Zespół Dire Straits powstał w Londynie w 1977 roku.
Głównymi założycielami byli bracia Knopflerowie, Mark i David, oraz John
Illsley. Mark Knopfler, który dla kariery muzycznej z Dire Straits
rzucił posadę reportera w "Yorkshire Evening Post", pracował na pół
etatu jako nauczyciel w Loughton College.
Resztę swojego czasu poświęcając na próby z wieloma lokalnymi zespołami, jak np. Brewer's Droop czy Cafe Racers. Jego ówczesne małżeństwo zakończyło się rozwodem, a kłopoty finansowe zmusiły go do wprowadzenia się do mieszkania brata, w którym mieszkał także Illsley. Cała trójka interesowała się muzyką i grała na jakimś instrumencie: Illsley na basie, a Knopflerowie na gitarach. Szybko zwerbowali perkusistę Picka Withersa i rozpoczęli próby jako Dire Straits. Nazwę zespołu wymyślił kolega Marka, odnosząc ją do kiepskiej sytuacji początkujących muzyków, jako że dire straits to określenie oznaczające kłopoty finansowe.
Pierwsze koncerty dawali w okolicznych pubach. Przed występami prosili właścicieli, by nie grali ich muzyki zbyt głośno, aby stali klienci mogli spokojnie rozmawiać. Robili tak po to, żeby nie za bardzo narzucać się słuchaczom. W tym czasie za pożyczone od znajomych pieniądze nagrali pierwsze demo. Wśród pięciu zarejestrowanych utworów znalazł się ich pierwszy hit, "Sultans Of Swing". W poszukiwaniu rady, co zrobić z gotowym demo, udali się do didżeja Charliego Gilletta, który prowadził program "Honky Tonk" w londyńskim BBC Radio. Zamiast wskazać Dire Straits, co dalej, Gillett zaczął puszczać "Sultans Of Swing" w swojej audycji. Dwa miesiące później zespół miał już podpisany kontrakt płytowy.
Debiutancki album grupy, zatytułowany "Dire Straits", ukazał się w połowie 1978 roku. Nie wsparty wystarczającą promocją ze strony wytwórni, nie został zbyt dobrze przyjęty. W tym samym roku grupa wyruszyła w trasę koncertową jako support Talking Heads. Zbiegło się to w czasie z ponownym wydaniem singla "Sultans Of Swing". Popularność grupy szybko poszybowała w górę. Jeszcze przed końcem roku album został wydany w USA, gdzie Dire Straits zawitali z własną trasą koncertową w 1979 roku. Publiczność po obu stronach Atlantyku żywo reagowała na muzykę londyńczyków, stanowiącą powrót do źródeł rocka, odmienną od królującego wtedy punka. Na koncercie Dire Straits w Los Angeles pojawił się Bob Dylan, który zafascynowany stylem muzyków zaprosił Marka Knopflera i Picka Withersa do zagrania na jego następnym albumie, "Slow Train Coming". Po wydaniu drugiej płyty Dire Straits, "Communiqué", z zespołu odszedł David Knopfler.
Pierwsza połowa lat 80-tych przyniosła zmianę stylu Dire Straits. Coraz częściej na albumach pojawiały się długie, złożone kompozycje, czasami nawet kilkunastominutowe, jak w przypadku "Telegraph Road". Fani zespołu jednak wciąż trwali przy swoich idolach, wykupując kolejne płyty w milionach egzemplarzy. Single londyńczyków każdorazowo wdzierały się do czołówki najpopularniejszych utworów zarówno w Europie, jak i w USA. Do tej pory brytyjski zespół sprzedał ponad 120 milionów płyt. Począwszy od 1983 roku Mark Knopfler zaczął angażować się w inne projekty muzyczne, napisał m.in. muzykę do filmów "Local Hero" i "Cal". Dire Straits przeszło w tym czasie kilka dalszych zmian personalnych.
Podczas prac nad albumem "Love Over Gold" zespół zarejestrował kompozycję "Private Dancer". Knopfler, twórca praktycznie wszystkich utworów Dire Straits, stwierdził, że utwór ten prezentowałby się lepiej z kobiecym wokalem. Przekazał go więc Tinie Turner, która wykorzystała go na tak samo zatytułowanym albumie z 1984 roku. Właśnie od niego rozpoczął się okres największej popularności czarnoskórej piosenkarki.
W 1985 roku ukazał się najpopularniejszy album grupy, "Brothers In Arms". Był on pierwszą płytą wydaną na CD, która sprzedała się w milionie sztuk, a także pierwszą, której sprzedaż w formacie kompaktowym przewyższyła tę w formacie winylowym. Przyniosła także dwa kolejne hity, "Money For Nothing" i utwór tytułowy. Do pierwszego z nich, nagranego z gościnnym udziałem Stinga, nakręcono teledysk, w którym po raz pierwszy zastosowano animację komputerową do stworzenia obrazu człowieka. Wideoklip uznano za przełomowy. Swego czasu zdobył wiele nagród i do dziś znajduje się w czołówce rankingów na najlepszy klip w historii. Co ciekawe, Knopfler był początkowo przeciwny realizacji wideo, uważał, że muzyka obroni się sama. Zmienił zdanie dopiero pod wpływem nacisku wytwórni oraz swojej dziewczyny. Utwór "Brothers In Arms" z kolei został wykorzystany w dziesiątkach filmów o tematyce wojennej, znakomicie wpasowując się w nie swoim dramatycznym przesłaniem. Wykorzystano go również w Nowej Zelandii do promocji działalności Armii Zbawienia, a także w reklamówce zachęcającej do wstąpienia do sił obronnych Izraela.
W 1985 roku zespół wystąpił na stadionie Wembley na koncercie Live Aid. Na scenie podczas wykonania "Money For Nothing" do muzyków dołączył Sting. Po wydaniu "Brothers In Arms" atmosfera w zespole stawała się coraz bardziej napięta, co związane było z presją, towarzyszącą nowej płycie i intensywnymi trasami koncertowymi. Mark Knopfler szukał azylu w solowej pracy nad soundtrackami, starając się odpocząć od Dire Straits. Założył też grupę The Notting Hillbilies. Po ponad roku koncertowania i 247 występach na całym świecie zespół postanowił trochę zwolnic. W 1988 roku zagrali tylko raz, na koncercie z okazji 70. urodzin Nelsona Mandeli. Na scenie na stadionie Wembley dołączył do nich Eric Clapton, który zagrał na gitarze w dwóch hitach grupy: "Romeo And Juliet" i "Sultans Of Swing". We wrześniu tego samego roku muzycy zdecydowali się zawiesić działalność zespołu.
Po kilku zmianach w składzie zespół odrodził się w styczniu 1991 roku. Z oryginalnego składu pozostali tylko Mark Knopfler i John Illsley. Ostatni, oczekiwany od sześciu lat studyjny album Dire Straits wydali jesienią 1991. "On Every Street" otrzymał raczej średnie recenzje. Udało mu się wprawdzie dotrzeć do szczytu listy bestsellerów w Wielkiej Brytanii, jednak nie zbliżył się nawet do liczby sprzedanych egzemplarzy "Brothers In Arms". Niemal do końca 1992 roku zespół promował album podczas ogólnoświatowej trasy koncertowej. Nie była ona jednak tak udana jak ta z lat 1985-87, poza tym Knopfler miał już dość wielkich spektakli dla wielu tysięcy fanów.
Dyskografię zespołu zamyka płyta "Live At The BBC" wydana w 1995 roku. Krótko po jej wydaniu Knopfler postanowił rozwiązać zespół. Od tego czasu z sukcesami zajmuje się karierą solową. Przez 18 lat działalności zespołu jedyny stałymi członkami byli tylko Knopfler i John Illsley.
Dire Straits wystąpili razem jeszcze kilkakrotnie - w 1999 roku na weselu Illsleya oraz czterokrotnie w 2002 roku, za każdym razem z okazji jakiegoś koncertu charytatywnego. Knopfler był wielokrotnie namawiany na powrót Dire Straits i kolejną światową trasę zespołu. Za każdym razem odmawiał twierdząc, że nie tęskni za sławą z najlepszych lat działalności Dire Straits i wystarczy mu kariera solowa. Warto dodać, że na płytach solowych często korzysta z pomocy dawnych kolegów z zespołu.
Od czasu rozwiązania grupy ukazało się kilka wydawnictw typu "The Best Of". Do fascynacji muzyką Dire Straits przyznawali się m.in. księżna Diana i Quentin Tarantino. Covery brytyjskiego zespołu mają na swoim koncie takie zespoły, jak Metallica, System Of A Down czy The Killers.
Resztę swojego czasu poświęcając na próby z wieloma lokalnymi zespołami, jak np. Brewer's Droop czy Cafe Racers. Jego ówczesne małżeństwo zakończyło się rozwodem, a kłopoty finansowe zmusiły go do wprowadzenia się do mieszkania brata, w którym mieszkał także Illsley. Cała trójka interesowała się muzyką i grała na jakimś instrumencie: Illsley na basie, a Knopflerowie na gitarach. Szybko zwerbowali perkusistę Picka Withersa i rozpoczęli próby jako Dire Straits. Nazwę zespołu wymyślił kolega Marka, odnosząc ją do kiepskiej sytuacji początkujących muzyków, jako że dire straits to określenie oznaczające kłopoty finansowe.
Pierwsze koncerty dawali w okolicznych pubach. Przed występami prosili właścicieli, by nie grali ich muzyki zbyt głośno, aby stali klienci mogli spokojnie rozmawiać. Robili tak po to, żeby nie za bardzo narzucać się słuchaczom. W tym czasie za pożyczone od znajomych pieniądze nagrali pierwsze demo. Wśród pięciu zarejestrowanych utworów znalazł się ich pierwszy hit, "Sultans Of Swing". W poszukiwaniu rady, co zrobić z gotowym demo, udali się do didżeja Charliego Gilletta, który prowadził program "Honky Tonk" w londyńskim BBC Radio. Zamiast wskazać Dire Straits, co dalej, Gillett zaczął puszczać "Sultans Of Swing" w swojej audycji. Dwa miesiące później zespół miał już podpisany kontrakt płytowy.
Debiutancki album grupy, zatytułowany "Dire Straits", ukazał się w połowie 1978 roku. Nie wsparty wystarczającą promocją ze strony wytwórni, nie został zbyt dobrze przyjęty. W tym samym roku grupa wyruszyła w trasę koncertową jako support Talking Heads. Zbiegło się to w czasie z ponownym wydaniem singla "Sultans Of Swing". Popularność grupy szybko poszybowała w górę. Jeszcze przed końcem roku album został wydany w USA, gdzie Dire Straits zawitali z własną trasą koncertową w 1979 roku. Publiczność po obu stronach Atlantyku żywo reagowała na muzykę londyńczyków, stanowiącą powrót do źródeł rocka, odmienną od królującego wtedy punka. Na koncercie Dire Straits w Los Angeles pojawił się Bob Dylan, który zafascynowany stylem muzyków zaprosił Marka Knopflera i Picka Withersa do zagrania na jego następnym albumie, "Slow Train Coming". Po wydaniu drugiej płyty Dire Straits, "Communiqué", z zespołu odszedł David Knopfler.
Pierwsza połowa lat 80-tych przyniosła zmianę stylu Dire Straits. Coraz częściej na albumach pojawiały się długie, złożone kompozycje, czasami nawet kilkunastominutowe, jak w przypadku "Telegraph Road". Fani zespołu jednak wciąż trwali przy swoich idolach, wykupując kolejne płyty w milionach egzemplarzy. Single londyńczyków każdorazowo wdzierały się do czołówki najpopularniejszych utworów zarówno w Europie, jak i w USA. Do tej pory brytyjski zespół sprzedał ponad 120 milionów płyt. Począwszy od 1983 roku Mark Knopfler zaczął angażować się w inne projekty muzyczne, napisał m.in. muzykę do filmów "Local Hero" i "Cal". Dire Straits przeszło w tym czasie kilka dalszych zmian personalnych.
Podczas prac nad albumem "Love Over Gold" zespół zarejestrował kompozycję "Private Dancer". Knopfler, twórca praktycznie wszystkich utworów Dire Straits, stwierdził, że utwór ten prezentowałby się lepiej z kobiecym wokalem. Przekazał go więc Tinie Turner, która wykorzystała go na tak samo zatytułowanym albumie z 1984 roku. Właśnie od niego rozpoczął się okres największej popularności czarnoskórej piosenkarki.
W 1985 roku ukazał się najpopularniejszy album grupy, "Brothers In Arms". Był on pierwszą płytą wydaną na CD, która sprzedała się w milionie sztuk, a także pierwszą, której sprzedaż w formacie kompaktowym przewyższyła tę w formacie winylowym. Przyniosła także dwa kolejne hity, "Money For Nothing" i utwór tytułowy. Do pierwszego z nich, nagranego z gościnnym udziałem Stinga, nakręcono teledysk, w którym po raz pierwszy zastosowano animację komputerową do stworzenia obrazu człowieka. Wideoklip uznano za przełomowy. Swego czasu zdobył wiele nagród i do dziś znajduje się w czołówce rankingów na najlepszy klip w historii. Co ciekawe, Knopfler był początkowo przeciwny realizacji wideo, uważał, że muzyka obroni się sama. Zmienił zdanie dopiero pod wpływem nacisku wytwórni oraz swojej dziewczyny. Utwór "Brothers In Arms" z kolei został wykorzystany w dziesiątkach filmów o tematyce wojennej, znakomicie wpasowując się w nie swoim dramatycznym przesłaniem. Wykorzystano go również w Nowej Zelandii do promocji działalności Armii Zbawienia, a także w reklamówce zachęcającej do wstąpienia do sił obronnych Izraela.
W 1985 roku zespół wystąpił na stadionie Wembley na koncercie Live Aid. Na scenie podczas wykonania "Money For Nothing" do muzyków dołączył Sting. Po wydaniu "Brothers In Arms" atmosfera w zespole stawała się coraz bardziej napięta, co związane było z presją, towarzyszącą nowej płycie i intensywnymi trasami koncertowymi. Mark Knopfler szukał azylu w solowej pracy nad soundtrackami, starając się odpocząć od Dire Straits. Założył też grupę The Notting Hillbilies. Po ponad roku koncertowania i 247 występach na całym świecie zespół postanowił trochę zwolnic. W 1988 roku zagrali tylko raz, na koncercie z okazji 70. urodzin Nelsona Mandeli. Na scenie na stadionie Wembley dołączył do nich Eric Clapton, który zagrał na gitarze w dwóch hitach grupy: "Romeo And Juliet" i "Sultans Of Swing". We wrześniu tego samego roku muzycy zdecydowali się zawiesić działalność zespołu.
Po kilku zmianach w składzie zespół odrodził się w styczniu 1991 roku. Z oryginalnego składu pozostali tylko Mark Knopfler i John Illsley. Ostatni, oczekiwany od sześciu lat studyjny album Dire Straits wydali jesienią 1991. "On Every Street" otrzymał raczej średnie recenzje. Udało mu się wprawdzie dotrzeć do szczytu listy bestsellerów w Wielkiej Brytanii, jednak nie zbliżył się nawet do liczby sprzedanych egzemplarzy "Brothers In Arms". Niemal do końca 1992 roku zespół promował album podczas ogólnoświatowej trasy koncertowej. Nie była ona jednak tak udana jak ta z lat 1985-87, poza tym Knopfler miał już dość wielkich spektakli dla wielu tysięcy fanów.
Dyskografię zespołu zamyka płyta "Live At The BBC" wydana w 1995 roku. Krótko po jej wydaniu Knopfler postanowił rozwiązać zespół. Od tego czasu z sukcesami zajmuje się karierą solową. Przez 18 lat działalności zespołu jedyny stałymi członkami byli tylko Knopfler i John Illsley.
Dire Straits wystąpili razem jeszcze kilkakrotnie - w 1999 roku na weselu Illsleya oraz czterokrotnie w 2002 roku, za każdym razem z okazji jakiegoś koncertu charytatywnego. Knopfler był wielokrotnie namawiany na powrót Dire Straits i kolejną światową trasę zespołu. Za każdym razem odmawiał twierdząc, że nie tęskni za sławą z najlepszych lat działalności Dire Straits i wystarczy mu kariera solowa. Warto dodać, że na płytach solowych często korzysta z pomocy dawnych kolegów z zespołu.
Od czasu rozwiązania grupy ukazało się kilka wydawnictw typu "The Best Of". Do fascynacji muzyką Dire Straits przyznawali się m.in. księżna Diana i Quentin Tarantino. Covery brytyjskiego zespołu mają na swoim koncie takie zespoły, jak Metallica, System Of A Down czy The Killers.
Single | ||||||||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz | ||||||
Sultans of swing/Eastbound train | Dire Straits | 03.1979 | 8[17] | 4[15] | Vertigo 6059 206 | [gold-UK][written by Mark Knopfler][produced by Muff Winwood] | ||||||
Lady writer/Where do you think you' re going | Dire Straits | 07.1979 | 51[6] | 45[7] | Vertigo 6059 230 | [written by Mark Knopfler][ Producer - Barry Beckett , Jerry Wexler] | ||||||
Romeo and Juliet/Solid rock | Dire Straits | 11.1980 | 8[13] | - | Vertigo MOVIE 1 | [silver-UK][written by Mark Knopfler][ Producer - Jimmy Iovine , Mark Knopfler] | ||||||
Skateaway /Solid rock | Dire Straits | 12.1980 | 37[5] | 58[10] | Vertigo MOVIE 2 | [written by Mark Knopfler][ Producer - Jimmy Iovine , Mark Knopfler] | ||||||
Tunnel of love/Tunnel of love part.2 | Dire Straits | 09.1981 | 54[4] | - | Vertigo MOVIE 3 | [written by Mark Knopfler, Mark Knopfler Richard Rodgers/Oscar Hammerstein II (intro)][ Producer - Jimmy Iovine , Mark Knopfler] | ||||||
Private investigations/Badges posters stickers T-Shirt | Dire Straits | 08.1982 | 2[8] | - | Vertigo DSTR 1 | [silver-UK][written by Mark Knopfler][ Producer - Mark Knopfler] | ||||||
Industrial disease/Badges ,posters, stickers, t-shirt | Dire Straits | 12.1982 | - | 75[4] | Warners 29 880 [US] | [written by Mark Knopfler][ Producer - Mark Knopfler] | ||||||
Twisting by the pool/Two young lovers/If i had you | Dire Straits | 01.1983 | 14[7] | 105[3] | Vertigo DSTR 2 | [written by Mark Knopfler][ Producer - Mark Knopfler] | ||||||
Love over gold [live]/Solid gold [live] | Dire Straits | 02.1984 | 50[3] | - | Vertigo DSRT 6 | [written by Mark Knopfler][ Producer - Mark Knopfler] | ||||||
So far away/walk of life | Dire Straits | 04.1985 | 20[6] | 19[14] | Vertigo DSRT 9 | [ Producer - Mark Knopfler , Neil Dorfsman][Written by Mark Knopfler] | ||||||
Money for nothing/Love over gold [live] | Dire Straits | 06.1985 | 4[16] | 1[3][22] | Vertigo DSRT 10 | [silver-UK][ Producer, Written By - Mark Knopfler] | ||||||
Brothers in arms/Going home-Theme from Local hero | Dire Straits | 10.1985 | 16[15] | - | Vertigo DSPIC 11 | [written by Mark Knopfler][ Producer - Mark Knopfler/Neil Dorfsmann] | ||||||
Walk of life /One world | Dire Straits | 01.1986 | 2[12] | 7[21]/TD> | Vertigo DSRT 12 | [written by Mark Knopfler][ Producer - Mark Knopfler,Neil Dorfsman] | ||||||
So far away/If i had you | Dire Straits | 02.1986 | - | 19[14] | Warners 28 789 [US] | [written by Mark Knopfler][ Producer - Mark Knopfler,Neil Dorfsman] | ||||||
Your latest trick/Irish boy | Dire Straits | 04.1986 | 26[6] | - | Vertigo DSTR 13 | [written by Mark Knopfler][ Producer - Mark Knopfler,Neil Dorfsman,Guy Fletcher] | ||||||
Calling Elvis/Iron hand | Dire Straits | 08.1991 | 21[4] | - | Vertigo DSTR 16 | [written by Mark Knopfler][ Producer - Dire Straits , Mark Knopfler] | ||||||
Heavy fuel/Planet Of New Orleans | Dire Straits | 10.1991 | 55[2] | - | Vertigo DSTR 17 | [written by Mark Knopfler][ Producer - Dire Straits , Mark Knopfler] | ||||||
On every street/Romeo and Juliet | Dire Straits | 02.1992 | 42[2] | - | Vertigo DSTR 18 | [written by Mark Knopfler][ Producer - Mark Knopfler,Neil Dorfsman,Guy Fletcher] | ||||||
The bug/Twisting by the pool | Dire Straits | 06.1992 | 67[1] | - | Vertigo DSTR 19 | [written by Mark Knopfler][ Producer - Mark Knopfler,Neil Dorfsman,Guy Fletcher] | ||||||
Encores Live EP. | Dire Straits | 05.1993 | 31[3] | - | Vertigo DSCD 20 | [ Producer - Guy Fletcher , Mark Knopfler , Neil Dorfsman] | ||||||
Money For Nothing | Beat Sleyer vs. Dire Straits | 02.2005 | 176[1] | - | Not On Label MONEY 001 | - | ||||||
Mark Knopfler | ||||||||||||
Going home [Theme from Local hero]/Smooching | Mark Knopfler | 02.1983 | 56[3] | - | Vertigo DSTR 4 | |||||||
Darling pretty/Gravy train | Mark Knopfler | 03.1996 | 33[7] | - | Vertigo VER 88 | |||||||
Cannibals/Tall order | Mark Knopfler | 05.1996 | 42[5] | - | Vertigo VER 89 | |||||||
Why Aye Man | Mark Knopfler | 09.2002 | 81[3] | - | Mercury WHY 1 | |||||||
Boom, Like That/Summer Of Love | Mark Knopfler | 10.2004 | 34[2] | - | Universal 9867839 |
Albumy
| ||||||||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US/UK] |
Komentarz | ||||||
Dire Straits | Dire Straits | 01.1979 | 5[132] | 2[41] | Warner 3266/Vertigo 9102 021 | [2x-platinium-US][2x-platinum-UK][ Producer - Muff Winwood ] | ||||||
Communique | Dire Straits | 06.1979 | 5[32] | 11[19] | Warner 3330/Vertigo 9102 031 | [ Producer - Barry Beckett , Jerry Wexler][platinum-UK][gold-US] | ||||||
Making movies | Dire Straits | 11.1980 | 4[254] | 19[31] | Warner 3480/Vertigo 6359 034 | [ Producer - Jimmy Iovine , Mark Knopfler][platinium-US][2x-platinum- UK] | ||||||
Love over gold | Dire Straits | 10.1982 | 1[4][203] | 19[32] | Warner 23 728/Vertigo 6359 109 | [gold-US][2x-platinum- UK][ Producer - Mark Knopfler] | ||||||
Twisting by the pool | Dire Straits | 03.1983 | - | 53[15] | Warner 29 800/- | [ Producer - Mark Knopfler] | ||||||
Dire Straits Live-Alchemy | Dire Straits | 04.1984 | 3[168] | 46[18] | Warner 25 085/Vertigo VERY 11 | [ Producer - Mark Knopfler][gold-US][platinum-UK] | ||||||
Brothers in arms | Dire Straits | 06.1985 | 1[14][547] | 1[9][97] | Warner 25 264/Vertigo VERH 25 | [9x-platinium-US][13x-platinum-UK][ Producer - Mark Knopfler , Neil Dorfsman] | ||||||
Money for nothing | Dire Straits | 11.1988 | 1[3][86] | 62[17] | Warner 25 794/Vertigo VERH 64 | [platinium-US][4x-platinum-UK][ Producer - Mark Knopfler , Neil Dorfsman] | ||||||
On every street | Dire Straits | 09.1991 | 1[1][37] | 12[32] | Warner 26 680/Vertigo 510160-2 | [2x-platinium-UK][platinum-US][Produced by Mark Knopfler and Dire Straits] | ||||||
On the night | Dire Straits | 05.1993 | 4[10] | 116[5] | Warner 45 259/Vertigo 514766-2 | [gold-UK][Produced by Guy Fletcher/Mark Knopfler/Neil Dorfsmann/Paul Cummins] | ||||||
Live at The BBC | Dire Straits | 07.1995 | 71[2] | - | -/Windsong WIN 072 | [Produced by Jeff Griffin/Michael Appleton] | ||||||
Sultans of swing-The very best of... | Dire Straits | 10.1998 | 6[210] | - | Warners 558658-2/Warner 47 130 | [2x-platinum-UK][Produced by Barry Beckett/Guy Fletcher/Jerry Wexler/Jimmy Iovine/Mark Knopfler/Muff Winwood/Neil Dorfsmann] | ||||||
Private investgations:The best of Dire Straits and Mark Knopfler | Dire Straits & Mark Knopfler | 11.2005 | 20[28] | - | -/Mercury 9872936 | [2x-platinum-UK][Produced by Muff Winwood/Mark Knopfler/Jimmy Iovine/Neil Dorfsmann/Chuck Ainlay/Dire Straits] | ||||||
Mark Knopfler | ||||||||||||
Local hero | Mark Knopfler | 04.1983 | 14[11] | - | Warner 23 827/Vertigo VERL 4 | [Produced by Mark Knopfler] | ||||||
Cal -Music from the film | Mark Knopfler | 10.1984 | 65[3] | - | Warners 822 769-2/Vertigo VERH 17 | |||||||
Neck and neck | Mark Knopfler & Chet Atkins | 11.1990 | 41 | 127[25] | Columbia 45 307/CBS 467435-2 | [Producer: Mark Knopfler] | ||||||
Golden heart | Mark Knopfler | 04.1996 | 9[27] | 105[12] | Warner 46 026/Vertigo 514732-2 | [Producer: Mark Knopfler] | ||||||
Sailing to Philadelphia | Mark Knopfler | 10.2000 | 4[30] | 60[22] | Warner 47 753/Mercury 542981-2 | [gold-UK][gold][ Producer - Chuck Ainlay , Mark Knopfler ] | ||||||
The Ragpicker's dream | Mark Knopfler | 10.2002 | 7[12] | 38[6] | Warner 48 318/Mercury 063 292-2 | [silver-UK][ Producer - Chuck Ainlay , Mark Knopfler] | ||||||
Shangri-la | Mark Knopfler | 10.2004 | 11[8] | 66[6] | Warner 48 858/Mercury 9867260 | [silver-UK] | ||||||
Private investigations-The best of | Dire Straits / Mark Knopfler | 11.2005 | 20[28] | 60[22] | Mercury 9873051/- | [ Producer - Chuck Ainlay , Mark Knopfler , Neil Dorfsman] | ||||||
All the roadrunning | Mark Knopfler And Emmylou Harris | 05.2006 | 8[19] | 17[10] | Mercury 9877385/- | - | ||||||
Kill To Get Crimson | Mark Knopfler | 09.2007 | 9[5] | - | Mercury 1724908/- | - | ||||||
David Knopfler | ||||||||||||
Release | David Knopfler | 11.1983 | 82[1] | - | -/Peach River DAVID 1 | |||||||
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz