J. J. Burnel

Spośród czterech pierwotnych członków grupy The Stranglers to prawdopodobnie Burnel (ur. w 1952r w Londynie) miał w niej najwięcej do powiedzenia. Oboje jego rodzice byli Francuzami, a on sam  miał silnie proeuropejskie poglądy. Zapalony rowerzysta, były skinhead, posiadacz czarnego pasa w karate i absolwent wydziału ekonomii uniwersytetu w Bradford pracował jako kierowca ciężarówki w Guildford w hr. Surrey, gdy po raz pierwszy spotkał Hugh Cornwella. Przedstawił ich sobie amerykański wokalista grupy Bobbysox, w której Cornwell grał na gitarze na początku lat 70-tych Burnel zarzucił chwilowo plany zatrudnienia się jako instruktor karate (później wrócił do zawodu, ale „w niepełnym wymiarze”), by móc grać na basie i śpiewać w zespole i Cornwellem.

 W miarę jak The Stranglers odnosili coraz większe sukcesy, Burnel rozpoczął prywatną wojnę z prasą, ctóra traktowała grupę lekceważąco ze względu na jej albo zbyt intelektualny w porównaniu z punkowymi konkurentami, tlbo dla odmiany żałosny i brutalnie szowinistyczny charakter. Kilka dobrze udokumentowanych incydentów doprowadziło do ataku agresji ze strony Burnela. Był on pierwszym z złonków zespołu, który rozpoczął projekt solowy, Euroman Cometh. Jak sugerował tytuł („Nadchodzi euroczłowiek"), był to apel o poparcie idei federalizmu europejskiego. Płytę wydano na początku 1979r, a w nagraniach uczestniczyli Brian James (gitara, były członek grupy Damned), Lew Lewis (harmonijka, były członek Eddie And The Hot Rods), Carey Fortune (wcześniej Chelsea) oraz Pete Howells (były muzyk Drones). Krótka trasa koncertowa promująca płytę skończyła się fiaskiem.

W skład zespołu The Euroband stworzonego specjalnie na jej potrzeby weszli John Ellis (były członek Vibrators; grał również w supporcie Rapid Eye Movement), Lewis, Howells i Penny Tobin na syntezatorach. W 1980r ogłoszono, a następnie odwołano wydanie kolejnego solowego projektu Burnela „Girl From The Snow Country”. Mimo pojawienia się później bootlegu nagrania, kopie, które jednak przedostały się wówczas na zewnątrz, stanowią dziś jedne z najcenniejszych dla kolekcjonerów wydawnictw stylu new wave. Kolejnym indywidualnym projektem muzyka, nie związanym z The Stranglers, była współpraca z Dave’em Greenfieldem przy ścieżce dźwiękowej do filmu Vincenta Coudanne’a „Ecoutez Vos Murs".

Przez kilka kolejnych lat Burnel pracował z wieloma grupami jako producent, muzyk towarzyszący lub w obu tych rolach. Najczęściej były to grupy spoza Wlk. Brytanii, np. Taxi Girl (Francja), Ping Pong (Norwegia), The Revenge (Belgia) czy ARB (Japonia). Następnym znaczącym etapem było utworzenie w 1986r zespołu grającego nowe wersje przebojów z lat 60-tych o nazwie Purple Helmets. Grupa, w której znaleźli się Burnel, Ellis, Alex Gifford i Laurent Sinclair narodziła się tylko po to, by zagrać jeden koncert w ramach „Trans Musicale Avant Festival" we Francji. Koncert okazał się jednak tak wielkim sukcesem, że formacja zaistniała na rynku. Miejsce Sinclaira zajął Greenfield, a przy perkusji zasiadł były członek Tears For Fears, Manny Elias. Od tamtego czasu Burnel wydał jedną płytę solową, Cest Un Jour Parfait, nagraną niemal w całości po francusku. Ukazała się ona w całej Europie prócz Wielkiej Brytanii.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Euroman Cometh	J. J. Burnel	04.1979	40[5]	-	United Artists UAG30214	[produced by Alan Winstanley, Martin Rushent, J.J. Burnel]
Fire and Water (Ecoutez Vos Murs)	Dave Greenfield and J. J. Burnel	12.1983	94[1]	-	Epic EPC25707	[produced by Dave Greenfield & J. J. Burnel]