sobota, 2 lutego 2019

Greatest Show on Earth

Greatest Show on Earth został  pierwotnie utworzony w 1968 roku przez gitarzystę Gartha Watta-Roy'a i jego brata,basistę, Normana. W oryginalnym składzie znaleźli się również organista Mick Deacon, perkusista Ron Prudence i trzej grający na instrumentach dętych, Dick Hanson, Tex Phillpotts i Ian Aitcheson.

Pierwszym wokalistą zespołu był czarny Amerykanin Ozzie Lane, ale rok później wrócił do rodzinnego Nowego Orleanu i został zastąpiony przez Colina Hortona-Jenningsa, nie tylko dobrego wokalistę , ale także grającego na gitarze, bongosach i flecie.
Urodzony w Nowym Orleanie Lane wrócił potem do Ameryki, a jego koledzy po przyjęciu nowego wokalisty, Colina Hortona-Jenningsa, podążyli w innym, bardziej progresywnym kierunku. Grupa nagrała dwa albumy, na których zaprezentowała pełnię umiejętności kompozytorskich i pełne wyobraźni wykorzystanie instrumentów dętych.

 Mieszanka soul, jazzu i prog-rocka grupy  zwróciła na nią uwagę postępowej wytwórni EMI, Harvest Records, która podpisała kontrakt z zespołem i wydała w lutym 1970 r. singiel "Real Cool World/Again And Again" ( HAR 5012), który, choć nie był hitem w Wielkiej Brytanii, dał zespołowi średniej wielkości przebój w całej Europie, gdzie byli również atrakcją na żywo. Oba utwory znalazły się na debiutanckim LP z 1970 roku, "Horizons" (SHVL 769), który był umieszczony w charakterystycznej okładce zaprojektowanej przez Hipgnosis i zbiegał się z sesją Radio One dla Mike'a Hardinga, na której zagrał trzy nowe utwory: "Border Line", "Mountain Song" i "Time".

 Druga sesja dla Hardinga, w listopadzie 1970 r., zawierała "The Leader" i "Check Me Into Your Life", z których ostatnia nigdy oficjalnie nie została wydana.Singlowi  "Tell The Story/The Mountain Song" (HAR 5026) nie udało się dostać na listy przebojów, gdy ukazał się we wrześniu 1970r, a ten sam los czekał  drugi album zespołu "The Going's Easy" (SHVL 783) choć jeden utwór z LP, "Magic Woman Touch" został później wydany jako singiel The Hollies.

W rezultacie w 1971 r. rozpadli się. Norman Watt-Roy założył potem grupę Glencoe, a po jej rozwiązaniu dołączył do Blockheads Iana Dury'ego.



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Real Cool World/Again And AgainGreatest Show on Earth02.1970--Harvest HAR 5012[written by Garth Watt-Roy][produced by Jonathan Peel]
Tell The Story/Mountain SongGreatest Show on Earth09.1970--Harvest HAR 5026[written by Mike Deacon, Ron Prudence, Tex Philpotts][produced by Jonathan Peel]
Magic Touch Woman/Again And AgainGreatest Show on Earth.1977--Harvest HAR 5129[written by Watt-Roy, Horton, Jennings][produced by Jonathan Peel]



Albumy

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Horizons Greatest Show on Earth.1970--Harvest SHVL 769[produced by Jonathan Peel]
The Going's EasyGreatest Show on Earth.1970--Harvest SHVL 783[produced by Jonathan Peel]
The Greatest Show on Earth Greatest Show on Earth.1975--Harvest SHSM 2004-
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety:

Black Oak Arkansas

Amerykańska grupa, założona w drugiej połowie lat sześćdziesiątych. Nazwę przyjęła na pamiątkę miasta i stanu, w którym urodził się jej założyciel, Jim „Dandy” Mangrum (ur. 30.03.1948 r.). Pozostałymi członkami zespołu byli pochodzący z sąsiednich miasteczek koledzy lidera: Ricky Reynolds (ur. 28.10.1948 r. w Manilan w stanie Arkansas, USA; gitara), Stanley Knight (ur. 12.02.1949 r. w Little Rock w stanie Arkansas, USA; gitara), Harvey Jett (ur. w Marion w stanie Arkansas, USA; gitara), Pat Daugherty (ur. 11.11.1947 r. w Jonesboro w stanie Arkansas, USA; bas) i Wayne Evans, zastąpiony przed nagraniem trzeciego albumu przez Thomasa Aldricha (ur. 15.08.1950 r. w Jackson w stanie Mississippi, USA; perkusja).

 Przed podjęciem działalności muzycznej byli grupą kumpli mieszkających we wspólnym domu. Pod nazwą Knowbody Else zadebiutowali niefortunnym albumem nagranym dla wytwórni Stax w 1969 r. Dwa lata później zmienili nazwę i już jako Black Oak Arkansas podpisali kontrakt z firmą Atco Records. Album Black Oak Arkansas odniósł umiarkowany sukces w USA. Trasy koncertowe, podczas których grupa wykonywała muzykę łączącą hard rock, boogie i folklor z południowych stanów USA, przysporzyły zespołowi licznych fanów, jednak płytom nie udało się nigdy oddać atmosfery występów.

 Z nagranych w latach 1971-1976 albumów największą popularnością cieszył się High On The Hog (52. miejsce na liście amerykańskiej). Pochodzący z niego singlowy temat „Jim Dandy” wykonywała wokalistka Ruby Starr, występująca też na nagranym w 1976 r. longplayu Live Mutha. W 1975 r. gitarzystę Jetta zastąpił James Henderson (ur. 20.05.1954 r. w Jackson w stanie Mississippi, USA).

Rok później grupa podpisała kontrakt z wytwórnią MCA, dla której nagrała umiarkowanie popularny singel „Strong Enough To Be Gentle”. W 1977 r. ze starego składu pozostał jedynie Mangrum. Współpraca z Capricorn Records nie przyniosła spodziewanych sukcesów, ale lider koncertował z wystepującym w zmiennym składzie zespołem w latach 80-tych,a w 1984r nagrał wraz z jego członkami solowy album.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Jim Dandy/Red Hot Lovin'Black Oak Arkansas12.1973-25[13]Atco 6948[written by L. Chase][produced by Tom Dowd]
Strong Enough To Be Gentle/Ace In The HoleBlack Oak Arkansas01.1976-89[2]MCA 40496[written by Black Oak Arkansas][produced by Richard Podolor ]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Black Oak ArkansasBlack Oak Arkansas08.1971-127[12]Atco 354[gold-US][produced by Lee Dorman & Mike Pinera]
Keep the FaithBlack Oak Arkansas02.1972-103[10]Atco 381[produced by Black Oak Arkansas]
If an Angel Came to See You, Would You Make Her Feel at Home?Black Oak Arkansas07.1972-93[19]Atco 7008[produced by Tom Dowd]
Raunch 'N' RollBlack Oak Arkansas03.1973-90[16]Atco 7019[gold-US][produced by Tom Dowd]
High on the HogBlack Oak Arkansas11.1973-52[22]Atco 7035[gold-US][produced by Tom Dowd]
Street PartyBlack Oak Arkansas07.1974-56[12]Atco 101[produced by Tom Dowd]
Ain't Life GrandBlack Oak Arkansas05.1975-145[8]Atco 111[produced by Richard Podolor]
X-RatedBlack Oak Arkansas10.1975-99[17]MCA 2155[produced by Richard Podolor]
Live! MuthaBlack Oak Arkansas02.1976-194[2]Atco 128[produced by Black Oak Arkansas]
Balls of FireBlack Oak Arkansas06.1976-173[7]MCA 2199-



Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

United States Of America

Formacja założona w 1967 r. przez kompozytora muzyki elektronicznej z Nowego Jorku, Josepha Byrda. W jej składzie znaleźli się ponadto studenci University of California Los Angeles: Dorothy Moskowitz (śpiew), Gordon Marron (skrzypce elektryczne), Rand Forbes (bas), Craig Woodson (perkusja).

Jedyny album grupy był ostrą satyrą na życie współczesnej Ameryki. Znalazło się na nim kilka pamiętnych utworów, m.in. "Love Song For The Dead Che" i "The Garden Of Earthly Delights".

Przywodzący momentami na myśl twór czość formacji Jefferson Airplane longplay wraz z innowacyjnymi efektami elektronicznymi okazał się dziełem przejmującym i zajmuje trwałe miejsce wśród wydawnictw z tego okresu. Dziełem Byrda była także aranżacja wspaniałej kompozycji Phila Ochsa "Pleasures Of The Harbour".

Założona później przez niego nowa grupa The Field Hippies zarejestrowała album The American Metaphysical Circus, pozbawiony jednak dyscypliny poprzednika. Moscowitz pojawiła się potem w Country Joe McDonald's All Star Band, a Byrd w 1978 r. wyprodukował longplay Jaz: Ry Coodera i wydał dwa albumy solowe z dość dziwaczną muzyką syntezatorową.


Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
The United States Of AmericaUnited States Of America05.1968-181[9]Columbia 9614

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

piątek, 1 lutego 2019

Blue Boy

Blue Boy , znany również jako The Blue Boy , był pseudonimem szkockiego DJa i producenta Alexisa "Lexa" Blackmore'a (z Brighton ). Stał się znany na całym świecie w 1997 roku dzięki tanecznemu hitowi Remember Me .

Blackmore po raz pierwszy pracował jako DJ w Glasgow i Londynie w 1991 roku, koncertując z brytyjskim zespołem techno The Shamen . Ponadto był obok Juliana Dembinskiego członkiem Duos Orson Card i Positive Science. Po pracy pod różnymi pseudonimami (The Blueboy, Blueboy, The Blue Boy), przyjął w 1995 roku pseudonim Blue Boy.

Singiel Sandman pojawił się w 1995 roku, ale początkowo niezauważony. Nawet utwór " It's Up to You" z 1996 roku nie był komercyjnym sukcesem. Tylko singiel " Remember Me" z 1997 roku, który Blackmore nagrał sam w swojej sypialni, przyniósł pożądany przełom. Piosenka, która zawiera elementy wokalne z przeboju Marleny Shaw, z 1969 r. "Woman of the Ghetto" , stała się dziesiątym hitem w Wielkiej Brytanii i Szwajcarii i znalazła się w czołowej dwudziestce w Niemczech .

Kiedy Sandman został ponownie wydany po wielkim sukcesie Remember Me w 1997 roku, ten singiel również wszedł na angielskie listy przebojów i osiągnął # 25.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Remember MeBlue Boy02.19978[13]-Pharm CDPHARM 1[written by Miller, Blackmore, Shaw, Evans][2[14].Hot Disco/Dance;OM 5 12"]
SandmanBlue Boy08.199725[3]-Sidewalk CDSWALK 001[written by Lex Blackmore, M. Gregory][produced by Blue Boy][22[11].Hot Disco/Dance;Playland 53 294 12"]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Blueboy

Blueboy to indie popowy zespół założony w Reading, Berkshire, który podpisał kontrakt z Sarah Records, a później Shinkansen Recordings . Główni członkowie Keith Girdler i Paul Stewart również nagrywali jako Arabesque i Beaumont .

Blueboy powstał około 1989 roku i początkowo składał się z Keitha Girdlera (wokal) i Paula Stewarta ( gitara),z wcześniej mało znanego zespołu Feverfew. Wkrótce podpisali kontrakt z Sarah Records , wydając w 1991 roku nagrany w domu singiel "Clearer", a także zdobyli kolejnych członków, w tym wokalistkę / wiolonczelistkę Gemmę Townley i drugiego gitarzystę Harveya Williamsa (  The Field Mice/Another Sunny Day ). Po "Clearer" pojawiło się kilka singli i dwa albumy dla Sarah, If Wishes Were Horses i Unisex .

W październiku 1994 r. Blueboy nagrał sesję w programie BBC Radio 1 Johna Peela . Jej ostateczna wersja, The Bank of England , została wydana w 1998 r. W nowej wytwórni  Matta Haynesa, Shinkansen Recordings .Do tego czasu Girdler i Stewart byli jedynymi oryginalnymi członkami zespołu. Girdler i Stewart byli również zaangażowani w dwa inne zespoły, Arabesque i Beaumont, a Girdler również nagrywał z Lovejoy.  Townley dołączył później do Trembling Blue Stars , podobnie jak Williams.

Keith Girdler miał zdiagnozowanego raka w 2004 r. i zmarł 15 maja 2007 r. Przed śmiercią pracował jako kierownik wolontariatu w Age Concern w Eastbourne .

W 2008 r. Siesta Records wydała album kompilacyjny Country Music (Songs for Keith Girdler) . Kompilację przygotował Richard Preece (z Lovejoy), aby zebrać pieniądze na Hospicjum Martletts w Hove, które opiekowało się Girdlerem.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
ClearerBlueboy10.1991--Sarah SARAH 55 -
PopkissBlueboy08.1992--Sarah SARAH 65 -
Meet Johnny RaveBlueboy.1993--Sarah SARAH 74 -
Some Gorgeous AccidentBlueboy .1993--Sarah SARAH 80 -
RiverBlueboy04.1994--Sarah SARAH 88 -
Dirty MagsBlueboy05.1995--Sarah SARAH 99 -
Love YourselfBlueboy10.1996--Shinkansen SHINKANSEN 4 -
Marco PoloBlueboy06.1998--Shinkansen SHINKANSEN 9 -
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
If Wishes Were HorsesBlueboy.1992--Sarah SARAH 612-
UnisexBlueboy.1994--Sarah SARAH 620-
The Bank Of EnglandBlueboy07.1998--Shinkansen SHINKANSEN 12-


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Skunk Anansie

Skunk Anansie czyli pierwsza połowa lat 90-tych, Londyn. Klimaty klubowo-undergroundowe. W takiej scenerii spotkali się Deborah Anne Dyer oraz Richard Lewis. Oboje grali w rozpadających się zespołach i oboje bardzo mocno chcieli to zmienić. Udało im się dzięki czemu narodziło się właśnie Skunk Anansie.

Deborah to oczywiście Skin, a Richard Lewis korzysta z pseudonimu "Cass". Ta para właśnie przez krótki okres czasu tworzyła szerzej nieznany zespół Mama Wild, który można spokojnie zaliczyć do formacji epizodycznych w historii muzyki. Początek 1994 r miał być przełomowy - wtedy właśnie, w styczniu, spotkali Martina Kenta (pseud. Ace). Było to w klubie Splash, którego Kent był właścicielem. Grupa Mama Wild praktycznie już nie istniała. Ace też grał w rozpadającym się zespole, który również nie należał do panteonu gwiazd (The Screaming Amoebas), więc owe trio postanowiło że wspólnie coś z tym wszystkim zrobią i wspólnymi siłami rozpoczną działalność. I tak oto - w marcu 1994 r - narodziło się Skunk Anansie. Na wstępie samym nadmienić należy że początkowo ich perkusistą był Robbie France, lecz on szybko postanowił opuścić zespół. Mark dołączył do reszty dopiero w lipcu 1995 roku - było to już po nagraniu debiutanckiego albumu Paranoid & Sunburnt.

Nazwa zespołu powstała oczywiście z zestawienia dwóch wyrazów: Skunk (ang. skunks) i Anansie (nazwa pająka występująca wśród ludów Jamajki). Jeśli kogoś interesuje jeszcze historia pseudonimu wokalistki to jest ona dość banalna - wokalistka zawdzięcza swoją ksywę kolegom, którzy przezywali ją w ten sposób, z uwagi na jej kościstą i wychudzoną budowę ciała. Ciekawszy natomiast jest gatunek muzyczny jaki prezentuje kapela - frontmanka grupy, powiedziała kiedyś, że grają clit (ang. łechtaczka) rocka, czyli pomieszanie heavy metalu i czarnej, feministycznej złości.

Skunk został zauważony błyskawicznie, już 10 kwietnia 1994, na swoim drugim koncercie przez Ricka Lennoxa, który uznał, że musi ona osiągnąć sukces bo dzięki tej muzyce zapomniał o śmierci Kurta Cobaina z Nirvany. Po paru miesiącach zespół zaczął współpracę z One Little Indian Records. Ich pierwszym singlem była piosenka: "Little Baby Swastikkka", która była niestety tylko "piosenką radiową". Następny singiel to kontrowersyjny Selling Jesus, który dotarł do miejsca 46 brytyjskiego zestawienia Top100. "Selling Jesus" znalazł się nawet na ścieżce dźwiękowej filmu Strange Days.Kolejny singiel to I Can Dream, który dotarł do Brytyjskiego Top 40. W tym czasie grupa koncertowała z Therapy?.

Po współpracy z Bjork przy singlu "Army Of Me" rozpoczęli prace nad swoim pierwszym albumem "Paranoid & Sunburnt" z Andym Wallacem (znanym ze współpracy z takimi legendami jak Nirvana czy Rage Against The Machine), który ukazał się we wrześniu 1995 roku, a na który z zapartym tchem czekali wszyscy.

Zespół bardzo szybko zyskał uznanie zarówno wśród krytyków jak i publiczności, a singiel "Little Baby Swastikkka" zapewnił im mocną pozycję na rynku muzycznym. Tuż po ukazaniu się ich pierwszej płyty renomowane pismo muzyczne Kerrang! uznało Skunksy za najlepszy debiut. Wkrótce, bo już w 1996 roku, zostali nominowani do bardzo prestiżowej nagrody MTV Music Award w kategorii debiuty. Nagrodę w tej kategorii za 1996 r dostał niestety zespół Garbage. Również w tym samym roku Kerrang! ogłosił Skunka najlepszym zespołem grającym "live". W 1997 roku kolejne nominacje MTV- najlepszy zespół "live" i najlepsza grupa rockowa. Znów skończyło się na nominacjach - tym razem lepsi byli U2 oraz Oasis.

Następne albumy "Stoosh" oraz "Post Orgasmic Chill" zapewniły Skunk Anansie niekwestionowaną popularność. Do największych przebojów należą utwory: wspomniane wcześniej "Selling Jesus", "Charlie Big Potato", "I Can Dream", "Hedonism". Mimo to, zespół rozpadł się w 2001 roku. Ace wydał album "Still Hungry", a Skin nagrała solową płytę "Flashwounds" (2003).

W wielu wywiadach zespół podkreślał, że łączy ich miłość do muzyki i że od czasu powstania Skunk Anansie skończyły się kłótnie o charakter muzyki, jaką chcą grać. Twierdzili, że w tej kwestii są zupełnie zgodni. Poza muzyką magnesem, który ich do siebie przyciąga jest też poczucie humoru - doskonale potrafią się ze sobą bawić,korzystając z dopalacza jakim jest tequila, którą ponoć uwielbiają.

Chyba zespół przypomniał sobie o tych wywiadach bo postanowił się reaktywować i wrócił na scenę w 2009 r. z płytą Smashes & Trashes która jest składanką cyklu "The Greatest Hits". To jednak nie koniec - na wrzesień 2010 r. planowany jest nowy krążek zespołu.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Selling Jesus/Through rage/You want it allSkunk Anansie03.199546[4]-One Little Indian 101TP 7[written by Skin/Len Arran][produced by Sylvia Massy/Skunk Anansie]
I can dream/Aesthetic anarchist/Black skin sexualitySkunk Anansie06.199541[5]-One Little Indian 121TP 7[written by Skin/Len Arran][produced by Sylvia Massy/Skunk Anansie]
Charity/I can dreamSkunk Anansie08.199540[4]-One Little Indian 131TP 7[written by Skin/Len Arran][produced by Sylvia Massy/Skunk Anansie]
Weak/Tour hymnSkunk Anansie01.199620[13]-One Little Indian 141TP 7[written by Skin/Cass Lewis/Ace/France][produced by Sylvia Massy/Skunk Anansie]
Charity/I can dream [live]Skunk Anansie04.199620[11]-One Little Indian 151TP 7[written by Skin/Len Arran][produced by Sylvia Massy/Skunk Anansie]
All i want/FragileSkunk Anansie09.199614[12]-One Little Indian 161TP 7[written by Skin/Cass Lewis/Ace][produced by GGGarth]
Twisted [Everyday hurts]/She's my heroineSkunk Anansie11.199626[11]-One Little Indian 171TP 7[written by Skin/Len Arran][produced by GGGarth]
Hedonism [Just because you feel good]/So sublimeSkunk Anansie01.199713[13]-One Little Indian 181TP 7[written by Skin/Len Arran][produced by GGGarth]
Brazen [Weep]/Twisted [Everyday hurts]Skunk Anansie06.199711[12]-One Little Indian 191TP 7[written by Skin/Len Arran][produced by GGGarth]
Charlie big potato/Feel/80's mellow droneSkunk Anansie03.199917[11]-Virgin VSCDT 1725[written by Skin/Cass Lewis/Richardson][produced by Andy Wallace]
Secretly/King psychodelic size/Pain killersSkunk Anansie05.199916[11]-Virgin VSCDT 1733[written by Skin/Len Arran][produced by Andy Wallace]
Lately/The decadence of your starvationSkunk Anansie08.199933[4]-Virgin VSCDT 1738[written by Skin/Cass Lewis/Richardson/Ace][produced by Andy Wallace]
Because of YouSkunk Anansie09.2009169[1]-One Little Indian-



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Paranoid & sunburntSkunk Anansie09.19958[110]-One Little Indian TPLP 55[platinum-UK][produced by Sylvia Massy/Skunk Anansie]
StooshSkunk Anansie10.19969[114]-One Little Indian TPLP 85[platinum-UK][produced by Gggarth]
Post orgasmic chillSkunk Anansie04.199916[30]-Virgin CDV 2881[gold-UK][produced by Andy Wallace]
Smashes and TrashesSkunk Anansie11.200974[4]-One Little Indian TPLP 986[produced by Skunk Anansie/Sylvia Massy/GGGarth/Andy Wallace]
WonderlustreSkunk Anansie09.201158[1]-V2 Benelux VVNL 21652[produced by Skunk Anansie, Brio Taliaferro and Jeremy Wheatley]
Black TrafficSkunk Anansie09.201242[1]-100 Percent 100CD21[produced by Chris Sheldon, Skunk Anansie]
AnarchytectureSkunk Anansie01.201685[1]-Spinefarm SPINE 771125[produced by Tom Dalgety]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 31 stycznia 2019

DeKroo Brothers

Leo i Doug De Kroo, pochodzili z Perth, ale mieszkali w Sydney od 1960 roku. W marcu tego roku w Columbii wydali swój debiutancki singiel "On The Job Too Long", a potem ku ich zaskoczeniu, Columbia wypuściła ich drugi  singiel "Loveland" sześć dni później. Przy niewielkiej emisji w radio obie płyty sprzedawały się słabo. Pod koniec 1960 roku pojawili się na Six O'Clock Rock, Bandstand i Teen Time. W marcu 1961 r. Columbia wydała trzeci i ostatni singiel "Cave In", ale po raz kolejny nie zrobił wrażenia na listach przebojów.

Kiedy Columbia nie skorzystała z opcji na przedłużenie umowy, przenieśli się do Festival Records. W październiku grali jako support  dla trasy Cliff Richard and Shadows Show w Australii i Nowej Zelandii. We wrześniu 1963 roku w końcu zdobyli swój pierwszy hit Top 10 swoim czwartym singlem "The And Was Name Scarlet". Festiwal wydał kolejne trzy single przez najbliższy rok bez większych sukcesów. Kontynuowali występy w klubach aż do 1972 roku, kiedy zdecydowali się  zakończyć działalność. Doug otworzył biznes muzyczny w Sydney i kontynuował grę z różnymi zespołami rockabilly, podczas gdy Les kupił farmę w Dubbo i pracował jako spiker radiowy w dni powszednie w 2DW.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania Aus N.Zel Wytwórnia
[Aus] 		Komentarz
'Cause i like itDeKroo Brothers05.196099[1]-Columbia 45-DO 4127-
Love's a funny little gameDeKroo Brothers04.196190[5]-Columbia DO 4175-
It never came trueDeKroo Brothers02.196350[11]-Festival FK 312-
(And Her Name Is) Scarlet / All Right, Be That WayDeKroo Brothers09.19639[14]-Festival FK 438-
Foggy Mountain Top / Movin' OutDeKroo Brothers02.196468[6]-Festival FK 507-
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

De John Sisters

De John Sisters to duet wokalny rodzeństwa Julie i Dux De John [prawdziwe nazwisko DiGiovanni].Urodziły się w Chester, Pennsylwania, które było wcześniej miastem rodzinnym zespołu wokalnego, The Four Aces.

Ich rodzice prowadzili pralnię chemiczną ,w której pracowały po zakończeniu zajęć szkolnych.W klubie ,gdzie występowali Four Aces usłyszał ich przedstawiciel wytwórni Epic,wówczas oddziału Columbia.Po podpisaniu kontraktu z Epic i przyjęciu nowego nazwiska scenicznego DeJohn nagrały singla "Should I Run?".Nie dostał się on na listy przebojów,ale następny "(My Baby Don't Love Me) No More" napisany przez siostry i ich brata Leo w 1955r stał się dużym hitem wędrując na 6 miejsce listy singli Billboardu.

W późnych latach pięćdziesiątych przeniosły się do wytwórni Columbia,nagrywając jeden singiel dla United Artists i małej niezależnej wytwórni Sunbeam.O ile Four Aces zainspirował siostrzany duet,o tyle one były z kolei inspiracją innej grupy wokalnej Bonnie Sisters.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
(My Baby Don't Love Me) No More/Theresa (The Little Flower)De John Sisters12.1954-6[13]Epic 9085[written by J. De John, D. De John, L. J. De John][with O.B.Masingill Orchestra]
C'Est la Vie/Uninvited LoveDe John Sisters11.1955-97[1]Epic 9131[written by Mack Wolfson, Edward R. White][with Ray Ellis Orchestra]
Straighten up & fly right/Wrong guyDe John Sisters08.1958-73[2]Sunbeam 106[written by Nat Cole, Mills][with Arnie Goland Orchestra][oryginalnie nagrana przez Nat King Cole'a w 1944r]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Deep Purple

Początki historii grupy sięgają roku 1968, kiedy to były perkusista Searchers, Chris Curtis (właśc. Christopher Crummey, ur. 26.08.1941 r. w Oldham, Lancashire w Anglii), Jon Lord (ur. 9.06.1941 r. w Leicester w Anglii, instrumenty klawiszowe), Nick Simper (ur. 3.11.1945 r. w Norwood Green, Southall w Anglii; gitara basowa) oraz Ritchie Blackmore (ur. 14.04.1945 r. w Wes-ton-Super-Mare w Anglii; gitara), rozpoczęli próby nowej formacji, początkowo nazwanej Roundabout. Po kilku dniach Chris Curtis zrezygnował, a do zespołu dołączyło dwóch byłych członków formacji Maze - Rod Evans (ur. 19.01.1947 r. w Slough; śpiew) i Ian Paice (ur. 29.06.1948 r. w Nottingham; perkusja).

Po odbyciu krótkiego tournee po Skandynawii przyjęli nazwę Deep Purple od tytułu ulubionej piosenki babci Blackmore'a, po czym zaczęli nagrywać swój debiutancki album, wzorując się na amerykańskiej supergrupie Vanilla Fudge. Longplay Shades Of Deep Purple zawierał m.in. dość radykalne przeróbki popularnych piosenek "Hey Joe" i "Hush", z których ostatnia, wydana na singlu, dostała się w USA do Top 5. Zespół wyjeżdżał w długie trasy koncertowe i praktycznie nie zauważony we własnej ojczyźnie - zachwycał publiczność amerykańską. Kolejne longplaye The Book Of Taliesyn i Deep Purple również zawierały kilka świetnych "coverów", szczególnie "Kentucky Woman" Neila Diamonda i "River Deep Mountain High" Ike'a i Tiny Turner. Zespół zyskał też uznanie dzięki własnym utworom oraz efektownemu współbrzmieniu Lorda i Blackmore'a.

W lipcu 1969 roku Evans i Simper opuścili grupę, która została uzupełniona przez Iana Giilana (ur. 19.08.1945 roku w Hounslow w Anglii: śpiew) i Rogera Glovera (ur. 30.11.1945 roku w Brecon w Walii; bas), byłych członków popowego zespołu Episode Six. Kwintet, w składzie uznanym później przez fanów za "klasyczny Deep Purple", zadebiutował singlem "Hallelujah" i kontrowersyjnym, lecz zarazem niecodziennym albumem Concerto For Group And Orchestra, nagranym z udziałem London Philharmonic Orchestra.

Następny, już typowo hardrockowy album Deep Purple In Rock ustalił wiodącą pozycję grupy na scenie heavy metalowej, a zawierał m.in. takie hity. jak "Speed King" i "Child In Time". Błyskotliwy śpiew Giilana dodał nowego wymiaru muzyce zespołu, a jego popularność w Wielkiej Brytanii zwiększyła się dzięki singlowi "Black Night", który osiągnął drugie miejsce na liście najlepiej sprzedawanych płyt. Wydany później na singlu utwór "Strange Kind Of Woman" trafił do Top 10, a kolejne longplaye Fireball i Machine Head dotarły na szczyty notowań. Ten ostatni album, zawierający świetny utwór "Smoke On The Water", zaliczany dziś do klasyki hard rocka, był pierwszą płytą wydaną przez własną wytwórnię muzyków - Purple.

Chociaż "platynowy" krążek Made In Japan ukazywał w pełnym świetle nieprawdopodobne możliwości zespołu, stosunki wewnątrz grupy stawały się coraz bardziej napięte. Wydanie płyty Who Do We Think We Are? oznaczało koniec współpracy w dotychczasowym składzie. Odejście Giilana i Glovera pozbawiło grupę ekspresyjnego frontmana i pełnego wyobraźni aranżera, chociaż David Coverdale (ur. 22.09.1951 r. w Saltburn-by-Sea w Anglii; śpiew) i Glenn Hughes (ur. 21.08.1952 r. w Cannock w hrabstwie Staffordshire; bas), wnieśli nowy impuls do muzyki zespołu. Zarówno longplay Burn, jak i kolejny album Stormbringer dotarły do Top 10, ale Blackmore był coraz bardziej niezadowolony z kierunku, w jakim zaczęła podążać grupa. W maju 1975 r. opuścił on Deep Purple, aby założyć Rainbow.

Podczas nagrywania płyty Come Taste The Band do zespołu dołączył amerykański gitarzysta Tommy Bolin (ur. 1.08.1951 r. w Sioux City w stanie Iowa w USA), były członek James Gang. Jednak jego soulowo-jazzowy styl kłócił się z heavymetalowym brzmieniem Deep Purple. W końcu, po pożegnalnym tournee po Wielkiej Brytanii, grupa rozpadła się. Coverdale założył Whitesnake, Paice i Lord dołączyli do Tony'ego Ashtona, tworząc trio Paice Ashton And Lord (PAL), zaś Bolin zmarł tragicznie 4.12.1976 r. w wyniku przedawkowania heroiny. Nagrania archiwalne oraz najróżniejsze składanki najlepszych przebojów, jak również sukcesy solowe byłych członków Deep Purple, wpłynęły na stale utrzymującą się, sporą popularność grupy.

Pod presją fanów, w 1984 roku Gillan, Lord, Blackmore, Glover i Paice znów się spotkali, aby nagrać płytę Perfect Strangers. Dwa lata później wyszedł następny album The House O f Blue Light, jednakże nasilające się animozje między Gillanem i Blackmore'em doprowadziły do odejścia wokalisty po wydaniu koncertowego albumu Nobody's Perfect. Do grupy dołączył wtedy Joe Lynn Turner, były wokalista Rainbow. Już z jego udziałem Deep Purple nagrali longplay Slaves And Masters. Koncertom zespołu bez Iana Giilana brak było dawnej magii, toteż kolejna światowa trasa nie cieszyła się dużym powodzeniem. W jej trakcie, we wrześniu 1991 r., grupa wystąpiła w Polsce.

Rok później, w związku z obchodami 25-rocznicy istnienia i planowanym z tej okazji okolicznościwym tournee, członkom zespołu udało się namówić do ponownej współpracy lana Giilana. Zgodził się na to za sporą sumę pieniędzy i to pod warunkiem, iż będzie to jednorazowe przedsięwzięcie - album (najwyżej dwa, jeżeli pierwszy odniesie sukces) i duża trasa koncertowa. Rozpoczęła się ona jesienią 1993 roku, tuż po wydaniu nagranego w najlepszym składzie Deep Purple albumu The Battle Rages On.31 października tego samego roku grupa ponownie wystąpiła w Polsce.

W listopadzie, po zakończeniu europejskiego toumee. Ritchie Blackmore oświadczył, że definitywnie opuszcza zespół, gdyż jego dalsze przebywanie z Gillanem na jednej scenie jest niemożliwe. Wydaje się, że w ten sposób ostatecznie została zamknięta purpurowa księga. Jakby na osłodę firma EMI wypuściła na rynek 3-kompaktowe wydawnictwo Live In Japan, z pełnym zapisem japońskich koncertów grupy z 1972 r., z których wcześniej skompilowano album Made In Japan. Wobec konieczności wypełnienia zobowiązań kontraktowych. Deep Purple zaangażowali na miejsce Blackmore'a... Joego Satrianiego i już z nim wyruszyli na tournee po Japonii i USA. Satriani wkrótce opuścił zespół, który kontynuował w 1995 r. światową trasę już z nowym gitarzystą - Steve'em Morse'em (eks-Dixie Dregs i Kansas).


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Hush/One more rainy dayDeep Purple06.1968-4[10]Parlophone R 5708[written by Joe South][produced by Derek Lawrence]
Kentucky woman/Hard Road
(aka Wring That
Neck)		Deep Purple12.1968-38[8]Parlophone R 5745[written by Neil Diamond][produced by Derek Lawrence]
River deep-mountain high/Listen learn read onDeep Purple01.1969-53[5]Tetragrammaton 1514 [US][written by Phil Spector, Jeff Barry & Ellie Greenwich][produced by Derek Lawrence]
Emmaretta/The bird has flown UK side B:Wring that neckDeep Purple02.1969-128[3]Parlophone R 5763[written by Lord/Blackmore/Evans][produced by Derek Lawrence]
Hallelujah/April Part.1Deep Purple07.1969-108[3]Tetragrammaton 1537 [US][written by Greenaway/Cook][produced by Derek Lawrence,Deep Purple]
Black night/Speed king US side B:Into the fireDeep Purple05.19702[27]66[6]Harvest HAR 5020 [written by Blackmore/Gillan/Glover/Lord/Paice][produced by Deep Purple]
Strange kind of woman/I' m alone Deep Purple02.19718[12]-Harvest HAR 5033[written by Ian Gillan/Ian Paice/Jon Lord/Ritchie Blackmore/Roger Glover][produced by Deep Purple]
Fireball/Demon' s eye US side B:I' m aloneDeep Purple10.197115[13]-Harvest HAR 5045[written by Ian Gillan/Ian Paice/Jon Lord/Ritchie Blackmore/Roger Glover][produced by Deep Purple]
Never before/When a blind man criesDeep Purple03.197235[6]-Purple PUR 102[written by Ian Gillan/Ian Paice/Jon Lord/Ritchie Blackmore/Roger Glover][produced by Deep Purple]
Woman from Tokyo/Super trouperDeep Purple04.1973-60[6]Purple PUR 112[written by Ritchie Blackmore/Ian Gillan/Roger Glover/Jon Lord/Ian Paice][produced by Deep Purple]
Smoke on the water/Part.2Deep Purple05.197321[7]4[16]Purple PUR 132[gold-US][written by Ritchie Blackmore/Ian Gillan/Roger Glover/Jon Lord/Ian Paice][produced by Deep Purple]
Burn/Coronarias redigDeep Purple03.1974-105[4] Warner 7809 [US][written by Blackmore/Lord/Paice/Coverdale][produced by Deep Purple]
Migh just take your life/Coronarias redigDeep Purple03.1974-91[4]Purple PUR 117[written by Ritchie Blackmore/David Coverdale/Jon Lord/Ian Paice][produced by Deep Purple]
New live and rare EP.Deep Purple09.197731[4]-Purple PUR 135[written by Ian Gillan/Ian Paice/Jon Lord/Ritchie Blackmore/Roger Glover][produced by Deep Purple]
New live and rare EP. Vol.2Deep Purple09.197845[3]-Purple PUR 137[written by Ritchie Blackmore/Jon Lord/Ian Paice/David Coverdale][produced by Deep Purple]
Black night/Speed king [live BBC 1970r]Deep Purple08.198043[6]-Harvest PUR 5210
New live and rare EP.Vol.3Deep Purple10.198048[3]-Harvest SHEP 101[written by Ian Gillan/Ian Paice/Roger Glover][produced by Pete Dauncey/Nick Tauber]
Perfect strangers/Son of AlerikDeep Purple01.198548[3]-Polydor POSP 719[written by Ritchie Blackmore/Roger Glover/Ian Gillan][produced by Roger Glover,Deep Purple]
Knocking at your back door/Wasted sunsetsDeep Purple01.198568[1]61[7]Polydor POSP 729[written by Ritchie Blackmore/Roger Glover/Ian Gillan][produced by Roger Glover,Deep Purple]
Call of the wild/StrangewaysDeep Purple01.198792[3]-Polydor POSP 843[written by Blackmore/Glover/Gillan/Lord][produced by Roger Glover,Deep Purple]
Hush [live]/Dead or alive [live]Deep Purple06.198862[4]-Polydor PO 4[written by Joe South][produced by Derek Lawrence]
King of dreams/Fire in the basementDeep Purple10.199070[2]- RCA PB 49 247[written by Ritchie Blackmore/Roger Glover/Joe Lynn Turner][produced by Roger Glover]
Love conquers all/Truth hurtsDeep Purple03.199157[2]-RCA PB 49 225[written by Ritchie Blackmore/Roger Glover/Joe Lynn Turner][produced by Roger Glover]
Black night [remix]/Speed king [remix]Deep Purple06.199566[1]-EMI EM 382/-[written by Deep Purple][produced by Deep Purple]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US/UK] 		Komentarz
Shades of Deep PurpleDeep Purple09.196824[23]Tetragrammation 102/Harvest SHSM 2016[produced by Derek Lawrence]
The book of taliesynDeep Purple01.196954[14]Tetragrammation 107/Harvest SHVL 751[produced by Derek Lawrence]
Concerto for group and orchestraDeep Purple With Royal Philharmonic Orchestra01.197026[4]149[8]Warner 1860/Harvest SHVL 767[produced by Tony Edwards/John Coletta]
Deep Purple in rockDeep Purple06.19704[68]143[21]Warner 1877/Harvest SHVL 777[gold-US][silver-UK][produced by Deep Purple]
FireballDeep Purple09.19711[1][25]32[18]Warner 2564/Harvest SHVL 793[gold-US][produced by Deep Purple]
Machine headDeep Purple04.19721[3][26]7[118]Warner 2607/Purple TPSA 7504[2x-platinium-US][gold-UK][produced by Deep Purple]
Purple passagesDeep Purple10.1972-57[20]Warner 2644/-[produced by Derek Lawrence]
Made in JapanDeep Purple01.197316[24]6[52]Warner 2701/Purple TPSP 351[platinium-US][gold-UK][produced by Deep Purple]
Who do we think we are!Deep Purple02.19734[11]15[49]Warner 2678/Purple TPSA 7508[gold-US][produced by Deep Purple]
BurnDeep Purple03.19743[21]9[30]Warner 2766/Purple TPA 3505[gold-US][gold-UK][produced by Deep Purple]
StormbringerDeep Purple11.19746[12]20[15]Warner 2832/Purple TPS 3508[gold-US][silver-UK][produced by Deep Purple,Martin Birch]
24 Carat PurpleDeep Purple07.197514[17]--/Purple TPSM 2002[silver-UK][produced by Deep Purple]
Come taste the bandDeep Purple11.197519[4]43[14]Warner 2895/Purple TPSA 7515[silver-UK][produced by Deep Purple,Martin Birch]
Made in EuropaDeep Purple11.197612[6]148[6]Warner 2995/Purple TPSA7517[produced by Deep Purple,Martin Birch]
The Mark II Purple SinglesDeep Purple04.197924[6]--/Purple TPS 3514[produced by Deep Purple]
Deepest Purple [The very best of Deep Purple]Deep Purple07.19801[1][15]148[4]Warner 3486/Harvest EMTV 25[platinium-US][gold-UK][produced by Deep Purple/Lawrence/Martin Birch/Roger Glover]
In concertDeep Purple12.198030[8]--/Harvest SHDW 4121/4122[produced by Jeff Griffin,Pete Dauncey]
Deep Purple live in LondonDeep Purple09.198223[5]--/Harvest SHSP 4124[produced by Nick Tauber]
Perfect strangersDeep Purple11.19845[15]17[32]Mercury 824003/Polydor POLH 16[platinium-US][gold-UK][produced by Roger Glover & Deep Purple]
The anthologyDeep Purple06.198550[3]--/Harvest PUR 1[produced by Deep Purple/Various]
The house of blue lightDeep Purple01.198710[9]34[22]Mercury 831318/Polydor POLH 32[silver-UK][produced by Roger Glover & Deep Purple]
Nobody' s perfectDeep Purple07.1988105[9]38[2]Mercury 835897/Polydor PODV 10[produced by Roger Glover & Deep Purple]
Slaves and mastersDeep Purple11.199045[2]87[19]RCA 2421/RCA PL 90 535[produced by Roger Glover]
The battle rages onDeep Purple08.199321[4]192[1]Giant 24 517/RCA 74321154202[produced by Thom Panunzio
& Roger Glover]
PurpendicularDeep Purple02.199658[3]-CMC International 86201/RCA 74321338022[produced by Deep Purple]
The Best Of Deep PurpleDeep Purple09.1996141[2]---
Live at The OlympiaDeep Purple07.1997183[1]-EMI 57982/EMI
AbandonDeep Purple06.199876[1]-CMC International 86250/EMI 4953062[produced by Deep Purple & Roger Glover]
30:The very best of Deep PurpleDeep Purple10.199839[10]--/EMI 96807[produced by Deep Purple/David McLees/Simon Robinson]
BananasDeep Purple09.200385[1]--/EMI 5910492[produced by Michael Bradford]
Deep Purple: The Platinum CollectionDeep Purple06.200539[3]--/EMI 5785912[produced by Deep Purple/Various]
Rapture of the DeepDeep Purple11.200581[2]--/Edel 0165542 ERE[produced by Michael Bradford]
The Very Best of Deep PurpleDeep Purple04.200843[5]--/EMI 2131212[produced by Deep Purple/Various]
Phoenix RisingDeep Purple06.2011188[1]--/Edel[produced by Deep Purple]
Now What?!Deep Purple05.201319[4]--/Ear Music 208486 ERE[produced by Bob Ezrin]
Graz 1975Deep Purple09.201492[1]--/Ear Music 209558 ERE-
InfiniteDeep Purple04.20176[4]--/Ear Music 211848 EMU[produced by Bob Ezrin]
Tommy Bolin
TeaserTommy Bolin12.1975-96[14]Nemperor 436
Private eyesTommy Bolin10.1976-98[8]Columbia 34 329[gold]
Roger Glover
The butterfly ball and the grasshoppers feastRoger Glover01.1976-142[8]UK 56 000
MaskRoger Glover06.1984-101[12]21 Records 9009




Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Deep Forest

Deep Forest to duet, który tworzą dwaj Francuzi - Michel Sanchez i Eric Mouqet. Pierwszy z nich urodził się w miejscowości Somain 1 lipca 1957 roku. Już od wczesnego dzieciństwa jeden z twórców Deep Forest otrzymywał staranne wykształcenie muzyczne. W wieku 4 lata rozpoczął naukę gry na akordeonie, którą kontynuował później w kilku szkołach muzycznych.


W paryskim konserwatorium uczuł się dodatkowo gry na fortepianie i organach, jednak po trzech latach musiał przerwać studia z powodu trudności finansowych. To właśnie tam po raz pierwszy zetknął się z muzyką etniczną z różnych rejonów świata. W 1980 roku powrócił do rodzinnej północnej Francji, gdzie rozpoczął pracę w jednym ze studiów nagraniowych. Porzucił też muzykę klasyczną i skupił się na elektronice, która oferowała znacznie bogatsze brzmienie i większe możliwości. Na początku lat 90-tych poznał Mouqeta, drugą połowę Deep Forest.

Eric Mouqet urodził się w Valenciennes 19 marca 1960 roku. W przeciwieństwie do kolegi z zespołu, jest muzycznym samoukiem. W wieku kilkunastu lat nauczył się grać na organach elektrycznych, które otrzymał w prezencie urodzinowym. Umiejętności szlifował w lokalnym zespole, grającym przeboje The Rolling Stones, Yes i Genesis. Wkrótce zaczął tworzyć oprawę muzyczną do reklam i nawiązał współpracę z kilkoma francuskimi artystami, jak chociażby Patsy i Jackie Quartz. W ten właśnie sposób trafił na Michela Sancheza.

To właśnie Sanchez był inicjatorem powstania Deep Forest. Impulsem do tego był moment, kiedy usłyszał nagrania ludowych pieśni afrykańskich Pigmejów z Gabonu i Kamerunu. Wpadł na pomysł zmiksowania tego materiału z muzyką elektroniczną i do współpracy zaprosił Mouqeta. Początkowo płyta miała zostać wydana z okazji Dnia Ziemi, dlatego firmująca ją nazwa duetu miała podkreślać rolę lasów tropikalnych w życiu naszej planety. Także pojawiające się na tej i następnych płytach logo zespołu, którym jest chiński symbol oznaczający las, ma zwracać uwagę na ten problem. Nie bez znaczenia był też fakt, że u podstawy wszystkich kompozycji leżały utwory wykonywane przez społeczności żyjące właśnie w tym środowisku. W studiu Sancheza i Mouqeta wspomagał znany z grupy Telex Dan Lacksman.

Debiutancki album duetu ukazał się w 1992 roku. Sprzedał się w imponujących 3 milionach egzemplarzy i przyniósł muzykom nominację do nagrody Grammy. Promującym singlem był utwór "Sweet Lullaby", w którym wykorzystano fragmenty tradycyjnej kołysanki z Wysp Salomona, śpiewanej przez ich mieszkankę o imieniu Afunakwa. Muzycy sukces zawdzięczali umiejętnemu wyważeniu proporcji między elektronikę a muzyką afrykańskich kultur. Nazwano ich nawet twórcami nowego rodzaju world music - etnicznej elektroniki.

Nie obyło się jednak bez zgrzytów. Sanchez i Mouqet zostali oskarżeni o bezprawne wykorzystanie nagrań plemiennych pieśni, pochodzących z archiwów UNESCO. Spór, momentami przebiegający w bardzo ostrym tonie, ostatecznie zakończył się poza salą sądową. Wydawca płyty zgodził się wypłacić należne drugiej stronie odszkodowanie. Zespołowi zarzucano także wykorzystywanie lokalnego folkloru w celach czysto finansowych, bez doceniania jego twórców.

Na drugiej płycie, "Boheme", muzycy z tropikalnej Afryki przenieśli się na wschód Europy i w swoich kompozycjach wykorzystali melodie węgierskie i cygańskie. W trakcie prac nad albumem prace duetu wspomagał Joe Zawinul, austriacki klawiszowiec, znany ze współpracy z legendą jazzu Milesem Davisem. "Boheme" powtórzyła sukces poprzedniczki, ponownie przyciągając miliony fanów do sklepów. Płyta przyniosła muzykom kolejną nominację do Grammy, tym razem zamienioną już na statuetkę.

Kolejne albumy były owocem coraz to nowych inspiracji. W nagraniach muzycy czerpali z tradycyjnej muzyki wszystkich zakątków świata, od Hiszpanii i krajów latynoamerykańskich, przez rejon Pacyfiku, do Chin i krajów Orientu. Deep Forest często korzystał z pomocy artystów tworzących muzykę etniczną w tych właśnie regionach. Wśród wielu muzyków współpracujących z francuskim duetem warto wymienić Wesa Madiko i Cheba Mami.

Deep Forest spotkali się także z byłym członkiem Genesis, Peterem Gabrielem, z którym nagrali utwór "While The Earth Sleeps", wykorzystany w filmie "Dziwne dni" z 1995 roku. To nie jedyny związek duetu z branżą filmową. Muzycy zapewnili oprawę dźwiękową do francuskiego "Le Prince du Pacifique" i japońskiego "Kusa No Ran". Ponadto ich hit "Sweet Lullaby" wykorzystany został w popularnym dzięki serwisowi YouTube filmiku "Where the Hell is Matt?".

Obficie czerpiąc z muzyki różnych kultur, Deep Forest nie zapomina o trudnej sytuacji, w jakiej często znajdują się te społeczności. Cześć dochodów ze sprzedaży pierwszego albumu duetu zasiliła konto funduszu, mającego pomóc w upowszechnianiu wśród Pigmejów sztuki uprawy ziemi i przez to skłonienie ich do porzucenia nomadycznego trybu życia, jak również poprawienia opieki medycznej w tym rejonie. Podobnie było w przypadku drugiej płyty, tym razem muzycy wsparli Fundację Gyoörgy Martina, chroniącą kulturę cygańską na Węgrzech. Deep Forest wspiera także wiele organizacji ekologicznych.

W ostatnich latach obaj członkowie zespołu bardziej angażują się w solowe projekty niż we wspólną pracę jako Deep Forest. Sanchez ma na koncie dwie płyty sygnowane własnym nazwiskiem, wyprodukował też albumy kilku wykonawców. Mouqet również zajmował się produkcją i komponowaniem dla innych, jest także założycielem grupy Dao Dezi. Wspólnie z Catherine Lara jest autorem płyty mającej stanowić oprawę muzyczną francusko-polskiego komiksu "Thorgal". Obecnie pod szyldem Deep Projects przygotowuje trzy płyty, które mają być utrzymane w stylu pierwszych płyt nagranych wspólnie z Sanchezem. Pierwsza z nich, "Deep Brasil", ukazała się w 2008 roku. Następnymi mają być "Deep China" i "Deep Africa".

Jedną z pozamuzycznych pasji Mouqeta jest astronomia, którą zaczął się interesować jeszcze jako nastolatek. Jest nawet właścicielem małego obserwatorium, położonego w małej wiosce Rumaucourt. Działająca od 1999 roku placówka dostarcza profesjonalnych obrazów kosmosu, często wykorzystywanych w specjalistycznych magazynach.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Sweet LullabyDeep Forest02.199410[8]78[8]Columbia 6599242[written by Eric Mouquet, Michel Sanchez][produced by Dan Lacksman][6[12].Hot Disco/Dance;Epic 74 919 12"]
Deep ForestDeep Forest05.199420[4]-Columbia 6604115[written by Eric Mouquet, Michel Sanchez][produced by Dan Lacksman][4[12].Hot Disco/Dance;550 Music 77 578 12"]
Savana DanceDeep Forest07.199428[2]-Columbia 6606352[written by Eric Mouquet, Michel Sanchez,Cooky Cue][produced by Dan Lacksman]
Marta's SongDeep Forest06.199526[2]-Columbia 6621402[written by Eric Mouquet, Michel Sanchez][produced by Eric Mouquet, Michel Sanchez][13[11].Hot Disco/Dance;550 Music 77 901 12"]
MadazuluDeep Forest05.1998---[written by Eric Mouquet, Michel Sanchez][produced by Deep Forest][40[5].Hot Disco/Dance;550 Music 78 767 12"]
Endangered SpeciesDeep Forest09.2002---[written by Beverly Jo Scott, Eric Mouquet, Michel Sanchez][produced by Eric Mouquet, Michel Sanchez][20[11].Hot Disco/Dance;St.George [import]"]
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Deep ForestDeep Forest02.199415[21]59[25]Columbia 4741782[gold-US][gold-UK][produced by Dan Lacksman, Guilain Joncheray]
BohemeDeep Forest06.199512[6]62[12]Columbia 4786232[produced by Deep Forest]
ComparsaDeep Forest01.199860[1]127[5]Columbia 4887252[produced by Deep Forest]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

środa, 30 stycznia 2019

Offspring

Grupa The Offspring powstała w 1984 roku w Huntington Beach z inicjatywy kolegów z liceum, Dextera Hollanda (właściwie Bryan Keith Holland) oraz Grega K. (właściwie Gregory David Kriesel). Decyzja o założeniu kapeli zapadła wkrótce po tym, jak przyszłym założycielom The Offspring odmówiono wstępu do klubu, gdzie akurat występowała formacja Social Distortion.


Początkowo pod nazwą Manic Subsidal do grupy w roli wokalisty dołączył Doug Thompson oraz gitarzysta Noodles (właściwie Kevin Wasserman). Za perkusją zasiadł Jim Benton. Skład nie przetrwał próby czasu. Benton odszedł dobrowolnie, Thompsona zwolniono. Po zmianie ekipy Holland przejął obowiązki wokalisty, a za perkusją pojawił się James Lilja. W 1985 roku grupa zmieniła nazwę na The Offspring. Noodles w rozmowie z Piotrem Stelmachem z radiowej Trójki wspominał motywy powstania The Offspring następująco: "Huntington Beach o bardzo konserwatywne miasteczko, ale kiedy byliśmy młodzi, wszystko na dodatek wyglądało tak samo: każdy musiał być czyściutki i normalniutki, trzeba było chodzić do szkoły, a potem na studia, robić karierę i poślubić swoją ukochaną z liceum i mieć 2,36 dzieci. Wszystko dokładnie tak, jak przewiduje ustawa. Jednak nie wszyscy mogli się do tego gówna dopasować. Niektóre dzieciaki, właśnie te "niedopasowane" sprzeciwiły się temu - i dzięki temu w Orange County powstało tak dużo punkowych zespołów".

W 1986 roku The Offspring wydali pierwszy singel "I'll Be Waiting/Blackball". Płytka ukazała się nakładem założonej przez zespół domowej firmy Black Label. Nazwa wytwórni zapożyczona została od marki piwa, którego muzykom dostarczał jedyny pełnoletni wówczas Noodles, i którego spożycie w zespole w tamtym okresie było ponoć ogromne. Wkrótce po wydaniu piosenki grupę opuścił perkusista Lilja, który zdecydował się rozpocząć karierę w dziedzinie ginekologii. Na jego miejsce, w zespole, pojawił się 16-letni wtedy Ron Welty.

Po nagraniu materiału na pierwsze demo The Offspring podpisali umowę z Nemesis Records. Kilka miesięcy później nawiązali współpracę z producentem Thomem Wilsonem, który odpowiedzialny był za produkcję takich formacji jak The Vandals, Dead Kennedys czy Social Distortion. Debiutancki album zatytułowany "The Offspring" ukazał się w czerwcu 1989 roku, tylko w formie winylowej i w ściśle limitowanej liczbie. Wydanie kompaktowe płyty pojawiło się na świecie dopiero po tym, jak zespół odniósł międzynarodowy sukces, w 1995 roku.

W 1991 roku muzycy rozpoczęli prace nad EP-ką zatytułowaną "Baghdad". Produkcją ponownie zajął się Wilson, który dodatkowo starał się, aby The Offspring podpisali kontrakt z wytwórnią Epitaph, firmą prowadzoną przez gitarzystę formacji Bad Religion, Bretta Gurewitza. Szef Epitaph był jednak zdania, że nazwa The Offspring nie do końca wpisuje się w katalog wytwórni. Po wysłuchaniu materiału z "Baghdad" Gurewitz zmienił jednak zdanie. Rok później grupa wróciła do studia, aby zarejestrować materiał na kolejny album. Płyta "Ignition" ukazała się w październiku 1992 roku.

Dwa lata później, w kwietniu 1994 ukazała się płyta, którą Stephen Thomas z serwisu Allmusic określił jako "solidną, wypełnioną wystarczająco ciężkimi riffami, aby uszczęśliwić wszystkich nastolatków". "Smash", ponownie wyprodukowana przez Thoma Wilsona, była ostatnią płytą wydaną w barwach wytwórni Epitaph. The Offspring umieścili na albumie największe swoje ówczesne hity "Self Eesteem", "Come Out and Play", "Gotta Get Away", z których każdy doczekał się dość mocnej rotacji zarówno w MTV, jak i w wielu rozgłośniach radiowych na całym świecie. Longplay pokrył się sześciokrotną platyną w samych tylko Stanach Zjednoczonych, a dzięki zremasterowanej wersji albumu, której premiera miała miejsce w 2008 roku, słupki sprzedaży przekroczyły 16 milionów egzemplarzy na całym świecie. Wynik ten stawia "Smash" na pierwszym miejscu najlepiej sprzedawanych albumów wyprodukowanych przez niezależną wytwórnię bijąc tym samym płytę "Gish" wydaną w 1991 roku przez The Smashing Pumpkins. Dexter Holland śmiał się z sukcesu "Smash".- Gdzieś tam po cichu marzyliśmy o takim sukcesie - wspominał w rozmowie ze Stelmachem. - Ale wyobraź sobie kilku szczawików, którzy sklejają swoje okładki na podłodze i beztrosko popijają browar. To było wtedy nie do pomyślenia! To było strasznie dziwne, wiesz, dookoła nie było żadnego zespołu, który grałby chociaż trochę podobnie do nas. Pamiętam, że naszym największym rywalem była Whitney Houston.

Skuszeni sukcesem komercyjnym oraz z odpowiedniej wysokości kapitałem Holland i Greg K. otworzyli własną wytwórnię Nitro. Ponadto grupa zdecydowała się też odkupić prawa do debiutanckiego albumu, które do tej pory były własnością wytwórni Nemesis.

Popularność "Smash" przyczyniła się ponadto do zmiany wytwórni. Zespół porzucił Epitaph na rzecz koncernu Columbia, w barwach którego w 1997 roku ukazał się kolejny longplay grupy "Ixnay On The Hombre". Materiał nie spotkał się jednak z tak świetnym przyjęciem, jak jego poprzednik. Holland skomentował ten fakt mówiąc, że fani z pewnością spodziewali się części drugiej "Smash". Mimo to, "Ixnay On The Hombre" trafiło do odtwarzaczy ponad 4 milionów słuchaczy.

Przed wydaniem kolejnej płyty, The Offspring stali się mimo woli rekordzistami. Niewydany wówczas jeszcze singel "Pretty Fly (for a White Guy)" został ściągnięty z internetu przez 22 miliony użytkowników w ciągu 10 tygodni, co w 1998 roku dało grupie według magazynu "The Rolling Stones"1. miejsce na liście najczęściej "piratowanych" piosenek w sieci. Album "Americana" ukazał się w listopadzie tego samego roku i do dnia dzisiejszego trafił w ręce 14 milionów słuchaczy. Dwa miesiące po premierze grupa pojawiła się na pierwszym koncercie w Polsce. - O żesz w mordę! Pamiętam tę szaleńczą noc. Było całe morze ludzi... przynajmniej tak to wyglądało - jak falujący ocean - wspominał Noodles w rozmowie dla radiowej Trójki. - Tłok był niesamowity. Nie wiem, dlaczego graliśmy w takim małym klubie, ale i tak świetnie się bawiłem.

Dwa lata później premiery doczekał się kolejny album Amerykanów zatytułowany "Conspiracy Of One". Zespół - w ramach akcji wspierającej Napster - planował umieszczenie całego longplaya na serwerach, jednakże zagrożony prawnymi działaniami ze strony Columbii postanowił umieścić w sieci tylko pierwszy singel "Original Prankster". Reszta materiału wyciekła do sieci poprzez różne strony fanowskie.

W 2003 roku z zespołu niespodziewanie odszedł perkusista, Ron Welty. Żadna ze stron nie wydała stosownego oświadczenia na ten temat. Przy pracy nad kolejnym longplayem zespół zatrudnił perkusistę Josha Freese'a, a następnie ogłosił oficjalnie, że zastępcą Welty'ego będzie jednak Atom Willard. 1 kwietnia 2003 roku grupa podała do wiadomości również, że nowa płyta będzie nosić tytuł "Chinese Democrazy (You Snooze, You Lose)", co nawiązywało do długo oczekiwanego albumu Guns N' Roses. Po tej informacji Axl Rose zagroził The Offspring pozwem sądowym, aczkolwiek zmienił zdanie, gdy zdał sobie sprawę z żartu. Ostatecznie album zatytułowany "Splinter" ukazał się w grudniu 2003 roku.

Na kolejny krążek zatytułowany "Rise and Fall, Rage and Grace" fani zespołu musieli poczekać aż pięć lat. W międzyczasie grupa wydała składankę największych przebojów "Greatest Hits". Wyprodukowany przez Boba Rocka, producenta znanego ze współpracy z Metallicą, "Rise and Fall, Rage and Grace" ukazał się w sprzedaży w czerwcu 2008 roku, a jego premierę poprzedziło udostępnienie piosenki "Hammerhead" poprzez oficjalną stronę zespołu. Premiera zbiegła się w czasie z reedycją dwóch poprzednich płyt formacji "Ignition" oraz "Smash".






























Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Come out and play/SessionOffspring06.199498[1]38[18].Hot 100 AirplayEpitaph EPUKCD 001[written by Dexter Holland][produced by Thom Wilson]
Self esteem/Jennifer lost the warOffspring02.199537[7]45[31].Hot 100 AirplayGolf HOLE 001[written by Dexter Holland][produced by Thom Wilson]
Smash it upOffspring07.1995-47[7].Hot 100 Airplayalbum cut[written by Dave Vanian, Captain Sensible, Rat Scabies, Algy Ward][piosenka ze ścieżki filmowej "Batman forever"]
Gotta get away/SmashOffspring08.199543[5]58[4].Hot 100 AirplayOut Of Step WOOS 2[written by Brian Holland][produced by Chris Thompson/Leah Baker]
All i want/Way down the lineOffspring01.199731[4]65[4].Hot 100 AirplayEpitaph 64912[written by Offspring/Dexter Holland][produced by Dave Jerden]
Gone away/D.U.I.Offspring04.199742[3]50[12].Hot 100 AirplayEpitaph 64982[written by Offspring][produced by Dave Jerden]
Pretty fly [For a white guy]Offspring01.19991[1][21]53[16]Columbia 6668802[platinum-UK][written by Offspring][produced by Dave Jerden]
Why don' t you get a job ?/Beheaded 1999Offspring05.19992[16]74[15]Columbia 6673542[silver-UK][written by Brian Holland/Greg Kriesel/Kevin Wasserman/Ron Welty][produced by Dave Jerden]
The kids aren' t alright/Pretty fly [For a white guy][live]Offspring09.199911[13]105[17]Columbia 6677632[silver-UK][written by Offspring][produced by Dave Jerden]
She' s got issues/Pretty flyOffspring12.199941[7]-Columbia 6683772[written by Offspring (Dexter Holland/Kevin Wasserman/Greg Kriesel/Ron Welty)][produced by Dave Jerden]
Original prankster/Changed againOffspring11.20006[15]70[9]Columbia 6699972[written by Offspring ][produced by Brendan O'Brien]
Want you bad/The kids aren' t alright [live]Offspring03.200115[12]-Columbia 6709292[written by Offspring ][produced by Brendan O'Brien]
Million miles away/Starting at the sunOffspring07.200121[7]-Columbia 6714082[written by Offspring ][produced by Brendan O'Brien]
Defy youOffspring01.2002-77[11]Columbia [written by Dexter Holland/Greg Kriesel/Kevin Wasserman/Ron Welty][produced by Brendan O'Brien]
Hit thatOffspring12.200311[9]64[15]Columbia 6745475[written by Dexter Holland/Greg Kriesel/Kevin Wasserman/Ron Welty][produced by Brendan O'Brien]
(Can't Get My) Head Around YouOffspring05.200448[2]120[4]Columbia 6748262[written by Offspring][produced by Brendan O'Brien]
Can't RepeatOffspring07.2005-110[3]Columbia [written by Dexter Holland][produced by Jerry Finn]
HammerheadOffspring05.2008-105[10]Columbia [written by Dexter Holland][produced by Bob Rock]
You're Gonna Go Far, KidOffspring10.2008-63[18]Columbia [gold-US][written by Offspring][produced by Bob Rock]
Kristy, Are You Doing Okay?Offspring04.2009-106[7]Columbia [written by Dexter Holland][produced by Bob Rock]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US] 		Komentarz
SmashOffspring04.199421[63]4[101]Epitaph 86432 [6x-platinum- US][platinum-UK][Producer-Thom Wilson]
Ixnay of the hombreOffspring02.199717[14]9[38]Columbia 67810 [platinum-US][platinum-UK][Producer-
Dave Jerden]
AmericanaOffspring11.199810[105]2[67]Columbia 69661 [5x-platinum -US][platinum-UK][1.Aus][Producer-
Dave Jerden]
Conspiracy of oneOffspring11.200012[43]9[24]Columbia 61419 [platinum-US][gold-UK][Producer-
Brendan O'Brien]
SplinterOffspring12.200327[15]30[21]Columbia 89026 [gold-US][silver-UK][ Producer - Brendan O'Brien ]
Greatest HitsOffspring06.200514[11]8[16]Columbia 93459 [gold-US][gold-UK][ Producer - Thom Wilson, Dave Jerden, Brendan O'Brien, Jerry Finn]
Rise and Fall, Rage and GraceOffspring07.200839[3]10[25]Columbia 88697029082 [UK][ Producer - Bob Rock]
Days Go ByOffspring07.201243[3]12[6]Columbia 88697647632 [UK] [ Producer - Bob Rock]



Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,
Subskrybuj: Komentarze (Atom)