Mike Oldfield

Ur. 15.05.1953 r. w Reading w hrabstwie Berkshire, Anglia. Ten niezwykle utalentowany multi-instrumentalista przejdzie do historii dzięki pełnej symfonicznego rozmachu kompozycji, którą napisał jeszcze przed swoimi dwudziestymi urodzinami. Album Tubular Bells ("Dzwony rurowe") sprzedano na całym świecie w liczbie 12 milionów egzemplarzy; wszedł też na listy bestsellerów w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, utrzymując się tam przez pięć (!) lat.

 

Po krótkiej przygodzie z zespołem Barefeet, właściwą karierę rozpoczął akompaniując na gitarze akustycznej starszej siostrze Sally, która śpiewała piosenki utrzymane w stylu folk. Często występowała w pubach i klubach w okolicach Reading u boku Marianne Faithfull. Rodzeństwo nazwało się Sallyangie i nagrało wspólnie album Sallyangie: Children Of The Sun, po czym Mike dołączył do formacji Kevin Ayers And The Whole World, w której przez krótki czas grał na basie i gitarze. Wziął też udział w zarejestrowaniu dwóch albumów: Shooting At The Moon i Whatevershe-bringswesing-No Eggsplantation (oba z 1971 r.).
 

Równocześnie Oldfield pracował nad własnymi kompozycjami i zarejestrował taśmę demo z utworem, który miał póżniej otrzymać kształt Tubular Bells. Kilka wytwórni płytowych odrzuciło kompozycję muzyka, ale przedsiębiorczy Richard Branson, szef sieci sklepów firmy Virgin, dostrzegł drzemiący w niej potencjał. Poprosił Oldfielda, by jeszcze raz zarejestrował swoje dzieło w nowoczesnych Manor Studios; złożyło się ono na jedną z pierwszych płyt wydanych przez Virgin Records. Ta trwająca 49 minut suita była zbiorem melodii czerpiących inspirację z folka, rocka i muzyki klasycznej, granych przez samego Oldfielda na kilkunastu różnych instrumentach. Gościnie "mistrzem ceremonii" zapowiadającym " wejścia" poszczególnych instrumentów był sam Viv Stanshall. Fragmenty "Dzwonów" wykorzystano w nakręconym w 1973 r. głośnym filmie "Egzorcysta" (reż. William Friedkin), a w 1974 r. główny temat wydano także na singlu.
 

Na albumie Hergest Ridge Oldfield pokusił się o odtworzenie wiejskiego uroku i nastroju hrabstwa Berkshire, co w dużej mierze zakończyło się powodzeniem. Jednak dorównanie sile wyrazu "Dzwonów" było absolutnie niemożliwe; wielu krytyków zresztą określało longplay mianem "syna" Tubular Bells, podkreślając w ten sposób jego podobieństwo do magnum opus Oldfielda. Płyta trafiła co prawda na szczyt brytyjskiej listy przebojów, ale podobnie jak wszystkie następne propozycje muzyka nie zdołała wejść do zestawień amerykańskich. Razem z aranżerem Davem Bedfordem, byłym współpracownikiem Kevina Ayersa, Oldfield zorkiestrował "Dzwony" i wersja zarejestrowana przez Orkiestrę Filharmoników Królewskich ukazała się na rynku w 1975 r. Na albumie Ommadawn zabrzmiały w pełnej krasie dudy, na których grał Paddy Moloney z zespołu The Chieftains; zaprezentowano też grupę afrykańskich perkusistów z formacji Yabula. Płyta sprzedawała się dobrze, ale krytycy uznali, że introspektywna muzyka Oldfielda z albumu na album staje się coraz bardziej sformalizowana. Wytwórnia Virgin dostrzegła bez trudu wspólne cechy wszystkich trzech płyt i w 1976 r. wydała je razem jako zestaw Boxed (uzupełniony o czwarty longplay Collaboration z różnymi ubocznymi przedsięwzięciami artysty).
 

