Happy Mondays

Happy Mondays-grupa brytyjska. Utworzona w 1980 w Manchesterze, działała do 1993. Skład: Shaun Ryder (23.08.1962, Little Hulton) - voc, Mark Day - g, Paul Davis - k, Paul Ryder - b, Gary Whelan - dr, Mark "Bez" Berry - perc, taniec. Debiutowała w klubach Manchesteru. W 1985 podpisała kontrakt z tamtejszą firmą Factory. Pierwsze płyty - czwórka "Forty Five" z września 1985, single Freaky Dancing z czerwca 1986, Tart Tart z marca 1987 i Twenty Four Hour Party People z października 1987 oraz album Happy Mondays' squirrel and G-Man Twenty Hour Party People Plastic Face Carnt Smile z maja 1987 (jego producentem był John Cale) - zawierały dość naiwny repertuar rockowy, zwracający co najwyżej uwagę aurą spontaniczności, i przeszły bez echa.
Uznanie i popularność zdobyła płytą Bummed. Nagrała ją w sierpniu 1988 w studiu Slaughterhouse w Great Driffield przy pomocy Martina Hannetta, nadwornego producenta firmy Factory, oraz kilku instrumentalistów sesyjnych, m.in. Steve'a Hopkinsa - p , Dave'a Hassella -perc. Album trafił na rynek w listopadzie tego samego roku. Przywoływał skojarzenia z dorobkiem The Rolling Stones z okresu, gdy próbowali stworzyć na bazie murzyńskiego rhythm'n'bluesa własną odmianę rocka psychodelicznego. Świadectwem fascynacji rhythm'n'bluesem był choćby sposób śpiewania Shauna Rydera i gry na gitarze Marka Daya (Wrote For Luck, Performance, Country Song, Mad Cyril); dowodem zauroczenia angielską psychedelią - przede wszystkim użycie takich instrumentów, jak melotron (Do It Better) czy sitar (Lazyitis). Muzyka wypełniająca album zrodziła się wszakże w manchesterskich klubach tańca, jak słynna Hacienda, z panującej w nich orgiastycznej atmosfery, pod wpływem przebojów w stylu acid house, a najważniejszym jej elementem stawał się już wówczas charakterystyczny, hipnotyzujący, rave'owy rytm (Moving In With, Mad Cyril, Fat Lady Wrestlers, Performance). Wadą płyty było jej bałaganiarskie, duszne, przytłaczające brzmienie. Pod tym względem na korzyść wyróżniał się jedynie utwór Wrote For Luck. On właśnie, wydany w listopadzie 1988 na singlu, zapewnił Happy Mondays tytuł najważniejszej obok The Stone Roses grupy w nurcie nowego rocka z Manchesteru.
Opinię tę ugruntowała czwórka "Madchester Rave On" z grudnia 1989, zawierająca premierowe kompozycje, m.in. Rave On, Hallelujah, Clap Your Hands. W tym czasie grupa odbyła pierwsze większe tournee po Wielkiej Brytanii oraz zadebiutowała w popularnym programie telewizyjnym Top Of The Pops. Natomiast w 1990 ruszyła na podbój świata - od lutego do kwietnia koncertowała na kontynencie europejskim, latem odbyła trasę po Stanach Zjednoczonych, a jesienią uświetniła swoim występem New Music Seminar w Nowym Jorku. Nie zaniedbywała też brytyjskiej publiczności, np. w czerwcu wzięła udział w wielkim festiwalu muzyki rockowej w Glastonbury. Powoli zdobywała status gwiazdy, w czym pomogły następne single, jak Step On z marca 1990, Kinky Afro z października 1990 i Loose Fit z lutego 1991, a także album Pills' n' thrills and bellyaches z listopada 1990.
Dziennikarze angielskiej prasy muzycznej uznali Pills' n' thrills and bellyaches za pierwszą doskonałą artystycznie manifestację stylu rave. Sami członkowie Happy Mondays przechwalali się w wywiadach, że jest to osiągnięcie na miarę "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" zespołu The Beatles. Sesję zorganizowano między sierpniem a wrześniem 1989, bezpośrednio po długiej trasie po Stanach, w Los Angeles. Produkcję powierzono Paulowi Oakenfoldowi, specjaliście od muzyki house (jego asystentem był Steve Osborne). Gościnnie w sesji wzięli udział Rowetta - voc, Tony Castro - perc i Simon Machan - programowanie komputerów muzycznych. Muzykę grupy cechował tym razem manifestacyjny eklektyzm. Niektóre kompozycje nawiązywały wprost do przebojów sprzed lat, zwłaszcza Step On, parafrazująca He's Gonna Step On You Again Johna Kongosa, ale też Kinky Afro, oparta na motywach Lady Marmalade zespołu Labelle, czy też Donovan, urozmaicona cytatami z Sunshine Superman Donovana oraz (Make Me Smile) Come Up And See Me Steve'a Harleya i jego formacji Cockney Rebel. W wielu piosenkach pozostały czytelne wpływy brytyjskiego rhythm'n'bluesa lat sześćdziesiątych, nie tylko The Rolling Stones, ale też np. The Animals (partia organów w Grandbag's Funeral).
Powstała muzyka z założenia wtórna, ale przykuwająca uwagę stylistyczną mozaikowością. Aranżacje uporządkowano, a brzmienie wzbogacono o syntezatorowe efekty orkiestrowe (Kinky Afro). Taneczne, rave'owe rytmy wyeksponowano, podkreślając niekiedy ich południowoamerykański rodowód (Donovan, Loose Fit, Dennis And Lois). Większego znaczenia niż dawniej nabrały teksty utworów, pełne zarówno sarkazmu, jak i goryczy, obfitujące w celne obserwacje na temat trudów życia w Wielkiej Brytanii końca lat osiemdziesiątych.
W następnym okresie karierę Happy Mondays skomplikowało uzależnienie Rydera od heroiny. Niepowodzeniem artystycznym był autoryzowany przez grupę, a więc tylko z tytułu piracki album Baby big head bootleg album-live, dokumentujący koncert na stadionie przy Elland Road w Manchesterze 1 czerwca 1991, wydany miesiąc później. Zawierał głównie piosenki znane już z płyt studyjnych, zazwyczaj w rozlazłych wersjach, wzbogaconych co najwyżej specjalnymi efektami dźwiękowymi (np. huk samolotu bojowego i krzyk mew w Holiday). Wyróżniała się przygotowana specjalnie na tę okoliczność przeróbka Tokoloshe Man, jeszcze jednego przeboju Johna Kongosa. Album pozostał mimo wszystko interesującym dokumentem, udało się bowiem utrwalić na nim coś z atmosfery ekstazy towarzyszącej występom grup manchesterskich spod znaku rave.
Płytę ...Yes please! grupa nagrywała przez kilka długich miesięcy 1992 roku w studiach Blue Wave w St. Philip na Barbados oraz Comfort's Place w Lingfield w hrabstwie Surrey przy pomocy Chrisa Frantza i Tiny Weymouth, znanych z zespołów The Talking Heads i Tom Tom Club, jako producentów, a także Rowetty - voc , Bruce'a Martina - perc. Sesja przeciągała się, ponieważ Shaun Ryder podjął w tym czasie wyczerpujące, niestety bezskuteczne, zmagania z uzależnieniem od narkotyków. Znacznie przekroczono przewidziany budżet - wydano ponad dwieście pięćdziesiąt tysięcy funtów - co kilka miesięcy później doprowadziło do upadku firmy Factory. Płyta ukazała się w listopadzie 1992. Recenzenci ironizowali, że było to raczej Dzieło Tom Tom Club niż Happy Mondays. I rzeczywiście, niektóre nagrania dawały podstawy do takich złośliwości, zwłaszcza Monkey In The Family i Cowboy Dave.
Większość przypominała jednak wcześniejsze dokonania grupy (Sunshine And Love, Angel, instrumentalne Theme From Netto). Muzyka Happy Mondays nabrała w tym czasie rockowej ekspresywności (Monkey In The Family, Angel), a przy tym jednoznacznie latynoskiego zabarwienia (Cut 'Em Loose Bruce, Theme From Netto). Napisane przez Shauna Rydera teksty były świadectwem jego zmagań z samym sobą, z życiem, z nałogiem, np. Angel, a także Sunshine Of Love, ujęty w formę modlitwy (okładkę ozdobił rysunek dziecka przedstawiający Matkę Boską). Wyrażały bezradność, podobnie jak puentujący płytę żart - nagranie dokumentujące nieudane próby dodzwonienia się do królowej i premiera Wielkiej Brytanii, prezydenta Stanów Zjednoczonych oraz papieża.
Jedynie wybrany na pierwszy singel utwór Stinkin' Thin kin' miał bardziej buńczuczną wymowę - atakiem na mieszczański styl życia. Po upadku firmy Factory grupą zainteresowała wytwórnia EMI. W lutym 1993 Clive Black jeden z jej szefów, wyraził gotowość wypłacenia muzykom pięciu milionów funtów zaliczki na poczet zysków z kolejnych siedmiu albumów, ale po spotkaniu z nimi stracił wiarę w możliwości twórcze Shauna Rydera i wycofał swoje propozycje.
To przesądziło o dalszym losie formacji - niebawem przestała istnieć.
Shaun Ryder próbował pozyskać brata Paula Rydera, a także Beza, gitarzystę Craiga Gannona, znanego z The Smiths, oraz perkusistę Gavana Whelana, wywodzącego z JAMES, do nowego zespołu - The Mondays, ale zamierzenie to zakończyło się r powodzeniem. Latem 1993 nawiązał współpracę ze Stellą Grundy - voc i jej zespół Intastella. Owocem ich spotkania w studio był singel Can You Fly Like You Mean wydany we wrześniu tego roku przez nową firmę Planet 3 (utworzoną przez Dave'a Ambrose'a, byłego basistę The Crazy World Arthur Brown).
Nie doszła do skutku jej współpraca z MANIC STREET PREACHERS - nie stawił się na planowaną od tygo sesję tłumacząc się zatruciem pokarmowym. W 1994 stanął na czele zespołu Black Grape (w składzie znaleźli się byli muzycy James i Ruthless Rap). Paul Ryder w końcu 1993r założył grupę Love Habit. Pozyskał do niej Astrellę Leitch - voc (córkę Donovana i Marka White'a - k. byłego muzyka ABC. Mark Day nawiązał najpierw współpracę z zespołem The Nice People From Straightsville z Newcastle, a w końcu stanął na czele własnej formacji Trigger Happy. Paul Davis i Gary Whelan utworzyli grupę z Andym Rourke'em, byłym basistą The Smiths.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Tart Tart/Little Matchstick Owen's Rap	Happy Mondays	03.1987	-	-	Factory FAC 176	[written by Happy Mondays][produced by John Cale][13.Indie Chart]
24 Hour Party People	Happy Mondays	.1987	-	-	Factory FAC 192	[produced by Dave Young][10.Indie Chart]
Lazyitis-One armed boxer	Happy Mondays	05.1989	85[2]	-	Factory FAC 222/7	[written by David Essex , Lennon & McCartney , Sly & The Family Stone][produced by Martin Hannett ][6.Indie Chart]
W.F.L. [Wrote For Luck]/Boom	Happy Mondays	09.1989	68[9]	-	Factory FAC 212/7	[written by Happy Mondays ][produced by Paul Oakenfold ][7.Indie Chart]
Madchester rave on EP. [Hallelujah/Holy ghost/Clap your hands/Rave on]	Happy Mondays	11.1989	19[27]	-	Factory FAC 242	[written by Happy Mondays][produced by Martin Hannett ]
Step on	Happy Mondays	04.1990	5[30]	57[10]	Factory FAC 272	[written by John Kongos/Chris Demetriou][Produced:Paul Oakenfold][13[8].Hot Dance/Disco;Elektra 66 624 12"]
The Peel Sessions	Happy Mondays	05.1990	79[2]	-	Strange Fruit 677022	[Produced:John Peel]
Hallelujah	Happy Mondays	04.1990	-	-	Factory FAC 260	[Produced:Martin Hannett ][28[7].Hot Dance/Disco;Elektra 60 945 12"]
Lazyitis-One armed boxer/Mad Cyril-Hello girls	Happy Mondays & Karl Denver	06.1990	46[4]	-	Factory FAC 222	[written by David Essex , Lennon & McCartney, Sly & The Family Stone][produced by Martin Hannett ]
Kinky Afro	Happy Mondays	10.1990	5[9]	-	Factory FAC 302	[written by Happy Mondays ][Produced:Paul Oakenfold/Steve Osborne ][1.Modern Rock Tracks]
Loose fit/Bob' s your uncle	Happy Mondays	03.1991	17[7]	-	Factory FAC 312	[written by Happy Mondays ][Produced:Paul Oakenfold/Steve Osborne ]
Step on Remix ' 91	Happy Mondays	03.1991	-	57[10]	Elektra 64 899 [US]	[written by Christos Demetriou/John Kongos ][Produced:Paul Oakenfold/Steve Osborne ]
Bob's Yer Uncle	Happy Mondays	05.1991	-	-	-	[written by Happy Mondays ][Produced:Paul Oakenfold/Steve Osborne ][25[7].Hot Dance/Disco;Elektra [promo] 12"][23.Modern Rock Tracks]
Judge fudge/Tokoloshe man	Happy Mondays	11.1991	24[3]	-	Factory FAC 322	[written by Happy Mondays ][Produced:Paul Oakenfold/Steve Osborne ]
Stinkin' thinkin'	Happy Mondays	09.1992	31[3]	-	Factory FAC 362	[written by Happy Mondays ][Produced:Chris Frantz/Tina Weymouth ][1[2][12].Hot Dance/Disco;Elektra 66 363 12"]
Sunshine and love/Twenty four hour party people EP.	Happy Mondays	11.1992	62[2]	-	Factory FAC 372	[written by Barry Gibb/Robin Gibb/Maurice Gibb/Happy Mondays ][Produced:Chris Frantz/Tina Weymouth/Paul Oakenfold/Steve Osborne/Dave Young ][5[12].Hot Dance/Disco;Elektra 66 345 12"]
The boys are back in town	Happy Mondays	05.1999	24[8]	-	London LONX 432	[written by Phil Lynott ][Produced:Paul Oakenfold/Steve Osborne ]
24 Hour Party People (Jon Carter mix)	Happy Mondays	05.2002	97[2]	-	London	[written by Phil Lynott ][Produced:Paul Oakenfold/Steve Osborne ]
Playground Superstar	Happy Mondays	10.2005	51[3]	-	Big Brother RKID 34	[written by Shaun Ryder/Wheelan/Sandu/Parkinson ][Produced:Parkinson]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Squirrel and G-Man Twenty Four Hour Party People Plastic Face Carnt Smile (White Out)	Happy Mondays	04.1987	-	-	Factory FACT 170	[produced by John Cale][4.Indie Chart]
Bummed	Happy Mondays	01.1990	59[14]	-	Factory FACT 220	[produced by Martin Hannett][2.Indie Chart]
Pills' n' thrills and bellyaches	Happy Mondays	11.1990	4[36]	89[13]	Factory FACT 320	[platinum-UK][produced by Paul Oakenfold, Steve Osborne]
Happy Mondays-Live	Happy Mondays	10.1991	21[3]	-	Factory FACT 322	[produced by Simon Machan]
...Yes please!	Happy Mondays	10.1992	14[4]	-	Factory FACT 420	[produced by Chris Frantz/Tina Weymouth ]
Loads-The best of The Happy Mondays	Happy Mondays	11.1995	41[6]	-	London 520036-2	[produced by Martin Hannett/Paul Oakenfold/Chris Frantz/Tina Weymouth ]
Greatest Hits	Happy Mondays	06.1999	11[18]	-	London 556105-2	[gold][produced by Paul Oakenfold/Steve Osborne/Martin Hannett/Chris Frantz/Tina Weymouth/Young ]
Uncle Dysfunktional	Happy Mondays	07.2007	73[2]	-	Sequel SEQLP012	[produced by Sunny Levine ]