PJ Harvey

PJ Harvey, właśc. Polly Jean Harvey, ur. 9 października 1969 w Bridport, Dorset - brytyjska wokalistka rockowa, autorka tekstów, multiinstrumentalistka. PJ Harvey to także nazwa zespołu, który założyła w 1990 roku.


Polly Jean Harvey wychowała się na owczej farmie w Yeovil w hrabstwie Somerset, lub w Corscombe - małej wiosce w południowo-zachodniej Anglii. Ojciec oprócz prowadzenia farmy pracował jako kamieniarz, matka była artystką (rzeźbiarką).

Polly dzięki rodzicom od dziecka miała kontakt z muzyką bluesową, art-rockiem, jazzem. Artyści, których muzyka wywarła na nią największy wpływ w młodości, to m.in. John Lee Hooker, Howlin’ Wolf, Robert Johnson, Jimi Hendrix, Captain Beefheart and His Magic Band.

W wieku kilkunastu lat zaczęła się uczyć gry na saksofonie, skrzypcach, gitarze, perkusji, interesowała się także rzeźbiarstwem, studiując w Yeovil College. Wtedy też zaczęła pierwsze występy z lokalnymi zespołami: Bologna, The Polekats, The Stoned Weaklings. W wieku 17 lat poznała muzyka, który w znacznej mierze wyznaczył drogę jej muzycznego rozwoju - Johna Parisha. Parish zaangażował ją do swojego zespołu Automatic Dlamini, z którym nagrali dwie płyty: From a Diva to a Diver i Here Catch Shouted His Father. Po rozpadzie zespołu w 1990 roku, Polly wyjechała do Londynu, aby kontynuować studia rzeźbiarskie w Central Saint Martins College of Art & Design w Londynie. Wkrótce potem z byłymi muzykami Automatic Dlamini, Ianem Olliverem i Robertem Ellisem, założyła swój pierwszy zespół PJ Harvey.

W lipcu 1988 Harvey dołączyła do bristolskiego zespołu Automatic Dlamini. Grupa powstała w 1983 z inicjatywy Johna Parisha, którego Harvey poznała cztery lata wcześniej poprzez ich wspólnego znajomego Jeremiego Hogga. Skład zespołu często się zmieniał. Kilkukrotnie grali tam Rob Ellis i Ian Olliver - późniejsi członkowie PJ Harvey Trio. W początkach istnienia zespołu PJ Harvey dużo podróżowała grając na saksofonie, gitarze i śpiewając chórki, włączając w to koncerty w Zachodnich Niemczech, Hiszpanii i Polsce promujące debiutancki album studyjny „The D is for Drum”. Druga europejska trasa koncertowa miała miejsce w 1989 w czerwcu i lipcu. Po trasie zespół nagrał drugi album studyjny „Here Catch, Shouted His Father”. To jedyny materiał Automatic Dlamini współtworzony przez PJ Harvey, który pozostał nieopublikowany.

W styczniu 1991 roku PJ opuściła zespół, by wraz z kolegami z Automatic Dlamini -Olliverem i Ellisem - utworzyć jej własny zespół. John Parish wielokrotnie pomagał PJ Harvey, również finansowo, podczas nagrywania jej albumów solowych oraz realizacji tras koncertowych. Jako duet Parish i Harvey nagrali wspólnie dwa albumy, gdzie Parish komponował muzykę, a Harvey pisała teksty. Dodatkowo, dziewczyną Parisha w późnych latach 80-tych była fotograf Maria Mochnacz, która została bliską przyjaciółką PJ. Mochnacz znacznie przyczyniła się do publicznego wizerunku PJ Harvey. Większość opracowań graficznych albumów i teledysków Harvey są jej dziełem.

W styczniu 1991 po odejściu z Automatic Dlamini Harvey utworzyła nowy, własny zespół: PJ Harvey Trio. W jego skład wchodziła ona sama (wokal i gitara), Ellis (perkusja i chórki) i Olliver (gitara basowa), który później jednak odszedł, by ponownie grać z Automatic Dlamini, a później utworzyć „Dub Liberators”. Został zastąpiony przez Stephena Vaughana.

Debiut PJ Harvey Trio miał miejsce w Sherborne's Antelope Hotel w kręgielni w kwietniu 1991. Harvey opisała to wydarzenie mówiąc: „Zaczęliśmy grać i przypuszczalnie było tam około 50 osób, a w trakcie pierwszej piosenki sala opustoszała. Zostało jakoś ze dwie osoby. Wtedy przyszła do nas kobieta, podeszła do perkusisty. Był to trzeci kawałek jaki graliśmy, i powiedziała „Czy nie widzicie, że nikomu się nie podobacie? Zapłacimy wam, możecie przestać grać, my i tak wam zapłacimy"”.

Zespół przeniósł się do Londynu w czerwcu 1991 kiedy Harvey złożyła podanie, by studiować rzeźbę w Central Saint Martins College of Art & Design. Była ciągle niezdecydowana jeśli chodzi o jej przyszłą karierę. W tym czasie, zespół nagrał zestaw demo, który został rozesłany do wytwórni płytowych. Niezależna wytwórnia Too Pure zgodziła się do wydania debiutanckiego singla „Dress” w październiku 1991 roku. „Dress” zdobył uznanie krytyki oraz został wybrany Singlem miesiąca w Melody Maker przez recenzenta Johna Peela. Tydzień po jego wydaniu, zespół nagrał sesję w radiu na żywo dla Peel na BBC Radio 1 grając „Oh,My Lover”, „Victory” i „Sheela-Na-Gig” oraz „Water”.

W lutym trio wypuściło drugi singiel „Sheela-Na-Gig”, który zdobył podobne uznanie, a w marcu 1992 Polly Harvey zadebiutowała z własnym zespołem, wydając longplay Dry w małej niezależnej wytwórni Too Pure. Dominowało na niej mocne, surowe granie - sama Harvey zagrała na gitarze i skrzypcach, na gitarze basowej zagrał Stephen Vaughan, który zastąpił w zespole Iana Ollivera, a na perkusji, bębnach i harmonii - Rob Ellis. Płyta ta pozwoliła zdobyć Harvey popularność w wielu kręgach. Album został wymieniony przez Kurta Cobaina z Nirvany jako jego szesnasty z kolei ulubiony album w wydanych po jego śmierci „Journals”. The Rolling Stones nazwał Harvey autorką tekstów roku i najlepszą nową wokalistką.

Następną płytą, utrzymaną w podobnym klimacie, była Rid of Me, nagrana dla większej wytwórni Island Records. Producentem tego albumu był sam Steve Albini. Za Rid of Me PJ Harvey zdobyła swoją pierwszą nominację do prestiżowej nagrody Mercury Prize (1993).

Jej późniejsza płyta studyjna To Bring You My Love odniosła już międzynarodowy sukces - została obsypana wieloma prestiżowymi nagrodami, była też ponownie nominowana do Mercury Prize (1995), a teledysk do singla "Down by the Water" został nominowany do MTV Video Music Award for Best Female Video (1995).

Na wydanej w 1998 roku płycie Is This Desire? przeważała muzyka elektroniczna. Harvey pytana często w wywiadach o album, z którego jest najbardziej dumna, wskazuje właśnie na Is This Desire?.

Największy sukces komercyjny odniosła wydana w 2000 roku płyta Stories from the City, Stories from the Sea, na której umieszczono utwór wykonany z wokalistą grupy Radiohead Thomem Yorke’em. 11 września 2001 PJ Harvey za ten album otrzymała po raz pierwszy Mercury Prize. W 2004 roku światło dzienne ujrzał następny album brytyjskiej artystki, zatytułowany Uh Huh, Her. Album został wyprodukowany w całości przez samą PJ Harvey i przyniósł powrót do surowszej estetyki grania, znanej fanom z pierwszych płyt.

Kolejny album, wydany we wrześniu 2007 roku White Chalk, przyniósł radykalną zmianę stylistyki. Wszystkie utwory na płycie zostały skomponowane na pianinie. Płytę promuje singel "When Under Ether".

6 września 2011 po raz drugi zdobyła Mercury Prize - tym razem za album Let England Shake.

Współpracowała m.in. z Johnem Parishem, z którym nagrała płyty Dance Hall at Louse Point i A Woman a Man Walked By, z Trickym na jego solowej płycie Angels with Dirty Faces, Nickiem Cave’em i członkami zespołu The Violent Femmes oraz Joshem Homme’em z zespołu Queens of the Stone Age przy jego autorskim projekcie Desert Sessions. Współpracowała także z Marianne Faithfull na Before the Poison oraz na płycie Marka Lanegana Bubblegum (2004).

Tematem większości jej piosenek są relacje pomiędzy kochankami. Płyta "Let England Shake" dotyka tematów związanych z wojną.

Piosenkarka znana jest z licznych eksperymentów muzycznych oraz manipulowania własnym wizerunkiem artystycznym.

21 maja 2008 roku w warszawskiej Sali Kongresowej zagrała koncert w ramach tournée promującego album White Chalk. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Sheela-na-gig/Joe	PJ Harvey	02.1992	69[1]	9.Modern Rock Tracks	Too Pure PURE 008	[written by PJ Harvey][produced by Rob Ellis, PJ Harvey, Head]
50ft Quennie/Reeling/Man-size	PJ Harvey	04.1993	27[2]	-	Island IS 538	[written by PJ Harvey][produced by Steve Albini]
Man-size/Wang dang doodle/Daddy	PJ Harvey	07.1993	42[2]	-	Island IS 569	[written by PJ Harvey][produced by Steve Albini]
Down by the water/Lying in the sun/Somebody' s down,somebody' s name	PJ Harvey	02.1995	38[6]	-	Island IS 607	[written by PJ Harvey][produced by Flood, John Parish, PJ Harvey]
C' mon Billy/Darling be there/Maniac	PJ Harvey	07.1995	29[6]	-	Island IS 614	[written by PJ Harvey][produced by Flood, John Parish, PJ Harvey]
Send his love to me/Long time coming	PJ Harvey	10.1995	34[5]	-	Island IS 610	[written by PJ Harvey][produced by Flood, John Parish, PJ Harvey]
Henry Lee	Nick Cave & PJ Harvey	03.1996	36[2]	-	Mute CDMUTE 189	[written by Traditional][produced by Tony Cohen, Victor Van Vugt]
That was my veil/Losing ground	John Parish & PJ Harvey	11.1996	75[1]	-	Island IS 648	[written by Polly Jean Harvey][produced by John Parish, Polly Jean Harvey]
A perfect day Elise/Sweeter than anything/Instrumental #3	PJ Harvey	09.1998	25[6]	-	Island IS 718	[written by PJ Harvey][produced by Flood, Steve Osborne, PJ Harvey]
The wind/Nina in ecstasy 2	PJ Harvey	01.1999	29[5]	-	Island IS 730	[written by PJ Harvey][produced by Flood, Head, Polly Jean Harvey]
Good fortune/66 promises	PJ Harvey	11.2000	41[4]	-	Island IS 769	[written by PJ Harvey][produced by Rob Ellis, Mick Harvey, PJ Harvey]
A place called home/Kick to the ground	PJ Harvey	02.2001	43[3]	-	Island IS 771	[written by PJ Harvey][produced by Rob Ellis, Mick Harvey, PJ Harvey]
This is love/Angeline	PJ Harvey	10.2001	41[2]	-	Island IS 785	[written by PJ Harvey][produced by Rob Ellis, Mick Harvey, Sam Cunningham]
The letter/The Falling	PJ Harvey	05.2004	28[2]	-	Island CID 861	[written by PJ Harvey][produced by PJ Harvey]
You come through/Stone	PJ Harvey	07.2004	41[2]	-	Island IS 869	[written by PJ Harvey][produced by PJ Harvey]
Shame/Dance	PJ Harvey	10.2004	45[2]	-	Island IS 873	[written by PJ Harvey][produced by PJ Harvey]
When Under Ether	PJ Harvey	09.2007	101[1]	-	Island 1747513	[written by PJ Harvey][produced by Flood, John Parish, PJ Harvey]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dry	PJ Harvey	03.1992	11[6]	-	Too Pure PURE 10	[silver-UK][produced by Head, Rob Ellis, PJ Harvey]
Rid of me	PJ Harvey	04.1993	3[4]	158[1]	Island ILPS 8002	[silver-UK][produced by Steve Albini]
4-Track demos	PJ Harvey	10.1993	19[2]	-	Island ILPM 2079	[produced by PJ Harvey]
To bring you my love	PJ Harvey	02.1995	12[36]	40[15]	Island ILPS 8035	[gold-UK][produced by Flood ,John Parish, PJ Harvey]
Dance hall at Louse Point	John Parish & PJ Harvey	09.1996	46[1]	178[1]	Island ILPS 8051	[produced by John Parish, PJ Harvey, Mick Harvey]
Is this desire?	PJ Harvey	09.1998	17[5]	54[4]	Island ILPS 8076	[silver-UK][produced by Flood, Marius de Vries, Head, PJ Harvey ]
Stories from the city,stories from the sea	PJ Harvey	10.2000	23[57]	42[9]	Island ILPS 8099	[platinum-UK][produced by Rob Ellis ,Mick Harvey, PJ Harvey]
Uh huh her	PJ Harvey	06.2004	12[9]	29[5]	Island 002751 [US]	[silver-UK][produced by PJ Harvey ]
The Peel Sessions 1991-2004	PJ Harvey	11.2006	121[1]	-	Island 1709884	[produced by Mike Robinson, Alison Howe, Simon Askew ,Andy Rogers]
White Chalk	PJ Harvey	10.2007	11[4]	-	Island 1747946	[silver-UK][produced by Flood ,John Parish, PJ Harvey]
A Woman a Man Walked By	PJ Harvey	04.2009	25[3]	80	Island 2703058	[produced by Flood ,John Parish, PJ Harvey]
Let England Shake	PJ Harvey	02.2011	8[25]	32	Island 2763025	[gold-UK][produced by Flood, Mick Harvey, John Parish, PJ Harvey]
The Hope Six Demolition Project	PJ Harvey	04.2016	1[1][4]	63	Island 4773758	[produced by Flood ,John Parish, PJ Harvey]
Dry – Demos	PJ Harvey	08.2020	59[1]	-	Island/UMC 890198	-
To Bring You My Love – Demos	PJ Harvey	09.2020	71[1]	-	Island/UMC 896481	-
Stories from the City Stories from the Sea – Demos	PJ Harvey	03.2021	71[1]	-	Island/UMC 898544	-
B-Sides, Demos & Rarities	PJ Harvey	11.2022	96[1]	-	Island/UMR 3576830	-
I Inside the Old Year Dying	PJ Harvey	07.2023	5[1]	63	Partisan PTKF 30322	[produced by Flood ,John Parish, Rob Kirwan]

Aquasky

Historia formacji muzycznej "Aquasky" rozpoczęła się na początku 1995 roku, kiedy to trójka przyjaciół: Dave Wallace, Kieron Bailey i Brent Newitt zaczęli produkować własną muzykę. Niebawem demonstracyjna taśma dotarła do Moving Shadow (największa i najpopularniejsza wytwórnia muzyki klubowej z gatunku drum'n'bass w Anglii) i ich praca zaczęła owocować.

 

Pierwszy singiel "Dezires/Images" ukazał się trzy miesiące później, a DJ Krust - jeden z czołowych muzyków sceny d'n'b na świecie, wzbogacił go o własne pomysły aranżacyjne. Drugi singiel "Kauna/Tranquillity został wydany na początku 1996 roku, jak również jego mix w wykonaniu Big Bud, a zaraz potem ukazał się kolejny pod dość dziwnym tytułem "Cosmic Glue / Nylon Roadster. Tak jak poprzednie, ten także został zremixowany, tym razem przez Total Science. Oba debiutanckie krążki otrzymały doskonałe recenzje od DJ'ów i prasy muzycznej, a gwiazdy muzyki klubowej światowego formatu - DJ Fabio oraz LTJ Bukem wyrażając swoje uznanie zachęcili trio do dalszej pracy.
 

Zaczęło rosnąć zainteresowanie innych wydawnictw płytowych. Dało to możliwość członkom grupy, rozwijania swoich indywidualnych projektów muzycznych. Brent i Kieron stworzyli wspólny projekt znany pod nazwą "Skin Divers" (wydany przez All Good Vinyl). Dave Wallace tymczasem pracował dla Moving Shadow, tworząc utwór "Expressions" część 1 i 2. Zdawać by się mogło, że praca nad indywidualnymi projektami doprowadzi do rozpadu dotąd nierozłącznego tria, ale tak się nie stało i wszystkie projekty tej trójki zostały zebrane na płycie dla All Good Vinyl pod tytułem "Future Realities".
 

W 1997 podpisali umowę z wytwórnią Polydor. Pierwsza i jedyna płyta wydana jako EP zawierała sześć utworów łączących w sobie drum&bass; i hip-hop. W utworach wystąpili goście: Big Kwam oraz Big Shug z Gangstarr. Po powrocie do Moving Shadow wydali kolejny singiel ("Sonix / Gemini"), o którym tylko wtajemniczeni wiedzieli że jest wstępem do ich pierwszego albumu. Kolejny który się ukazał, czyli "Stalker/Bulletproof" był już oficjalnym singlem z ich pierwszego albumu "Bodyshock".
Niebawem Aguasky byli już wystarczająco znani by stworzyć własną wytwórnię znaną jako "Passenger" - która charakteryzuje się wydawaniem wszystkich gatunków brytyjskiej sceny klubowej. 

