Robert Fripp

Ur. 16.05.1946 r. w Wimbourne w hrabstwie Dorset, Anglia. Jeden z najwybitniejszych brytyjskich gitarzystów rockowych, znany przede wszystkim z działalności w grupie King Crimson. Po okresie nauki w Corfe Mullen School Of Music, gdzie zgłębił tajniki gry na gitarze, miał okazję w trakcie dalszej edukacji zapoznać się bliżej ze skrzypcami (grał na nich w szkolnym zespole).

W 1964 r. związał się ze swoją pierwszą grupą The Ravens, w której oprócz niego grali: Gordon Haskell (bas), Tino Licinio (śpiew, gitara rytmiczna) i Graham Wale (perkusja). Wiosną 1965 r. The Ravens przekształcili się w The League Of Gentlemen. Ze starego składu pozostali Fripp, Haskell i Licinio, do których dołączyli: Stan Lee (perkusja) i Reg Matthews (śpiew).

W sierpniu 1967 r. Fripp przeczytał anons prasowy, w którym Mike Giles (ur. w 1942 r. w Bournemouth; perkusja, śpiew) i jego brat Pete Giles (bas, śpiew) i poszukiwali do swojego zespołu "śpiewającego organisty". Choć był "nie śpiewającym gitarzystą", odpowiedział i... uzyskał angaż. Trio Giles, Giles & Fripp działało do listopada 1968 r.Nagrało dwa single: "One In A Million" i "Thursday Morning" oraz album The Cheerful Insanity Of Giles, Giles & Fripp.
Jesienią 1968 r. skład formacji został rozszerzony o Iana McDonalda (ur. 25.06.1946r. w Londynie; saksofon, flet, instr. klawiszowe) i jego dziewczynę, Judy Dybie (śpiew, eks-Fairport Convention), po miesiącu zastąpioną przez Pete'a Sinfielda (autora tekstów).

W styczniu 1969 r. Pete Giles zrezygnował z dalszej współpracy z kolegami, zastąpiony przez Grega Lake'a (ur. 10.10.1948 r. w Bournemouth; bas, śpiew). Jednocześnie "nowa" grupa przyjęła zaproponowaną przez Sinfielda nazwę King Crimson. Fripp liderował niezwykle płynnemu składowi formacji aż do września 1974 r., kiedy to oznajmił na łamach prasy, że ją rozwiązuje. Kolejne lata miały pokazać, że nie do końca było to zgodne z prawdą, gdyż grupa odradzała się dwukrotnie: w latach 1981-84r i w roku 1994.

W 1973 r. Robert Fripp rozpoczął także działalność solową. Nagrał wtedy wraz z Brianem Eno album No Pussyfooting, na którym po raz pierwszy dał dowód swojej fascynacji muzyką ambient (pasywną) i brzmieniami uzyskiwanymi w wyniku sprzężenia gitary elektrycznej z dwoma magnetofonami połączonymi pętlą taśmy (tzw. frippertronics). Eksperymenty te kontynuował bardzo często w następnych latach, na takich płytach jak: Evening Star (z 1975 r.; ponownie z Brianem Eno), God Save The Queen\Under Heavy Manners (z 1980 r.), Let The Power Fall (z 1981 r.), 1999 Soundscapes — Live In Argentina (z 1995 r.) i A Blessing Of Tears - 1995 Soundscapes Live (z 1995 r.).

W 1979 r. nagrał swój pierwszy samodzielny album solowy Exposure, o bardziej rockowym charakterze i zarejestrowany z udziałem wielu słynnych muzyków, m.in. Petera Hammilla, Tony'ego Levina, Phila Collinsa, Petera Gabriela i Daryla Halla. W tym okresie bardzo często gościł na płytach innych artystów, zaangażował się także w działalność producencką; sprawował m.in. pieczę nad longplayami Heroes Davida Bowie, Peter Gabriel II Petera Gabriela czy Sacred Songs Daryla Halla.

W 1980 r. stanął na czele nowofalowej formacji The League Of Gentlemen działającej przez dwa lata w składzie: Fripp (gitara), Barry Andrews (instr. klawiszowe), Sara Lee (bas) i Johnny Toobad (perkusja), zastąpiony szybko przez Kevina Wilkinsona. Muzycy zarejestrowali jeden album - The League Of Gentlemen w 1981 r. W latach 1982 i 1984 Fripp nagrał dwie instrumentalne płyty z gitarzystą The Police - Andym Summersem. W 1984 r. założył też - w Stanach Zjednoczonych - Guitar Craft, szkołę gry na gitarze akustycznej.

W następnych latach zarejestrował z jej uczniami kilka albumów, z których pierwszy - Live! pojawił się na rynku w 1986 r. W tym samym roku Fripp ożenił się z aktorką i nowofalową wokalistką Toyah Willcox. Dwa lata później założyli oni, wraz z Treyem Gunnem (ur. w 1961 r. w Eugene w stanie Oregon, USA) i Paulem Beavisem (perkusja), grupę Fripp Fripp, szybko przemianowaną na Sunday All Over The World, która utrwaliła swój byt longplayem Kneeling At The Shrine (z 1991 r.).

W latach 1993-94 artysta nawiązał współpracę z Davidem Sylvianem, byłym wokalistą Japan (wcześniej - w 1986 r. - Fripp wspomógł Sylviana w nagraniu płyty Gone To Earth). Jej rezultatem były dwa doskonałe albumy: The First Day (z 1993 r.) i koncertowy Damage (z 1994 r.). W tym okresie Fripp wykazywał dużą aktywność artystyczną. Sporo koncertował, prezentując swoje frippertronics, nagrał płytę z muzykami z The California Guitar Trio (The Bridge Between), a także z awangardowym duetem The Orb (FFWD). Jednak przez słuchaczy zawsze utożsamiany będzie z Karmazynowym Królem, który dzięki jego wyobraźni i artystycznej przekorze zachwyca (z przerwami) już od ponad 25 lat.

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Exposure	Robert Fripp	06.1979	71[1]	79[14]	EG 6201	[produced by Robert Fripp]
God Save the Queen/Under Heavy Manners	Robert Fripp	04.1980	-	110[6]	Polydor 6266	[produced by Robert Fripp]
The League of Gentlemen	Robert Fripp	04.1981	-	90[7]	Polydor 6317	[produced by Robert Fripp]
I Advance Masked	Robert Fripp	11.1982	-	60[11]	A&M; 4913	[produced by Robert Fripp, Andy Summers]
Bewitched	Robert Fripp	10.1984	-	155[5]	A&M; 5011	-