White Stripes

Niektóre źródła podają, że lider The White Stripes naprawdę nazywa się John Anthony Gillis oraz, że urodził się 9 lipca 1975 roku w Detroit. Ma polsko-szkockie korzenie. Podobno ma dziewięcioro rodzeństwa. Podobno, bo większa część prywatnych szczegółów z życia Jacka White'a - założyciela The White Stripes - owiana jest tajemnicą.


Z natury Jack White jest blondynem, jednakże od kilku lat stale farbuje włosy na czarno. Na dobre muzyką zajmuje się od 11 roku życia, a edukację rozpoczął od gry na perkusji. Gdzieniegdzie można przeczytać o Jacku grającym na bębnach już w wieku 5 lat. Jako 15-latek sięgnął po gitarę. Próbował również opanować fortepian.

Dorastając, Jack zasłuchiwał się w twórczości The Doors i Pink Floyd. Dojrzewając słuchał natomiast grunge. Później przyszedł czas na bluesa.

- Słuchałem Howlin' Wolf, Cream i Led Zeppelin, ale to Robert Johnson mnie rozwalił, pozwolił mi dotrzeć do sedna bluesa, odkryć prawdę tej muzyki - wspominał ten czas w rozmowie z dziennikarzem magazynu "Rolling Stone". Z kolei w "Sonic Magazine" White przyznał się do fascynacji bluesem wyznając: - Czarna muzyka dała mnóstwo fantastycznej muzyki: blues, rock 'n' roll, rythm 'n' blues, soul, gospel, jazz - kocham te gatunki za to, że cały czas się rozwijają.

- Blues jest numerem jeden. Do czasów powstania The White Stripes nie byłem pewien, do czego dążę, w jakim kierunku zmierza ten biały chłopak z Detroit - mówił w wywiadzie udzielonym Piotrowi Kaczkowskiemu.

Na długo przed powstaniem The White Stripes, Jack - a może jeszcze wówczas John - udzielał sie w kilku lokalnych zespołach w rodzinnym Detroit. Przewinął się zatem przez Two Part Resin - niezobowiązujący projekt towarzyski. Później grał na gitarze w formacji The Go, a następnie na perkusji w Goober & The Peas. Był rok 1996 i w tym okresie Jack spotkał Meg...

Meg White, a właściwie Megan Martha White, urodziła się 10 grudnia 1974 roku w miejscowości Grosse Point Farm, położonej tuż poza granicami Detroit. Historia jej życia - według ogólnodostępnych informacji - rozpoczyna się od chwili, w której poznała Jacka. Para pobrała się we wrześniu 96. roku, a Jack przybrał nazwisko żony, White.

Meg w życiu nie marzyła, że zostanie perkusistką. Była kelnerką w barze Memphis Smoke położonym w Royal Oak, jednej z dzielnic Detroit. Właśnie tam poznała Jacka.

Oficjalnie duet The White Stripes powstał 14 lipca 1997 roku. Meg rzuciła pracę barmanki, Jack zaś zawiesił działalność firmy tapicerskiej, bo tym się wówczas zajmował. Legenda głosi, że nazwa tandemu pochodzi od miętówek w białe paski.

Ponoć cukierki wyrażały taką samą prostotę, do której Jack i Meg dążyli w swojej działalności. Już na wstępie określili swój kolorystyczny wizerunek: czerwony i biały przełamany czarnym. - Gdy zaczynaliśmy grać zdecydowaliśmy, że będziemy się ubierać w nasze najlepsze wyjściowe ubrania - wyjaśnił Jack w wywiadzie dla pisma "Rolling Stone". - Tak jak to robią dzieci w niedzielę. Czerwony i biały to najlepsza kombinacja kolorystyczna wszech czasów.

Pierwszy publiczny występ duetu miał miejsce dwa miesiące po jego powstaniu, podczas rodzinnego wesela. Fonograficznie White'owie zadebiutowali maxisinglem "Let's Shake Hands" wydanym przez niezależne Italy Records.

Okładka płyty zawierała różne, błędne wersje nazwy duetu jak The White Strikes, czy White Stripe. Dziś którakolwiek wersja tej płyty jest sporo warta wśród kolekcjonerów. W tamtym czasie jednak państwo White klepali biedę i ciężko było im absolutnie oddać się muzyce. Podjęcie ostatecznej decyzji zajęło im niemal dwa lata. Po podpisaniu kontraktu z wytwórnią Sympathy For The Record Industry White'owie stanęli na nogi i skupili się na nagrywaniu debiutanckiej płyty długogrającej.

- Zawsze staraliśmy się nagrywać płyty tak szybko i tanio, jak tylko jest to możliwe - mówił Jack w rozmowie dla "Sonic Magazine". - Większość piosenek nagrywamy za pierwszym podejściem. Wierzę, że to najlepsza metoda pracy. Lubię nagrywać w spartańskich warunkach, lubię czuć presję. Jest wtedy we mnie taka siła, która zmusza mnie do tego, by grać jak najlepiej.

Wedle tych słów debiutancki album The White Stripes powstawał w domu Jacka, na strychu. Jest najbardziej surowym i przepełnionym energią materiałem zespołu. I właściwie najmniej znanym. Wydana w 1999 roku płyta "The White Stripe" przepadła bez echa. Statystyki podają, że album zakupiło wówczas około 10 tysięcy słuchaczy.

Niestety koniec lat 90-tych nie zapowiadał wielkiej rewolucji w muzyce rockowej, co mogłoby przełożyć się na sukces komercyjny duetu. Dlatego też, aby nieco dorobić, Jack zdecydował się nagrać płytę w towarzystwie kapeli The Go. Wydany przez wytwórnię Sub Pop krążek "Whatcha Doin' " ukazał się w 1999 roku, jednakże Jack nie chciał wiązać się z muzykami The Go na stałe, przez co album jest jedynym, jaki z nimi nagrał.

Pierwsze sukcesy The White Stripes pojawiły się po wspólnych występach z Pavement i Sleater-Kinney. Wówczas o duecie zrobiło się głośno w Stanach Zjednoczonych. Po ukazaniu się drugiej płyty "De Stijl" White Stripes odbyli zakończone sukcesami trasy koncertowe po Japonii i Australii. W prasie pisano o nich: jest taki zespół, który gra jak nikt inny. Sukces wisiał w powietrzu...

Nagrany w trzy dni, trzeci album The White Stripes ukazał się 3 lipca 2001 roku. "White Blood Cells" okazał sie strzałem w środek tarczy. Ceniony dziennikarz BBC, John Peel, nazwał ich rewelacją i powiedział, że nic nie zrobiło na nim takiego wrażenia od czasu muzyki punkowej. Z kolei tygodnik "New Musical Express" oznajmił grubymi literami na pierwszej stronie, że The White Stripes odradzają rock 'n' rolla i to właściwie wystarczyło, aby stali się sławni. Duet osiągnął na Wyspach tak ogromną popularność, że do dziś wiele osób uważa, że White'owie pochodzą z Anglii. Płyta sprzedała się w milionowym nakładzie. W rodzinnych Stanach The White Stripes zgarnęli aż trzy nagrody MTV za animowany obrazek do "Fell In Love With A Girl" w reżyserii Michela Gondry'ego. Legenda głosi, że duet nie mógł dojść do porozumienia z fabryką klocków Lego dlatego też, aby nagrać teledysk, muzycy zainwestowali w klocki własne pieniądze. Kilka lat później, w 2007 roku, brytyjska wokalistka Josh Stone w wywiadzie dla magazynu "Q" ekscytowała się tym singlem mówiąc: - "Jack White kocha moją przeróbkę i gdy wykonuje ten utwór na żywo, gra go częściej w mojej wersji, niż we własnej".

Płytą "White Blood Cells" The White Stripes ustawili sobie poprzeczkę dość wysoko. Na szczęście kolejnym albumem z łatwością ją przeskoczyli. Sklepowa premiera krążka "Elephant" miała miejsce 1 kwietnia 2003 roku. Tydzień później płyta gościła już na pierwszym miejscu brytyjskiej listy bestsellerów, w Stanach Zjednoczonych zaś dotarła do pozycji szóstej. Album promował singel "Seven Nation Army". Pochwałom nie było końca, a recenzenci rozpisywali się w branżowych czasopismach, że jest ich dwoje, a brzmią jak cała armia ("Rolling Stone"). Jeszcze więcej zamieszania narobił jednak teledysk do kolejnego singla z albumu "I Just Don't Know What To Do With Myself", przeróbka utworu Burta Bacharacha, w którym modelka Kate Moss tanecznie wdzięczy się do kamery. Ostatecznie album królował w podsumowaniach roku 2003 w takich poważanych periodykach jak "New Musical Express", "Q", "Spin" oraz "Rolling Stone". W lutym 2004 roku duet otrzymał nagrodę Brit dla najlepszej grupy zagranicznej, z kolei w Stanach Zjednoczonych dwie statuetki Garmmy za najlepszą płytę alternatywną i najlepszą rockową piosenkę ("Seven Nation Army").

Dwa lata po wydaniu "Elephant" światło dzienne ujrzało kolejne dzieło duetu zatytułowane "Get Behind Me Satan". Album zebrał mieszane recenzje zarówno ze strony fanów, jak i krytyków muzycznych. Nie osłabiło to jednak ugruntowanej pozycji duetu, który z promocją krążka objechał cały świat, docierając również do Polski. W lipcu 2005 Jack i Meg wystąpili na festiwalu Open'er w Gdyni. W tym samym roku White ponownie ożenił się. Jego wybranką została modelka Karen Elson, którą muzyk spotkał na planie teledysku "Blue Orchid".

W 2006 roku Jack White wraz z grupą przyjaciół nagrał płytę pod szyldem The Racounters. Z uwagi na istnienie zespołu o tej samej nazwie na potrzeby rynku australijskiego zespół przemianowano na The Saboteurs. Udział White'a na albumie zatytułowanym "Broken Boy Soldiers" przyciągnął sporą uwagę mediów. Dwa lata później formacja wydała drugi krążek zatytułowany "Consolers of the Lonely". Latem 2008 roku kapela pojawiła się w Polsce podczas festiwalu Open'er w Gdyni.

W 2007 roku ukazał się krążek The White Stripes zatytułowany "Icky Thump", w którego wkładce znalazła się fotografia kolumny Zygmunta w Warszawie oraz cytatem Jana Pawła II "zawsze pamiętaj, że jesteś Polakiem i masz w duszy muzykę". Była to pierwsza płyta w dyskografii duetu wydana przez wytwórnię Warner Bros. Album zadebiutował na pierwszym miejscu brytyjskiej listy przebojów i na drugim miejscu notowania w tygodniku Billboard. Tuż przed wydaniem materiału tygodnik "New Musical Express" podał, że nowe The White Stripes to eksperymenty z ciężkim brzemieniem lat 70-tych. W tym samym roku duet wybrał się na pierwsze kanadyjskie tournée w swojej dziesięcioletniej historii. Niestety we wrześniu, z powodu kłopotów zdrowotnych Meg, duet odwołał kolejne zaplanowane koncerty.

W 2008 roku Jack White otrzymał propozycję skomponowania utworu do kolejnej części z serii przygód agenta 007, Jamesa Bonda, pod tytułem "Quantum Of Solace". W utworze "Another Way To Die" w duecie z White'em zaśpiewała z Alicia Keys.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Hotel Yorba	White Stripes	11.2001	26[7]	-	XL Recordings XLS 139	[written by Jack White][produced by Jack White]
Fell in love with a girl	White Stripes	03.2002	21[5]	-	XL Recordings XLS 142	[written by Jack White][produced by Jack White]
Dead leaves and the dirty ground	White Stripes	09.2002	25[4]	-	XL Recordings XLS 148	[written by Jack White)/White Stripes][produced by Jack White]
7 Nation Army	White Stripes	05.2003	7[44]	76[20]	XL Recordings 162	[platinum-UK][written by Jack White][produced by Jack White]
I just don't know what to do with myself	White Stripes	09.2003	13[12]	-	XL Recordings XLS 166	[written by Burt Bacharach/Hal David][produced by Miti][oryginalnie nagrana przez Tommy Hunta]
The hardest button to button	White Stripes	11.2003	23[3]	8.Modern Rock Tracks	XL Recordings XLS 173	[written by Jack White][produced by Jack White]
Jolene - Live Under Blackpool Lights	White Stripes	11.2004	16[12]	-	XL Recordings XLS 207CD	[written by Dolly Parton][produced by Jack White]
Blue Orchid	White Stripes	05.2005	9[39]	43[7]	XL Recordings 216	[written by Jack White][produced by Jack White]
My doorbell	White Stripes	09.2005	10[40]	-	XL Recordings XLS 218	[written by Jack White][produced by Jack White]
The denial twist	White Stripes	12.2005	10[11]	-	XL Recordings	[written by Jack White][produced by Jack White]
Walking With A Ghost	White Stripes	12.2005	138[1]	-	V2 63881-27291-2	[written by Sara Quin, Tegan Quin][produced by Jack White]
Icky Thump	White Stripes	06.2007	2[13]	26[15]	XL Recordings XLS 277 CDST	[platinum-UK][written by Jack White][produced by Jack White]
You Don't Know What Love Is (You Just Do as You're Told)	White Stripes	09.2007	18[6]	-	XL Recordings XLS 293 CD	[written by Jack White][produced by Jack White]
Conquest	White Stripes	01.2008	30[4]	-	XL Recordings XLS 277 CDST	[written by Jack White/Corky Robbins][produced by Jack White]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The White Stripes	White Stripes	06.1999	142[4][04.2004]	-	Sympathy For The Records Industry SFTRI 577	[gold-UK][produced by Jack White, Jim Diamond]
De Stilj	White Stripes	06.2000	137[4]	-	XL Recordings XLCD 150	[gold-UK][produced by Jack White]
White Blood Cells	White Stripes	07.2001	55[73]	61[53]	XL SFTRI 660CD	[platinum-US][platinum-UK][produced by Jack White]
Elephant	White Stripes	04.2003	1[2][69]	6[57]	XL Recordings XLCD 162	[2x-platinum-US][platinum-UK][produced by Jack White]
Get behind me satan	White Stripes	06.2005	3[37]	3[33]	XL Recordings XL XLCD 191	[gold-US][platinum-UK][produced by Jack White]
Icky Thump	White Stripes	06.2007	1[1][24]	2[26]	XL Recordings XL XLCD 271	[gold-US][gold-UK][produced by Jack White]
Under Great White Northern Lights	White Stripes	03.2010	25[4]	11[5]	XL Recordings XLCD 333	[produced by Jack White]