John Otway

Ur. 2.10.1952 r. w Aylesbury w hrabstwie Buckinghamshire, Anglia. Tajemniczy i nieco szalony John Otway po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę na początku lat 70-tych, kiedy związał się z grającym na gitarze i skrzypcach Wild Willie'em Barrettem. Jego dynamiczne występy i niezwykły styl wokalny zainteresowały Pete'a Townshenda, który podjął się produkcji dwóch singli duetu nagranych dla wytwórni Track: „Murder Man" i „Louisa On A Horse". Liczne koncerty, pełne szalonych wybryków przyniosły Otwayowi i Barrettowi spore grono fanów, głównie w college'ach. 

W 1977 r. udało im się też zanotować na swoim koncie pierwszy, niewielki przebój „Really Free". Zamieszczony na stronie B tego singla utwór „Beware Qf The Flowers (Cause Fm Sure They're Going To Get You Yell)" był równie atrakcyjny i ekscentryczny. Mimu że Otway (z i bez Barretta) dzielnie zmagał się z „Green Green Grass Of Home" Toma Jonesa i utworami-opowiastkami, m.in. „Headbutts", nadal pozostaje swoistą atrakcją głównie lat 70-tych, ograniczając swe występy do college'ów i klubów Wielkiej Brytanii.
 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Really Free/Beware Of The Flowers ('Cos I'm Sure They're Going To Get You Yeh!)	John Otway And Wild Willy Barrett	12.1977	27[8]	-	Polydor 2058951	[written by John Otway][produced by Wild Willy Barrett]
DK 50-80/ It's A Long Long Time Since I Heard Homestead On The Farm	Otway And Barrett	07.1980	45[4]	-	Polydor 2059250	[written by John Otway,Wild Willy Barrett][produced by Wild Willy Barrett]
Bunsen Burner	John Otway	10.2002	9[3]	-	U-Vibe OTWAY 02X	[written by Barry Upton,John Otway,Leroy Green,Ron Kersey][produced by Barry Upton]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Deep & Meaningless	John Otway	07.1978	44[1]	-	Polydor 2382501	[produced by Wild Willy Barrett]

Kenneth Victor Jones

 

Kenneth Victor Jones (urodzony 14 maja 1924r w Bletchley w Wielkiej Brytanii - zm. 2 grudnia 2020r) był brytyjskim muzykiem, nauczycielem muzyki, kompozytorem i kompozytorem filmowym.
 

 Kariera artystyczna Jonesa rozpoczęła się w południowo-angielskim hrabstwie Kent pod czujnym okiem swojego nauczyciela, dyrektora chóru Sir Sydneya Nicholsona. Następnie w 1938 roku udał się na stypendium do King's School w Canterbury, aż do czasu przeniesienia tej placówki dydaktycznej do Kornwalii podczas nalotów niemieckich bombowców na południową Anglię. Pomimo okoliczności wojennych Jones wciąż znajdował wystarczająco dużo czasu na naukę gry na fortepianie, organach i klawiaturze.  

W wieku 17 lat zgłosił się na ochotnika do Królewskich Sił Powietrznych, które wysłały go do Queen's College w Oksfordzie na sześciomiesięczny kurs studiowania muzyki i filozofii. Następnie został rozmieszczony jako nawigator na łodziach latających Sunderland w Afryce i na Dalekim Wschodzie. Na krótko przed zakończeniem wojny, w marcu 1945 r., Jones ożenił się. W 1947 roku Kenneth Victor Jones rozpoczął studia w Royal College of Music w London-Kensington, aby studiować kompozycję, dyrygenturę, grę na fortepianie i organach. Stypendium umożliwiło mu także dalsze trzyletnie studia w Rzymie i Sienie.  

Tak gruntownie wyszkolony Kenneth V. Jones na początku lat pięćdziesiątych otrzymywał oferty zarówno od Shepperton Studios, jak i London Symphonic Players. Początkowo uczył śpiewaków i innych wykonawców, a w połowie lat pięćdziesiątych zaczął także komponować muzykę filmową. Kontynuował także pracę na innych polach muzycznych, m.in. jako organista w krematorium i dyrygent w Filharmonii. W tych latach został ojcem córki Frances (ur. 1949) i syna Anthony'ego (ur. 1953). 

Od 1956 roku Kenneth Jones zaczął regularnie pisać muzykę filmową przez około dekadę. W 1958 otrzymał profesurę w Royal College of Music i w tym samym roku założył Metropolitan Symphony Orchestra. Kiedy szkoła przygotowawcza jego syna Anthony'ego w Rokeby miała zostać zamknięta z powodu trudności finansowych w 1966 r., Jones zebrał i przekazał 50 000 funtów, aby temu zapobiec i pomógł założyć Rokeby Educational Trust. 

Pod koniec lat 70-tych Jones stracił zainteresowanie kompozycją filmową i na początku kolejnej dekady zwrócił się ku zupełnie innym dziedzinom muzycznym i artystycznym. Na początku 2018 roku ukazał się siedmiominutowy dokument, w którym Jones podał informacje na temat swojej kompozycji do horroru Frankenstein 70 - Potwór z ognistym pazurem.

 

 

 

                                                                                 Filmografia

Sea Wife (1957)/ Fire Down Below (1957)/ How to Murder a Rich Uncle (1957)/ High Flight (1957)/ No Time to Die (1958)/ The Bandit of Zhobe (1959)/ Ferry to Hong Kong (1959)/ The Siege of Pinchgut (1959)/ Jazz Boat (1960)/ Oscar Wilde (1961)/ The Girl on the Boat (1961)/ The Brain (1962)/ Cairo (1963)/ Psyche 59 (1964)/ The Tomb of Ligeia (1964)/ Maroc 7 (1967)/ The Projected Man (1967)/ Whoever Slew Auntie Roo? (1971)/ Tower of Evil (1972)/ Paganini Strikes Again (1973)/ Professor Popper's Problem (1974)/ Blind Man's Bluff (1977)/ The Brute (1977)/ Leopard in the Snow (1978)

Marillion

Marillion to brytyjska grupa rockowa która powstała w Aylesbury w 1979 roku. Do dziś pozostaje jedną z najważniejszych formacji progresywnych. Nazwa całkiem słusznie kojarzy się z powieścią J.R.R. Tolkiena "Silmarillion". Tak też z początku nazywał się zespół. Nazwa została skrócona do Marillion, by uniknąć jakichkolwiek ewentualnych konfliktów w kwestii praw autorskich.

Grupę stworzyli: gitarzysta Steve Rothery, basista Doug Irvine, klawiszowiec Brian Jelliman i perkusista Mick Pointer. W 1981 roku do grupy dołączył Fish (prawdziwe nazwisko Derek Dick), wokalista. Grupa wypracowała wtedy bogate instrumentalne brzmienie, co wraz z teatralną oprawą koncertów a także trudnymi w odbiorze tekstami przyczyniło się do oskarżeń o nadmierne wzorowanie się na twórczości Genesis. Mimo złośliwych opinii krytyków, w jednej kwestii zespoły poważnie się różniły. Tę podstawową różnicę stanowiły teksty Fisha: bardzo osobiste, emocjonalne. Peter Gabriel za czasów Genesis wymyślał niesamowite historie i tworzył rockowy teatr, Fish zaś demonstrował prawdziwe uczucia.
Zanim formacja nagrała pierwszy singel, nastąpiły zmiany składu. Na miejsce Jellimana i Minnetta do Marillion dołączyli basista Pete Trewavas i klawiszowiec Mark Kelly.

Pierwszym nagraniem grupy było demo zawierające wczesne wersje takich utworów, jak "He Knows You Know", "Garden Party" i "Charting the Single". Materiał ukazał się w lipcu 1981 roku.

Panowie zwrócili na siebie uwagę występem w "Friday Rock Show" w radiowym BBC. Wykonali wtedy trzy utwory: "The Web", "Three Boats Down from The Candy" i "Forgotten Sons", ale to wystarczyło, by podpisali kontrakt z wytwórnią EMI.

Pierwsza płyta długogrająca, "Script For A Jester's Tears", ukazała się w 1983 roku. Album oraz towarzyszące mu częste koncerty grupy pozwoliły kwintetowi zdobyć rozgłos.

W 1984 roku Marillion wrócił do studia już z nowym perkusistą, Ianem Moslerem, co zaowocowało płytą "Fugazi". Wydany rok później "Misplaced Childhood", który odniósł największy sukces i jest zaliczany do klasyki marillionowskich albumów, zawiera najgłośniejszy przebój grupy, "Kayleigh".

W tym samym czasie pogłębiły się problemy Fisha z alkoholem i narkotykami. W efekcie, w 1988 roku, czyli w rok po ukazaniu się albumu "Clutching At Straws", opowiadającego zresztą o pisarzu, który zdobył sławę, ale równocześnie nie radzi sobie z nałogiem, wokalista opuścił Marillion.

Nad ostatnim koncertowym dziełem grupa pracowała jeszcze wspólnie. Niewiele brakowało, by był to studyjny dwupłytowy concept-album - historia człowieka jadącego samochodem i słuchającego różnych stacji radiowych. Fish chciał, by Marillion wykonał kilka cudzych kompozycji, podrabiając w ten sposób muzykę płynącą z radia w samochodzie i wpływającą na przemyślenia kierowcy. Zespół nie zgodził się na to, czując niechęć do nagrywania coverów. Mieli sporo własnych pomysłów muzycznych i nad nimi zamierzali pracować. Kłótnia nad kształtem płyty zadecydowała, że Fish, zmęczony trasami koncertowymi i mający dość kompromisów, zgłosił rezygnację. Pozostali muzycy ją przyjęli.

Gdy wiadomość o odejściu Fisha obiegła cały świat we wrześniu 1988 roku, fani zespołu podzielili się na dwie grupy. Jedni twierdzili, że to koniec. Inni czekali z opinią ostateczną na solowy album Fisha i nowe nagrania Marillion z jego następcą, którym wiosną 1989 roku został Steve Hogarth, były członek grup Europeans i Last Call, grający też na instrumentach klawiszowych.

Zmiana wokalisty wywołała małe trzęsienie ziemi pośród fanów. Wprawdzie muzycy grupy i nawet sam Fish wiele razy podkreślali, że w Marillion nikt nie jest niezastąpiony, to było wiadomo, że to właśnie on był od początku główną postacią tej formacji. Dzięki niemu Marillion zdobył taką popularność.

Zdaniem większości fanów i krytyków Steve Hogarth to, owszem, bardzo dobry wokalista, ale brak mu charyzmy i oryginalności swojego poprzednika, co przede wszystkim dało się odczuć w warstwie tekstowej utworów.

- Jestem w trudnym położeniu - powiedział wtedy Steve Hogarth. - Mam zastąpić Fisha, co choćby z powodu mojego niskiego wzrostu - 162 cm - jest niemożliwe. Ale poważnie: Fish miał unikatową osobowość i ja nie będę próbował go naśladować. Po prostu będę sobą. Czuję, że grupa ma wiele nowego do powiedzenia i że fani odczują siłę muzyki.

Nowy wokalista wpłynął na zmianę stylu muzycznego Marillion, który coraz bardziej oddalał się od nurtu progresywnego. Słychać to bardziej na kolejnych płytach, bowiem materiał pierwszego albumu nagranego z Hogarthem, "Season's End" powstał w większości jeszcze w czasach współpracy z Fishem. Gros fanów oskarżała nowego wokalistę o to, że zespół odchodzi od ambitnego grania.

Wytwórnia opiekująca się zespołem okazała się jednak być bardzo zadowolona ze współpracy z zespołem, który dostał największy jak dotąd budżet na nagranie następnego krążka, "Brave". Po 15 miesiącach prac ukazał się longplay wzbogacony filmem Richarda Stanleya pod tym samym tytułem.

Kolejna pozycja, "Afraid Of Sunlight" z 1995 roku była zbiorem bardzo prostych piosenek i powstała w ciągu niecałych trzech miesięcy, a mimo to odniosła największy komercyjny sukces "nowego" Marillion.

Po jej nagraniu muzycy skupili się na pobocznych projektach. Hogarth nagrywał samodzielnie, natomiast Rothery stworzył The Wishing Tree. Mosley i Trewavas dołączyli natomiast do Iris.

W 1998 roku powstała płyta "Radiation", inspirowaną dokonaniami Radiohead z okresu albumu "OK Computer". W rok później na rynku ukazał się niezbyt udany "marillion.com".

Jednak już kolejna płyta, "Anoraknophobia" z 2001 roku to pozycja na dużo wyższym poziomie. Do jej powstania przyczynił się bezprecedensowy pomysł by sprzedać album jeszcze przez jego nagraniem. Muzycy zdobyli w ten sposób środki finansowe i pewność, że mogą liczyć na grono wiernych fanów.

Podobnie stało się w przypadku albumu "Marbles" z 2004 roku. Wówczas fundusze zostały przeznaczone głównie na jego promocję.

W 2008 roku światło dzienne ujrzało dwupłytowe wydawnictwo "Happiness Is the Road".

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Market square heroes/Three boats down from the candy	Marillion	10.1982	60[12]	-	EMI EMI 5351	[written by Marillion][produced by David Hitchcock]
He knows you know/Charting the single	Marillion	02.1983	35[4]	-	EMI EMI 5362	[written by Marillion][produced by Nick Tauber]
Garden party/Margaret [live]	Marillion	06.1983	16[7]	-	EMI EMI 5393	[written by Marillion][produced by Nick Tauber]
Punch and judy/Market square heroes	Marillion	02.1984	29[4]	-	EMI MARIL 1	[written by Marillion][produced by Nick Tauber]
Assassing/Cinderella search	Marillion	05.1984	22[5]	-	EMI MARIL 2	[written by Marillion][produced by Nick Tauber]
Kayleigh/Lady Ninja US side B:Heart of Lothian	Marillion	05.1984	2[14]	74[8]	EMI MARIL 3	[written by Marillion][produced by Chris Kimsey]
Lavender/Freaks	Marillion	09.1985	5[9]	-	EMI MARIL 4	[written by Marillion][produced by Chris Kimsey]
Heart of Lothian/Chelsea monday US side B:Lady Ninja	Marillion	11.1985	29[7]	-	EMI MARIL 5	[written by Marillion][produced by Chris Kimsey]
Incommunicado/Going under	Marillion	05.1987	6[7]	-	EMI MARIL 6	[written by Marillion][produced by Chris Kimsey]
Sugar mice/Tux on	Marillion	07.1987	22[7]	-	EMI MARIL 7	[written by Marillion][produced by Chris Kimsey]
Warm wet circles/White russian [live]	Marillion	11.1987	22[7]	-	EMI MARIL 8	[written by Marillion][produced by Chris Kimsey]
Freaks [live]/Kayleigh [live]	Marillion	11.1988	24[5]	-	EMI MARIL 9	[written by Mark Kelly/Steven Rothery][produced by Marillion/Privet Hedge]
Hooks in you/After me	Marillion	09.1989	30[3]	-	EMI MARIL 10	[written by Steve Hogarth/Steve Rothery/Mark Kelly/Pete Trewavas/Ian Mosley/John Helmer][produced by Nick Davis/Marillion]
The Uninvited guest/The bell in sea	Marillion	11.1989	53[2]	-	EMI MARIL 11	[written by Steve Hogarth/Steve Rothery/Mark Kelly/Pete Trewavas/Ian Mosley/John Helmer][produced by Nick Davis/Marillion]
Easter/The release	Marillion	04.1990	34[2]	-	EMI MARIL 12	[written by Steve Hogarth/Mark Kelly/Steve Rothery/Pete Trewavas/Ian Mosley][produced by Nick Davis/Marillion]
Cover my eyes [Pain and heaven]/How can it hurt	Marillion	06.1991	34[4]	-	EMI MARIL 13	[written by Steve Hogarth/Mark Kelly/Steve Rothery/Pete Trewavas/Ian Mosley][produced by Christopher Neil]
No one can/A collection	Marillion	07.1991	26[8]	-	EMI MARIL 14	[written by Steve Hogarth/Mark Kelly/Steve Rothery/Pete Trewavas/Ian Mosley][produced by Christopher Neil]
Dry land/Holloway girl/After me	Marillion	09.1991	34[2]	-	EMI MARIL 15	[written by Hogarth/Woore][produced by Christopher Neil]
Sympathy/Kayleigh [live]	Marillion	05.1992	17[3]	-	EMI MARIL 16	[written by Mark Ashton/Graham Stansfield/David Kaffinetti/Stephen Gould][produced by Chris Kimsey]
The hollow man/Brave	Marillion	03.1994	30[3]	-	EMI EM 307	[written by Steve Hogarth/Marillion (Mark Kelly/Ian Mosely/Steve Rotheray/Pete Trewavas)][produced by Dave Meegan/Marillion]
Alone again in the lap of luxury/Living with the big lie [live]	Marillion	04.1994	53[4]	-	EMI EMPD 318	[written by Steve Hogarth/Marillion (Mark Kelly/Ian Mosely/Steve Rotheray/Pete Trewavas)][produced by Dave Meegan/Marillion]
Beautiful/Afraif of sunrise/Icon	Marillion	06.1995	29[7]	-	EMI MARIL 18	[written by Steve Hogarth/Steve Rothery/Mark Kelly/Ian Mosley/Pete Trewavas][produced by Dave Meegan]
Man of thousand faces/Beautiful/Made again	Marillion	06.1997	125[1]	-	Raw Power RAWX 1044	[written by Marillion,Steve Hogarth, John Helmer][produced by Marillion]
80 Days/This strange engine [live]/Bell in the sea [live]	Marillion	10.1997	161[1]	-	Raw Power RAWX 1049
These chains/Fake plastic trees [live]/Memory of water	Marillion	09.1998	83[2]	-	Raw Power RAWX 1051
You're Gone	Marillion	05.2004	7[9]	-	Intact CDINTACT 1	[written by Marillion/Mr H][produced by Dave Meegan]
Don't Hurt Yourself	Marillion	07.2004	16[2]	-	Intact CDINTACT 2	[written by Marillion][produced by Dave Meegan]
See It Like A Baby	Marillion	04.2007	45[1]	-	Intact CATCO 123638826	[written by Marillion][produced by Dave Meegan]
Thankyou Whoever You Are	Marillion	06.2007	15[2]	-	Intact CDINTACT 4	[written by Marillion][produced by Michael Hunter]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Script for a jester' s tear	Marillion	03.1983	7[31]	175[7]	EMI EMC 3429	[platinum-UK][produced by Nick Tauber]
Fugazi	Marillion	03.1984	5[20]	-	EMI EMC 240 0851	[gold-UK][produced by Nick Tauber]
Real to reel	Marillion	11.1984	8[22]	-	EMI JEST 1	[gold-UK][produced by Simon Hanhart/Marillion]
Misplaced childhood	Marillion	06.1985	1[1][42]	47[35]	EMI MRL 2	[platinum-UK][produced by Chris Kimsey]
Brief encounter	Marillion	03.1986	-	67[10]	Capitol 15023 [US]	[produced by Chris Kimsey]
Clutching at straws	Marillion	07.1987	2[16]	103[11]	EMI EMD 1002	[gold-UK][produced by Chris Kimsey]
B sides themselves	Marillion	07.1988	64[6]	-	EMI EMS 1295	[produced by Marillion/Simon Hanhart/David Hitchcock/Chris Kimsey/Nick Tauber]
The thieving magpie	Marillion	12.1988	25[6]	-	EMI MARIL 1	[produced by Marillion/Privet Hedge]
Season' s end	Marillion	10.1989	7[4]	-	EMI EMD 1011 22	[produced by Nick Davis/Marillion]
Holidays in Eden	Marillion	07.1991	7[7]	-	EMI EMD 1022	[produced by Christopher Neil]
A Singles Collection 1982-1992	Marillion	06.1992	27[2]	-	EMI CDEMD 1033	[produced by Chris Kimsey/Christopher Neil/Marillion/Nick Davis]
Brave	Marillion	02.1994	10[4]	-	EMI CDEMD 1054	[produced by Dave Meegan/Marillion]
Afraid of sunlight	Marillion	07.1995	16[3]	-	EMI CDEMD 1079	[produced by Dave Meegan/Marillion]
Made again	Marillion	04.1996	37[2]	-	EMI CDEMD 1094	[produced by Marillion]
The best of both worlds	Marillion	03.1997	88[1]	-	EMI CDEMC 3761	[produced by Nick Tauber,Chris Kimsey,Chris Neil,Nick Davis,Dave Meegan]
This strange engine	Marillion	05.1997	27[5]	-	Raw Power RAWCD 121	[produced by Marillion]
Tales from the engine room	Marillion & The Positive Light	07.1998	199[1]	-	Cleopatra 375 [US]
Radiation	Marillion	10.1998	35[2]	-	Raw Power RAWCD 126	[produced by Marillion]
Marillion.com	Marillion	10.1999	53[2]	-	Intact/Raw Power RAWCD 144	[produced by Marillion]
Somewhere Else	Marillion	04.2007	24[2]	-	Intact INTACTCD 11	[produced by Michael Hunter]
Less Is More	Marillion	10.2009	136[1]	-	Intact	-
Sounds That Can't Be Made	Marillion	09.2012	43[1]	-	Ear Music 208169ERE	[produced by Marillion, Mike Hunter]
Fuck Everyone and Run (F E A R)	Marillion	10.2016	4[2]	-	Ear Music 211248EMU	[produced by Michael Hunter]

Chicane

Chicane jest pseudonimem używanym przez Nicka Bracegirdle’a. Urodził się 28 lutego 1971 roku w Londynie. Jego przygoda z muzyką zaczęła się już, gdy był dzieckiem i grał na fortepianie i gitarze klasycznej. Dzięki hitowi "Oxygene" Jeana Michela Jarre’a zainteresował się muzyką na dobre. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych, ale przez cały czas inwestował pieniądze w studio.


Wraz z długoletnim przyjacielem wyprodukował 1000 kopii kawałka zatytułowanego "Right Here, Right Now". Można powiedzieć, że był to swoisty poprzednik dzisiejszego big-beatu. Wykorzystywał zresztą te same sample, co zespołu Fatback, użyte potem w piosence Fatboy Slima o identycznym tytule. W przeciągu tygodnia od wysłania kawałka Disco Citizens prowadzili rozmowy z czterema dużymi wytwórniami fonograficznymi. Podpisali kontrakt z jedną z nich, a "Right Here, Right Now" pojawiło się w pierwszej czterdziestce listy przebojów. Minęło trochę czasu, Nick, od wtedy znany jako Chicane, rozstał się z wytwórnią fonograficzną i założył własną firmę muzyczną Modena. Pierwszym wydawnictwem była EP-ka, na której znalazł się "Offshore". W swej zremiksowanej wersji, kawałek przypadł do gustu publice. W kolejnej, drugiej już w karierze Chicane, szalonej walce o kontrakt zwyciężyła wytwórnia DJ Alexa - Xtravaganza.


W grudniu 1996 kawałek znalazł się w pierwszej dwudziestce. Następnego lata podbił Ibizę. Do dnia dzisiejszego, w samej tylko Wielkiej Brytanii, sprzedano ponad 100 tys. egzemplarzy "Offshore", który pojawił się także na ponad 130 składankach. Chicane pozostał z Xtravaganzą. On i Alex to starzy przyjaciele z czasów uniwersyteckich. Jego ostatni singiel "Saltwater", nagrany z udziałem Maire Brennan z Clannad, w lipcu 1999 znalazł się od razu na 6. miejscu listy przebojów.
Odświeżając klasyczny już "Harry’s Game", wywołał w klubach istną burzę, a następnie można go było znaleźć na każdej letniej składnace dance. Po tym jak Maire zaśpiewała dla Nicka oryginał, krok po kroku kawałek nabierał kształtu, powoli przeistaczając się, z pomocą Clannad, w epicki, taneczny hit. Inspiracja doprowadziła do tak znakomitych efektów jak w przypadku pracy Todda Terry’ego nad piosenkami Everything But The Girl, czy wersji "Professional Widow" nagranej przez Armanda Van Heldena.
Jako Chicane/Disco Citizens Nick remiksował wielu różnych artystów od BT po Everything But The Girl. Pracował nawet nad piosenkami B*Witched i Bryana Adamsa. Nick uśmiecha się jednak tylko i komentuje to jako "interesujący sposób by różni ludzie posłuchali tego co robisz". Nick poznał producenta B*Witched - Raya Hedgesa - i tak doszło do współpracy w tworzeniu singla "Blame It On The Weatherman", który nabrał typowego dla Chicane blasku. Praca nad "Cloud Number Nine" Bryana Adamsa była bardziej radykalna. "Wersja oryginalna miała w sobie coś ze stylu country&western;" — mówi Nick. "Postanowiłem więc pozbyć się wszystkich gitar, perkusji, basu i zmieniłem trochę akordy". Zaraz potem okazało się, że remiks bardziej trafia do rozgłośni radiowych. Zadomowił się nawet na playliście radia BBC One. "Ja chcę zajmować się wszystkim, od muzyki filmowej po pop, nigdy nie byłem muzycznym snobem".


Jakiś czas później ukazał się w Wielkiej Brytanii nowy album - "Behind The Sun", który jest następcą debiutanckiej płyty "Far From The Maddening Crowds" z roku 1997. Kolejnym po "Saltwater" singlem promującym "Behind The Sun" był utwór "Don’t Give Up" z udziałem Briana Adamsa. Na początku 1999 r. Xtravaganza, podobnie jak Creation i Skint, podpisała kontrakt z Sony, a więc projekt Chicane nabrał światowej rangi. Od tego momentu wszyscy zaczęli się dobijać do jego drzwi, prosząc o remiksy. W Polsce album "Behind The Sun" ukazał się 8 maja 2000.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Offshore	Chicane	12.1996	14[16]	-	Xtravaganza 0091000 EXT	[silver-UK][written by L. Elstob, N. Bracegirdle][produced by L. Elstob, N. Bracegirdle][5[14].Hot Disco/Dance;Edel America 36 800 12"]
Sunstroke	Chicane	06.1997	21[8]	-	Xtravaganza Recordings 0091120 EXT	[written by Nick Bracegirdle][produced by Chicane][19[11].Hot Disco/Dance;Edel America 9139 12"]
Offshore '97/Red Skies	Chicane with Power Circle	09.1997	17[9]	-	Xtravaganza Recordings 0091250 EXT	[written by Nick Bracegirdle/Chris Elstob/Richard Sullivan/Graham Dear/Louise Burton][produced by Nick Bracegirdle]
Lost You Somewhere	Chicane	12.1997	35[7]	-	Xtravaganza Recordings 0091415 EXT	[written by Nick Bracegirdle,Caroline Lavelle][produced by Chicane ]
Strong in Love	Chicane with Mason	10.1998	32[10]	-	Xtravaganza Recordings 0091670 EXT	[written by Nick Bracegirdle,Ray Hedges][produced by Chicane][5[13].Hot Disco/Dance;Edel America 3990 12"]
Saltwater	Chicane with Maire Brennan	06.1999	6[49]	-	Xtravaganza Recordings XTRAV 1CDS	[silver-UK][written by Nick Bracegirdle,Ray Hedges,Pól Brennan,Ciarán Brennan][produced by Ray Hedges,Chicane]
Don't Give Up	Chicane with Bryan Adams	03.2000	1[1][18]	-	Xtravaganza Recordings XTRAV 912	[silver-UK][written by Bryan Adams,Nick Bracegirdle,Ray Hedges][produced by Ray Hedges,Chicane][3[15].Hot Disco/Dance;C2/Columbia 79 424 12"]
No Ordinary Morning/Halcyon	Chicane with Tracy Ackerman	07.2000	28[11]	-	Xtravaganza Recordings XTRAV 12 12	[written by Nick Bracegirdle,Ray Hedges,Martin Brennan][produced by Nick Bracegirdle]
Autumn Tactics	Chicane with Justine Suissa	10.2000	44[5]	-	Xtravaganza Recordings XTRAV 1712	[written by Nick Bracegirdle,Ray Hedges][produced by Ray Hedges,Chicane]
Saltwater 2003-TV Theme For 'Tourism Ireland'	Chicane with Maire Brennan	02.2003	43[2]	-	Xtravaganza Recordings XTRAV 35	[written by Nick Bracegirdle,Ray Hedges,Pól Brennan,Ciarán Brennan][produced by Ray Hedges,Nick Bracegirdle]
Love on the Run	Chicane with Peter Cunnah	03.2003	33[2]	-	WEA WEA 361CD	[written by Nick Bracegirdle,Brian Higgins][produced by Chicane]
Don't Give Up 2004	Chicane with Bryan Adams	02.2004	43[2]	-	Xtravaganza Recordings XTRAV 44 12	[written by Bryan Adams , Nick Bracegirdle , Ray Hedges][produced by Nick Bracegirdle , Ray Hedges ]
Stoned in Love	Chicane with Tom Jones	04.2006	7[25]	-	Manifesto 9878360	[written by Nick Bracegirdle,Ray Hedges,Tom Jones,Nigel Butler,John Pickering][produced by Chicane/Ray Hedges/Steve Osborne]
Bruised Water	Chicane feat. Natasha Bedingfield	09.2008	42[9]	-	Modena DBMODENA 3	[written by Nick Bracegirdle][written by Chicane]
Poppiholla	Chicane	07.2009	7[15]	-	Modena CDMODENA 4	[written by Jon Thor Birgisson/Dyrason/Holm/Sveinsson][produced by Chicane]
Hiding All The Stars	Chicane	02.2004	42[2]	-	Modena CATCO 154612086	[written by Webb/Nick Bracegirdle/Hockley][produced by Chicane]
Come Back	Chicane	05.2010	151[1]	-	Enzo Recordings	-
Middledistancerunner	Chicane featuring Adam Young	08.2010	173[1]	-	Modena	-]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Far From The Maddening Crowds	Chicane	10.1997	49[4]	-	Xtravaganza Recordings 0091372EXT	[produced by Nick Bracegirdle, Leo Elstob, Salt Tank]
Behind The Sun	Chicane	03.2000	10[22]	-	Xtravaganza Recordings XTR 497797 1	[gold-UK][produced by Nick Bracegirdle, Ray "The Madman" Hedges, Martin Brannigan]
Somersault	Chicane	08.2007	104[2]	-	Modena MODENACD1	[produced by Nick Bracegirdle]
The Best of Chicane: 1996 - 2008	Chicane	10.2008	16[10]	-	Modena MODENACD 3	[produced by Nick Bracegirdle]
Giants	Chicane	08.2010	35[3]	-	Modena MODENACD 4	[produced by Nick Bracegirdle]
Thousand Mile Stare	Chicane	04.2012	37[2]	-	Enzo Recordings MODENACD 5	[produced by Chicane, Richard Searle, Nick Muir]
The Sum of Its Parts	Chicane	01.2015	44[1]	-	Modena MODENACD 7	[produced by Chicane, Richard Searle, Ferry Corsten]
Twenty	Chicane	07.2016	40[1]	-	Modena MODENACD 8	[produced by Nick Bracegirdle]