After 7

 W skład popularnego na początku lat 90-tych trio wchodzili Kevon i Melvin Edmonds, bracia uznanego producenta/ wokalisty   Babyface a, oraz Keith Mitchell, kuzyn blisko związanego z Kennethem Edmondsem beatmakera i kompozytora Antonio „ L.A.” Reida. Dzięki wsparciu wpływowych krewnych, stanowiących najbardziej rozchwytywany duet producencki na przełomie lat 80. i 90-tych, trio zdobyło kontrakt płytowy w labelu virgin records, związanym ze słynnym brytyjskim przedsiębiorcą Richardem Bransonem. Wydany w barwach wytwórni krążek After 7(1989) błyskawicznie okazał się sukcesem, generując trzy hity wśród słuchaczy soul i pop: „Ready or Not”, „Cant Stop” i „Heat of the Moment”. 

Połączenie zmysłowych, nastrojowych brzmień soulu dla dojrzałego słuchacza z energią new jack swingu, okazało się strzałem w dziesiątkę. Śpiewający wysokimi głosami wokaliści odebrali za debiut tytuł platynowej płyty (łącznie sprzedało się ponad 1,5 miliona sztuk) i wspaniale wpasowali w stylistykę czarnych brzmień popularną na początku lat 90-tych: liczne romantyczne akcenty, silnie uwydatnione harmonie czułych głosów poszczególnych wokalistów, oparta na „rozmytych” partiach instrumentów klawiszowych warstwa muzyczna, często o potencjale tanecznym.
 

W kolejnych latach grupa przyzwyczaiła fanów do systematycznego dostarczania kolejnych porcji
brzmień sypialnianych, nie zapominając oczywiście o sympatykach rytmicznego r&b. Wyprodukowane już bez wsparcia L.A. i Babyface'a następne dwa krążki tria: Takin My Time (1992) i Reflections (1995) okryły się w USA złotem, do czego przyczyniły się głównie  melodyjne ballady „Baby Im for Real” remake utworu grupy The Originals) i „Til You Do Me Right” oraz żywiołowy „Kickin’ It”. 

Wkrótce po premierze trzeciego materiału z zespołu odszedł Keith Mitchell, zainteresowany prowadzeniem solowej kariery. Dwójka braci przez jakiś czas kontynuowała wspólną działalność pod nowym szyldem,The Edmonds Brothers. Kevon wydał w 1999r album 24/7 Przepełniony dojrzałym, łagodnym soulem materiał - z wyjątkiem tytułowego singla -nie spotkał się z szerszym odzewem na scenie soul i r&b.

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Heat of the Moment/Sayonara	After 7	07.1989	87[3]	5[18]	Virgin 99 204	[written by L.A. Reid, Babyface][produced by L.A. Reid, Babyface, Daryl Simmons, Kayo][5[18].R&B Chart]
Don't Cha' Think	After 7	11.1989	-	5[18]	Virgin 99 143	[written by Don Parks, Daryl Simmons, Kayo][produced by De' Rock, Kayo][25[12].R&B Chart]
Ready or Not	After 7	03.1990	-	7[21]	Virgin 98 995	[gold-US][written by L.A. Reid, Babyface][produced by L.A. Reid, Babyface][1[2][22].R&B Chart]
Can't Stop	After 7	07.1990	54[4]	6[25]	Virgin 98 961	[gold-US][written by L.A. Reid, Babyface][produced by L.A. Reid, Babyface][1[1][20].R&B Chart]
My Only Woman	After 7	10.1990	-	-	Virgin 98 921	[written by Daryl Simmons, Kayo , L.A. Reid][produced by De'Rock, Kayo][36[9].R&B Chart]
Nights Like This	After 7	05.1991	-	24[15]	Virgin 98 798	[written by Keith Lewis][produced by Jesse Johnson][7[16].R&B Chart][piosenka z filmu "The Five Heartbeats"]
Kickin' It	After 7	08.1992	-	45[13]	Virgin 12 594	[written by Langston Richey, Randy Ran, Dallas Austin][produced by Dallas Austin][6[16].R&B Chart]
Baby, I'm for Real/Natural High	After 7	11.1992	-	55[18]	Virgin 12 623	[written by Marvin Gaye,Anna Gordy Gaye][produced by Daryl Simmons, Kayo, Vincent Herbert][5[24].R&B Chart]
Can He Love U Like This	After 7	04.1993	-	103[10]	Virgin 12 643	[written by Antonio Reid , Daryl Simmons][22[20].R&B Chart]
Truly Something Special	After 7	06.1993	-	-	Virgin 12 670	[written by Babyface][produced by Daryl Simmons][49[11].R&B Chart]
Gonna Love You Right	After 7	04.1994	-	87[6]	Fox/Beacon 10 006	[written by Tim Harris,Ricky Jones,Warres Carey][produced by Keith Andes][15[20].R&B Chart][piosenka z filmu "Sugar Hill"]
Not Enough Hours in the Night	After 7	12.1994	-	-	Giant 18 006	[written by Dianne Warren][produced by Keith Andes][56[13].R&B Chart]
'Til You Do Me Right	After 7	07.1995	-	31[22]	Virgin 38 494	[written by Babyface,Kevon Edmonds,Melvin Edmonds][produced by Babyface][5[31].R&B Chart]
Damn Thing Called Love	After 7	11.1995	-	-	Virgin 38 521	[written by Jon B][produced by Babyface, Jon B][33[17].R&B Chart]
Sara Smile	After 7	02.1997	-	-	Virgin	[written by Daryl Hall, John Oates][produced by Babyface, Keith Andes][31[16].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
After 7	After 7	10.1989	-	35[72]	Virgin 91 061	[platinum-US][produced by Gemma Corfield ,L.A. Reid ,Babyface De'Rock , Kayo]
Takin' My Time	After 7	09.1992	-	76[36]	Virgin 86 349	[platinum-US][produced by Daryl Simmons & Kayo,Dallas Austin,Randy Ran]
Reflections	After 7	08.1995	-	40[17]	Virgin 40 547	[gold-US][produced by Babyface, Jon B., The Boom Brothers, Keith Andes]
The Very Best of After 7	After 7	03.1997	-	97[8]	Virgin 42 756	-
Timeless	After 7	10.2016	-	198	eOne Music 5480	[produced by Babyface, Daryl Simmons, Kevon Edmonds]

Swans

 Historia muzyki rockowej, jak i innych dziedzin sztuki, uczy, iż kreują ją wybitne indywidualności. W rock'n'rollu tworzą one ciąg nazwisk od Presleya, Lennona, Jaggera, Popa, Reeda po Rottena, Curtisa czy Cave'a. Wśród tych geniuszy nie może zabraknąć jeszcze jednego nazwiska: Michaela R. Giry. Jest on poetą, autorem tekstów, multiinstrumentalistą, kompozytorem, wokalistą i liderem amerykańskiej formacji SWANS.

 

Swoją działalność artystyczną rozpoczął w Los Angeles, gdzie studiował sztuki piękne na tamtejszej akademii. Pisał wtedy wiersze, które ukazywały się na łamach czasopism podziemnych. Koniec lat 70-ych przyniósł zwrot jego zainteresowań w kierunku ruchu punk. Jego poezje zaczynają się ukazywać w fanzinie "No Magazine", wokół którego skupiła się ówczesna czołówka twórców, wykorzystujących ekspresję punk-rocka dla zrealizowania swej własnej sztuki. Czasopismo to publikuje również jego artykuły oraz teksty tworzone dla współpracujących z nim zespołów LITTLE CRIPPLES, BP PEOPLE, CIRCUS MORT.
 

W roku 1980 Girą przenosi się do Nowego Jorku. Miasto to tętni swym podziemnym życiem. Był to okres dominacji kończącego się ruchu "no wave", którego głównymi przedstawicielami byli James Chance (alias James White) i jego grupa CONTORTIONS oraz Lydia Lunch z zespołem TEENAGE JESUS AND THE JERKS. Rodzą się bowiem już nowe prądy: wykluwający się z punk-rocka hard-core i awangarda, której Girą staje się jednym z prekursorów. Wraz z dwójką przyjaciół, Jonathanem Kane na perkusji i Sue Hanel na gitarze, zakładają grupę, której z czasem dają nazwę SWANS. Obok niego zaczynają działać inne, nowe indywidualności nowojorskiego podziemia, wspierane przez bardziej doświadczonych twórców: Glena Branca i Lydię Lunch. Pojawia się "noise scene", którą tworzą właśnie SWANS i SONIC YOUTH z Nowego Jorku oraz artyści spoza tej metropolii, a nawet USA: BUTTHOLE SUR FERS, NICK CAVE, JIM FOETUS, DIAMANDA GALAS i EINSTURZENDE NEUBAUTEN.
 

W przypadku tych wykonawców nie ma jednak mowy o jakiejkolwiek wspólnocie podobnej ruchowi punk. Była to grupa twórców, których łączyło zafascynowanie estetyką hałasu i brzydoty oraz dawanie wyrazu swemu przekonaniu o rozpadzie cywilizacji przy pomocy rozkręconego na full wzmacniacza. Każdy z tych wykonawców proponował jednak odmienną od poprzedniego, oryginalną i niezwykle nowoczesną muzykę. Szczególnie bliskie związki połączyły SWANS i SONIC YOUTH. W listopadzie 1982 roku odbyło się "Savage Blunder Tour" obu zespołów. Lee Ranaldo ozdobił swoimi zdjęciami okładkę płyty SWANS Cop, zaś Gira udostępnił swój tekst "The World Looks Red" grupie SONIC YOUTH, która wykorzystała go na albumie Confusion Is Sex.
 

Rok 1982 przyniósł debiuty obu zespołów. Ukazuje się EP-ka zatytułowana po prostu The Swans, a wydana przez wytwórnię Labor w minimalnym nakładzie. Dziś jest to płyta praktycznie nieosiągalna i nawet nie wliczana do oficjalnej dyskografii zespołu.
Rok później zaszły zmiany w składzie grupy. Odchodzi Sue, a dołączają: Norman Westberg, gitarzysta, Harry Crosby, grający na basie, oraz bębniarz Roli Mosimann, współtwórca niespotykanego brzmienia grupy i współproducent wczesnych płyt.
 

W kwietniu 1983 zespół w nowym składzie zrealizował dla firmy Neutral, pierwszą długą płytę zatytułowaną Filth. Zawierała ona muzykę taką, jakiej nikt do tej pory nie zagrał. Dominowało potężne brzmienie przytłaczające swą siłą. Głos Giry dobywający się z najgłębszych zakamarków ciała rozdzierał gęstą masę dźwięków. Muzyka, bardzo mimo to prosta, wręcz prymitywna, przypominała rytualne rytmy, do których wykrzykiwano nieskomplikowane językowo teksty. Ten powrót do pierwszego rytuału, zafascynowanie brzydotą i zwulgaryzowanie rockowych form przywodziło na myśl ewentualne odniesienia do THE STOOGES, BIRTHDAY PARTY i industrialu, jakich można by było, choć z wielkim trudem, doszukiwać się w muzyce SWANS. O ile pierwsza płyta była brudna i pełna wszechogarniającego żywiołu, to drugi album zatytułowany Cop, a zrealizowany w 1984 już bez Cane'a, przynosił czystsze i klarowniejsze brzmienie. Uzupełniony EP-ką Raping A Slave wydany był przez firmę K.422, filię Some Bizarre. Na obu tych krążkach muzyka uzyskała nowy wymiar. Kompozycje stały się wolniejsze, miało się wrażenie, że odtwarzane są z niewłaściwą prędkością. Potęgowało to wrażenie sennego koszmaru emanujące z całej płyty. Podstawą tej ponurej muzyki był miażdżący bas i perkusja, zwracała też uwagę gra gitarzysty, który zabłysnął już na poprzedniej płycie. Dźwięki wydobywające się z jego instrumentu były długie, rozciągnięte i nie przypominały niczego, co zagrano do tej pory w rocku.
 

Muzyka, całkowicie pozbawiona melodii, skupiała się jednak wokół głosu Giry, wyrzucającego z siebie teksty posiadające w twórczości grupy, z racji poetyckiej przeszłości ich twórcy, duże znaczenie. Tematyka krążyła wokół dwóch problemów: poniżenia oraz deformacji ludzkiego ciała. Autor z masochistyczną wręcz satysfakcją obsesyjnie odkrywał swoje kompleksy. Współczesny świat jawił się tu jako znakomicie funkcjonujący układ niewolników i ich panów, z których ci pierwsi stale byli poniżani, deptani i gwałceni przez tych drugich za pomocą sprawdzających się od wieków sposobów: bezmyślnej pracy i aparatu bezpieczeństwa. Podstawą tego ostatniego był oczywiście "glina", który jak nikt inny potrafi uczyć zginać kark. Owo "gięcie" było wyrazem umysłowej i fizycznej deformacji, jakiej poddawane były ciało i świadomość. Stąd już tylko krok do koncepcji "glinianego człowieka", którego łatwo odkształcić zgodnie z życzeniem. Ciało przedstawione jest jako coś niezwykle kruchego zniszczalnego.. Ta fascynacja rozkładem i psuciem się ludzkiej powłoki przypomina obsesje surrealistów, a szczególnie Salvadora Dali i jego "Płonącą Żyrafę".
 

Rok 1985 przyniósł zasadnicze zmiany dla zespołu. Opuścił go Roli Mosimann, który po krótkiej współpracy z Jimem Foetusem w zespole WISEBLOOD zajął się produkcją innych artystów, m. in. debiutanckiej płyty YOUNG GODS. W jego zastępstwie przewija się równocześnie aż trzech bębniarzy: Ivan Nahem, Renaldo Gonzales i Ted Parsons. W składzie SWANS pojawia się również inna, bardzo ważna dla grupy osoba. Jest nią awangardowa wokalistka, kompozytorka i autorka tekstów, Jarboe.
 

Przed przyjazdem do Nowego Jorku i przed spotkaniem z Girą, związana ona była z podziemiem muzycznym w Atlancie. Tam zrealizowała swe solowe prace umieszczone na albumach Dry Lungs, które były zadziwiającą syntezą elektroniki, industrialnych szumów i głosów. Jej przyłączenie się do SWANS wpłynęło zasadniczo na zmianę brzmienia. W czerwcu 1985 zespół wszedł do studia, aby w toku prawie rocznej pracy z niewielkimi przerwami zarejestrować materiał na cykl płyt oznaczony wypalonym znakiem dolara. Składały się nań dwa maxi single: "Time Is Money (Bastard)" i "A Screw", oraz albumy Greed i Holy Money. Już pierwszy z tych krążków przynosił zasadnicze zmiany w stylistyce grupy. Muzyka nie była już tak ciężka i brutalna, a nowy ton nadawało wprowadzenie samplerów. Rozwinięcie tej koncepcji zawierała duża płyta Greed. Dominowało na niej mechaniczne ponure brzmienie, tworzące przytłaczający, senny klimat. Nie była to już tak fizyczna muzyka, jak na poprzednich płytach. Odwoływała się ona do doznań typowo Lies", czy też "Real Love". Wiodącą rolę spełniają jednak samplery obsługiwane przez parę liderów SWANS. Najmocniejszymi punktami płyty są otwierający "New Mind", ekstatyczny "Sex God Sex" oraz przerażający "Blind Love". Niezwykle efekty przyniosło również zastosowanie przez Girę seksualno-biologicznej metafory do tak kontrowersyjnego tematu jak religia. Dzięki temu teksty stały się wieloznaczne. Część z nich podejmuje problematykę relacji człowiek-człowiek, eksponując takie jej elementy jak zdrada, samotność, odrzucenie, niezaak-ceptowanie swego ciała lub uczuć ("In My Garden", "Blood And Honey", "You're Not Real Girl").
 

Główną tematyką jest jednak inna relacja: człowiek-Bóg. Bohater pierwszego utworu przybiera postać telewizyjnego kaznodziei, by w "Our Love Lies" przeobrazić się niemal w proroka ukazującego Bogu swój przerażony, zastraszony lud. "Sex God Sex" jest z kolei zapisem religijnej ekstazy, która nabiera seksualnego charakteru. Na płycie następuje też początkowo odwrócenie tej tradycyjnej zależności: to człowiek staje się stworzycielem Boga, który później żyje jego miłością i wiarą ("Real Love"). Śmierć wydaje się więc być warunkiem istnienia owej ślepej miłości, wiary, która kreuje Boga. Odkrycie tego faktu przez umierającego człowieka, bohatera utworu "Blind Love", daje mu ukojenie. Kiedy jednak zostaje przekroczony próg, nie ma już cierpienia, poniżenia, bólu i kłamstwa. Nie ma ciała. Istniejemy jednak nadal. Okazuje się, że to my narodziliśmy się z woli Boga, a nie na odwrót ("Children Of God"). Przejście przez wrota śmierci, sprawiającej, że wiara musi być ślepa (co rodzi cierpienie, wątpliwości i bluźnierstwo), powoduje, że miłość staje się prawdziwą jednością z Bogiem. Dlatego też ostatnie słowa z "Blind Love": "Feel good now: one love" — stały się tytułem kolejnego albumu, znów koncertowego, dokumentującego tournee grupy. W jego ramach zespół dał również koncert "W Warszawie, który osobiście uważam za najlepszy koncert rockowy, jaki kiedykolwiek u nas się odbył.
 

Swoistą niespodzianką dla fanów SWANS było wydanie w 1987 i 1988, a zrealizowanych jesienią '86, płyt formacji SKIN, czyli indywidualnych wypowiedzi Jarboe i Michaela Giry. Zarówno Blood, Women, Roses, jak i Shame, Humility, Revenge, na których inżynierem dźwięku był John Fryer z 4 AD, to elektroniczno-akustyczne pieśni, zdradzające muzyczne fascynacje obojga twórców (jazz, gospel, blues, country i folk). Tekstowo bardzo kobieca płyta Jarboe podejmuje głównie tematykę niespełnienia. Zrodzone z poniżenia, odrzucenia, braku miłości, przynosi ono obsesje i szaleństwo. Miłość przeradza się z kolei w całkowite oddanie, zapamiętanie się w drugiej osobie mającej nad nami totalną przewagę.
Girą podejmuje również temat uzależnienia zrodzonego z miłości które nie likwiduje obcości i zaniku uczuć. Rodzi to samotność, która prowadzi do obłędu lub samobójstwa. Pojawia się również motyw niemożności uwolnienia się od cierpienia wyrządzonego innemu człowiekowi i zemsty dosięgającej winowajcę po latach.
 

Obie te mroczne płyty stanowiły jedynie odskocznię od działalności SWANS. Zgodnie z zapowiedzią na Feel Good Now, album ten stanowił pożegnanie z dotychczasową stylistyką, a dowodem tego stał się maxi singiel "Love Will Tear Us Apart", zawierający rewelacyjne "cover versions" utworu JOY DIVISION oraz akustyczne wersje dwóch utworów z Children Of God. Współproducentem płyty był stary znajomy ze SWANS Roli Mosimann. Po jej wydaniu Girą odbył podróż do Maroka, gdzie miał się spotkać ze swoim ulubionym pisarzem Paulem Bowlesem. Do spotkania nie doszło, ale dzięki zetknięciu z inną kulturą powstał pomysł na nową płytę. Po powrocie do USA grupa zredukowana do trio: Jarboe — Gira — Westberg przystąpiła do pracy w studio. Okazało się, że nie jest ono już niezależne, bo zespół podpisał kontrakt z firmą MCA. Celem tego kroku było pozyskanie do współpracy innych artystów. Wśród nich znalazły się takie znakomitości jak Bill Laswell jako producent, Fred Frith czy Shankar. Efekty, czyli maxi singiel "Saved" oraz album The Burning World ujrzały światło dzienne wiosną tego roku.
 

Zaskoczenie było zupełne. Płyty zawierały bowiem bardzo bogatą, melodyjną, tradycyjną niemal muzykę rockową z silnymi elementami country, folk, ballady oraz różnych afrykańsko-azjatyckich kultur muzycznych. Girą śpiewał jak mistrzowie: Cohen, Cash czy Merle Haggart, a Jarboe rozwinęła w pełni skalę swego głosu. Teksty bardziej skomplikowane, pełne jednoczącej ludzi i naturę miłości, mieniły się różnymi odcieniami: od smutku i rozpaczy do euforycznej radości.. Ten urzekająco piękny album spotkał się z przychylną opinią krytyki, która jednomyślnie obwieściła, iż SWANS na dobre wypisał się z towarzystwa zwariowanych twórców w rodzaju BUTTHOLE SUFFERS czy EINSTURZENDE NEUBAUTEN.
 

