Pochodzące z New Jersey trio The Fugees powstało w 1993
roku. Założyli je Wyclef Jean (w rzeczywistości nazywa się Nelust Wyclef
Jean), Pras (kuzyn Wyclefa, Samuel Prakazrel Michel) i Lauryn Hill.
Zanim doszło do powstania The Fugees istniała inna 3-osobowa grupa -
Translator Crew, w której skład wchodzili Pras, Lauryn i dodatkowa
wokalistka, której nazwiska nikt już dziś nie pamięta.
Band ten zarejestrował kilka kawałków - podczas prac nad nimi w studiu odwiedził ich multinstrumentalista Wyclef Jean. Na tyle zainteresował się on projektem, że po chwili z Michelem i Hill powołał do życia formację ochrzczoną szyldem Fugees. Nazwa ta była skrótem od słowa Refugees - co oznacza po prostu uchodźca (obydwaj panowie pochodzą z Haiti). Szybko powstał materiał mający wypełnić pierwszy album grupy - od tamtej pory rozpoczęły się poszukiwania jego wydawcy. Nagranie przykuło uwagę Chrisa Schwartza, jednego z założycieli wytwórni Ruffhouse Records (która wcześniej odkryła inną słynną formację Cypress Hill), z miejsca zaproponował on muzykom kontrakt wydawniczy. I tak debiutancki krążek ukazał się już w lutym 1994 roku, a zatytułowany był "Blunted on Reality". Pochodzące z niego kawałki "Nappy Heads (Mona Lisa)" oraz "Vocab" w hiphopowym podziemiu uzyskały nawet miano przebojów, jednak nie udało się im przebić do świadomości przeciętnego słuchacza. Sam longplay także przeszedł bez większego echa - w amerykańskim zestawieniu Top R&B/Hip Hop Albums najwyższą lokatą jaką piastował to daleka 62. Wydawnictwo zostało docenione dopiero po kilku latach od premiery, kiedy Fugees odniosło ogromny sukces - do dzisiaj rozeszło się niemalże pięć milionów egzemplarzy.
Niezrażeni słabym zainteresowaniem "Blunted on Reality", w 1995 muzycy przystąpili do prac nad jego następcą. Krążek zatytułowany "The Score" skończony był już przed końcem roku. W styczniu 1996 roku pojawił się zwiastujący go singel z nagraniem "Fu-Gee-La", a w następnym miesiącu na sklepowe półki powędrowało pełne dzieło. Tym razem sukces był niemalże natychmiastowy. Kolejne wykrojone z niego single "Killing Me Softly" (przeróbka hitu z repertuaru Roberty Flack), "No Woman, No Cry" (cover piosenki Boba Marleya) oraz "Ready or Not" dosłownie na zmianę okupowały szczyty list przebojów na cały świecie. "The Score" okazało się jednym z najważniejszych albumów wydanych w 1996 roku (do października 1997 roku pokrył się on w USA sześciokrotną platyną - co oznacza sprzedaż ponad 6 milionów kopii), a obecnie należy do jednych z najlepiej rozchodzących się krążków hiphopowych wszechczasów - na całym świecie osiągnął sprzedaż przekraczającą 18 milionów egzemplarzy). Wszystko to zaowocowało także wieloma nagrodami i nominacjami. Formacja zdobyła między innymi dwie statuetki Grammy (muzyczny odpowiednik Oscara) za najlepszy album oraz najlepsze wykonanie wokalne za "Killing Me Softly".
Na fali popularności "The Score" jeszcze w 1996 roku wydano płytę "Bootleg Versions", którą wypełniło 8 kompozycji, będących w lwiej części remiksami znanych wcześniej piosenek. Niemniej nie spotkała się ona z większym zainteresowaniem. Już w 1997 roku, zaledwie po trzech latach współpracy, członkowie tria postanowili zawiesić działalność Fugees i zająć się solowymi karierami. Trzeba zaznaczyć, bo nie jest to regułą, w większości obfitującymi w wielkie sukcesy.
Pierwszy wystartował Wyclef. Już w czerwcu tego samego roku wydał pierwszy solowy album pod tytułem "The Carnival", który okazał się kolejnym wielkim hitem - sprzedano ponad pięć milionów sztuk. Przyniósł mu on także kilka przebojów, w postaci piosenek "Gone Till November" czy "Guantanamera". Do dzisiaj zrealizował on sześć pełnoprawnych płyt, a na drugą połowę 2009 roku planowana jest kolejna. Poza nagrywaniem krążków pod własnym szyldem, Jean zasłynął także jako producent (maczał palce między innymi przy debiutanckim albumie Destiny's Child), autor remiksów (np. hitu z repertuaru grupy Queen "Another One Bites The Dust"), a nawet jako aktor (między innymi w jamajskim filmie "Shottas").
Jeszcze większe sukcesy jako solistka początkowo odnosiła Hill. W 1998 roku ukazał się jej pierwszy album (i na chwilę obecną ostatni - oczywiście z premierowym materiałem) zatytułowany "The Miseducation of Lauryn Hill", który sprzedażą przebił słynny "The Score" (19 milionów na całym świecie) i przyniósł jej kilka następnych statuetek Grammy (parę lat później wydała jeszcze koncertowy krążek "MTV Unplugged No. 2.0"). Niestety, mimo ogromnego powodzenia jej kariery na własny rachunek, artystka w pierwszej dekadzie XXI wieku niemal wycofała się z życia publicznego, i tylko sporadycznie przypominała o swoim istnieniu. W 2004 roku zaczęła pracę nad drugim pełnoprawnym wydawnictwem, niemniej do dzisiaj nie ujrzał on światła dziennego. Najmniejszy sukces z całego tria samotnie odniósł Pras. Ma on na koncie dwa albumy studyjne "Ghetto Supastar" (1998) oraz "Win Lose or Draw" (2005), które mimo że nie dorównały popularnością dokonaniom pozostałej dwójki, nadal jednak cieszyły się sporym uznaniem na świecie.
Wracając do tematu związanego stricte z Fugees, formacja powróciła na scenę w 2004 roku koncertem zagranym 18 września w nowojorskiej dzielnicy Brooklyn a w 2005 roku rozpoczęła pracę nad nowym krążkiem. Po tym jak jedna z piosenek, "Take It Easy", przeciekła do internetu, wydano ją na specjalnym internetowym singlu. Następnie trio udało się w dwumiesięczne tournée po Europie (listopad-grudzień) a później po Stanach Zjednoczonych. Niestety, mimo, że trzeci album grupy był w drodze, nigdy nie został ukończony - drogi artystów ponownie rozeszły się w okolicach 2007 roku. Panowie za taki stan rzeczy obwiniają kaprysy wokalistki. Konflikt na lini Pras/Jean - Hill raczej wyklucza możliwość ponownego zejścia się formacji - choć patrząc na reaktywację takich formacji jak Blur czy Faith No More, nie można niczego wykluczyć.
Band ten zarejestrował kilka kawałków - podczas prac nad nimi w studiu odwiedził ich multinstrumentalista Wyclef Jean. Na tyle zainteresował się on projektem, że po chwili z Michelem i Hill powołał do życia formację ochrzczoną szyldem Fugees. Nazwa ta była skrótem od słowa Refugees - co oznacza po prostu uchodźca (obydwaj panowie pochodzą z Haiti). Szybko powstał materiał mający wypełnić pierwszy album grupy - od tamtej pory rozpoczęły się poszukiwania jego wydawcy. Nagranie przykuło uwagę Chrisa Schwartza, jednego z założycieli wytwórni Ruffhouse Records (która wcześniej odkryła inną słynną formację Cypress Hill), z miejsca zaproponował on muzykom kontrakt wydawniczy. I tak debiutancki krążek ukazał się już w lutym 1994 roku, a zatytułowany był "Blunted on Reality". Pochodzące z niego kawałki "Nappy Heads (Mona Lisa)" oraz "Vocab" w hiphopowym podziemiu uzyskały nawet miano przebojów, jednak nie udało się im przebić do świadomości przeciętnego słuchacza. Sam longplay także przeszedł bez większego echa - w amerykańskim zestawieniu Top R&B/Hip Hop Albums najwyższą lokatą jaką piastował to daleka 62. Wydawnictwo zostało docenione dopiero po kilku latach od premiery, kiedy Fugees odniosło ogromny sukces - do dzisiaj rozeszło się niemalże pięć milionów egzemplarzy.
Niezrażeni słabym zainteresowaniem "Blunted on Reality", w 1995 muzycy przystąpili do prac nad jego następcą. Krążek zatytułowany "The Score" skończony był już przed końcem roku. W styczniu 1996 roku pojawił się zwiastujący go singel z nagraniem "Fu-Gee-La", a w następnym miesiącu na sklepowe półki powędrowało pełne dzieło. Tym razem sukces był niemalże natychmiastowy. Kolejne wykrojone z niego single "Killing Me Softly" (przeróbka hitu z repertuaru Roberty Flack), "No Woman, No Cry" (cover piosenki Boba Marleya) oraz "Ready or Not" dosłownie na zmianę okupowały szczyty list przebojów na cały świecie. "The Score" okazało się jednym z najważniejszych albumów wydanych w 1996 roku (do października 1997 roku pokrył się on w USA sześciokrotną platyną - co oznacza sprzedaż ponad 6 milionów kopii), a obecnie należy do jednych z najlepiej rozchodzących się krążków hiphopowych wszechczasów - na całym świecie osiągnął sprzedaż przekraczającą 18 milionów egzemplarzy). Wszystko to zaowocowało także wieloma nagrodami i nominacjami. Formacja zdobyła między innymi dwie statuetki Grammy (muzyczny odpowiednik Oscara) za najlepszy album oraz najlepsze wykonanie wokalne za "Killing Me Softly".
Na fali popularności "The Score" jeszcze w 1996 roku wydano płytę "Bootleg Versions", którą wypełniło 8 kompozycji, będących w lwiej części remiksami znanych wcześniej piosenek. Niemniej nie spotkała się ona z większym zainteresowaniem. Już w 1997 roku, zaledwie po trzech latach współpracy, członkowie tria postanowili zawiesić działalność Fugees i zająć się solowymi karierami. Trzeba zaznaczyć, bo nie jest to regułą, w większości obfitującymi w wielkie sukcesy.
Pierwszy wystartował Wyclef. Już w czerwcu tego samego roku wydał pierwszy solowy album pod tytułem "The Carnival", który okazał się kolejnym wielkim hitem - sprzedano ponad pięć milionów sztuk. Przyniósł mu on także kilka przebojów, w postaci piosenek "Gone Till November" czy "Guantanamera". Do dzisiaj zrealizował on sześć pełnoprawnych płyt, a na drugą połowę 2009 roku planowana jest kolejna. Poza nagrywaniem krążków pod własnym szyldem, Jean zasłynął także jako producent (maczał palce między innymi przy debiutanckim albumie Destiny's Child), autor remiksów (np. hitu z repertuaru grupy Queen "Another One Bites The Dust"), a nawet jako aktor (między innymi w jamajskim filmie "Shottas").
Jeszcze większe sukcesy jako solistka początkowo odnosiła Hill. W 1998 roku ukazał się jej pierwszy album (i na chwilę obecną ostatni - oczywiście z premierowym materiałem) zatytułowany "The Miseducation of Lauryn Hill", który sprzedażą przebił słynny "The Score" (19 milionów na całym świecie) i przyniósł jej kilka następnych statuetek Grammy (parę lat później wydała jeszcze koncertowy krążek "MTV Unplugged No. 2.0"). Niestety, mimo ogromnego powodzenia jej kariery na własny rachunek, artystka w pierwszej dekadzie XXI wieku niemal wycofała się z życia publicznego, i tylko sporadycznie przypominała o swoim istnieniu. W 2004 roku zaczęła pracę nad drugim pełnoprawnym wydawnictwem, niemniej do dzisiaj nie ujrzał on światła dziennego. Najmniejszy sukces z całego tria samotnie odniósł Pras. Ma on na koncie dwa albumy studyjne "Ghetto Supastar" (1998) oraz "Win Lose or Draw" (2005), które mimo że nie dorównały popularnością dokonaniom pozostałej dwójki, nadal jednak cieszyły się sporym uznaniem na świecie.
Wracając do tematu związanego stricte z Fugees, formacja powróciła na scenę w 2004 roku koncertem zagranym 18 września w nowojorskiej dzielnicy Brooklyn a w 2005 roku rozpoczęła pracę nad nowym krążkiem. Po tym jak jedna z piosenek, "Take It Easy", przeciekła do internetu, wydano ją na specjalnym internetowym singlu. Następnie trio udało się w dwumiesięczne tournée po Europie (listopad-grudzień) a później po Stanach Zjednoczonych. Niestety, mimo, że trzeci album grupy był w drodze, nigdy nie został ukończony - drogi artystów ponownie rozeszły się w okolicach 2007 roku. Panowie za taki stan rzeczy obwiniają kaprysy wokalistki. Konflikt na lini Pras/Jean - Hill raczej wyklucza możliwość ponownego zejścia się formacji - choć patrząc na reaktywację takich formacji jak Blur czy Faith No More, nie można niczego wykluczyć.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Nappy heads | Fugees-Tranzlator Crew | 07.1994 | - | 49[16] | Ruffhouse 77 643 | [written by Lauryn Hill/Wyclef Jean/Pras Michel][produced by Brand X, Rashad Muhammad, Pras Michel, Wyclef Jean][sample z "I think about lovin'" by Earth,Wind & Fire i "Heaven at once" by Kool & The Gang][52[20].R&B Chart] |
Vocab | Fugees-Tranzlator Crew | 12.1994 | - | 108[8] | Ruffhouse 77 634 | [written by Fugees][produced by Pras Michel, Wyclef Jean][91[5].R&B; Chart] |
Fu-Gee-La/How many mics | Fugees-Refugee Camp | 12.1995 | 21[9] | 29[20] | Ruffhouse 78 195 | [gold-US][written by Wyclef Jean, Samuel Michel, Lauryn Hill, Allen McGrier, Teena Marie, Salaam Remi][produced by Salaam Remi][13[20].R&B; Chart][sample z "Oh la la la" by Teena Marie] |
Killing me softly | Fugees feat Lauryn Hill | 06.1996 | 1[5][33] | 2[35].Airplay Chart | Columbia 6633435 [UK] | [2x-platinum- UK][written by Norman Gimbel/Charles Fox][produced by Fugees][1[5][34].R&B; Chart][Grammy 1996-Group vocal][original by Roberta Flack 1973r][48[2].Hot Disco/Dance;Ruffhouse promo 12"] |
Ready or not/The score | Fugees | 09.1996 | 1[2][26] | 69[5].Airplay Chart | Columbia 6637212 [UK] | [written by Nelust Wyclef Jean, Samuel Prakazrel Michel, Lauryn Hill, William Hart, Thomas Bell, Enya, Nicky Ryan, Roma Ryan][produced by Nelust Wyclef Jean, Samuel Prakazrel Michel, Lauryn Hill, Jerry Duplessis][22[29].R&B; Chart][platinum-UK][original by Delfonics 1971r] |
No woman, no cry | Fugees | 11.1996 | 2[17] | 38[16].Airplay Chart | Columbia 6639922 [UK] | [silver-UK][written by Vincent Ford][produced by Salaam Remi][22[29].R&B; Chart][original by Bob Marley 1975r] |
Hip -Hopera/Living dangerously [Barrington Levy] | Bounty Killer feat Fugees | 03.1997 | - | 81[5] | TVT/Blunt 1464 | [written by Lauryn Hill/Wyclef Jean/Pras Michel/Rodney Price/I. Williams ][54[11].R&B; Chart] |
Rumble in the jungle | Fugees featuring A Tribe Called Quest, Busta Rhymes and John Forté | 03.1997 | 3[15] | - | Mercury 5740692 [UK] | [sample z "The name of the game" by Abba][piosenka z filmu "When we were kings"][71[2].R&B; Chart] |
The sweetest thing | Refugee Camp All-Stars feat Lauryn Hill | 05.1997 | 18[13] | 61[2].Airplay Chart | Columbia XPR 2363 | [ Producer - Lauryn Hill , Wyclef Jean][piosenka z filmu "Love Jones"][2[33].R&B Chart] |
We trying to stay alive/Anything can happen | Wyclef Jean feat Refugee Camp All-Stars | 06.1997 | 13[5]] | 45[12] | Ruffhouse 78 602 | [written by Jean, N.W./Michel, S.P./Gibb, R./Gibb, B./Gibb, M./Forte, J.][produced by Jerry 'Wonder' Duplessis, Wyclef Jean, Pras Michel][sample z "Stayin' alive" by Bee Gees i "Top billin" by Audio Two][14[20].R&B Chart] |
Guantanamera | Wyclef Jean feat Refugee Camp All-Stars | 09.1997 | 25[2] | 62[7].Airplay Chart | Ruffhouse | [23[13].R&B Chart] |
Avenues/Back in you again [Rick James] | Refugee Camp All-Stars feat Pras | 09.1997 | - | 35[14] | Arista 13 411 | [written by Eddy Grant ][piosenka z filmu "Money talks"][28[20].R&B Chart] |
Ready or not [remix] | Fugees | 12.2003 | 127[6] | - | - | - |
Take it easy | Fugees | 10.2005 | - | 119[2] | Sony Urban Music 82876 725250 2 | [written by Jerry "Wonder" Duplessis , Lauryn Hill , Pras Michel , Wyclef Jean][produced by Jerry "Wonder" Duplessis , Wyclef Jean ][40[9].R&B Chart] |
Ready or not | Fugees | 05.2013 | 81[2] | - | Sony Music USSM 19600051 | - |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
The score | Fugees | 03.1996 | 2[223] | 1[4][64] | Ruffhouse 67 147 | [6x-platinium-US][5x-platinium-UK][produced by Prakazrel "Pras", Wyclef, Lauryn Hill, Jerry "Te Bass" Duplessis, Diamond D ,John Forté, Shawn King, Salaam Remi] |
Blunted on reality | Fugees | 07.1996 | 122[11] | - | Ruffhouse CK 57462 | [silver-UK][produced by Pras, Wyclef Jean, Khalis Bayyan, Salaam Remi, Brand X, Stephen Walker, Rashad Muhammad] |
Bootleg versions | Fugees | 12.1996 | 55[8] | 127[13] | Ruffhouse 67 904 | [produced by Clark Kent, Prakazrel, Salaam Remi, Lauryn Hill, Steve Marley, Te-Bass Productions, Phil Nicolo, Wyclef Jean] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz