Terry Callier

Terry Callier przez długi czas znany był jedynie zagorzałym fanom muzyki folk-jazz. Wokalista, gitarzysta, kompozytor, którego muzyka urzeka osobistym pięknem, duchowością i wrażliwością i w rzeczywistości wymyka się jakiejkolwiek prostej kategoryzacji, zdobył ogólne uznanie dopiero na początku lat 90-tych. Urodzony w USA, 24 Maja 1945, w północnej części Chicago, kolebce takich wykonawców jak Curtis Mayfield, Jerry Butler, Ramsey Lewis, wychowuje się w atmosferze dzielnicy Cabrini Green. Swoją edukację muzyczną rozpoczyna w wieku 3 lat od nauki gry na pianinie. Pierwszą piosenkę pisze w wieku 11 lat. Regularnie śpiewa w zespołach popularyzujących w latach 50-tych muzykę czarnych slumsów "doo wop". Lata licealne to nauka gry na gitarze oraz początki występów w kafeterii Fickle Pickle, które zwracają uwagę Charlesa Stepneya, aranżera wytwórni Chess Records, co w rezultacie kończy się debiutem muzycznym w 1962 w singlu "Look at Me Now".
W roku 1964 Callier spotyka się Samuelem Chartersem, producentem wytwórni Prestige, wydającej muzykę jazz. W rok później współpraca owocuje płytą "The New Folk Sound of Terry Callier". Jednak w trakcie kończenia nagrań studyjnych nad płytą, Charters wyjeżdża do Meksyku zabierając w swoim bagażu niezrealizowany materiał nagrania. Płyta trafia do słuchaczy dopiero w 1968 roku odnotowując sukces w gronie jego fanów. Niezrażony Callier zadamawia się w tym okresie w klubie muzycznym "„Windy City". W roku 1970 współpracując z Larrym Wade najmuje się do prowadzenia zorganizowanej przez przyjaciela z dzieciństwa, Jerry’ego Butler’a, szkoły twórców piosenek. Tam powstają materiały dla lokalnych wytwórni muzycznych m.in. Chess oraz Cadet. Piosenki zdobywają popularność. W 1972 pojawia się przebój "The Love We Had Stays on My Mind" w wykonaniu zespołu Dell. Callier ponownie wiąże się ze Stepney’em, tym razem producentem wytwórni Cadet. W 1973 roku powstaje płyta "Occasional Rain", piękna aranżacja folk & jazz, która stała się podstawą stylu rozwiniętego na kolejnej płycie "What Color Is Love?".
Pomimo dobrej opinii krytyków oraz wiernego środowiska fanów rekrutujących się głównie z wielkomiejskich aglomeracji Ameryki, Callier nie odnotowuje sukcesu komercyjnego i po wydaniu "I Just Can’t Help Myself" w 1975 roku wytwórnia Cadet rozwiązuje z nim współpracę. W 1976 nie unika też utraty pracy, gdy Butler zamyka szkołę dla twórców piosenek. Śpiewając w następnych latach pod marką wytwórni Elektra’s Jazz Fusion, za rządów Don’a Mizell’a, w 1978 roku Callier zmienia styl i wydaje bogatą instrumentalnie płytę "Fire on Ice". W 1979 w utworze "Turn You to Love" i ostatecznie w singlu "Sign of the Times" zrywa z motywami pop w swoich aranżacjach. Pojawia się nawet na festiwalu jazzowym "Montreux Jazz Festival", ale wraz z odejściem Dona szybko traci kontrakt z wytwórnią i po kilku kolejnych pracowitych latach spędzonych na występach objazdowych, z początkiem lat 80-tych znika ze sceny muzycznej.
Jako samotny ojciec, przyjmuje pracę programisty komputerowego i powraca do szkoły wieczorowej kontynuując studia z dziedziny socjologii. Bez występów, Callier nie zaprzestaje komponowania. W 1991 otrzymuje niespodziewany telefon od dawnego fana, Eddiego Pillara, a w tym momencie szefa brytyjskiej wytwórni Acid Jazz. Pillar podpisuje reedycję mało znanego utworu "I Don’t Want to See Myself (Without You)", który w 1983 wydany został nakładem własnym Calliera. Ponoć, z dnia na dzień, nagranie staje się wielkim sukcesem klubów brytyjskich i niebawem Callier leci do Anglii na kilka nadspodziewanie dobrze przyjętych występów. W kolejnych kilku miesiącach występy powtarzają się już po obu stronach oceanu. W 1996 powstaje jego płyta Live - "TC in DC".
W 1997, wraz z piosenkarką brytyjską Beth’ą Orton, nagrywa na jej płycie dwa utwory. W kolejnym roku, debiutując w wytwórni Verve Forecast, wydaje wspaniały album "Timepeace" podsumowując tym samym wysiłki ostatnich dwóch dekad swojej twórczości. Kolejny 1999 rok to kolejna płyta "Livetime", a w 2001 ponownie słuchać go można na płycie "Alive" z występu w London’s Jazz Cafe. 2002 to utwór "Speak Your Peace", 2005 - "Lookin’ Out", 2007 – płyta "Collected".
Terry Callier to wspaniały wykonawca i twórca muzyki z pogranicza pop & folk & soul & jazz. Swoją wielkość i ostatecznie także popularność zawdzięcza ogromnej wrażliwości i pasji, w której potrafi wyrazić samego siebie.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Sign Of The Times/ Occasional Rain	Terry Callier	08.1979	-	-	Elektra 46 054	[written by Terry Callier, Larry Wade][produced by Reginald "Sonny" Burke][78[3].R&B Chart]
Best Bit EP	Beth Orton feat. Terry Callier	12.1997	36[3]	-	Heavenly HVN72CD	-
Love Theme From Spartacus	Terry Callier	05.1998	57[3]	-	Talkin' Loud TLX 32	[written by Alex North][produced by Brian Bacchus]
Brother To Brother	Terry Callier with Paul Weller	05.2002	81[2]	-	Mr. Bongo MRBCDS 014	[written by Terry Callier][produced by Jean Paul Maunick]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Timepeace	Terry Callier	02.1998	92[5]	-	Talkin' Loud 539 2492	[produced by Brian Bacchus , Eric Hochberg]
Essential, The Very Best of...	Terry Callier	05.1998	193[2]	-	MCA MCA 11781	-
Lifetime	Terry Callier	09.1999	96[2]	-	Talkin' Loud 543 0542	[produced by Brian Bacchus ]
Speak Your Peace	Terry Callier	05.2002	156[1]	-	Mr Bongo MRBLP 023	-