Grając rock and rolla, "białą" muzykę soul i rhythm'n' bluesa, zespół na krótko znalazł się pod opieką szalonego producenta Joe Meeka i nagrał z nim kilka singli, które nie przyniosły powodzenia. Sukcesu nie przyniosła też seria własnych wersji standardów rhythm'n' bluesowych. Na początku 1964 r. grupę opuścił basista Frank Allen zastępując Tony'ego Jacksona w The Searchers.
The Rebel Rousers w dalszym ciągu intensywnie koncertowali w Anglii i za granicą, i w końcu w listopadzie zostali wynagrodzeni przebojem w Top 10 piosenką "One Way Love". Ta głośna i żywiołowa przeróbka oryginału grupy The Drifters dobrze wróżyła grupie na przyszłość, jednak kolejne nagranie "I'll Take You Home" utknęło na miejscu 43. Zaprzestając przeróbek nagrań zespołu The Drifters, zabrali się za nowe wersje utworów innych wykonawców, jednak bez większego powodzenia. Przejście pod zarząd firmy NEMS Briana Epsteina zapewniło im nieoceniony patronat grupy The Beatles, a sam Paul McCartney zaangażował się w produkcję ich błyskotliwej wersji "Got To Get You Into My Life" z wydanego właśnie albumu "Revolver". Dochodząc do miejsca 6. singel ten był ich drugą i ostatnią wizytą w Top 10.
Później Bennett padł ofiarą zmian w modzie muzycznej, gdy zespoły beatowe uznano ogólnie za anachroniczne. The Rebel Rousers zmienili nazwę na bardziej prozaiczną - Cliff Bennett And His Band, szukając na krótko sukcesu we współpracy z takimi autorami jak Mark London i Roy Wood. W połowie 1969 roku Bennett postanowił rozwiązać swój zespół i zwrócić się w kierunku rocka progresywnego. Rezultatem tych poszukiwań była krótko istniejąca formacja Toe Fat (w jej składzie znaleźli się późniejsi muzycy Uriah Heep i Jethro Tull), pamiętana dziś bardziej dzięki swym pozbawionym smaku okładkom albumów niż muzyce.
W 1972 roku Bennett spróbował jeszcze raz - z grupą Rebellion - a trzy lata później z zespołem Shanghai, jednak sukces komercyjny okazał się ułudą. Zmęczony ciągłą włóczęgą po kraju, podjął się intratnej pracy w przemyśle reklamowym, choć ciągle muzykuje półprofesjonalnie.
Single | |||||
Data wydania | Tytuł | UK Top 40 | Billboard | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
10.64 | One Way Love/Slow Down | 9[9] | - | Parlophone R 5173 | [written by Bert Berns /Norman Meade][produced by John Burgess] |
.65 | I'll Take You Home/Do You Love Him? | 42[3] | - | Parlophone R 5229 | [written by Barry Mann,Cynthia Weil] |
08.66 | Got To Get You Into My Life/Baby Each Day | 6 [11] | - | Parlophone R 5489 | [written by John Lennon/Paul McCartney] |
Albumy | ||||||
Data wydania | Tytuł | UK Top 40 [ilość tyg. na liście] |
Billboard | Wytwórnia [UK] |
Komentarz | |
10.66 | DRIVIN' YOU WILD | 25.[3] |
- | Music For Pleasure MFP 1121 | [produced by John Burgess] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz