B-52' s

Grupa amerykańska. Powstała w październiku 1976 w Athens, dużym ośrodku uniwersyteckim w stanie Georgia. The B-52's to w slangu mieszkańców Południa określenie wysokich, natapirowanych fryzur damskich. W pierwszym składzie znaleźli się: Cindy Wilson (28.02.1957, Athens, Georgia) - voc, g, perc, Ricky Wilson (19.03.1953, Athens, Georgia-12.10.1985, Athens, Georgia) - g, Fred Schneider III (1.07.1951, Newark, New Jersey) - voc, k, perc, wywodzący się z zespołów Bridge Mix i Night Soil, Kate Pierson (27.04.1948, Weehawken, New Jersey) - voc, b, g, k, znana z formacji The Sun Donuts, i Keith Strickland (26.10.1953, Athens, Georgia) -dr, g.

W październiku 1985 Ricky Wilson zmarł na AIDS. W lutym 1991 z formacją rozstała się Cindy Wilson, ale trzy lata później wróciła. W okresie jej nieobecności The B-52's wspomagały na koncertach np. aktorka Kim Basinger czy też piosenkarka Julee Cruise. Ponadto z grupą współpracowali m.in. Pat Irwin - k, g, Sara Lee - b (znana z Gang Of Four) i Charles Drayton - dr.

Grupa zadebiutowała 14 lutego 1977 podczas walentynkowego przyjęcia w Athens. Zwróciła na siebie uwagę rok później koncertami w nowojorskich klubach Max's Kansas City i Club 57 oraz singlem Rock Lobster/52 Girls, wydanym w nakładzie dwóch tysięcy egzemplarzy przez DB Records. W kwietniu 1979 podpisała kontrakty z wytwórniami Warner Brothers na Stany Zjednoczone i Island na Wielką Brytanię. A zaraz potem nagrała w Compass Point Studios w Nassau na Bahamach przy pomocy Chrisa Blackwella, szefa Island, jako producenta album "The B-52's".

Wydany już w lipcu, przyniósł jej znaczną popularność. Zawierał pełną radości muzykę taneczną doby nowej fali, inspirowaną klasycznym rock'n'rollem, surfem, przebojami dziewczęcych zespołów wokalnych z przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, soulem spod znaku Motown, ilustracjami dźwiękowymi seriali telewizyjnych i filmów kinowych klasy B, a w szczególności przebojami Dicka Dale'a, The Beach Boys, The Crystals, Shangri-Las czy The Supremes, dość intrygującą brzmieniowo, m.in. dzięki pomysłowemu wykorzystaniu tanich instrumentów elektronicznych.

Żartobliwe teksty piosenek zawierały motywy zaczerpnięte z ko miksów oraz tandetnych powieści i filmów (np. Rock Lobster, Planet Claire, There's A Moon In The Sky Called Moon, Lava, 6060-842). Spośród promujących płytę singli największą popularność zyskał ten z nową wersją Rock Lobster (w Wielkiej Brytanii wydany w lipcu 1979 z Running Around na stronie B, a w Stanach w styczniu 1980 z 6060-842 na stronie B).

Jeszcze większe powodzenie niż debiut miał drugi album grupy - "Wild Planet" z września 1980, również nagrany w Nassau, z Rhettem Daviesem jako współproducentem. Przez prasę muzyczną przyjęty został wszakże bez entuzjazmu towarzyszącego wydaniu "The B-52's". Tamta płyta zachwycała potężną dawką dźwiękowej anarchii, ta robiła wrażenie dzieła dość wykoncypowanego.

Rozczarowaniem był też minialbum "Party Mix!" z dość mechanicznymi remiksami znanych już nagrań, przygotowanymi przez Daniela Coulombe'a i Stevena Stanleya. Nieco lepiej przyjęto minialbum "Mesopotamia" z lutego 1982, mimo że nagrany przy pomocy Davida Byrne'a jako producenta byt najbardziej wyrafinowanym i pretensjonalnym dokonaniem The B-52's. Klapa rynkowa płyt "Whammy!" z maja 1983 (m.in. Don't Worry - przeróbka piosenki Don't Worry Kyoko Yoko Ono, wycofana niestety z późniejszych wydań) i "Bouncing Off The Satellites" z września 1986 wydawała się zapowiadać rychły kres grupy. Ale album "Cosmic Thing" z lipca 1989, wyprodukowany przez Dona Wąsa i Nile'a Rodgersa, oraz towarzyszące mu single Love Shack/Channel Z z sierpnia 1989, Roam/Bushfire z grudnia tego roku i Deadbeat Club/Planet Claire z kwietnia 1990 przywróciły jej popularność.

Sukcesem byty też płyta "Good Stuff" z lipca 1992, kolejny owoc współpracy z Wąsem i Rodgersem, oraz firmowany nazwą B.C. 52's singel z piosenką (Meet) The Flintstones z maja 1994 (na stronie B znalazła się jej zremiksowana wersja), wykonaną z ekranu w filmie The Flinstones (Flintstones; 1994; reż. Brian Levant), opartym na kreskówce jaskiniowcy. Grupa wystąpiła też m.in. w filmach One Trick Pony (Cyrkowy kucyk; 1980, reż. Robert M. Young; według scenariusza Paula Simona i z nim w głównej roli), Earth Girls Are Easy (Ziemskie dziewczyny są iatwe; 1989, reż. Julien Temple) oraz dokumentalnym Athens, Georgia - Inside Out (1987, reż. Tony Gayton).

Schneider nagrał z własnym zespołem The Shake Society płytę "Fred Schneider And The Shake Society" (Warner Brothers, 1984; wznowiona w 1991 przez Reprise pt. "Fred Schneider"), a jako solista - "...just Fred" (Reprise, 1996). Gościnnie uczestniczył w sesjach m.in. japońskiego zespołu The Plastics, przemianowanego na tę okazję na Melon (wraz z Cindy Wilson i Kate Pierson), oraz Rufusa Thomasa. W 1988 opublikował tomik wierszy. A w 1998 otworzył w Nowym Jorku sklep Form And Function z używanymi rupieciami o intrygującym wyglądzie. Pierson wspomagała w studiu m.in. Iggy'ego Popa (Candy) i R.E.M. (Shiny Happy People).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Rock lobster/Running around US side B:6060-842	B-52' s	07.1979	37[5]	56[8]	Island WIP 6506	[written by Fred Schneider and Ricky Wilson][produced by Chris Blackwell]
Planet Claire/Rock lobster/Dance this mess around	B-52' s	12.1979	-	-	-	[24[25].Hot Disco/Dance;Warner 3355 LP]
Give me back my man/Strobe light	B-52' s	07.1980	61[3]	-	Island WIP 6579	[written by Fred Schneider/Ricky Wilson/Keith Strickland/Cindy Wilson][produced by Rhett Davies]
Private Idaho/Give me back my man/Party out of bounds	B-52' s	08.1980	-	-	-	[24[25].Hot Disco/Dance;Warner 3471 LP]
Private Idaho/Party out of bounds	B-52' s	10.1980	-	74[5]	Warners WBS 49 537 [US]	[written by Fred Schneider, Keith Strickland, Ricky Wilson, Cindy Wilson, Kate Pierson][produced by Rhett Davies, The B-52's, Chris Blackwell]
Party mix [all cuts]	B-52' s	08.1981	-	-	-	[55[4].Hot Disco/Dance;Warner 3596 LP]
Mesopotamia /Deep sleep/Cake	B-52' s	02.1982	-	-	-	[13[16].Hot Disco/Dance;Warner 3641 LP]
Song for a future generation	B-52' s	04.1983	63[3]	-	Island IS 107	[written by The B-52's][produced by Steven Stanley]
Whammy Kiss/Legal tender/Song for a future generation	B-52' s	05.1983	-	-	-	[9[17].Hot Disco/Dance;Warner 23 819 LP]
Legal tender/Moon 83	B-52' s	07.1983	-	81[4]	Warners WBS 29 597 [US]	[written by Pierson/Schneider/Strickland/Waldrop/Wilson/Wilson][produced by Steven Stanley]
Rock lobster/Planet Claire	B-52' s	05.1986	12[9]	-	Island BTF 1	[silver -UK][written by Freddie Schneider/Cynthia Wilson]
Summer of love	B-52' s	08.1986	-	-	-	[3[11].Hot Disco/Dance;Warner 20 509 12"][written by Kate Pierson, Keith Strickland, Cindy Wilson, Ricky Wilson][produced by Tony Mansfield]
Girl from Ipanema Goes to Greenland	B-52' s	12.1986	-	-	-	[10[10].Hot Disco/Dance;Warner 20 588 12"][written by Keith Strickland, Cindy Wilson, Ricky Wilson][produced by Tony Mansfield,Shep Pettibone]
Wig /Summer of love	B-52' s	06.1987	79[4]	-	Island BTF 2	[written by The B-52's][produced by Tony Mansfield, Shep Pettibone]
Love shack/Channel Z	B-52' s	08.1989	-	3[27]	Reprise 22 817 [US]	[gold-US][written by Kate Pierson, Fred Schneider, Keith Strickland, Cindy Wilson][produced by Don Was][7[12].Hot Disco/Dance;Reprise 21 318 12"]
Roam /Bushfire	B-52' s	12.1989	-	3[20]	Reprise 22 667 [US]	[gold-US][written by Pierson/Schneider/Strickland/Waldrop/Wilson][Produced by: Nile Rodgers][10[9].Hot Disco/Dance;Reprise 21 441 12"]
Love shack/Planet Claire [live]/Rock lobster [live]	B-52' s	02.1990	2[13]	-	Reprise W 9917	[silver -UK][written by Catherine Pearson/Freddie Schneider/Julie Strickland/Cynthia Wilson]
Deadbeat club/Planet Claire	B-52' s	04.1990	-	30[11]	Reprise 19 938 [US]	[written by The B-52's][Produced by: Nile Rodgers,Don Was]
Roam /Whammy kiss [live]/Dance this mess around [live]	B-52' s	05.1990	17[7]	-	Reprise W 9827	[written by Pierson/Schneider/Strickland/Waldrop/Wilson][Produced by: Nile Rodgers]
Channel Z/Junebug	B-52' s	08.1990	61[3]	-	Reprise W 2831	[written by The B-52's][Produced by:Don Was]
Good stuff/Bad influence	B-52' s	06.1992	21[6]	28[13]	Reprise W 0109	[written by Kate Pierson, Fred Schneider, Keith Strickland][Produced by:Don Was]
Tell it like it t-i-is/The world' s green laughter	B-52' s	09.1992	61[3]	-	Reprise W 0130	[written by Kate Pierson/Fred Schneider/Keith Strickland][Produced by: Nile Rodgers]
Is that you mo-dean?	B-52' s	11.1992	78[3]	-	Reprise	[written by Kate Pierson, Fred Schneider, Keith Strickland][Produced by: Shep Pettibone, Don Was]
[Meet the] Flinstones	BC-52s	06.1994	3[16]	33[8]	MCA MCS 1986	[silver-UK][written by Joseph Barbera/Hoyt Curtin/William Hanna][Produced by:Don Was][3[10].Hot Disco/Dance;MCA [promo] 12"][piosenka z filmu "The Flinstones"]
Debbie	B-52' s	08.1998	-	-	-	[written by Fred Schneider, Kate Pierson, Keith Strickland, Cindy Wilson][Produced by: B-52' s][32[8].Hot Disco/Dance;Reprise 44 520 12"]
Fred Schneider
Monster	Fred Schneider	07.1991	-	85[4]	Reprise 19 262	[written by Jonathan Côté,Fred Schneider][Produced by:Fred Schneider, Bernie Worrell]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The B-52' s	B-52' s	08.1979	22[12]	59[74]	Warner 3355	[platinium-US][produced by Chris Blackwell]
Wild planet	B-52' s	09.1980	18[4]	18[27]	Warner 3471	[gold-US][produced by Rhett Davies, The B-52's ]
Party mix !	B-52' s	08.1981	36[5]	55[11]	Warner 3596	[produced by Rhett Davies/B-52's/Chris Blackwell/Chris Byrne]
Mesopotamia	B-52' s	02.1982	18[6]	35[18]	Warner 3641	[produced by David Byrne]
Whammy !	B-52' s	05.1983	33[4]	29[26]	Warner 23 819	[gold-US][produced by Steven Stanley]
Bouncing off the satellites	B-52' s	10.1986	74[2]	85[15]	Warner 25 504	[produced by Tony Mansfield, Shep Pettibone]
Cosmic thing	B-52' s	07.1989	8[27]	4[65]	Reprise 25 854	[4x-platinum-US][platinum-UK][produced by Nile Rodgers, Don Was]
Dance this mess around the best of The B-52' s	B-52' s	06.1990	36[3]	-	Island ILPS 9959 [UK]	[silver-UK][produced by B-52's/Chris Blackwell/Rhett Davies/Steven Stanley/Tony Mansfield]
Party mix!/Mesopotamia	B-52' s	02.1991	-	184[3]	Reprise 26 401	-
Good stuff	B-52' s	07.1992	8[12]	16[15]	Reprise 26 943	[gold-US][silver-UK][produced by Nile Rodgers, Don Was]
Time capsule-Songs for a future generation	B-52' s	06.1998	-	93[11]	Reprise 46 920	[silver-UK][produced by Chris Blackwell/B-52's/Rhett Davies/David Byrne/Steven Stanley/Tony Mansfield/Don Was/Nile Rodgers/Tom Durack]
Funplex	B-52' s	03.2008	73[1]	11[6]	Astralwerks 5197452 [UK]	[produced by Steve Osborne, The B-52s]

Aztec Camera

AZTEC CAMERA- grupa szkocka. Powstała w grudniu 1979 w Glasgow. Utworzona przez nastolatka Roddy'ego Frame'a (29.01.1964r East Kilbride, Strathclyde) - voc, g, znanego już wówczas z punkrockowych zespołów Neutral Blue i The Forensics.

W pierwszym składzie znaleźli się też Alan Welsh - b i David Mulholland - dr. W 1980 Welsha zastąpił Campbell Owens-bass.W 1982r miejsce Mulhollanda zajął David Ruffy-dr z The Ruts.W tym czasie na krótko dołączył też Bernie Clark - k. W 1983 w składzie pojawił się Craig Gannon - g z Bluebelles. W 1984 jego miejsce zajął Malcolm Ross (31.07.1960) -g, znany z Orange Juice i Josef K. Od połowy lat osiemdziesiątych jedynymi stałymi członkami Aztec Camera byli Frame i Ruffy, a od 1990 -tylko Frame. W tym czasie składu dopełniali muzycy sesyjni. Po ukazaniu się w 1995 albumu "Frestonia" Frame postanowił sygnować swoje następne płyty nazwiskiem a nie nazwą Aztec Camera, co oznaczało kres działalności formacji.

Po roku występów w klubach Glasgow i okolic grupa związała się z małą miejscową firmą Postcard i dla niej nagrała pierwsze single: Just Like Gold/We Could Send Letters, wydany w marcu 1981, i Mattress Of Wire/Look Outside The Tunnel!, wydany w lipcu tego roku. Obie płytki odniosły sukces na listach przebojów wytwórni niezależnych. Skomponowane przez Frame'a piosenki, ujawniające wpływ szkockiej muzyki ludowej, ale też amerykańskiego rocka spod znaku Love, Buffalo Springfield czy The Byrds, oczarowały publiczność melodycznym wdziękiem, lekkością, łagodnym, niemal akustycznym brzmieniem.

Latem 1981 grupa ruszyła w pierwszą trasę po Wielkiej Brytanii. Wydawało się, że jej kariera potoczy się gładko, gdy nieoczekiwanie firma Postcard zakończyła działalność (w związku z odejściem swojej największej gwiazdy, zespołu Orange Juice, do Polydoru). Formacja musiała zaczynać od zera. Próbowała zwrócić na siebie uwagę którejś z wielkich wytwórni, ale bez powodzenia. W końcu podpisała kontrakt z inną małą firmą - Rough Trade, l dla niej nagrała następne płyty: single Pillar To Post/Queen's Tattoo z sierpnia 1982, Oblivious/Orchard Girl ze stycznia 1983 i Walk Out To Winter/Set The Killing Free z maja tego roku oraz album "High Land, Hard Rain" z kwietnia 1983.

Frame ożywił w tym czasie swoje subtelne, wysmakowane, nastrojowe ballady elementami jazzu, muzyki gospel, muzyki południowoamerykańskiej. Płytę "High Land, Hard Rain", pełną prawdziwie urzekających piosenek w rodzaju We Could Send Letters. Oblivious, Walk Out To Winter czy Lost Outside The Tunnel, uważa się zwykle za najwspanialsze osiągnięcie Aztec Camera. W sierpniu grupa rozpoczęła trzymiesięczną trasę po Stanach u boku Elvisa Costello. A w październiku związała się wreszcie z fonograficznym kolosem - WEA. Wznowiony przez tę wytwórnię singel Oblivious stał się jej pierwszym wielkim przebojem.

Album "Knife" nagrała przy pomocy Marka Knopflera, lidera Dire Straits, jako producenta. Wydany we wrześniu 1984, promowany singlami All I Need Is Everything/Jump (przeróbka piosenki zespołu Van Halen) z września i Still On Fire/Walk Out To Winter z listopada tego roku, był dziełem solidnym, ale trochę przyciężkim, bez wątpienia nie tak wdzięcznym jak wcześniejsze dokonania Aztec Camera. Odniósł mimo wszystko duży sukces na listach i ugruntował rynkową pozycję grupy. Towarzyszyła mu wielka trasa dookoła świata. Wykończyła ona Frame'a- po powrocie do domu grupa zamilkła na długie miesiące.

W tym czasie, w kwietniu 1985, tylko w Stanach ukazał się minialbum "Aztec Camera (Backwards And Forwards).Dopiero w marcu 1985 grupa - a właściwie Frame i muzycy sesyjni, jak David Frank, Steve Jordan i Marcus Miller - przystąpita w Nowym Jorku i Bostonie do pracy nad nową płytą, "Love". Współpracowała z wieloma producentami, m.in. z Russem Titelmanem i Tommym LiPumą. Nagrywany bardzo długo, wydany w październiku 1987 album był świadectwem jej zwrotu ku muzyce bliskiej komercyjnego soulu i popu, rażącej bezbarwnym zelektronizowanym brzmieniem, zrutynizowanej. Promowany na kolejnej trasie dookoła świata okazał się największym bestsellerem Aztec Camera. A i towarzyszące mu single były mniejszymi lub większymi przebojami: Deep And Wide And Tall/Bad Education z września 1987 (popularność zyskał rok później), How Men Are/The Red flag ze stycznia 1988, Somewhere In My Heart/Everybody Is A Number One '86 z kwietnia i Working In A Goldmine/If Threw It off Away z lipca tego roku.

Dopiero w czerwcu 1990 trafił na rynek następny album formacji, "Stray", nagrany w Rockfield Studios w Monmouth w Walii przy współudziale takich sław, jak Paul Carrack, Mick Jones i Edwyn Collins, wyprodukowany przez Frame'a razem z Erikiem Calvim. Był znowu dziełem bardzo udanym, urozmaiconym (od jazzujących ballad przez stylizacje soulowe po rock), potwierdzającym wielki talent Frame'a (np. The Crying Scene, Netting Hill Blues, Good Morning Britain - duet z Jonesem, liderem Big Audio Dynamite). Towarzyszyły mu dwa single: The Crying Scene/True /Colours z czerwca 1990 i bardzo popularny Good Morning Britain/Good Morning Britain (wersja koncertowa) z września tego roku. Z tego okresu pochodzi też nagranie Do I Love You?, wydane na płycie "Red, Hot + Blue" (Chrysalis, 1990) z piosenkami Cole'a Portera w różnych wykonaniach.

W tym czasie grupa koncertowała głównie w klubach, jak Ritz w Nowym Jorku, oraz na festiwalach folkowych i teatralnych, jak Cambridge Folk Festival i Liverpool Festival of Comedy, proponując akustyczne wersje swoich piosenek. W londyńskich Outside Studios powstał album "Dreamland", wyprodukowany przez Frame'a razem z Ryuichim Sakamoto, pełen ciepłych, nastrojowych, może nazbyt gładkich ballad w rodzaju Vafium Summer i Let Your Love Decide. Ukazał się w maju 1993.

Towarzyszyły mu single: Spanish Horses/Just Like The U.S.A. (wersja koncertowa) z lipca 1992, Dream Sweet Dreams/Sister Ann z kwietnia 1993 i Birds/Deep And Wide And Talt z czerwca tego roku. Z tego okresu pochodzi też wspólne nagranie z Andym Fairweather-Lowem - przeróbka piosenki jego dawnego zespołu Amen Corner (If Paradise Is) Half As Nice, wydana na składance "Ruby Trax" (New Musical Express, 1992).

Frame potwierdził swoją klasę następną płytą Aztec Camera - "Frestonia" nagraną we współpracy ze znanymi producentami Clive'em Langerem i Atanem Winstanleyem, zawierającą takie piosenki, jak Debutante, Beautiful Girl czy Imperfectly. Ukazała się ona w listopadzie 1995, poprzedzona singlem Sun/Sunset. Była ostatnią nagraną dla WEA. Następny album Frame'a, "North Star", sygnowany już jego nazwiskiem, a nie nazwą Aztec Camera, ukazał się we wrześniu 1998 nakładem firmy Independiente i był próbą nawiązania do stylu grupy z początków kariery. Towarzyszył mu singel Reason For Living/Winter Haven High/Rainy Greys And Blues. Frame był gwiazdą Jednego z festiwali sopockich.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Oblivious/Orchid Girl	Aztec Camera	11.1983	18[19]	-	Rough Trade RT 122	[ Written By - Roddy Frame][ Producer - Bernie Clarke , John Brand ]
Walk Out To Winter/Set The Killing Free	Aztec Camera	06.1983	64[6]	-	Rough Trade RT 132	[ Written By - Roddy Frame][Producer - Tony Mansfield]
All i need is everything/Jump	Aztec Camera	09.1984	34[6]	-	WEA AC 1	[ Producer - Roddy Frame/Van Halen][ Written By -Mark Knopfler/Aztec Camera]
Still on Fire/Mattress Of Wire	Aztec Camera	11.1984	83[3]	-	WEA AZ 2T	[ Written-By - R. Frame][Producer - Mark Knopfler]
Deep And Wide And Tall	Aztec Camera	10.1987	55[7]	-	WEA YZ 154	[ Written-By - R. Frame][Producer -Russ Titelman]
How men are	Aztec Camera	01.1988	25[11]	-	WEA YZ 168	[ Written-By - R. Frame][Producer -Tommy LiPuma/David Frank]
Somewhere in my heart/Everybody Is A Number One	Aztec Camera	04.1988	3[14]	-	WEA YZ 181	[ Written-By - R. Frame][ Producer - Michael Jonzun]
Working in a goldmine/I Threw It All Away (Live)	Aztec Camera	08.1988	31[5]	-	WEA YZ 199	[ Written-By - R. Frame][Produced by Roddy Frame & Rob Mounsey]
The Crying Scene/True Colours	Aztec Camera	07.1990	70[3]	-	WEA YZ 492	[ Written-By - R. Frame][Produced by Roddy Frame/Eric Calvi]
Good morning Britain	Aztec Camera & Mick Jones	10.1990	19[8]	-	WEA YZ 521	[ Written-By - R. Frame][Produced by Roddy Frame/Eric Calvi]
Miss Otis Regrets / Just One Of Those Things	Kirsty MacColl And The Pogues/Aztec Camera	12.1990	85[1]	-	Chrysalis CHS 3629	[ Written-By -Cole Porter ][Produced by Steve Lillywhite]
Spanish Horses	Aztec Camera	07.1992	52[3]	-	WEA YZ 688	[ Written-By - R. Frame][ Producer - Ryuichi Sakamoto]
Dream Sweet Dreams	Aztec Camera	05.1993	67[2]	-	WEA YZ 740CD1	[ Written-By - R. Frame][ Producer - R. Frame]
Sun	Aztec Camera	10.1995	136[1]	-	WEA

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
High land,hard rain	Aztec Camera	04.1983	22[18]	129[10]	Rough Trade ROUGH 47	[ Producer - Bernie Clarke , John Brand]
Knife	Aztec Camera	09.1984	14[6]	175[6]	WEA WX 8	[silver-UK][ Producer - Mark Knopfler ]
Aztec Camera	Aztec Camera	04.1985	-	181[3]	Sire 25 825 [US]	[ Producer - Mark Knopfler ]
Love	Aztec Camera	04.1988	10[43]	193[3]	WEA WX 128	[platinum-UK][ Producer - Michael Jonzun/Roddy Frame/Russ Titelman/Tommy Lipuma]
Stray	Aztec Camera	06.1990	22[7]	-	WEA WX 150	[silver-UK][ Producer - Eric Calvi , Roddy Frame]
Dreamland	Aztec Camera	05.1993	21[2]	-	WEA 4509 92492 2	[ Producer - Ryiuchi Sakamoto/Roddy Frame]
Frestonia	Aztec Camera	11.1995	100[1]	-	WEA 0630119292	[ Producer - Roddy Frame, Clive Langer, Alan Winstanley]
The best of Aztec Camera	Aztec Camera	08.1999	36[6]	-	Warner Music UK 3984-28984-2	[silver-UK][produced by Aztec Camera/Rob Mounsey/John Brand/Bernie Clarke/Simon Dawson/Roddy Frame/David Frank/Mark Knopfler/Tommy LiPuma/Ryuichi Sakamoto/Russ Titelman/Eric Calvi]

A Witness

Ten zespół z Manchesteru (Anglia) brzmiał podobnie jak inne grupy współpracujące z wytwórnią Ron Johnson: szybkie, „zakręcone" piosenki w sposób oczywisty czerpiące z dokonań formacji Captain Beefheart i Pere Ubu. W skład zespołu wchodzili Keith Curtis (śpiew), Rick Aitken (ur. 18.08.1956r, zm. w 1989r; gitara), Vince Hunt (gitara basowa) oraz Alan Brown (perkusja).

Wydany w 1985 maksisingel Loudhailer Songs zwrócił uwagę tygodnika „New Musical Express", który umieścił utwór A Witness na swojej słynnej kasetowej składance C86. W 1986r ukazał się album I Am John Pancreas, pełen maniakalnych, niezręcznych riffów gitarowych i kuriozalnych tekstów.

Po wydaniu jeszcze jednego maksisingla - One Foot In The Groove (1988) - wytwórnia Ron Johnson została zlikwidowana, wskutek czego grupa przeniosła się na krótko do firmy Fundamental Records. Wydała ona drugi album A Witness - Sacred Cow Heart. Następny, zapewne najlepszy singel grupy - „I Love You Mr Disposable Razors” (1990) - ukazał się nakładem należącej do formacji The Membranes firmy Vinyl Drip.

Dwie sesje nagrane przez A Witness dla DJ radia BBC1 Johna Peela w 1988 zostały wydane na minialbumie przez wytwórnię Strange Fruit Records. Zespół nagrał też własną wersję utworu „Break On Through" Doorsów umieszczoną na albumie poświęconym muzyce 1967 - Through The Looking Glass.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Loudhailer Songs	A Witness	11.1984	9.Indie	-	Ron Johnson ZRON 5	[written by Curtis, Aitken, Hunt][produced by A Witness, A. Tillison]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Am John's Pancreas	A Witness	.1986	18.Indie	-	Ron Johnson ZRON 12	[produced by A Witness, A. Tillison]

Au Pairs

Mówi się, że był to najważniejszy zespół ze środkowej Anglii (Midlands) na brytyjskiej scenie punkowej początku lat 80-tych.

Grupa powstała w Birmingham (Anglia), a w jej skład weszli Lesley Woods (wokalista prowadzący, gitara), Paul Foad (gitara prowadząca), Jane Munro (gitara basowa) i Pete Hammond (perkusja). Zespół rozpoczął karierę od (1980) maksisingla "You" nakładem własnej wytwórni Human, która wydała również debiutancki longplay. Krytycy chwalili grupę za zacięcie społeczne i przemyślaną, nieco „propagandową” muzykę.

 Kolejnymi wydawnictwami Au Pairs były single, spośród których najlepiej się sprzedawały „It’s Obvious” i „Inconvenience”. W swoich piosenkach grupa poruszała różne tematy - od konstrowersyjnych („Armagh”) po osobiste („Sex Without Stress"). Wkróte zespół podpisał kontrakt nagraniowy z wytwórnią Kamera Records, a w 1983r wydał nakładem firmy a.k.a. Records album koncertowy.

Grupa zniknęła z firmamentu, gdy pewnego razu Woods nie pojawiła się na koncercie w Belgii. Wspomniany krążek koncertowy, zarejestrowany podczas Festiwalu Kobiet w Berlinie, stanowi zapewne najlepsze wprowadzenie w dokonania Au Pairs - nie ma na nim kilku niemądrych utworów, które szpeciły poprzednie produkcje. Woods upatrywała potem powodów rozpadu zespołu w „braku pieniędzy, załamaniach nerwowych i narkotykach... to była taka zwyczajna rock’n'rollowa historia”.

Osiadła na kilka lat w Europie, po czym wróciła do Londynu, podjęła studia prawnicze i założyła w całości żeński zespół Darlings. Foad założył z Hammondem i trębaczem Grahamem Hamiltonem (który zresztą zastąpił Woods podczas owego pamiętnego koncertu w Belgii) zespół End Of Chat. Munro, która odeszła sześć miesięcy przed rozpadem zespołu, w początkach lat  90-tych zapisała się na kurs aromaterapii.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Playing with a Different Sex	Au Pairs	06.1981	33[7]	-	Human 1	[produced by Ken Thomas, Martin Culverwell, Au Pairs]
Sense and Sensuality	Au Pairs	09.1982	79[3]	-	Kamera KAM 010	[produced by Au Pairs]

Attractions

Grupa założona w maju 1977r jako zespół towarzyszący Elvisowi Costello. Wykonawca zyskał w ten sposób zespół świetnych akompaniatorów do swoich różnorodnych i często bardzo wymagających kompozycji. W skład Attractions weszli Steve Nieve (właśc. Steven Nason; instrumenty klawiszowe), Bruce Thomas (ur. w Stockton-on-Tees, Anglia; gitara basowa) i Pete Thomas (ur. 9.08.1954r w Sheffield, Anglia; perkusja).

Byli oni już wtedy doświadczonymi muzykami - Bruce Thomas grał przedtem w zespołach Sutherland Borthers and Quiver, a Pete Thomas - z Chilli Willi And The Red Hot Peppers oraz Johnem Stewartem. Świetne partie klawiszowe Nieve'a ubarwiły niejeden spośród wielu wzorcowych utworów grupy.

 W 1980 zespół nagrał „niskobudżetowy” album Mad About The Wrong Boy, ale kiedy Costello zaczął działać pod wieloma różnymi szyldami, pozycja Attractions jako jego zespołu zaczęła słabnąć. Nieve nagrał w 1987 album solowy Playboy, a potem został liderem zespołu Steve Nieve And The Playboys, który występował w programie brytyjskiej telewizji Jonathan Ross Show (grał w nim również Pete Thomas). Bruce Thomas zajął się pisaniem - w 1990 opublikował impresjonistyczną autobiografię The Big Wheel.