Jesienią 1970 dołączył Bon Scott (właśc. Ronald Belford Scott;ur. 9.07.1946r, Kirriemuir, Szkocja - zm. 19.02.1980r, East Dulwich, Londyn, Wielka Brytania) - voc z The Valentines. W tym samym czasie John Freeman - dr, jeszcze jeden były muzyk Levi Smith's Clefs, zastąpił Buettela. W maju 1971r skład powiększył się o Ayersa - hca, voc, a we wrześniu tego roku dodatkowo o Sama See - p, g, znanego z Sherbet i The Flying Circus.
W kwietniu 1972 przeniosła się na osiemnaście miesięcy do Londynu; tam w 1973 przeobraziła się w Fang. W 1974, po powrocie do Adelajdy, wznowiła próby jako Fraternity w składzie: Scott, Ayers, Howe, Freeman oraz Mauri Berg - g z Headband. Ale latem Scotta, który po krótkim epizodzie w The Mount Lofty Rangers kontynuował karierę w AC/DC, zastąpił John "Swanee" Swan - voc z Hard Time Killing Floor, a niebawem dołączył też Peter Bersee -viol. Latem 1975 odszedł Freeman. Perkusistą został wtedy Swan, a wokalistą jego młodszy brat Jimmy Barnes z Cold Chisel. Po dalszych zmianach składu formacja przekształciła się najpierw, w 1975, w Some Dream, a później, w 1978, w Mickey Finn. Tworzyli ją wówczas: Ayers, Howe, Berg i Joff Bateman - dr z Headband, a w 1980: Ayers, Howe, Freeman, Berg i Stan Koritni - g.
Grupa opuściła Melbourne, gdzie działał zespół Levi Smith's Clefs, zaszyła się w Sydney w dwupiętrowym domu przy Jersey Road w dzielnicy Paddington i przygotowała repertuar składający się z głównie z piosenek Douga Ashdowna (wszyscy czterej członkowie pierwszego składu Fraternity wzięli wcześniej udział w nagraniu jego płyty "The Age Of Mouse", Sweet Peach, 1970) oraz utworów The Band i standardów rock'n'rollowych w rodzaju Little Queenie Chucka Berry'ego. Niebawem zaprezentowała się bywalcom popularnej dyskoteki Jonathans. Związała się z niezależną wytwórnią Sweet Peach i we wrześniu 1970 dorobiła się pierwszego singla, zawierającego utwór Why Did It Have To Be Me? Ashdowna oraz przeróbkę Ouestion The Moody Blues. A zaraz potem, już ze Scottem, przystąpiła w United Sound Studios w Sydney z Ashdownem i Jimmym Stewartem jako producentami do pracy nad debiutanckim albumem "Live-stock". Dzieło ukazało się jednak dopiero rok później, jesienią 1971.
Nie było dokonaniem w pełni udanym. Fascynacje muzyków, od twórczości The Band, Poco i Vana Morrisona po dokonania The Moody Blues, Procol Harum i King Crimson, przekute zostały na kompozycje niezwykle pretensjonalne, pozbawione wszakże siły wyrazu pierwowzorów, np. Grand Canyon Suite, Jupiter's Landscape, Raglan's Folly, You Have A God, It. Broniły się jedynie prostsze, nie tak wydumane utwory, np. rhythm'n'bluesowy, doorsowski w klimacie Livestock i funkrockowy Sommerville. Tymczasem, w końcu 1970, formacja otwierała australijskie koncerty gwiazd zza oceanu, najpierw 1910 Fruitgum Company, później Jerry'ego Lee Lewisa (u jego boku wystąpiła m.in. na Apollo Stadium w Adelajdzie) oraz grała na wielkich festiwalach rockowych Odyssey na obrzeżach Sydney i Myponga w Adelajdzie. W tym czasie zwróciła na siebie uwagę Hamisha Henry'ego, właściciela agencji koncertowej Grape Organisation.
Zaproponował, że zostanie jej menażerem. Warunkiem było przeniesienie się do Adelajdy, gdzie urzędował, a właściwie w wiejskie zacisze, na wynajętą specjalnie dla niej Hemming's Farm, trzydzieści kilometrów od miasta, co chętnie uczyniła.
W styczniu 1971 nagrała drugi singel, Seasons Of Change/Sommerville. Wydany w kwietniu tego roku, niestety przepadł na rynku. 8 kwietnia poprzedzała w Adelajdzie zespoły Deep Purple, Free i Manfred Mann. W maju ruszyła w trasę po kraju. W sierpniu zwyciężyła w konkursie Battle Of The Sounds, zorganizowanym w Festival Hall w Melbourne. W październiku na rynek trafiły aż dwa jej single. Wytwórnia Sweet Peach, z którą się rozstała, wypuściła płytkę The Race Part 1/The Race Part 2 z rozciętą na dwie części kompozycją Ashdowna, zarejestrowaną podczas sesji "Livestock", ale wtedy nie wykorzystaną. Natomiast firmie Raven powierzono wydanie nowego nagrania: If You Got It (na stronie B: Raglan's Folly i You Have A God).
W styczniu 1972 grupa zrealizowała drugi album, "Flaming Galah", wydany trzy miesiące później przez RCA wraz z singlem Welfare Boogie/Annabelle. Zawierał tylko trzy zupełnie nowe kompozycje: Welfare Boogie, Hemming's Farm i Getting Off, a oprócz nich zmienione wersje kilku starszych utworów i choćby z tego względu rozczarowywał mimo bardziej ekscytującego, bluesrockowego, a chwilami hardrockowego brzmienia. W lutym objechała z koncertami południową część Australii. W marcu pojawiła się na pierwszym Adelaide Festival of Arts - wzięła wraz ze śpiewaczką Jeannie Tully i Melbourne Symphony Orchestra udział w prawykonaniu niezwykłej kompozycji Love 2000 Petera Sculthorpe'a na głos, zespół rockowy i orkiestrę symfoniczną. A w kwietniu wyruszyła na podbój świata, do Wielkiej Brytanii, gdzie spędziła aż osiemnaście miesięcy.
Marzenia o sukcesie w Europie zupełnie się jednak nie spełniły. Dopiero w listopadzie udało jej się zaprezentować angielskiej publiczności - w londyńskim klubie Speakeasy. W późniejszych miesiącach sporadycznie koncertowała na terenie kraju - w 1973 pod nową nazwą Fang - u boku m.in. Atomic Rooster, Status Quo, The Pink Fairies, Amon Duul II i Geordie (wtedy Scott, przyszły wokalista AC/DC, zetknął się z Brianem Johnsonem, swoim następcą w tym zespole). Odbyła też krótką trasę po Niemczech.
Przeważały jednak okresy,kiedy nie miała nic do roboty.Muzycy musieli znależć sobie pracę,m.in Scott najpierw zatrudnił się w fabryce peruk, a później w pubie. Ale choć wyprawa okazała się niewypałem, dopiero w końcu 1973 grupa zdecydowała się na powrót do Australii. Tam Scott uległ po pijanemu wypadkowi motocyklowemu, który niemal przypłacił życiem. W tej sytuacji musiało minąć kilka kolejnych miesięcy, nim formacja, znowu nazwana Fraternity, powróciła do sali prób. Kontynuowała działalność bez większego powodzenia, już bez Scotta, dopiero w jednym z kolejnych wcieleń, jako Mickey Finn, odniosła pewien sukces albumem "Mickey Finn", wydanym przez firmę Eureka w październiku 1980.
Swan kontynuował karierę w zespołach Jim Keays' Southern Cross, Feather i własnym Swanee. Howe grał w Jimmy Barnes Band i The Mega Boys. See pojawił się w składzie Lighthouse. Wziął udział w nagraniu musicalowej płyty "Rocky Horror Show - Australian Cast Recording" (TriStar, 1995). Henry został producentem sprzętu na place zabaw dla dzieci.
Single
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | Aus | N.Zel | Wytwórnia [Aus/N.Zel] | Komentarz |
| Seasons of Change / Sommerville | Fraternity | 05.1971 | 51[23] | - | Sweet Peach SP 113/- | - |
| If You Got It | Fraternity | 10.1971 | 66[7] | - | Raven NSP 060/- | - |
| Albumy | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | Aus | N.Zel | Wytwórnia [Aus/N.Zel] | Komentarz |
| Livestock | Fraternity | 01.1972 | 44[5] | - | Sweet Peach SP 1003/- | - |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz