Petey Pablo

Petey Pablo jest artystą dość tajemniczym. Wiadomo, że na scenie muzycznej pojawił się w 2001 roku, a urodził się w Greenville. Singlem "Raise Up" zawojował listy przebojów i w ciągu jednej nocy został gwiazdą. Znany jest także z duetu z Ciarą, w utworze "Goodies".

Po przeprowadzce z Greenville do Nowego Jorku Petey poznał takich artystów jak Busta Rhymes, Black Rob i Mystikal. Jego debiutanckie nagrania zainteresowały też Timbalanda (którego poznał wkrótce dzięki Missy Elliott), jednak to z wytwórnią Jive Pablo podpisał kontrakt. Pojawił się także na płycie "Let's Get Ready", którą wówczas nagrywał Mystikal.
Debiutancki singiel "Raise Up", który był hitem, zapowiadał album "Diary of a Sinner: 1st Entry", na którym znalazły się także takie utwory jak: "Test of My Faith", "My Testimony", "Do Dat". Produkcją trzech kompozycji zajął się Timbaland, zaś nad pozostałymi czuwali Prophecy, Chuchy Madness, Abnormal i sam wokalista.
Kontynuacją był kolejny krążek Pabla, zatytułowany "Still Writing My Diary: 2nd Entry", z którego największą popularnością cieszył się utwór "Freek A Leek". Nad produkcją pracowali: Mannie Fresh, Lil' Jon, Kanye West i ponownie Timbaland.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Raise Up	Petey Pablo	08.2001	-	-	Jive 42 937	[written by M. Barrett III, T. Mosely][produced by Timbaland][9[31].R&B Chart]
I	Petey Pablo	12.2001	51[2]	-	Jive 42 934	[written by M. Barrett III, T. Mosely][produced by Timbaland][62[12].R&B Chart]
I Told Y'all	Petey Pablo	05.2002	-	94[3]	Jive 40 006	[written by M. Barrett III, T. Mosely][produced by Timbaland][55[13].R&B Chart]
Rep Yo City	E-40 featuring Petey Pablo, Bun B, 8Ball, and Lil Jon & the East Side Boyz	08.2002	-	-	Sick Wid' It 40 011	[73[10].R&B Chart]
Blow Your Whistle	Petey Pablo	10.2002	-	-	Jive 40 036	[produced by Mannie Fresh][85[11].R&B Chart]
Club Banger	Petey Pablo	01.2003	-	-	Jive 40 072	[piosenka z filmu "Drumline"][98[3].R&B Chart]
Freek-a-Leek	Petey Pablo	01.2004	-	7[39]	Jive 58 745	[platinum-US][written by Lil Jon, Corey Evans, Moses Barrett, Craig Love, LaMarquis Jefferson][produced by Lil Jon][5[39].R&B Chart]
Goodies	Ciara featuring Petey Pablo	06.2004	1[1][14]	1[7][38]	LaFace 57 550	[platinum-US][written by Ciara Harris,Sean Garrett,LaMarquis Jefferson,Craig Love,Zachary Wallace,Jonathan "Lil Jon" Smith][produced by Lil Jon][1[6][36].R&B Chart]
Vibrate	Petey Pablo featuring Rasheeda	09.2004	113[2]	-	D-Lo 64 864	[written by K. Frost, M. Barrett III, R. Buckner, S. Crawford][produced by Shondrae "Bangladesh" Crawford][86[2].R&B Chart]
Get XXX'd	J-Kwon featuring Petey Pablo and Ebony Eyez	03.2005	-	-	So So Def 68 214	[written by E.Williams, J.Jones, J.Kent, M.Williams, M.Barrett III][produced by Trackboyz][95[4].R&B Chart]
Show Me the Money	Petey Pablo	09.2006	-	58[5]	Jive 04029	[produced by The Matrix]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Diary of a Sinner: 1st Entry	Petey Pablo	11.2001	-	13[28]	Jive 41 723	[gold-US][produced by Chuckie Madness, Timbaland, Punch, Petey Pablo, Huck-A-Buck, Buddah, Shamello, Eric Sadler, Abnes Dubose, Eddie Hustle]
Still Writing in My Diary: 2nd Entry	Petey Pablo	05.2004	-	4[22]	Jive 41 824	[gold-US][produced by Timbaland, Lil Jon, Petey Pablo, Focus..., Mirk, Mannie Fresh, Warryn Campbell, Bangladesh, Sholar, The Outfit, Q, T& J Productions, Scott Storch]

Dolly Parton

Dolly Rebecca Parton była czwartym z dwunastki dzieci biednego hodowcy tytoniu Roberta i jego żony Avie Lee.
Jej rodzeństwo to: Willadeene Parton (poeta), David Parton, Denver Parton, Bobby Parton, Stella Parton (piosenkarka i aktorka), Cassie Parton, Larry Parton (zmarł tuż po urodzeniu), Randy Parton (piosenkarz i aktor, wystąpił w "Krysztale górskim" razem z Dolly), Rachel Dennison (aktorka, przejęła po Dolly rolę Doralee Brooks w serialu "9 to 5"), oraz bliźniaki Floyd Parton (autor piosenek) and Freida Parton.
Rodzina żyła w jednopokojowym domu na farmie w Locust Ridge w stanie Tennessee. Rodzice Dolly należeli do kościoła zielonoświątkowców, więc dla ich dzieci muzyka łączyła się z religią.
W 1959 roku, w wieku 12 lat, Parton zadebiutowała w telewizji, a rok później w małej wytwórni płytowej. Wiedziała, że chce zostać piosenkarką country, ale najpierw musiała skończyć szkołę.

Po skończeniu liceum w 1964 roku Parton przeniosła się do Nashville, gdzie, jak sądziła, miała większe szanse na zrobienie kariery. Pierwszego dnia poznała Carla Deana, który miał firmę kładącą asfalt. Pobrali się 30 maja 1966 roku i są razem do dziś od 40 lat, ale nie mają dzieci. Silna reakcja alergiczna na środki antykoncepcyjne, której Parton doznała w młodości, spowodowała niemożność zajścia w ciążę. Jej mąż nie lubi rozgłosu i rzadko towarzyszy jej na galach.
Parton napisała kilka przebojów dla Skeeter Davis i Hanka Williamsa Jra, a w 1965 roku podpisała kontrakt płytowy. Jedynie piosenka "Happy Happy Birthday Baby" dotarła na szczyt listy przebojów. Gdy tylko wytwórnia wyraziła zgodę na nagrania piosenek w stylu country, Parton zaczęła piąć się w górę.
W 1967 wydała pierwszą płytę "Hello, I'm Dolly". W tym samym roku Porter Wagoner dostrzegł potencjał w 21-letniej Parton i zaprosił ją do swojego cotygodniowego programu. Ich pierwsza wspólna piosenka znalazła się w pierwszej dziesiątce na listach; wiedzieli, że to dobry znak. Parton występowała w programie przez siedem lat, zdobywając sławę i uznanie, śpiewając z Wagonerem i występując z jego zespołem. Koncertowali po całym kraju i sprzedawali mnóstwo płyt.
Niebawem sława Parton przerosła popularność Wagonera, a kiedy jej singiel "Joshua" dotarł na szczyt list przebojów, postanowiła rozpocząć karierę solową. Nadal nagrywała z Wagonerem, ale w końcu zakończyła współpracę, a w 1974 roku wypuściła singiel "I will always love you", który zdobył listy przebojów country. Parton zdobywała coraz większą popularność jako piosenkarka i autorka piosenek, zdobywając w kolejnych latach wiele nagród przemysłu muzycznego country.

Odniosła sukces także jako wokalistka pop, kiedy jej piosenka "Here you come again" dotarła w 1977 r. do pierwszej dziesiątki. Zapewniła Parton pierwszą nominację do nagrody Grammy dla najlepszego żeńskiego występu country. Parton z rozmysłem celowała w listy country i pop; zwykle jej piosenki trafiały na oba zestawienia.
W połowie lat 70-tych Parton zwróciła się ku telewizji. Była częstym gościem różnych programów. W 1976 roku dostała własny show "Dolly". Miał on sporą oglądalność, ale zszedł z anteny po jednym sezonie; Parton rozwiązała kontrakt z powodu zbytniego nadwerężenia strun głosowych.

