Z archiwum...rocka

piątek, 26 maja 2023

Attack

Attack-grupa brytyjska. Powstała jesienią 1966r w Londynie. Wyłoniła się z zespołu The Soul System. Pierwszy skład stanowili: Richard Sherman - voc, Bob Hodges-org, David John (właśc. David O'List; 13.12.1948r, Chiswick, Londyn) - g, Gerry Henderson - b oraz Alan Whitehead - dr z Marmalade.

W kwietniu 1967 rozpadła się - John (jako O'List) przeszedł wtedy do The Nice, a Whitehead wrócił do Marmalade. Po kilku tygodniach wznowiła działalność w składzie: Sherman, Geoff Richardson - g, George Watt - org, Kenny Harold - b, Chris Allen - dr. Zaraz potem dołączył John Du Cann - g, voc z The Sonics, a Watta i Allena zastąpili Ken - org i Plug -dr. Latem 1967r odeszli Richardson i Harold, a w The Attack pojawił się Jim Avery - b. W styczniu 1968r ustalił się nowy skład: Sherman, Du Cann, Roger Deane - b, Keith Hodge - dr. Działała do lata 1968r.

Przekształciła się z The Soul System w The Attack, gdy jej karierą pokierował znany agent i menażer Don Arden. On wymyślił nową nazwę. On też zainteresował formacją wytwórnię Decca. W styczniu 1967 trafił na rynek singiel, zawierający na stronie A pełną zgiełku przeróbkę Try it, przeboju garażowego rocka ze Stanów, znanego z wykonań The The Standells i The Ohio Express, a na stronie B wykonany w równie hałaśliwy sposób, rhythm'n'bluesowy utwór We Don't Know. Świetna płytka przeszła niestety bez echa.

Skandal wywołał następny singel, wydany w marcu tego roku. Na stronie A znalazła się chwytliwa piosenka Hi Hi Silver Lining Scotta Englisha i Larry'ego Weissa, na stronie B własny, niesłychanie ostry utwór Anymore Than I Do. Ale niebawem trafiła na rynek inna wersja Hi Ho Silver Lining, nagrana przez Jeffa Becka, i to ona dostała się na listy. Muzycy The Attack zarzucili wtedy Beckowi, że podebrał im murowany przebój. A miesiąc później rozgoryczeni rozwiązali formację.

Grupa niemal natychmiast się jednak odrodziła, i nagrała kolejny singel, wydany w czerwcu. Na stronie A znalazła się piosenka Created By Clive w stylu The Kinks, na stronie B własny utwór Colour Of My Mind nawiązujący do dokonań The Animals. Ku rozpaczy muzyków powtórzyła się jednak sytuacja sprzed kilku tygodni. Równocześnie trafiło bowiem na rynek inne opracowanie Created By Clive, sygnowane przez zespół The Syn. W rezultacie żadna wersja nie dostała się na listy.

Grupa z powodzeniem koncertowała w tym czasie w londyńskich klubach w rodzaju Speakeasy, Middle Earth i Tiles, ale nie wszystkim muzykom to wystarczało. W rezultacie doszło do kolejnych zmian składu. W sierpniu formacja nagrała następny singel, Magic In The Air/Lady Orange Peel, ale niesłychanie dynamiczny, bliski stylu The Who utwór ze strony A wydał się szefom Dekki zbyt ciężki i wydanie płytki wstrzymano. Grupa musiała w październiku wrócić do studia i nagrać inną, łagodniejszą piosenkę - Neville Thumbcatch, bliższą stylu The Beatles, urozmaiconą brzmieniami orkiestrowymi

Podczas tej samej sesji zarejestrowała też utwory Morning Dew i Loving You Is Sweeter Than Ever. Płytka Neville Thumbcatch/Lady Orange Peel trafiła na rynek w styczniu 1968. Podobnie jak poprzednie nie odniosła sukcesu. Niebawem grupa przystąpiła jednak do pracy nad debiutanckim albumem o roboczym tytule "Roman God Of War" Z myślą o nim zarejestrowała takie utwory, jak Strange House i Mr. Pinnodomy's Dilemma.

W tym samym czasie w marcu, nagrała kolejny singel, Feel Like Flying/Freedom For You. Niestety, Decca podjęła już wówczas decyzji o zerwaniu współpracy z The Attack, l żadna z tych płyt nie doczekała się wydania. W rezultacie latem 1968 grupa przestała istnieć. W 1990 i 2000 zebrano jej znane i nieznane nagrania na płytach "Magic In The Air" i "The Complete Recordings From 1967-1968".

Okazało się wtedy, że była jedną z najbardziej niedocenionych formacji swojego czasu. Jej potężnie brzmiące, pełne ostrych dźwięków gitary, frapujące utwory w rodzaju Magic In The Air, Mr. Pinnodomy's Dilemma, Strange House, Feel Like Flyin, i Colour Way wydawały się zwiastować erę hard rocka.

Kilka nagrań The Attack, w tym dwa wcześniej nie publikowane, Now The Sun Shines i Sleep Like A Child wzbogaciło kompaktową edycję albumu "The Five Da Week Straw People" studyjnego zespołu The Five 'Days ' Week Straw People, w którego składzie występował Du Cann (Angel Air, 2000).
Du Cann jako Cann kontynuował karierę w zespołach Andromeda (dołączył do niego w 1967, jeszcze jako muzyk The Attack), z którym ponownie nagrał utwór Colour Your Way, oraz Atomic Rooster i Hard Stuff, działał też jako solista.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Try it/We don' t know	Attack	01.1967	-	-	Decca F 12 550	[written by Levine, Bellack][produced by Mike Smith]
Hi ho silver lining/Anymore than i do	Attack	04.1967	-	-	Decca F 12 578	[written by English, Weiss][produced by Mark Wildey]
Created by clive/Colour of my mind	Attack	07.1967	-	-	Decca F 12 631	[written by Pattison][produced by Mark Wildey]
Neville Thumbcatch/Lady Orange Peel	Attack	01.1968	-	-	Decca F 12 725	[written by Smith, Bain][produced by Vic Smith]

czwartek, 25 maja 2023

At the Drive-In

At the Drive-In - amerykański post hardcorowy zespół z El Paso działający w latach 1993-2001r.Podczas swojej krótkiej,acz wpływowej kariery na inne grupy,imponują kunsztownymi,wręcz koronkowymi figurami stylistycznymi swych piosenek z zagadkowymi i wielce metaforycznymi tekstami.

Utworzona na początku 1994 roku grupa zadebiutowała wkrótce potem swoją pierwszą EP-ką, Hell Paso, po której odbyła się krótka trasa koncertowa po stanie Lone Star. Ze składem zapewnionym przez Cedrica Bixlera (wokal), Omara Rodrigueza-Lopeza i Jima Warda (gitara), Paula Hinojosa (bas) i Tony'ego Hajjara (perkusja), At the Drive-In wydało drugą EPkę, Alfaro Vive, Carajo! i koncertował głównie w pustych domach i klubach w zachodnich Stanach Zjednoczonych.

Niewielki koncert w Los Angeles- z zaledwie dziewięcioosobową publicznością - w jakiś sposób zwrócił uwagę wytwórni Flipside Records, która w 1996 roku wydała pierwszy pełnometrażowy album zespołu, Acrobatic Tenement. At the Drive-In zaczął zdobywać publiczność, czemu pomagały ciągłe trasy koncertowe i szeptany szum.

Ich następna EP-ka z 1997 roku, El Gran Orgo, miała bardziej melodyjny kąsek, ale ich muzyczna głębia i oryginalność pozostały. In/Casino/Out ukazało się w 1998 roku, a w 2000r ukazało się Relationship of Command.

W 2001 roku zespół zawiesił działalność na czas nieokreślony. Bixler i Rodriguez-Lopez utworzyli Mars Volta, podczas gdy Ward, Hajjar i Hinojos przenieśli się do Sparty. W maju 2005 roku ta przerwa wyglądała na całkiem trwałą, kiedy kariery Sparty i Volty kwitły, a At the Drive-In wydało retrospektywną kompilację. This Station Is Non-Operational, wydana przez Fearless , zawierała hity, rarytasy, covery (Smiths, Pink Floyd) i zawartość DVD.

W 2012 roku, jakby znikąd, członkowie zespołu ogłosili, że ponownie się zjednoczą i wystąpią na festiwalu Coachella w kwietniu. W tym roku wystąpili na kilku innych festiwalach i wznowili swoje pierwsze trzy albumy we własnej wytwórni Twenty-First Chapter. W 2013 roku Mars Volta rozwiązała się, pozostawiając zespół otwarty na możliwość, która była wielokrotnie odrzucana: nagranie nowej muzyki At the Drive-In. Ku radości swoich wiernych fanów, trzy lata później, w 2016 roku, członkowie zespołu ogłosili, że wracają do studia i wyruszają w światową trasę koncertową.

Jednak brakowałoby im jednego człowieka. W marcu, zaledwie kilka dni przed rozpoczęciem wyprawy, Ward ogłosił, że opuszcza grupę. Pod koniec roku At the Drive-In powróciło z singlem „Governed by Contagions”. Kilka miesięcy później ujawnili tytuł swojego czwartego albumu, in•ter a•li•a (Rise Records).

Ponieważ Ward nie pojawił się na tym wydawnictwie, grupa zwerbowała do współpracy talent byłego gitarzysty Sparty, Keeleya Davisa. Płyta ukazała się w maju 2017 roku i zawierała „Governed by Contagions” i „Incurably Innocent” jako główne single. Później tego samego roku, w trakcie trasy koncertowej, wydali swoją piątą EP-kę, Diamanté.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
One Armed Scissor	At the Drive-In	08.2000	64[4]	-	Grand Royal GR 091	[written by At The Drive-in][Producer - Ross Robinson]
Rolodex Propaganda	At the Drive-In feat. Iggy Pop	12.2000	54[5]	-	Virgin VUSCD 189	[written by At The Drive-in][Producer Ross Robinson]
Invalid Litter Dept.	At the Drive-In	03.2001	50[3]	-	Grand Royal VUSCD 193	[written by At The Drive-in][Producer - Ross Robinson]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Relationship of Command	At the Drive-In	09.2000	33[21]	116[14]	Grand Royal CDVUS 184	[Producer - Ross Robinson]
This Station Is Non-Operational	At the Drive-In	06.2005	118[2]	95[3]	Fearless 30 074	[Producer - Ross Robinson, Mike Major, Simon Askew]
in•ter a•li•a	At the Drive-In	05.2017	30[1]	39	Rise RR 3692	[Producer - Rich Costey, Omar Rodríguez-López]

Atomic Rooster

Grupa brytyjska założona w 1969 r. na fali popularności progresywnego rocka. Jej twórcami byli Vincent Crane (ur. w 1945 r., zm. w lutym 1989 r.; organy). Nick Graham (bas) i Carl Palmer (ur. 20.03. 1947 r. w Birmingham, Anglia; perkusja). Crane i Palmer, poprzednio członkowie głośnego zespołu Crazy World Arthura Browna, zapowiadali szybki sukces nowej formacji.

Wbrew oczekiwaniom, pierwszy skład rozpadł się zaraz po nagraniu debiutanckiego albumu. Graham przyłączył się do Skin Alley, a Palmer założył wraz z Keithem Emersonem i Gregiem Lake'em supergrupę Emerson, Lake And Palmer. Crane pozyskał wówczas nowych członków: Johna Canna (gitara, śpiew) i Paula Hammonda (perkusja), z którymi nagrał drugi longplay Death Walks Behind You.

Hard-rockowa płyta zaowocowała dwoma, opartymi na gitarowych riffach, singlowymi przebojami: "Tomorrow Night" i "The Devil's Answer". Trzeci album. In Hearing Of, trio nagrało wraz z wypożyczonym z grupy Cactus gitarzystą Petem Frenchem. Wkrótce potem drogi muzyków znów rozeszły się.
Niezrażony tym Crane stworzył nowy skład, w którym towarzyszyli mu gitarzysta Steve Bolton (zastąpiony w grudniu 1972 r. przez Johnny'ego Mandellę), basista Bill Smith i perkusista Rick Parnell (syn znanego dyrygenta Jacka Parnella). Do zespołu przyłączył się też popularny w latach sześćdziesiątych wokalista Chris Farlowe.

Rezygnacja z hard rocka na rzecz białego soulu zdegustowała ostatnich fanów Atomie Rooster i Crane rozwiązał grupę w 1974 r. Przez kilka lat współpracował ze swoim dawnym liderem Arthurem Brownem, a w 1979 r. wskrzesił raz jeszcze rockowe muzeum pod starym szyldem. Towarzyszyli mu: Cann i Preston Hayman (perkusja) - dwa lata później zastąpiony przez... Hammonda.

Dwa nagrane albumy okazały się jednak zupełnymi niewypałami i Crane dał ostatecznie za wygraną. W 1983 r. przyjął zaproszenie do nagrań i występów z zespołem Dexy's Midnight Runners (album Don't Stand Me Down}. Pod wpływem psychicznej depresji popełnił samobójstwo w 1989r.

Single
Data wydania	Tytuł	UK Top 40	Billboard	Wytwórnia /UK/	Komentarz
02.1971	Tomorrow Night/Play The Game	11[12]	-	B+C CB 131	[written by Vincent Crane][produced by Atomic Rooster]
07.1971	The Devil's Answer/The Rock	4[13]	-	B+C CB 157	[written by Cann][produced by Atomic Rooster]

Albumy
Data wydania	Tytuł	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
06.1970	ATOMIC ROOSTER	49[1]	-	B+C CAS 1010	[produced by Atomic Rooster, Tony Colton]
01.1971	DEATH WALKS BEHIND YOU	12[8]	90[15]	B+C CAS 1026	[produced by Atomic Rooster]
08.71	IN HEARING OF ATOMIC ROOSTER	18[4]	167[9]	Pegasus PEG 1	[produced by Vincent Crane & Atomic Rooster]
10.72	MADE IN ENGLAND	-	149[8]	Elektra 75 039 [US]	[produced by Vincent Crane]

Atmosphere

Atmosphere, założony w Minneapolis (Minnesota, USA) w składzie: Ant, Slug. Duet z Minneapolis tworzony przez charyzmatycznego rapera Sluga (właśc. Sean Daley)i producenta Anta (Anthony Davis), często wspierany na gramofonach przez didżeja o pseudonimie Mr Dibbs.

Dzięki Slugowi którego wielu fanów i dziennikarzy uważa za najlepszego białego rapera na scenie, jest to jeden z najbardziej oryginalnych undergroundowych składów. Raper słynie z tworzenia wyjątkowo osobistych tekstów, a jego charakterystyczny głos wzmacnia siłę opowieści. "Overcastl", debiutancki krążek zespołu z 1997 r., szybko osiągnął w podziemnym środowisku status pozycji kultowej. Sukces osiągnęły także sprzedawana podczas koncertów płyta "Sad Clown Bad Dub II" oraz wydana w 2000 roku "The Lucy Ford: The Atmosphere EP's" -kolekcja trzech EP-ek, których główną bohaterką jest Lucy, utracona wielka miłość Daleya.

Odkrywanie najskrytszych emocji i dzielenie się osobistymi wyznaniami zaowocowało narodzinami nurtu emo-hop, którego Slug jest czołowym przedstawicielem. W tym nurcie jest też utrzymana jego pierwsza solowa płyta "God Loves The Ugly" (2002) oraz kolejny album Atmosphere: "Seven's Travels" (2003). Odpowiedzialny za produkcję Ant na tym krążku zmienił brzmienie z dość mrocznego na bardziej funkowe, rytmiczne, a przez to przystępne. Kolejna płyta duetu: "Headshots: Se7en" (2005), stanowiła zbiór archiwalnych nagrań z lat 1997-1999. Pod koniec roku artyści powrócili z następnym pełnym materiałem: wspaniale odebranym "You Can't Imagine How Much Fun We're Having".

Po sukcesie płyty Ant zaczął regularnie koncertować z grupą. Kontynuowali wydawanie muzyki w ciągu następnych kilku lat, w tym darmowy do pobrania Strictly Leakage pod koniec 2007 roku, album prawie imprezowy, po którym wydali When Life Gives You Lemons, You Paint That Shit Gold w kwietniu 2008 roku. zawierał mnóstwo instrumentów na żywo i gościnnych spotów wokalnych Toma Waitsa i TV on the Radio's Tunde Adebimpe; był to również ich najwyżej notowany album, zajmujący piąte miejsce na liście Billboard 200. Podwójna EP-ka To All My Friends: Blood Makes the Blade Holy ukazała się w 2010 roku, a pełnometrażowy album The Family Sign ukazał się w 2011 roku.

W 2014 roku grupa wydała album Southsiders, na którym znalazł się singiel „Bitter” i stał się kolejnym hitem z pierwszej dziesiątki list przebojów. W następnym roku Atmosphere świętowało 10. rocznicę wydania You Can't Imagine How Much Fun We're Have, ponownie wydając album jako zestaw składający się z czterech płyt LP (zawierający instrumentalne wersje wszystkich utworów z albumu), oprócz The Fun EP, winylowe wydanie z obrazkami EP-ki You Can't Imagine, która została pierwotnie wydana jako promocyjna płyta CD w 2006 roku.

W 2016 roku wrócili z Fishing Blues, albumem zawierającym singiel „Ringo” wraz z gościnnymi występami z MF Doom, Kool Keith i Aesop Rock. Podczas gdy set osiągnął szczyt tuż poza pierwszą dwudziestką na liście Billboard 200, stał się ich drugim albumem, który znalazł się na szczycie amerykańskiej listy indie. Mi Vida Local, pilna refleksja nad wiekiem średnim, ukazała się w 2018 roku, a rok później pełnometrażowy Whenever. The Day Before Halloween nadeszło dokładnie tego dnia w 2020 roku, kiedy Atmosphere nieoczekiwanie przestawiło się na motywy science fiction / horroru na upiornych, ciężkie syntezatorowe tła . Prawie rok później Ant i Slug powrócili do swojego charakterystycznego brzmienia z Word?, w którym wystąpili tacy goście jak Evidence, Aesop Rock, Sa-Roc i MF Doom.

Osobisty charakter muzyki Atmosphere zjednał grupie bardzo szerokie grono zwolenników wśród fanów alternatywnych brzmień rockowych, a nawet punka. Grupa często pojawia się na imprezach niezwiązanych z rapem, a ostatni premierowy album Atmosphere zostat wydany we współpracy z punkową oficyną Epitath Records, która podjęła się międzynarodowej dystrybucji nagrań artystów z kolektywu Rhymesayers. Trafnie twórczość zespołu opisuje dziennikarz gazety "City Pages": hip hop dla ludzi, którzy nie lubią słuchać hip-hopu. Atmosphefe należy do kolektywu Rhymesayers, w skład którego wchodzą także Brother Ali, Soul Position, The Micranots oraz Eyedea & Abilities.

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
God loves ugly	Atmosphere	06.2002	-	139[1]	Fat Beats 35 001	[Producer - Ant]
Seven's Travels	Atmosphere	10.2003	-	83[2]	Rhymesayers 86 690	[Producer - Ant]
Headshotz Se7en	Atmosphere	01.2005	-	165[2]	Rhymesayers 53	[Producer - Ant]
You Can't Imagine How Much Fun We're Having	Atmosphere	10.2005	-	66[3]	Rhymesayers 69	[Producer - Atmosphere ]
When Life Gives You Lemons, You Paint That Shit Gold	Atmosphere	04.2008	-	5	Rhymesayers 0095	[Producer - Ant ]
The Family Sign	Atmosphere	04.2011	-	13	Rhymesayers 0130	[Producer - Ant]
Southsiders	Atmosphere	05.2014	-	8	Rhymesayers 180	[Producer - Ant]
Fishing Blues	Atmosphere	08.2016	-	22	Rhymesayers 220	[Producer - Ant]
Mi Vida Local	Atmosphere	10.2018	-	129	Rhymesayers 280	[Producer - Ant]

Atlas Sound

Pod tym pseudonimem scenicznym ukrywa się Bradford James Cox, amerykańskiego muzyk spod znaku muzyki eksperymentalnej, znany z formacji Deerhunter.

Urodził się w 1982 roku w Georgii. Nie skończył szkoły średniej, bo został z niej wyrzucony. Po rozwodzie rodziców, mieszkał samotnie w wielkim domu i jak podkreślał w wywiadach, nikt się nim nie interesował.
W 2001 roku założył grupę Deerhunter. W sumie, grupa nagrała cztery płyty długogrające oraz dwie EP-ki.

Ale artysta nie chciał ograniczać się jedynie do działalności wewnątrz zespołu. Powołał więc do życia poboczny projekt muzyczny, Atlas Sound. Nazwa ta, towarzyszyła mu zresztą od samego dzieciństwa, a dokładnie od momentu, gdy odkrył możliwości magnetofonu dwukasetowego. W sumie, od wczesnej młodości, udało mu się uzbierać aż pięćset nagranych taśm.

Solowe pomysły, te już bardziej skrystalizowane, zaczęły pojawiać się całkowicie naturalnie, podczas prac z zespołem. Przy komponowaniu utworów, od początku szedł na żywioł, przyjmując tak zwaną metodę zbiegów okoliczności. W efekcie piosenki powstawały poprzez precyzyjne nakładanie kolejnych ścieżek dźwiękowych, aż do momentu, gdy artysta stwierdzał, że jest już "wystarczający tłok". W drugiej kolejności pojawiały się teksty, pisane również spontanicznie.

W połowie lutego 2008 roku światło dzienne ujrzał jego pierwszy solowy longplay "Let the Blind Lead Those Who Can See but Cannot Feel". W warstwie tekstowej można było doszukać się elementów autobiograficznych muzyka. Trzy miesiące później został wydany mini album "Another Bedroom".

W październiku 2009 roku swoją premierę miała jego EP-ka "Rough Trade" oraz jego druga płyta "Logos", określona przez samego twórcę "introwertyczną, choć nie o nim samym".

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Let the Blind Lead Those Who Can See but Cannot Feel	Atlas Sound	02.2008	-	-	Kranky KRANK 114	[produced by Bradford Cox][32.Heatseekers Albums]
Logos	Atlas Sound	10.2009	-	182	Kranky KRANK 138	[produced by Bradford Cox][7.Heatseekers Albums]
Parallax	Atlas Sound	11.2011	-	97	4AD CAD 3130	[produced by Bradford Cox, Nicolas Vernhes]

wtorek, 23 maja 2023

Teen Dream

Teen Dream to trio dziewczęce R&B i synth-pop z Columbus w stanie Ohio, założona przez producenta Chrisa Powella w 1985 roku. Najbardziej rozpoznawalny jest ich przebój „Let's Get Busy” z 1987 roku, który osiągnął 41. miejsce na liście Billboard's Hot Black Singles . Grupa współpracowała z „Valentino”, aktorem Michaelem DeLorenzo.

