muzycznym. W początkach kariery był członkiem rockowej grupy The Dudes i głównym twórcą w DD Smash, ale od tego czasu wydaje solowe płyty.
 
Pierwsze sukcesy odnosił z zespołem rockowym, Th' Dudes, do której dołączył wkrótce po opuszczeniu Sacred Heart College w dzielnicy Glen Innes,w Auckland. Przebój grupy "Be Mine Tonight" zdobył miano singla roku, w 1979 roku w Nowej Zelandii.Po Th 'Dudes Dobbyn utworzył grupę pop DD Smash. Pierwszy album zespołu Cool Banany zadebiutował w Nowej Zelandii na szczycie listy przebojów. Przebojowe single grupy to "Devil You Know", "Outlook for Thursday", i "Whaling".
 
Po opuszczeniu DD Smash Dobbyn rozpoczął karierę solową, pisząc muzykę do animowanego filmu fabularnego Footrot Flats: The Dog's Tale w 1986 roku. Film przyniósł dwa przebojowe single: "Oughta Be in Love" oraz "Slice of Heaven", nagrany z zespołem Herbs. Po premierze filmu, "Slice of Heaven" stała się jedną z najbardziej znanych piosenek Dobbyna , często wykorzystywaną w reklamach turystyki na antenie australijskiej telewizji, zachęcająca ludzi do odwiedzenia Nowej Zelandii.
 
Od 1988 Dobbyn wydał sześć solowych albumów i kompilacji. Albumy solowe zawierają amerykańskie nagrania Dobbyna,Lament for the Numb wyprodukował Mitchell Froom i następny w 1994r Twist, wyprodukowany przez wokalistę i autora tekstów Neila Finna.
 
Szlagier Dobbyna,"Loyal" (1988),był używany jako hymn reprezentacji Nowej Zelandii w regatach America's Cup.Był również producentem albumów australijskiego piosenkarza Granta McLennana i , między innymi, Jenny Morris, Gyan i Bic Runga. Koncertował także z Runga i Timem Finnem, co zostało upamiętnione upamiętnione w 2000r albumem Together in Concert: Live.
Duże uznanie krytyki i popularność wśród słuchaczy przyniosła mu płyta Available Light wydana w 2005r. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Slice of Heaven	Dave Dobbyn with Herbs	09.1986	1[4][27]	1[8][25][gold]	CBS 650333 7/CBS Magpie 1	-
You Oughta Be Love	Dave Dobbyn	12.1986	63[15]	2[12]	CBS 650898 7/CBS Magpie 2	-
Love You Like I Should	Dave Dobbyn	03.1988	70[10]	7[11]	CBS 651377 7/CBS Magpie 651377	-
Loyal	Dave Dobbyn	07.1988	70[9]	19[7]	CBS 651558 7/CBS Magpie 651558	-
Space Junk	Dave Dobbyn and the Lunnettes	08.1989	-	32[2]	-/CBS 655132	-
Shakey Isles	Dave Dobbyn	12.1991	-	26[10]	-/Warner 903175718	-
Maybe the Rain	Dave Dobbyn	07.1993	-	40[2]	-/Warner 450992331	-
Language	Dave Dobbyn	09.1994	-	4[17]	-/CBS 660765	-
Lap of the Gods	Dave Dobbyn	01.1995	-	13[8]	-/CBS 660956	-
Naked Flame	Dave Dobbyn	07.1995	-	20[5]	-/CBS 661431	-
Poor Boy	ENZSO feat. Dave Dobbyn	04.1996	-	29[3]	-/CBS 663057	-
Beside You	Dave Dobbyn	06.1999	-	28[6]	-/CBS 667400	-
Welcome Home	Dave Dobbyn	05.2005	-	10[17]	-/Sony 675959	-
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Footrot Flats: The Dog's Tale	Dave Dobbyn	12.1986	22[19]	5[12]	CBS 450468 1/-	-
Loyal	Dave Dobbyn	04.1988	75[7]	9[17][2x-platinum]	CBS 460655 1/CBS 460655	-
Lament For The Numb	Dave Dobbyn	08.1993	-	13[8]	-/Warner 450992330	-
The Dave Dobbyn Collection	Dave Dobbyn	11.1993	-	4[18][2x-platinum]	-/Festival C 30 733	-
Twist	Dave Dobbyn	12.1994	-	8[32][platinum]	-/Sony 477792	-
The Islander	Dave Dobbyn	08.1998	-	1[1][11][platinum]	-/Sony 491450	-
Overnight Success - The Definitive Dave Dobbyn Collection	Dave Dobbyn	11.1999	-	4[21][6x-platinum]	-/Sony 496084	-
Hopetown	Dave Dobbyn	08.2000	-	9[8][gold]	-/Sony 498886	-
Together In Concert: Live	Dave Dobbyn	11.2000	-	2[22][5x-platinum]	-/Sony 501140	-
Available Light	Dave Dobbyn	06.2005	-	3[22][platinum]	-/Sony 520267	-
Anotherland	Dave Dobbyn	09.2008	-	2[6]	-/-	-
Beside You: 30 Years Of Hits	Dave Dobbyn	11.2009	-	4[18]	-/-	-

Jimmy Dorsey

Ur. 29.02.1904 w Shenandoah w stanie Pensylwania (USA), zm. 12.06.1957r. Od najwcześniejszego dzieciństwa miał kontakt z muzyką. Początkowo poznawał instrumenty blaszane, ale później zdecydował się na stroikowe, szczególną uwagę poświęcając klarnetowi i saksofonowi altowemu.

Właśnie na tych instrumentach dał się poznać w pierwszych profesjonalnych formacjach. Później wraz z bratem Tommym prowadził Dorseys Novelty Six (znanej później pod nazwą Dorseys Wild Canaries), jedną z pierwszych formacji, której koncerty transmitowało radio.

Później Jimmy współpracował z wieloma znanymi zespołami i liderami, jak California Ramblers, Jean Goldkette, Paul Whiteman, Red Nichols i Ted Lewis. Wiele też nagrywał, często w towarzystwie Nicholsa i Bixa Beiderbecke'a. W 1934 bracia założyli cieszącą się ogromną popularnością Dorsey Brothers Orchestra. Niestety, pomiędzy braćmi dochodziło do ciągłych spięć, czasem bardzo ostrych i w końcu, w maju 1935, po kłótni przy odsłoniętej kurtynie podczas występu w Glen Island Casino, Tommy odszedł, zostawiając Jimmy'emu władzę nad orkiestrą.