Kinowy debiut Parton okazał się sukcesem. Zagrała Doralee Rhodes w filmie "Od dziewiątej do piątej" z Jane Fondą i Lily Tomlin. Dostała nominację do Złotego Globu za najlepszą rolę żeńską w musicalu lub komedii i za debiut w filmie. Piosenka, którą napisała do filmu zdobyła nominację do Oscara i otrzymała dwie nagrody Grammy za najlepszą piosenkę country i najlepszy występ. Zajęła pierwsze miejsce na liście Billboard Hot 100 i 78. w zestawieniu "100 lat, 100 piosenek" Amerykańskiego Instytutu Filmowego. W 1981 i 1982 roku pismo Motion Picture Herald ogłosiło Parton największą gwiazdą Box Office'u.
Parton wystąpiła w komediach muzycznych "Najlepszy mały burdelik w Teksasie" (1982) z Burtem Reynoldsem (za tę rolę dostała kolejną nominację do Złotego Globu) oraz w "Krysztale górskim" z Sylvestrem Stallonem (1984) z ciepło przyjętą piosenką "Tennessee Homesick Blues". W 1988 r. Parton zdobyła Grammy za najlepsze zespołowe wykonanie country za płytę "Trio" (1987) nagraną z Emmylou Harris i Lindą Ronstadt. Rok później zagrała Truvy Jones obok Sally Field, Shirley MacLaine, Olympii Dukakis, Daryl Hannah i Julii Roberts w niezapomnianych "Stalowych magnoliach" (1989).
W latach 90-tych poza filmem "Straight talk", gdzie po raz ostatni wystąpiła w roli głównej oraz "The Beverly Hillbillies", adaptacji popularnego serialu, Parton pojawiała się głównie w telewizji. Kiedy jej piosenki przestały zdobywać tak duże uznanie, zmieniła styl z country na bluegrass i wydała świetnie odebrane i obsypane nagrodami Grammy płyty: "The Grass in Blue" (1999) i "Little Sparrow" (2001). Album "Halos & Horns" zawierał przebój Led Zeppelin "Stairway to heaven" wykonany przez Parton w wersji bluegrassowej.
Zajmowała się również podkładaniem głosu do filmów animowanych, głównie grając siebie w serialach "Alvin i wiewiórki" (1987), "Magiczny autobus" (1994) i "Simpsonowie" (1999). Parton wciąż zbiera nagrody za swoją pracę; w 2000 r. otrzymała piątą nagrodę Grammy za najlepsze wspólne wykonanie country. Jej piosenki znalazły się w wielu filmach i były wykonywane przez innych artystów, takich jak Kenny Rogers, Whitney Houston, Leann Rimes, Melissa Etheridge, Shania Twain, Sinead O’Connor i Norah Jones.
 W jej repertuarze najbardziej wyróżniają się utwory ‘Coat of Many Colours’ (1971), ‘Jolene’ (1974) i ‘I Will Always Love You’ (1974).
Piosenka "Travellin' Thru" ze ścieżki dźwiękowej do filmu "Transamerica" z 2005 roku przyniosła Parton drugą nominację do Oscara za najlepszą piosenkę filmową. Utwór zdobył też nagrodę Stowarzyszenia Krytyków Filmowych i był nominowany do Złotego Globu przez Stowarzyszenie Prasy Zagranicznej oraz Stowarzyszenie Krytyków BFCA. Płyta "Those were the days" (2005) była hołdem Parton oddanym przebojom ery folku i rocka przełomu lat 60. i 70-tych. Zawierała przeboje: "Where Have All the Flowers Gone" oraz "Imagine" Johna Lennona.
Poza muzyczną i aktorską karierą Parton jest kobietą interesu; kieruje firmą Dolly Parton Enterprises wartą 100 milionów dolarów. Jest właścicielką i założycielką "Dollywood", popularnej atrakcji turystycznej w parku rozrywki w Pigeon Forge w Tennessee, gdzie prezentowany jest również show "Dolly Parton Dixie Stampede". W 1991 roku Parton kupiła dwie stacje radiowe z rodzinnej miejscowości. Jedna z nich pod nazwą "Dolly station" była transmitowana codziennie na falach rozgłośni "Dollywood".
Parton sprzedała obie stacje w 2000 r. twierdząc, że, co prawda, razem ze wspólnikami zdobyła własną publiczność, ale nie udało jej się wprowadzić stacji na wyższy poziom. Jest współwłaścicielką Sandollar Productions, odnoszącej sukcesy firmy producenckiej, odpowiedzialnej za "Fox TV Show", "Babes", Sabrinę", "Buffy: postrach wampirów" i inne.
Parton otrzymała wiele nagród i tytułów w swojej błyskotliwej karierze. Została wpisana do Galerii Sław Muzyki Country (1999) i znalazła się na czwartym miejscu listy "40 najważniejszych piosenkarek country". Parton pobiła rekord i jako pierwsza wokalistka miała 25 piosenek na pierwszych miejscach list przebojów. Jej duet "Islands in the stream" z Kennym Rogersem zajął pierwsze miejsce na liście stu najlepszych duetów country wszech czasów, a telewizja CMT umieściła ją na czwartym miejscu listy "20 najseksowniejszych kobiet muzyki country".

W 1990 r. otrzymała honorowy doktorat uczelni Carson-Newman College. W 1993 r. dostała honorową nagrodę od Stowarzyszenia Muzyki Country i została umieszczona w Galerii Sław. Do dziś jest jedyną laureatką tej nagrody. Znalazła się na 34. miejscu listy największych kobiet rock'n'rolla ułożonej przez VH1. W 2001 roku znalazła się w Galerii Sław Muzyki Pop i Autorów piosenek. Jej starania o ratowanie bielika amerykańskiego w "Dollywood" zapewniły jej w 2003 r. nagrodę agencji FWS. W 2005 r. dostała najwyższe odznaczenie od rządu USA za dokonania na polu sztuki. Została pierwszą laureatką nagrody Lindy Boggs spoza świata polityki w 2006 r. To tylko kilka wyróżnień z długiej listy...
Jest drobnej postury, ale jej talent i życiowa pasja są ogromne. W 2006 Parton napisała muzykę do Broadwayowskiej produkcji "Od dziewiątej do piątej" oraz do dziecięcej książeczki "I am a Rainbow". To kobieta z werwą, która nie zamierza spocząć na laurach, choć ma do tego wszelkie prawo. Mawia, że muzyka była i zawsze będzie jej przewodniczką w życiu, jest jej największą miłością i nie mogłaby jej porzucić. Dlatego zawsze będzie nagrywać.
W 2008 r. Parton wydała płytę "Backwoods Barbie", który zajął dla niej najwyższe miejsce na liście Billboardu, debiutując na miejscu 17.
Parton zasmuciła wiadomość o śmierci przyjaciela, Michaela Jacksona w 2009 r. Kilka dni później nakręciła film w hołdzie piosenkarzowi. Chwaliła Króla Popu za talent i dobry charakter, mówiąc, że według niej miał "anielską duszę".
W tym samym roku wydała czteropłytowy album z 99 piosenkami z jej długiej kariery.
W 2011 r. Parton ogłosiła, że nagrała nową płytę "Better Day". Promowała ją światowa trasa koncertowa, która rozpoczęła się 17 lipca 2011. Ostatnią jej płytą jest "Blue Smoke" z 2014 roku, której również towarzyszyła światowa trasa.
W wywiadzie z marca 2011 Parton powiedziała jasno, że nie zamierza wycofywać się z showbiznesu; zapowiedziała, że przestanie występować jedynie w wypadku, gdyby ona lub jej mąż zachorowali.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	Aus	Wytwórnia [US]	Komentarz
Happy, Happy Birthday Baby/Old Enough To Know Better (Too Young To Resist)	Dolly Parton	10.1965	-	108[3]	Monument 897	[written by Margo Sylvia, Gilbert Lopez][#5 hit for The Tune Weavers in 1957]
Dumb Blonde/The Giving And The Taking	Dolly Parton	02.1967	-	-	Monument 982	[written by C. Putman][produced by Fred Foster][24[9].Country Chart]
Something Fishy/I've Lived My Life	Dolly Parton	07.1967	-	-	Monument 1007	[written by D. Parton][produced by Fred Foster][17[8].Country Chart]
The Last Thing On My Mind/Love Is Worth Living	Porter Wagoner And Dolly Parton	12.1967	-	-	RCA Victor 9369	[written by Tom Paxton][produced by Bob Ferguson][7[13].Country Chart]
Holding On To Nothin'/Just Between You And Me	Porter Wagoner And Dolly Parton	05.1968	-	-	RCA Victor 9490	[written by Chestnut][produced by Bob Ferguson][7[12].Country Chart]
Just Because I'm A Woman/I Wish I Felt This Way At Home	Dolly Parton	07.1968	-	-	RCA Victor 9548	[written by Parton][produced by Bob Ferguson][17[11].Country Chart]
We'll Get Ahead Someday/Jeannie's Afraid Of The Dark	Porter Wagoner And Dolly Parton	08.1968	-	-	RCA Victor 9577	[written by Magaha][produced by Bob Ferguson][5[11].Country Chart]
In The Good Old Days (When Times Were Bad)/Try Being Lonely	Dolly Parton	11.1968	-	-	RCA Victor 9657	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson ][25[9].Country Chart]
Yours Love/Malena	Dolly Parton And Porter Wagoner	03.1969	-	-	RCA Victor 0104	[written by Harlan Howard][produced by Bob Ferguson][9[13].Country Chart]
Daddy/He's A Go Getter	Dolly Parton	05.1969	-	-	RCA Victor 0132	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][40[1].Country Chart]
Always, Always/ No Reason To Hurry Home	Porter Wagoner And Dolly Parton	07.1969	-	-	RCA Victor 0172	[written by Joyce McCord][produced by Bob Ferguson][16[8].Country Chart]
Just Someone I Used To Know/My Hands Are Tied	Porter Wagoner And Dolly Parton	11.1969	-	-	RCA Victor 0247	[written by Jack Clement][produced by Bob Ferguson][5[14].Country Chart]
Tomorrow Is Forever/Mendy Never Sleeps	Porter Wagoner And Dolly Parton	02.1970	-	-	RCA Victor 9799	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][9[12].Country Chart]
Daddy Come And Get Me/Chas	Dolly Parton	03.1970	-	-	RCA Victor 9784	[written by Dolly Parton, Dorothy Jo Hope][produced by Bob Ferguson][40[2].Country Chart]
Mule Skinner Blues (Blue Yodel No. 8)/More Than Their Share	Dolly Parton	07.1970	-	-	RCA Victor 9863	[written by Dolly Parton, Dorothy Jo Hope][produced by Bob Ferguson][3[15].Country Chart]
Daddy Was An Old Time Preacher Man/A Good Understanding	Porter Wagoner And Dolly Parton	08.1970	-	-	RCA Victor 9875	[written by Dolly Parton, Dorothy Jo Hope][produced by Bob Ferguson][7[13].Country Chart]
Joshua/I'm Doing This For Your Sake	Dolly Parton	01.1971	-	108[7]	RCA Victor 9928	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][1[1][14].Country Chart]
Better Move It On Home/Two Of A Kind	Porter Wagoner And Dolly Parton	02.1971	-	-	RCA Victor 9958	[written by Ray Griff][produced by Bob Ferguson][7[12].Country Chart]
Comin' For To Carry Me Home/Golden Streets Of Glory	Dolly Parton	05.1971	-	-	RCA Victor 9971	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][23[7].Country Chart]
The Right Combination/The Pain Of Loving You	Porter Wagoner And Dolly Parton	07.1971	-	106[1]	RCA Victor 9994	[written by Porter Wagoner][produced by Bob Ferguson][14[9].Country Chart]
My Blue Tears/The Mystery Of The Mystery	Dolly Parton	07.1971	-	-	RCA Victor 9999	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][17[10].Country Chart]
Coat Of Many Colors/Here I Am	Dolly Parton	11.1971	-	-	RCA Victor 0538	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][4[12].Country Chart]
Burning The Midnight Oil/More Than Words Can Tell	Porter Wagoner And Dolly Parton	11.1971	-	-	RCA Victor 0565	[written by Porter Wagoner][produced by Bob Ferguson][11[11].Country Chart]
Touch Your Woman/Mission Chapel Memories	Dolly Parton	03.1972	-	-	RCA Victor 0662	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][6[12].Country Chart]
Lost Forever In Your Kiss/The Fog Has Lifted	Porter Wagoner And Dolly Parton	04.1972	-	-	RCA Victor 0675	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][9[12].Country Chart]
Washday Blues/Just As Good As Gone	Dolly Parton	08.1972	-	-	RCA Victor 0757	[written by Porter Wagoner][produced by Bob Ferguson][20[7].Country Chart]
Daddy Come And Get Me/Chas	Dolly Parton	03.1970	-	-	RCA Victor 9784	[written by Dolly Parton, Dorothy Jo Hope][produced by Bob Ferguson][40[2].Country Chart]
Together Always/Love's All Over	Porter Wagoner And Dolly Parton	09.1972	-	-	RCA Victor 0773	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][14[11].Country Chart]
My Tennessee Mountain Home/The Better Part Of Life	Dolly Parton	01.1973	-	-	RCA Victor 0868	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][15[10].Country Chart]
We Found It/Love Have Mercy On Us	Porter Wagoner And Dolly Parton	04.1973	-	-	RCA Victor 0893	[written by Porter Wagoner][produced by Bob Ferguson][30[4].Country Chart]
Traveling Man/I Remember	Dolly Parton	06.1973	-	-	RCA Victor 0950	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][20[8].Country Chart]
If Teardrops Were Pennies/Come To Me	Porter Wagoner And Dolly Parton	07.1973	-	-	RCA Victor 0981	[written by Carl Butler][produced by Bob Ferguson][3[14].Country Chart]
Jolene/Love, You're So Beautiful Tonight	Dolly Parton	01.1974	7[22]	60[8]	RCA Victor 0145	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][1[1][13].Country Chart]
I Will Always Love You/Lonely Comin' Down	Dolly Parton	04.1974	-	-	RCA Victor 0234	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][1[1][12].Country Chart]
Please Don't Stop Loving Me/Sounds Of Nature	Dolly Parton	08.1974	-	-	RCA Victor 10 010	[written by Dolly Parton, Porter Wagoner][produced by Bob Ferguson][1[1][10].Country Chart]
Love Is Like A Butterfly/Sacred Memories	Dolly Parton	09.1974	-	-	RCA Victor 10 031	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][1[1][12].Country Chart]
The Bargain Store/I'll Never Forget	Dolly Parton	02.1975	-	-	RCA Victor 10 164	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][1[1][9].Country Chart]
The Seeker/Love With Feeling	Dolly Parton	06.1975	-	-	RCA Victor 10 310	[written by Dolly Parton][produced by Porter Wagoner][2[10].Country Chart]
Say Forever You'll Be Mine/How Can I (Help You Forgive Me)	Porter Wagoner And Dolly Parton	08.1975	-	-	RCA Victor 10 328	[written by Dolly Parton][produced by Porter Wagoner][5[12].Country Chart]
We Used To/My Heart Started Breaking	Dolly Parton	10.1975	-	-	RCA Victor 10 396	[written by Dolly Parton][produced by Porter Wagoner][9[10].Country Chart]
Hey, Lucky Lady/Most Of All, Why	Dolly Parton	03.1976	-	-	RCA Victor 10 564	[written by Dolly Parton][produced by Porter Wagoner][19[7].Country Chart]
Is Forever Longer Than Always/If You Say I Can	Porter Wagoner And Dolly Parton	06.1976	-	-	RCA Victor 10 652	[written by Porter Wagoner, Frank Dycus][produced by Porter Wagoner][8[10].Country Chart]
All I Can Do/Falling Out Of Love With Me	Dolly Parton	08.1976	-	-	RCA Victor 10 730	[written by Dolly Parton][produced by Porter, Dolly][3[13].Country Chart]
Light Of A Clear Blue Morning/There	Dolly Parton	04.1977	-	87[5]	RCA Victor 10 935	[written by Dolly Parton][produced by Dolly Parton, Gregg Perry][11[10].Country Chart]
Here You Come Again/Me And Little Andy	Dolly Parton	10.1977	75[5]	3[19]	RCA Victor 11 123	[gold-US][written by Barry Mann/Cynthia Weil][produced by Gary Klein][1[5][14].Country Chart]
It's All Wrong, But It's All Right/ Two Doors Down	Dolly Parton	03.1978	-	B:19[12]	RCA Victor 11 240	[written by Dolly Parton][produced by Gary Klein][1[2][10].Country Chart]
Heartbreaker/Sure Thing	Dolly Parton	08.1978	-	37[10]	RCA Victor 11 296	[written by D. Wolfert, C. Bayer Sager][produced by Gary Klein, Dolly Parton, Charles Koppelman][1[3][12].Country Chart]
Baby I'm Burnin'/ I Really Got The Feelin'	Dolly Parton	12.1978	-	25[14]	RCA Victor 11 420	[A:written by Dolly Parton][B:written by B. Vera][produced by Gary Klein, Dolly Parton][B:1[1][10].Country Chart]
You're The Only One/Down	Dolly Parton	06.1979	-	59[6]	RCA Victor 11 577	[written by Bruce Roberts/Carole Bayer-Sager][produced by Dean Parks/Greg Perry][1[2][10].Country Chart]
Sweet Summer Lovin'/ Great Balls Of Fire	Dolly Parton	09.1979	-	77[3]	RCA Victor 11 705	[written by Blaise Tosti][produced by Dean Parks/Greg Perry][7[10].Country Chart]
Starting Over Again/Sweet Agony	Dolly Parton	03.1980	-	36[10]	RCA Victor 11 926	[written by Bruce Sudano/Donna Summer][produced by Gary Klein][1[1][11].Country Chart]
Making Plans/Beneath The Sweet Magnolia Tree	Porter Wagoner And Dolly Parton	07.1980	-	-	RCA Victor 11 983	[written by Russell, Morrison][produced by Porter Wagoner][2[12].Country Chart]
Old Flames Can't Hold A Candle To You/I Knew You When	Dolly Parton	08.1978	-	-	RCA Victor 12 040	[written by P. Sebert, H. Moffatt][produced by Gary Klein][1[1][10].Country Chart]
If You Go, I'll Follow You/ Hide Me Away	Porter Wagoner And Dolly Parton	11.1980	-	-	RCA Victor 12 119	[written by Dolly Parton, Porter Wagoner][produced by Porter Wagoner][12[10].Country Chart]
9 To 5/Sing For The Common Man	Dolly Parton	11.1980	47[71]	1[2][26]	RCA Victor 12 133	[written by Dolly Parton][produced by Greg Perry][1[1][9].Country Chart]
But You Know I Love You/Poor Folks Town	Dolly Parton	04.1981	-	41[10]	RCA Victor 12 200	[written by Mike Settle][produced by Mike Post][1[1][13].Country Chart]
The House Of The Rising Sun/Working Girl	Dolly Parton	09.1981	-	77[4]	RCA Victor 12 282	[written by Alan Price][produced by Mike Post[14[7].Country Chart]
Single Women/Barbara On Your Mind	Dolly Parton	03.1982	-	-	RCA Victor 13 057	[written by Michael O'Donoghue][produced by Dolly Parton, Gregg Perry][8[12].Country Chart]
Heartbreak Express/Act Like A Fool	Dolly Parton	06.1982	-	-	RCA Victor 13 234	[written by Dolly Parton][produced by Dolly Parton, Gregg Perry][7[11].Country Chart]
I Will Always Love You/Do I Ever Cross Your Mind	Dolly Parton	07.1982	-	53[14]	RCA Victor 13 260	[written by Dolly Parton][produced by Dolly Parton/Greg Perry][1[1][13].Country Chart]
Hard Candy Christmas/Me And Little Andy	Dolly Parton	12.1982	-	-	RCA Victor 13 361	[written by Carol Hall][produced by Greg Perry]8[9].Country Chart][piosenka z filmu "The Best Little Whorehouse in Texas"]
Everything's Beautiful (In It's Own Way)/Put It Off Until Tomorrow	Dolly Parton And Willie Nelson	01.1983	-	102[4]	Monument 03408	[written by Dolly Parton][produced by Fred Foster][7[10].Country Chart]
Potential New Boyfriend/One Of Those Days	Dolly Parton	06.1983	-	-	RCA 13 514	[written by Steve Kipner, John Lewis Parker][produced by Greg Perry][20[7].Country Chart]
Islands In The Stream/ I Will Always Love You [Kenny Rogers]	Kenny Rogers And Dolly Parton	09.1983	7[36]	1[2][25]	RCA 13 615	[platinum-US][written by Barry Gibb/Maurice Gibb/Robin Gibb][produced by Albhy Galuten/Barry Gibb/Karl Richardson][1[2][15].Country Chart]
Save The Last Dance For Me/Elusive Butterfly	Dolly Parton	01.1984	-	45[12]	RCA 13 703	[written by Doc Pomus/Mort Shuman][produced by Val Garay][3[12].Country Chart]
Here You Come Again	Dolly Parton	03.1984	75[5]	-	RCA 395 [UK]	-
Downtown/The Great Pretender	Dolly Parton	04.1984	-	80[4]	RCA 13 756	[written by Tony Hatch][produced by Val Garay][36[3].Country Chart]
Tennessee Homesick Blues/Butterflies	Dolly Parton	06.1984	-	-	RCA 13 819	[written by Dolly Parton][produced by Dolly Parton][1[1][13].Country Chart][piosenka z filmu "Rhinestone"]
God Won't Get You/Sweet Lovin' Friends [Dolly Parton And Sylvester Stallone]	Dolly Parton	10.1984	-	-	RCA 13 883	[written by Dolly Parton][produced by Mike Post, Dolly Parton][10[11].Country Chart][piosenka z filmu "Rhinestone"]
The Greatest Gift Of All/White Christmas [Dolly Parton]	Kenny Rogers And Dolly Parton	12.1984	-	81[4]	RCA 13 945	[written by John Jarvis ][produced by David Foster, Kenny Rogers]
Christmas Without You	Kenny Rogers And Dolly Parton	12.1984	88[3]	-	No-Label MIUCT 0376	-
Don't Call It Love/We Got Too Much	Dolly Parton	02.1985	-	-	RCA 13 987	[written by Tom Snow, Dean Pitchford][produced by David Malloy][3[14].Country Chart]
Real Love/ I Can't Be True [Dolly Parton]	Dolly Parton With Kenny Rogers	06.1985	-	91[3]	RCA 14 058	[written by Richard Brannan/David Malloy/Randy McCormick][produced by David Malloy][1[1][16].Country Chart]
Think About Love/Come Back To Me	Dolly Parton	12.1985	-	-	RCA 14 218	[written by Richard (Spady) Brannon, Tom Campbell][produced by David Malloy][1[1][14].Country Chart]
Tie Our Love (In A Double Knot)/ I Hope You're Never Happy	Dolly Parton	05.1986	-	-	RCA 14 297	[written by Jeff Silbar, John Reid][produced by David Malloy][7[8].Country Chart]
We Had It All/Do I Ever Cross Your Mind	Dolly Parton	10.1986	-	-	RCA 5001	[written by Troy Seals, Donnie Fritts][produced by Val Garay][31[3].Country Chart]
To Know Him Is To Love Him/Farther Along	Dolly Parton, Linda Ronstadt, Emmylou Harris	02.1987	-	-	Warner 28 371	[written by Phil Spector][produced by George Massenburg][1[1][14].Country Chart]
Telling Me Lies/Rosewood Casket	Dolly Parton, Linda Ronstadt, Emmylou Harris	06.1987	-	-	Warner 28 371	[written by Linda Thompson, Betsy Cook][produced by George Massenburg][3[11].Country Chart]
Those Memories Of You/My Dear Companion	Dolly Parton, Linda Ronstadt, Emmylou Harris	10.1987	-	-	Warner 28 248	[written by Alan O'Bryant][produced by George Massenburg][5[13].Country Chart]
Wildflowers/Hobo's Meditation	Dolly Parton, Linda Ronstadt, Emmylou Harris	04.1988	-	-	Warner 27 970	[written by Dolly Parton][produced by George Massenburg][6[11].Country Chart]
Why'd You Come In Here Lookin' Like That/Wait 'Till I Get You Home	Dolly Parton	05.1989	-	-	Columbia 68 760	[written by Bob Carlisle and Randy Thomas][produced by Ricky Skaggs][1[1][13].Country Chart]
Yellow Roses	Dolly Parton	09.1989	-	-	Columbia 69 040	[written by Dolly Parton][produced by Ricky Skaggs][1[1][17].Country Chart]
He's Alive	Dolly Parton	01.1990	-	-	Columbia 73 200	[39[1].Country Chart]
Time for Me to Fly	Dolly Parton	03.1990	-	-	Columbia	[39[1].Country Chart]
White Limozeen/The Moon, the Stars and Me	Dolly Parton	06.1990	-	-	Columbia	[written by Dolly Parton, Mac Davis][produced by Ricky Skaggs][29[5].Country Chart]
Rockin' Years/What a Heartache	Dolly Parton with Ricky Van Shelton	03.1991	-	-	Columbia	[written by Floyd Parton][produced by Steve Buckingham, Gary Smith, Dolly Parton][1[1][17].Country Chart]
Silver and Gold	Dolly Parton	07.1991	-	-	Columbia	[written by Carl Perkins, Greg Perkins, Stan Perkins][produced by Steve Buckingham, Gary Smith][15[11].Country Chart]
Eagle When She Flies/Wildest Dreams	Dolly Parton	11.1991	-	-	Columbia	[written by Dolly Parton][produced by Steve Buckingham, Gary Smith][33[6].Country Chart]
Romeo	Dolly Parton with Billy Ray Cyrus, Tanya Tucker, Mary Chapin Carpenter, Kathy Mattea and Pam Tillis	03.1993	-	50[14]	Columbia 74 876	[written by Dolly Parton][produced by Steve Buckingham, Dolly Parton][27[6].Country Chart]
The Day I Fall in Love	Dolly Parton with James Ingram	04.1994	64[2]	-	Columbia 6600282 [UK]	-
I Will Always Love You/Lonely Comin' Down	Dolly Parton with Vince Gill	09.1995	-	-	Columbia	[written by Dolly Parton][produced by Bob Ferguson][15[11].Country Chart]
Peace Train	Dolly Parton	07.1997	86[1]	119[3]	Flip It 44 000	[written by Cat Stevens]
If	Dolly Parton	10.2002	73[1]	-	Sanctuary SANX 139 [UK]	-
When I Get Where I'm Going	Brad Paisley featuring Dolly Parton	10.2005	-	39[20]	Arista Nashville	[platinum-US][written by George Teren, Rivers Rutherford][produced by Frank Rogers][5[16].Country Chart]
Together You and I	Dolly Parton	09.2011	67[1]	-	Sony Music USWB 11101222 [UK]	[written by Dolly Parton]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Just the Two of Us	Porter Wagoner and Dolly Parton	03.1969	-	184[4]	RCA Victor 4039	[produced by Bob Ferguson]
Always, Always	Porter Wagoner and Dolly Parton	08.1969	-	162[5]	RCA Victor 4186	[produced by Bob Ferguson]
My Blue Ridge Mountain Boy	Dolly Parton	11.1969	-	194[2]	RCA Victor 4188	[produced by Bob Ferguson]
Porter Wayne and Dolly Rebecca	Porter Wagoner and Dolly Parton	04.1970	-	137[7]	RCA Victor 4305	[produced by Bob Ferguson]
A Real Live Dolly	Dolly Parton	08.1970	-	154[2]	RCA Victor 4387	[produced by Bob Ferguson]
Once More	Porter Wagoner and Dolly Parton	10.1970	-	191[2]	RCA Victor 4388	[produced by Bob Ferguson]
Two of a Kind	Porter Wagoner and Dolly Parton	03.1971	-	142[3]	RCA Victor 4490	[produced by Bob Ferguson]
Joshua	Dolly Parton	06.1971	-	198[1]	RCA Victor 4507	[produced by Bob Ferguson]
New Harvest...First Gathering	Dolly Parton	04.1977	-	71[21]	RCA Victor 2188	[produced by Dolly Parton,Gregg Perry]
Here You Come Again	Dolly Parton	10.1977	-	20[47]	RCA Victor 2544	[platinum-US][produced by Gary Klein]
Heartbreaker	Dolly Parton	08.1978	-	27[34]	RCA Victor 2797	[gold-US][produced by Gary Klein]
Both Sides	Dolly Parton	11.1978	24[12]	-	Lotus WH 5006 [UK]	[gold-UK]
Great Balls of Fire	Dolly Parton	06.1979	-	40[17]	RCA Victor 3361	[gold-US][produced by Dean Parks,Gregg Perry]
Dolly, Dolly, Dolly	Dolly Parton	05.1980	-	71[13]	RCA Victor 3546	[produced by Gary Klein]
9 to 5 and Odd Jobs	Dolly Parton	12.1980	-	11[34]	RCA Victor 3852	[gold-US][produced by Mike Post, Gregg Perry]
Heartbreak Express	Dolly Parton	04.1982	-	106[12]	RCA Victor 4289	[produced by Dolly Parton]
Greatest Hits	Dolly Parton	10.1982	74[1]	77[23]	RCA Victor 4422	[platinum-US][produced by Dolly Parton, Gregg Perry]
The Winning Hand	Dolly Parton	01.1983	-	109[14]	Monument 38389	[produced by Fred Foster]
Burlap & Satin	Dolly Parton	06.1983	-	127[11]	RCA Victor 4691	[produced by Dolly Parton, Gregg Perry]
The Great Pretender	Dolly Parton	02.1984	-	73[14]	RCA Victor 4940	[produced by Val Garay]
Rhinestone	Dolly Parton	07.1984	-	135[7]	RCA Victor 5032	[produced by Mike Post,Dolly Parton]
Once Upon a Christmas	Dolly Parton with Kenny Rogers	12.1984	-	31[8]	RCA Victor 5307	[2x-platinum-US][produced by David Foster,Kenny Rogers]
Trio	Dolly Parton with Emmylou Harris and Linda Ronstadt	03.1987	-	6[48]	Warner 25 491	[platinum-US][produced by George Massenburg]
Rainbow	Dolly Parton	12.1987	-	153[8]	Columbia 40 968	[produced by Steve "Gold-E" Goldstein]
Eagle When She Flies	Dolly Parton	04.1991	-	24[47]	Columbia 46 882	[platinum-US][produced by Steve Buckingham,Gary Smith]
Straight Talk	Dolly Parton	04.1992	-	138[3]	Hollywood 61 303	-
Slow Dancing with the Moon	Dolly Parton	03.1993	-	16[25]	Columbia 53 199	[platinum-US][produced by Steve Buckingham, Dolly Parton]
Honky Tonk Angels	Dolly Parton with Loretta Lynn and Tammy Wynette	11.1993	-	42[16]	Columbia 53 414	[gold-US][produced by Steve Buckingham,Dolly Parton]
Heartsongs: Live from Home	Dolly Parton	10.1994	-	87[10]	Columbia 66 123	[produced by Val Garay]
Something Special	Dolly Parton	09.1995	-	54[14]	Columbia 67 140	[produced by Steve Buckingham]
Treasures	Dolly Parton	10.1996	116[1]	122[10]	Rising Tide 53 041	[produced by Steve Buckingham]
Hungry Again	Dolly Parton	09.1998	41[3]	167[2]	Decca 70 041	[produced by Dolly Parton,Richie Owens]
Trio II	Dolly Parton with Emmylou Harris and Linda Ronstadt	02.1999	-	62[14]	Asylum 62 275	[gold-US][produced by George Massenburg]
The Grass Is Blue	Dolly Parton	11.1999	-	198[1]	Blue Eye 3900	[produced by Steve Buckingham]
Little Sparrow	Dolly Parton	02.2001	30[7]	97[9]	Sugar Hill 3927	[silver-UK][produced by Steve Buckingham]
Gold: The Hits Collection	Dolly Parton	03.2001	23[6]	-	RCA 74321840202 [UK]	[silver-UK]
Halos & Horns	Dolly Parton	07.2002	37[5]	58[10]	Blue Eye 3946	[produced by Dolly Parton]
Ultimate Dolly Parton	Dolly Parton	06.2003	17[7]	130[2]	RCA 52 008	[platinum-UK]
For God and Country	Dolly Parton	11.2003	-	167[1]	Blue Eye 79 756	[produced by Dolly Parton,Kent Wells,Tony Smith]
The Only Dolly Parton Album You'll Ever Need	Dolly Parton	07.2004	127[6]	-	RCA	-
Live and Well	Dolly Parton	10.2004	159[2]	161[1]	Blue Eye 3998	-
Legends	Dolly Parton	03.2005	190[1]	-	Sony BMG TV	-
Those Were the Days	Dolly Parton	10.2005	-	48[6]	Blue Eye 4007	[produced by Dolly Parton]
The Very Best of Dolly Parton	Dolly Parton	03.2007	8[40]	-	Sony BMG 88697060742 [UK]	[platinum-UK][produced by Patrik Frisk]
Backwoods Barbie	Dolly Parton	03.2008	35[5]	17[17]	UMTV 1774178[UK]	[produced by Kent Wells,Dolly Parton]
Live from London	Dolly Parton	11.2009	33[3]	195[1]	Sony Music 88697590912 [UK]	-
Better Day	Dolly Parton	07.2011	9[8]	51[6]	Sony Music 88697915312 [UK]	[silver-UK][produced by Dolly Parton,Kent Wells]
Blue Smoke	Dolly Parton	05.2014	2[40]	6[6]	Masterworks 88843078872 [UK]	[platinum-UK]
Pure & Simple	Dolly Parton	09.2016	2[8]	11[9]	RCA Nashville 88985351252 [UK]	[silver-UK][produced by Dolly Parton]
I Believe in You	Dolly Parton	11.2017	-	173[1]	RCA	[produced by Dolly Parton,Paul T. Couch,Tom McBryde,Richard Dennison,Tom Rutledge]
Dumplin'	Dolly Parton	12.2018	-	143[2]	RCA Nashville	[produced by Dolly Parton,Linda Perry]

Paradise Lost

Paradise Lost, zespół zaliczany obok Anathemy i My Dying Bride do pionierów death/doom metalu oraz stylu określanego jako gothic metal, powstał w 1987 roku w Halifax. Początkowo przyjął nazwę Morbius.

Jego trzon stworzyli główni kompozytorzy - Nick Holmes (śpiew, bas) i Gregor Mackintosh (gitara). Za zestawem perkusyjnym usiadł Matthew Archer. Pierwszy skład Paradise Lost uzupełnili Aaron Aedy (gitara) i Stephen Edmondson (bas).
Debiutancki, dosyć surowy w swoim brzmieniu album "Lost Paradise" (1990) był gatunkowo zbliżony do death metalu i nie zyskał aprobaty wśród fanów gatunku. Drugą, przełomową nie tylko dla zespołu ale i dla całego szeroko pojętego gatunku heavy metal płytą, był album "Gothic" z 1991 roku. Krążek ten uznano za jeden z tych, które wywarły największy wpływ na podgatunek muzyki metalowej, nazwany potem mianem gothic metal. Wart podkreślenia jest fakt, że zespół był wówczas jednym z pionierów w kontekście wykorzystania kobiecych wokali, co było zdecydowanie mniej powszechnym zjawiskiem w muzyce metalowej niż ma to miejsce obecnie.

Zespół rozwijał się w kierunku ciężkiego, aczkolwiek bardziej melodyjnego grania, czego efektem były kolejne płyty: "Shades of God" z 1992 roku oraz "Icon" z 1993. Kolejne wydawnictwo "Draconian Times" okazało się dużym sukcesem komercyjnym, choć wielu fanów było zawiedzionych wyraźnym złagodzeniem brzmienia grupy. Kolejne dokonania były jeszcze bardziej zaskakujące - wyraźnie inspirowana rockiem gotyckim, z popowymi wokalami Holmesa płyta "One Second" (1997) czy bogata w elektronikę "Host" (1999). W 2001 roku ukazał się album "Believe in Nothing" zawierający materiał, który sami muzycy określili jako dark rock.

Płyty "Symbol of Life" (2002) i "Paradise Lost" (2005) są próbą połączenia wyraźnego zamiłowania grupy do elektroniki z nieco starszymi dokonaniami, znanymi z późnych, ale jeszcze "metalowych" dokonań zespołu. Wydany w roku 2007 krążek "In Requiem" jest zdecydowanie najmocniejszą płytą od czasów "Draconian Limes". Zespół wyraźnie wrócił do cięższych brzmień, co zdecydowanie ucieszyło dawnych fanów, przywiązanych do "wczesnego" Paradise Lost. Dwa lata później na rynek trafił 12 album w dyskografii Brytyjczyków. "Faith Divides Us - Death Unites Us" zawiera 10 premierowych nagrań, jednak poza standardowym wydaniem ukazały się również wersje wzbogacone o dodatkowe utwory.

Paradise Lost jest - co ciekawe - grupą mało popularną na Wyspach Brytyjskich, mając od wielu lat rzesze fanów w pozostałych krajach Europy - w Niemczech, Grecji, również w Polsce. Począwszy od trasy promującej "Shades of God" w 1992 roku, grupa wielokrotnie gościła w naszym kraju, m.in. na festiwalach "Metalmania" i "Marlboro RockIn" oraz licznych koncertach, głównie jako headliner.

W ciągu 20 lat działalności, zespół doświadczył tylko dwóch zmian w składzie (obie na pozycji perkusisty) - pierwszego perkusistę Matthew Archera zastąpił w 1994 roku Lee Morris. Po 10 latach, w 2004 r. w jego miejsce za bębnami zasiadł Jeff Singer.

Dyskografię zespołu tworzą 4 taśmy demo, 12 albumów studyjnych, 16 singli/EP oraz 17 wideoklipów.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Seals The Sense	Paradise Lost	03.1994	92[1]	-	Music For Nations CDKUT 157	[written by Nick Holmes and Gregor Mackintosh][produced by Paradise Lost, Simon Efemey]
The Last Time	Paradise Lost	05.1995	60[2]	-	Music For Nations CDKUT 165	[written by Nick Holmes and Gregor Mackintosh][produced by Simon Efemey]
Forever Failure	Paradise Lost	10.1995	66[2]	-	Music For Nations CDKUT 169	[written by Nick Holmes and Gregor Mackintosh][produced by Simon Efemey]
Say Just Words	Paradise Lost	06.1997	53[2]	-	Music For Nations CDKUT 174	[written by Nick Holmes and Gregor Mackintosh][produced by Ulf "Sank" Sandqvist, Bryan New]
One Second	Paradise Lost	07.1998	94[1]	-	Music For Nations CDKUT 177	[written by Gregor Mackintosh, Nick Holmes ][produced by Sank]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Draconian Times	Paradise Lost	06.1995	16[3]	-	Music For Nations CDMFN 184	[produced by Simon Efemey]
One Second	Paradise Lost	07.1997	31[2]	-	Music For Nations CDMFN 222	[produced by Ulf "Sank" Sandqvist]
Host	Paradise Lost	06.1999	61[1]	-	EMI 5205672	[produced by Steve Lyon]
Believe in Nothing	Paradise Lost	03.2001	144[1]	-	EMI 5 30707 2	[produced by John Fryer, Greg Brimson]
Symbol of Life	Paradise Lost	11.2002	166[1]	-	Arista	[produced by Rhys Fulber]
In Requiem	Paradise Lost	06.2007	125[1]	-	Century Media 77637	[produced by Rhys Fulber]
Faith Divides Us – Death Unites Us	Paradise Lost	10.2009	122[1]	-	Century Media 88985462711	[produced by Jens Bogren]
Tragic Idol	Paradise Lost	05.2012	73[1]	-	Century Media 9981592	[produced by Jens Bogren]
The Plague Within	Paradise Lost	06.2015	51[1]	-	Century Media 9985552	[produced by Jaime Gomez Arellano]
Medusa	Paradise Lost	09.2017	56[1]	-	Nucklear Blast NB 37972	[produced by Jaime Gomez Arellano,Paradise Lost]

Pallas

Szkocki zespół z kręgu neo-progresywnego rocka. Porównywany często do takich formacji, jak Marillion, Pendragon oraz IQ. Obecnie grają w składzie- Graeme Murray (gitara akustyczna i basowa, wokal), Niall Mathewson (gitara akustyczna i elektryczna, klawisze), Ronnie Brown (klawisze, mellotron, wokal) oraz Colin Rae (perkusja).

 

Na początku była grupa Rainbow, która powstała pod koniec października 1974 roku w Aberdeen. W jej składzie znaleźli się - George Gibson (wokal prowadzący, elektryczna mandolina i skrzypce), Dave Taylor (gitara prowadząca), Mike Stobbie (organy) oraz Colin Rae (perkusja). Tydzień później po raz pierwszy pojawili się na scenie. W tym ustawieniu nie wytrzymali jednak zbyt długo i kilka lat później doszło do licznych przetasowań - za bębnami najpierw usiadł Ali Milne, potem Darek Forman, stanowisko wokalisty objął początkowo Brian Wood, by oddać pałeczkę Craigowi Andersonowi, a gitarę przejął Dave Holt. W 1975 roku, na skutek odejścia z Deep Purple Richiego Blackmore’a i założenia przez niego nowej formacji o nazwie Rainbow - Szkoci postanowili zmienić szyld na Pallas (od imienia greckiej bogini Pallas Ateny). W tym czasie skład grupy wyglądał następująco - Craig Anderson (wokal, tamburyn), Dave Holt (gitara), Graeme Murray (bas), Derek Forman (instrumenty perkusyjne) oraz Mike Stobbie (organy Hammonda). Muzycy często występowali jako support przed takimi artystami, jak Thin Lizzy, The Damned, Slik czy Shakin' Stevens. Równocześnie komponowali sporo materiału w konwencji budzącej skojarzenia z grupami -Yes i Genesis.

Dwa lata później, na Wyspach Brytyjskich nadeszła punkowska rewolucja. Ruch, który pozbawił egzystencji wiele młodych formacji, a te, o uznanej reputacji nazwał „dinozaurami rocka” i określenie to często ciągnie się za nimi aż do dnia dzisiejszego, mając zdecydowanie pejoratywny wydźwięk. Naturalnym było więc zejście niektórych zespołów do tak zwanego „podziemia”. Rodząca się popularność Pallasu - została teraz zastąpiona fenomenem Sex Pistols. Otwarło to jednak drogę dla stylu, określanego z czasem jako „punk symfoniczny” – hybrydy między „starą gwardią” a agresywnością new wave.

W grudniu 1977 roku muzycy nagrali swoją pierwszą EP-kę, zatytułowaną po prostu „Pallas”. Krążek światło dzienne ujrzał w lutym następnego roku. Kolejne kilka miesięcy koncertowali po rodzimej Szkocji, wzbudzając co jakiś czas konsternację swoim „neo-nazistowskim” (jak określały ich środowiska akademickie) image’em.

Na przełomie dwóch kolejnych lat doszło do ponownych zmian w składzie - z powodu problemów zdrowotnych Dave’a Holta - przyjęto do grupy nowego gitarzystę - Niall Mathewson. Wraz jego pojawieniem się – muzyka grupy zaczęła ewoluować w kierunku symfonicznego rocka, włączając do swojego repertuaru także covery - między innymi Deep Purple („Burn”, „Smoke On The Water”) i The Who („Won't Get Fooled Again”). W czerwcu 1978 roku muzyk zagrał po raz pierwszy z Pallasem na scenie.

Tymczasem z zespołem pożegnał się Anderson, a miejsce za mikrofonem przejął Euan Lowson. Jako ciekawostkę warto podać, iż przesłuchanie zawierało w sobie ogromnie trudne do zaśpiewania a capella - „Bohemian Rhapsody” (Queen) oraz „Child in Time” (Deep Purple). We wrześniu 1979 roku do składu dołączył klawiszowiec Mike Stobbie, a następnie instrument przejął Ronnie Brown. Miało się niedługo okazać, że wszyscy świetnie się ze sobą dogadują i kolejne zmiany personalne nie są już potrzebne.

Pierwszą połowę następnego roku spędzili na przygotowywaniu nowego materiału. Na przełomie lutego i marca ruszyli w trasę po Szkocji, włączając do swego repertuaru także covery Genesis („The Knife/Los Endos” oraz Pink Floyd („Echoes”). W lecie grupa „wypożyczyła” sobie stary kościół, w którym urządzano próby i szlifowano piosenki. To właśnie wtedy skrystalizowało się brzmienie formacji, nazywane „rockiem progresywnym”. W listopadzie z powodzeniem wystąpili w konkursie „Battle of the Bands”. Na fali popularności – udało im się zorganizować środki potrzebne do wydania w 1981 roku swojego pierwszego albumu (w dodatku koncertowego) -„Arrive Alive”, początkowo tylko w wersji kasetowej. Nakład wyniósł 1000 egzemplarzy. Natomiast w kwietniu nastepnego roku ukazal się debiutancki singiel, którego nazwa „Arrive Alive” nie została przemyślana do końca. Po pierwsze budził skojarzenia z mini albumem i wersją live, po drugie był zdecydowanie za długi i wytwórnie nalegały na jego skrócenie. W rezultacie nagrano cztery kompozycje demo. Tymczasem, w zespole trwały spory, co do stylistyki, w której dalej nagrywać - pojawiały się opcje - heavy metal, pop rock, a nawet electronica.

Przy wydatnej pomocy dziennikarza Keitha Goodwina – udało się zaaranżować grupie kilka koncertów, tym razem na ziemi angielskiej. Doszło też do spotkania muzyków z grupą Marillion i ich ówczesnym wokalistą Fishem, który czując solidarność pochodzenia - zaproponował Pallasowi rolę suppportu, najpierw przed londyńskim koncertem brytyjskiej formacji, a potem w ich trasie po Szkocji. Podczas tournee autobus wożący sprzęt miał wypadek, w efekcie czego wszystko zostało zniszczone. Przy bliższych oględzinach okazało się, że pojazd nadawał się do jazdy, nie miał wprawdzie… przedniej szyby, ale to nikomu nie przeszkadzało.. Muzycy posiłkowali się więc tym nie do końca bezpiecznym transportem, a wszystko skrzętnie relacjonowały rozbawione gazety. Pół roku później, zagrali swój pierwszy, naprawdę duży koncert. Odbył się on w prestiżowym londyńskim klubie Marquee, a grupa zebrała bardzo pochlebne recenzje. Niestety, inny występ, na którym najbardziej zależało Pallasowi nie doszedł do skutku, a wszystko z powodu problemów technicznych i nie do końca płynnej sytuacji finansowej grupy.

Na początku 1983 roku materiał z pierwszej EP-ki był już ponownie nagrany i tym razem ukazał się na rynku w formie winylowej. Zwiększono także jego nakład do 10 000 egzemplarzy. Następnie podpisali umowę z EMI, mającą wtedy u siebie także między innymi wspomniany Marillion. Grupa weszła do studia i rozpoczęła pracę nad nowym materiałem z inżynierem dźwięku Eddym Offordem (Yes, Emerson, Lake & Palmer). W następnym roku światło dzienne ujrzał ich pierwszy longplay - „The Sentinel”. Początkowo cały album miał opierać się na kompozycji „The Atlantis Suite”, będącej punktem kulminacyjnym wystąpień muzyków na żywo z tamtego okresu. Utwór był futurystyczną wersją opowieści o Atlantydzie, z wieloma wplecionymi aluzjami do tak zwanej Zimnej Wojny.

Gdy był już gotowy materiał na ich drugi album – z grupy postanowił wycofać się Lowson, najbardziej ze wszystkich muzyków sfrustrowany dotychczasową współpracą z EMI. W tej sytuacji śpiewane fragmenty trzeba było podzielić między nowego wokalistę - Alana Reeda, a gitarzystę Graeme’a Murray’a i klawiszowca Ronniego Browna. Dwa lata później do sklepów trafiły aż dwa albumy studyjne formacji - „The Wedge” oraz „Knight moves to Wedge”. Muzycy niezadowoleni jednak ze współpracy z EMI, której wysiłki promocyjne eufemistycznie można była nazwać oszczędnymi, postanowili zakończyć umowę. Wytwórnia chciała iść w kierunku bardziej komercyjnym, wywierając presję na grupę o tworzenie „bardziej mainstreamowych utworów”. W efekcie więc każda płyta była wynikiem tarć i kompromisów między stronami.

Po rozwiązaniu kontraktu grupa poszła w swoją stronę, próbując odreagować „biznesowe kleszcze” poprzez wikłanie się poszczególnym muzyków w różne poboczne projekty. W drugiej połowie lat 80-tych i całej następnej dekadzie kilka razy bliscy byli podpisania umowy z dużą wytwórnią ale ostatecznie nic z tego nie wyszło. W pewnym momencie zawiesili nawet działalność artystyczną. Na początku lat 90-tych odzyskali od EMI prawa autorskie do nagranych pod jej szyldem płyt, co wydatnie poprawiło ich finanse. Zaczęła też powoli kiełkować myśl o reaktywacji Pallasu. Sytuacja jednak nie była łatwa pod względem logistycznym - Reed mieszkał bowiem w Londynie, kilkaset kilometrów od reszty formacji i próby nie były sprawą łatwą do zorganizowania.

Wreszcie, pod koniec grudnia 1999 roku światło dzienne ujrzał pierwszy od trzynastu lat studyjny album grupy - „Beat the Drum”, wydany nakładem niemieckiej wytwórni Inside Out Music. Nagrany w ostrzejszej stylistyce, wracał do korzeni klasycznej muzyki rockowej i jego odmiany progresywnej. Nie mogło zabraknąć na nim smaczków aranżacyjnych, szczególnie w zamykającym krążek epickim nagraniu „Fragments of The Sun”. Płyta była swoistym muzycznym wydarzeniem, otrzymała bardzo dobre recenzje i ponownie, co najważniejsze - wzbudziła zainteresowanie zapomnianym trochę Pallasem. Dwa lata później ukazał się następny longplay - „The Cross & the Crucible”, utrzymany w konwencji albumu koncepcyjnego. Główną osią płyty było napięcie oraz wzajemne oddziaływanie na siebie religii i nauki.

Mimo, iż rok później do sklepów trafiła „Mythopoeia” - kompilacja utworów z dotychczas wydanych albumów, a w 2003 roku koncertowe wydawnictwo „Blinding Darkness”, to jednak na kolejny studyjny krążek fani musieli czekać aż cztery lata, gdy ukazała się płyta „The Dreams of Men”.
Pod koniec stycznia 2010 roku skład grupy opuścił wokalista Alan Reed.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Eyes In The Night (Arrive Alive)/ East West	Pallas	01.1984	87[2]	-	Harvest PLS 1	[written by Pallas][produced by Eddy Offord]
Shock Treatment/March On Atlantis	Pallas	04.1984	82[2]	-	Harvest PLS 2	[written by Pallas][produced by Eddy Offord]
Strangers/Nightmare	Pallas	05.1985	92[1]	-	Harvest PLS 3	[written by Pallas][produced by Mick Glossop]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Sentinel	Pallas	02.1984	41[3]	-	Harvest SHSP 2400121	[produced by Eddy Offord]
The Wedge	Pallas	02.1986	70[1]	-	Harvest SHVL 850	-

Mamas and the Papas

Grupa założona w Los Angeles w 1965 r. Jej urzekające wokalne brzmienie oddawało charakterystyczną dla tego miasta mieszaninę muzyki folk i pop.
Twórca zespołu, John Phillips (ur. 30.08.1941 r. na Parris Island w stanie Południowa Karolina, USA) debiutował jako lider popularnego tria The Journeymen. W skład nowej formacji weszli też: jego żona Michelle Phillips (właśc. Holly Michelle Gilliam, ur. 6.04.1944 r. w Long Beach w stanie Kalifornia, USA) oraz dwoje byłych członków grupy Mugwumps: Denny Doherty (ur. 29.11.1941 r. w Halifax w prowincji Nowa Szkocja, Kanada) i Cass Elliott (właśc. Ellen Najmoi Cohen, ur. 19.09.1943 r. w Alexandra w stanie Wirginia, USA; zm. 29.07.1974 r. w Londynie, Anglia).

Kwartet czerpiący początkowo inspiracje z artystycznego kręgu nowojorskiej dzielnicy Greenwich Village szybko przeniósł się do Kalifornii, gdzie za pośrednictwem pieśniarza Barry'ego McGuire'a nawiązał kontakt z miejscowym producentem Lou Adlerem. Towarzyszył też (jeszcze bez nazwy) jako sekcja wokalna na drugim albumie piosenkarza, co w znacznym stopniu miało wpłynąć na ich przyszłą karierę.

Pierwszy singel The Mamas And The Papas był w oryginale nagraniem McGuire'a, którego głos usunięto ze ścieżki dźwiękowej, zastępując go wokalizą Doherty'ego. Piosenka "California Dreamin" autorstwa Phillipsa i Gilliam opisywała kontrast między chłodną nowojorską zimą, a życiem w cieple i komforcie Zachodniego Wybrzeża. Zespołowi przyniosła sławę i opinię najlepszej popowej grupy tego okresu. Image artystów-cyganów wzmocniły kompozytorskie talenty i osobowości członków grupy. Nawet wizualnie stanowili zbiór kontrastów: blisko dwumetrowy, chudy jak szczapa John grał rolę mózgu zespołu; Denny, "przystojniaczek z Kanady", specjalizował się w ciętych aforyzmach; Cass, wylewna i urocza mimo swej tuszy; wreszcie Michelle, cicha, piękna i "anielska, jeśli ma na to ochotę".

"California Dreamin"' trafiło na piąte miejsce amerykańskiej listy przebojów i doczekało się licznych interpretacji, w tym słynnej Jose Feliciano. Kolejny singel z bogatym wokalnie tematem "Monday Monday" zdobył pierwsze miejsce w USA i zapoczątkował popularność grupy w Wielkiej Brytanii. Standardami miały też stać się późniejsze przeboje: "I Saw Her Again" i finezyjna wersja tematu The Shirelles "Dedicated To The One I Love". Zmysłowy, przypominający parlando wstęp Michelle wsparty partią gitary akustycznej jest do dziś klasycznym schematem wykorzystywanym w popowych nagraniach.

Również albumy zespołu doczekały się "złotych płyt". O ile pierwszy z nich zawierał głównie interpretacje tematów innych artystów, drugi udokumentował kompozytorski rozwój Phillipsa, autora dziesięciu wykorzystanych na nim utworów, z których dwa: "No Salt On Her Tail" i "Strange Young Girls" wytrzymały z powodzeniem próbę czasu.
Problemy małżeńskie Johna i Michelle zakłóciły stabilność grupy i w 1966 r. spowodowały zastąpienie Gilliam przez przypominającą ją z wyglądu Jill Gibson. W odnowionym składzie The Mamas And The Papas nagrali longplay Deliver i zaraz potem autobiograficzny singel "Creeque Alley" opisujący z humorem początki kariery grupy.

Latem 1967 r. Phillips zorganizował sławny festiwal w Monterey, a przy okazji wylansował innego eks-członka Journeymen, Scotta McKenzie, komponując dlań bestsellerowy hippisowski hymn "San Francisco". Zimą 1967 r. grupa udała się do Wielkiej Brytanii, by wystąpić w londyńskiej Royal Albert Hali. W porcie Southampton, aresztowano Cass pod zarzutem kradzieży koców i kluczy z hotelu Royal Garden podczas poprzedniej wizyty na Wyspie. Pomimo wycofania oskarżenia, koncerty odwołano w atmosferze pogłosek o bliskim końcu zespołu. Grupa zdążyła jednak dokończyć kolejny album, The Mamas And The Papas jeszcze jedno autorskie dzieło Phillipsa.
Pochodzące z niego utwory: "Safe In My Garden" i "For The Love Of Ivy" oraz wyszukane "Twelve Thirty" stały się balladowymi standardami, "Rooms" i "Mansions" zaś opisywały przejmująco izolację będącą ceną płaconą za status międzynarodowej gwiazdy:

"Limuzyny, żarty, jedno wielkie party, chcesz się bawić, więc coś daj, każdy płaci za swój raj" ("Limousines and laughter, parties ever after/ If you play the game you pay the price/purchesing our piece of paradise").

Były to stosowne do rozstania słowa. Po rozwiązaniu grupy w 1968 r. muzycy próbowali z rozmaitym powodzeniem kariery solowej. W trzy lata później połączyli się na krótko, nagrywając album People Like .Jednak linie wokalne zarejestrowali na taśmie oddzielnie, a rezultaty przyniosły rozczarowanie. Cass odnosiła sukcesy jako solistka, lecz ich pasmo przerwała nagła śmierć piosenkarki w lipcu 1974 r. Michelle zajęła się aktorstwem, a John wpadł w narkomanię i konflikty z prawem, czego omal nie przypłacił życiem. Po wyleczniu się z nałogu wraz z Dennym reaktywował w 1982 r. The Mamas And The Papas w nowym składzie, w którym znalazły się też jego córka, aktorka Laura McKenzie Phillips, oraz Elaine "Spanky" McFarlane z grupy Spanky And Our Gang. Doherty opuścił formację z chwilą podjęcia przez nią wyczerpujących tras. Zastąpił go w 1989 r. Scott McKenzie, co niewątpliwie wpłynęło na renesans popularności zespołu.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
California dreamin'/Somebody groove	Mama' s & Papa' s	01.1966	23[9]	17[4]	Dunhill 4020	[gold-US][composed by John Phillips -Michelle Phillips][Produced by: Lou Adler][oryginalnie nagrana przez Barry McGuire]
Monday ,monday/ Got A Feelin'	Mama' s & Papa' s	04.1966	3[13]	1[3][12]	Dunhill 4026	[gold-US][composed by John Phillips][Produced by: Lou Adler]
I saw her again/Even If I Could	Mama' s & Papa' s	07.1966	11[11]	5[9]	Dunhill 4031	[Written by: J. Phillips-D. Doherty ][Produced by: Lou Adler]
Look through my window/Once Was A Time I Thought	Mama' s & Papa' s	10.1966	-	24[7]	Dunhill 4050	[composed by John Phillips][Produced by: Lou Adler]
Words of love/Dancing in the street	Mama' s & Papa' s	12.1966	47[3]	5[12] side B:73[6]	Dunhill 4057	[composed by John Phillips][Produced by: Lou Adler]
Dedicated to the one i love/Free advice	Mama' s & Papa' s	02.1967	2[17]	2[10]	Dunhill 4077	[utwór The Shirelles][composed by Lowman Pauling, Ralph Bass][Produced by: Lou Adler]
Creeque alley/Did you ever want to cry	Mama' s & Papa' s	04.1967	9[11]	5[8]	Dunhill 4083	[composed by John Phillips-M.Gilliam][Produced by: Lou Adler]
Tvelve thirty (Young Girls Are Coming To The Canyon)/Straight shooter	Mama' s & Papa' s	08.1967	-	20[6] side B:130[2]	Dunhill 4099	[Written by: John Phillips][Produced by: Lou Adler]
Glad to be unhappy/Hey girl	Mama' s & Papa' s	10.1967	-	26[7] side B:134[1]	Dunhill 4107	[Written by:Richard Rodgers,Lorenz Hart][Produced by: Lou Adler][z musicalu Rodgersa i harta z 1936r-"On your toes"]
Dancing bear/John's music box	Mama' s & Papa' s	12.1967	-	51[7]	Dunhill 4113	[composed by John Phillips][Produced by: Lou Adler]
Safe in my garden/Too Late	Mama' s & Papa' s	06.1968	-	53[6]	Dunhill 4125	[Written by: John Phillips][Produced by: Lou Adler]
Dream a little dream of me/Midnight voyage	Mama Cass & Mama' s & Papa' s	07.1968	11[12]	12[11]	Dunhill 4145	[Written by:Fabian Andre,Wilbur Schwandt,Gus Kahn][Produced by: Lou Adler][#1 hit for Wayne King in 1931r]
For the love of ivy/Strange your girls	Mama' s & Papa' s	09.1968	-	81[5]	Dunhill/ABC 4150	[Written by:John Phillips, Denny Doherty][Produced by: Lou Adler]
Do you wanna dance/My girl	Mama' s & Papa' s	11.1968	-	76[5]	Dunhill/ABC 4171	[composed by Bobby Freeman][Produced by: Lou Adler]
Step out/Shooting star	Mama' s & Papa' s	02.1972	-	81[3]	Dunhill/ABC 4301	[composed by John Phillips][Produced by:John Phillips]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
If you believe your eyes and ears	Mama' s & Papa' s	01.1966	3[18]	1[1][105]	Dunhill DS 50 001	[platinum-US][produced by Lou Adler]
The Mamas & the Papas	Mama' s & Papa' s	09.1966	24[6]	4[76]	Dunhill DS 50 010	[gold-US][produced by Lou Adler]
Deliver	Mama' s & Papa' s	01.1967	4[22]	2[55]	Dunhill DS 50 014	[gold-US][produced by Lou Adler]
Farewell to the first Golden Era	Mama' s & Papa' s	10.1968	-	5[65]	Dunhill DS 50 025	[gold-US]
The Papas and The Mamas	Mama' s & Papa' s	04.1968	-	15[34]	Dunhill DS 50 031	[produced by Lou Adler]
Golden Era Vol.2	Mama' s & Papa' s	10.1968	-	53[13]	Dunhill DS 50 038
16 of their greatest hits	Mama' s & Papa' s	.1969	-	61[26]	Dunhill DS 50 064
Hits of gold	Mama' s & Papa' s	04.1969	7[2]	-	Stateside S 5007 [UK]
People like us	Mama' s & Papa' s	.1971	-	84[8]	Dunhill DS 50 106	[produced by John Phillips]
20 golden hits	Mama' s & Papa' s	.1973	-	186[4]	Dunhill DS 50 145
The best of Mamas and The Papas	Mama' s & Papa' s	07.1977	6[13]	-	Arcade ADEP 30 [UK]
California Dreamin' - The Very Best Of	Mama' s & Papa' s	01.1995	14[8]	-	Polygram TV 523 973-2 [UK]
California Dreamin' - Greatest Hits	Mama' s & Papa' s	09.1997	30[6]	-	-
California Dreamin' - The Best of The Mamas And The Papas	Mama' s & Papa' s	08.2006	21[1]	-	Universal 9841715 [UK]

LunchMoney Lewis

Gamal Lewis (ur. 11 stycznia 1988r), lepiej znany jako LunchMoney Lewis , to amerykański raper, piosenkarz, autor tekstów i producent muzyczny. Najbardziej znany jest z singla „ Bills ” z 2015 roku , który znalazł się na szczycie list przebojów w Australii i znalazł się w pierwszej dziesiątce w Nowej Zelandii i Wielkiej Brytanii. 


LunchMoney Lewisa pochodzi z Miami, gdzie dorastał w rodzinie muzyków - jego ojciec i wujek, Ian i Roger Lewis, byli założycielami legendarnego zespołu reggae Inner Circle (słynny hit „A La La La La Long”). Sam Gamal - bo tak ma na oryginalnie na imię - współpracował z producentami jak: Salaam Remi, DJ Khaled, Diaz Brothers i tworzył piosenki dla całej rzeszy gwiazd - od Puff Daddy’ego, Juicy J, French Montany po Nicki Minaj, Gwen Stefani, Jessie J, Ciarę czy Fifth Harmony. Po tym, jak w środowisku muzycznym został uznany za jednego z najbardziej pożądanych tekściarzy, postanowił rozpocząć własną karierę muzyczną.

Lewis rozpoczął współpracę z Dr. Luke jako producentem i po raz pierwszy zyskał szerokie uznanie jako raper po pojawieniu się w utworze „Trini Dem Girls” z albumu Nicki Minaj z 2014 r. The Pinkprint . Jest także współautorem singla Jessie J „ Burnin 'Up ” z jej albumu Sweet Talker oraz singla Fifth Harmony „ Boss ” z albumu Reflection . W 2015 r. wydał swój debiutancki singiel jako artysta solowy „ Bills ”, który osiągnął   79 miejsce na liście Billboard Hot 100  .

W kwietniu 2015 roku Lewis wydał garażowy rockowy i funkowy utwór zatytułowany „Real Thing”, który znajduje się na EP Bills wydanym 21 kwietnia.Wystąpił także w utworze Young Money Yawn „Let's Go See Papi” . 

Po sukcesie EP-ki Bills Lewis zainspirował się do powrotu do studia i zaczął pisać więcej muzyki. W sierpniu 2015 roku ukazała się jego pierwsza piosenka poza projektem EP Bills , zatytułowana „ Whip It! ”, zawierająca wokale Chloe Angelides . Później towarzyszył mu teledysk, który ukazał się 15 września 2015 r.

Następnie, w grudniu 2015 r., 11 grudnia 2015 r. ukazała się druga piosenka, zatytułowana „Ain't Too Cool”. Później pojawiła się w grze wideo Madden NFL 16 .

Od 2016 roku Lewis brał udział w wielu współpracach. Wystąpił na wokalu w singlu Yo Gotti „Again” i współpracował z Meghan Trainor przy jej promocyjnej piosence „I Love Me” z albumu Thank You .

2 kwietnia 2017 roku dołączył do Pitbull i Flo Rida, wykonując „ Greenlight ” na WrestleMania 33 .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Bills	LunchMoney Lewis	02.2015	2[18]	79[6]	Kemosabe/RCA USSM 11500429	[platinum-UK][gold-US][written by Eric Frederic,Rickard Göransson,Jacob Kasher Hindlin,Gamal Lewis][produced by Ricky Reed]
Greenlight	Pitbull featuring Flo Rida and LunchMoney Lewis	11.2016	-	95[4]	RCA	[written by Armando Pérez,Lukasz Gottwald,Henry Walter,Tramar Dillard,Gamal Lewis][produced by Dr. Luke,Cirkut]

Eric Paslay

Eric Thomas Paslay (ur. 29 stycznia 1983r) jest amerykańskim wokalistą i kompozytorem muzyki country. Wydał jeden album dla EMI Nashville, który zawiera hity „ Friday Night ”, „ Song About a Girl ” i „ She Don't Love You ”. Oprócz tego Paslay napisał kilka przebojowych singli dla innych artystów i współpracował m.in. z Amy Grant , Dierks Bentley , Charles Kelley .
Paslay urodził się w Abilene w Teksasie i zaczął grać na gitarze w wieku 15 lat. Ukończył Middle Tennessee State University jesienią 2005 roku, uzyskując tytuł Bachelor of Science .

W połowie 2011 roku Paslay podpisał umowę z EMI Records w Nashville. Po dwóch pierwszych singlach „ Never Really Wanted ” i „If the Fish Don't Bite” nie udało się znaleźć w pierwszej 40, jego trzeci utwór „ Friday Night ” znalazł się w pierwszej piątce   Country Airplay na początku 2014 roku. nagrana przez Lady Antebellum , a wersja Paslaya pojawia się na jego zatytułowanym debiutanckim albumie , wydanym na początku 2014 roku. Album wyprodukował jeszcze dwa single   „ Song About a Girl ” i „ She Don't Love You ”.

On również współautorem z Jake Owensem "Barefoot Blue Jean Night",  Will Hoge / Eli Young Band   piosenki "Even If It Breaks Your Heart" i Love and Theft ' S " Angel Eyes "   wszystkie   były singlami nr 1 na listach przebojów country. Napisał utwory na album  dla Lady Antebellum   i singla Rascal Flatts   „ Rewind ” w 2014r.

W 2013 roku Paslay pojawił się na  albumie Amy Grant „ How Mercy Looks from Here"  , dzieląc wokal z Grant  i Sheryl Crow w piosence "Deep As It Is Wide". W reklamie albumu Grant stwierdziła, że ​​najbardziej ekscytuje ją Paslay jako wschodzący artysta. 

Paslay  obok Dierksa Bentley'a występuje  na debiutanckim solowym singlu Charlesa Kelley'a „ The Driver" który został wydany w dniu 28 września 2015 roku.Singiel  otrzymał nominację do nagrody Grammy jako Best Country Duo/Group Performance na 58. Annual Grammy Awards .  To pierwsza nominacja Grammy do nagrody Paslay jako artysty nagraniowego.

W październiku 2015 roku Paslay wydał „ High Class ” jako singiel wiodący do swojego drugiego albumu studyjnego. Drugi singiel albumu, „Angels in This Town”, został wydany  18 lipca 2016 r.
Paslay rozstał się z EMI Records w Nashville we wrześniu 2018 r.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Friday Night	Eric Paslay	02.2014	-	47[20]	EMI Nashville	[gold-US][written by Eric Paslay,Rose Falcon,Rob Crosby][produced by Marshall Altman]
Song About a Girl	Eric Paslay	07.2014	-	85[10]	EMI Nashville	[written by Eric Paslay,Jessi Alexander,Gordie Sampson][produced by Marshall Altman]
She Don't Love You	Eric Paslay	05.2015	-	77[12]	EMI Nashville	[written by Eric Paslay,Jennifer Wayne][produced by Marshall Altman]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Eric Paslay	Eric Paslay	02.2014	-	31[4]	EMI Nashville	[produced by Marshall Altman,Daniel Hill,Billy Lynn]