Jednak trójka muzyków na tym nie poprzestała i w 2000 roku otwierają kolejną wytwórnię "Sonix", w której wydają wyłącznie własne produkcje, a w sierpniu 2001 powstała ich trzecia wytwórnia muzyczna "Incident", która również działa pod szyldem muzyki drum'n'bass, ale zajmuje się wydawaniem muzyki tworzonej przez innych wykonawców.
 

Dla trójki muzyków spod znaku "Aquasky" przysłowiowym oczkiem w głowie jest ich własny klub "Fused" w Bournemouth, ale nie ograniczają się do występów jedynie w nim, lecz wiele podróżują po całym świecie. 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Raw skillz/Opaque	Aquasky	10.1997	99[1]	-	Polydor 5717452	[ Written by Aquasky and Big Kwam]
I can' t wait [No more]/Spectre	Aquasky	05.2001	179[1]	-	Moving Shadow SHADOW 148	[ Written by Brent Newitt, Dave Wallace, K. James][produced by Brent Newitt, Dave Wallace, K. James]
Loko	Aquasky vs. Masterblaster	05.2002	159[1]	-	Botchit & Scarper bos 2034
Take It To The Floor / War	Aquasky vs. Masterblaster	11.2003	177[1]	-	Shadow Cryptic CRYPTIC 006
Seville / Coffee	Aquasky vs. Masterblaster	03.2004	117[2]	-	Shadow Cryptic CRYPTIC 007R
Hi-Life	Aquasky feat. Sista	05.2004	117[2]	-	Moving Shadow shadow 171	[ Written by K James, D Wallace, B Newitt And J Wickham][produced by Aquasky]
Overneath / Good Sound	Aquasky & Meat Katie	11.2005	219[1]	-	Passenger PASA 023

Air Traffic

 Air Traffic to angielski zespół rocka alternatywnego z Bournemouth , który podpisał kontrakt z EMI Records . Założony w 2003 roku zespół składa się z Chrisa Walla (fortepian, wokal prowadzący), Davida Ryana Jordana (perkusja), Toma Pritcharda (gitara) i Jima Maddocka (gitara basowa).



Nazwa zespołu pochodzi z czasów, gdy odbywali próby w jednostce przemysłowej obok lotniska Hurn , gdzie sygnały kontroli ruchu lotniczego mogły być odbierane przez ich wzmacniacze. Ich muzyka zawiera intensywne użycie fortepianu , a NME opisał ich jako „ Supergrass cover Little Richard ”. Zespół odniósł sukces dzięki wydaniu singla „ Shooting Star ”, który zadebiutował na 30. miejscu brytyjskiej listy singli oraz wydaniu debiutanckiego albumu Fractured Life .

Chris Wall po raz pierwszy spotkał Davida Ryana Jordana i Toma Pritcharda podczas nauki w szkole w Bournemouth w 2003 roku. Zespół przeniósł się do Londynu w 2005 roku, zatrudnił czwartego członka zespołu, Jima Maddocka i zaczął szukać kontraktu płytowego. Ich pierwszy singiel, podwójna strona „ Just Abuse Me ” i „ Charlotte ”, został wydany 17 lipca 2006 roku przez wytwórnię Fandango . Wyprodukowano 500 kopii singla, z których wszystkie zostały wyprzedane w ciągu kilku dni od daty premiery. Następnie zespół podpisał kontrakt z wytwórnią   EMI . Zespół zaczął odnosić sukcesy w mainstreamie po tym, jak został zauważony przez Steve Lamacqa i Zane Lowe z BBC Radio 1 , co zaowocowało emisją w Radio 1, Capital Radio , XFM i Kerrang! Radio .

Większość sierpnia i września 2006 roku spędzili w Rockfield Studio w Monmouth w Walii , nagrywając materiał na swój debiutancki album. Cztery utwory z tych sesji zostały wydane jako EP-ka 30 października 2006 roku, w tym singiel „ Never Even Told Me Her Name ”, który był najgorętszą płytą Zane'a Lowe'a na świecie przez tydzień w BBC Radio 1.

24 listopada 2006 roku zespół miał swoją pierwszą prawdziwą prezentację telewizyjną, kiedy pojawił się w programie Later With Jools Holland obok takich zespołów jak The Killers i Lucinda Williams . Wykonali obie piosenki z ich pierwszego wydawnictwa, „Charlotte” i „Just Abuse Me”. Później w tym roku zespół wspierał Snow Patrol podczas ich trasy po Wielkiej Brytanii. Zespół był także nominowany w plebiscycie BBC Sound of 2007.

Zespół ponownie wydał „Charlotte” 26 marca 2007 roku. Był to pierwszy krok zespołu na listy przebojów, a piosenka osiągnęła 33 miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli . Zespół wydał swój nowy singiel „Shooting Star” 18 czerwca 2007 roku. Piosenka jeszcze przed wydaniem spotkała się z uznaniem; był to „Single of the Week” Marshy Shandur ( Xfm ) i Steve'a Lamacqa ( 6 Music ) w dniach 4–10 czerwca 2007 r., a także „Weekend Anthem” Vernona Kaya w dniach 9–10 czerwca 2007 r. BBC Radio 1. Ich debiutancki album, Fractured Life , został wydany 2 lipca 2007 roku i spotkał się z uznaniem krytyków i otrzymał pozytywne recenzje. Album został okrzyknięty „Albumem tygodnia” Original 106 w okresie od 25 czerwca do 11 lipca 2007, z kilkoma utworami z albumu odtwarzanymi przez cały tydzień. Kolejny singiel, „ No More Running Away ”, został wydany 24 września 2007 roku, zajmując 45 miejsce na listach przebojów.

Air Traffic był jednym z dziesięciu nominowanych do nagrody Xfm New Music Award 2007 . Uczestniczyli i grali na ceremonii w londyńskim KOKO w dniu 16 stycznia 2008 r., a The Enemy byli ostatecznymi zwycięzcami . Wydali niealbumowy singiel „Come On” 21 stycznia 2008 roku, jako część ekskluzywnego pobrania z Xfm. Chociaż piosenka została uwzględniona w amerykańskim wydaniu albumu, była dostępna do pobrania za darmo w Wielkiej Brytanii .  W kwietniu zespół wyruszył w największą jak dotąd trasę koncertową po Wielkiej Brytanii, występując jako headliner w wyprzedanym Shepherd's Bush Empire w Londynie. Aby wesprzeć wydanie albumu w USA, wyruszyli w trasę koncertową z uznanym przez krytyków zespołem Elbow . Zespół pojawił się także na głównej scenie festiwalu Rock Werchter 08 w Belgii obok REM , Radiohead i Neila Younga .

Zespół zaprosił fanów do pobrania nowego utworu „Ambulate” pocztą elektroniczną w kwietniu 2009 roku, w którym stwierdzili, że David Jordan opuścił zespół, aby „zajmować się innymi zainteresowaniami”. W czerwcu zespół zagrał wyprzedaną, siedmiokoncertową trasę koncertową po Wielkiej Brytanii , w tym koncerty w londyńskim Borderline, Manchester 's Deaf Institute i rozgrzewkę w małym rodzinnym mieście. 1 listopada 2009 do subskrybentów serwisu wysłano kolejny utwór demo, zatytułowany „Maniac”.

We wrześniu 2010 roku pozostali trzej członkowie ogłosili na oficjalnej stronie zespołu, że „robią sobie przerwę od bycia zespołem na chwilę, aby spróbować innych rzeczy”, co sugeruje, że zespół się rozpadł. W lutym 2014 roku zespół wydał aktualizację, która zawierała link do niepublikowanego wcześniej demo „Take Your Hands Off Me”.
W lutym 2017 roku konta zespołu w mediach społecznościowych ponownie stały się aktywne, informując o zbliżającym się ogłoszeniu. W niedzielę 19 lutego 4 oryginalnych członków potwierdziło, że zagrają serię koncertów w październiku 2017 roku, aby uczcić 10. rocznicę wydania Fractured Life.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Charlotte	Air Traffic	04.2007	33[2]	-	EMI CDEM 720	[written by Chris Wall, David Jordan, James Maddock , Tom Pritchard][produced by David Kosten ]
Shooting Star	Air Traffic	06.2007	30[4	-	EMI CDEM 724	[written by Chris Wall, David Jordan, James Maddock , Tom Pritchard][produced by David Kosten ]
No More Running Away	Air Traffic	10.2007	45[1]	-	EMI CDEM 729	[written by Chris Wall, David Jordan, James Maddock , Tom Pritchard][produced by David Kosten ]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Fractured Life	Air Traffic	07.2007	42[2]	-	EMI 3966332	[produced by David Kosten]