Orkiestra Jimmy'ego Dorseya należała do najświetniejszych białych orkiestr ery swingu, m.in. dzięki temu, że tkwiąc mocno w najczystszym, żywiołowym jazzie, potrafiła dostosować się do populistycznych brzmień i nastrojów. Świadczy o tym na przykład seria przebojów orkiestry zaaranżowanych przez Tuttiego Camarata. Mając do dyspozycji zaledwie trzy minuty radiowej transmisji, Camarat podał w pigułce wszystkie zalety orkiestry: wpierw w jego aranżacji słychać śpiewaka orkiestry Boba Eberly'ego we fragmencie ballady, potem solo lidera na alcie w szalonym tempie, w końcu zmysłowy rozdzierający duszę lament śpiewaczki Helen O'Connell. Podobne nagrania zapewniły Dorseyowi ogromne powodzenie i jeszcze większą popularność.

W połowie lat 40-tych jego orkiestra należała do najpopularniejszych big-bandów w Ameryce. Dzięki takiej pozycji udało się przetrzymać nawet zmierzch ery swingu lat 40-tych, kiedy rozpadło się wiele innych doskonałych big-bandów.

W 1953 Jimmy postanowił wrócić do brata, który natychmiast przywrócił swojej nadal popularnej orkiestrze dawną nazwę The Dorsey Brothers Orchestra. Jimmy rozwiązał orkiestrę dopiero po śmierci brata. Był rzadkiej klasy solistą i jednym z najlepszych saksofonistów tamtej epoki oraz wzorem dla wielu wykonawców swojej i następnych generacji.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
You Let Me Down / Where Am I?	Jimmy Dorsey	12.1935	-	19[2]	Decca 602	[piosenka z filmu "Stars over Broadway"][vocal:Bob Eberly]
You	Jimmy Dorsey	05.1936	-	5[6]	Decca 764	[piosenka z filmu "The Great Ziegfield"][vocal:Bob Eberly]
Is It True What They Say About Dixie? / Welcome Stranger	Jimmy Dorsey	05.1936	-	1[4][10];B:18[1]	Decca 768	[vocal:Bob Eberly][B:vocal:Kay Weber]
What's the Reason (I'm Not Pleasin' You) / Wah Hoo	Jimmy Dorsey	06.1936	-	19[1]	Decca 762	-
Pennies From Heaven / One Two Button Your Shoes	Jimmy Dorsey	12.1936	-	19[1]	Decca 951	[tytułowa piosenka z filmu][vocal:Bob Eberly]
The Love Bug Will Bite You (If You Don't Watch Out) / Listen to the Mocking Bird	Jimmy Dorsey	05.1937	-	6[8]	Decca 1187	[vocal:Ray McKinley]
How'd Ya Like to Love Me / I Fall in Love With You Every Day	Jimmy Dorsey	03.1938	-	4[12];B:3[7]	Decca 1671	[ piosenki z filmu "College swing"][vocal:Don Mattison]
Love Walked In / At a Perfume Counter (On the Rue de la Paix)	Jimmy Dorsey	03.1938	-	7[7];B:9[4]	Decca 1724	[ piosenka z filmu "Goldwyn Follies"][vocal:Bob Eberly]
At Your Beck and Call / Who Do You Think I Saw Last Night	Jimmy Dorsey	05.1938	-	10[3]	Decca 1784	[vocal:Don Mattison]
John Silver / That Feeling Is Gone	Jimmy Dorsey	06.1938	-	13[2]	Decca 1860	-
There's a Faraway Look in Your Eyes / I Hadn't Anyone Till You	Jimmy Dorsey	08.1938	-	16[4]	Decca 1834	[vocal:Bob Eberly]
Change Partners / The Yam	Jimmy Dorsey	10.1938	-	1[2][12]	Decca 2002	[piosenka z filmu "Carefree"][vocal:Bob Eberly]
I Haven't Changed a Thing / Lilly-Ka-Lee	Jimmy Dorsey	10.1938	-	12[8]	Decca 1961	[vocal:June Richmond]
(I'm Afraid) The Masquerade Is Over / Let's Stop the Clock	Jimmy Dorsey	03.1939	-	4[12]	Decca 2293	-
Deep Purple / Fate	Jimmy Dorsey	03.1939	-	2[7]	Decca 2295	-
I Get Along Without You Very Well / It's Anybody's Moon	Jimmy Dorsey	03.1939	-	9[5]	Decca 2322	-
Our Love / All of Me	Jimmy Dorsey	05.1939	-	4[2]	Decca 2352	[vocal:Bob Eberly]
I Poured My Heart Into a Song / An Old Fashioned Tune Is Always New	Jimmy Dorsey	07.1939	-	13[2]	Decca 2553	[piosenka z filmu "Second fiddle"][vocal:Bob Eberly]
Especially for You / Back to Back	Jimmy Dorsey	07.1939	-	10[7]	Decca 2554	[vocal:Helen O'Connell]
Stairway to the Stars / Whisper While We Dance	Jimmy Dorsey	08.1939	-	8[5]	Decca 2567	[adaptacja instrumentalnego utworu "Park Avenue Fantasy"]
So Many Times / Take a Tip From the Whippoorwill	Jimmy Dorsey	11.1939	-	20[1]	Decca 2727	-
I Didn't Know What Time It Was / Love Never Went to College	Jimmy Dorsey	12.1939	-	13[2]	Decca 2813	[piosenka z musicalu na Broadway'u "Too many girls"]
On a Little Street in Singapore / My Silent Mood	Jimmy Dorsey	01.1940	-	13[3]	Decca 2838	-
The Breeze and I / Little Curly Hair in a High Chair	Jimmy Dorsey	07.1940	-	1[1][10]	Decca 3150	[written by Ernesto Lecuona / Al Stillman][adaptacja hiszpańskiej pieśni "Andalucia"][#8 hit for Caterina Valente in 1955][vocal:Bob Eberly]
Six Lessons From Madame La Zonga / Boog It	Jimmy Dorsey	08.1940	-	4[3]	Decca 3152	[written by James V. Monaco / Charles Newman][vocal:Helen O'Connell]
All This and Heaven Too / If I Forget You	Jimmy Dorsey	08.1940	-	20[1]	Decca 3259	[written by Eddie DeLange / Jimmy VanHeusen][tytułowa piosenka z filmu][vocal:Bob Eberly]
You've Got Me This Way/The Bad Humor Man	Jimmy Dorsey	01.1941	-	16[1];B:19[1]	Decca 3435	[piosenki z filmu "You'll find out"][vocal:Helen O'Connell]
I Hear a Rhapsody / The Mem'ry of a Rose	Jimmy Dorsey	01.1941	-	3[10]	Decca 3570	[vocal:Bob Eberly]
High on a Windy Hill / I Understand	Jimmy Dorsey	02.1941	-	7[1];B:14[11]	Decca 3585	[written by James V. Monaco / Charles Newman][vocal:Bob Eberly]
Tonight (Perfidia) / Contrasts	Jimmy Dorsey	03.1941	-	15[2]	Decca 3198	[written by Lew Brown, Buddy DeSylva, Ray Henderson][#15 hit for The Ventures in 1960]
Amapola (Pretty Little Poppy) / Donna Maria	Jimmy Dorsey	03.1941	-	1[10][14]	Decca 3629	[gold][written by Albert Gamse / Jose Maria LaCalle][adaptacja hiszpańskiej pieśni][piosenka z filmu "First love"][#63 hit for Jacky Noguez in 1960][vocal:Bob Eberly,Helen O'Connell]
Green Eyes/Maria Elena	Jimmy Dorsey	05.1941	-	1[4][21];B:1[2][17]	Decca 3698	[gold][written by Nilo Menendez / Eddie Rivera / Adolfo Utrera / Eddie Woods][B:written by Lorenzo Barcelata / Bob Russell][B: #6 hit for Los Indios Tabajaros][vocal:Bob Eberly,Helen O'Connell]
My Sister and I / In the Hush of the Night	Jimmy Dorsey	05.1941	-	1[2][10]	Decca 3710	[written by Alex Kramer / Joan Whitney / Hy Zaret][vocal:Bob Eberly]
Yours / When the Sun Comes Out	Jimmy Dorsey	05.1941	-	2[13]	Decca 3657	[written by Albert Gamse / Gonzalo Roig / Jack Sherr][vocal:Bob Eberly,Helen O'Connell]
The Things I Love / Once and for All	Jimmy Dorsey	07.1941	-	7[3]	Decca 3737	[vocal:Bob Eberly][#60 hit for The Fidelity in 1958]
Blue Champagne / All Alone and Lonely	Jimmy Dorsey	08.1941	-	1[1][14]	Decca 3775	[written by Jimmy Eaton / Frank Ryerson / Grady Watts][vocal:Bob Eberly]
Jim / A New Shade of Blue	Jimmy Dorsey	10.1941	-	5[9]	Decca 3963	[vocal:Bob Eberly,Helen O'Connell]
Time Was / Isle of Pines	Jimmy Dorsey	10.1941	-	10[1]	Decca 3859	[written by Gabriel Luna / Miguel Prado / Bob Russell][vocal:Bob Eberly,Helen O'Connell]
I Said No/This Is No Laughing Matter	Jimmy Dorsey	01.1942	-	10[1];B:19[1]	Decca 4102	[piosenka z filmu Sweater girl"][vocal:Bob Eberly,Helen O'Connell]
(There'll Be Blue Birds Over) The White Cliffs of Dover / I Got It Bad and That Ain't Good	Jimmy Dorsey	02.1942	-	16[1]	Decca 4103	[vocal:Bob Eberly]
Arthur Murray Taught Me Dancing in a Hurry / Not Mine	Jimmy Dorsey	03.1942	-	19[1]	Decca 4122	[written by Johnny Mercer / Victor Schertzinger][vocal: Helen O'Connell]
Tangerine / Ev'rything I Love	Jimmy Dorsey	04.1942	-	1[6][15]	Decca 4123	[written by Gabriel Luna / Miguel Prado / Bob Russell][vocal:Bob Eberly,Helen O'Connell][#18 hit for Salsoul Orchestra in 1975][piosenka z filmu "The Fleet's"]
I remember you/If you build a better mousetrap	Jimmy Dorsey	04.1942	-	9[1]	Decca 4132	[written by Johnny Mercer / Victor Schertzinger][vocal:Bob Eberly][#42 hit for Ada Jones in 1909;#5 hit for Frank Ifield in 1965][piosenka z filmu "The Fleet's"]
Jersey bounce/My little cousin	Jimmy Dorsey	06.1942	-	9[1]	Decca 4288	-
Always in My Heart / Last Night I Said a Prayer	Jimmy Dorsey	06.1942	-	20[1]	Decca 4277	[written by Kim Gannon / Ernesto Lecuona][vocal:Bob Eberly][tytułowa piosenka z filmu][#82 hit for Los Indios Tabajaras in 1964]
This is worth fighting for/Take me	Jimmy Dorsey	07.1942	-	17[5];B:17[4]	Decca 18 376	[piosenka z filmu "When Johnny comes marching home"][vocal:Bob Eberly],[B:vocal:Helen O'Connell]
My devotion/Sorghum switch	Jimmy Dorsey	08.1942	-	10[1]	Decca 18 372	[vocal:Bob Eberly]
Brazil [Aquarela do Brasil]/Daybreak	Jimmy Dorsey	12.1942	-	17[3];B:19[1]	Decca 18 460	[written by Ary Barroso / Bob Russell][vocal:Bob Eberly,Helen O'Connell][piosenka z filmu "Saludos amigos"][# 11 hit for Ritchie Family in 1975]
Ev'ry night about this time/I'm getting tired so I can sleep	Jimmy Dorsey	10.1942	-	20[1]	Decca 18 462	[vocal:Bob Eberly]
Let's get lost/Murder he says	Jimmy Dorsey	05.1943	-	14[3]	Decca 18 532	[vocal:Bob Eberly][piosenka z filmu "Happy-Go-Lucky"]
They're Either too Young or too Old / Star Eyes	Jimmy Dorsey	12.1943	-	2[9];B:3[13]	Decca 18 571	[written by Frank Loesser / Arthur Schwartz][B:written by Gene DePaul / Don Raye][vocal:Bob Eberly,Kitty Kallen][piosenka z filmu "Thank your lucky stars"][B:piosenka z filmu "I dood it"]
Bésame Mucho (Kiss Me Much) / My Ideal	Jimmy Dorsey	01.1944	-	1[7][23];B:5[11]	Decca 18 574	[gold][written by Sunny Skylar / Consuelo Velazquez][B:written by Newell Chase / Leo Robin / Richard Whiting][vocal:Bob Eberly,Kitty Kallen][#70 hit for Coasters in 1960][B:#12 hit for Maurice Chevalier in 1931]
When They Ask About You / My First Love	Jimmy Dorsey	02.1944	-	4[16];B:22[1]	Decca 18 582	[written by Sam Stept][vocal:Bob Eberly,Kitty Kallen][piosenka z filmu "Stars on parade"]
Holiday for strings/Ohio	Jimmy Dorsey	04.1944	-	13[2]	Decca 18 593	[written by David Rose]
An hour never passes/Two again	Jimmy Dorsey	09.1944	-	17[2]	Decca 18 616	[vocal:Gladys Tell]
Moon on my pillow/Sweet dreams,sweetheart	Jimmy Dorsey	12.1944	-	24[1]	Decca 18 627	[piosenka z filmu "She has what it takes"][vocal:Teddy Walters]
I Should Care/Twilight Time	Jimmy Dorsey	04.1945	-	13[2]	Decca 18 656	[written by Sammy Cahn / Axel Stordahl / Paul Weston][vocal:Teddy Walters][piosenka z filmu "Thrill of a romance"]
There! I've Said It Again/Dream	Jimmy Dorsey	06.1945	-	8[6];B:13[3]	Decca 18 670	[# 1 hit for Bobby Vinton in 1964][B:# 19 hit for Betty Johnson in 1958][vocal:Teddy Walters]
Can't You Read Between the Lines? / Negra Consentida	Jimmy Dorsey	06.1945	-	8[1]	Decca 18 676	[vocal:jean Cromwell]
Give me the simple life/It's the talk of the town	Bing Crosby and Jimmy Dorsey and His Orchestra	01.1946	-	16[1]	Decca 23 469	[piosenka z filmu "Wake up and dream"]
Doin' What Comes Natur'lly / All That Glitters Is Not Gold	Jimmy Dorsey	06.1946	-	8[10]	Decca 18 872	[vocal:Dee Parker][piosenka z musicalu na Broadway'u "Annie get your gun"]
The Whole World Is Singing My Song / Apache Serenade	Jimmy Dorsey	12.1946	-	12[1]	Decca 18 917	[vocal:Bob Carroll]
Heartaches / There Is No Greater Love	Jimmy Dorsey	03.1947	-	11[1]	MGM 10001	[vocal:Bob Carroll,Dee Parker][#12 hit for Guy Lombardo in 1931;#7hit for The Marcels in 1961]
Ballerina / (Love's Got Me in a) Lazy Mood	Jimmy Dorsey	01.1948	-	10[1]	MGM 10005	[vocal:Bob Carroll][#18 hit for Nat "King" Cole in 1957]
Johnson Rag/Charley, My Boy	Jimmy Dorsey	01.1950	-	13[11]	Columbia 38 649	[written by Guy Hall / Henry Kleinkauf / Jack Lawrence][vocal:Claire "Shanty" Hogan]
Rag Mop / Six Times a Week	Jimmy Dorsey	03.1950	-	15[5]	Columbia 38 710	[written by Deacon Anderson / Johnnie Lee Wills][vocal:Claire "Shanty" Hogan]
So Rare / Sophisticated Swing	Jimmy Dorsey	02.1957	-	2[38]	Fraternity 755	[gold][written by Jerry Herst / Jack Sharpe][#1 hit for Guy Lombardo in 1937]
June Night / Jay-Dee's Boogie Woogie	Jimmy Dorsey	08.1957	-	21[11];B:77[9]	Fraternity 777	[written by Abel Baer / Cliff Friend]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Latin American Favorites	Jimmy Dorsey	05.1946	-	4[1]	Decca 427	-
Dixie by Dorsey	Jimmy Dorsey	01.1950	-	4[34]	Columbia 6095	-
The Fabulous Jimmy Dorsey	Jimmy Dorsey	10.1957	-	19[4]	Fraternity 1008	-
The Fabulous Jimmy Dorsey in Hi-Fi	Jimmy Dorsey & Tommy Dorsey	05.1958	-	15[6]	Columbia 1190	-

Harold Dorman

Harold Dorman (ur. 23 grudnia 1926r - zm. 8 października 1988r), amerykański piosenkarz rock and rollowy i autor tekstów.
 
Harold Kenneth Dorman urodził się w Drew, Mississippi . Napisał piosenkę "Mountain of Love", która została wydana jako singel w 1960 roku dla wytwórni Rita. Piosenka stała się hitem w USA, osiągając # 7 na liście przebojów Black Singles i 21 na Billboard Hot 100 .Choć był to jedyny hit Dormana to piosenka okazała się na tyle popularna ,że nagrali jej covery minn. Charley Pride, Johnny Rivers, Ronnie Dove [wszystkie trafiły na Hot 100 Singles Chart], a także przez Bruce Springsteena, The Beach Boys, Tommy Casha i Narvel Felts.
 
Dorman zmarł w październiku 1988 r., w wieku 61 lat . Bear Family Records pośmiertnie wznowiła album Dormana w 1999 roku. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Mountain of Love / To Be With You	Harold Dorman	02.1960	-	21[19]	Rita 1003	[written by Harold Dorman]

Do-Re-Mi

Do-Re-Mi aka Do-Re-Mi-Re-Mi był australijskim zespołem pop rockowym założonym w Sydney w 1981 roku, kiedy do Deborah Conway (wokal) i Dorland Bray (perkusja, instrumenty perkusyjne, wokal) dołączyła Helen Carter (gitara basowa, śpiew) a później Stephen Philip (gitara).
 
Są jedną z najbardziej szanowanych i popularnych grup post-punkowych w Australii;nagrał debiutancką EP-kę w 1982 roku dla niezależnej wytwórni Green Records.
 
Conway i Bray wcześniej występowali z zespołem z Melbourne,The Benders razem z Neville Aresca, Les Barkerem, Johnem Campbellem, Danielem Solowiejem i Gregiem Thomasem.Bray jeszcze wcześniej był w grupie punk rockowej News.Zespół wykonywał głównie materiał napisany przez Conway'a i Thomasa oraz covery Devo i Blondie.Carter póżniej stał się członkiem zespołu punkowego Friction, Philip był gitarzystą Thought Criminals , a także muzykiem sesyjnym.
 
Bray i Conway zdecydowali się opuścić Melbourne i przenieść do Sydney w 1981 roku. Założyli zespół Do-Re-Mi z Carterem i zaczęli pisać piosenki. W lipcu 1982 roku nagrali kilka utworów na ich debiutancką EP-kę dla dla niezależnej wytwórni Green Records.
 
Kolejną EP-kę The Waiting Room zespół nagrał w 1983 roku, ale nie odniosła ona żadnych sukcesów na listach przebojów. Podpisali kontrakt nagraniowy z Virgin Records i udali się do Londynu, aby nagrać swój pierwszy LP, Domestic Harmony w 1985 roku ,ktory wyprodukował Gavin MacKillop .Na tej płytce zawarta jest ich najbardziej znana piosenka "Man Overboard", która była niespodzianką 1985 roku trafiając na Top5 listy przebojów.Ich kolejny singiel i drugi album ,The Happiest Place in Town wyprodukowany przez Martina Rushenta,nie odniosły sukcesów na listach przebojów. Po tym jak Conway zaproponowano kontrakt solowy w Virgin Records, Do-Re-Mi został rozwiązany pod koniec 1988 r. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
Man Overboard / Fish Tank / Black Crocodiles	Do-Re-Mi	06.1985	5[18]	-	Virgin VOZ 003	-
Idiot Grin / No Fury	Do-Re-Mi	09.1985	43[9]	-	Virgin VOZ 006	-
Warnings Moving Clockwise / Disneyland / Standing on Wires	Do-Re-Mi	12.1985	72[78]	-	Virgin VOZ 009	-
Guns & Butter / Bill the Cat	Do-Re-Mi	11.1986	48[11]	-	Virgin VOZ 011	-
Adultery / Deep Blue Sea	Do-Re-Mi	10.1987	27[18]	-	Virgin VOZ 1005	-
King of Moomba / Tearing Up the Carpet	Do-Re-Mi	02.1988	52[10]	-	Virgin VOZ 027	-
Haunt You	Do-Re-Mi	05.1988	91[3]	-	Virgin VOZ 030	-
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
Domestic Harmony	Do-Re-Mi	08.1985	6[22]	-	Virgin VOZ 2001	-
The Happiest Place in Town	Do-Re-Mi	02.1988	24[16]	-	Virgin V 2467	-

Doors

"Gdyby drzwi percepcji zostały odblokowane, człowiek mógłby widzieć wszystkie rzeczy takimi, jakimi są naprawdę — nieskończonymi." Ten cytat z poety Williama Blake'a stał się inspiracją dla Jima Morrisona (właśc. James Douglas Morrison, ur. 8.12.1943 r. w Melbourne w stanie Floryda, USA, zm. 3.07.1971 r. w Paryżu, Francja), studenta sztuki teatralnej na University of California i początkującego muzyka. Jego marzenie o zespole rockowym o nazwie "The Doors" ziściło się w sierpniu 1965 r., gdy swemu koledze ze studiów Rayowi Manzarkowi (właśc. Raymond Daniel Manzarek ur. 12.02.1939 r. w Chicago w stanie Illinois, USA; klawisze) zaśpiewał surową wersję kompozycji "Moonlight Drive". Zauroczony Manzarek zaprosił Morrisona do swojej studenckiej grupy rhythm and bluesowej — Rick And The Ravens, w której występowali także dwaj bracia organisty — Jim i Rick.

Później Ray zwerbował jeszcze perkusistę Johna Densmore'a (ur. 1.12.1945 roku w Los Angeles w stanie Kalifornia, USA) i tak zestawiony skład nagrał w sławnym studio World Pacific sześć piosenek Morrisona. W czasie sesji opracowanych zostało kilka kompozycji, nagranych później przez zespół powtórnie, w tym "Summer's Almost Gone" i "End Of The Night". Braciom Manzarka nie podobały się nowe utwory, co spowodowało ich odejście z zespołu. Ich miejce zajął Robbie Krieger (ur. 8.01.1946 r. w Los Angeles), twórczy gitarzysta, którego Densmore poznał w centrum medytacyjnym. Morrisonowi przypadła teraz rola wokalisty, a grupa na serio zabrała się za próby.

Pierwszą siedzibą The Doors był klub London Fog przy Sunset Strip, skąd wkrótce przenieśli się do prestiżowego Whiskey-A-Go-Go. Zwolniono ich jednak stamtąd, gdy pewnego wieczoru wykonali wywołującą dreszcz kompozycję Morrisona "The End", z tekstem nawiązującym do kompleksu Edypa. Jej pełny tekst okazał się zbyt śmiały dla bojaźliwych właścicieli klubu. Notowania zespołu w środowisku muzycznym jednak rosły. Ich miejscowi konkurenci, grupa Love, mająca kontrakt z wytwórnią Elektra Records, zarekomendowała The Doors dyrektorowi wytwórni Jacowi Holtzmanowi. Ten, mimo początkowego wahania, podpisał z zespołem kontrakt w 1966 r.

Wydany w następnym roku album - The Doors ukazał grupę o wielu kontrastowych inspiracjach. Wysokie brzmienie organów Manzarka (który przy pomocy oddzielnej klawiatury wykonywał również partie basisty) przypominało wszechobecny kilka miesięcy wcześniej styl garażowy. W pełni objawiła się już jednak płynna gra gitarowa Kriegera i pełne fantazji partie perkusyjne Densmore. Siły tak wyjątkowym kompozycjom jak pulsująca "Break On Through" i 11-minutowa wersja "The End" dodawał uderzający, dramatyczny głos Morrisona. Wielość inspiracji grupy podkreślały nowe wersje znanych utworów, w tym "Back Door Man" Willie Dixona i "Alabama Song (Whisky Bar)" Bertolta Brechta i Kurta Weilla.

Największą popularność zdobyło jednak nagranie "Light My Fire", które po skróceniu z 7-minutowego oryginału doszło do 1. miejsca w USA. Piosenka ta, łączącą w swej ognistej wizji erotyzm - ze śmiercią, stała się prawdziwym rockowym klasykiem. Jej sukces stworzył jednak nowe problemy. The Doors uważani przez jednych za undergroundowych bohaterów, przez innych oskarżani byli o deprawację młodzieży. Te rozdźwięki bardzo ciążyły Morrisonowi, który chciał być postrzegany jako ambitny i poważny artysta. Na drugim albumie Strange Days znalazło się m.in. nagranie "When The Music's Over", kolejny rozbudowany utwór, wyznaczający kanon zespołu.

Następne sukcesy przyniosły grupie nagrania "People Are Strange", które zahaczyło o Top 20, oraz porywające "Hello I Love You", które dało im w 1968 r. 1. miejsce w zestawieniach. Piosenka ta stała się też pierwszym dużym brytyjskim hitem zespołu, choć nieco blasku odebrał jej pozew sądowy Raya Daviesa z grupy The Kinks, który twierdził, że była plagiatem jego własnej kompozycji "All Day And All Of The Night".

Pozew sądowy zbiegł się w czasie z pierwszym europejskim tournee The Doors. Ich trasie poświęcony był duży telewizyjny film dokumentalny "The Doors Are Open", koncentrujący się na wspaniałym występie grupy w Chalk Farm Roundhouse w Londynie. Zespół przedstawił szereg nagrań z trzeciego longplaya Waiting For The Sun, w tym deklamacyjny utwór "Five To One" i gorący protest-song "The Unknown Soldier", do którego powstał też wstrząsający promocyjny film.

Kolejny album - The Soft Parade , na którym sekcja instrumentów dętych maskowała kilka słabych piosenek, był dużym rozczarowaniem, choć zmysłowa piosenka "Touch Me" doszła w USA do Top 3, a inna - "Wishful Sinful" do Top 50.

Ciągły sukces komercyjny wywierał dalszą presję na Morrisona, który coraz wyraźniej przejawiał frustrację swą rolą rockowego idola. Jego anty-autorytaryzm w połączeniu z prowokacyjnym zachowaniem i przywiązaniem do alkoholu i narkotyków tworzył osobowość nękaną zwątpieniem i cynizmem. Do apogeum jego konfrontacji z "przeciętną" Ameryką doszło 1 marca 1969 r., gdy po koncercie w hali Dinner Key w Miami piosenkarz został oskarżony o ekshibicjonizm oraz lubieżne i gorszące zachowanie. Choć Morrisona uwolniono później od wszystkich cięższych oskarżeń, incydent załamał karierę zespołu, powodując odwołanie koncertów w ciągu kilku następnych miesięcy.
Paradoksalnie wpłynęło to jednak na powtórne rozbudzenie kreatywności grupy. Doskonały, czerpiący z rhythm and bluesa longplay Morrison Hotel dorównywał ich najlepszym wczesnym nagraniom. Znalazły się na nim choćby tak ważne utwory "Roadhouse Blues" i "You Make Me Real".

Wydany kilka miesięcy później koncertowy album Absolutely Live, zebrany z nagrań z różnych występów, sprawiał wrażenie jednorodnego zbioru, ukazując siłę i sprawność zespołu. W marcu 1971 r. na rynku ukazały się pierwsze tomiki z poezjami Morrisona - The Lords i The New Creatures (wyd. polskie: "Władcy/Nowe stworzenia" — "Rock-Serwis", 1993; przyp. red.). Jim czerpał teraz więcej satysfakcji z tej bardziej osobistej dziedziny sztuki. Po ukończeniu sesji do nowego albumu, ostatniego sygnowanego przez Elektrę, wyjechał do Paryża w nadziei podjęcia tam kariery literackiej, porzucając zupełnie muzykę. Lata hedonistycznego nadmiaru w korzystaniu z życia wystawiły mu jednak tragiczny rachunek. 3 lipca 1971 r. jego wieloletnia dziewczyna Pamela Courson znalazła go martwego w wannie. Oficjalnie za przyczynę zgonu uznano atak serca.
 
L.A. Woman - ostatni album nagrany przez Morrisona z The Doors - okazał się jednym z największych osiągnięć grupy. Powstał w zaciszu własnego studia zespołu, co zaowocowało wspaniałymi utworami, z "Riders On The Storm" na czele. Tajemniczy nastrój i dyskretny akompaniament uczyniły z niego ponadczasowy klasyk. Pozostali członkowie grupy zachowali nazwę The Doors. Nagrali dość obiecujący album Other Voices, ale kolejny - Full Circle był bardzo nieudany i zespół wkrótce uległ rozwiązaniu.

Densmore i Krieger założyli formację The Butts Band, z którą nagrali dwa albumy, po czym każdy z nich poszedł własną drogą. Manzarek podejmował się różnych zadań, jako wykonawca, producent lub menedżer. Nad wszystkim ciążyło jednak widmo The Doors. W ciągu dekady zainteresowanie grupą rozkwitło. W 1978 r. pozostałe trio stworzyło muzykę do cyklu recytacji poetyckich Morrisona, nagranych w trakcie sesji do L.A. Woman. Powstały w ten sposób album An American Prayer odniósł duży sukces i utorował drogę kolejnym nagraniom archiwalnym, takim jak Alive She Cried i The Doors Live At The Hollywood Bowl- zbiorom wykonań koncertowych.

Do dalszego rozbudzenia zainteresowania dziedzictwem zespołu porzyczyniło się też wykorzystanie przez Francisa Forda Coppolę utworu "The End" w filmie "Czas apokalipsy" (w 1979 r.). W istocie, to właśnie na wczesnych nagraniach The Doors opiera się wysoka reputacja i znaczenie zespołu. Katalog grupy cieszy się od tamtego czasu niezmiennym powodzeniem, a i dla przyszłych pokoleń fanów rocka The Doors będą zapewne idolami. W 1988 r. z inicjatywy Columbusa Coursona (ojca Pameli) na rynku ukazał się kolejny poetycki tomik Jima: "Wilderness-The Lost Writings Of Jim Morrison", 1994; (wyd. polskie: "Dzikie pustkowie — Zaginione utwory Jima Morrisona" — "Rock-Serwis", 1994; przyp. red.) a dwa lata później kolejny: "The American Night" - The Writings Of Jim Morrison, Volume II. W 1991 r. film biograficzny reżysera Olivera Stone'a "The Doors", z Valem Kilmerem w roli głównej, potwierdził, że Jim Morrison pozostaje nieustannie jedną z wielkich ikon kulturowych lat 60-tych.

Single *293*
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Break On Through (To the Other Side)/End of the Night	Doors	04.1967	-	126[1]	Elektra E 45 611	[written by The Doors][produced by Paul A. Rothchild]
Light my fire/The crystal ship	Doors	06.1967	49[1]	1[3][17]	Elektra E 45 615	[platinum-US][written by John Densmore/Robby Krieger/Ray Manzarek/Jim Morrison][produced by Paul A. Rothchild]
People are strange/Unhappy girl	Doors	09.1967	-	12[9]	Elektra E 45 621	[written by John Densmore/Robby Krieger/Ray Manzarek/Jim Morrison][produced by Paul A. Rothchild]
Love me two times/Moonlight drive	Doors	12.1967	-	25[7]	Elektra E 45 624	[written by John Densmore/Robby Krieger/Ray Manzarek/Jim Morrison][produced by Paul A. Rothchild]
Unknown soldier/We could be so good together	Doors	03.1968	-	39[8]	Elektra E 45 628	[written by John Densmore/Robby Krieger/Ray Manzarek/Jim Morrison][produced by Paul A. Rothchild]
Hello ,i love you/Love street	Doors	07.1968	15[12]	1[2][12]	Elektra E 45 635	[gold-US][written by John Densmore/Robby Krieger/Ray Manzarek/Jim Morrison][produced by Paul A. Rothchild]
Light my fire [reedycja]	Doors	08.1968	-	87[6]	Elektra E 45 615
Touch me/Wild child	Doors	12.1968	-	3[13]	Elektra E 45 646	[goldUS][written by John Densmore/Robby Krieger/Ray Manzarek/Jim Morrison][produced by Paul A. Rothchild]
Wishful sinful/Who scared you	Doors	03.1969	-	44[6]	Elektra E 45 656	[written by Robby Krieger][produced by Paul A. Rothchild]
Tell all the people/Easy ride	Doors	06.1969	-	57[9]	Elektra E 45 663	[written by Robby Krieger][produced by Robby Krieger]
Runnin' blue/Do it	Doors	09.1969	-	64[6]	Elektra E 45 675	[written by Robby Krieger][produced by Paul A. Rothchild]
You make me real/Roadhouse blues	Doors	04.1970	-	50[6]	Elektra E 45 685	[written by Jim Morrison][produced by Paul A. Rothchild]
Love her madly/[You need meat] Don't go no further	Doors	04.1971	-	11[11]	Elektra E 45 726	[written by John Densmore/Robby Krieger/Ray Manzarek/Jim Morrison][produced by The Doors/Bruce Botnick]
Riders on the storm/Changeling	Doors	07.1971	22[11]	14[12]	Elektra E 45 738	[silver-UK][written by Densmore/Robby Krieger/Ray Manzarek/Jim Morrison][produced by Bruce Botnick,The Doors]
Tightrope ride/Variety is the spice of life	Doors	11.1971	-	71[7]	Elektra E 45 757	[written by Robby Krieger/Ray Manzarek][produced by Bruce Botnick,The Doors]
Mosquito/It slipped my mind	Doors	09.1972	-	85[4]	Elektra E 45 807	[written by John Densmore/Robby Krieger/Ray Manzarek][produced by The Doors]
Gloria/Moonlight drive	Doors	12.1983	-	71[7]	Elektra E 69 770	[written by Van Morrison][produced by Paul Rothchild]
Break on through	Doors	04.1991	64[2]	-	Elektra EKR 121 [UK]	[written by John Densmore/Robby Krieger/Ray Manzarek/Jim Morrison][produced by Paul Rothchild]
The ghost song	Doors	06.1995	129[2]	-	Elektra EKR 205CD [UK]	[produced by John Haeny, Ray Manzarek, Robby Krieger, John Densmore, Frank Lisciandro]
Breakn' a Sweat	Skrillex & The Doors	01.2012	32[12]	-	Asylum USAT 21104244 [UK]	[written by Jim Morrison ,Ray Manzarek, John Densmore, Robby Krieger ,Skrillex][produced by Skrillex]

Albumy *69*
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Doors	Doors	01.1967	43[57]	2[121]	Elektra EKS 74 007	[4x-platinum-US][2x-platinum][produced by Paul A. Rothchild]
Strange days	Doors	10.1967	-	3[63]	Elektra EKS 74 014	[platinum-US][gold-UK][produced by Paul A. Rothchild]
Waiting for the sun	Doors	07.1968	16[10]	1[4][41]	Elektra EKS 74 024	[platinum][gold-UK][produced by Paul A. Rothchild]
Soft parade	Doors	07.1969	-	6[28]	Elektra EKS 75 005	[platinum-US][silver-UK][produced by Paul A. Rothchild]
Morrison Hotel	Doors	02.1970	12[8]	4[27]	Elektra EKS 75 007	[platinum-US][gold-UK][produced by Paul A. Rothchild]
Absolutely live	Doors	07.1970	69[1]	8[20]	Elektra EKS 2-9002	[gold-US][produced by Paul A. Rothchild]
13	Doors	11.1970	-	25[21]	Elektra EKS 74 079	[platinum-US][produced by Paul A. Rothchild]
L.A. Woman	Doors	04.1971	28[11]	9[34]	Elektra EKS 75 011	[2x-platinum-US][gold-UK][produced by The Doors, Bruce Botnick]
Other voice	Doors	10.1971	-	31[15]	Elektra EKS 75 017	[produced by The Doors, Bruce Botnick]
Weird scenes inside the gold mine	Doors	01.1972	50[1]	55[11]	Elektra EKS 2-6001	[gold-US][produced by Paul Rothchild/Bruce Botnick/The Doors]
Full circle	Doors	07.1972	-	68[15]	Elektra EKS 75 038	[produced by The Doors]
The best of The Doors	Doors	08.1973	-	158[8]	Elektra EQ 5035	[produced by Paul A. Rothchild]
An american prayer	Doors	11.1978	-	54[13]	Elektra 5E 502	>[platinum-US][produced by John Densmore, Robbie Krieger,Ray Manzarek,Frank Lisciandro,John Haeny]
The Doors Greatest Hits	Doors	10.1980	185[2]	17[99]	Elektra 5E 515	[3x-platinum-US][produced by Paul A. Rothchild]
Alive she cried	Doors	10.1983	36[5]	23[20]	Elektra 60269	[gold-US][produced by Paul A. Rothchild]
Classics	Doors	05.1985	-	124[7]	Elektra 60417	[produced by Paul A. Rothchild, Bruce Botnick, The Doors]
The best of The Doors	Doors	11.1985	17[52]	32[80]	Elektra 60345	[diamond-US][platinum-UK][produced by Paul Rothchild, Bruce Botnick, The Doors]
Live at The Hollywood Bowl	Doors	07.1987	51[3]	154[11]	Elektra 60741	[produced by Paul Rothchild]
The Doors [OST]	Doors	03.1991	11[26]	8[20]	Elektra 61047-2	[platinum][gold-UK][produced by Paul A. Rothchild]
In concert	Doors	05.1991	24[5]	50[13]	Elektra 61082-2	[platinum-US][silver-UK][produced by Paul A. Rothchild]
The Doors	Doors	04.1991	43[12]	-	Elektra K 42 012 [UK]
The Doors box set	Doors	10.1997	194[1]	65[5]	Elektra 62123	[platinum-US][produced by Paul A. Rothchild]
The best of The Doors	Doors	09.2000	9[121]	-	Elektra 7559624682 [UK]	[platinum-UK][produced by The Doors, Bruce Botnick, Paul A. Rothchild]
The very best of The Doors	Doors	09.2001	-	92[6]	Elektra 78376	[silver-UK][produced by The Doors, Bruce Botnick, Paul A. Rothchild]
Legacy:The Absolute Best	Doors	08.2003	-	63[4]	Elektra 73 889	[gold-US][produced by The Doors, Bruce Botnick, Paul A. Rothchild]
The very best of...	Doors	04.2007	15[75]	84[19]	Elektra/Rhino 8122799959 [UK]	[gold-US][platinum-UK][produced by The Doors, Bruce Botnick, Paul A. Rothchild]
Scattered Sun	Doors	03.2007	-	68[6]	Elektra	[produced by Bruce Botnick/The Doors]
Live in Boston	Doors	08.2007	-	162[1]	Rhino	[produced by Bruce Botnick]
The Future Starts Here: The Essential Doors Hits	Doors	08.2008	-	172[2]	Elektra/Rhino	[gold-US][produced by The Doors, Bruce Botnick, Paul A. Rothchild]
When You're Strange: Music From The Motion Picture	Doors	04.2010	-	156[1]	Rhino	-
The Singles	Doors	09.2017	77[1]	147	Rhino 0081227934668 [UK]	[produced by The Doors, Bruce Botnick, Paul A. Rothchild]

Val Doonican

Właśc. Michael Valentine Doonican, ur. 3.02.1928 r. w Waterford, Irlandia. Jako chłopiec nauczył się grać na gitarze i mandolinie i podróżował później po północnej i południowej Irlandii z różnymi zespołami.

W 1951 r. wyjechał do Anglii, by związać się z irlandzką grupą wokalną The Four Ramblers. Opracowywał dla niej aranżacje wokalne, a także śpiewał i grał na gitarze w czasie serii ich audycji w radiu BBC "Riders Of The Range". Pod koniec lat 50-tych, za radą Anthony'ego Newleya, rozpoczął karierę solową, występując w telewizji w programie "Beauty Box" i w audycji radiowej "Dreamy Afternoon", przemianowanej później na "A Date With Val".

W 1963 r. komik Dickie Henderson polecił go impresario Val Parnellowi. Artysta zdobył wtedy miejsce w bardzo popularnym programie telewizji ITV "Sunday Night At The London Palladium". Jego ciepły, bezpośredni styl od razu przypadł do gustu telewidzom. W 1964 r. wystartował jego program w telewizji BBC, pokazywany aż do lat 80-tych. Doonican stał się wkrótce jedną z najpopularniejszych postaci brytyjskiej rozrywki, będąc trzykrotnie wybieranym Osobistością Telewizyjną Roku. Szczególnie duże wrażenie robiła scena kończąca jego programy telewizyjne, w której śpiewał piosenkę siedząc w bujanym fotelu. Pomysł wykorzystano później w tytule jednego z jego albumów: Val Doonican Rocks, But Gently. Nawet w dobie taśm wideo, Val ciągle wolał, by jego programy prezentowano "na żywo".

Po pierwszym przeboju singlowym "Walk Tall" z 1964 r. nastąpiła, aż do początku lat 70-tych, cała seria hitów notowanych wysoko na listach. Były wśród nich takie nagrania jak "The Special Years", "Elusive Butterfly", "What Would I Be", "Memories Are Made Of This", "If The Whole World Stopped Loving", "If I Knew Then What I Know Now" i "Morning". Równie popularne, choć nie notowae w zestawieniach były tak oryginalne piosenki jak "O'Rafferty's Motor Car", "Delaney's Donkey" i "Paddy McGinty's Goat" autorstwa płodnego angielskiego teamu Bob Weston & Bert Lee.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Walk Tall / Only the Heartaches	Val Doonican	10.1964	3[21]	-	Decca F 11982	[written by Don Wayne][produced by Sulchord Ltd.]
The Special Years/ Travelling Home	Val Doonican	01.1965	7[13]	-	Decca F 12049	[written by Martha Sharp][produced by Sulchord Ltd.]
I'm Gonna Get There Somehow/ Where Can I Find Her	Val Doonican	04.1965	25[5]	-	Decca F 12 118	[written by Michael , Peters ]
Elusive Butterfly/ That's How Much I Love You	Val Doonican	03.1966	5[12]	-	Decca F 12 358	[written by Bob Lind]
What Would I Be/ Gentle Mary	Val Doonican	11.1966	2[17]	-	Decca F 12505	[written by Jackie Trent]
Memories Are Made Of This/ I Was Born Ten Thousand Years Ago	Val Doonican	02.1967	11[12]	-	Decca F 12566	[written by Gilkyson, Dehr, Miller]
Two Streets/ It Must Be You	Val Doonican	05.1967	39[4]	-	Decca F 12608	[written by Andrews]
If The Whole World Stopped Lovin'/ I'd Rather Think Of You	Val Doonican	10.1967	3[19]	-	Pye 7N 17396	[written by Ben Peters]
You're The Only One/ Thunderclouds	Val Doonican	02.1968	37[4]	-	Pye 7N 17465	[written by Joe Mudele]
Now/ The Sun Always Shines	Val Doonican	06.1968	43[2]	-	Pye 7N 17534	[written by Styne Comden]
If I Knew What I Know Now/ A Little Bit Of You	Val Doonican	10.1968	14[13]	-	Pye 7N 17616	[written by C. H & H. Tobias ]
Ring Of Bright Water/ New Dreams For Old	Val Doonican	04.1969	48[1]	-	Pye 7N 17713	[written by Betty Botley , Frank Cordell]
Morning/Go My Way	Val Doonican	12.1971	12[13]	-	Phillips 6006 177	[written by Graham]
Heaven Is My Woman's Love /The Best Is Yet To Come	Val Doonican	03.1973	34[7]	-	Phillips 6028 031	[written by Dobbins][produced by John Franz]
EP's
The Green Shades of Val Doonican	Val Doonican	02.1965	1[3][39]	-	Decca	-
Doonican's Irish Stew	Val Doonican	05.1966	4[5]	-	Decca	-

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Lucky 13 Shades Of Val Doonican	Val Doonican	12.1964	2[27]	-	Decca LK 4648	-
Gentle Shades Of Val Doonican	Val Doonican	12.1966	5[52]	-	Decca LK 4831	-
Val Doonican Rocks But Gently	Val Doonican	12.1967	1[3][23]	-	Pye NSPL 18 204	-
Val	Val Doonican	11.1968	6[11]	-	Pye NSPL 18 236	-
The World of Val Doonican	Val Doonican	06.1969	2[31]	-	Decca SPA 3	-
Sounds Gentle	Val Doonican	12.1969	22[9]	-	Pye NSPL 18 321	-
The Magic of Val Doonican	Val Doonican	12.1970	34[3]	-	Phillips 6642 003	-
This Is... Val Doonican	Val Doonican	11.1971	40[1]	-	Phillips 6382 017	-
I Love Country Music	Val Doonican	02.1975	37[2]	-	Phillips 9299261	-
Some of My Best Friends Are Songs	Val Doonican	05.1977	29[5]	-	Phillips 6641 607	-
Songs From My Sketch Book	Val Doonican	03.1990	33[6]	-	Parkfield PMLP 5014	-