Fourmyula

Historia Fourmyula zwiazana jest z kompozytorem Wayne Masonem. Urodził się w New Plymouth w 1949 roku i mieszkał w Rotorua na okres lat 50-tych przeniósł się do Upper Hutt w 1958 roku. Tam zaczął brać lekcje gry na fortepianie.. W 1962 roku ojciec kupił mu gitarę i wtedy założył swój pierwszy zespół z kolegami w Heretaunga College. Nazywali siebie Southern Auroras,a grupa składała się z Franka Stevensona - wokalisty, Martina Hope na gitarze, Lesa Gruebnera na basie, Jima McEwana na perkusji i Wayne'a na gitarze rytmicznej i fortepianie.
 
Jako grupa nigdy mieli poważnych planów, ale zdobyli wystarczające doświadczenie i poznali muzyczne podstawy. We wrześniu 1963 roku zmienili nazwę na Sine Waves. Regularnie grali na sobotnich potańcówkach, ale w 1964 roku Jim McEwan musiał wycofać się z grupy,po tym jak jego rodzice sprzeciwili się jego późnym występom. Jego miejsce zajął inny kolega szkolny, Chris Parry.
 
Z Parry'm w grupie, zdecydowali się na kolejną zmianę nazwy, nazywając siebie Insect. Przez następne dwa lata grali w Hutt Valley obok wyższej szkoły tańca, klubach młodzieżowych, , zdobywając znaczną renomę . The Hutt Valley wypromowała kilka bardzo renomowanych zespołów lat 60-tych ; Bitter End , Roadrunners , Dedikation i Insect.
W połowie 1966 roku Frank Stevenson opuścił grupę aby rozpocząć karierę kabaretową jako Frankie Stevens . Przetasowanie grupy doprowadziło Martina Hope, do przejęcia wokalu, a Wayne Masona przesiadkę na klawisze. Les Gruebner również odchodzi, a jego miejsce zajął Ron Gascoigne, ale pozostał mniej niż na sześć miesięcy, a w końcu 1966 roku dołączył do Simple Image. Nowym basistą został Alistair Richardson. Pod nową nazwą Fourmyula działali w składzie Hope, Mason, Richardson i Parry.
 
Fourmyula zadebiutował w dniu 11 marca 1967 roku na tańcach w Upper Hutt . Zainwestowali całą swoją gotówkę na nowy sprzęt i stroje na koncerty. Wzieli udział w "National Battle of the Sounds" we wrześniu 1967 roku i wygrali eleminacje w Wellington. W styczniu 1968, finały odbywały się w Lower Hutt, a zwycięzcami innych regionalnych eleminacji byli Hi-Revving Tongues i the In-Betweens . Wspierany przez rodzimą publiczność , Fourmyula łatwo ostatecznie wygrał z nagrodą, jaką był wyjazd do Wielkiej Brytanii .
W czasie prób do konkursu, zrealizowali swoje demo, które dostarczyli Howardowi Gable z wytwórni HMV . Spodobało mu się to, co usłyszał, ale czuł, że potrzebują lepszego wokalisty. Tymczasem zespół wyrusza na swoją pierwszą trasę po South Island. Ich agent znalazł nowego wokalistę,który występował z zespołem w Dunedin w marcu 1968 roku. Nazywał się Carl Evenson, i był wokalistą Kal-Q-Lated Risk .
 
Podczas turnee, Richardson i Mason zaczął pisać piosenki. Rezultatem był utwór "Come With Me", który wzięli na ich pierwszą sesję nagraniową. Grupa chciała wydać ją jako pierwszego singla, ale Gable Howard miał już piosenkę Martha and the Vandellas, "Honey Chile". Chłopcy nie ustępowali, a kompromis został osiągnięty poprzez wprowadzenie "Come With Me" na B-stronie singla. Kiedy singel został wydany przez HMV w lipcu 1968 roku, to tylko "Come With Me", zwrócił uwagę DJ'ów i publiczności. Spędził trzy tygodnie jako numer dwa na krajowych listach przebojów i pozostał na listach przebojów przez trzy miesiące.
 
Fourmyula stała się topowym zespołem Nowej Zelandii w krótkim czasie . Występy telewizyjne, wywiady radiowe i artykuły prasowe z ich udziałem były chlebem powszednim . Mason i Richardson kontynuowali pisanie nowych piosenek, a w październiku 1968 roku, HMV stworzył niezwykły precedens wydając kolejne dwa single w tym samym czasie. Były to "Alice Is There"/"I Dig Your Act" i "I Know Why" / "It's Only Make Believe". Dwa single osiągnęły pozycję 4 i 7 na listach przebojów. Wydali również swój własny debiutancki album w czasie Bożego Narodzenia.
Na tym etapie jeszcze nie podjęli swojej nagrody za zwycięstwo w "Battle of the Sounds" i w styczniu 1969 roku nagrali drugi album "Green B holiday" i trzy single wydawane podczas ich podróży. Były to "Start By Giving To Me"/"If I Had The Time", "Home" / "Tell Me No Lies" i "Forever" / "Mr Whippy".
 
W dniu 8 lutego 1969 roku, Fourmyula popłynąła do Anglii na Fairsky. Tam mieli wkrótce do czynienia z realiami międzynarodowego rock'n'rolla. Dzięki małej liczbie koncertów, spędzali dużo czasu oglądając niektórych z najważniejszych wykonawców w tym czasie. Zagrali kilka mało płatnych koncertów i mieli sesję nagraniową w Abbey Road. Wynikiem był cover Hansa Poulsena "Lady Scorpio" ,który ukazał się w Nowej Zelandii w sierpniu i osiągnął numer 7 na listach przebojów.
 
Zostali w Anglii przez cztery miesiące i wrócili do Nowej Zelandii z najlepszym dostępnym sprzętem muzycznym , dłuższymi włosami,z głośniejszą muzyką i dużo mądrzejszy.
Ich pierwszy koncert po powrocie do Nowej Zelandii miał miejsce w Sali Balowej Astoria w Palmerston North. Sala była wypełniona, ale tłum był zaskoczony. To był zupełnie inny zespół niż ten, który opuścił Nową Zelandię sześć miesięcy wcześniej.
 
Wrócili do studia i pracowali z Peterem Dawkinsem, aby nagrać swoje kolejne dwa single oraz album wydany w nowym roku. Pierwszy singiel "I'll Sing You A Song"/"Mill Stream" został wydany w październiku 1969 roku. Był ostatnim z kompozycją Masona-Richardsona. Od tego momentu rolę pisania piosenek pozostawiono samemu Masonowi. Singiel osiągnął 3 miejsce na listach przebojów.
 
Fourmyula spędził większość października i listopada na tournee po kraju, starając się zdobyć jak najwięcej pieniędzy, aby mogli powrócić do Anglii i koncertować na międzynarodowych trasach. Wyjechali w grudniu, wiedząc doskonale, co stoi przed nimi, i ślubując nie wrócić do Nowej Zelandii chyba ,że triumfalnie.
Drugi z dwóch singli ukazał się w grudniu 1969 roku był to "Nature" / "Home" ,który w pierwszych tygodniach stycznia 1970 r. osiągnął on numer 1 na krajowych listach przebojów. "Nature" przyniosło Wayne'owi prestiżową APRA Silver Scroll Award. Ich trzeci album nagrany przed wyjazdem nazwano "Creation".
 
Kiedy chłopcy otrzymali wiadomość o sukcesie singla w Nowej Zelandii, tak naprawdę nie obchodziło ich to, ta część ich życia była za nimi,tak jak ich styl muzyki reprezentowany na "Nature" . Byli już wolni od zapotrzebowania odbiorców i mogli skoncentrować swoje wysiłki na bardziej agresywnym brzmieniu. Wykorzystując swój status w Nowej Zelandii wywierali presję na Decca. Kolejny singiel "Make Me Happy" / "Lord, I'm Coming Home", walczył na listach przebojów, dochodząc do pozycji 19. HMV wydała ich czwarty album zatytułowany "The Fourmyula Live (With Special Guest Star Shane) ". W całym 1970 roku Fourmyula występowała w Wielkiej Brytanii i Europie, będąc bardzo popularni w Skandynawii. Ich muzyka stała się cięższa, ale z elementami melodyjnymi Masona, nie mogli być przypisani do heavy metalu.
 
W połowie 1970 roku Decca dała zielone światło do nagrania albumu. Z tych sesji pochodzi utwór "Otaki". Został wydany w sierpniu 1970 roku, z "Which Way Did She Go" na drugiej stronie. Określany jako najcięższy singiel dotarł do miejsca 15. To był ostatni raz,gdy Fourmyula trafił na listy Nowej Zelandii. Dwa kolejne single, "Turn Your Back On The Wind" / "Believe In Love" i "Lullaby" / "Molly", nie dostały się na listy bestsellerów
. Aby uniknąć pomyłek z grupą o podobnej nazwie, Fourmyula przemianowała sobie na Pipp (duńskie słowo oznaczające "szalony") przy wydaniu "Otaki" w Wielkiej Brytanii.Rzadko pojawiał się na antenie i sprzedano bardzo niewiele egzemplarzy wspomnianej płyty. Zainteresowanie Decca zespołem zanikła i odroczono wydanie albumu, w końcu ustalono, że nie będzie wydany w ogóle.
Entuzjazm w zespole zniknął. Wayne Mason był pierwszym ,który odszedł. Został on zastąpiony przez kanadyjczyka Paula Pryde w październiku 1970 roku. Grupa kontynuowała działalność jako Pipp przez chwilę, ale bez powodzenia i w końcu został rozwiązany.
 
Martin Hope później dołączył do Human Instinct w 1972 roku. Wayne Mason i Carl Evenson zostali oryginalnymi członkami Rockinghorse po ich powrocie z Anglii w 1973r. Chris Parry zakończył karierę w branży muzycznej w Anglii. Podpisał akces zespołu Jam do Polygramu, był menadżerem Cure i utworzył Fiction Records. Podczas pobytu w Anglii, Wayne Mason założył zespół o nazwie Flinders , składający się z Wayne'a na basie, Bruce Robinsona na gitarze, Carla Evensona jako wokalisty i Richarda Burgessa na perkusji, który wydał jeden singiel dla Parlophone "Riverboat Song"/"I Know" w 1972 roku. Carl Evenson miał solowy singiel w 1974 roku "Green Dam River" / "Slow Roaming Man".
Wayne Mason był też członkiem Romney Army i Warratahs, po czym rozpoczął karierę solową, wydając swój pierwszy album "Between Frames" pod koniec 1995 roku. Nowa wersja piosenki "Nature" ukazała się w 1992 roku nagrana przez Muttonbirds. Osiągnęła numer 4 na krajowych listach przebojów. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
Come With Me/Honey Chile	Formyula	08.1968	-	2[12]	-/HMV HR 331	-
Alice Is There / I Dig Your Act	Formyula	11.1968	-	4[10]	-/HMV HR 334	-
I Know Why / Alice Is There	Formyula	12.1968	-	7[7]	-/HMV HR 335	-
Home / Tell Me No Lies	Formyula	03.1969	-	10[8]	-/HMV HR 342	-
Lady Scorpio	Formyula	07.1969	-	7[10]	-/Columbia DNZ 118	-
I'll Sing You a Song / Mill Stream	Formyula	10.1969	-	3[11]	-/HMV HR 374	-
Nature / Home	Formyula	12.1969	-	1[4][14]	-/HMV HR 380	-
Make Me Happy / Lord, I'm Coming Home	Formyula	04.1970	-	19[1]	-/Columbia HR 390	-
Otaki / Which Way Did She Go	Formyula	07.1970	-	15[2]	-/HMV HR 405	-