Johnny Winter

 Właśc. John Dawson Winter, ur. 23.02.1944 r. w Beaumont, Texas. Wraz z młodszym bratem Edgarem wychowywał się w Beaumont w Teksasie, gdzie zyskał sławę cudownego dziecka, by poświęcić się potem karierze gitarzysty bluesowego. Swych pierwszych nagrań dokonał w 1960 r. stojąc na czele formacji Johnny and The Jammers. Później założył formację The Black Plague. W ciągu następnych ośmiu lat zarejestrował dziesiątki utworów. Doczekały się one wydania dopiero po osiągnięciu przez Johnny'ego sukcesu na scenie muzycznej. 

W 1968 r. stanął na czele tria Winter, w którego składzie obok gitarzysty znaleźli się Tommy Shannon (bas) i John Turner (perkusja). Formacja nagrała singla dla mającej swoją siedzibę w Austin w Teksasie wytwórni Sonobeat. Niebawem zaprezentowała się też na albumie The Progressive Blues Ex-periment wydanym nakładem wytwórni United Artists. Artykuł w magazynie „Rolling Stone", pełen zachwytów nad talentem gitarzysty, pociągnął za sobą wiele bardzo korzystnych kontraktów nagraniowych i menedżerskich. 

Niezwykłe umiejętności muzyka potwierdził album Johnny Winter, podczas gdy kolejny longplay Second Winter (zawierający m.in. kompozycje „Johnny B. Goode" i „Highway 61 Revisited"), podkreślił już zdecydowanie jego rockowe ciągoty. Ten nowy kierunek znalazł swe potwierdzenie w 1970 r., kiedy to do Wintera przyłączyła się grupa McCoys, pragnąca odrzucić swój image nastoletnich idoli muzyki pop. Nowa formacja, występująca pod szyldem Johnny Winter And (z gitarzystą Rickiem Derringerem), zaprezentowała publiczności opatrzony nazwą grupy longplay i pełen ognia album koncertowy. Te doskonałe wydawnictwa przyniosły Winterowi wielce zasłużony sukces komercyjny. 

Jednak problemy z uzależnieniem od heroiny zmusiły gitarzystę do czasowego zaprzestania działalności muzycznej. Pojawił się ponownie po dwóch latach albumem Still Alive And Well. Kolejnym propozycjom brakowało zdecydowania co do kierunku muzycznego, lecz już niebawem artysta powrócił do swych korzeni rejestrując Nothing But The Blues i White Hot And Blue. W tym samym czasie nawiązał współpracę z Muddym Watersem, produkując i aranżując całą serię wysoko ocenionych albumów, które zdołały uchwycić ducha klasycznych nagrań weterana muzyki bluesowej. 

Ostatnie propozycje Wintera były równie udane, a trzy płyty zarejestrowane dla niezależnej chicagowskiej wytwórni Alligator (wśród których znalazła się doskonała Guitar Slinger) przywoływały całą pasję i dynamikę wczesnych nagrań gitarzysty. Kariera muzyka być może nie spełniła wiązanych z nią pełnych ekstrawagancji oczekiwań, lecz jego wkład w rozwój bluesa pozostaje niezaprzeczalny, a on sam nadal opromieniony jest sławą wielkiego, wyjątkowego talentu.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Rollin' And Tumblin'/Forty Four	Johnny Winter	05.1969	-	129[2]	Imperial 66376	[written by McKinley Morgenfield][produced by Bill Josey, Rim Kelley]
Johnny B. Goode/I'm Not Sure	Johnny Winter	01.1970	-	92[3]	Columbia 45058	[written by C. Berry][produced by Johnny Winter ]
Jumpin' Jack Flash/Good Morning Little School Girl	Johnny Winter	05.1971	-	89[2]	Columbia 45368	[written by M. Jagger, K. Richard][produced by J. Winter, R. Derringer, M. Krugman]
Raised On Rock/Pick Up On My Mojo	Johnny Winter	01.1975	-	108[2]	Blue Sky 2754	[written by Mark James][produced by Shelly Yakus][#41 hit for Elvis Presley in 1973]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Progressive Blues Experiment	Johnny Winter	04.1969	-	40[20]	Imperial 12 431	[produced by Bill Josey, Rim Kelley]
Johnny Winter	Johnny Winter	05.1969	-	24[23]	Columbia 9826	[produced by Johnny Winter]
The Johnny Winter Story	Johnny Winter	09.1969	-	111[6]	GRT 10 010	-
Second Winter	Johnny Winter	12.1969	59[2]	55[17]	Columbia 9947	[produced by Johnny Winter]
Johnny Winter And	Johnny Winter	09.1970	29[4]	154[4]	Columbia 30 221	[produced by Johnny Winter,Rick Derringer]
Live Johnny Winter And	Johnny Winter	03.1971	20[6]	40[27]	Columbia 30475	[produced by Johnny Winter, Rick Derringer]
Still Alive and Well	Johnny Winter	04.1973	-	22[24]	Columbia 32188	[produced by Rick Derringer]
Saints & Sinners	Johnny Winter	02.1974	-	42[16]	Columbia 32715	[produced by Rick Derringer]
John Dawson Winter III	Johnny Winter	12.1974	-	78[12]	Blue Sky 33292	[produced by Shelly Yakus]
Captured Live!	Johnny Winter	03.1976	-	93[12]	Blue Sky 33944	[produced by Johnny Winter]
Together	Johnny & Edgar Winter	06.1976	-	89[9]	Blue Sky 34 033	[produced by Johnny Winter, Edgar Winter]
Nothin' but the Blues	Johnny Winter	07.1977	-	146[8]	Blue Sky 34 813	[produced by Johnny Winter]
White, Hot and Blue	Johnny Winter	08.1978	-	141[4]	Blue Sky 35 475	[produced by Johnny Winter]
Guitar Slinger	Johnny Winter	08.1984	-	183[4]	Alligator 4735	[produced by Johnny Winter, Bruce Iglauer, Dick Shurman]
Serious Business	Johnny Winter	10.1985	-	156[19]	Alligator 4742	[produced by Johnny Winter,Bruce Iglauer,Dick Shurman]
Roots	Johnny Winter	09.2011	-	163	Megaforce 20286 16038	[produced by Paul Nelson]
Step Back	Johnny Winter	08.2014	41[1]	17	Megaforce 20286 21696	[produced by Paul Nelson]

Texas

Grupa Texas powstała w 1986 roku w szkockim mieście Glasgow. Basista Johnny McElhone, były członek zespołów Hipsway i Altered Images i twórca zespołu Texas, szukał wówczas muzyków do nowego muzycznego projektu. Jego brat, Gerry, przedstawił mu pewnego dnia 18-letnią Sharleen Spiteri, studentkę historii sztuki i fryzjerkę pracującą na pół etatu.


Wkrótce okazało się, że Sharleen potrafi nie tylko strzyc, ale i śpiewać. Gdy wykonała dla Johnny'ego własną wersję "Do You Really Want To Hurt Me" zespołu Culture Club, McElhone wiedział z miejsca, że to idealna kandydatka na wokalistkę do jego kapeli. Do szeregów nowej formacji dołączyli także gitarzysta Ally McErlaine oraz perkusista Stuart Kerr. Johnny i Sharleen nazwali zespół Texas, na cześć filmu "Paris, Texas" Wima Wendersa, który oboje uwielbiali ze względu na ścieżkę dźwiękową, a nie, jak głosi błędna teza, na cześć amerykańskiego stanu.

- Nasza nazwa przynosi nam sporo problemów - przyznała Spiteri w wywiadzie dla "Daily Telegraph". - Czasami zastanawiam się, co w nas wstąpiło. Z drugiej strony, gdy wymyśliliśmy tę nazwę, w Glasgow lało, siedzieliśmy na kanapach, graliśmy bluesa i wyobrażaliśmy sobie, że jesteśmy w jakimś ciepłym miejscu, chociażby Teksasie. Cóż mogę powiedzieć? Wtedy naprawdę wydawało nam się, że to dobry pomysł.

Nowo uformowany zespół rozpoczął próby, a McElhone i Spiteri zabrali się za pisanie piosenek. Pierwszym owocem ich współpracy był utwór "I Don't Want A Lover", który kapela Texas wykonała podczas pierwszego, dużego występu na Uniwersytecie w Dundee w 1988 roku. Potencjał grupy dostrzegli przedstawiciele wytwórni Mercury i zaproponowali młodym muzykom kontrakt płytowy. Debiutancki album Texas, "Southside", ukazał się w 1989 roku i szybko pokrył się platyną, choć krytycy określili zawarte na nim folkowo-bluesowe piosenki jako "wtórne i bez wyrazu". Singel promujący longplay, "I Don't Want A Lover", stał się przebojem na Wyspach. Od tamtej pory Sharleen Spiteri przewodziła grupie, brała udział w sesjach zdjęciowych, udzielała wywiadów - o dziwo, ku uciesze kolegów. - Dokonaliśmy tej decyzji wspólnie, jako zespół - tłumaczyła wokalistka w rozmowie z dziennikarzem "Daily Telegraph". - Jestem pewna siebie, nie boję się obiektywu, a chłopaki nie czują potrzeby występowania w teledyskach.

Wkrótce media obwołały Spiteri "najseksowniejszą Brytyjką", choć wokalistka stroniła od typowego image'u wyzywającej frontmanki. Na początku kariery zdecydowanie nalegała na luźne, dżinsowe stroje, w których czuła się swobodnie.

Po trasie koncertowej promującej "Southside" Stuarta Kerra na bębnach zastąpił Richard Hynd. Kerr dołączył w tym czasie do ruchu Hare Kryszna i poświęcił cały swój wolny czas rozwojowi duchowemu. W 1991 roku na sklepowe półki trafił drugi album Texas, "Mothers Heaven". Tym razem muzycy postawili na nieco ostrzejsze, rockandrollowe brzmienie. Recenzenci rozpływali się nad talentem i interpretacyjnymi zabiegami Sharleen Spiteri, porównując jej popisy do wokaliz Diany Ross i Lindy Ronstadt. - Sharleen Spiteri czyni zespół Texas zjawiskiem nadzwyczajnym - podsumował jeden z dziennikarzy magazynu "People". - Z początku śpiewa ochrypłym, szorstkim głosem, aby za chwilę mruczeć niczym seksowna kocica.

Zachwyt krytyków niestety nie przełożył się na wyniki sprzedaży. W Anglii rozpoczęła się moda na muzykę dance i pop, dlatego zespół Texas musiał zadowolić się milionem sprzedanych kopii "Mothers Heaven". Jednak już rok później fani przypomnieli sobie o szkockiej formacji dzięki przebojowemu singlowi "Tired Of Being Alone", coverowi piosenki Ala Greena, a w roku 1993 do ich rąk trafił trzeci studyjny album Texas, bezpretensjonalny "Ricks Road". Krążek wypełniły brzmienia rockowe, folkowe, country i gospel, a recenzenci po raz kolejny nie szczędzili pochwał. Po premierze członkowie zespołu postanowili na kilka lat odpocząć od komponowania, nagrań i działań promocyjnych. Powrócili w 1997 roku płytą "White on Blonde", która, podobnie jak debiut, odniosła ogromny sukces komercyjny. Jednak to krążek "The Hush", który ukazał się dwa lata później, uznano za najlepszy jak dotąd zbiór piosenek zespołu Texas. Utwory "In Our Lifetime", "Tell Me the Answer" oraz "Summer Son" z miejsca stały się przebojami, a rozgłośnie radiowe do dziś ochoczo umieszczają je na playlistach. Teledysk do "Summer Son", nakręcony w Los Angeles, wzbudził sporo kontrowersji ze względu na rzekomo odważne sceny erotyczne. Stacje MTV, BBC i ITV uznały łóżkowe igraszki Spiteri i mężczyzny utkanego z promieni słonecznych za zbyt prowokujące i zrezygnowały z emisji klipu. Nie przeszkodziło to jednak grupie Texas i płycie "The Hush" w osiągnięciu najlepszego w karierze wyniku finansowego.

2000 rok to data premiery kompilacji największych przebojów szkockiej formacji, zatytułowanej po prostu "The Greatest Hits". Na krążku znalazły się również trzy nowe utwory, w tym między innymi "Inner Smile", w klipie do którego Sharleen Spiteri wystąpiła w przebraniu Elvisa Presleya. Inny nowy i wart odnotowania z uwagi wideo numer to "In Demand", gościnnie pojawił się w nim bowiem Alan Rickman.

W roku 2002 wokalistka zaszła w ciążę, lecz błogosławiony stan nie powstrzymał jej od pracy nad kolejnym regularnym krążkiem Texas, "Careful What You Wish For", który ukazał się rok później. W szeregach zespołu pojawił się wówczas nowy gitarzysta, Tony McGovern. Płyta okazała się sporym zaskoczeniem ze względu na eksperymenty brzmieniowe i zróżnicowanie. Za dobry tego przykład może posłużyć chociażby gościnny występ rapera Kardinala Offishala w singlu zwiastującym album, "Carnival Girl". Niestety, nowe oblicze Texas nie wszystkim przypadło do gustu, co odbiło się na liczbie sprzedanych egzemplarzy. Muzycy zabrali się więc do pracy i w 2005 roku wydali płytę "Red Book". Jej tytuł to nawiązanie do czerwonego notesu, którego Spiteri używa do zapisywania tekstów piosenek. W pochodzącym z albumu utworze "Sleep" wystąpił gościnnie Paul Buchanan, wokalista The Blue Nile, a w dowcipnym klipie do piosenki, zawierającym parodie słynnych filmowych scen miłosnych, zagrał komik Peter Kay.

W roku 2007 ukazało się dwupłytowe wydawnictwo "The BBC Sessions", zawierające utwory nagrane w studiu BBC w Londynie na przełomie lat 1989-2003. Od tamtej pory poszczególni członkowie grupy poświęcili się projektom pobocznym i solowym, a fani Texas z niecierpliwością czekają na powrót swoich idoli.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I don' t want a lover/Believe me	Texas	01.1989	8[11]	77[7]	Mercury TEX 1	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Thrill has gone/Nowhere left to hide	Texas	04.1989	60[3]	-	Mercury TEX 2	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Texas]
Everyday now/Waiting for the fall	Texas	07.1989	44[5]	-	Mercury TEX 3	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Prayer for you/Return	Texas	11.1989	73[1]	-	Mercury TEX 4	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Why believe in you/How it feels	Texas	08.1991	66[1]	-	Mercury TEX 5	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
In my heart/Is what i do wrong	Texas	10.1991	74[1]	-	Mercury TEX 6	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Alone with you/Down in The Battlefield	Texas	02.1992	32[4]	-	Mercury TEX 7	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Tired of being alone/Wrapped in clothes of blue	Texas	04.1992	19[6]	-	Mercury TEX 8	[written by Al Green][produced by Texas/Kenny MacDonald]
So called friend/You' re the one i want it for	Texas	08.1993	30[3]	-	Vertigo TEX 9	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Paul Fox]
You owe it all to me/Don' t help me through	Texas	10.1993	39[3]	-	Vertigo TEX 10	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Paul Fox]
So in love with you	Texas	02.1994	28[2]	-	Vertigo TEX 11	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Paul Fox]
Say what you want/Cold day dream	Texas	01.1997	3[16]	-	Mercury MERCD 480	[gold-UK][written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Texas, The Boilerhouse Boys]
Halo /Asking for favours	Texas	04.1997	10[13]	-	Mercury MERCD 482	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Texas]
Black eyed boy/Faithless	Texas	08.1997	5[13]	-	Mercury MERCD 490	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri/Texas][produced by Texas]
Put your arms around me/Never never	Texas	11.1997	10[14]	-	Mercury MERCD 497	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri/D. Stewart/Robert Hodgens][produced by Johnny Mac]
Say what you want/Insane	Texas feat Wu-Tang	03.1998	4[16]	-	Mercury MERCD 499	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri/Clifford Smith/Robert Diggs][produced by RZA/Mike Hedges/Texas]
In our lifetime/Love dream #2	Texas	04.1999	4[17]	-	Mercury MERCD 517	[silver-UK][written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Johnny Mac]
Summer son	Texas	08.1999	5[15]	-	Mercury MERCD 520	[silver-UK][written by John McElhone/Sharleen Spiteri/Robert Hodgens/Eddie Campbell][produced by Johnny Mac]
When we are together /Say what you want [live]	Texas	11.1999	12[17]	-	Mercury MERCD 525	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Johnny Mac]
In demand/Early hours	Texas	10.2000	6[23]	-	Mercury MERCD 528	[written by Dallas Austin/John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Dallas Austin,Texas]
Inner smile	Texas	01.2001	6[24]	-	Mercury MERCD 531	[written by Gregg Alexander/John McElhone/Rick Nowels/Sharleen Spiteri][produced by Johnny Mac, Gregg Alexander]
I don' t want a lover [2001 mix]/Summer son [live]/Suspicious minds [live]	Texas	07.2001	16[7]	-	Mercury MERCD 533	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Tim Palmer]
Carnival girl	Texas feat Kardinall Offishall	10.2003	9[18]	-	Mercury 9812253	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri/J. Harrow][produced by Johnny Mac]
I' ll see it through	Texas	12.2003	40[4]	-	Mercury 9815220	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri/Guy Chambers][produced by Johnny Mac][piosenka z filmu "Love actually"]
Getaway	Texas	08.2005	6[13]	-	Mercury 9872946	[John McElhone, Sharleen Eugene Spiteri, Robert Hodgens][produced by Johnny Mac]
Can't Resist	Texas	11.2005	13[8]	-	Mercury 9874784	[written by Sharleen Spiteri/John McElhone/Miranda Cooper/Brian Higgins/Tim Powell/Mike Christer/Nick Coler][produced by Brian Higgins/Johnny Mac]
Sleep	Texas	01.2006	6[19]	-	Mercury 9876292	[written by John McElhone/Sharleen Spiteri][produced by Johnny Mac]
The Conversation	Texas	05.2013	73[4]	-	Pias Recordings GBENL 1300845	[written by Sharleen Spiteri/Johnny McElhone][produced by Bernard Butler]
Detroit City	Texas	08.2013	161[2]	-	Mercury	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Southside	Texas	03.1989	3[60]	88[16]	Mercury 8381711	[gold-UK][ Producer - Tim Palmer]
Mother' s heaven	Texas	09.1991	32[4]	-	Mercury 8485781	[ Producer - Tim Palmer]
Rick' s road	Texas	11.1993	18[3]	-	Vertigo 5182522	[silver-UK][ Producer - Paul Fox]
White on blonde	Texas	02.1997	1[2][163]	-	Mercury 5343152	[6x-platinum-UK][ Producer - The Boilerhouse Boys/David Stewart/Mike Hedges/Rae & Christian/Texas]
The hush	Texas	05.1999	1[1][70]	-	Mercury 5389722	[3x-platinum-US][ Producer -The Boilerhouse Boys/Johnny Mac/Rae & Christian]
The greatest hits	Texas	10.2000	1[2][118]	-	Mercury 5482622	[6x-platinum-UK][ Producer -Dallas Austin/Johnny Mac/Mike Hedges/Texas/Tim Palmer]
Careful What You Wish For	Texas	10.2003	5[16]	-	Mercury 9865697	[gold-UK][ Producer -Ian Broudie/Steve Mac/Trevor Horn]
Red book	Texas	11.2005	16[22]	-	Mercury 9874219	[gold-UK][ Producer - Johnny Mac/Dallas Austin/Brian Higgins/Rick Nowels]
The Conversation	Texas	06.2013	4[26]	-	Pias Recordings PIASR 350CD	[silver-UK][ Producer - Bernard Butler/Johnny McElhone]
Texas 25	Texas	02.2015	5[6]	-	Pias Recordings PIASR 385CD	[ Producer -Johnny McElhone,Leon Michels,Jeffrey Scott]
Jump on Board	Texas	05.2017	6[6]	-	BMG 4050538264579	-

Sir Douglas Quintet

Kwintet założony w 1964 r. z inicjatywy producenta z Houston, Huey P. Meauxa i byłego "cudownego dziecka", Douga Sahma (ur. 6.11.1941 r. w San Antonio w stanie Teksas, USA). Nazwa Sir Douglas Quintet pojawiła się po raz pierwszy przy okazji wydania singla "Sugar Bee" (z 1964 r.) i miała sugerować czysto angielskie korzenie zespołu w czasie "Brytyjskiej Inwazjii".
Niestety wkrótce dzięki południowemu akcentowi Sahma oszustwo wyszło na jaw. Skład grupy uzupełniali: Augie Meyer (ur. 31. 05. 1940 r.; organy), Francisco (Frank) Morin (ur. 13.08. 1946 r.; instr. dęte), Harvey Kagan (ur. 18.04.1946 r.; bas) i John Perez (ur. 8.11. 1942 r.; perkusja). Wielkim światowym przebojem formacji była kompozycja "She's About A Mover", połączenie elementów teksańskiego popu i Beatlesowskiego "She's A Woman". W tym stylu utrzymane też były kolejne nagrania i debiutancki album zespołu, zatytułowany przekornie The Best Of The Sir Douglas Quintet. Dotrzymując kroku innym wykonawcom pochodzącym z Teksasu - Janis Joplin i The Thirteenth Floor Elevators - kwintet uległ "klimatowi" panującemu w San Francisco i w 1966 r. jego członkowie zostali aresztowani za posiadanie narkotyków. Dwa lata później grupa nagrała płytę Honky Blues, chociaż z wcześniejszego składu pozostali tylko Sahm i Morin, do których dołączyli: Wayne Talbert (fortepian), Martin Fierro (instr. dęte) i George Rains (perkusja).
Oryginalny skład Sir Douglas Quintet reaktywował się przed nagraniem longplaya Mendocino, który pozostaje najciekawszą pozycją w ich dyskografii i zwraca uwagę m.in. nastrojową kompozycją "At The Crossroads", ognistą wersją "She's About A Mover" i doskonałym utworem tytułowym. Singel "Mendocino", jako jedyny w historii zespołu, został sprzedany w ilości miliona egzemplarzy. Sukces komercyjny na taką skalę nie został już przez zespół powtórzony mimo nagrania kilku znakomitych albumów.
W 1972 r. kwintet rozpadł się, kiedy Sahm rozpoczął karierę solową. W 1976 r. formacja reaktywowała się, od czasu do czasu nagrywając i koncertując, zwłaszcza w Europie.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
She' s about a mover/We' ll take our last walk tonight	Sir Douglas Quintet	04.1965	15[10]	13[12]	Tribe 8308	[written by Doug Sahm]
The tracker/Blue norther	Sir Douglas Quintet	07.1965	-	105[4]	Tribe 8310	[written by Kline][produced by Huey P. Meaux]
The rains came/Bacon Fat	Sir Douglas Quintet	01.1966	-	31[11]	Tribe 8314	[written by Huey P.Meaux][produced by Huey P. Meaux]
Quarter to three/She's gotta be boss	Sir Douglas Quintet	05.1966	-	129[1]	Tribe 8317	[written by Guida, Barge, Royster, Anderson][produced by Huey P. Meaux][#1 hit for U.S. Bonds in 1961]
She digs my love/When i sing the blues	Sir Douglas Quintet	10.1966	-	132[1]	Tribe 8321	[written by Doug Sahm][produced by Huey P. Meaux]
Mendocino /I wanna be your mama again	Sir Douglas Quintet	01.1969	-	27[15]	Smash 2191	[written by Doug Sahm][produced by Amigos De Musica]
It didn't even bring me down/Lawd I'm just a country boy in this great Big Freaky City	Sir Douglas Quintet	05.1969	-	108[3]	Smash 2222	[written by D.Sahm, F.Marin, M. Fierro][produced by Amigos De Musica]
Dynamite woman/Too many dociled minds	Sir Douglas Quintet	08.1969	-	83[2]	Smash 2233	[written by Doug Sahm][produced by Amigos De Musica]
At the crossroads/Texas me	Sir Douglas Quintet	12.1969	-	104[1]	Smash 2253	[written by Doug Sahm][produced by Huey Meaux, Frank Morin]
[Is anybody going to] San Antone/Don't turn around	Sir Douglas Quintet	03.1973	-	115[3]	Atlantic 2946	[#70 hit for Charley Pride in 1970]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Mendocino	Sir Douglas Quintet	04.1969	-	81[11]	Smash 67 115	[produced by Amigos De Musica]
Border wave	Sir Douglas Quintet	02.1981	-	184[4]	Takoma 7088

Charlie Sexton

Charles Wayne "Charlie" Sexton (urodzony 11 sierpnia 1968r), amerykański gitarzysta, wokalista i autor tekstów, najbardziej znany z przeboju z 1985 roku "Beat tak Lonely";i za to, że był gitarzystą zespołu muzycznego Boba Dylana od 1999 do 2002r, 2009 do 2012r,  i od 2013r do dzisiaj; jego piosenka "Tennessee Plates"  znalazła się na ścieżce dźwiękowej filmu z 1991 roku Thelma & Louise. Jego styl gry jest różny, a on jest związane z artystami  bluesowymi, folkowymi, rockowymi i generacji punk .
Gdy miał cztery lata, on i jego matka przenieśli się z San Antonio w Teksasie do Austin, gdzie działały kluby takie jak Armadillo World  Headquarters, Soap Creek Saloon i  zwłaszcza Split Rail i Antone's Blues Club   przyciagające go do muzyki popularnej. Po krótkim okresie życia poza Austin wraz z matką wrócił tam mając lat 12. W 1980 roku, Charlie i jego brat Will Sexton wciąż młodzi chłopcy,uczyli się gry na gitarze przez lokalną   legendę WC Clarka, znaną jako "Godfather of Austin Blues".

W czerwcu 1982 roku, używając pseudonimu "Little Charlie", grał około 16 koncertów z Joe Ely Band w zastępstwie po ich gitarzysty Jesse Taylorze,który  złamał kilka kości w ręku.

W 1983 roku, Sexton (pod ksywką "Guitar Charles Sexton") pojawił się na pięciu utworach EP-ki grupy Maxwell (aka Eager Beaver Boys). Wspomniana EP-ka,Juvenile Junk została nagrana przez następujących muzyków: Maxwell (wokal), Charles Sexton (gitara, chórki), Alex Buttersworth Napier (bas, chórki, marakasy) i Gary Muddkatt Smith (perkusja, chorki, ).

W 1985 roku ukazał się jego debiutancki album, Pictures for Pleasure. Nagrany w Los Angeles, kiedy miał 16 lat,  przyniósł   singel z  Top 20, "Beat's So Lonely". Pareles z New York Times opisał go jako idola nastolatek śpiewającego w stylu David  Bowie przez lata prezentowanego przez MTV.

W 1987 roku okazjonalnie otwierał występy   Davida Bowie na jego Glass Spider Tour. Gdy był jeszcze ciągle nastolatkiem, na jego umiejętności jako gitarzysty było duże zapotrzebowanie, a on stał się popularnym muzykiem sesyjnym, nagrywając z takimi artystami jak Ronnie Wood, Keith Richards, Don Henley, Jimmy Barnes i Bob Dylan. Następnie nagrał płytę Charlie Sexton, , gdy miał 20 lat.

W 1988 roku, Sexton pracował przez pewien czas z bratem, Willem Sextonem. Zespół, Will and the Kill, nagrał 38-minutowy album  z gościnnym udziałem Sextona i Jimmie Vaughana . Album został nagrany w Fire Station Studio i wyprodukowany przez Ely i wydany  przez MCA Records. Sexton później nagrał utwory do różnych soundtracków filmowych, w tym Prawdziwy romans i Air America, i zagrał scenę frontmana zespołu barowego w Thelma i Louise.

W 1992 roku, Sexton, wraz z Doyle Bramhallem II (synem Stevie Ray Vaughana ), Tommy Shannonem oraz Chrisem " Whipper " Laytonem (z Double Trouble) założyli  Arc Angels. Blues / rockowy zespół nagrał i wydał album zatytułowany Arc Angels dla Geffen  Records w tym samym roku.

Płyta została bardzo dobrze przyjęta przez fanów i krytyków, lecz z powodu wewnętrznych sporów, w tym braku komunikacji i  narkomanii (Bramhall), zespół rozpadł się w czasie krótszym niż trzy lata. Następnym był Charlie Sexton Sekstet w 1995 roku.Album Under The Wishing Tree został wydany MCA Records. Chociaż sprzedaż była rozczarowująca, płyta spotkała się z uznaniem krytyków. W międzyczasie, Sexton nadal wystepował z innymi artystami, pojawiając się na takich znanych albumach jak  Lucindy Williams Car Wheels on a Gravel Road i Shawna Colvina ,A Few Small Repairs,zwycięzcę Grammy.

W 1999 roku, Sexton został zatrudniony przez Boba Dylana, aby zastąpił Bucky Baxtera. Sexton wcześniej grał z Dylanem podczas jego koncertów w Austin w Teksasie,  w 1996 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Beat's So Lonely/Attractions	Charlie Sexton	12.1985	-	17[20]	MCA 52 715	[written by C. Sexton, K. Forsey][produced by Keith Forsey]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Pictures for Pleasure	Charlie Sexton	11.1985	-	15[34]	MCA 5629	[produced by Keith Forsey]
Charlie Sexton	Charlie Sexton	02.1989	-	104[9]	MCA 6280	[produced by Bob Clearmountain, Tony Berg]

Muzyka w Teksasie

Texas przez długi okres pozostawał centrum muzycznych inowacji.Teksańczycy byli pionierami tejano,punk rocka,mariachi,muzyki country i bluesa.Do grona znakomitości muzycznych tego stanu można zaliczyć Willie Nelsona, Bucka Owensa, Lyle Lovett, Stevie Ray Vaughana, Selenę Quintanilla i ZZ Top.
Country

Teksańscy muzycy honky tonk tacy jak Alvin Crow i Bob Willis byli twórcami nowego nurtu country western swing.Inni jak Marcia Ball próbowali łączyć country z wpływami cajun.Pierwszą popularną teksańską piosenką country był utwór "I'm Walking the Floor Over You" w wykonaniu Ernesta Tubba.
Ponty Bone, Joe Ely, Lloyd Maines, Butch Hancock, Terry Allen, Jimmie Dale Gilmore i Tommy Hancock pomogli stworzyć w latach 60-tych tzw. Lubbock sound,bioracy swa nazwę od miasta w Texasie.Outlaw country był innym nurtem mającym swe korzenie w Teksasie,który reprezentowali Waylon Jennings i Willie Nelson i towarzyszący im uzdolniony autor piosenek Billy Joe Shaver.Muzyczna scena Austin była inspiracją takich wykonawców jak Guy Clark i Townes Van Zandt,którzy poetycką narrację swoich piosenek zawdzięczają folkowej tradycji i którzy wywarli ogromny wpływ na twórczość Nanci Griffith i Steve Earle jako części póżniejszej alternatywnej sceny country.Nowe pokolenie,którego przedstawicielem jest George Strait kontynują tradycję country and western w Teksasie.

Blues

Blues wziął swój początek w delcie Mississippi i rozprzestrzenił się na cały Teksas na początku XX wieku.Murzyni pracujący w tartakach,na polach naftowych i innych miejscach kochali muzykę i chętnie dawali lokalnie występy.
Podczas wielkiego kryzysu większość z tych muzyków przeniosła się do Houston i Galveston,kreując styl zwany teksańskim bluesem.Jednym z pierwszych wielkich artystów był Blind Lemon Jefferson,na którym wzorowały się takie legendy bluesa jak Blind Willie Johnson [początkowo śpiewał gospel] i Big Mama Thornton.W latach 70-tych teksański blues stracił na popularności,ale odrodził się za sprawą stylowych Fabulous Thunderbirds.

Rock
Pierwszym wybitną muzyczną gwiazdą Teksasu był Buddy Holly,gwiazda rock'n'rolla w latach 50-tych.Innym wybitnym wokalistą,pochodzącym z Wink był Roy Orbison.Jego naśladowcami byli Bobby Fuller i gwiazda rockabilly Ronnie Dawson.W następnej dekadzie popularność zdobył zespół Sir Douglas Quintet swoimi inowacyjnymi koncertami i legenda undergroundu,reprezentanci psychodelicznego rocka 13th Floor Elevators, prowadzony przez Roky Ericksona.
W 1971r grupa Bloodrock z Ft. Worth wylansowała międzynarodowy hit-"D.O.A".Z Gilmer w Teksasie pochodził też członek słynnej grupy country rockowej The Eagles,Don Henley.Ostatnimi czasy głównie w Austin i Denton rozwija się scena garażowego rocka,punka i niezależnego rocka.Jednym ze znakomitszych przedstawicieli tej fali jest Lift to Experience .San Antonio wydało w latach 80-tych grupę Butthole Surfers,a w El Paso działał At the Drive-In z którego wyłoniły się dwie znaczące kapele:Sparta i The Mars Volta.

Punk
Teksański punk wyróżniał się swym specyficznym brzmieniem,szczególnie kapele z Austin i Houston.Austin jest uważany za szczególne,znaczące miasto dla punka,mający na przełomie lat 70 i 80-tych wielkie sale koncertowe w postaci Continental Club i Club Foot na Guadalupe.
Scena punkowa Houston zabłysła na początku lat 80-tych wydając takie kapele jak Really Red, The Degenerates, The Hates, The Judy's, the Volumatix, DRI, Sik Mentality, the Killerwatts i Culturecide.Bardziej znaczące kluby związane z tą muzyką to: Island, Cabaret Voltaire , the Axiom, Fitzgeralds, i Numbers.W połowie lat 90-tych dużą popularność zdobył post punkowy zespół At the Drive-In z El Paso.

Tejano
Tejano jest fuzją wielu różnych muzycznych wpływów,takich jak niemiecka polka,meksykańskie rancheras,jazzu i innych.Najbardziej znaczącymi figurami tego nurtu pozostają:Santiago Almeida, Flaco Jimenez i Narciso Martinez. Bezdyskusyjną gwiazdą tego gatunku jest legendarna Selena Quintanilla,która dodała pierwiastki kolumbijskie do tej muzyki,krótko przed swoją przedwczesną śmiercią.


Muzyczne ośrodki Teksasu


Austin
Muzyczne centrum Austin to 6th Street, Red River, i South Congress,gdzie można znależć wiele barów.
Współczesną muzyczną tradycję zapoczątkował na przełomie lat 60 i 70-tych wielki popularyzator muzyki country-Willie Nelson.Wraz z innymi muzykami stworzył miejsce dla bardziej nowoczesnej odmiany country,docierającej do publiczności,którą stanowili głównie imigranci z ostatnich dwóch dekad z innych ośrodków Stanów Zjednoczonych.
Środowisko bluesowe, skupione wokół nocnego klubu "Vulcan Gas Company",wykreowało tak znanych wykonawców jak 13th Floor Elevators, braci Johnny'ego i Edgara Wintera i Shiva's Headband.
W 1969r po zamknięciu tego flagowego obiektu jego rolę przejmuje Armadillo World Headquarters,które przez przeszło dziesięć lat stanowiło centrum koncertowe wszelkich stylów od Bruce Springsteena po Bette Midler,a także baletu,jazzu a szczególnie bluesa.
Austin w następnych latach zyskało reputację miejsca,do którego ściągali muzycy spragnieni artystycznej swobody,czego najlepszym przykładem był Stevie Vaughan,który w rodzinnym Dallas w tamtych czasach mógł grać hity muzyki popularnej, albo nie grać wcale.W 1975r Clifford Antone otworzył bluesową przystań na 64 Ulicy,dzięki której rozwinęła się kariera wielu muzyków w tym wspomnianego Vaughana.
Dużą rolę odgrywa Austin Music Foundation ,które pomaga młodym niezależnym artystom w budowaniu ich karier.Skupia ponad 3.5 tysiąca członków i przejęło pieczę nad 21 ważnymi lokalami muzycznymi.
Austin to także od 1985r miejsce filmowego i muzycznego festiwalu South by Southwest ,podczas którego występują największe gwiazdy muzyki wszystkich nurtów.Jesienią odbywa się Austin City Limits Music Festival ,gdzie na ośmiu scenach występuje ponad stu wykonawców rocka,country,hip-hopu,reggae,grających dla kilkudziesięciotysięcznej widowni każdego z trzech dni trwania festiwalu.

Artyści pochodzący z Austin:

# 13th Floor Elevators # 5591 # The American Analog Set # Arc Angels # Asylum Street Spankers # Austin Lounge Lizards # The Austin Symphony Orchestra # Marcia Ball # Big Boys # The Black Angels # Maya Bond # Brobdingnagian Bards # Butthole Surfers # Kacy Crowley # The Dicks # Joe Ely # Alejandro Escovedo # Explosions in the Sky # Fabulous Thunderbirds # Fastball # The Flametrick Subs # Rosie Flores # Michael Fracasso # Future Clouds and Radar # Gal's Panic # Davíd Garza # Ghostland Observatory # Jimmie Dale Gilmore # The Gloria Record # Goudie # Johnny Goudie # The Gourds # Jon Dee Graham # Greezy Wheels # Patty Griffin # Nanci Griffith # Grupo Fantasma # Marc Gunn # Terri Hendrix # Sara Hickman # I Love You But I've Chosen Darkness # The Impossibles # Jack Ingram # Eric Johnson # Janis Joplin # Robert Earl Keen # Joseph King # Los Lonely Boys # The Lovely Sparrows # Lower Class Brats # Lloyd Maines # Julian Mandrake # James McMurtry # Ian McLagan # MDC # Mineral # Abra Moore # Ian Moore # Gurf Morlix # Trish Murphy # Willie Nelson # Matt Noveskey # The Octopus Project # Okkervil River # Ephraim Owens # Patrice Pike # Pop Unknown # Toni Price # Pushmonkey # Recover # Carrie Rodriguez # Bruce Robison # Charlie Robison # Shearwater # Bob Schneider # Sound Team # Spoon # Storyville # The Sword # Tacks the Boy Disaster # Thirteen of Everything # Two Nice Girls # Union Jack and the Megatones # Unloco # Kathy Valentine # Vallejo # Jimmie Vaughan # Stevie Ray Vaughan # Voxtrot # Don Walser # Dale Watson # Western Keys # What Made Milwaukee Famous # Bobby Whitlock # Wideawake # Lucinda Williams # Kelly Willis # The Yuppie Pricks

Dallas
Dallas ma bogate muzyczne dziedzictwo.W słynnym Deep Ellum Central Track począwszy od lat 20-tych występowali słynni bluesmani T-Bone Walker, Leadbelly, Blind Lemon Jefferson, Blind Willie Johnson, i Robert Johnson.Tu powstawały ich pierwsze nagrania.
Konkurować z Deep Ellum mogła tylko w tym czasie Beale Street w Memphis z W.C. Handym nazywanym "ojcem bluesa".Poprzez lata 40,50 i 60-te rozkwitała tu muzyka country,bluesowa dzięki występom renomowanych artystów.Gdy rock'n'roll przewiał kraj,Dallas stało się miejscem progresywnej muzyki i tak pozostało do dziś.Miasto jest vibrującą sceną muzyczną,której centrum stanowi jak wcześniej Deep Ellum.

Denton

Zaczątki muzycznej tradycji w tym mieście sięgają 1947r wraz z utworzeniem University of North Texas' College of Music Jazz,pierwszego tego rodzaju uczelnię w kraju.W tym niewielkim stosunkowo mieście [80.000 mieszkańców],co roku koncertuje około stu wykonawców.Stąd wywodzi się zdobywca Grammy- Brave Combo,a także Norah Jones, Lift to Experience, Centro-Matic, Brutal Juice, Slobberbone, the Baptist Generals, Midlake, South San Gabriel, the Marked Men, i Bosque Brown.Denton stało się też centrum muzyki electro i powerpop.

Fort Worth

w latach 60-tych niezależna wytwórnia z tego miasta,Bluebonnet,zarejestrowała wysokiej jakości nagrania pionierów country takich jak Bradley Kincaid, The Girls Of The Golden West,Buddy Starcher i wielu innych popularnych artystów z tego kręgu występujących w radio w latach 20 i 30-tych.
Grupa Bloodrock z Fort Worth w latach 70-tych miała kilka albumów na liście Billboard.Debiutancki album grupy Toadies zatytułowany Rubberneck sięgnął po platynę w 1996r.Z Fort Worth pochodzi Ornette Coleman,podobnie jak T-Bone Burnett.

Houston

Miasto skupiające najbardziej eksperymentalnych artystów Teksasu.Od free psychodelicznej grupy Red Crayola poprzez harcore rapowy Geto Boys,aż do sludge rockowej grupy Rusted Shut.Teen Pains i muzyk Richard Ramirez są jednymi z najbardziej znanych z grona tzw. Houston Noise.
Wśród najbardziej wpływowych zespołów punkowych Houston można wymienić:Really Red i DRI, Culturcide, Mydolls, Verbal Abuse, Stark Raving Mad, Sik Mentality, Dresden 45, Legionaire, Disease, Hates, AK-47, Killerwatz, Free Money, Recipients oraz Degenerates.Houston jest także znane z charakterystycznej odmiany rapu dla tego miasta ,screw music,reprezentowanej przez DJ Screw i Screwed Up.
Jest także gniazdem muzyki lo-fi ubarwionej elementami bluesa,folku i tradycji call and response,charakterystycznej dla kultowego artysty Jandka i bardziej popularnego Jana Huntera.Houston to miejsce urodzenia i działalności Chrisa Whitley'a,laureata nagrody Grammy za album Livin with The Law,który zrewolucjonizował grę na gitarze dobro.Cieszył się on kultową popularnością przed swoją przedwczesną śmiercia w 2005r na raka płuc.Miasto to jest także domem dla Beyonce Knowles i pozostałych członkiń zespołu Destiny's Child.


San Antonio

Miasto znane głównie jako centrum tejano i heawy metalu w wykonaniu takich grup jak:Fearless Iranians From Hell, Boxcar Satan, Two Tons of Steel i the Butthole Surfers,które złamały istniejące status quo w połowie lat 90-tych.
Jest miejscem corocznego trzydniowego Tejano Conjunto Festival.Tu także jest siedziba Texas Music Coalition,organizacji zajmującej się edukacją muzyczną i promocją muzyków z Teksasu.

Bun B

W hierarchii najbardziej szanowanych i legendarnych person Dirty South Bun B zajmuje od lat miejsce niemal na samym szczycie. Prawdopodobnie tylko Scarface - ojciec chrzestny południowego Hip-Hop'u - jest w stanie zebrać więcej poparcia za wspieranie i reprezentowanie lokalnej sceny w Teksasie. 

 Bun jest klasycznym przykładem weterana. Pod koniec lat 80' razem z Pimp C utworzył UGK (Underground Kingz) - duet, który przez kolejne 10 lat, takimi albumami jak "Too Hard To Swallow", "Super Tight" i przede wszystkim "Ridin' Dirty", wyznaczał standardy południowego Hip-Hop'u.

 Twórczość przedstawicieli Port Arthur - małego miasteczka w Teksasie - jest dzisiaj niedoścignionym wzorem oraz inspiracją dla wszystkich nowych twarzy Dirty South. Chociaż działalność UGK została w 2003 r. zawieszona ze względu na wyrok skazujący Pimp C na kilkuletni pobyt w więzieniu, trudno mówić w przypadku Buna o tymczasowej emeryturze. 

W oczekiwaniu na swojego partnera raper zorganizował w tym roku kampanię o nazwie "Free Pimp C". Jej poszczególne odsłony mieliśmy okazję obserwować niemal na wszystkich projektach rodem z Dirty South, na których Bun regularnie odnotowywał gościnne występy. Swego rodzaju podsumowaniem tegorocznych dokonań rapera określającego siebie jako "King Of The Trill" jest jego pierwszy solowy album pt. "Trill", nagrany w celu utrwalenia pamięci o uwięzionym przyjacielu oraz podtrzymania legendarnego statusu w południowym regionie.
 

Nie było w historii Dirty South bardziej gorącego albumu pod względem gości i producentów. Autorytet Buna oraz jego tegoroczna aktywność na projektach innych artystów umożliwiły zgromadzenie na płycie samych wielkich nazwisk, które pozostawiły po sobie naprawdę pozytywne wrażenie. 

Można ewentualnie dopatrywać się braku ekipy Three 6 Mafia czy też Davida Bannera, ale generalnie J. Prince otoczony został podczas pracy nad albumem najlepszymi z najlepszych. Trudno jest przecież odmówić takiemu zawodnikowi jak Bun, a już zupełnie naturalnym jest zaprezentowanie swoich najlepszych skillsów podczas udziału na jego płycie. Dlatego też bez względu na to, czy usłyszymy szalony flow Ludacrisa na mega klubowym bangerze produkcji Lil' Jona ("Trill Recognize Trill"), czy też wpadniemy na jak zawsze pewnego siebie T.I. na klasycznym syntetyku, jakim jest "I'm A "G"", możemy być pewni, iż każdy z MC's gra tutaj dla Buna najlepiej jak potrafi.

 Paradoksalnie trzy najbardziej zapadające w pamięć kawałki tego albumu usłyszymy już na samym jego początku. Mowa tutaj o numerze pt. "Bun", na którym firmowa perkusja KLC z Medicine Men, wzbogacona dodatkowo o znakomite skrecze, jest idealnym tłem dla undergroundowych wersów reprezentanta UGK.
 

"Get Throwed" to z kolei najbardziej wciągający kawałek ze wszystkich tu obecnych. Poza archiwalną zwrotką Pimp C usłyszymy tutaj legendarnego członka Screwed Up Click - Z-Ro, objawienie tego sezonu, czyli Young Jeezy oraz samego Jay-Z, którego powrót z "emerytury" jest już chyba tylko kwestią czasu. Producentem utworu jest ceniony w Teksasie Mr. Lee, który wyposażył podkład w gitarowe riffy oraz gęsto ulokowane hi-haty. 

Charyzmatyczny flow Z-Ro na refrenie, markowe ad-libsy Jeezy'ego, a także niezmiennie świeży Jigga Man, który w swojej zwrotce umieszcza klika naprawdę znakomitych punchlines, to elementy stanowiące o sile tego przedsięwzięcia. Nikt nie jest jednak w stanie przebić samego Buna na singlowym kawałku pt. "Draped Up". To bez dwóch zdań jedna z najbardziej energicznych i gangsterskich pozycji w tym roku, jeśli chodzi o południowy Hip-Hop. 

Ogromna w tym zasługa Saliha Williamsa z Carnival Beats - eksperta od spowolnionego brzmienia i autora takich hitów tego lata jak "Still Tippin'", "Back Then" czy "Sittin' Sidewayz". Razem z Bunem poszedł on jednak w nieco innym kierunku, niż z przedstawicielami Swishahouse. Tym razem jego podkład zdominowany jest przez syntezator, tuningowany mocnym basem oraz partiami skrzypiec na refrenie. Bun prezentuje tutaj wielki kunszt swoich lirycznych umiejętności, tworząc hymn dla rodzinnego stanu, wypełniony klasycznym braggadocio i opowieściami o platynowych felgach, grillach oraz teksaskiej kulturze opartej na "Screwed & Chopped" i kodeinowych drinkach.
 

Solowy album w wykonaniu Bun B to absolutna nowość w karierze tego niezwykle doświadczonego rapera z Teksasu. Na "Trill" potwierdza on ostatecznie wielką charyzmę i towarzyszące jej wysokie umiejętności liryczne. Szerokie wsparcie ze strony najznakomitszych MC's i producentów Dirty South czyni ten materiał bogatym w hitowe akcenty oraz wybitnie reprezentatywnym dla stale rosnącego w siłę Hip-Hop'u z południa USA.

 Nieobecność Pimp C wpływa naturalnie na muzyczny kształt tego projektu, który niestety pozbawiony jest świeżości znanej z dokonań UGK. "Trill" jest albumem, który doskonale podsumowuje to wszystko, co wydarzyło się w obecnym roku na arenie Dirty South. W oczekiwaniu na nowy materiał duetu z Port Arthur otrzymujemy lekko przewidywalny, aczkolwiek utrzymany przez cały czas na wysokim poziomie, gangsterski rap autorstwa weterana południowej sceny, który ma pełne prawo do bycia beneficjentem tegorocznego triumfu czarnej muzyki rodem z Teksasu.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Rep Yo City	E-40 featuring Petey Pablo, Bun B, 8 Ball and Lil Jon & The East Side Boyz	08.2002	-	-	Sick Wid' It 40 011	[Written-By -R. Smith,Jonathan Smith,Bernard Freeman,E. Stevens,O. Helton,Moses Barrett III][Producer - Lil Jon][73[10].R&B Chart]
3 Kings	Slim Thug featuring T.I. and Bun B	10.2004	-	-	Star Trak 003644	[Written-By - Willie J Clarke,Bernard Freeman,Clifford Harris,Clint Mansell,Sammie Norris,Cleavon Prince,Clarence Reid,Jonathan H Smith,Stayve Thomas,Micah Troy,Leroy Williams Jr.][Producer - Mr. Lee,Bun B][78[17].R&B Chart]
Give Me That	Webbie featuring Bun B	01.2005	-	29	Trill	[Written-By - Jeremy Allen, Calvin Broadus, Bernard Freeman, Webster Gradney, Chad Hugo, Pharrell Williams][Producer -Webbie, Julian Bunetta & B-Real][8[33].R&B Chart]
Draped Up	Bun B	10.2005	-	-	Rap-A-Lot 94 139	[Written-By - B. Freeman, S. Williams][Producer - Salih Williams][45[19].R&B Chart]
They Don't Know	Paul Wall featuring Mike Jones and Bun B	11.2005	-	-	Swishahouse 94 008	[71[9].R&B Chart]
Trap or Die	Young Jeezy featuring Bun B	11.2005	-	-	Corporate Thugz	[77[3].R&B Chart]
Check on It	Beyoncé featuring Slim Thug and Bun B	12.2005	-	1[5][28]	Coplumbia 80 277	[gold-US][written by Beyoncé Knowles, Kasseem Dean ,Sean Garrett, Angela Beyincé, Stayve Thomas][produced by Swizz Beatz][3[25].R&B Chart]
Get Throwed	Bun B	01.2006	-	-	Rap-A-Lot 4 Life	[written by Chad L. Butler,Shawn Carter,Bernard Freeman,Jay Jenkins,Leroy Williams,J McVey][Producer - Mr. Lee][49[20].R&B Chart]
Git It	Bun B featuring Ying Yang Twins	01.2006	-	101	Rap-A-Lot 4 Life	[written by Michael Crooms, Bernard Freeman, De'Angelo Holmes, Eric Von Jackson][Producer - Mr. Collipark]
Gangsta Party	Yo Gotti featuring 8Ball and Bun B	02.2006	-	-	TVT 2682	[80[10].R&B Chart]
Sister	The Scoundrels featuring Bun B	03.2006	-	-	Invisible 0008	[14[16].R&B Chart]
My 64	Mike Jones featuring Snoop Dogg and Bun B	06.2007	-	101	Ice Age	[written by Eazy-E, Ice Cube, Snoop Dogg, Mike Jones, Bun B, Dr. Dre, Salih Williams][Producer -Salih Williams][53[10].R&B Chart]
That's Gangsta	Bun B featuring Sean Kingston	03.2008	-	122	Rap-A-Lot 4 Life	[written by Bun B, Sean Kingston][Producer -J.R. Rotem][45[19].R&B Chart]
You're Everything	Bun B featuring Rick Ross, David Banner and 8Ball & MJG	07.2008	-	-	J Prince	[written by Lavell Crump, Donald DeGrante, Jr., Bernard Freeman, Marlon Goodwin, Hussain Jiffrey, Raymond E Jones, Rick Ross, Premro Smith][Producer - Mr. Lee][59[14].R&B Chart]
Damn I'm Cold	Bun B featuring Lil Wayne	10.2008	-	-	J Prince	[86[2].R&B Chart]
24's	RichGirl featuring Bun B	02.2009	-	-	Richcraft	[Producer - Mr. Lee][65[8].R&B Chart]
Trouble	Ginuwine featuring Bun B	09.2009	-	-	Notifi	[written by R. Vincent,Ginuwine,Bun B,Dante Jackson, T. White][Producer - Dante Jackson][63[10].R&B Chart]
Trillionaire	Bun B featuring T-Pain	08.2010	-	-	Trill	[written by B. Freeman, F. Najm, K. Crowe, E. Ortiz, M. Primous][Producer - J.U.S.T.I.C.E. League][77[8].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Trill	Bun B	09.2005	-	6[24]	Rap-A-Lot 4 Life 68 539	[gold-US][Producer - Bei Maejor, Cory Mo, John Bido, Bigg Tyme, J. Prince, Jazze Pha, KLC, Lil Jon, Mannie Fresh, Mike Dean ,Mr. Collipark ,Mr. Lee, Salih Williams, Sean Wee, Travis Barker]
II Trill	Bun B	05.2008	-	2[16]	Rap-A-Lot 4 Life 445884	[Producer -Mr. Lee, Scott Storch, Jazze Pha, J. R. Rotem, Bigg Tyme, BlackOut Movement, DJ Khalil, Clinton Sparks, Enigma, CHOPS]
Trill OG	Bun B	08.2010	-	4[10]	Rap-A-Lot RAP001	[Producer -Steve Below, Play-N-Skillz, Boi-1da, DJ Premier, Drumma Boy, Big E, DJ B-Do, Matthew Burnett, Jordan Evans, Sound M.O.B., J.U.S.T.I.C.E. League]
Trill OG: The Epilogue	Bun B	11.2013	-	30[1]	Rap-A-Lot 4 Life RAPRD01	[Producer - Big E, Big K.R.I.T., The BlackOut Movement, Steve Below, DJ Khalil, Mr. Inkredible]
Return of the Trill	Bun B	08.2018	-	150	Empire 452	[Producer - Big K.R.I.T., El-P, B. Barber, Oktober1st, Big E, Corey Mo, BeatKing]