They Might Be Giants

They Might Be Giants to amerykańska grupa rockowa założona w 1982 roku w Nowym Jorku. Liderami zespołu They Might Be Giants są John Linnell oraz John Flansburgh. Wychowywali się oni w niewielkim mieście Lincoln w stanie Massachusetts. Tam też poznali się, kiedy uczęszczali do Lincoln-Sudbury Regional High School.


Szybko doszli do wniosku, że podobają im się podobne gatunki muzyczne, co przekonało ich do wspólnego komponowania pierwszych utworów. Po ukończeniu liceum udali się do różnych college'ów, przez co ich drogi na kilka lat się rozeszły. Linnell skupił się na współtworzeniu nowofalowego zespołu The Mundanes, który na początku lat 80-tych wydał jeden singel - "Make it the Same". W 1981 roku obaj zamieszkali na Brooklynie, dzięki czemu mieli okazję ponownie połączyć siły. Zdecydowali się na założenie wspólnej grupy - They Might Be Giants. Nazwa zespołu pochodzi od tytułu filmu z 1971 roku, w którym główne role zagrali George C. Scott oraz Joanne Woodward.

Niedługo potem duet zaczął występować w Nowym Jorku. Gitarzystą został Flansburgh, z kolei Linnell zajął się grą na akordeonie i saksofonie. Pierwszym koncertom They Might Be Giants najczęściej towarzyszyła nietypowa scenografia, a także przedziwne kostiumy. Ich oryginalne występy w krótkim czasie zapewniły im grono oddanych fanów i spowodowały, że nie musieli narzekać na brak zainteresowania ze strony właścicieli lokalnych klubów.

Niestety ich szczęście nie trwało zbyt długo i wkrótce zmuszeni byli zrobić sobie przerwę w występach na żywo. Linnell pechowo upadł w trakcie jazdy na rowerze i złamał nadgarstek. Na domiar złego włamywacze okradli mieszkanie Flansburgha, zabierając przy okazji zakupione przez duet syntezatory i automaty perkusyjne.

They Might Be Giants wpadli jednak na zupełnie nowy sposób promocji twórczości - "Dial-A-Song". Polegał on na nagrywaniu utworów bezpośrednio na automatyczną sekretarkę, z której mogli korzystać fani zespołu, za odpowiednią opłatą. Łącznie udało im się umieścić na niej około 500 utworów i wariacji. Linnell i Flansburgh dali nawet specjalne ogłoszenie do "The Village Voice", w którym reklamowali swój numer telefonu. Jedynym problemem było to, że piosenki They Might Be Giants cieszyły się tak dużą popularnością, że niezwykle ciężko było trafić na moment, w którym linia byłaby wolna.

W międzyczasie muzycy nagrali kasetę demo, która niedługo potem trafiła do dziennikarzy tygodnika "People". Dzięki recenzji, jaka znalazła się w tym piśmie, grupą zainteresowali się przedstawiciele niezależnej wytwórni Bar/None Records, którzy zaproponowali im podpisanie kontraktu, a także umożliwili wydanie debiutanckiej płyty zatytułowanej po prostu "They Might Be Giants". Na wydanym w 1986 roku krążku znalazł się pierwszy większy przebój - "Don't Let's Start". Album spodobał się krytykom, którym przypadło do gustu udane połączenie muzyki nowofalowej z post-punkiem.

Dwa lata później w sklepach pojawiło się ostatnie wydawnictwo They Might Be Giants, które ukazało się pod szyldem Bar/None Records. Płyta "Lincoln" - której tytuł nawiązywał do miejsca, w którym wychowywali się Linnell i Flansburgh - również uzyskała świetne recenzje, z kolei zawarty na niej singel "Ana Ng" stał się pierwszym utworem They Might Be Giants, jaki pojawił się na listach przebojów. Sukces dwóch pierwszych albumów spowodował, że kontrakt z zespołem postanowiła podpisać wytwórnia Elektra/Asylum Records - stanowiąca część Warner Music Group.

W 1990 roku They Might Be Giants wydali trzecią płytę "Flood". Pochodził z niej singel "Birdhouse In Your Soul", który zdołał zachwycić słuchaczy nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale i w innych krajach - w szczególności w Australii. Krążek "Flood" zawierał także cover grupy The Four Lads "Istanbul (Not Constantinople)" oraz piosenkę "Particle Man". Zostały one później wykorzystane w popularnym serialu animowanym "Przygody Animków".

Kolejnym krążkiem był "Apollo 18", którego premiera miała miejsce w 1992 roku. Tytuł albumu nawiązywał do nazwy amerykańskiego programu lotów kosmicznych "Apollo" - liczba "18" również pojawiła się celowo, ponieważ NASA nie udało się przeprowadzić więcej misji niż siedemnaście. Płyta stanowiła odejście od wczesnego, dość eksperymentalnego brzmienia They Might Be Giants na rzecz bardziej tradycyjnej muzyki rockowej. Najbardziej znanymi utworami pochodzącymi z tego albumu były "I Palindrome I", "The Statue Got Me High" oraz "The Guitar (The Lion Sleeps Tonight)".

Wkrótce skład zespołu znacznie się powiększył i w nagrywaniu kolejnej płyty oficjalnie brali udział nowi członkowie They Might Be Giants: Brian Doherty (na perkusji), Tony Maimone i Graham Maby (gitary basowe). Krążek "John Henry" został wydany we wrześniu 1994 roku. Tym razem wyraźne były wpływy rocka alternatywnego, a także skutki odstawienia automatów perkusyjnych na rzecz wykorzystania żywej perkusji.

Dwa lata później They Might Be Giants powrócili z płytą "Factory Showroom". Zdecydowali się ponownie nawiązać do swojej twórczości z lat 80-tych, co zaowocowało stworzeniem ulubionego albumu Flansburgha wśród wszystkich wydanych przez jego zespół. Zarówno on, jak i Linnell byli jednak zawiedzieni fatalną promocją, jaką zapewnili im przedstawiciele Elektra Records, dlatego też postanowili opuścić wytwórnię i podpisać kontrakt z eMusic.

Nowa umowa zapewniła im w 1999 roku nagranie pierwszego krążka w historii zespołu, który został wydany online i był sprzedawany wyłącznie za pośrednictwem strony internetowej. Na "Long Tall Weekend" znalazły się utwory zbliżone brzmieniowo do "Factory Showroom" - część z nich powstała nawet w trakcie sesji nagraniowych poprzedniego albumu. Ostatecznie jednak They Might Be Giants zrezygnowali z kontynuowania tego typu promocji.

W 2001 roku, specjalnie na potrzeby amerykańskiego sitcomu "Zwariowany świat Malcolma", zespół wydał piosenkę "Boss of Me". Przyniosła ona rok później pierwszą nagrodę Grammy, a także promowała ósmy krążek They Might Be Giants - "Mink Car".

Następnie przyszła kolej na rozpoczęcie długotrwałej współpracy z wytwórnią Idlewild. W 2002 roku umożliwiła ona zespołowi nagranie "No!" - pierwszego albumu w dorobku grupy, który skierowany był przede wszystkim do dzieci. They Might Be Giants uważali jednak, że zawartość "No!" powinna przypaść do gustu także dużo starszym słuchaczom.

Sukces tego oryginalnego przedsięwzięcia doprowadził do wydania kolejnych płyt z muzyką dla dzieci: "Here Come the ABCs" w 2005 roku, a także jej kontynuacji - "Here Come the 123s". Uczyły one najmłodszych alfabetu i podstaw matematyki. Dzięki tym albumom They Might Be Giants zostali uhonorowani przez amerykańskie pismo dla rodziców "Parenting" a także otrzymali kolejną nagrodę Grammy. Były to również spore sukcesy komercyjne.

W międzyczasie ukazały się jeszcze dwa bardziej tradycyjne albumy They Might Be Giants - "The Spine" (2004) oraz "The Else" (2007).

W 2009 roku zespół tworzyli: John Flansburgh, John Linnell, Marty Beller, Dan Miller i Danny Weinkauf.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Birdhouse In Your Soul/Hot Cha	They Might Be Giants	02.1990	6[16]	-	Elektra EKR 104	[written by They Might Be Giants][produced by Clive Langer & Alan Winstanley]
Istanbul (Not Constantinople)	They Might Be Giants	06.1990	61[3]	-	Elektra EKR 110	[written by Jimmy Kennedy and Nat Simon][produced by Clive Langer & Alan Winstanley]
Boss of me/Reprehensible	They Might Be Giants	07.2001	21[9]	-	Pias/Restless PIASREST 001CD	[written by They Might Be Giants][produced by Pat Dillett/They Might Be Giants ]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Lincoln	They Might Be Giants	12.1988	-	89[19]	Bar/None 72 600	[produced by Bill Krauss ]
Flood	They Might Be Giants	02.1990	14[12]	75[22]	Elektra 60 907	[platinum-US][produced by They Might Be Giants/Alan Winstanley/Clive Langer]
Apollo 18	They Might Be Giants	04.1992	-	99[6]	Elektra 61 257	[produced by They Might Be Giants ]
John Henry	They Might Be Giants	10.1994	-	61[4]	Elektra 61 654	[produced by Paul Fox ]
Factory showroom	They Might Be Giants	10.1996	-	89[2]	Elektra 61 862	[produced by Pat Dillett ]
Severe tire damage	They Might Be Giants	08.1998	-	186[1]	Restless 72 965
Mink Car	They Might Be Giants	09.2001	-	134[1]	Restless 73 744
The Spine	They Might Be Giants	07.2004	-	130[1]	Idlewild 431041	[produced by Pat Dillett ]
The Else	They Might Be Giants	07.2007	-	118[2]	Idlewild 01143-1117-1	[produced by The Dust Brothers,Pat Dillett,They Might Be Giants]
Here Come The 123s With They Might Be Giants	They Might Be Giants	02.2008	-	172[1]	Idlewild D000098900	[produced by They Might Be Giants, Pat Dillett]
Here Comes Science	They Might Be Giants	09.2009	-	91[2]	Idlewild D000098900	[produced by They Might Be Giants, Pat Dillett]
Join Us	They Might Be Giants	07.2011	-	32[1]	Idlewild 11661-9127-1	[produced by They Might Be Giants, Pat Dillett]
Nanobots	They Might Be Giants	03.2013	-	58[2]	Idlewild 20286-21313-3	[produced by Pat Dillett]
Glean	They Might Be Giants	04.2015	-	67[1]	Idlewild IDLE 140	[produced by They Might Be Giants, Pat Dillett]
Why?	They Might Be Giants	11.2015	-	181[1]	Idlewild IDLE 141	[produced by They Might Be Giants, Pat Dillett]
Phone Power	They Might Be Giants	06.2016	-	122[1]	Idlewild IDLE 142	[produced by They Might Be Giants, Pat Dillett]
I Like Fun	They Might Be Giants	01.2018	-	108[1]	Idlewild IDLE 144	[produced by They Might Be Giants, Pat Dillett]