Pokazywanie postów oznaczonych etykietą garage. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą garage. Pokaż wszystkie posty

wtorek, 2 grudnia 2025

Ugly Ducklings

Świetna, kanadyjska formacja grająca klasycznego garage-rocka w klimacie Electric Prunes,
The Pretty Things
i Q 65. Ugly Ducklings, bo o nich mowa, założyła piątka przyjaciół z Toronto w Kanadzie w 1965 roku jako The Strolling Bones zainspirowani dokonaniami Rolling Stones.Po debiucie koncertem w Cedarbrae High School w Toronto,gdzie studiowała większość członków zespołu zmienili nazwę na The Ugly Ducklings.Pod koniec 1965r zwrócili na siebie uwagę wytwórni Yorktown,gdzie nagrali debiutancki singiel Nothin'/I Can Tell.Singiel stał się lokalnym przebojem w marcu następnego roku,a grupa zrealizowała swoje marzenie otwierając koncert Rolling Stones w Maple Leaf Gardens w czerwcu 1966r.
 

Skład grupy przedstawiał się następująco: Dave Byngham (wokal, harmonijka), Glynn Bell (gitara rytmiczna), Rodger Mayne (gitara), John Read (bas) oraz Robin Boers (perkusja). Kapela nagrała 6 singli w latach 1966-1967 dla wytwórni York Town oraz Yorkville.
W 1966 wydali jednego longoplaya, zatytułowanego "Somewhere Outside". Rok później nagrali singel Gaslight, który dotarł do 17 miejsca kanadyjskiej listy przebojów. Zespół przestał istnieć w 1969 roku.
 

Później kilkukrotnie się reaktywowali, po raz ostatni w 1999 roku. Na prezentowanej kompilacji, oprócz garażowych standardów typu My Little Read Book, najlepiej wg mnie prezentuje się kawałek I Need Your Love, w którym słychać fascynację rockiem psychodelicznym.  

Single
Tytuł WykonawcaData wydania Can US Wytwórnia
[Can]
Komentarz
Nothin'/I Can TellUgly Ducklings07.196670-Yorktown 45001[written by Bingham, Mayne][produced by Tommy Graham]
She Ain't No Use To Me/10:30 TrainUgly Ducklings09.196659-Yorktown Y-45002[written by Bingham, Mayne][produced by Bill Huard]
Just In Case You Wonder/That's Just A Thought I Had In My MindUgly Ducklings11.196668-Yorktown Y-45003[written by Byngham, Bell][produced by Bill Huard]
Postman's Fancy/Not For LongUgly Ducklings.1967--Yorktown Y-45005[written by Byngham, Mayne]
Gaslight/Rimb NuggetUgly Ducklings08.196717-Yorktown YV-45013[written by Bob Halley][produced by Bob Halley]
Epilogue/I Know What To SayUgly Ducklings.1968--Yorktown YV-45017[written by Ahern, Redmond, Rhymer][produced by Ahern, Gilliland]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania Can US Wytwórnia
[Can]
Komentarz
Somewhere outsideUgly Ducklings.1966--Yorktown YT 500 01-

czwartek, 28 grudnia 2023

Ed Case

Edwin Makromallis, znany również jako Ed Case, to mieszkający w Londynie muzyk, producent, autor tekstów i DJ.  
 Talent muzyczny Edwina Makromallisa był widoczny już w młodym wieku. „Zasługi” i „wyróżnienia” osiągał do klasy V w grze na fortepianie. W wieku 15 lat wziął udział w stażu w studiu nagraniowym, gdzie poznał techniki produkcji dźwięku.  
 
 Ed Case rozpoczął karierę muzyczną na nielegalnej scenie rave pod koniec lat 80-tych.Potem nastąpił okres pracy w klubach hardcore i drum & bass Case jednak zasłynął na brytyjskiej scenie garażowej końca lat 90-tych. Prowadził program w pirackim radiu Freek FM. Wydał szereg undergroundowych hitów, w tym „Something in Your Eyes”  z udziałem Shelley Nelson, który zajął 38. miejsce na liście 40 najlepszych utworów w Wielkiej Brytanii.
 
 Ten utwór stanowił podwójny punkt zwrotny, ponieważ był to pierwszy raz, kiedy Case miał listę utworów, a wcześniej Case używał wyłącznie sampli wokalnych i był to pierwszy raz, kiedy pracował z wokalistą na żywo w swoim studiu Ed Case osiągnął większy poziom sławy głównego nurtu popu dzięki swojemu remiksowi „Clint Eastwood” Gorillaz. Wybrał ten utwór do zremiksowania, ponieważ oryginał był „całkiem powolny” i pomyślał, że jego najlepszy wkład mógłby zostać wniesiony w formie bardziej energetycznej wersji z udziałem MC Sweetie Irie.  
 
 Ed Case połączył się z Danem Genalem na początku 2013 roku, tworząc State Unknown Grali sety DJ-skie na całym świecie, grając „podziemne utwory z basem”.  
 Obecnie Makromallis zajmuje się produkcją muzyki do filmów, telewizji i reklam.

 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Something In Your EyesEd Case10.200038[2]-Red Rose CDRROSE 003[written by Ed Case, Shelly Nelson][produced by Ed Case]
Who?Ed Case + Sweetie Irie09.200129[2]-Columbia 6718302[produced by Ed Case]
Good TimesEd Case07.200249[2]-Columbia 6727672[written by J. Edwards]

niedziela, 10 grudnia 2023

Trashmen

The Trashmen: albumy, piosenki, playlisty | Posłuchaj w DeezerzeKwartet surf-rockowy z Minneapolis w stanie Minnesota, USA, założony przez trzech gitarzystów: Dana Winslowa (ur. w 1942 r.), Tony'ego Andreasona (ur. w 1943 r.) i Boba Reeda (ur. w 1942 r.) oraz perkusistę Steve'a Wahrera (ur. w 1942 r.). 

Ta założona w 1962 r. grupa cieszyła się dużą popularnością na środkowo zachodnim wybrzeżu USA. Jej pierwszym i największym hitem była piosenka „Surfin' Bird", która dotarła do amerykańskiej Top 5. Uwagę słuchaczy zwracał w niej niesamowity, niski i zachrypnięty głos Winslowa. Kolejny singel, „Bird Dance Beat", uplasował się na Top 40, a debiutancki album Surfin' Bird osiągnął podobny sukces. 

Oba przeboje brzmiały niemal identycznie jak dwa utwory z repertuaru grupy soulowej The Rivingtons: „Papa-Oom-Mow--Mow" i „The Bird's The Word". Sąd zadecydował, że wpływy uzyskane ze sprzedaży obu singli-plagiatów wpłyną wiec na konto The Rivingtons. Zespół, którego nazwa jest przez wielu uważana za synonim granej przez niego muzyki, nagrywał później bez powodzenia w wytwórniach Argo, Tribe i Bear. Wahrer zmarł w 1989 r. na raka gardła w wieku 47 lat.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Surfin' Bird/King Of The SurfTrashmen12.19633[4]4[13]Garrett 4002[written by Al Frazier,Carl White,Sonny Harris,Turner Wilson Jr.][produced by Jack Bates]
Bird Dance Beat/A-BoneTrashmen02.1964-30[7]Garrett 4003[written by G. Garrett]
Bad News/On The MoveTrashmen05.1964-112[1]Garrett 4005[written by Knowles, Darnold]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Surfin' BirdTrashmen02.1964-48[15]Garrett 200[produced by George Garrett]

poniedziałek, 11 stycznia 2016

Unrelated Segments

Jądro zespołu zostało uformowane pod koniec 1966r w Taylor/Michigan przez nastoletnich fanów muzyki-wokalistę Rona Stultsa i gitarzystę Rory Macka,którzy wcześniej razem występowali w krótko istniejacym Village Beaus.
W skład zespołu weszli także gitarzysta rytmiczny John Torok,basista Barry Van Engelen i perkusista Andy Angellotti.Ich nazwa to termin w ekonomicznym żargonie.Ron Stults grał wcześniej w High Tones,który w 1963r otwierał koncerty Four Seasons.
Członkom The Unrelated Segments dane było być razem w oryginalnym składzietylko przez 10 dni ,gdy nagrywano Story Of My Life w listopadzie 1966r.Ta piosenka weszła na lokalne listy przebojów i stała się ich przebojem koncertowym podczas występów z Bobem Segerem, Terry Knight and The Pack, SRC, Frost, i MC5.W 1968r razem z Amboy Dukes suportowali koncerty The Who.

Ich drugi singiel-Where You Gonna Go?,został wydany w niefortunnym czasie,gdy w Detroit trwały zamieszki i nikt nie miał głowy do kupowania płyt.Po nagraniu trzeciego singla z zespoły na wskutek niesnasek z menadżerem grupy Louisem Torockiem został wyrzucony Andy Angellotti.
Pół roku póżniej Barry Van Engelen odbywa służbę wojskową w Wietnamie;zespół zmienia nazwę na Segments ,dokoptowuje nowego gitarzystę-Daryla Gore i nagrywa dwie piosenki minn.Hey love.Krótko po tym Rory decyduje się zerwać z muzycznym biznesem i w końcu 1969r zespół kończy działalność.Ron Stults kontynuje swoją karierę w wielu grupach,nie przerywając pracy uznanego kompozytora.
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Story Of My Life/It's UnfairUnrelated Segments01.1967--HBR HBR-514[written by Mack, Stults][produced by S.V.R. Records]
Where You Gonna Go?/It's Gonna RainUnrelated Segments09.1967--Liberty 55992[written by Mack, Stults][produced by J. Checkaway, M. Olsson]
Cry, Cry, Cry/It's Not FairUnrelated Segments09.1968--Liberty 56062[written by Mack, Stults][produced by S.V.R. Records]

wtorek, 29 grudnia 2015

Barry & The Remains

Grupa powstała na bostońskim uniwersytecie krótko przed beatlesowskim boomem w Ameryce na początku 1964r w składzie:Barry Tashian- lead vocals, Billy Briggs- keyboards, harmonica, vocals, Vern Miller- bass, guitar, vocals, Chip Damiani- drums, N.D. Smart- drums, Bert Yellen- tambourine. Tashian i Briggs pochodzili z ekskluzywnej miejscowości Westport/Connecticut,znanej z producenta Don Lawa Jr.Tashian wcześniej,bo pod koniec lat 50-tych występował z grupą The Ramblers.Vern Miller zaczynał jako instrumentalista grając na tubie.Yellena do grupy ściągnął Tashian po jego powrocie z Londynu,gdzie miał okazję słuchąc grup spod znaku british-boom takich jak:Rolling Stones,Kinks,Yardbirds.Te wpływy dało się póżniej słyszeć w muzyce Remains.
Pod koniec 1964r byli największą niespodzianką na niezależnej scenie muzycznej Bostonu .W tym czasie podczas występów grali wiele coverów jak chociażby:"All Day and All of the Night," "Baby, Please Don't Go," "Bo Diddley," , "Empty Heart" , "I'm Free," i niewiarygodną wersję "Louie Louie." .Po koncertach w bostońskim The Rathskeller,podpisali kontrakt z wytwórnią Epic.W marcu 1965r nagrali swój pierwszy lokalny hit "Why Do I Cry?" i wystąpili w Ed Sullivan’s Christmas Show przy 14 milionowym audytorium.Ich ostatnim singlem dla Epic był "Diddy Wah Diddy" b/w "Once Before," ,wyprodukowany przez Billy Sherilla.W tym samym czasie przenoszą się do Nowego Jorku,gdzie ich menadżerem zostaje John Kurland.
Zwrócili na siebie uwagę szerokiej publiczności otwierając [obok The Ronettes i Bobby Hebba] koncerty The Beatles podczas ich amerykańskiego tour w 1966r.Po tym wydarzeniu Tashian robi niewiarygodna rzecz-rozwiązuje zespół.
Po rozwiązaniu grupy N.D.Smart zakłada w 1968r Kangaroo [występujew nim John Hall],występuje na Festiwalu w Woodstock razem z Mountain.Współpracuje póżniej z Jesse Winchesterem,Toddem Rundgrenem i oczywiście Gramem Parsonsem z którym nagrywa dla Reprise w 1974r płytę "Grievous angel".Działa do dziś jako ceniony muzyk sesyjny.
Vern Miller założył z lokalnym bluesmenem George Lehem zespół Swallow [płyta "Out of the Nest" 1972r Warner Bros].Dzisaj uczy muzyki w New Jersey.
Billy Briggs sformował grupę rhythm'n'bluesową Funky Potatoes,która wydała kilka singli.Pisze muzykę i zajmuje się sprzedażą aut.
Tashian osiadł w Nashville i jest ciągle cenionym muzykiem nagrywając płyty w wielu gatunkac i konfiguracjach.
W 1976r zespół reaktywuje się na krótki okres dając koncerty razem z Duke and The Drivers w Bostonie. Barry Tashian, Vern Miller, Bill Briggs i Chip Damiani reaktywują ponownie zespół w 1998rnagrywając jednocześnie nowy album "Movin' on"
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
But I Ain't Got You/I Can't Get Away From YouBarry & The Remains11.1965--Epic 9872[written by V. R. Miller Jr.][produced by Billy Sherrill]
Diddy Wah Diddy/Once BeforeBarry & The Remains04.1966-129[2]Epic 10 001[written by A. Christensen,E. McDaniel, W. Dixon][produced by Billy Sherrill]
Don't Look Back/Me Right NowBarry & The Remains08.1966--Epic 10 060[written by B. Vera][produced by Ted Cooper]
Why Do I Cry/Mercy Mercy (PS)Barry & The Remains.1978--Spoonfied 4505[written by B. Tashian][produced by Robin McBride]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
RemainsBarry & The Remains.1966--Epic 24 214[produced by Billy Sherrill, Ted Cooper]
Live in BostonBarry & The Remains.1983--Eva 12 024