Camel

Zespół brytyjski założony jesienią 1971 r. przez eks-członków grupy Philipa Goodhand-Taita. W pierwszym składzie występowali: Doug Ferguson (ur. 4.04.1947 r. w Carlisle w Cumbrii, Anglia; bas), Andy Ward (ur. 28.09.1952 r. w Epsom w hrabstwie Surrey, Anglia; perkusja), Andy Latimer (ur. 17.05.1947 r. w Guildford w hrabstwie Surrey; gitara, flet, śpiew) oraz Peter Bardens (ur. 19.06.1945 r. w Westminsterze, Londyn; instr. klawiszowe). Bardens, mający za sobą staż w grupach Them i Shotgun Express, zdominował brzmienie zespołu tak dalece, że przez pewien formację określano mianem Peter Barden's Camel, również po to, aby odróżnić ją od Camel Petera Framptona. Grupa oficjalnie zadebiutowała pod koniec 1971 r. podczas koncertu w Londynie, na którym w roli gwiazdy wystąpił kwartet Wishbone Ash. Liczne koncerty w następnych miesiącach wywołały zainteresowanie zespołem ze strony przedstawicieli wytwórni MCA, która w lutym 1973 r. wydała pierwszy album formacji, zatytułowany po prostu Camel.
Mimo że sprzedaż longplaya nie przebiegała najgorzej, MCA nie odnowiła kontraktu z grupą, która szybko znalazła nowego opiekuna w postaci firmy Deram. Pierwszym dziełem firmowanym przez nowych partnerów był album Mirage, wydany w marcu 1974 r. Długie partie gitary i instrumentów klawiszowych miały stanowić zapowiedź przyszłego charakterystycznego stylu zespołu. Pod koniec 1974 r. Camel (wraz z zespołem Wishbone Ash) wyjechał na swoje pierwsze amerykańskie tournee. Po powrocie rozpoczął nagrywanie nowego albumu - muzycznej adaptacji opowiadania Paula Gallico "The Snów Goose" ("Śnieżna gęś") - który utorował progresywnym artystom drogę do pierwszej trzydziestki brytyjskich płyt długogrających.
Po nagraniu kolejnego longplaya, Moonmadness, w miejsce Fergusona przyjęto eks- członka The Caravan, Richarda Sinclaira. Renomę Camel umocniły bestsellerowe albumy Rain Dances i Breathless, wzbogacone o lekko jazzujące elementy (głównie za sprawą Sinclaira i Bardensa). W nagraniu obu grupę wspomógł saksofonista Mel Collins. W międzyczasie na rynku pojawiło się podwójne koncertowe wydawnictwo formacji zatytułowane A Live Record.
Pojawienie się zespołów punkowych i nowofalowych nie wróżyło najlepiej dalszej karierze grupy, obdarzanej często etykietką przedstawicieli skostniałego progresywnego rocka. Camel przetrwał, co dokonało się jednak kosztem zmian personalnych i, w konsekwencji, muzycznego stylu. Bardensa i Sinclaira zastąpili Jan Schelhaas (instr. klawiszowe), Kit Watkins (instr. klawiszowe) i Colin Bass (bas). W tym składzie powstał kolejny longplay, I Can See Your House From Here, którego produkcji podjął się Rupert Hine.
Rok 1980, jako pierwszy w historii zespołu, nie zaowocował żadnym albumem. Mimo że nowa propozycja muzyków była gotowa tuż przed świętami Bożego Narodzenia, odłożono jej wydanie do stycznia 1981 r., by nie zginęła w gorączce przedświątecznych zakupów. Płyta Nude, bo o niej mowa. była pierwszym prawdziwym albumem koncepcyjnym Camel od czasu Snow Coose, opowiadającym o żołnierzu, który przeżył samotnic na bezludnej wyspie 29 lat, nie zdając sobie sprawy, że druga wojna światowa dawno się skończyła. W tym czasie Kit Watkins i Jan Schelhaas zrezygnowali ze współpracy z grupą.
W 1982 r. Andy Latimer wraz z nowymi muzykami: Grahamem Jarvisem (perkusja), Davidem Patonem (bas), Chrisem Rainbowem (śpiew), Haydnem Bendallem (instr. klawiszowe), Duncanem MacKayem (instr. klawiszowe), Antem Phillipsem (instr. klawiszowe, gitara) i innymi nagrał kolejny album sygnowany nazwą Camel — The Single Factor. Dwa lata później na rynku pojawił się bestsellerowy, koncepcyjny Stationary Traveller, który - jak się miało okazać - był ostatnią studyjną propozycją grupy przed siedmioletnią przerwą. Promujące go tournee, na którym Latimerowi towarzyszyli: Colin Bass (bas), Ton Scherpenzecl (instr. klawiszowe), Richie Close (instr. klawiszowe), Chris Rainbow (śpiew), Paul Burgess (perkusja), zakończyło się w maju 1984 r., a fragmenty ostatniego koncertu znalazły się na wydanym później albumie Pressure Points. Na płycie gościnnie pojawili się: Mel Collins i Peter Bardens.
W następnym roku Andy Latimer wraz z żoną, Susan Hoover, wyemigrował do Kalifornii. Tam w 1991 r. założył firmę Camel Productions i powrócił na muzyczny rynek kolejnym koncepcyjnym albumem. Dusi And Dreams, opartym na powieści Johna Steinbecka "Grona gniewu". "Nowy" Camel oprócz lidera tworzyli: Colin Bass, Ton Scherpenzeel, Paul Burgess, Don Harriss (instr. klawiszowe), Christopher Bock (perkusja) oraz David Paton i Mae McKenna (śpiew). Pierwsze od dziewięciu lat tournee zespołu zaowocowało podwójnym kompaktowym wydawnictwem Never Let Go. Podczas koncertów Latimerowi, Bassowi i Burgesowi towarzyszył Mickey Simmonds (instr. klawiszowe, były członek grup Mike'a Oldfielda i Fisha). Oczekiwanie na kolejną studyjną propozycję grupy, planowaną do wydania jesienią 1995 r., Andy Latimer umila swoim fanom płytami z archiwalnym materiałem koncertowym zespołu.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Curiosity/Never Let Go	Camel	01.1973	-	-	MCA MUS 1177	[written by Latimer][produced by Dave Williams]
Flight of The Snow Goose/Rhayader	Camel	05.1975	-	-	Decca FR 13581	[written by Latimer, Bardens][produced by David Hitchcock]
The Snow Goose/Freefall	Camel	09.1975	-	-	Decca FR 13603	[written by Latimer, Bardens][produced by David Hitchcock]
Another night/Lunar sea	Camel	07.1976	-	109[2]	Decca FR 13656	[written by Latimer, Bardens, Ward, Ferguson][produced by Camel, Rhett Davies]
Highways of the Sun/Tell Me	Camel	09.1977	-	-	Decca F-R 13729	[written by Latimer, Bardens][produced by Camel, Rhett Davies]
Remote Romance/Rainbow's End,Tell me	Camel	10.1979	-	-	Decca FR 13879	[written by Latimer, Watkins][produced by Rupert Hine]
Your Love is Stranger than Mine/Neon Magic	Camel	02.1980	-	-	FR 13871	[written by Latimer, Schelhaas, Ward, Bass][produced by Rupert Hine]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Mirage	Camel	03.1974	-	149[13]	Janus 7009	[produced by David Hitchcock]
The Snow Goose	Camel	04.1975	22[13]	162[5]	Decca SKL 5207	[silver-UK][produced by David Hitchcock]
Moonmadness	Camel	03.1976	15[6]	118[13]	Decca TXS 115	[silver-UK][produced by Rhett Davies and Camel]
Rain Dances	Camel	09.1977	20[8]	136[5]	Decca TXS 124	[produced by Camel]
Breathless	Camel	09.1978	26[1]	134[10]	Decca TXS 132	[produced by Camel/Mick Glossop]
I Can See Your House from Here	Camel	10.1979	45[3]	-	Decca TXS 137	[produced by Rupert Hine]
Nude	Camel	01.1981	34[7]	-	Decca SKL 5323	[produced by Camel, Tony Clark and Haydn Bendall]
The Single Factor	Camel	04.1982	57[5]	-	Decca SKL 5328	-
Stationary Traveller	Camel	04.1984	57[4]	-	Decca SKL 5328	[produced by Andy Latimer]