Doves

Tak to już się ułożyło, że jeśli ktoś z wyjątkową sympatią odnosi się do brytyjskiej muzyki, musi traktować Manchester, to robotnicze miasto na północy, jako swego rodzaju mekkę. To tam Sex Pistols zagrali swój legendarny koncert w 1976 roku. To tam Tony Wilson otworzył Factory i odkrył Joy Division. To tam narodził się jeden z najinteligentniejszych zespołów w historii - The Smiths. To tam, w MaDchesterze, przywrócono kolory muzyce rockowej pod koniec tej samej dekady, antycypując jednocześnie nie mniej znaczącą, odnotowaną kilka lat później falę britpopu. Jeśli istnieje na mapie Anglii miejsce, które w ciągu ostatnich trzech dekad wniosło więcej do szeroko pojmowanego rocka, poddaję się. Niestety, dobra passa nie trwa wiecznie. W erze post-oasisowskiej jedynym istotnym zespołem w mieście są Doves. W to, że zabrakło utalentowanych muzyków, nie uwierzymy. Czyli chyba muszą uciekać do Londynu.
Lubimy Doves. Nie tylko dlatego, że na zdjęciu wyglądają na trzech sympatycznych, pokojowo nastawionych, brodatych misiów. Nie ma u nich najmniejszych oznak gwiazdorstwa, pomimo tego, że są prawdopodobnie najrówniejszym do tej pory wyspiarskim zespołem nowego wieku. Klimatyczne Lost Souls (2000) było debiutem spójnym, dojrzałym i ambitnym. Jego następca, Last Broadcast (2002), jako całość ważył trochę mniej, ale pojedynczym kompozycjom nie można było wiele zarzucić. W czasach kiedy sławę zdobywa się pierwszą epką, cudem podtrzymuje ją z reguły słabszym debiutanckim longplayem, by wreszcie wylądować na dalekim aucie z syndromem drugiej płyty, Doves publikują trzeci kolejny album na najwyższym poziomie. Może ciężko sobie uzmysłowić doniosłość ich dokonań, ale wyobraźcie sobie to na przykładzie sztafety 4x400 metrów. Jimi Goodwin właśnie przejął pałeczkę i pewnym krokiem mknie na trzeciej zmianie. Chris Martin jest gdzieś na początku drugiej. Pete Doherty niestety zgubił pałeczkę i ciągle jej szuka. Fran Healy pobiegł w drugą stronę.
Some Cities ma szansę pogodzić zwolenników pierwszej i drugiej płyty. Solidnie wyprodukowana przez współpracownika Blur, Bena Hilliera, jest jednolita jak Lost Souls. Czasem przywołuje senną atmosferę strony A debiutu, jak w lekko psychodelicznych The Storm i Shadows Of Salford. Piękny finał, baśniowe Ambition również mogłoby tam zaistnieć. Łącznikiem między utworami jest poza tym motyw przemian, jakie dokonały się w ostatnich latach w północnych miastach Anglii - Manchesterze czy Liverpoolu. Singlowy, mówiący o ucieczce z przedmieścia Black And White Town posiada wszystko, co powinien mieć pełnowartościowy przebój Doves: wyraźnie zaznaczony rytm, doprawienie wczorajszym klawiszem i wrażenie niedosytu pozostawione przez niepozorną melodię.
Najlepsze momenty Last Broadcast zostają przypomniane w potencjalnych hitach: Walk In Fire to nowa, udana wersja genialnego There Goes The Fear, radosny Sky Stars Falling przypomina Pounding. Some Cities zawodzi tylko pod jednym względem: nie posiada żadnego wybitnego od początku do końca nagrania. Podziwiamy zdolność pisania klasycznych tematów i wyobraźnię Doves w fantazyjnym, instrumentalnym motywie przewodnim Snowden, zapiera nam dech w piersiach soundtrack do filmu z jakiegoś niewiarygodnego snu, czyli leniwy refren Someday Soon, ale... Kolejnego małego arcydzieła na miarę The Cedar Room i There Goes The Fear na razie się nie dorobili. Jeszcze jednego znakomitego albumu - jak najbardziej.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Sea EP. [Sea song/Breakmegently/Darker]	Doves	05.1999	80[1]	-	Casino CHIP 002	[produced by Doves]
Here it comes/Mmet me at the pier/Acoustic no.1	Doves	08.1999	73[3]	-	Casino CHIP 003	[produced by Doves]
The cedar room/Zither/Karen	Doves	03.2000	33[5]	-	Heavenly HVN 95 10	[written by Jez Williams, Jimi Goodwin, Andy Williams][produced by Doves]
Catch the sun/Valley/Down the sea	Doves	05.2000	32[8]	-	Heavenly HVN 96 10	[written by Jez Williams, Jimi Goodwin, Andy Williams][produced by Doves,Steve Osborne]
The man who told everything/Your shadow lay across my life	Doves	10.2000	32[5]	-	Heavenly HVN 98	[written by Jez Williams, Jimi Goodwin, Andy Williams][produced by Doves]
There goes the fear	Doves	04.2002	3[4]	-	Heavenly HVN 111	[written by Jez Williams, Jimi Goodwin, Andy Williams][produced by Doves]
Pounding	Doves	08.2002	21[4]	-	Heavenly HVN 116	[written by Jez Williams, Jimi Goodwin, Andy Williams][produced by Doves]
Caught by the river	Doves	10.2002	29[2]	-	Heavenly HVN 126	[written by Jez Williams, Jimi Goodwin, Andy Williams][produced by Doves,Steve Osborne]
Black and white town	Doves	02.2005	6[26]	-	Heavenly HVN 145	[written by Jez Williams, Jimi Goodwin, Andy Williams][produced by Doves,Ben Hillier]
Snowden	Doves	05.2005	17[10]	-	Heavenly HVN 150	[written by Jez Williams, Jimi Goodwin, Andy Williams][produced by Doves,Ben Hillier, Rich Costey]
Sky Starts Falling	Doves	09.2005	45[3]	-	Heavenly HVN 152	[written by Jez Williams, Jimi Goodwin, Andy Williams][produced by Doves,Ben Hillier]
Kingdom Of Rust	Doves	04.2009	28[7]	-	Heavenly HVN 189	[written by Jez Williams, Jimi Goodwin, Andy Williams][produced by Doves,Dan Austin]
Winter Hill	Doves	08.2009	148[1]	-	Heavenly HVN 192	[written by Jez Williams, Jimi Goodwin, Andy Williams][produced by Doves,John Leckie]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Lost souls	Doves	04.2000	16[85]	-	Heavenly HVNLP 26	[platinum-UK][produced by Doves]
The last broadcast	Doves	05.2002	1[2][70]	83[3]	Heavenly HVNLP 35	[platinum-UK][produced by Doves; Steve Osborne, Max Heyes]
Lost sides	Doves	10.2003	50[3]	-	Heavenly HVNLP 29	[produced by Doves]
Some cities	Doves	03.2005	1[1][38]	111[2]	Heavenly HVNLP 50	[gold-UK][produced by Doves and Ben Hillier]
Kingdom of Rust	Doves	04.2009	50[3]	89[2]	Heavenly HVNLP 67	[gold-UK][produced by Doves, Dan Austin, John Leckie]
The Places Between: The Best of Doves	Doves	04.2010	12[7]	-	Heavenly HVNLP 78	-