Dwa lata z rzędu (w 1975 i 1976 r.) muzyk zanotował na swoim koncie dwa duże przeboje świąteczne, rejestrując tradycyjną kompozycję "In Dulci Jubilo" i "Portsmouth" grany na dudach. Publiczność brytyjska dobrze znała tę drugą propozycję, gdyż wykorzystano ją wcześniej w popularnym telewizyjnym programie dla dzieci "Blue Peter". W latach 1977-1978 nieśmiały i zamknięty w sobie Oldfield poddał się specjalnej terapii wykorzystującej metodę Exegesis. Jej efektem była zupełna zmiana osobowości, która pozwoliła muzykowi ze swadą odpierać zarzuty stawiane mu w prasie muzycznej. Do tej pory widziano w nim "mięczaka" w tradycji hippisowskiej, a szczególnie ostre ataki padały ze strony rosnącego w siłę ruchu punk. Nagrany w 1978 r. album Incantations w dużym stopniu wykorzystywał wpływy muzyki disco, a kolejny Exposed został zarejestrowany w czasie wielu różnych koncertów, kiedy to Oldfield grał nawet z 50 innymi muzykami. Płyty Platinum, QE2 i Five Miles Out odsunęły nieco artystę od głównego nurtu muzyki, gdyż pracowicie szlifował swe umiejętności w pisaniu piosenek, usilnie pragnąc uniknąć powtarzania się. W 1983 r. duet Hall And Oates zarejestrował kompozycję "Family Man". która w wykonaniu Oldfielda nie odniosła sukcesu; nowa wersja uplasowała się w Top 20 brytyjskiej listy przebojów.
 

Sam Oldfield rozpoczął współpracę m.in. z obdarzoną czystym sopranem Maggie Reilly, która zaśpiewała w pochodzącym z albumu Crises bardzo popularnym przeboju "Moonlight Shadow". Po ukazaniu się na rynku kolejnego longplaya Discovery muzyk napisał ścieżkę dżwiękową do głośnego filmu "Killing Fields" ("Pola śmierci" z 1984 r., reż. Roland Joffe). Podczas pracy nad następnym albumem Island, dołączyli do niego Bonnie Tyler, Kevin Ayers i Roger Chapman (eks-wokalista Family).
 

Mimo że jego twórczość była teraz o wiele bliższa głównemu nurtowi muzyki pop, Oldfield przestał należeć do twórców "modnych", a jego kompozycje prasa muzyczna uznawała za anachroniczne. Opinii tej nie zdołał zmienić album Earth Moving, na którym gościnnie wystąpili Maggie Reilly, Anita Hegerland i Chris Thompson. Wygląda na to, że "Dzwony rurowe" mają zbyt donośny głos i zagłuszają wszystkie póżniejsze dokonania artysty. Sukces komercyjny pozostaje więc nadal ulotny, ale Mike Oldfield nadal wydaje nowe płyty ciepło przyjmowane przez liczne grono wiernych fanów, którym nie przeszkadza brak szerokiej popularności idola i rzadkie koncerty. W 1992 r. Mike nawiązał współpracę z Trevorem Hornem i wspólnie przygotowali Tubular Bells II, by uczcić 20. rocznicę powstania pierwszego albumu. Płytę promował uroczysty koncert transmitowany za pośrednictwem satelity do wielu krajów świata (w tym do Polski). W 1994 r. Oldfield zaproponował swoje kolejne dzieło The Songs Of Distant Earth, które rok póżniej pojawiło się także w wersji audiowizualnej na CD Rom.  

W 1993 roku wydana została składanka Elements: The Best of Mike Oldfield, podsumowującą lata w Virgin. Wydawnictwo dostępne było w wersji jednopłytowej oraz w czteropłytowej wersji kolekcjonerskiej. Kompilacja zawierała utwór też „Sentinel”, do którego prawa posiadała wytwórnia Warner.

W 1994 roku Oldfield zafascynował się wirtualną rzeczywistością, czego wynikiem był album The Songs of Distant Earth. Dzieło utrzymane w stylu chillout oparte zostało na fabule książki Arthura C. Clarke’a pod tym samym tytułem. Oldfield chciał stworzyć wirtualny świat, którego tłem byłaby jego muzyka, jednak ówczesne możliwości techniki komputerowej zmusiły go do odłożenia projektu na później.

W 1996 roku wydano płytę Voyager, album z muzyką typowo celtycką. Część utworów to aranżacje tradycyjnych utworów ludowych, część natomiast to utwory autorskie lub aranżacje utworów współczesnych artystów muzyki celtyckiej. Po nagraniu Voyagera, Oldfield wyprowadził się na Ibizę. Efektem czasu spędzonego na wyspie pełnej dyskotek był album Tubular Bells III. Trzecia część serii nie była typową kontynuacją ani aranżacją oryginału. Był to świeży materiał, muzycznie nawiązujący do współczesnej muzyki tanecznej.

Chcąc wrócić do swoich progresywnych korzeni, multiinstrumentalista postanowił nagrać album, którego motywem przewodnim byłby jego ulubiony instrument - gitara. Wydany w 1999 roku album Guitars zawiera materiał nagrany tylko przy pomocy gitar (akustycznych, jak i elektrycznych) oraz sampli gitarowych.

Zaraz po nagraniu Guitars, artysta zaczął pracę nad koncepcyjnym albumem, mającym uświetnić nadchodzące nowe tysiąclecie. The Millennium Bell jest albumem, który w założeniu przedstawia historię ostatnich 2000 lat w formie muzycznej. Album wydaje się być niedopracowany, niektórzy fani zarzucali artyście niską jakość oraz plagiat utworów innych twórców, szczególnie Vangelisa. Muzyk uświetnił przywitanie 2000 roku w Berlinie, dając darmowy koncert, którego główną częścią było zagranie całości materiału z The Millennium Bell. Materiał filmowy z tego wydarzenia wydany został na DVD pod tytułem The Art in Heaven Concert.

Po wydaniu The Millennium Bell fani musieli czekać trzy lata na następną płytę. W tym czasie w 2001 roku, nakładem Virgin Records, wydana została składanka The Best of Tubular Bells - płyta zawiera fragmenty wszystkich części Tubular Bells oraz The Millennium Bell. Oldfield wrócił do pomysłu wirtualnej rzeczywistości ilustrowanej muzyką. Początkowo projekt nazwany został MusicVR; miała to być pacyfistyczna gra komputerowa. Ostatecznie pierwsza gra wydana została pod tytułem Tres Lunas, a razem z nią album muzyczny pod tym samym tytułem. Tłem dla wirtualnego świata (bardzo podobnego do teledysków wykonanych przez muzyka w drugiej połowie lat 80-tych) oraz zawartością albumu była muzyka chillout. Jednakże część materiału wykorzystana w grze nie została umieszczona na płycie - w związku z tym fani wyodrębnili z aplikacji gry muzykę i wydali nieumieszczone na oficjalnym wydawnictwie utwory. Bootleg z nieopublikowaną na albumie muzyką pojawił się w sieci jeszcze w tym samym roku pod tytułem Tres Lunas II.

Pomimo wydania w 1992 roku Tubular Bells II, Oldfield wciąż czuł, że jego debiutancki album, nagrany w pośpiechu, nie jest taki jaki sobie wyobrażał. Dlatego w sierpniu 2002 roku muzyk zaczął ponownie aranżować muzykę ze swojego debiutu. W maju następnego roku wydana została Tubular Bells 2003, odświeżona wersja debiutanckiego albumu, muzycznie nie różniąca się wiele od oryginału. Największą różnicę stanowi „Caveman” na oryginale nazywany „Piltdown Man” (element „Part Two”), który zaśpiewany został na dwa głosy. Mistrzem ceremonii pierwszej części został John Cleese, brytyjski komik (współtwórca Latającego cyrku Monty Pythona). Okładka albumu jest zmienioną, stworzoną komputerowo wersją oryginalnej okładki namalowanej przez Trevora Keya.

W 2005 roku wydana została płyta Light + Shade, kontynuacja Tres Lunas; album zawiera również oficjalnie wydaną muzykę z Tres Lunas II. Dwie płyty CD podzielono na część „jasną” (light) i „ciemną” (shade), które odróżniają się stylistyką.

W 2007 roku Oldfield doszedł do wniosku, że jeszcze nigdy nie skomponował od początku do końca klasycznej suity. Podjął decyzję by stworzyć autorski album z muzyką poważną. W 2008 roku nakładem Mercury Records wydana została płyta Music of the Spheres, typowe dzieło muzyki poważnej, lekko nawiązujące do debiutanckiej płyty. Album zyskał przychylność słuchaczy, osiągając pierwsze miejsce w brytyjskim zestawianiu płyt z muzyką poważną oraz miejsca w pierwszej dwudziestce większości krajów europejskich.

Przez długi czas nie były znane dalsze plany Oldfielda. Wytwórnia Mercury starała się jak najlepiej wykorzystać kontrakt z muzykiem, wydając reedycje starszych albumów w najrozmaitszych formatach (jak choćby płyty winylowe). W 2014 roku ukazał się nowy album Man on the Rocks. W 2017 roku wydano kolejny album Oldfielda zatytułowany Return to Ommadawn. Następnym albumem, który wydał jest Tubular Bells Anniversary na 50-lecie Dzwonów Rurowych.

Oldfield jest bratem multiinstrumentalistki Sally Oldfield i kompozytora Terriego Oldfielda. Ojciec siedmiorga dzieci: Molly, Dougala (zm. 2015) i Luke’a z Sally Cooper; Greta i Noah z Anitą Hegerland; Jake’a oraz Eugene z Fanny Vandekerckhove.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Tabullar bells	Mike Oldfield	02.1974	-	7[16]	Virgin 55 100 [US]
Theme from Tabullar bells/Froggy went a-courtin'	Mike Oldfield	06.1974	31[6]	-	Virgin VS 101	[written by Mike Oldfield][produced by Tom Newman, Mike Oldfield]
In dulci jubilo/On horseback	Mike Oldfield	11.1975	4[10]	-	Virgin VS 131	[written by trad.][produced by Mike Oldfield]
Portsmouth /Speak [Tho' you only say farewell]	Mike Oldfield	11.1976	3[12]	-	Virgin VS 163	[written by Unknown][produced by Mike Oldfield]
Take 4 EP.	Mike Oldfield	12.1978	72[3]	-	Virgin VS 238	[produced by Mike Oldfield]
Guilty /Incantations	Mike Oldfield	04.1979	22[8]	-	Virgin VS 245	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield]
Blue Peter/Woodhenge	Mike Oldfield	11.1979	19[9]	-	Virgin VS 317	[written by Herbert Ashworth-Hope][produced by Mike Oldfield]
Five miles out/Live punkadiddle	Mike Oldfield	03.1982	43[5]	-	Virgin VS 464	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield,Tom Newman]
Family man/Mount Teidi	Mike Oldfield	06.1982	45[6]	-	Virgin VS 489	[written by Mike Oldfield,Tim Cross,Rick Fenn,Mike Frye,Morris Pert,Maggie Reilly][produced by Mike Oldfield,Tom Newman,Simon Heyworth]
Moonlight shadow/Rite of man	Mike Oldfield feat Maggie Reilly	05.1983	4[17]	-	Virgin VS 586	[silver -UK][written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield, Simon Phillips]
Shadow on the wall/Taurus III	Mike Oldfield	09.1983	95[2]	-	Virgin VS 625	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield, Simon Phillips]
Crime of passion/Jungle gardenia	Mike Oldfield	01.1984	61[3]	-	Virgin VS 648	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield]
To France/In the pool	Mike Oldfield	06.1984	48[7]	-	Virgin VS 686	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield, Simon Phillips]
Tricks of the light/Apeman	Mike Oldfield	09.1984	91[1]	-	Virgin VS 707	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield, Simon Phillips]
Etude /Evacuation	Mike Oldfield	11.1984	111	-	Virgin VS 731	[written by Francisco Tárrega][produced by Mike Oldfield]
Pictures in the dark/Legend	Mike Oldfield	11.1985	50[6]	-	Virgin VS 836	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield]
Shine /The path	Mike Oldfield	04.1986	100[2]	-	Virgin VS 863	[written by Mike Oldfield,Jon Anderson][produced by Mike Oldfield]
In high places/Poison arrows	Mike Oldfield	05.1987	161	-	Virgin VS 955	[written by Mike Oldfield,Jon Anderson][produced by Mike Oldfield,Simon Phillips]
Islands /The wind chimes [Part 1]	Mike Oldfield	09.1987	-	-	Virgin VS 990	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield,Tom Newman, Alan Shacklock]
The time has come/The wind chimes [final extract]	Mike Oldfield	11.1987	190	-	Virgin VS 1013	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield,Michael Cretu, Simon Phillips]
Flying start/The wind chimes [Part 2]	Mike Oldfield	02.1988	132	-	Virgin VS 1047	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield]
Earthmoving /Bridge to paradise	Mike Oldfield	07.1989	93[2]	-	Virgin VS 1189	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield,Daniel Lazerus]
Sentinel /Early stages	Mike Oldfield	09.1992	10[6]	-	WEA YZ 698	[written by Mike Oldfield][produced by Trevor Horn,Mike Oldfield,Tom Newman]
Tattoo /Silent night/Sentinel [live]	Mike Oldfield	12.1992	33[5]	-	WEA YZ 708	[written by Mike Oldfield][produced by Trevor Horn,Mike Oldfield]
The bell/Sentinel	Mike Oldfield	04.1993	50[2]	-	WEA YZ 737	[written by Mike Oldfield][produced by Trevor Horn,Mike Oldfield]
Moonlight shadow	Mike Oldfield	10.1993	52[2]	-	Virgin VSC 1477
Hibernaculum /Moonshine	Mike Oldfield	12.1994	47[9]	-	WEA YZ 871	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield]
Let there be light	Mike Oldfield	08.1995	51[4]	-	WEA YZ 880	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield]
Women of Ireland	Mike Oldfield	03.1997	70[3]	-	WEA 093C	[written by Seán Ó Riada/Traditional][produced by Mike Oldfield]
Man in the rain/The inner child	Mike Oldfield	10.1998	98[1]	-	WEA 194C	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield]
Far above the clouds	Mike Oldfield	04.1999	53[4]	-	WEA 206T	[written by Mike Oldfield][produced by Mike Oldfield]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Tabullar bells	Mike Oldfield	07.1973	1[1][350]	3[45]	Virgin V 2001	[gold-US][9x-platinum-UK][produced by Tom Newman,Simon Heyworth,Mike Oldfield]
Hergest ridge	Mike Oldfield	09.1974	1[3][17]	87[10]	Virgin V 2013	[gold-UK][produced by Tom Newman,Mike Oldfield]
The Orchestral Tabullar Bells	Mike Oldfield	02.1975	17[7]	-	Virgin V 2026	[silver-UK][produced by David Bedford, Mike Oldfield]
Ommadawn	Mike Oldfield	11.1975	4[23]	146[7]	Virgin V 2043	[gold-UK][produced by Mike Oldfield]
Boxed	Mike Oldfield	11.1976	22[13]	-	Virgin V BOX 1	[produced by Mike Oldfield,Peter Jenner,David Bedford,Tom Newman]
Incantations	Mike Oldfield	12.1978	14[17]	-	Virgin VDT 101	[platinum-UK][produced by Mike Oldfield]
Exposed	Mike Oldfield	08.1979	16[9]	-	Virgin VDT 2511	[silver-UK][produced by Philp R. Newell & Mike Oldfield]
Platinum	Mike Oldfield	12.1979	24[9]	-	Virgin V 2141	[gold-UK][produced by Tom Newman]
QE 2	Mike Oldfield	11.1980	27[12]	174[3]	Virgin V 2181	[gold-UK][produced by David Hentschel, Mike Oldfield]
Five miles out	Mike Oldfield	03.1982	7[27]	164[5]	Virgin V 2222	[gold-UK][produced by Mike Oldfield]
Crises	Mike Oldfield	06.1983	6[29]	-	Virgin V 2262	[gold-UK][produced by Mike Oldfield,Simon Phillips]
Discovery	Mike Oldfield	07.1984	15[16]	-	Virgin V 2308	[gold-UK][produced by Mike Oldfield,Simon Phillips]
The killing fields	Mike Oldfield	12.1984	97[1]	-	Virgin V 2328	[silver-UK][produced by Mike Oldfield]
The complete Mike Oldfield	Mike Oldfield	11.1985	36[17]	-	Virgin MOC 1	[gold-UK][produced by Mike Oldfield,David Hentschel,Simon Phillips,Simon Heyworth,Tom Newman]
Islands	Mike Oldfield	10.1987	29[5]	138[8]	Virgin V 2466	[gold-UK][produced by Michael Cretu,Geoffrey Downes,Tom Newman,Mike Oldfield,Simon Phillips,Alan Shacklock]
Earth moving	Mike Oldfield	07.1989	30[5]	-	Virgin V 2610	[produced by Daniel Lazerus, Mike Oldfield]
Amarok	Mike Oldfield	06.1990	49[2]	-	Virgin V 2640	[produced by Tom Newman,Mike Oldfield]
Tabullar bells II	Mike Oldfield	09.1992	1[2][30]	-	WEA 4509906182	[2x-platinium-UK][produced by Trevor Horn,Tom Newman,Mike Oldfield]
Elements- The best of Mike Oldfield	Mike Oldfield	09.1993	5[10]	-	Virgin VT 18	[gold-UK][produced by Mike Oldfield and others]
The songs of distant earth	Mike Oldfield	11.1994	24[11]	-	WEA 4509985812	[gold-UK][produced by Mike Oldfield]
Voyager	Mike Oldfield	09.1996	12[7]	-	WEA 0630158962	[gold-UK][produced by Mike Oldfield]
XXV-The essential...	Mike Oldfield	11.1997	78[6]	-	WEA 3984212182	[produced by Mike Oldfield and others]
Tabullar bells III	Mike Oldfield	08.1998	4[18]	-	WEA 3984243492	[gold-UK][produced by Mike Oldfield]
Guitars	Mike Oldfield	05.1999	40[4]	-	WEA 3984274012	[produced by Mike Oldfield]
The millenium bell	Mike Oldfield	12.1999	133[2]	-	WEA 8573 808852	[produced by Mike Oldfield]
The best of Tabullar Bells	Mike Oldfield	06.2001	60[4]	-	Virgin CDV 2936	[produced by Mike Oldfield,Simon Hayworth,Tom Newman,David Bedford,Phillip R Newell,Trevor Horn]
Tabullar Bells 2003	Mike Oldfield	06.2003	51[3]	-	WEA 0927499212	[produced by Mike Oldfield]
The Complete Tabullar Bells	Mike Oldfield	06.2003	167[1]	-	WEA Int WE 833	[produced by Mike Oldfield, Trevor Horn, Tom Newman]
Light & shade	Mike Oldfield	10.2005	175[1]	-	Mercury 9873810	[produced by Mike Oldfield]
The platinum collection	Mike Oldfield	03.2006	36[5]	-	Virgin MIKECDX 17	[produced by Mike Oldfield]
Music of the Spheres	Mike Oldfield	03.2008	9[7]	-	UCJ 4766206	[silver-UK][produced by Mike Oldfield,Karl Jenkins]
The Mike Oldfield Collection 1974–1983	Mike Oldfield	06.2009	11[5]	-	Mercury 2703550	[produced by Mike Oldfield]
Two Sides: The Very Best of Mike Oldfield	Mike Oldfield	08.2012	6[5]	-	Mercury 5339182	[produced by Mike Oldfield,Simon Phillips,Tom Newman,Trevor Horn,Karl Jenkins,Alan Shacklock,Geoffrey Downes]
Man on the Rocks	Mike Oldfield	03.2014	12[3]	-	Mercury 3760695	[produced by Mike Oldfield, Stephen Lipson]
Return to Ommadawn	Mike Oldfield	02.2017	4[3]	-	Mercury CDV 3166	[produced by Mike Oldfield]

British Sea Power

Sea Power (do 2021r British Sea Power) to angielski zespół rockowy z Reading, łączący melodyjny gitarowy pop z eksperymentalnymi elementami post-punka, elektroniki i krautrocka. Muzycy Yan Scott Wilkinson (wokal, gitara), Martin Noble (gitara, klawisze), Neil Hamilton Wilkinson (bas, wokal, gitara), Matthew Wood (perkusja), Abi Fry (skrzypce, klawisze) i Phil Sumner (klawisze, gitara ).) pochodzą z Cumbrii, Yorkshire, Ealing i Shropshire. Zespół przez długi czas mieszkał i pracował w Brighton. Dziś muzycy mieszkają w East Sussex i na szkockiej wyspie Skye. 

 Zespół znany jest ze spartańskich okładek, które schematycznie przedstawiają naturalne obiekty, takie jak niedźwiedzie, oraz z ekstrawaganckich występów scenicznych. W pierwszych latach dekoracją sceniczną były naturalne rekwizyty oraz niejednoznaczne stalowe hełmy. Zespół, znany również pod skrótem BSP, pozostawał pod wpływem m.in. New Order/Joy Division, Manic Street Preachers, New Model Army i Echo & the Bunnymen i dlatego często muzycznie klasyfikowany jest jako tzw. post-punk. Podobnie jak Joy Division, British Sea Power bawi się faszystowskimi symbolami.

  Wczesny singiel Remember Me znajdował się na brytyjskich listach przebojów, ale jako zespół koncepcyjny większość sprzedaży dokonywana jest na rynku albumów, ponieważ od debiutu The Decline of British Sea Power (2003) wszystkie albumy trafiały na oficjalne brytyjskie listy sprzedaży. Dotychczasowym albumem sześcioosobowego zespołu, który odniósł największy sukces, był „Do You Like Rock Music?” z 2008 roku, który osiągnął 10. miejsce w brytyjskiej dziesiątce najlepszych płyt. Oprócz czterech dotychczasowych albumów studyjnych, British Sea Power wydało w 2009 roku ścieżkę dźwiękową do filmu, co jest cechą szczególną. Jest to nowa wersja filmu dokumentalnego Man of Aran (niemiecki tytuł: The Men of Aran). 

Amerykanin Robert J. Flaherty nakręcił to w 1934 roku na irlandzkich wyspach Aran u zachodniego wybrzeża Irlandii. Został teraz wydany w formie DVD, zawierającej płytę CD ze ścieżką dźwiękową. Muzycy z British Sea Power dowiedzieli się o filmie podczas tournee po Irlandii. Filmowi, który był prezentowany na Festiwalu Filmowym w Edynburgu podczas koncertów na żywo, teraz towarzyszy eksperymentalny gitarowy pop. Wewnętrzna okładka płyty CD ze ścieżką dźwiękową wydanej przez Rough Trade Records zawiera cytat gitarzysty Martina Noble’a: „Stworzyliśmy tę ścieżkę dźwiękową, ponieważ spodobała nam się romantyczna wizja ludzi żyjących na krawędzi istnienia. Chciałbym myśleć, że mógłbym to zrobić, ale wiem, że nigdy tego nie zrobię. Płyta CD ze ścieżką dźwiękową osiągnęła liczbę 68 na oficjalnych brytyjskich listach sprzedaży. Pod koniec 2010 roku nakładem Rough Trade ukazała się EP-ka Zeus, a na początku 2011 roku ukazał się piąty album Valhalla Dancehall.  

Po tym albumie zespół zaczął także odradzać własną wytwórnię Golden Chariot. Pierwszy singiel Fear of Drowning został wydany w tej wytwórni w 2001 roku. Od 2011 roku British Sea Power regularnie wydaje nowe EP-ki z remiksami i wersjami alternatywnymi w tej wytwórni, a także dystrybuowane są tutaj EP-ki z nagraniami na żywo z ich własnego szpitalnego klubu w Brighton. 1 kwietnia 2013 roku zespół wydał album Machineries of Joy nakładem Rough Trade. Longplay gromadzi dziesięć utworów, które były prezentowane rok wcześniej podczas własnych wieczorów klubowych oraz w wersjach demo na powiązanych EP-kach. W sierpniu 2021 roku zespół ogłosił, że będzie używać nazwy Sea Power wyłącznie ze względów politycznych. Na oficjalnej stronie członkowie zespołu wyjaśniają zmianę nazwy w następujący sposób: „Teraz, 20 lat później, zmieniamy nazwę. W ostatnim czasie na świecie nasilił się pewien rodzaj nacjonalizmu- izolacjonistyczny, antagonistyczny nacjonalizm, z którym nie chcemy ryzykować, że zostaniemy pomyleni. Stało się jasne, że nazwa British Sea Power może zostać błędnie odczytana, szczególnie jeśli ktoś nie zna zespołu ani jego nagrań. Zawsze mieliśmy podejście internacjonalistyczne, co zostało jasno wyrażone w piosenkach takich jak Waving Flags, hymnie na rzecz paneuropejskiego idealizmu. Zawsze chcieliśmy być zespołem internacjonalistycznym, ale może posiadanie w nazwie konkretnego państwa narodowego nie było najmądrzejszym sposobem, aby to zademonstrować. „Teraz, 20 lat później, zmieniamy nazwę. 

Siódmy album studyjny Everything Was Forever ukazał się w lutym 2022 roku. W 2011 roku nakładem wytwórni Rough Trade ukazała się powieść „Do It for Your Mum” opowiadająca o historii zespołu. Autorem tej pracy jest Roy Wilkinson. Brat założycieli zespołu Yana Scotta Wilkinsona i Neila Hamiltona Wilkinsona jest znany w Anglii jako autor i dziennikarz, przez wiele lat pisał dla magazynów i gazet codziennych, takich jak The Independent, The Guardian i Q. Roy Wilkinson był menadżerem .

  Po muzyce do filmu dokumentalnego Man of Aran, który spotkał się z uznaniem krytyki i publiczności, zespół kontynuował twórczość na polu muzyki filmowej. W styczniu 2013 roku ukazało się DVD z filmem dokumentalnym From the Sea to the Land Beyond w reżyserii Penny Woolcock. Ten dokument o nadmorskim krajobrazie Wysp Brytyjskich wykorzystuje materiał filmowy ze 100 lat z archiwum Brytyjskiego Instytutu Filmowego (BFI). Podobnie jak w przypadku Człowieka z Aranu, cała ścieżka dźwiękowa do tych zdjęć pochodzi od British Sea Power. W grudniu 2013 roku ścieżka dźwiękowa do From the Sea to the Land Beyond została wydana na płycie CD i DVD przez wytwórnię Rough Trade. Zespół skomponował także muzykę do filmu dokumentalnego Happiness, który ukazał się w 2013 roku, a także do albumu ze ścieżką dźwiękową w 2014 roku. W 2019 roku zespół stworzył ścieżkę dźwiękową do gry wideo Disco Elysium, która w 2021 roku ukazała się także na CD i LP.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Remember Me? /A Lovely Day Tomorrow	British Sea Power	12.2001	114[2]	-	Rough Trade TRADES CD 032	[written by Martin Noble, Jan Scott Wilkinson, Neil Hamilton Wilkinson, Matthew Wood][produced by Mads Bjerke]
The lonely/The Spirit Of St. Louis	British Sea Power	04.2002	76[2]	-	Rough Trade TRADES CD 048	[written by Martin Noble, Jan Scott Wilkinson, Neil Hamilton Wilkinson, Matthew Wood][produced by Mads Bjerke]
Childhood memories/Favours In The Beetroot Fields	British Sea Power	11.2002	90[1]	-	Rough Trade TRADES CD 069	[written by Martin Noble, Jan Scott Wilkinson, Neil Hamilton Wilkinson, Matthew Wood][produced by Mads Bjerke]
Carrion/Apologies To Insect Life	British Sea Power	06.2003	36[2]	-	Rough Trade TRADES CD 092	[written by Martin Noble, Jan Scott Wilkinson, Neil Hamilton Wilkinson, Matthew Wood][produced by Mads Bjerke]
Remember Me? /Salty Water	British Sea Power	10.2003	30[2]	-	Rough Trade TraDES CD 125	[written by Martin Noble, Jan Scott Wilkinson, Neil Hamilton Wilkinson, Matthew Wood][produced by Mads Bjerke]
It Ended On An Oily Stage	British Sea Power	04.2005	18[3]	-	Rough Trade RTRADS 220	[written by Martin Noble, Jan Scott Wilkinson, Neil Hamilton Wilkinson, Matthew Wood][produced by Mads Bjerke]
Please Stand Up	British Sea Power	06.2005	34[2]	-	Rough Trade RTRADS 242	[written by Martin Noble, Jan Wilkinson][produced by Graham Sutton]
Waving Flags	British Sea Power	01.2008	31[2]	-	Rough Trade RTRADS 416	[written by Martin Noble, Jan Scott Wilkinson, Neil Hamilton Wilkinson, Matthew Wood][produced by BSP & Graham Sutton]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The decline of British Sea Power	British Sea Power	06.2003	54[3]	-	Rough Trade RTRADE 090	[silver-UK]
Open Season	British Sea Power	04.2005	13[5]	-	Rough Trade RTRADE 220	[silver-UK][produced by Mads Bjerke / Graham Sutton]
Do You Like Rock Music?	British Sea Power	01.2008	10[5]	-	Rough Trade RTRADCD 300	[silver-UK][produced by BSP & Graham Sutton]
Man of Aran	British Sea Power	05.2009	68[1]	-	Rough Trade RTRADCD 499	-
Valhalla Dancehall	British Sea Power	01.2011	22[2]	-	Rough Trade RTRADCD 549	[produced by BSP & Graham Sutton]
Machineries of Joy	British Sea Power	04.2013	19[3]	-	Rough Trade RTRADCD 666	-
Sea of Brass	British Sea Power	10.2015	139	-	Golden Chariot GCR 15	[produced by BSP & Graham Sutton]
Let the Dancers Inherit the Party	British Sea Power	04.2017	21[2]	-	Golden Chariot GCR 17CD	-
Everything Was Forever	British Sea Power	03.2022	4[1]	-	Golden Chariot GCR 020CD	[produced by Graham Sutton]