Kiedyś Michael R. Gira mówiąc o swej muzyce z typową dla siebie zwięzłością i prostotą stwierdził, że stanowią ją: Bóg, życie, miłość, kobiety, ślina, świat,.. Tak, właśnie to. Synteza tych elementów mogła przynieść coś interesującego. Poprzez projekcję w jego umyśle dała genialny efekt. Taka bowiem była, jest i miejmy nadzieję będzie muzyka Michaela R. Giry, Jarboe i innych, którzy stanowili lub stanowią to, co kryje się pod nazwa-SWANS.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Love will tear us apart	Swans	05.1988	85[3]	-	Product Inc. PROD 23	[written by Joy Division][produced by Michael R. Gira, Roli Mosimann]
Saved	Swans/No cruel angel	05.1989	96[1]	-	MCA MCA 1332	[written by M. Gira][produced by Bill Laswell, Michael R.Gira]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Seer	Swans	08.2012	167	114	Young God YG 45 [US]	[produced by Michael Gira]
To Be Kind	Swans	05.2014	38[1]	114	Mute CDSTUMM 364	[produced by Michael Gira]
The Glowing Man	Swans	06.2016	61[1]	151	Mute CDSTUMM 389	[produced by Michael Gira]

Sweet Sable

 Sweet Sable (prawdziwe nazwisko Ceybil Jefferies) była wokalistką rhythm'n'bluesowa nagrywająca w latach 90-tych.Zaczynała karierę wydając album pod własnym nazwiskiem w 1991r i mając kilka niewielkich hitów jak "Love So Special" i "Let the Music Take Control".

W 1994r wydaje album "Old Times' Sake" już pod szyldem Sweet Sable ,który trafił na 70 miejsce Top R&B;\Hip-Hop Albums tygodnika Billboard.Tytułowa piosenka trafiła do Top100 listy singli tego czasopisma oraz na ścieżkę dżwiekową filmu "Above the Rim".
Jej drugi singiel "Tonight" osiąga 45 pozycję na Billboard's Hot R&B;\Hip-Hop Singles & Tracks,a trzeci "Love Thang" ląduje na 74 miejscu tej listy.W 1996r Sweet Sable wydaje swój pożegnalny album "Love on My Mind" ,który niestety nie powtórzył powodzenia debiutu.Pracuje też w chórkach towarzysząc Guru na jego płycie "Jazzmatazz Volume II".

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Old Times' Sake	Sweet Sable	05.1994	-	93[3]	Street Life 75 380	[written by Garry Glenn, Nicole Miller, Angelisa Strong][produced by Nikke Nicole][piosenka z filmu "Above the rim"][15[20].Hot R&B;/Hip-Hop Singles & Tracks]
Tonight	Sweet Sable	.1994	-	-	Street Life 78 008	[45[9].Hot R&B;/Hip-Hop Singles & Tracks][written by Nikke Nikole][produced by Nikke Nikole][sample z "Forget me nots"-Patrice Rushen]
Love Thang	Sweet Sable	.1994	-	-	Street Life 78014	[74[8].Hot R&B;/Hip-Hop Singles & Tracks][written by Sybil Jefferies, Guru, Nikke Nicole, Mark Sparks][produced by Joe Quinde]
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Old Times' Sake	Sweet Sable	.1994	-	70.R&B; Chart	Street Life 75448	[produced by Nikke Nikole, Sweet Sable ]

Swinging Blue Jeans

 Zespół założony w 1958 r. przez kilku znanych muzyków liverpoolskiej sceny skifflowej, zdecydowanych grać rock'n'rolla. Pierwszy skład występował pod nazwą The Bluegenes, a tworzyli go: Ray Ennis (ur. 26.05. 1942 r.; śpiew, gitara prowadząca), Ray Ellis (ur. 8.03. 1942 r.; gitara rytmiczna), Les Braid (właśc. William Leslie Braid, ur. 15.09.1941 r.; bas), Norman Kuhlke (ur. 17.06. 1942 r; perkusja) i Paul Moss (banjo) - wszyscy urodzeni w Liverpoolu.

 

Po odejściu Mossa i zmianie nazwy na The Swinging Blue Jeans grupa stała się jedną z czołowych gwiazd Merseybeatu, występując także w Hamburgu. Po pierwszym sukcesie Beatlesów zespół podpisał kontrakt nagraniowy z filią koncernu EMI - HMV.
 

Debiutancki singel "It's Too Late", naśladujący brzmienie Beatlesów, nie był wielkim przebojem. Dopiero trzeci, "Hippy Hippy Shake", zdobył wielką popularność docierając do drugiego miejsca brytyjskiej listy bestsellerów. Pełna dynamizmu interpretacja piosenki Chana Romero pozostaje jednym z największych muzycznych osiągnięć lat 60.
Zespół nie zdołał już później powtórzyć tak wielkiego sukcesu. Kolejny singel, na którym znalazła się przeróbka kompozycji "Good Golly Miss Molly", dotarł do miejsca 11. listy, a jego następca, "You're No Good" (nastrojowa wersja soulowej ballady Betty Everett) do 3.
 

Znakomita interpretacja hitu Dionne Warwick "Don't Make Me Over" nie zmieściła się już w pierwszej trzydziestce będąc zarazem ostatnim znaczącym utworem zespołu. Późniejsze single, a wśród nich "Promise You'll Tell Her" (z 1964 roku) i "Crazy 'Bout My Baby"'(z 1965 r.) nie przyniosły grupie większego sukcesu. Ani kilka zmian personalnych, do składu dołączyli m.in. dwaj byli członkowie The Escorts (Terry Sylvester i Mike Gregory), ani chwilowa zmiana nazwy na Musie Motor, nie spowodowały oczekiwanego wzrostu popularności.
 

W 1968 r. po przyjęciu kolejnej nazwy Ray Ennis And The Blue Jeans, Sylvester opuścił zespół, by zastąpić Grahama Nasha w The Hollies, a pozostali członkowie podjęli decyzję o rozwiązaniu formacji. W 1973 r. wzrost zainteresowania muzyką lat 60. zachęcił Ennisa do reaktywowania The Swinging Blue Jeans. Powstała wtedy nowa wersja "Hippy Hippy Shake" umieszczona na albumie wydanym przez Dart Records.
 

Ennis pełnił funkcję lidera i kierował zespołem przez następne dwie dekady, pozostając w kręgu zainteresowań brytyjskich miłośników rock'n'rolla. Reedycja płyty w 1992 r. zawierała dziewięć nie publikowanych wcześniej utworów, m.in. "Ready Teddy" Little Richarda i "Three Little Fishes" - oryginalną piosenkę nagraną wcześniej przez Kaya Kysera.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK/US]	Komentarz
It's Too Late Now/Think Of Me	Swinging Blue Jeans	06.1963	30[2]	-	HMV POP 1170/-	[written by Ray Ennis]
Hippy Hippy Shake/Now I Must Go	Swinging Blue Jeans	12.1963	2[14]	24[8]	HMV POP 1242/Imperial 66021	[original by Chan Romero][written by Chan Romero][produced by Walter J. Ridley]
Good Golly Miss Molly/Shakin' Feelin'	Swinging Blue Jeans	03.1964	11[9]	43[7]	HMV POP 1273/Imperial 66030	[utwór Little Richarda][written by Robert "Bumps" Blackwell, John Marascalco][produced by Walter J. Ridley]
You're No Good/Don't You Worry About Me	Swinging Blue Jeans	06.1964	3[12]	-	HMV POP 1304/Imperial 66049	[63 US hit-Betty Everett][written by Clint Ballard Jr.][produced by Walter J. Ridley]
Promise you'll tell her/Tutti Frutti	Swinging Blue Jeans	10.1964	-	130[1]	-/Imperial 66059	[written by Ray Ennis, Les Braid, Ralph Ellis, Norman Kuhlke][produced by Walter J. Ridley]
Don't Make Me Over/What Can I Do Today	Swinging Blue Jeans	01.1966	31[4]	116[2]	HMV POP 1501/Imperial 66154	[#21 hit for Dionne Warwick in 1963r][written by Burt Bacharach, Hal David][produced by Walter J. Ridley]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Hippy hippy shake	Swinging Blue Jeans	05.1964	-	90[9]	Imperial 12 261

Texas Tornados

The Texas Tornados to amerykański zespół Tex-Mex, w skład którego wchodzą Doug Sahm (gitara, wokal), Freddy Fender (gitara, wokal), Augie Meyers (klawisze, akordeon, wokal) i Flaco Jiménez (akordeon, wokal). W skład zespołu wchodzą teraz Augie Meyers, Flaco Jimenez, Shawn Sahm, Louie Ortega, Ernie Durawa, Speedy Sparks i Nunie Rubio. 

 Texas Tornados powstało w 1989 roku z pomysłu założenia podobnej supergrupy w stylu Tex-Mex w ramach sukcesu Traveling Wilburys. Doug Sahm i Augie Meyers z Sir Douglas Quintet, a także wokalista country Freddy Fender i legenda akordeonu Flaco Jiménez mogli spojrzeć wstecz na dziesięciolecia kariery, kiedy zespół został założony. W rezultacie Texas Tornados miało szeroki repertuar przebojów rocka, bluesa, country i conjunto. Ich pierwszy występ odbył się pod nazwą „Tex-Mex Revue”. Muzycy ze środowiska Douga Sahma towarzyszyli Texas Tornados na scenie i w studiu. 

Trzonem grupy byli głównie Louis Ortega (gitara), Speedy Sparks (bas), Ernie Durawa (perkusja) i Oscar Tellez (Bajo Sexto). Od czasu do czasu dodawane były rogi West Side Horns wokół saksofonisty Rocky Moralesa. Texas Tornadoes śpiewali swoje piosenki po angielsku i hiszpańsku, często zmieniając języki w utworze. Jej debiutancki album został również wydany na rynek hiszpańskojęzyczny w wersji czysto hiszpańskojęzycznej. Za piosenkę Soy De San Luis, kompozycję Santiago Jimeneza seniora, ojca Flaco Jimeneza z debiutanckiego albumu, Texas Tornados otrzymali nagrodę Grammy w kategorii Best Mexican-American Performance.

 Kolejne nominacje poszły za albumy Zone of Our Own (1991) i Hangin 'on by a Thread (1993) oraz piosenkę A Little Bit Is Better than Nada (1997), która została również wykorzystana jako piosenka przewodnia w komedii Tin Cup (z Kevinem Costnerem). 

 Chociaż kariera solowa zaangażowanych muzyków również zyskała nowy impuls dzięki współpracy, Texas Tornados rozpadł się w 1993 roku, ponieważ wielki sukces komercyjny, na który liczyli, nie urzeczywistnił się. Jednak w 1996 roku wrócili do siebie i nagrali kolejną płytę studyjną z Four Aces. Tym razem do centrum przesunął się śpiew Freddy'ego Fendera. W 1999 roku ukazał się album koncertowy Live from the Limo Vol. 1. Druga część nie pojawiła się jednak, ponieważ przedwczesna śmierć Douga Sahma w listopadzie 1999 roku przedwcześnie zakończyła rozdział grupy. Ostatnia wspólna piosenka pojawiła się w 2000 roku jako część ścieżki dźwiękowej do filmu Price of Glory, hiszpańskiej wersji przeboju Johnny'ego Casha Ring of Fire, śpiewanego przez Freddy'ego Fendera.W listopadzie 2005 roku pozostali członkowie zespołu, Fender, Meyers i Jimenez, ponownie pojawili się w studiu, aby nagrać dwanaście nowych tytułów. Planowany album powrotny nie został wydany z powodu złego stanu zdrowia Freddy'ego Fendera. 

Fender zmarł na raka płuc w październiku 2006 roku. W kwietniu 2010 roku pozostali członkowie zespołu, Augie Meyers i Flaco Jiménez, wydali album Esta Bueno!, razem z synem Sahma, Shawnem. Zawiera niektóre z ostatnich nagrań Freddy'ego Fendera. Tytułowa piosenka opowiada o konsekwencjach przejadania się jalapeños. 

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Texas Tornados	Texas Tornados	09.1990	-	154[10]	Reprise 26 251	[produced by Texas Tornados, Bill Halverson]

Joe Tex

Właśc. Joseph Arrington Jnr., ur. 8. 08. 1933 r. w Rogers w stanie Teksas, USA, zm. 13. 08. 1982 r. Profesjonalna kariera tego popularnego wokalisty zaczęła się na scenie w Apollo. W 1954 r. otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie młodych talentów, co umożliwiło mu podpisanie kontraktu nagraniowego. Po nieudanych wydawnictwach zarejestrowanych dla wytwórni King, Ace i Anna, Tex obdarzony również talentem kompozytorskim, zaczął pisać piosenki. Utwór „Baby You’re Right” (z 1962r.) w wykonaniu Jamesa Browna dotarł do 2. miejsca amerykańskiej listy rhythm’n’bluesowej. Wkrótce Tex nawiązał współpracę z Buddy Killenem, producentem i wydawcą z Nashville, który założył wytwórnię Dial. Pierwsze nagrania były obiecujące, ale większy sukces Tex odniósł dopiero w 1965 r. 

Nagrany dla wytwórni Fame i rozprowadzany przez Atlantic singel „Hold On To What You’ve Got” wszedł do amerykańskiej Top 5. W podobnym stylu utrzymane były dwa kolejne: „A Woman Can Change A Man” i „The Love You Save (May Be Your Own)”. Jednak Joe śpiewał również rytmiczne, pełne życia piosenki w stylu „S.Y.S.L.J.F.M. (The Letter Song)” (z 1966 r.) i „Show Me” (z 1967 r.). 

Późniejsze wydawnictwa osiągnęły mniejszy sukces i mimo że kompozycje „Skinny Legs And All” i „Men Are Gettin’ Scarce” potwierdzały jego duże możliwości, wokalista sprawiał wrażenie, jakby nie potrafił zdecydować się, w jakim kierunku podążać. Ten etap w karierze artysty zamknął dynamiczny singel „I Gotcha” (z 1972 r.). Tex postanowił wycofać się z aktywnego życia muzycznego.

 Po przejściu na islam w 1966 r. zmienił nazwisko na Yusuf Hazziez i podróżował z wykładami o tematyce religijnej. Do muzyki powrócił w 1975 r., a dwa lata później przeżył udany powrót po sukcesie piosenki „Ain’t Gonna Bump No More (With No Big Fat Woman)”. W latach 80-tych artysta znów przestał nagrywać i poświęcił się trzem pasjom: islamowi, swojemu rancho w Teksasie i drużynie futbolowej Houston Oilers. W 1982 r. zmarł na atak serca. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
All I Could Do Was Cry (Part 1)/All I Could Do Was Cry (Part 2)	Joe Tex	08.1960	-	102[3]	Anna 1119	[written by B. Davis][produced by Roquel Davis][#33 hit for Etta James in 1960]
I'd Rather Have You/ Old Time Lover	Joe Tex	07.1964	-	-	Dial 3020	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][44[3].R&B Chart]
Hold What You've Got/Fresh Out Of Tears	Joe Tex	12.1964	-	5[11]	Dial 4001	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][1[2][14].R&B Chart]
You Better Get It/You Got What It Takes	Joe Tex	02.1965	-	A:46[7];B:51[6]	Dial 4003	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][A:15[9].R&B Chart][B:10[8].R&B Chart]
A Woman Can Change A Man/Don't Let Your Left Hand Know	Joe Tex	04.1965	-	A:56[7];B:95[1]	Dial 4006	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][A:12[7].R&B Chart]
One Monkey Don't Stop No Show/Build Your Love (On A Solid Foundation)	Joe Tex	06.1965	-	65[4]	Dial 4011	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][20[7].R&B Chart]
I Want To (Do Everything For You)/Funny Bone	Joe Tex	08.1965	-	23[13]	Dial 4016	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][1[3][15].R&B Chart]
A Sweet Woman Like You/Close The Door	Joe Tex	12.1965	-	29[9]	Dial 4022	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][1[1][14].R&B Chart]
The Love You Save (May Be Your Own)/If Sugar Was As Sweet As You	Joe Tex	03.1966	-	56[8]	Dial 4026	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][2[12].R&B Chart]
S.Y.S.L.J.F.M. (The Letter Song)/I'm A Man	Joe Tex	05.1966	-	39[7]	Dial 4028	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][9[8].R&B Chart]
I Believe I'm Gonna Make It/You Better Believe It Baby	Joe Tex	07.1966	-	67[5]	Dial 4033	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][8[8].R&B Chart]
I've Got To Do A Little Bit Better/What In The World	Joe Tex	10.1966	-	64[5]	Dial 4045	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][20[7].R&B Chart]
Papa Was Too/The Truest Woman In The World	Joe Tex	12.1966	-	44[7]	Dial 4051	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][15[8].R&B Chart]
Show Me/A Woman Sees A Hard Time (When Her Man Is Gone)	Joe Tex	03.1967	-	35[8]	Dial 4055	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][24[8].R&B Chart]
Woman Like That, Yeah/I'm Going And Get It	Joe Tex	06.1967	-	54[7]	Dial 4059	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][24[6].R&B Chart]
A Woman's Hands/C.C. Rider	Joe Tex	08.1967	-	63[5]	Dial 4061	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][24[8].R&B Chart]
Skinny Legs And All/Watch The One (That Brings The Bad News)	Joe Tex	10.1967	-	10[15]	Dial 4063	[gold-US][written by J. Tex][produced by Buddy Killen][2[15].R&B Chart]
Men Are Gettin' Scarce/You're Gonna Thank Me, Woman	Joe Tex	02.1968	-	33[7]	Dial 4069	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][7[8].R&B Chart]
I'll Never Do You Wrong/Wooden Spoon	Joe Tex	05.1968	-	59[5]	Dial 4076	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][26[5].R&B Chart]
Keep The One You Got/Go Home And Do It	Joe Tex	08.1968	-	52[5]	Dial 4083	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][13[6].R&B Chart]
You Need Me Baby/Baby, Be Good	Joe Tex	10.1968	-	81[3]	Dial 4086	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][29[6].R&B Chart]
That's Your Baby/Sweet, Sweet Woman	Joe Tex	01.1969	-	88[3]	Dial 4089	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen]
Buying A Book/Chicken Crazy	Joe Tex	04.1969	-	47[8]	Dial 4090	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][10[7].R&B Chart]
That's The Way/Anything You Wanna Know	Joe Tex	07.1969	-	94[3]	Dial 4093	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][46[2].R&B Chart]
It Ain't Sanitary/We Can't Sit Down Now	Joe Tex	10.1969	-	117[3]	Dial 4094	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen]
(When Johnny Comes Marching Home Again) I Can't See You No More/Sure Is Good	Joe Tex	11.1969	-	105[3]	Dial 4095	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen]
Give The Baby Anything The Baby Wants/Takin' A Chance	Joe Tex	10.1971	-	102[2]	Dial 1008	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][20[9].R&B Chart]
I Gotcha/A Mother's Prayer	Joe Tex	01.1972	-	2[21]	Dial 1010	[gold-US][written by J. Tex][produced by Buddy Killen][A:1[1][17].R&B Chart][B:41[3].R&B Chart]
You Said A Bad Word/It Ain't Gonna Work Baby	Joe Tex	05.1972	-	41[8]	Dial 1012	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][12[9].R&B Chart]
Woman Stealer/Cat's Got Her Tongue	Joe Tex	02.1973	-	-	Dial 1020	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][41[8].R&B Chart]
Under Your Powerful Love/Sassy Sexy Wiggle	Joe Tex	07.1975	-	-	Dial 1154	[written by J. Tex][produced by Buddy Killen][27[11].R&B Chart]
Have You Ever/Baby, It's Rainin'	Joe Tex	02.1976	-	-	Dial 1156	[written by J. Tex][produced by Joe Tex, Norman Thrasher, Buddy Killen][74[5].R&B Chart]
Ain't Gonna Bump No More (With No Big Fat Woman)/I Mess Up Everything I Get My Hands On	Joe Tex	04.1977	2[11]	12[18]	Epic 50313	[gold-US][written by B. L. McGinty, B. Killen][produced by Buddy Killen][7[22].R&B Chart]
Hungry For Your Love/I Almost Got To Heaven Once	Joe Tex	09.1977	-	-	Epic 50426	[written by J. Tex, L. Johnson, J. King][produced by Buddy Killen][84[4].R&B Chart]
Rub Down/Be Kind To Old People	Joe Tex	01.1978	-	-	Epic 50494	[written by J. Tex, L. Hadley][produced by Buddy Killen][70[6].R&B Chart]
Loose Caboose/Music Ain't Got No Color	Joe Tex	12.1978	-	-	Dial 2800	[written by Joe Tex, Gloria Thompson][produced by Buddy Killen][48[9].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Hold What You've Got	Joe Tex	02.1965	-	124[7]	Atlantic 8106	[produced by Buddy Killen]
The New Boss	Joe Tex	11.1965	-	142[7]	Atlantic 8115	[produced by Buddy Killen]
The Love You Save	Joe Tex	05.1966	-	108[8]	Atlantic 8124	[produced by Buddy Killen]
The best of Joe Tex	Joe Tex	09.1967	-	168[4]	Atlantic 8144	[produced by Buddy Killen]
Live And Lively	Joe Tex	02.1968	-	84[17]	Atlantic 8156	[produced by Buddy Killen]
Soul Country	Joe Tex	07.1968	-	154[7]	Atlantic 8187	[produced by Buddy Killen]
Buying A Book	Joe Tex	07.1969	-	190[5]	Atlantic 8231	[produced by Buddy Killen]
I Gotcha	Joe Tex	04.1972	-	17[21]	Dial 6002	[produced by Buddy Killen]
Bumps & Bruises	Joe Tex	05.1977	-	108[9]	Epic 34 666	[produced by Buddy Killen]