Teen Dream to grupa muzyczna, która odniosła znaczący sukces w połowie i pod koniec lat 80-tych. W trakcie swojej podróży sprzedali ponad 100 000 albumów na całym świecie, zdobywając prestiżowy platynowy certyfikat RIAA. Popularność zespołu rozciągała się na różne regiony, zarówno w kraju, jak i za granicą. Podczas swojej aktywnej działalności Teen Dream współpracowało z uznanymi amerykańskimi artystami R&B i freestyle ze wschodniej części Stanów Zjednoczonych.

W szczególności współpracowali z Expose, freestyle'owym zespołem pochodzącym z Miami na Florydzie, który zyskał uznanie dzięki przebojowi z 1985 roku „Point of No Return”. The Mac Band, kwartet R&B z Flint w stanie Michigan, zyskał sławę dzięki singlowi „Roses Are Red” wydanemu w 1988 roku. Inną godną uwagi współpracą była Lisa Lisa & Cult Jam, freestyle'owy zespół R&B z Nowego Jorku. Ponadto The Jets (zespół) z Minneapolis w stanie Minnesota, znany z przeboju „Cross My Broken Heart” z 1987 roku na ścieżce dźwiękowej policjanta z Beverly Hills, połączył siły z Teen Dream.

Ta współpraca znacząco przyczyniła się do powstania muzyki R&B i freestyle jako całości, a wszystkie zespoły często występowały razem w różnych miejscach muzycznych. Chociaż Teen Dream odniósł ograniczony sukces jako grupa R&B w Stanach Zjednoczonych, występując na żywo tylko trzy razy na różnych scenach muzycznych, możliwe, że zdobyli większe uznanie za granicą. Pomimo swojego potencjału, zespół nie osiągnął granicy powszechnej popularności.

W 1988 roku Teen Dream został usunięty z Warner Bros., co doprowadziło do odejścia Terri z grupy. Jednak producent Chris Powell postanowił utrzymać grupę. Zwerbował dwóch nowych członków, w tym Tię Stewart, i zapewnił kontrakt płytowy z wytwórnią Muscle Shoals Sound Records w 1989 roku. Niestety, ich wydanie „Games” nie wywarło wpływu na listy przebojów, ostatecznie prowadząc do upadku zespołu.

1990 roku Teen Dream rozpadł się, a z pierwotnego składu pozostał tylko jeden członek. Od tego czasu grupa popadła w zapomnienie. Po rozpadzie Terri Whitlow kontynuowała karierę muzyczną i obecnie prowadzi własny zespół „Terri Whitlow and the Show”. Nadal mieszka z rodziną w Columbus w stanie Ohio. Lisa Jackson odniosła sukces w życiu zawodowym, obecnie pełniąc funkcję Senior Manager of Accounting Services w The Davey Tree Expert Company w Cleveland, Ohio. Informacje dotyczące bieżącej działalności Nikki Cooper pozostają nieznane. Chris Powell nadal aktywnie uczestniczy w przemyśle muzycznym. Z siedzibą w Columbus, Ohio, prowadzi i wspiera powstawanie nowych grup muzycznych.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Let's Get Busy	Teen Dream With Valentino	05.1987	-	-	Warner Bros. 28602	[written by Chris Powell, Dan Hargrove][produced by Chris (The Wiz) Powell, Dan Hargrove][41[10].R&B Chart]
Toy	Teen Dream	01.1988	-	-	Warner Bros. 28138	[written by Brown Marc][produced by Brown Marc][78[5].R&B Chart]
Games	Teen Dream	07.1990	-	-	Muscle Shoals 3006	[written by Alonzo Jackson, Melvin Stewart, Mike Carte][produced by Alonzo Jackson, Chris Powell, John Bokowski, Mike Carter, Stanley Burke][90[4].R&B Chart]

Atlanta Rhythm Section

Atlanta Rhythm Section, grupa amerykańska. Utworzona w 1970r w Doraville w Atlancie. Założyli ją muzycy zaproszeni do udziału w sesji nagraniowej Roya Orbisona (kilku z nich już wcześniej towarzyszyło piosenkarzowi w zespole The Candymen, kilku innych poznało smak sławy w The Classics IV, znanym z przebojów Spooky, Stormy i Traces).

Byli to: J.R. Cobb (5.02.1944r, Birmingham, Alabama) -g, Barry Bailey (12.06.1948r, Decatur, Georgia) -g, Dean Daughtry (8.09.1946r, Kinston, Alabama) - org, p, Paul Goddard (23.06.1945r, Rome, Georgia) - b i Robert Nix - d, voc. Składu z początku dopełnił Rodney Justo -voc, ale już jesienią 1972r jego miejsce zajął Ronnie Hammond - voc, dotychczas parający się realizacją nagrań.

W 1978r Nixa zastąpił Roy Ycager (4,02.1946r, Creenwood, Missisipi) - dr. W 1982r zawiesiła działalność. W 1989 wznowiła ją jako ARS w składzie: Hammond, Bailey, Daughtry, Śteve Stone - g, J.E. Garnett - b, Sean Burke -dr. Wkrótce potem Garnetta zastąpił Justin Senker - b. To wcielenie grupy niebawem się rozpadło. W 1993 Cobb stanął na czele nowej wersji formacji, znowu nazwanej Atlanta Rhythm Scction.

Zaczęła jako grupa sesyjna, akompaniująca innym wykonawcom w nagraniach realizowanych we własnym studiu w Doraville. Szybko się jednak usamodzielniła. Przedstawiła efektowny repertuar z pogranicza rocka, bluesa, rhythm'n'bluesa i country, charakterystyczny dla zespołów z Południa Stanów, jak The Allman Brothers Band, The Elvin Bishop Group czy Lynyrd Skynyrd, ale lżejszy, gładszy, słodszy - zarówno własne kompozycje, jak i przeróbki utworów w rodzaju Redneck Joe Southa i Superman Randalla Brambletta.

Nie zyskała w tym czasie większej popularności. Sukces odniosła dopiero w drugiej połowie lat siedemdziesiątych, gdy udało się jej przenieść do studia coś z gorącej atmosfery koncertów. Największą popularność zyskały albumy „A Rock And Roll Alternative" z grudnia 1976r, „Champagne Jam" z marca 1978r i „Underdog" z czerwca 1979r.

W tym czasie umieściła wiele swoich utworów na listach przebojów, np. So In To You w 1977, Imaginary Lover i I'm Not Gonna Let It Bother Me Tonight w 1978r, Do It Or Die i Spooky (nowa wersja przeboju The Classics IV) w 1979r oraz Alien w 1981r.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Doraville/Who You Gonna Run To	Atlanta Rhythm Section	10.1974	-	35[8]	Polydor 14248	[written by Buddy Buie, Robert Nix,Bailey][produced by Buddy Buie, Robert Nix, J.R. Cobb]
Angel [What in the world' s come over us]/Help Yourself	Atlanta Rhythm Section	02.1975	-	79[5]	Polydor 14262	[written by Buddy Buie, Robert Nix,Bailey][produced by Buddy Buie]
Jukin'/Beautiful Dreamers	Atlanta Rhythm Section	06.1976	-	82[4]	Polydor 14323	[written by Buddy Buie, Robert Nix][produced by Buddy Buie]
Free spirit/Police! Police!	Atlanta Rhythm Section	08.1976	-	85[3]	Polydor 14339	[written by Buddy Buie, Robert Nix,Hammond][produced by Buddy Buie, Robert Nix, J. R. Cobb]
So into you/Everybody Gotta Go	Atlanta Rhythm Section	01.1977	-	7[19]	Polydor 14373	[written by Buddy Buie, Robert Nix,Daughtry ][produced by Buddy Buie]
Neon nites/Don't Miss The Message	Atlanta Rhythm Section	06.1977	-	42[7]	Polydor 14 397	[written by Buddy Buie, Robert Nix][produced by Buddy Buie, Robert Nix, J.R. Cobb]
Dog days/Cuban Crisis	Atlanta Rhythm Section	09.1977	-	64[5]	Polydor 14411	[written by Buddy Buie, Robert Nix,Daughtry ][produced by Buddy Buie]
Georgia rhythm/Hitch-hikers' Hero	Atlanta Rhythm Section	10.1977	-	68[6]	Polydor 14432	[written by Buddy Buie, Robert Nix, J.R. Cobb][produced by Buddy Buie]
Imaginary lover/Silent Treatment	Atlanta Rhythm Section	03.1978	-	7[17]	Polydor 14459	[written by Buddy Buie, Robert Nix, Daughtry][produced by Buddy Buie, Robert Nix]
I' m not gonna let it bother me tonight/The Ballad Of Lois Malone	Atlanta Rhythm Section	06.1978	-	14[13]	Polydor 14484	[written by Buddy Buie, Robert Nix, Daughtry][produced by Buddy Buie]
Champagne jam/The Great Escape	Atlanta Rhythm Section	09.1978	-	43[9]	Polydor 14504	[written by Buddy Buie, Robert Nix, J.R. Cobb][produced by Buddy Buie, Robert Nix]
Do it or die/My Song	Atlanta Rhythm Section	05.1979	-	19[14]	Polydor 14568	[written by Buddy Buie,Hammond, J.R. Cobb][produced by Buddy Buie]
Spooky/It's Only Music	Atlanta Rhythm Section	08.1979	48[4]	17[14]	Polydor 14582	[written by Buddy Buie,Shapiro, Middlebrooks, J.R. Cobb][produced by Buddy Buie]
Alien/Southern Exposure	Atlanta Rhythm Section	08.1981	-	29[15]	Columbia 02471	[written by Buddy Buie, S. McRay, R. Lewis][produced by Buddy Buie]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Third annual pipe dream	Atlanta Rhythm Section	09.1974	-	74[12]	Polydor 6027	[produced by Buddy Buie]
Dog days	Atlanta Rhythm Section	09.1975	-	113[9]	Polydor 6041	[produced by Buddy Buie]
Red tape	Atlanta Rhythm Section	06.1976	-	146[15]	Polydor 6060	[produced by Buddy Buie]
A rock and roll alternative	Atlanta Rhythm Section	01.1977	-	11[39]	Polydor 6080	[gold-US][produced by Buddy Buie]
Champagne jam	Atlanta Rhythm Section	04.1978	-	7[40]	Polydor 6134	[platinium-US][produced by Buddy Buie]
Underdog	Atlanta Rhythm Section	06.1979	-	26[21]	Polydor 6200	[gold-US][produced by Buddy Buie]
Are you ready!	Atlanta Rhythm Section	11.1979	-	51[12]	Polydor 6236
The boys from Doraville	Atlanta Rhythm Section	08.1980	-	65[11]	Polydor 6285	[produced by Buddy Buie]
Quinella	Atlanta Rhythm Section	09.1981	-	70[16]	Columbia 37 550	[produced by Buddy Buie]

poniedziałek, 22 maja 2023

Athlete

Athlete był angielskim zespołem indie rockowym założonym w Deptford w Londynie.Wiele lat przed tym, jak popularny singiel „Wires” prawie znalazł się na szczycie brytyjskich list przebojów, Athlete był kolejnym zespołem w stylu Oasis z południowego Londynu. Przyjaciele z dzieciństwa Carey Willets (bas), Joel Pott (wokal, gitara), Steve Roberts (perkusja) i Tim Wanstall (instrumenty klawiszowe) utworzyli grupę na początku 2000 roku, początkowo wzorując się na brzmieniu słynnych braci Gallagher.

Jednak ostatecznie Athlete przekształcił się w eksperymentalny zespół indie rockowy, a w marcu 2002 roku w Regal Recordings ukazała się EP-ka zespołu, zatytułowana „Westside”. inny utwór, „You Got the Style”, który w czerwcu przebił się do Top 40. Parlophone zwrócił na to uwagę i szybko podpisał kontrakt z muzykami, którzy weszli do studia z producentem Victorem Van Vugtem (Nick Cave & the Bad Seeds, Beth Orton) pod koniec 2002 roku, aby nagrać swój pierwszy studyjny LP.

Vehicles & Animals był debiutem zespołu w dużej wytwórni w kwietniu 2003 roku, ostatecznie wydając cztery single i zdobywając prestiżową nominację do Mercury Music Prize. Drugi wysiłek Athlete, Tourist, był jeszcze większym sukcesem. Wykazując podobieństwa do refleksyjnego pisania piosenek Coldplay, album wspiął się na szczyt brytyjskiej listy albumów po wydaniu w 2005 roku, z „Wires” na czwartym miejscu, a kolejnym singlem „Half Light” na 16. miejscu. pokrył się podwójną platyną, a Athlete koncertował w celu promowania płyty do wiosny 2006 roku.

Po powrocie do domu koledzy z zespołu zdecydowali się zbudować osobiste studio i pozostać blisko przyjaciół i rodziny, których zostawili podczas poprzedniej trasy. Sesje do trzeciego albumu grupy rozpoczęły się w maju 2006 roku, a samodzielnie wyprodukowany, eksperymentalny Beyond the Neighborhood pojawił się we wrześniu 2007 roku. Black Swan ukazał się dwa lata później, a amerykańskie wydanie ukazało się na początku 2010 roku dzięki uprzejmości Original Signal Recordings. Perkusista Steve Roberts zmarł 13 października 2022 roku w wieku 68 lat.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Westside / Dungeness / One Of Those Days EP.	Athlete	03.2002	85[2]	-	Regal Recordings REG 72CD	[written by Athlete][produced by Victor Van Vugt, Bird & Bush & Athlete]
You Got The Style	Athlete	06.2002	37[3]	-	Parlophone CDATHS 001	[written by Athlete][produced by Victor Van Vugt,Athlete]
Beautiful	Athlete	11.2002	41[2]	-	Parlophone ATHDJ 002	[written by Athlete][ produced by Victor Van Vugt, Fonda 500, Athlete]
El Salvador/Moving Out	Athlete	04.2003	31[2]	-	Parlophone CDATHS 003	[written by Athlete][produced by Victor Van Vugt,Athlete]
Westside	Athlete	07.2003	42[3]	-	Parlophone ATH 005	[produced by Victor Van Vugt,Athlete]
You Got The Style	Athlete	10.2003	42[3]	-	Parlophone CDATHS 006
Wires	Athlete	01.2005	4[50]	-	Parlophone CDATHS 007	[silver-UK][written by Athlete][produced by Victor Van Vugt,Athlete]
Half Light	Athlete	05.2005	16[23]	-	Parlophone CDATHS 008	[written by Athlete][produced by John Cornfield, Athlete]
Tourist	Athlete	08.2005	43[6]	-	Parlophone CDATHS 009	[written by Athlete][produced by Victor Van Vugt,Athlete]
Twenty Four Hours/ Stand in the Sun	Athlete	11.2005	42[5]	-	Parlophone CDATHS 010	[written by Athlete][produced by John Cornfield, Athlete]
Hurricane	Athlete	08.2007	31[8]	-	Parlophone CDATHS 011	[written by Athlete][produced by Athlete]
Tokyo/Accidents Happen	Athlete	11.2007	198[1]	-	Parlophone CDATHS 012	[written by Athlete][produced by Athlete]
Superhuman Touch/Long Way To Run	Athlete	08.2009	71	-	Fiction 2713982	[written by Athlete][produced by Athlete]
Black Swan Song	Athlete	.2009	127	-	Fiction	[written by Athlete][produced by Athlete, Tom Rothrock]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Vehicles and Animals	Athlete	04.2003	19[84]	-	Parlophone 582 2911	[platinum-UK][produced by Victor Van Vugt, Bird & Bush, Athlete]
Tourist	Athlete	01.2005	1[1][51]	-	Parlophone 5607401	[platinum-UK][produced by Victor Van Vugt, John Cornfield, Athlete]
Beyond The Neighbourhood	Athlete	09.2007	5[6]	-	Parlophone 5031772	[silver-UK][produced by Athlete]
Black Swan	Athlete	09.2009	18[3]	-	Fiction 2714837	[produced by Tom Rothrock]

Jason Aldean

Jason Aldean (ur. Jason Aldine Williams; 28 lutego 1977r) to amerykański piosenkarz muzyki country.Nie będąc tradycjonalistą ani bratem z sąsiedztwa, Jason Aldean wyróżniał się w nowoczesnym country w nowym tysiącleciu. Posiadający poważną dumę i nieco twardą osobowość, dwie cechy, które dobrze pasowały do takich utworów, takich jak „She's Country” i „Crazy Town”, Aldean miał również sposób na balladę, a te dwa dary pomogły mu stać się jednym największych nowych gwiazd country z lat 2000 , gromadząc takie hity jak „Big Green Tractor”, „Dirt Road Anthem” i „Take a Little Ride”.

Aldean utrzymywał się na szczycie list przebojów przez większą część dwóch dekad, osiągając pierwsze miejsce na liście Billboard's Country Airplay prawie co roku w latach 2005-2020. W tym czasie zręcznie adoptował kilka aktualnych trendów - „Burnin' It Down", podwójnie platynowy hit z 2014 roku zawierał rytmy R&B - cicho podkreślał swoją łagodniejszą stronę, która została dobrze zaprezentowana w „If I Didn't Love You”, duecie z Carrie Underwood, który był pierwszym hitem z Macon , albumu z 2021 roku, który miał towarzysza w Georgia z 2022 roku.

Pochodzący z Macon w stanie Georgia Jason Aldean zaczął na poważnie budować swoją reputację po ukończeniu szkoły średniej. Stale pracował na całym południowym wschodzie, ale przez lata walczył o znalezienie kontraktu w Nashville, zanim ostatecznie podpisał kontrakt z Broken Bow w 2004 roku. Trzeci album Aldeana, Wide Open, uczynił go gwiazdę country w 2009 roku, a kolejny rok My Kinda Party zdobył certyfikat czterokrotnej platyny. Regularnie zajmował pierwsze miejsca na listach przebojów country („She's Country”, „The Truth”, „Big Green Tractor”, „Dirt Road Anthem”, „Take a Little Ride”, „Night Train”, „Burnin „ It Down”) i był wielokrotnie nagradzany przez wszystkie najważniejsze organizacje muzyki country, w tym trzy kolejne nagrody Entertainer of the Year przyznawane przez ACM.

Rodzice Aldeana rozstali się, gdy miał trzy lata, a dzieciństwo spędził z matką w Macon przez cały rok szkolny, spędzając wakacje z ojcem w Homestead na Florydzie. Na początku dał się zauroczyć muzyką country i po raz pierwszy wystąpił publicznie jako piosenkarz w sali VFW w Macon, gdy miał 14 lat. Wkrótce regularnie występował na lokalnych konkursach talentów, a rok później dołączył do zespołu w Nashville South w Macon. Aldean rozpoczął pełnoetatową karierę muzyczną po ukończeniu szkoły średniej i wraz z ojcem jako agentem rezerwacji wkrótce zaczął koncertować w miastach uniwersyteckich na południowym wschodzie oraz na całym wschodnim wybrzeżu.

Aldean prywatnie sfinansował w tym okresie płytę CD zawierającą osiem utworów, aby sprzedawać ją na koncertach, nagrywając ją w Nashville w 1996 roku. Michael Knox zauważył Aldeana na pokazie w Atlancie rok lub dwa później i podpisał z piosenkarzem kontrakt na pisanie piosenek z Warner-Chapell Publishing, co pozwoliło Aldeanowi przenieść się do Nashville w 1998 roku. Kiedy kilka umów nagraniowych upadło, a jego kontrakt na pisanie piosenek miał wygasnąć, Aldean był bliski rezygnacji z biznesu muzycznego, kiedy zwrócił na siebie uwagę niezależnej wytwórni Broken Bow Records, która wydała jego debiutancki album, zatytułowany po prostu Jason Aldean, w 2005 roku. Aldean wrócił do studia w styczniu 2007 roku, aby pracować nad swoim drugim wydawnictwem, Relentless.

Album, zawierający singiel „Johnny Cash”, trafił do sklepów w maju tego roku. Wide Open pojawił się w 2009 roku, a jego sukces sprawił, że Aldean stał się główną gwiazdą country. Miał trzy single numer jeden - „She's Country”, „The Truth” i „Big Green Tractor”, które trafiły do Top 20 popu - a „Crazy Town” był prawie tak samo duży, osiągając drugie miejsce. Aldean podniósł stawkę wydając w 2010 roku My Kinda Party, album, który był jeszcze większy niż jego poprzednik dzięki singlom numer jeden „Don't You Wanna Stay”, „Dirt Road Anthem” i „Fly Over States” oraz „Tattoos on This Town” i „My Kinda Party”, z których oba zajęły drugie miejsce.

Wszystko to rozbudziło oczekiwania wobec Night Train, piątego albumu Aldeana, który ukazał się jesienią 2012 roku. Zawierający przeboje „Take a Little Ride”, „Night Train” i „When She Says Baby”, Night Train był kolejnym numerem jeden na listach. Kontynuował to w 2014 roku z Old Boots, New Dirt, który również znalazł się na pierwszym miejscu listy Billboard Top 200 i list przebojów country, częściowo ze względu na rozmach przeboju „Burnin' It Down”. Old Boots, New Dirt wygenerował trzy inne hity z pierwszej dziesiątki - „Just Gettin' Started”, „Tonight Looking Good on You” i „Gonna Know We Were Here” - które utrzymywały się na listach przebojów do 2015 roku.

Wydał swój siódmy album studyjny They Don't Know, którego wydanie we wrześniu 2016r poprzedziły single „Lights Come On” i „A Little More Summertime”. W październiku 2017 roku, kiedy Aldean występował na scenie podczas Route 91 Harvest Festival w Las Vegas Strip, bandyta zaczął strzelać do zgromadzonego tłumu, co doprowadziło do śmiertelnej strzelaniny, która pochłonęła życie wielu fanów piosenkarza. Aldeanowi udało się uciec bez szwanku i pojawił się w następny weekend w programie Saturday Night Live, wykonując cover „ I Won't Back Down ” Toma Petty'ego .

W styczniu 2018 roku wydał „You Make It Easy”, główny singiel z jego albumu Rearview Town. Ukończony przed tragedią w Vegas, Rearview Town pojawił się w kwietniu 2018 roku i dał początek czterem przebojom Country Airplay - „You Make It Easy”, duetowi Mirandy Lambert „Drowns the Whiskey”, „Girl Like You” i tytułowemu utworowi -dzięki czemu album utrzymywał się na falach radiowych do 2019 roku. W listopadzie tego roku Aldean powrócił ze swoim dziewiątym albumem, 9.

Album wygenerował dwa numery jeden na liście Billboard Country Airplay w 2020 roku: „Got What I Got” i „Blame It on You”. Aldean powrócił w 2021 roku z balladowym duetem „If I Didn't Love You” z Carrie Underwood. „If I Didn't Love You” był pierwszym przedsmakiem Macon and Georgia, podwójnym albumem wydanym w dwóch oddzielnych częściach. Macon przybył w listopadzie 2021 roku; towarzyszący jej album, Georgia , ukazał się w kwietniu 2022 roku, tuż po wydaniu singla „Trouble with a Heartbreak”.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Hicktown	Jason Aldean	08.2005	-	68[13]	Broken Bow 70 023	[platinum-US][written by Big Kenny,John Rich,Vicky McGehee][produced by Michael Knox][10[28].Country Chart]
Why	Jason Aldean	03.2006	-	43[20]	Broken Bow 70 026	[gold-US][written by Rodney Clawson,Vicky McGehee,John Rich][produced by Michael Knox][1[1][32].Country Chart]
Amarillo Sky	Jason Aldean	10.2006	-	59[20]	Broken Bow 70 031	[platinum-US][written by Big Kenny,Rodney Clawson,John Rich,Bart Pursley][4[32].Country Chart]
Johnny Cash	Jason Aldean	05.2007	-	68[16]	Broken Bow 70 034	[gold-US][written by Rodney Clawson,Vicky McGehee,John Rich][produced by Michael Knox][6[26].Country Chart]
Laughed Until We Cried	Jason Aldean	02.2008	-	61[16]	Broken Bow 70 037	[gold-US][written by Ashley Gorley,Kelley Lovelace][produced by Michael Knox][6[36].Country Chart]
Relentless	Jason Aldean	09.2008	-	103[7]	Broken Bow 70 042	[written by James LeBlanc,John Paul White][produced by Michael Knox][15[23].Country Chart]
She's Country	Jason Aldean	11.2008	-	29[20]	Broken Bow	[3x-platinum-US][written by Danny Myrick,Bridgette Tatum][produced by Michael Knox][1[1][27].Country Chart]
Big Green Tractor	Jason Aldean	06.2009	-	18[20]	Broken Bow	[3x-platinum-US][written by Jim Collins, David Lee Murphy][produced by Michael Knox][1[4][21].Country Chart]
The Truth	Jason Aldean	11.2009	-	40[20]	Broken Bow 70 023	[platinum-US][written by Brett James,Ashley Monroe][produced by Michael Knox][1[2][23].Country Chart]
Crazy Town	Jason Aldean	05.2010	-	51[17]	Broken Bow	[gold-US][written by Rodney Clawson,Brett Jones][produced by Michael Knox][2[22].Country Chart]
My Kinda Party	Jason Aldean	09.2010	-	39[20]	Broken Bow 70 063	[platinum-US][written by Brantley Gilbert][produced by Michael Knox][2[24].Country Chart]
Don't You Wanna Stay	Jason Aldean with Kelly Clarkson	11.2010	-	31[31]	Broken Bow 70 065	[2x-platinum-US][written by Andy Gibson,Paul Jenkins,Jason Sellers][produced by Michael Knox][1[3][23].Country Chart]
Dirt Road Anthem	Jason Aldean	04.2011	-	7[27]	Broken Bow 70 069	[4x-platinum-US][written by Brantley Gilbert,Colt Ford][produced by Michael Knox][1[1][29].Country Chart]
Tattoos on This Town	Jason Aldean	10.2011	-	38[20]	Broken Bow 70 072	[platinum-US][written by Neil Thrasher,Wendell Mobley,Michael Dulaney][produced by Michael Knox][2[23].Country Chart]
Fly Over States	Jason Aldean	03.2012	-	32[20]	Broken Bow	[platinum-US][written by Neil Thrasher,Michael Dulaney][produced by Michael Knox][1[1][23].Country Chart]
Take a Little Ride	Jason Aldean	08.2012	-	12[20]	Broken Bow 70 079	[platinum-US][written by Dylan Altman,Jim McCormick,Rodney Clawson][produced by Michael Knox][1[2][21].Country Chart]
Drivin' Around Song	Colt Ford Featuring Jason Aldean	08.2012	-	106[1]	Broken Bow	[gold-US][written by Chris Tompkins,Craig Wiseman][produced by Dann Huff][41[15].Country Chart]
The Only Way I Know	Jason Aldean with Luke Bryan and Eric Church	11.2012	-	7[27]	Broken Bow 70 082	[platinum-US][written by David Lee Murphy,Ben Hayslip][produced by Michael Knox][5[22].Country Chart]
This Nothin' Town	Jason Aldean	11.2012	-	-	Broken Bow	[written by Neil Thrasher,Wendell Mobley,Busbee][produced by Michael Knox][5[22].Country Chart]
Feel That Again	Jason Aldean	11.2012	-	-	Broken Bow	[written by Vicky McGehee,Neil Thrasher,Wendell Mobley][produced by Michael Knox][45[1].Country Chart]
I Don't Do Lonely Well	Jason Aldean	11.2012	-	-	Broken Bow	[written by Tom Shapiro,Neil Thrasher,Chuck Wicks][produced by Michael Knox][47[1].Country Chart]
Staring At The Sun	Jason Aldean	11.2012	-	-	Broken Bow	[written by Tony Martin,Neil Thrasher,Wendell Mobley][produced by Michael Knox][49[1].Country Chart]
1994	Jason Aldean	03.2013	-	7[27]	Broken Bow	[gold-US][written by Thomas Rhett,Luke Laird,Barry Dean][produced by Michael Knox][10[20].Country Chart]
Night Train	Jason Aldean	11.2012	-	26[20]	Broken Bow 70 094	[platinum-US][written by Neil Thrasher,Michael Dulaney][produced by Michael Knox][2[25].Country Chart]
When She Says Baby	Jason Aldean	12.2013	-	38[20]	Broken Bow	[platinum-US][written by Rhett Akins,Ben Hayslip][produced by Michael Knox][2[26].Country Chart]
Burnin' It Down	Jason Aldean	08.2014	-	12[20]	Broken Bow	[2x-platinum-US][written by Rodney Clawson,Chris Tompkins,Tyler Hubbard,Brian Kelley][produced by Michael Knox][1[14][26].Country Chart]
Sweet Little Somethin'	Jason Aldean	09.2014	-	71[2]	Broken Bow	[written by Marv Green,David Lee Murphy,Ben Hayslip][produced by Michael Knox][17[6].Country Chart]
Two Night Town	Jason Aldean	09.2014	-	76[1]	Broken Bow	[written by Brett James,Tim Nichols][produced by Michael Knox][18[4].Country Chart]
Just Gettin' Started	Jason Aldean	10.2014	-	54[18]	Broken Bow	[gold-US][written by Chris DeStefano,Rhett Akins,Ashley Gorley][produced by Michael Knox][5[24].Country Chart]
Tonight Looks Good on You	Jason Aldean	10.2014	-	46[18]	Broken Bow	[gold-US][written by Dallas Davidson,Rhett Akins,Ashley Gorley][produced by Michael Knox][6[25].Country Chart]
Gonna Know We Were Here	Jason Aldean	10.2014	-	54[16]	Broken Bow 70 120	[gold-US][written by Brett Beavers,Brett James][produced by Michael Knox][5[26].Country Chart]
Damn Good Friends	Tyler Farr Duet With Jason Aldean	05.2015	-	-	Columbia	[written by Chris DuBois,Brent Anderson,Neil Medley][produced by Jim Catino,Julian King][46[1].Country Chart]
Lights Come On	Jason Aldean	04.2016	-	43[19]	Broken Bow 70 131	[gold-US][written by Brian Kelley,Tyler Hubbard,Jordan Schmidt,Jimmy Robbins,Brad Warren,Brett Warren][produced by Michael Knox][3[26].Country Chart]
A Little More Summertime	Jason Aldean	04.2016	-	52[13]	Broken Bow	[written by Jerry Flowers,Tony Martin,Wendell Mobley][produced by Michael Knox][5[25].Country Chart]
Southern Boy	Jordan Rager With Jason Aldean	05.2016	-	-	Broken Bow	[41[8].Country Chart]
Reason To Love L.A.	Jason Aldean	08.2016	-	-	Broken Bow	[written by Michael Dulaney,Tully Kennedy,Kurt Allison,Jason Sever][produced by Michael Knox][49[8].Country Chart]
In Case You Don't Remember	Jason Aldean	09.2016	-	-	Broken Bow	[written by Jonathan Edwards,Brian White,Tully Kennedy,Steve Pasch][produced by Michael Knox][50[1].Country Chart]
This Plane Don't Go There	Jason Aldean	09.2016	-	-	Broken Bow	[written by Tom Shapiro,Neil Thrasher,Lee Miller][produced by Michael Knox][40[1].Country Chart]
The Way A Night Should Feel	Jason Aldean	09.2016	-	-	Broken Bow	[written by Nick Brophy,Brett James][produced by Michael Knox][35[1].Country Chart]
Any Ol' Barstool	Jason Aldean	02.2017	-	52[18]	Broken Bow 70 148	[written by Deric Ruttan,Josh Thompson][produced by Michael Knox][5[26].Country Chart]
They Don't Know	Jason Aldean	08.2017	-	67[12]	Broken Bow	[written by Kurt Allison,Jaron Boyer,Josh Mirenda][produced by Michael Knox][8[24].Country Chart]
I Won't Back Down (live from Saturday Night Live)	Jason Aldean	11.2017	-	-	Sony 88644682468	[written by Tom Petty,Jeffrey Lynne][47[1].Country Chart]
You Make It Easy	Jason Aldean	02.2018	-	28[20]	Broken Bow	[6x-platinum-US][written by Tyler Hubbard,Brian Kelley,Morgan Wallen,Jordan Schmidt][produced by Michael Knox][2[26].Country Chart]
Gettin' Warmed Up	Jason Aldean	04.2018	-	-	Broken Bow	[written by Cole Taylor,Jaron Boyer,Josh Mirenda][33[1].Country Chart]
High Noon Neon	Jason Aldean	04.2018	-	-	Broken Bow	[written by Tony Martin,Neil Thrasher,Lee Miller][48[1].Country Chart]
I'll Wait For You	Jason Aldean	04.2018	-	-	Broken Bow	[written by Nick Brophy,Neil Thrasher,Jennifer Hanson,Michael Dulaney][32[2].Country Chart]
Dirt To Dust	Jason Aldean	04.2018	-	-	Broken Bow	[written by Jaron Boyer,Ben Stennis,Michael Tyler][50[1].Country Chart]
Drowns the Whiskey	Jason Aldean featuring Miranda Lambert	06.2018	-	32[19]	Broken Bow	[platinum-US][written by Brandon Kinney,Jeff Middleton,Josh Thompson][produced by Michael Knox][3[26].Country Chart]
Girl Like You	Jason Aldean	12.2018	-	46[19]	Broken Bow	[written by Jaron Boyer,Josh Mirenda,Michael Tyler][produced by Michael Knox][5[26].Country Chart]
Rearview Town	Jason Aldean	06.2019	-	40[18]	Broken Bow	[gold-US][written by Kelley Lovelace ,Bobby Pinson, Neil Thrasher][produced by Michael Knox][4[35].Country Chart]
We Back	Jason Aldean	11.2019	-	62[16]	Broken Bow	[written by Tyler Hubbard,Jordan Schmidt,Brad Warren,Brett Warren][produced by Michael Knox][8[27].Country Chart]
Got What I Got	Jason Aldean	06.2020	-	16[25]	Broken Bow	[2x-platinum-US][written by Thomas Archer, Alex Palmer, Michael Tyler][produced by Michael Knox][2[40].Country Chart]
Blame It on You	Jason Aldean	05.2021	-	30[17]	Broken Bow	[platinum-US][written by Michael Tyler, Brian Gene White, John Edwards, Kurt Allison, Tully Kennedy][produced by Michael Knox][5[26].Country Chart]
If I Didn't Love You	Jason Aldean	08.2021	-	15[25]	Broken Bow	[written by Tully Kennedy, John Morgan ,Kurt Allison, Bernardis Hughes][produced by Michael Knox][2[35].Country Chart]
Small Town Small	Jason Aldean	11.2021	-	122[1]	Broken Bow	[written by Brian Davis,Josh Phillips,Michael Ray,Brock Berryhill,Brantley Gilbert,Chase McGill,Taylor Phillips,Brandon Day][produced by Michael Knox][44[5].Country Chart]
Heaven	Jason Aldean	12.2021	-	-	Broken Bow	[written by Bryan Adams,Jim Vallance][produced by Michael Knox][49[1].Country Chart]
Whiskey Me Away	Jason Aldean	12.2021	-	-	Broken Bow	[46[1].Country Chart]
Trouble with a Heartbreak	Jason Aldean	01.2022	-	32[20]	Broken Bow	[written by Brett Beavers, John Morgan, Kurt Allison ,Tully Kennedy][produced by Michael Knox][4[26].Country Chart]
Rolex® On A Redneck	Brantley Gilbert Featuring Jason Aldean	04.2022	-	-	-	[41[1].Country Chart]
Ain't Enough Cowboy	Jason Aldean	05.2022	-	-	-	[48[1].Country Chart]
That's What Tequila Does	Jason Aldean	01.2023	-	77[8]	Broken Bow	[written by John Morgan, John Edwards, Tully Kennedy, Kurt Allison][produced by Michael Knox][19[30].Country Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Jason Aldean	Jason Aldean	08.2005	-	37[104]	Broken Bow 76572	[platinum-US][produced by Michael Knox]
Relentless	Jason Aldean	08.2005	-	4[53]	Broken Bow 70 472	[platinum-US][produced by Michael Knox]
Wide Open	Jason Aldean	04.2009	-	4[106]	Broken Bow 76372	[2x-platinum-US][produced by Michael Knox]
My Kinda Party	Jason Aldean	11.2010	-	2[171]	Broken Bow 76972	[4x-platinum-US][produced by Michael Knox]
Night Train	Jason Aldean	11.2012	-	1[1][106]	Broken Bow 76172	[2x-platinum-US][produced by Michael Knox]
Old Boots, New Dirt	Jason Aldean	10.2014	-	1[1][71]	Broken Bow 71057	[platinum-US][produced by Michael Knox]
They Don't Know	Jason Aldean	10.2016	-	1[1][59]	Broken Bow 72227	[gold-US][produced by Michael Knox]
Rearview Town	Jason Aldean	04.2018	-	1[1][107]	Broken Bow 538375730	[platinum-US][produced by Michael Knox]
9	Jason Aldean	12.2019	-	2[70]	Broken Bow 538532961	[gold-US][produced by Michael Knox]
Macon	Jason Aldean	11.2021	-	8[12]	Broken Bow 538716872	[produced by Michael Knox,Chris Stephens]
Georgia	Jason Aldean	05.2022	-	8[6]	Broken Bow 538743982	[produced by Michael Knox,Chris Stephens]