Skeeter Davis

Skeeter Davis [właściwie Mary Frances Penick]-[ur. 30.12.1931r-zm. 19.09.2004r],amerykańska piosenkarka country,najbardziej znana z piosenek łączących pop z country na początku lat 60-tych.Zaczynała swoją karierę jako członkini Davis Sisters na początku lat 50-tych.Pod koniec lat 50-tych zdecydowała się na karierę solową.Jej najbardziej znanym przebojem była piosenka "The End of the World" z 1963r.Jedna z pierwszych kobiet odnosząca sukcesy na scenie country,wywarła duży wpływ na póżniejszą twórczość Tammy Wynette i Dolly Parton.

Była pierwszym z siedmiu dzieci Williama i Punzie Penick, urodzona w Dry Ridge, Kentucky.W 1947r jej rodzina przeniosła się do Erlanger,gdzie Skeeter poznaje Betty Jack Davis w Dixie Heights High School,swoją przyjaciółkę.Razem zakładają grupę The Davis Sisters,z którą występują w programie Barnyard Frolics stacji WJR w Detroit.Steve Sholes,producent z wytwórni RCA zaproponował ansamblowi kontrakt nagraniowy w 1953r.Ich największym sukcesem był singiel "I Forgot More Than You'll Ever Know" ,który wspiął się na szczyt listy country w tym samym roku.Podczas gdy wspomniana piosenka zdobywała listy przebojów,członkinie zespołu uległy grożnemu wypadkowi samochodowemu w którym zginęła Betty Jack Davis,a Skeeter odniosła wiele obrażeń.Po tym wypadku Skeeter i siostra Betty Jack,Georgia kontynuowały karierę jako Davis Sisters do 1956r.

Skeeter Davis w 1958r postanowiła wrócić do muzyki country już jako solistka,nagrywając ponownie dla RCA,współpracując z gitarzystą i producentem muzycznym Chetem Atkinsem.Tego roku nagrała "Lost Geisha Girl",będąca odpowiedzią na hit Hanka Locklina "Geisha Girl",która trafiła na listę country,stając się jej pierwszym solowym hitem.Atkins pracujący jako gitarzysta podczas tych sesji,nawiązywał do brzmienia Davis Sisters i jego brzmienie można odnależć w nagraniach Skeeter z tego okresu jak chociażby "Am I That Easy to Forget".

Jej kolejne hity to "Set Him Free" z 1959r,oraz z tego samego roku "Homebreaker".Została członkinią Grand Ole Opry i została nominowana do nagrody Grammy [jako pierwsza artystka country] za utwór "Set Him Free".W 1960r jej piosenka "(I Can't Help You) I'm Falling Too" była pierwszym hitem,który dostał się na listę Hot 100 Billboard Singles.Rok póżniej podobne osiągnięcie ma za sprawą instrumentalnego hitu Floyda Cramera "Last Date",przerobionego na piosenkę "My Last Date (With You)" .

W 1963r odnotowuje swój największy sukces za sprawą singla "The End of the World",którego sprzedaż przekroczyła 1mln egzemplarzy.Davis otrzymała pięć nominacji do nagrody Grammy w kategorii najlepsza wokalistka country- w 1964r ("He Says the Same Things to Me"), 1965 ("Sunglasses"), 1967 ("What Does It Take"), i 1972 ("One Tin Soldier").Była też uznaną autorką piosenek,napisała ich około 70-ciu,które nagrywali minn. Ann-Margret, Pat Boone, Kay Starr, Joni James.

Po 1963r kontynuowała sukcesy piosenkami "I'm Saving My Love" oraz Gonna Get Along Without Ya Now,będąca coverem piosenki Patience and Prudence z 1956r.W 1965r nagrywa w duecie z Bobby Bare "A Dear John Letter",utwór ,który w oryginalnej wersji wykonywali Jean Shepard i Ferlin Husky w 1953r.W tym czasie nagrywa też kilka albumów,w tym jeden ,Skeeter Davis Sings Buddy Holly,poświęcony pamięci tego wybitnego artysty.Album "What Does It Take? (To Keep a Man Like You Satisfied)" z 1967r przyniósł hit o tym samym tytule.

Na początku kolejnej dekady wydaje kolejny przebój na liście country-"I'm a Lover (Not a Fighter)" i duet z Bobby Bare "Your Husband, My Wife".Niestety jej obecność na listach bestsellerów jest coraz rzadsza,a single takie jak "It's Hard to Be a Woman" i "Love Takes a Lot of My Time" już na nie nie trafiają.W latach 70-tych regularnie natomiast koncertuje na Barbadosie w Singapurze i Szwecji zyskując tam lokalną popularność.W 1973r na krótko wraca przebojem "I Can't Believe That It's All Over". W tym samym czasie dostaje 15-to miesięczne zawieszenie na występy w Grand Ole Opry,za szerzenie politycznych treści podczas swoich koncertów.Zwraca się ku muzyce religijnej nagrywając dla wytwórni Mercury.Davis mieszkała w Brentwood, Tennessee od lat 60-tych do swojej śmierci w 2004r.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Lost to a Geisha Girl/I'm Going Steady With A Heartache	Skeeter Davis	02.1958	-	-	RCA Victor 7084	[15[1].Country Chart][written by Lawton Williams][produced by Chet Atkins]
Set Him Free/The Devil's Doll	Skeeter Davis	03.1959	-	-	RCA Victor 7471	[written by Skeeter Davis, Helen Moyers, Marie Wilson][produced by Chet Atkins][5[17].Country Chart]
Homebreaker	Skeeter Davis	09.1959	-	-	RCA Victor 7570	[written by Skeeter Davis, Marie Wilson][produced by Chet Atkins][15[13].Country Chart]
Am I That Easy to Forget/Wishful Thinking	Skeeter Davis	03.1960	-	-	RCA Victor 7671	[written by Carl Belew, W.S. Stevenson][11[12].Country Chart]
(I Can't Help You) I'm Falling Too/No never	Skeeter Davis	08.1960	-	39[7]	RCA Victor 7767	[written by Hal Blair, Skeeter Davis, Don Robertson][produced by Chet Atkins][2[16].Country Chart]
My Last Date (With You)/Someone i'd like to forget	Skeeter Davis	12.1960	-	26[8]	RCA Victor 7825	[written by Boudleaux Bryant, Floyd Cramer, Skeeter Davis][produced by Chet Atkins][5[13].Country Chart]
The Hand You're Holding Now/Someday, Someday	Skeeter Davis	04.1961	-	-	RCA Victor 7863	[written by Marty Robbins][produced by Chet Atkins][11[11].Country Chart]
Optimistic/Blueberry Hill	Skeeter Davis	10.1961	-	-	RCA Victor 7928	[written by Aubrey Freeman][produced by Chet Atkins][10[11].Country Chart]
Where I Ought to Be/Something precious	Skeeter Davis	03.1962	-	-	RCA Victor 7979	[written by Harlan Howard][produced by Chet Atkins][9[9].Country Chart;B:23[3].Country Chart]
The Little Music Box	Skeeter Davis	09.1962	-	-	RCA Victor 8055	[22[1].Country Chart]
The End of the World/Somebody loves you	Skeeter Davis	01.1963	18[13]	2[17]	RCA Victor 8098	[written by Arthur Kent, Sylvia Dee][produced by Chet Atkins][2[24].Country Chart]
I'm Saving My Love/Somebody else on your mind	Skeeter Davis	05.1963	-	41[7]	RCA Victor 8176	[written by Alex Zanetis][produced by Anita Kerr][9[14].Country Chart]
I Can't Stay Mad at You/It was only a heart	Skeeter Davis	09.1963	-	7[13]	RCA Victor 8219	[written by Gerry Goffin, Carole King][produced by Chet Atkins][14[10].Country Chart]
He Says the Same Things to Me/How much can I lonely heart stand	Skeeter Davis	01.1964	-	42[7];B:92[1]	RCA Victor 8288	[written by Gary Geld, Peter Udell][produced by Chet Atkins][17[14].Country Chart]
Gonna Get Along Without You Now/Now you're one	Skeeter Davis	05.1964	-	48[7]	RCA Victor 8347	[written by Milton Kellem][produced by Chet Atkins][8[12].Country Chart][#25 hit for Teresa Brewer in 1952]
Let Me Get Close to You/The face of a clown	Skeeter Davis	08.1964	-	106[5]	RCA Victor 8397	[written by Carole King,Gerry Goffin][produced by Chet Atkins][45.Country Chart]
What Am I Gonna Do with You/Don't let me stand in your way	Skeeter Davis	11.1964	-	123[1]	RCA Victor 8450	[written by Russ Titeleman, Gerry Goffin][produced by Chet Atkins][38[2].Country Chart]
A Dear John Letter/Now you're one	Skeeter Davis & Bobby Bare	03.1965	-	114[4]	RCA Victor 8496	[written by Billy Barton, Fuzzy Owen and Lewis Talley][produced by Chet Atkins][11[11].Country Chart][#1 country hit for Jean Shepard and Ferlin Husky in 1953][#44 hit for Pat Boone in 1960]
I can't help it [If I'm still in love with you]/You taught me everything that I know	Skeeter Davis	04.1965	-	126[2]	RCA Victor 8543	[written by Hank Williams][produced by Chet Atkins][#2 country hit for Hank Williams in 1951]
Sunglasses/He loved me too little	Skeeter Davis	08.1965	-	120[4]	RCA Victor 8642	[written by John D. Loudermilk][produced by Chet Atkins][30[5].Country Chart]
Goin' Down the Road (Feelin' Bad)/I Can't Stand The Sight Of You	Skeeter Davis	11.1966	-	-	RCA Victor 8932	[written by Trad. Arr. Skeeter Davis][produced by Felton Jarvis][36[5].Country Chart]
Fuel to the Flame/You Call This Love	Skeeter Davis	02.1967	-	-	RCA Victor 9058	[written by Bill Owens, Dolly Parton][produced by Felton Jarvis][11[13].Country Chart]
What Does It Take (To Keep a Man Like You Satisfied)/What I go thru [To keep holding on to you]	Skeeter Davis	08.1967	-	121[2]	RCA Victor 9242	[written by Jim Glaser][produced by Felton Jarvis][5[14].Country Chart]
There's a Fool Born Every Minute	Skeeter Davis	07.1968	-	-	RCA Victor 9543	[written by Paul Evans, Paul Parnes][produced by Felton Jarvis][16[47].Country Chart]
I'm a Lover (Not a Fighter)/I Didn't Cry Today	Skeeter Davis	01.1970	-	-	RCA Victor 0292	[written by Ronny Light][produced by Ronny Light][9[11].Country Chart]
Your Husband, My Wife/Before The Sunrise	Skeeter Davis & Bobby Bare	02.1970	-	-	RCA Victor 9789	[written by Toni Wine, Irwin Levine][produced by Ronny Light][8[12].Country Chart]
Bus Fare to Kentucky/From Her Arms Into Mine	Skeeter Davis	03.1971	-	-	RCA Victor 9961	[written by Ronny Light][produced by Ronny Light][21[9].Country Chart]
I Can't Believe That It's All Over/Try Jesus	Skeeter Davis	09.1973	-	101[4]	RCA Victor 0968	[written by Ben Peters][produced by Ronny Light][12[12].Country Chart]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The End of the World	Skeeter Davis	04.1963	-	61[15]	RCA Victor 2699	[written by Anita Kerr, Chet Atkins]

Dave Davies

Dave DAVIES (właśc. David Russell Gordon Davies; 3.02.1947. Muswell Hill, Londyn, Wielka Brytania) - voc, g, bnjo, k, b, dr; kompozytor, autor tekstów, producent nagrań. Na dwunaste urodziny dostał od matki gitarę Harmony Meteor i w krótkim czasie nauczył się na niej grać. Jego idolami byli gitarzyści rock'n'rollowi, przede wszystkim Chuck Berry, Eddie Cochran, Duane Eddy oraz Cliff Gallup z zespołu Gene'a Vincenta.
 
Wyrzucony ze szkoły, pracował krótko w sklepie muzycznym przy Leicester Square (dokonywał drobnych napraw instrumentów). W 1961 utworzył wraz z bratem, Rayem Daviesem, grupę nazwaną po kilku innych przymiarkach The Kinks. Chociaż komponował niewiele, był bez wątpienia współtwórcą jej sukcesu jako gitarzysta o niezwykle oryginalnym jak na połowę lat sześćdziesiątych stylu gry - jego proste, pełne brutalnej siły riffy o brudnym brzmieniu uzyskanym z pomocą tandetnego wzmacniacza lampowego Elpico wyprzedziły o kilka lat epokę hard rocka i heavy metalu (np. You Really Got Me, All Day And All Of The Night).
 
Wierny The Kinks, jednej z najpopularniejszych i najwybitniejszych obok The Beatles, The Rolling Stones i The Who brytyjskich formacji, jakie zadebiutowały w tamtym czasie, kilkakrotnie podejmował też trudy kariery solowej. Pierwszy singel sygnowany przez niego nazwiskiem, wydany w lipcu 1967 przez Pye, zawierał co prawda utwory skomponowane dla The Kinks, nagrane z towarzyszeniem The Kinks i wydane też na płycie The Kinks ("Something Else By The Kinks"): Death Of A Clown i Love Me Till The Sun Shines.
 
Na następnych małych płytach przeważały już jednak piosenki stworzone i nagrane specjalnie z myślą o nich: Susannah's Still Alive/Funny Face z listopada 1967, Lincoln County/ There's No Life Without love z sierpnia 1968 i Hold My Hand/Creeping Jean ze stycznia 1969 (ponadto w kwietniu 1968 ukazała się czwórka "Dave Davies Hits"). Miał też nagrać solowy album, ale pracę nad nim przerwał rozgoryczony faktem, że każdy jego kolejny singel znajduje mniej nabywców (po latach, w 1987, jego piosenki z tego okresu zebrano na "The Album That Never Was").
 
Dopiero w latach osiemdziesiątych rozpoczął karierę solową z prawdziwego zdarzenia i nagrane wtedy płyty -"Dave Davies" z września 1980, "Glamour" z października 1981 i "Chosen People" z sierpnia 1983 - spełniły swoją rolę. Pokazały, że potrafi komponować piosenki niemalże dorównujące utworom pisanym przez brata, i w 1986, po raz pierwszy w ponaddwudziestoletniej karierze The Kinks,jego dzieło, a nie Raya, umieszczono na stronie A singla (Rock'n'Roll Cities). Nie zyskały jednak większej popularności, i dopiero w 2000 wydał następne albumy: "Fortis Green" z domowymi nagraniami i "Crystal Radio" z cyklem piosenek komentujących jego własne badania dotyczące niezidentyfikowanych obiektów latających. Był współtwórcą muzyki do dwóch filmów Johna Carpentera: In The Mouth Of Madness (W paszczy szaleństwa; 1994) i The Village Of The Damned (Wioska przeklętych; 1995). Czasem też komponował dla innych wykonawców, takich jak Shel Naylor. Jako producent nagrań współpracował m.in. z Claire Hammill i Cafe Society. Opublikował wspomnienia: Kink - An Autobiography (1996).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Death Of A Clown/Love Me Till The Sun Shines	Dave Davies	07.1967	3[10]	-	Pye 7N 17356	[written by Dave Davies, Ray Davies][produced by Shel Talmy]
Suzanah's Still Alive/Funny Face	Dave Davies	12.1967	20[7]	-	Pye 7N 17429	[written by Dave Davies][produced by Ray Davies]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
AFL1-3603	Dave Davies	07.1980	-	42[14]	RCA Victor 3603	[produced by Dave Davies]
Glamour	Dave Davies	07.1981	-	152[8]	RCA Victor 4036	[produced by Dave Davies]

Bryan Davies

Bryan Davies -australijski wokalista pochodzący z Sydney,urodzony w 1945r,który skupił uwagę australijskich fanów rocka w 1959r.Jego wygląd i łagodna odmiana rocka jaką wykonywał uczyniły go idealnym wykonawcą w telewizyjnych show typu Sing! Sing! Sing! czy Bandstand,w którym Davies regularnie występował.Piosenki dla niego pisał uznany kompozytor Jay Justin,który komponował dla wielu znanych artystów jak:Little Pattie, Slim Whitman i Reg Lindsay.
 
Bryan swój debiutancki występ telewizyjny miał w programie Teen Time 27 września 1960r,będąc w drugiej klasie High School at Canterbury Boys.W 1961r podpisuje kontrakt nagraniowy z HMV,po czym wydaje swój pierwszy przebój "Dream Girl" będący coverem piosenki Marka Wyntera.W ciągu następnych 12 miesięcy następne trzy single trafiły do Top40 australijskiej listy bestsellerów,"Five Foot Two", "I Don't Want To Be Alone", "Love and Money" .Po objeżdzie całej Australii,Bryan doczekał się własnego programu telewizyjnego dla młodzieży w ABC Television.Mając 17 lat został najmłodszym prowadzącym swój własny telewizyjny show na świecie.
 
W jego programie The Bryan Davies Show [1962-1963] regularnymi gośćmi byli Neil Williams, Judy Cannon i Don Burrows Sextet.Ilustracją jego sukcesu stał się czerwony Jaguar,którego wjazd zaczynał każdy program.Od 1964r razem z The Delltones, Dig Richards, Justinem i swoją dziewczyną Jackie Weaver występował w widowisku skierowanym dla młodej publiczności,w Palace Theatre w Sydney,napisany i wyprodukowany przez Billa Watsona.
 
W 1963r spotyka sławnego brytyjskiego kompozytora i producenta Norrie Paramoura,podczas jego wizyty z występami w Australii Helen Shapiro,który namawia go na wyjazd do Anglii.Dokonało się to w lutym następnego roku,gdzie dwa miesiące póżniej nagrywa pod okiem Paramoura.Odnosi w Anglii umiarkowane sukcesy po czym wraca w pażdzierniku do ojczyzny,by kontynuować swoją karierę.Jego pierwszy po powrocie występ w programie Bandstand zaszokował publiczność,dzięki swoim długim włosom i ciuchom z Carnaby Street co było zwiastunem ery Beatlomanii.Jednym z ważniejszych singli z tego okresu Daviesa był "I Need You" z listopada 1965r.Jego ostatnim sukcesem na listach przebojów był singiel "Alberta" z czerwca 1967r.
 
Mimo nieobecności na listach przebojów kontynuje swoją karierę do dnia dzisiejszego występując głównie na scenie muzycznej Sydney.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
Dream Girl / Then I'll Know	Bryan Davies	06.1961	5[21]	-	HMV EA 4425	-
Five Foot-Two / Ladder of Love	Bryan Davies	10.1961	16[15]	-	HMV EA 4444	-
Slicin' Sand Twist/Twist-n-Twirlin'	Bryan Davies	02.1962	40[7]	-	HMV EA 4456	-
Tenpin bowling	Bryan Davies	08.1962	40[13]	-	HMV EA 4466	-
Sad sixteen/Don't love	Bryan Davies	12.1962	80[6]	-	Columbia DO 4327	-
Without a shoulder to cry on	Bryan Davies	03.1963	88[1]	-	HMV EA 4479	-
I don't like to be alone	Bryan Davies	10.1964	43[20]	-	HMV EA 4652	-
Tell the Other Guy / My Dream of You	Bryan Davies	12.1964	35[10]	-	Columbia DO 4531	-
With love from Jenny	Bryan Davies and Little Pattie	01.1967	88[5]	-	HMV EA 4812	-
Alberta / I Only Dream of You	Bryan Davies	04.1967	38[13]	-	HMV EA 4845	-

Paco de Lucía

Paco de Lucía, wł. Francisco Sánchez Gómez (ur. 21 grudnia 1947 w Algeciras na południu Hiszpanii) – hiszpański gitarzysta flamenco. Na cześć swojej matki Lucíi Gómez występuje pod scenicznym pseudonimem Paco de Lucía.
Otoczenie wirtuozami gitary oraz kontakt z muzyką flamenco sprzyjało kreowaniu jego kariery. Ojciec Antonio Sanchez i starszy brat Ramon de Algeciras, byli jego pierwszymi nauczycielami i już od najmłodszych lat dbali o jego wykształcenie muzyczne, przekazując mu techniczną wiedzę oraz własne doświadczenia.
 
De Lucia w wieku 5 lat otrzymał od ojca swoją pierwszą gitarę i rozpoczął naukę gry flamenco (1952-58). Do jego nauczycieli można zaliczyć wielu wybitnych gitarzystów, m.in. Nino Ricardo, Miguela Borrull, Mario Escudero czy Sabicasa. W 1958 debiutował publicznym występem w Radio Algeciras. Rok później otrzymał nagrodę specjalną w konkursie Festival Concurso Internacional Flamenco de Jerez de la Frontera. W 1963 wyruszył w pierwszą zagraniczną podróż jako gitarzysta z grupą akompaniujących mu tancerzy Jose` Greco, z którymi koncertował przez 3 sezony.
 
W tym czasie w Nowym Jorku poznał sławnych gitarzystów Nino Ricardo oraz Sabicasa, który zachęcił go do określenia i podążania własnym stylem flamenco. Rozważając podjęcie dalszej nauki u boku Nino Ricardo, przeniósł się w 1964 wraz z rodziną do Madrytu i już rok później nagrał z nim 2 albumy (oraz 3 nagrania z bratem Ramonem de Algeciras). W 1967 dołączył do Festival Flamenco Gitano, corocznej trasy koncertowej flamenco. W tym samym czasie nagrał swój pierwszy solowy album La fabulosa guitarra de Paco de Lucia, w którym można zauważyć wpływ Nino Ricardo, Sabicasa i Mario Escudero. Chcąc zerwać z narzucanym mu stylem, w 1969 nagrał Fantasia Flamenca, gdzie po raz pierwszy zdefiniował swój własny styl, który w pewnych motywach odbiega od przyjętych tradycji i reguł muzyki flamenco. Dla Paco de Lucii rozpoczął się najlepszy okres w karierze, jego niepowtarzalny styl uwydatniał się coraz bardziej w El Duende Flamenco (1972), Fuente y Caudal (1973) oraz Almoraima (1976). Nagrał także singel Entre dos Aguas, który przyniósł mu ogromną sławę.
 
W latach 1969-1979 nagrał dziewięć albumów ze słynnym później śpiewakiem flamenco Camaronem de la Isla, w którego wylansowaniu Paco miał znaczny udział.
 
Od 1977 koncertował i nagrał 2 płyty z Alem Di Meolą, Johnem McLaughlinem i Larrym Coryellem. W tym samym roku ożenił się z Casildą Varela, z którą ma troje dzieci. Kontakt z jazzem wpłynął na jego grę, gitarzysta poszukiwał nowych brzmień wzbogacając tym samym ubogi styl flamenco. W 1980 doszło do głośnego koncertu w piątkowy wieczór w San Francisco. John McLaughlin, Al Di Meola i Paco de Lucia zagrali przed 10-tysięczną publicznością i od tej pory ich nazwiska obiegły cały świat. Płyta Friday Night in San Francisco (1981) odniosła ogromny sukces i dotychczas sprzedana została w 1,5 mln egzemplarzy.
 
Współpraca tria została ostatecznie ukoronowana trzema albumami: Friday Night in San Francisco (1981), Castro Marin (1981) i Passion, Grace and Fire (1983). Paco de Lucia nagrał także muzykę do filmów takich jak Carmen Carlosa Saury, La Sabina i Los Tarantos José Luisa Borau, prezentowaną w prestiżowym teatrze de la Zarzuela w 1986. W 1981 założył sekstet z Pardo, Benevent, Dantas, de Algeciras i Pepe de Lucia. Utrzymywał również kontakt z Chickiem Coreą, co stanowiło początek owocnej współpracy obu muzyków.
 
Do rytmów czystego flamenco powrócił niespodziewanie w spektakularnym albumie Siroco (1987), jednak w 1990 wraz z sekstetem i pianistą Chicka Corei kontynuował styl pełen ekspresji. W 1991 nagrał z orkiestrą de Cadaques płytę Concierto de Aranjuez, a w 1993 z Paco de Lucia Sextett - Live in America. W 2004 De Lucia otrzymał nagrodę Księcia Asturii w dziedzinie sztuki, najważniejszą i najbardziej prestiżową nagrodę tego typu w Hiszpanii.

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Aus	N.Zel	Wytwórnia [Aus]	Komentarz
Friday Night in San Francisco	Paco de Lucía with John McLaughlin & Al Di Meola	09.1981	100[1]	-	CBS SBP 237625	-

DeFranco Family

Kanadyjski zespół popowy rodziny nastolatków z Port Colborne w prowincji Ontario, działający w składzie: Tony (ur. 31.08.1959 r.), Benny (ur. 11.07.1954 r.), Nino (ur. 19.10.1956 r.), Marisa (ur. 23.07.1955 r.) i Merlina (ur. 20.07.1957 r.).

W latach, gdy powodzeniem cieszyły się takie zespoły rodzinne, jak The Osmonds, Jackson Five czy Partridge Family, firma Laufer Publications, wydająca największe czasopisma młodzieżowe lansowała ten sympatyczny kwintet w Kanadzie. Na łamach takich pism, jak "Tiger Beat" czy "Fave", zorganizowano całą kampanię promocyjną, skoncentrowaną na osobie 14-letniego lidera -wokalisty, Tony'ego DeFranco. który przypominał nieco Donny'ego Osmonda.

Dzięki pomocy odnoszącej wówczas sukcesy wytwórni płytowej 20th Century, wydawnictwo doprowadziło swą akcją debiutancki singel zespołu. "Heartbeat - It's A Lovebeat", do 3. miejsca amerykańskiej listy przebojów (sprzedano ponad 2 min egzemplarzy tej płyty). Następny singel, "Abra-Ca-Dabra", wszedł już tylko do Top 40, a ostatni przebój grupy - nowa wersja dawnego utworu "Save The Last Dance For Me" - do Top 20. Sukces okazał się więc chwilowy; nikt z licznej rodziny nie potrafił utrzymać go dłużej.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Heartbeat it' s a lovebeat/Sweet,sweet Loretta	DeFranco Family	09.1973	-	3[17]	20th Century Fox 2030	[gold][written by Kennedy/Williams][produced by Walt Meskell]
Abra-Ca-Dabra/Same kind A'Love	DeFranco Family	12.1973		32[12]	20th Century Fox 2070	[written by Martin/Meskell][produced by Walt Meskell]
Save the last dance for me/Because we both are young	DeFranco Family	05.1974		18[13]	20th Century 2088	[written by Doc Pomus and Mort Shuman][produced by Walt Meskell]
Write Me a Letter / Baby Blue	DeFranco Family	09.1974		104[6]	20th Century 2128	[written by T. Martin, W. Meskell][produced by Walt Meskell]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Heartbeat,it' s a lovebeat	DeFranco Family	10.1973	-	109[16]	20Th Century 422	[produced by Walt Meskell]
Save the last dance for me	DeFranco Family	06.1974	-	163[7]	20Th Century 441	[produced by Walt Meskell]

Chris De Burgh

Właśc. Christopher Davidson, ur. 15.10.1948 w Argentynie. DeBurgh jest synem brytyjskiego dyplomaty. Piosenki popowe zaczął pisać podczas studiów w Trinity College w Dublinie. Po podpisaniu kontraktu nagraniowego z wytwórnią A&M; Records został wytypowany do występów przed koncertami grupy Supertramp, która w owym czasie (1975) odnosiła wielkie sukcesy.

Na jego debiutanckim albumie Far Beyond These Castle Walls dawały się zauważyć silne wpływy Moody Blues z okresu "kosmicznego", choć krytycy uznali lekkie, rockowe, fantastyczne opowieści DeBurgha za nieco ekscentryczne. Wzięty z tego albumu singel "Flying" słabo sprzedawał się w Wielkiej Brytanii, ale w Brazylii wszedł na 1. miejsce list przebojów. Kolejny album, Spanish Train And Other Stories, również nie sprzedawał się najlepiej, ale jeden utwór, chwytliwy "A Spaceman Came Travelling", spodobał się brytyjskim DJ radiowym i stał się chyba "dożywotnio" przebojem okresu przedświątecznego.

Choć DeBurgh nie zdołał wybić się na rynku brytyjskim i amerykańskim, odnosił spore sukcesy w Kanadzie, RPA, Europie i Ameryce Południowej. Jego piąty album, Eastern Wind, sprzedawał się w Norwegii lepiej niż Let It Be Beatlesów i wszedł na sam szczyt tamtejszych list najlepiej sprzedających się płyt. W końcu nastąpił długo oczekiwany przełom wyprodukowany przez Ruperta Hine'a piąty album DeBurgha The Getaway z zaraźliwym przebojem "Don't Pay Ferryman" odniósł sukces w Wielkiej Brytanii. Najlepiej do tego momentu przyjęty album DeBurgha pochodził z 1984 był to Man On The Line z utworem "High On Emotion", który również odniósł pewne sukcesy na listach singli.

Ale dopiero dzięki kompilacji The Very Best Of wydanej w roku następnym DeBurgh stał się gwiazdą w Wielkiej Brytanii. Po jedenastu latach koncertów i wydaniu ponad dwudziestu singli DeBurgh w końcu wdrapał się na szczyt brytyjskiej listy przebojów w 1986 z nieodparcie romantycznym utworem "Lady In Red". Singel ten stał się zresztą przebojem na całym świecie i ugruntował pozycję DeBurgha jako gwiazdy.

Zaczęły się nareszcie sprzedawać starsze płyty z jego repertuaru - i to głównie za sprawą nowego pokolenia odbiorców. "A Spaceman Came Travelling" w 1987 w końcu dostał się na brytyjskie listy przebojów. DeBurgh nie utracił zdolności do pisania "idealnych" piosenek popowych, co udowodnił zaraźliwym "Missing You" z 1988, który prawie osiągnął 1. miejsce list brytyjskich. Album Into The Light stanowił kolejny krok w łatwiejszym teraz marszu ku bestsellerom.

Najlepiej sprzedającym się jak dotąd albumem DeBurgha był Flying Colours, który dotarł do 1. miejsca list brytyjskich w 1988r. W 1991, po zakończeniu wojny w Zatoce, DeBurgh przekazał całe wpływy ze sprzedaży singla "The Simple Truth" na rzecz uchodźców kurdyjskich. Płyta Power Of Ten z 1992 "trzymała normę". Trzeba zresztą gratulować DeBurghowi konsekwencji, ponieważ nie zmienia on kierunku artystycznego wraz z mijającą modą w celu osiągnięcia jak najlepszych efektów komercyjnych. Jak sam to ujął w liście do prezesa wytwórni A&M; Records: "Życie nie skończyło się wraz z pojawieniem się Sex Pistols".

W 1995 wokalista stał się bohaterem skandalu - miał krótki romans z nianią swoich dzieci. Prasa spekulowała, że mogła to być owa słynna "kobieta w czerwieni" ("Lady In Red"). Kilka miesięcy później DeBurgh znów znalazł się w czołówkach gazet, kiedy przyznał, że w istocie piosenka ta wcale nie opowiadała o jego żonie. Pod koniec tego niespokojnego roku wydał Beautiful Years, album nagrany na żywo z towarzyszeniem orkiestry. Na krążku tym przypominał swoje muzyczne korzenie, wyko­ nując własne wersje utworów z repertuaru Elvisa Presleya, The Beatles i Roya Orbisona.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The traveller/Wall of silence	Chris De Burgh	09.1980	-	106[3]	A & M 2259 [US]	[Written by: Chris DeBurgh][produced by David Anderle]
Don' t pay the Ferryman/All the love i have inside	Chris De Burgh	04.1983	48[5][10.82]	34[14]	A & M AMS 8256	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Rupert Hine]
Ship to shore/The gateaway	Chris De Burgh	08.1983	-	71[5]	A & M AMS 9263	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Rupert Hine]
High on emotion/Much more than this	Chris De Burgh	06.1984	44[5]	44[13]	A & M AM 190	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Rupert Hine]
Ecstazy of flight [I love the night]	Chris De Burgh	08.1984	80[3]	-	A & M AM 202	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Rupert Hine]
Fire on the water	Chris De Burgh	05.1986	88[3]	-	A&M; AM 317	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Paul Hardiman]
The lady in red/The vision	Chris De Burgh	07.1986	1[3][17]	3[26]	A & M AM 331	[gold-UK][Written by: Chris DeBurgh][produced by Paul Hardiman]
Fatal hesitation	Chris De Burgh	09.1986	44[4]	-	A&M; 2942 [US]	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Paul Hardiman]
A spaceman came travelling/The ballroom of romance	Chris De Burgh	12.1986	40[10]	-	A & M AM 365	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Robin Geoffrey Cable/Paul Hardiman]
The simple truth [A child is born]/The Spirit Of Man	Chris De Burgh	12.1987	55[6]	-	A & AM 427	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Chris DeBurgh]
Missing you	Chris De Burgh	10.1988	3[13]	-	A & AM 474	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Chris de Burgh/Paul Hardiman]
Tender hands	Chris De Burgh	01.1989	43[7]	-	A&M; AM 486	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Paul Hardiman/Chris De Burgh]
Sailing away	Chris De Burgh	02.1989	78[3]	-	A&M; AM 494	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Paul Hardiman]
This waiting heart	Chris De Burgh	10.1989	59[4]	-	A & AM 528	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Roy Thomas Baker]
Diamond in the dark	Chris De Burgh	11.1989	95[1]	-	A&M; AM 537	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Roy Thomas Baker]
Don't pay the ferryman [live]	Chris De Burgh	08.1990	84[2]	-	A&M; AM 581	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Gregg Jackman, Kenny Thomson, Chris De Burgh]
The simple truth :Campaign for Kurdish refugees	Chris De Burgh	05.1991	36[2]	-	A & M RELF 1
Separate tables	Chris De Burgh	04.1992	30[4]	-	A & AM 863	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Rupert Hine]
Shine on/Heart Of Darkness	Chris De Burgh	09.1992	95[1]	-	A&M AM 0066	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Rupert Hine]
Blonde hair,blue jeans	Chris De Burgh	05.1994	51[2]	-	A&M; 5805932	[Written by: Chris DeBurgh][produced by Pete Smith]
The snows of New York	Chris De Burgh	12.1995	60[4]	-	A & 5812892	[Written by: Albert Hammond,Chris DeBurgh][produced by Chris DeBurgh]
I' m not crying over you	Chris De Burgh	02.1996	78[2]	-	A & M 5814552	[Written by: Albert Hammond,Chris DeBurgh][produced by Chris DeBurgh]
So beautiful	Chris De Burgh	09.1997	29[13]	-	A & 5823932	[Written by:Chris DeBurgh][produced by Chris DeBurgh,Paul Hardiman ]
When i think of you	Chris De Burgh	09.1999	59[3]	-	Mercury/A & 4971302	[Written by:Chris DeBurgh][produced by Chris DeBurgh,Chris Porter ]
Two sides to every story	Chris De Burgh feat Shelley Nelson	03.2001	172[1]	-	A & M /Mercury
Guilty secret	Chris De Burgh	09.2002	121[2]	-	A&M/Mercury	[Written by:Chris DeBurgh][produced by Chris DeBurgh,Chris Porter ]
A Spaceman Came Travelling 2010	Chris De Burgh	01.2011	136[8]	-	A & M /Mercury	[Written by:Chris DeBurgh][produced by Robin Geoffrey Cable ]
Lonely Sky	Ben & Jamie Hazelby/Chris De Burgh	01.2011	36[1]	-	Maddie GB5VP 1000418

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia[UK]	Komentarz
Best moves	Chris De Burgh	09.1981	65[4]	-	A & M AMLH 68 532	[produced by Chris De Burgh/David Anderle/Glyn Johns/Paul Samwell-Smith/Robin Geoffrey Cable/Kenny Thomson/Andrew Powell]
The getaway	Chris De Burgh	10.1982	30[16]	43[22]	A & M AMLH 68 549	[produced by Chris De Burgh/David Anderle/Glyn Johns/Paul Samwell-Smith/Robin Geoffrey Cable/Kenny Thomson/Andrew Powell]
Man on the line	Chris De Burgh	05.1984	11[24]	69[19]	A & M AMLX 65 002	[produced by Rupert Hine]
The very best of Chris De Burgh	Chris De Burgh	12.1984	6[70]	-	Telstar STAR 2248	[produced by Chris de Burgh/Robin Geoffrey Cable/Roy Thomas Baker/Rupert Hine]
Spanish train and others stories	Chris De Burgh	08.1985	78[3]	-	A & M AMLH 68 343	[produced by Robin Geoffrey Cable]
Into the light	Chris De Burgh	06.1986	2[59]	25[32]	A & M AM 5121	[gold-US][2x-platinum-UK][produced by Paul Hardiman]
Crusader	Chris De Burgh	10.1986	72[1]	-	A & M AMLH 64 746	[produced by Andrew Powell]
Flying colours	Chris De Burgh	10.1988	1[1][30]	-	A & M AMA 5224	[platinum-UK][produced by Chris de Burgh/Paul Hardiman]
From a spark to a flame-The very best of Chris De Burgh	Chris De Burgh	11.1989	4[38]	-	A & M CDBLP 100	[2x-platinum-UK][produced by Roy Thomas Baker/Rupert Hine/Paul Hardiman/Chris De Burgh/Robin Geoffrey Cable]
High on emotion-Live from Dublin	Chris De Burgh	09.1990	15[6]	-	A & M 3970861	[produced by Gregg Jackman/Kenny Thomson/Chris De Burgh]
Power of ten	Chris De Burgh	05.1992	3[11]	-	A & M 3971882	[gold-UK][produced by Rupert Hine]
This way up	Chris De Burgh	05.1994	5[8]	-	A & M 5402332	[silver-UK][produced by Pete Smith]
Beautiful dreams	Chris De Burgh	11.1995	33[11]	-	A&M 5404322	[gold-UK][produced by Chris De Burgh]
The love songs	Chris De Burgh	10.1997	8[13]	-	A&M; 5407942	[gold-UK][produced by Chris de Burgh/Gregg Jackman/Kenny Thomson/Paul Hardiman/Pete Smith/Peter Oxendale/Rupert Hine]
Quiet revolution	Chris De Burgh	10.1999	23[6]	-	Mercury/A&M 4904462	[produced by Chris Porter]
Notes from the planet earth-The ultimate collection	Chris De Burgh	03.2001	19[8]	-	Mercury/A&M 4908992	[produced by Rupert Hine/Chris Porter/Chris De Burgh/Paul Hardiman/Robin Geoffrey Cable/Roy Thomas Baker]
Timing is everything	Chris De Burgh	09.2002	41[3]	-	A&M /Mercury 4934292	[produced by Chris Porter/Chris De Burgh]
The road to freedom	Chris De Burgh	03.2004	75[3]	-	Ferryman FERRY 888	[produced by Chris Porter/Chris DeBurgh]
The Storyman	Chris De Burgh	10.2006	38[3]	-	Edel 0174542 ERE	[produced by Chris Porter/Chris DeBurgh]
Now and Then	Chris De Burgh	05.2008	12[5]	-	UMTV 5307573	[produced by Rupert Hine/Chris Porter/Chris De Burgh/Paul Hardiman/Robin Geoffrey Cable/Roy Thomas Baker]
Footsteps	Chris De Burgh	04.2009	4[8]	-	UMTV 1798495	[gold-UK][produced by Chris Porter/Chris DeBurgh]
Moonfleet & Other Stories	Chris De Burgh	10.2010	25[4]	-	Ferryman Productions FERRY444	[produced by Chris Porter/Chris DeBurgh]
Footsteps 2	Chris De Burgh	10.2011	38[3]	-	DMG TV DMGTV 044	[produced by Chris Porter/Chris DeBurgh]
Home	Chris De Burgh	10.2012	92[1]	-	Ferryman FERRY 777	[produced by Chris Porter/Chris DeBurgh]
The Hands of Man	Chris De Burgh	11.2014	71[1]	-	Butler BUR 2014002	[produced by Chris Porter/Chris DeBurgh]
A Better World	Chris De Burgh	10.2016	60[1]	-	Butler BUR 2016019	-]