Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Arizona. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Arizona. Pokaż wszystkie posty

poniedziałek, 27 stycznia 2025

Jimmy Eat World

Jimmy Eat World - amerykański zespół grający rocka alternatywnego z Mesy w stanie Arizona, utworzony w 1993 roku.
Jimmy Eat World powstało w 1993 roku w Mesie. Wokalista i gitarzysta Jim Adkins oraz perkusista Zach Lind, którzy byli przyjaciółmi od przedszkola, dołączyli do działającego już gitarzysty Toma Lintona i basisty Mitcha Portera, aby sprobować swoich sił w zespole. W początkowych latach działania zespół naśladował styl ich punk-rockowych wpływów, w końcu nagrywając i wydając 3 single oraz album w lokalnej wytwórni Wooden Blue Records.


Nazwa Jimmy Eat World nie odnosi się do wokalisty prowadzącego - Jima Adkinsa. Młodsze rodzeństwo Toma Lintona - Ed i Jimmy - nieustannie walczyli, gdy byli młodsi. Jimmy (który był cięższy i mocniejszy) zwykle wygrywał. W jednym przypadku, jako zemstę, Ed namalował kredkami obrazek ukazujący Jimmy'ego pchającego cały świat do swoich otwartych ust z podpisem "Jimmy Eat World". Obrazek, i pochodzenie nazwy zespołu mogło być zainspirowane odcinkiem kreskówki Przygody Animków pt. Animaniacy, gdzie główny bohater znajduje się na studenckim festiwalu filmów.
 

W końcu zachęcani przez zespoły jak Fugazi i Sunny Day Real Estate, zespół zaczął eksperymentować z podgatunkiem hardcore punk- emocore. Kiedy zespół zaczął pisać piosenki i jeździć w trasę jako zespół indie zdziwili się, że znaleźli tyle zespołów myślących podobnie jak oni, jak Christie Front Drive, Sense Field i Seven Storey Mountain, pracujących nad podobnymi albumami. Zazwyczaj podobne brzmienia pochodziły z lokalnych scen jak eksplozja grunge w Seattle, ale z emocorem ta muzyka rozszerzyła się na cały kraj.

W czasie gdy zespoły kontynuowały trasy koncertowe, zaczęli przywiązaywać niewielką uwagę do sceny indie underground. W 1995 roku prezes wytwórni (i twórca Nirvany A&R) Gary Gersh podpisał z zespołem umowę jako Capitol Records. W tym samym czasie drogi Mitcha Portera i zespołu się rozeszły i został zastąpiony przez przyjaciela Lintona Ricka Burcha. Po krótkim rozpoznaniu z producentem, zespół połączył siły z perkusistą Drive Like Jehu, Markiem Trombino, aby nagrać swój debiutancki album Static Prevails. Static Prevails blisko oddaje to, co istniało w tym czasie w kręgach emo-core, balansuje pomiędzy krzykami inspirowanymi punkiem i cichymi, introspektywnymi momentami.

Zamiast pchnąć zespół w machinę promocyjną przez znaną wytwórnię, Gersh wolał bardziej subtelne zbliżanie się zespołu do rozwinięcia się w indie underground. W następnych latach zespół miał pozwolenie na wydanie singli w niezależnych wytwórniach, łącznie ze spitem 7" z Christie Front Drive, Jejune, Sense Field i Mineral. Podczas gdy wiele zespołów pod znanymi wytwórniami było bojkotowane ze sceny underground jako "wyprzedani", Jimmy Eat World znaleźli się w unikalnej pozycji, w której mieli wsparcie od wytwórni podczas bycia przyjętymi w społeczność indie.

W 1998 zespół wszedł do studia (ponownie z Markiem Trombino) aby nagrać kolejny album, zatytułowany Clarity. Jednakże w tym samym czasie Gersh został wyrzucony z Capitol Records. Zespół dostarczył pełny album wytwórni w połowie roku, ale nie zostali tam popularni, ponieważ wytwórnia odkładała wydanie albumu na później, aby skoncentrować pracę nad pardziej popularnymi artystami. Jako drogę do promocji tego, co nagrali, zespół negocjował z Capitol aby wydać EP pod plakietką indie Fueled by Ramen, (prowadzonej przez kumpla z wytwórni Less Than Jake), zawierające dwie piosenki z Clarity i trzy b-side'y. Zespół wysłał wydanie do kilku alternatywnych stacji radiowych (włączając KRQQ) w Los Angeles, mając nadzieję, że umieszczą kiedyś piosenki w radio. Ku ich zdziwieniu, kilka stacji dodało prowadzący singel "Lucky Denver Mint" do regularnej rotacji. Capitol zareagował na to, dodając pełny album do wydania na luty 1999.

W kolejnej trasie dla Clarity zespół grał na coraz większych i większych placach. Podczas gdy kilka tygodni wcześniej grali dla pięćdziesięciu do stu osób, teraz grali na miejscach 500- i 1000- osobowych, włączając w to zapchane domy w Bostonie (gdzie byli nadawani na lokalnej stacji radiowej WBCN) i na festiwalu South by Southwest w Austin, w stanie Teksas. W rezultacie zespół zaczął otrzymywać dużo większą uwagę w wytwórni, która wydała teledysk do "Lucky Denver Mint". Piosenka znalazła się również na soundtracku do filmu "Ten pierwszy raz", ale w końcowym wydaniu filmu została zastąpiona wersją demo piosenki "Seventeen" z albumu Static Prevails. Jednakże entuzjazm wytwórni był krótki. Plany wydania singla "Blister" zostały zaniechane, a zespół został wyrzucony z wytwórni pod koniec roku.

Będąc dobrze obeznanym w zespołach indie i mając szerokie wsparcie tego środowiska, Jimmy Eat World potraktowali wyrzucenie z wytwórni jako nowe horyzonty. Zespół skompilował większość ze swoich niezależnie wydanych singli na CD, nazwane po prostu Singles, które zostało wydane w Big Wheel Recreation, zajmującej się kręgami indie. Rozrastający się krąg fanów zespołu rzucił się na wydanie, dając zarobić zespołowi tyle, aby zafundowali wydanie ich następnego albumu. Odtąd zespół miał pełną wolność aby wydawać albumy jakie chcieli, bez wpływów z zewnątrz.

Pracując trzeci raz z Trombino zespół nagrał album Bleed American. Przyjmując wpływy nowego kierownictwa Gersha, GAS Entertainment, zespół zaczął szukać nowej wytwórni, w końcu podpisując kontrakt z DreamWorks. Pełny album został wydany w lipcu 2001 z tytułowym utworem jako singlem prowadzącym. (Po wydarzeniach z 11 września 2001 roku zespół zdecydował się na ponowne wydanie albumu jako Jimmy Eat World w obawie, że tytuł Bleed American (Krwawiący Amerykanin) może zostać źle zinterpretowany).

Z wydaniem Bleed American i kolejnym sukcesem drugiego singla "The Middle", zespół znalazł się w centrum niedawno powstałej muzyki emo. Przez większość lat 90-tych "emo" było ruchem undergroundowym, który prawie zupełnie wykluczał duże wytwórnie i kontrolę głównych nurtów. Prawie każdy zespół emo późnych lat 90-tych na umowie z dużą wytwórnią rozpadł się przed wydaniem albumu. Ale podczas gdy Clarity było fundamentalnym albumem emo, Bleed American było krokiem wstecz od tego brzmienia, stąpającym bliżej ku głównemu nurtowi rocka. Podczas gdy piosenki jak utwór tytułowy były bez żadnych wątpliwości stworzone pod wpływem emo, inne jak "A Praise Chorus", "The Middle", i "The Authority Song" absolutnie nie były. Jednakże, odkąd media doczepiają do wszystkiego etykietkę emo, Jimmy Eat World są w dalszym ciągu opisywani jako zespół "emo", w znaczeniu "emo", które zaczęło opisywać coś kompletnie innego i bardziej przypominającego rock, niż to, co istniało w latach 90-tych. Znane wytwórnie zaczynają podpisywać kontakty i wydawać muzykę opisywaną jako ta "nowa" wersja emo.


Po długiej trasie koncertowej promującej Bleed American. zespół przegrupował się, aby pracować nad kolejnym albumem na początku roku 2004. Ponownie zespół połączył się z Trombino, ale współpraca była krótkotrwała. Zespół postanowił rozejść się z Trombino, a w zamian za niego wziąć producenta Gila Nortona, dobrze znanego ze swojej pracy z Pixies i Foo Fighters. Futures zostało wydane w październiku 2004, z czołowym singlem "Pain", który natychmiast zdobył sukces w alternatywnych stacjach radiowych. (W tym czasie Dreamwork zostało nabyte przez o wiele większe Interscope Records.)

Kolejne miesiące ukazały wydanie "Work" jako singla. Podróżując w US samemu i z Taking Back Sunday zespół podpisał umowę na trasę koncertową z Green Day w lecie i jesieni 2005. We wrześniu 2005 zespół wydał EP Stay on My Side Tonight, zawierające przerobione wersje demów nagranych z Markiem Trombino, które nie zostały użyte na albumie.

Po swojej trasie z Green Day, Jimmy Eat World wrócili do domu i zaczęli pracę nad materiałem na szósty album. Był on produkowany przez Butcha Viga (pracował z Nirvaną, The Smashing Pumpkins i Sonic Youth). Niektóre piosenki na albumie zatytułowanym Chase This Light to "Carry You", "Big Casino" oraz utwór tytułowy. "Carry You" został stworzony jako utwór Jima Adkinsa do projektu Go Big Casino. (Kilka piosenek z Go Big Casino ostatecznie pojawiło się na albumach Jimmy Eat World, m.in. "Hear You Me", "My Sundown", i "12.23.95".)

Na stronie internetowej Jimmy Eat World, Jom napisał, że "Chase This Light" zostanie wydane 16 października 2007. 

Album Chase This Light został wydany w październiku 2007 roku. Singlami z niego były Big Casino i Always Be. Siódmy album studyjny, Invented, ukazał się jesienią 2010 roku. W 2012 roku zespół ogłosił na Twitterze i swojej stronie na Facebooku, że rozpoczął pracę nad swoim ósmym albumem studyjnym. Płyta została wydana 7 czerwca 2013 roku pod tytułem Damage. Wydana piosenka nosiła tytuł I Will Steal You Back. Po krótkiej przerwie zespół wydał w październiku 2016 roku swój dziewiąty album studyjny „Integrity Blues”, a w październiku 2019 roku swój dziesiąty album „Surviving”. Niektóre utwory zespołu można było usłyszeć na ścieżkach dźwiękowych gier wideo, takich jak: B. „Tony Hawk’s Underground 2”, „Burnout 3: Takedown”, „Midnight Club 3: Dub Edition” lub „Need for Speed ​​Shift 2”.

 

[written by Jim Adkins, Rick Burch, Zach Lind, Tom Linton][produced by Mark Trombino]
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Salt sweat sugarJimmy Eat World11.200160[2]-Dreamworks 4508782[silver-UK][written by Jim Adkins, Rick Burch, Zach Lind, Tom Linton][produced by Jimmy Eat World, Mark Trombino]
The middleJimmy Eat World02.200226[3]5[33]Dreamworks 4508482[2x-platinum-UK][written by Jimmy Eat World][produced by Jimmy Eat World, Mark Trombino]
SweetnessJimmy Eat World06.200238[3]75[14]Dreamworks 4508332[silver-UK][written by Jimmy Eat World][produced by Jimmy Eat World, Mark Trombino]
PainJimmy Eat World10.200438[2]93[2]Interscope 9864179[gold-US][written by Jim Adkins, Rick Burch, Zach Lind, Tom Linton][produced by Gil Norton]
WorkJimmy Eat World04.200549[6]110[6]Interscope 9880673[ Composer: Jim Adkins Rick Burch Zach Lind Tom Linton][ Producer: Gil Norton]
Big CasinoJimmy Eat World11.2007119[1]122[1]Interscope 1748888[written by Jim Adkins, Rick Burch, Zach Lind, Tom Linton][produced by Butch Vig]
Always BeJimmy Eat World03.200837[2]-Interscope 1763635[written by Jim Adkins, Rick Burch, Zach Lind, Tom Linton][produced by Butch Vig]
My Best TheoryJimmy Eat World08.2010-114[1]Interscope 2750607

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Bleed AmericanJimmy Eat World01.07.200162[21]31[70]Dreamworks 4503482[gold-UK][platinum-US][produced by Mark Trombino ,Jimmy Eat World]
FuturesJimmy Eat World10.200422[6]6[28]Interscope 9864241[silver-UK][gold-US][produced by Gil Norton]
Chase This Light Jimmy Eat World10.200727[2]5[10]Interscope 1747542[produced by Jimmy Eat World ,Chris Testa, John Fields]
InventedJimmy Eat World10.201029[1]11[6]Interscope 2748416[produced by Jimmy Eat World , Mark Trombino]
ITunes Session (EP)Jimmy Eat World08.2013-156[1]Exotic Location Recordings-
DamageJimmy Eat World06.201338[1]14[2]RCA 88883725092[produced by Jimmy Eat World , Alain Johannes]
Integrity BluesJimmy Eat World11.201621[1]17[1]RCA 88985324032[produced by Jimmy Eat World , Justin Meldal-Johnsen]
SurvivingJimmy Eat World11.201921[1]90[1]Exotic Location Recordings 19075973512[produced by Jimmy Eat World , Justin Meldal-Johnsen]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

sobota, 14 września 2024

Halford

 Halford - angielska grupa muzyczna wykonująca heavy metal. Powstała 1996 roku w Birmingham z inicjatywy znanego z występów w grupie Judas Priest wokalisty Roba Halforda.Początkiem było spotkanie producentem Bobem Marlettem i stwierdzenie, że chciałby zacząć od postaw, czyli grać metal. Rob postanowił nagrać nową płytę jako Halford.

 

Skonsultował się z Bruce Dickinsonem, a ten polecił mu znanego producenta Roya Z. Rob skompletował zespół i zabrał się do pisania materiału na swój prawdziwie metalowy krążek. Przy tworzeniu pomagali mu Roy Z oraz Bob Halligan jr, z którym współpracował też w Judas Priest. Do tego jeden utwór napisany z Bruce'm Dickinsonem, "The One You Love To Hate", z resztą z nim zaśpiewany.
 

W końcu w 2000 r. Rob Halford wraz ze swoim zespołem w składzie Mike Chlasciak, Patrick Lachman (gitary), Ray Riendeau (bas) i Bobby Jarzombek (perkusja) wydał album o nazwie "Resurrection" - prawdziwy powrót Metal Goda ze wspaniałym heavy-metalowym dziełem. Wielki sukces! Rob znowu zagościł na szczycie heavy-metalu.
 

To z pewnością było tym, co chciał tworzyć. "Oczywiście, że tak. To jest to, o czym zawsze marzyłem. Na początku nie spodziewałem się takiego efektu, ale to przerosło moje wyobrażenia. " - mówi Rob o "Resurrection". Do tego trasa koncertowa promująca nową płytę oraz podsumowująca 30-lecie pracy na scenie i wydany w 2001 r. album koncertowy "Live Insurrection", który jest jednym z najlepszych zapisów live w historii metalu. Występ na festiwalu "Rock In Rio" z m.in. Iron Maiden. Ech... Taki powrót mógł należeć tylko do Metal Goda - Roba Halforda.
 

Drugą swoją płytę Rob wydał w 2002 r. "Crucible" - bo taki jest jej tytuł zawiera dawkę mocniejszego grania, krążek równie świetny jak "Resurrection" chociaż trochę się różniący stylowo. Rob znowu na topie. Szkoda tylko, że podczas swych międzynarodowych wojaży nie zahaczył o Polskę.

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
ResurrectionHalford08.2000128[2]140[1]Metal-IS 85 200[produced by Roy Z]
Live InsurrectionHalford03.2001176[1]-Metal-IS MISDD 007[produced by Roy Z]
CrucibleHalford07.2002-144[1]Metal-IS 85 233[produced by Roy Z]
Halford IV: Made of MetalHalford09.2010-160 Metal God 8077192[produced by Roy Z]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

niedziela, 19 maja 2024

Xavi

Joshua Xavier Gutierrez Alonso , zawodowo znany jako Xavi, to amerykański piosenkarz i autor tekstów wykonujący regionalną muzykę meksykańską, który zyskał sławę w 2023 roku dzięki swoim singlom „La Víctima” i „La Diabla”, które stały się popularne w TikTok i ostatecznie doprowadziło do debiutu piosenkarza na liście Billboard Hot 100. Pomiędzy wydaniem obu singli ukazały się „Poco a Poco” z Los Dareyes de la Sierra i „Modo DND” z Tonym Aguirre, które osiągnęły podobne wyniki na listach przebojów.
 
 Joshua Xavier Gutierrez urodził się w Phoenix w Arizonie w Stanach Zjednoczonych. Zaczął grać na gitarze w wieku 10 lat, a pisanie piosenek zaczął w wieku 12 lat. Gutierrez rozpoczął karierę muzyczną w 2020 roku, czerpiąc inspirację z takich zespołów jak Camila i Sin Bandera, wydając swój debiutancki singiel „Vete Ya” nakładem Baga Music. Wydając później więcej singli, zwrócił później uwagę Interscope Records, która podpisała z nim kontrakt płytowy po tym, jak jego piosenka „Amigos con Derecho” stała się popularna. 
 
Gutierrez wkrótce po podpisaniu kontraktu uległ wypadkowi samochodowemu, w wyniku którego doznał złamania twarzy i czaszki. Dlatego powiedziano mu, że nie potrafi śpiewać. W mediach społecznościowych pojawiły się filmy przedstawiające Gutierreza śpiewającego i grającego na gitarze w szpitalnym łóżku, gdy później wracał do zdrowia po wypadku. Po wyzdrowieniu na początku 2022 roku zmienił swój styl muzyczny na tumbados románticos, czyli corridos tumbados z motywami lirycznymi oscylującymi wokół romansu. Zaznaczył tę zmianę wydaniem kilku singli. W maju 2023 roku wydał swoją debiutancką EPkę My Mom's Playlist , na której znalazły się covery takich piosenek jak „Rayando el Sol” Maná.  
 
W sierpniu 2023 roku Xavi wydał „La Víctima”, który stał się jego przełomowym singlem, ponieważ zyskał popularność na TikToku. W grudniu 2023 roku piosenka ostatecznie zadebiutowała na 24. miejscu listy przebojów US Billboard Hot Latin Songs, później docierając do pierwszej dziesiątki. Po wydaniu i sukcesie „La Víctima” wydał dwa wspólne single - „Poco a Poco” z Los Dareyes de la Sierra i „Modo DND” z Tonym Aguirre - które również znalazły się na listach przebojów w Stanach Zjednoczonych. Później w tym samym miesiącu wydał singiel „La Diabla”, który zadebiutował na liście Billboard Hot 100 na 76. miejscu, później osiągając 20. miejsce i stając się jego drugim przełomowym singlem. Singiel znalazł się także na listach przebojów w całej Ameryce Łacińskiej, a także znalazł się na szczycie amerykańskiej listy przebojów Hot Latin Songs, zajął czwarte miejsce na liście Billboard Global 200 i znalazł się na szczycie globalnej listy przebojów Spotify, ostatecznie stając się najdłużej utrzymującą się na pierwszym miejscu latynoską piosenką numer jeden na tej ostatniej liście.  
 
  W 2024 roku Guiterrez ogłosi swoją pierwszą trasę koncertową, Poco a Poco Tour, wraz z datami na wiosnę, które rozpoczynają się w Meksyku i Guadalajarze, a późniejsze daty w miastach w zachodnich Stanach Zjednoczonych.

 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania Mex US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
La VíctimaXavi08.2023246 Interscope[written by Joshua Xavier Gutierrez][produced by Ernesto Fernandez]
Poco a PocoXavi with Los Dareyes de la Sierra.202310106 Interscope-
Modo DNDXavi.202314123 Interscope-
La DiablaXavi11.2023120 Interscope[written by Joshua Xavier Gutierrez, Alex Hernández, Fabio Guiterrez][produced by Ernesto Fernandez]
Corazón de PiedraXavi.2024373 Interscope-

Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

piątek, 9 lutego 2024

Jessi Colter

Jessi Colter, właśc. Miriam Johnson (ur. 25. V .1947 w Phoenix, USA), wokalistka, pianistka, autorka piosenek, żona Waylona Jenningsa, jedna z najważniejszych postaci progresywnego nurtu country.
Swój pseudonim sceniczny przyjęła od nazwiska Jesse'a Coltera, legendarnego rabusia kolejo­wego, działającego w gangu Franka i Jesse'a Jamesów.

 

Dom rodzinny opuściła jako nastolatka i rozpoczęła występy estradowe u boku gitarzysty i wokalisty Duane Eddy'ego, którego poznała poprzez swoją siostrę Sharon, żonę producenta Jacka Clementa.
W 1962 wyszła za mąż za D. Eddy'ego i po kilku latach życia - spędzonego na licznych koncertach przede wszystkim w Europie - osiadła z nim w Los Angeles. Tam, pod nazwiskiem Miriam Eddy, pisała piosenki dla Dona Gibsona, Dottie Westa i Nancy Sinatry. Rozwiodła się z D. Eddym w 1968 i wróciła do Phoenix. Poznała wówczas Waylona Jenningsa, który był tak zauroczony jej głosem, że zaprosił ją do wspólnych nagrań.
 

Taka pomoc ze strony wielkiej gwiazdy przyniosła w efekcie doskonały krążek debiutancki - A Country Star is Born. Poślubiła W. Jenningsa i zaczęli wspólnie występować jako duet Waylon and Jessi. Wydali kilka singli, m.in. nową wersję piosenki Elvisa Presleya Suspicious Mind oraz Under Your Spell Again.
 

Szczyt powodzenia estradowego odniosła w 1975, kiedy to jej piosenka I'm Not Lisa z albumu I'm Jessi Colter zajęła pierwsze miejsce na liście bestsellerów tygodnika "Billboard". Rok później wydała dwa równie dobre albumy - Jessi oraz Diamond in the Rough.
Również w 1976 w zespole z W. Jenningsem, Willie Nelsonem i Tompallem Glaserem nagrała klasyczny album w stylu progresywnego country, zatytułowany Wanted: the Outlaws. Album ten szybko osiągnął status platynowej płyty (nakł. ponad l min egz.) i dobrze sprzedaje się do dzisiaj.
Pod koniec lat 70-tych koncertowała ze swoim mężem, nie zaniedbując własnej kariery, czego dowodem były dwie kolejne dobre płyty (Mirriam i That's the Way a Cowboy Rocks and Rolls).
 

W latach 80-tych zdecydowała się na zmianę wizerunku scenicznego i repertuaru. Poświęciła się z wielkim powodzeniem piosence dla dzieci (Rock'n'Roll Lullaby) oraz produkcji programów telewizyjnych dla dzieci z muzyką z całego świata (Jessi Colter Sings Songs from Around the World Just for Kids). Pod koniec lat 90-tych wzięła udział w sesjach nagraniowych płyt W. Jenningsa.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Suspicious Minds/ I Ain't The OneWaylon Jennings and Jessi Colter12.1970--RCA Victor 9920[written by Mark James][produced by Ronny Light][25[4].Country Chart]
Under Your Spell Again/Tired of Livin'Waylon Jennings and Jessi Colter07.1971-RCA Victor 9992[written by Buck Owens,Dusty Rhodes][produced by Ken Nelson][39[1].Country Chart]
I'm Not Lisa / For the First TimeJessi Colter04.1975-4[17]Capitol 4009[written by Jessi Colter][produced by Ken Mansfield,Waylon Jennings][1[1][11].Country Chart]
What's Happened to Blue Eyes / You Ain't Never Been Loved (Like I'm Gonna Love You)Jessi Colter09.1975-A:57[5];B:64[7]Capitol 4087[written by Jessi Colter][produced by Ken Mansfield,Waylon Jennings][5[12].Country Chart]
It's Morning (And I Still Love You)/Would You Walk with Me (To the Lillies)Jessi Colter01.1976-11[9].Country ChartCapitol 4200[written by Jessi Colter][produced by Ken Mansfield,Waylon Jennings]
Without YouJessi Colter.1976-50.Country ChartCapitol 4252[written by Jessi Colter][produced by Ken Mansfield,Waylon Jennings][50.Country Chart]
Suspicious MindsWaylon & Jessi 05.1976--Capitol 4009[written by Mark James][2[11].Country Chart]
I Thought I Heard You Calling My NameJessi Colter10.1976--Capitol 4325[written by Lee Emerson][produced by Ken Mansfield,Waylon Jennings][29[5].Country Chart]
Storms Never Last/I Ain't The OneWaylon & Jessi 03.1981--RCA 12 176[written by Jessi Colter][produced by Richie Albright, Waylon Jennings][17[7].Country Chart]
The Wild Side of Life/It Wasn't God Who Made Honky Tonk Angels/ I'll Be AlrightWaylon & Jessi06.1981--RCA 12 245[written by Arlie Carter, William Warren; J. D. Miller][produced by Richie Albright, Waylon Jennings][10[8].Country Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
I'm Jessi ColterJessi Colter01.1975-50[27]Capitol 11 363[produced by Ken Mansfield,Waylon Jennings][4.Country Chart]
JessiJessi Colter01.1976-109[8]Capitol 11 477[produced by Ken Mansfield,Waylon Jennings][4.Country Chart]
Wanted! The OutlawsJessi Colter,Tompall Glaser, Waylon Jennings, and Willie Nelson01.1976-10[51]RCA Victor 1321[2x-platinum-US][produced by Richie Albright,Waylon Jennings][1.Country Chart]
Diamond in the RoughJessi Colter08.1976-79[8]Capitol 11 543[produced by Ken Mansfield,Waylon Jennings][4.Country Chart]
Leather and LaceWaylon & Jessi03.1981-43[19]RCA Victor 3931[gold-US][produced by Richie Albright,Waylon Jennings][11.Country Chart]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

środa, 24 stycznia 2024

Calexico

 Calexico- amerykańska grupa muzyczna, której muzyka najczęściej klasyfikowana jest jako country alternatywne i americana. Nazwa grupy pochodzi od miasta w stanie Kalifornia.


Początki zespołu sięgają roku 1990, kiedy Joey Burns poznał Johna Convertino i dołączył do zespołu Giant Sand, w którym występował poza nimi Howe Gelb. W 1994r grupa przeniosła się do Tucson w stanie Arizona. John i Joey założyli zespół The Friends of Dean Martin (później Friends of Dean Martinez), który podpisał kontrakt z wytwórnią Sub Pop, jednak w 1996 rozstali się ze współzałożycielem tej grupy Billem Elmem. Przed założeniem Calexico występowali przez jakiś czas jako sekcja rytmiczna do wynajęcia.

W 1996 nagrali płytę Spoke dla niemieckiej wytwórni niezależnej Hausmusik. Płyta ta została wydana w limitowanym nakładzie 2000 egzemplarzy. Po podpisaniu kontraktu z Quarterstick Records (filią Touch and Go Records) muzycy przyjęli nazwę Calexico. W 1997 Quarterstick Records ponownie wydała płytę Spoke. W tym samym roku muzycy współpracowali z Lisą Germano przy nagraniu płyty Slush.

Kolejny album, The Black Light, ukazał się w 1998 i otrzymał przychylne recenzje m.in. w Wall Street Journal. W tym czasie grupa koncertowała jako support przed takimi artystami jak Pavement, Dirty Three, czy Lambchop, a także regularnie występowała na festiwalach muzycznych (Bonnaroo Music Festival, Hurricane Festival, All Tomorrow’s Parties). W 1999 ukazał się limitowany album Road Map sprzedawany wyłącznie podczas koncertów grupy.

Kolejny album grupy, Hot Rail, który ukazał się w maju 2000, odróżniało od poprzednich dodanie instrumentów dętych i smyczkowych.

Wydany w 2003 album Feast of Wire pojawił się na listach Billboardu. Pochodzi z niego utwór Quattro (World Drifts In), do którego nakręcono pierwsze video grupy.

W 2005 muzycy Calexico współpracowali z grupą Iron & Wine, czego efektem była epka In the Reins wydana we wrześniu tego roku. Dwie grupy występowały również razem na koncertach promujących wspólne nagrania.

W 2006 wydano kolejny album Garden Ruin, natomiast w 2008r Carried to Dust, w którego nagraniu wzięli również udział Sam Beam z Iron & Wine, Douglas McCombs z grupy Tortoise oraz Pieta Brown.

W listopadzie 2010 roku grupa wystąpi w Polsce w ramach festiwalu Ars Cameralis.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Ballad Of Cable HogueCalexico04.200097[1]-City Slang 201542[written by Joey Burns][produced by Joey Burns,John Convertino]
Crystal FrontierCalexico03.200189[1]-City Slang 201732[written by Joey Burns,Lunada Bay][produced by Calexico]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Hot RailCalexico05.200057[1]-City Slang 201532[produced by Joey Burns, John Convertino]
Feast of WireCalexico02.200371[1]-City Slang 5813122[produced by Joey Burns, John Convertino, Craig Schumacher]
In The Reins Calexico / Iron And Wine10.2005-135[1]Touch And Go TGCD 290-
Garden RuinCalexico04.200676[1]156[2]City Slang SLANG 1038572[produced by JD Foster, Joey Burns, John Convertino]
Carried to DustCalexico09.200855[1]98[2]City Slang SLANG 1051258[produced by Joey Burns, John Convertino, Craig Schumacher]
AlgiersCalexico09.201260[1]72[2]City Slang SLANG 50022[produced by Joey Burns, John Convertino, Craig Schumacher]
Edge of the SunCalexico04.201537[1]193[1]City Slang SLANG 50072[produced by Joey Burns, John Convertino]
The Thread That Keeps UsCalexico02.201858[1]-City Slang SLANG 50138[produced by Joey Burns, Craig Schumacher]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

poniedziałek, 12 września 2022

Dierks Bentley

Dierks Bentley wspiął się na szczyty list przebojów country ze swoim debiutanckim singlem „What Was I Thinkin'" z 2003 roku, otwierając karierę, w której rok po roku pozostawał w pierwszej dziesiątce, jednocześnie wykorzystując muzyczne szanse. Od czasu do czasu Bentley sięgał do swoich korzeni - jego album Up on the Ridge z 2010 roku był w dużej mierze poświęcony bluegrassowi- ale jego muzykę wyróżniało to, jak zacierał granice między country, rock i pop. Czasami hity Bentleya przekazywały to poczucie żądzy wędrówki - dotyczy to zwłaszcza „Lot a Leavin' Left to Do” z 2005 roku i numeru jeden „Free and Easy (Down the Road I Go)” z 2007 roku - ale miał też talent w balladach i zabawach na plaży, ten ostatni został urzeczywistniony przez „Drunk on a Plane”, numer jeden z 2014 roku, który trafił na pop Top 30. 

Bentley od czasu do czasu podkreślał swoje poczucie humoru, jak wtedy, gdy on i jego zespół udawali lata 90-tych grupa parodiująca country Hot Country Knights, a za każdym razem, gdy to robił, podkreślał, że jego katalog obejmuje szeroki zakres emocji i stylów muzycznych. Po serii singli, które powstały we współpracy z takimi artystami jak Breland i HARDY w 2021 roku, Bentley rozpoczął przygotowania do swojego dziesiątego albumu. Dorastając w niemuzycznej rodzinie w Phoenix w Arizonie, Bentley zdobył swoją edukację muzyczną na własną rękę, słuchając płyt. Miłość do muzyki zainspirowała go do przeniesienia się do Nashville w wieku 19 lat, ale szybko zniechęcił się brakiem zainteresowania publicznego i zawodowego. Wszystko się zmieniło, gdy wszedł do Station Inn, baru, w którym przesiadywali wierni bluegrass. Całonocne jam session naładowało mu akumulatory i znów zaczął ścigać koncerty. Dostał pracę w stacji TNN zajmującej się badaniami nad klasycznym country, a nocami pracował nad swoimi demami.

 Capitol w końcu usłyszał artystę, podpisał z nim kontrakt i wydał swój debiutancki album, Dierks Bentley, w 2003 roku. Wydał on niesamowicie chwytliwy singiel „What Was I Thinkin'?” Wynosząc swoją miłość do Merle Haggarda i Waylona Jenningsa na pierwszy plan, Modern Day Drifter pojawił się dwa lata później i stał się hitem Top Ten. W 2006 roku powrócił z Long Trip Alone, bardziej dopracowanym projektem, który był komercyjny, ale nie prostacki. Greatest Hits: Every Mile a Memory pojawił  się w 2008 roku. Chociaż kompilacja była może nieco wczesna w jego karierze, zawierała ona jego kluczowe single z list przebojów oraz dodane przez fanów utwory na żywo jako bonus, co stanowiło miłe podsumowanie twórczości Bentleya. pracuj do tego momentu. Jego czwarty album, Feel That Fire, został wydany na początku 2009 roku, a następnie w 2010 roku ukazał się motyw bluegrassowy Up on the Ridge.   Szósty album Bentleya, Home, wydany w 2012 roku, zawierał tuzin nowych piosenek, które piosenkarka przetestowała podczas trasy koncertowej. To była eklektyczna i zróżnicowana impreza, z gościnnymi miejscami między innymi Karen Fairchild z Little Big Town oraz Tim O'Brien i Sam Bush.

 Capitol wydał swoją sfinansowaną przez siebie EPkę, Country and Cold Cans, tego lata, i wkrótce zaczął sesje do tego, co będzie jego siódmym pełnometrażowym wydawnictwem dla wytwórni w ciągu 11 lat. „Bourbon in Kentucky”, duet z Kacey Musgraves, był pierwszym singlem z sesji, ale po wydaniu w czerwcu 2013 roku trafił nie dalej niż na 40 miejsce na liście Billboard Country. Drugi singiel, „I Hold On”, szybko pojawił się w zestawieniu i znalazł się w pierwszej dziesiątce, ale brak sukcesu „Bourbon in Kentucky” był czynnikiem odsunięcia wydania Riser , który ukazał się dopiero w lutym 2014 roku. Jednak Bentley odbił się od Riser. Album zadebiutował na pierwszym miejscu listy przebojów Billboard's Country- dotarł do szóstego miejsca na liście Top 200 - i wygenerował trzy główne hity: „I Hold On” i „Drunk on a Plane”, które zajęły trzy miejsca w rankingu US Hot Country Chart i pokrył się platyną, a „Say You Do”, który zakończył    na piątym poziomie. Tytułowy utwór utrzymał rozmach w radiu w 2015 roku, a na początku 2016 roku powrócił z „Somewhere on a Beach”, pierwszym singlem z jego ósmego albumu, Black. Zarówno singiel, jak i kolejny album znalazły się na szczycie list przebojów krajów Billboard, a Black również zajął drugie miejsce na Top 200. Bentley powrócił na początku 2018 roku z „Women, Amen”, wiodącym singlem z jego nadchodzącego albumu The Mountain. „Women, Amen” była jedną z dwóch topowych list przebojów Country Airplay z The Mountain, drugim jest „Living”, który w 2019 roku zajął pierwsze miejsce po tym, jak duet Brothers Osborne „Burning Man” zajął drugie miejsce. 

Album macierzysty zadebiutował na pierwszym miejscu listy Billboard's Country i na trzecim miejscu w Top 200.  W 2020 roku Bentley skoncentrował się na swoim pobocznym projekcie Hot Country Knights, równoczesnym wysyłaniu i składaniu hołdu rockowemu country lat 90-tych. Hot Country Knights wydali swój debiut, The K Is Silent, w maju 2020 roku. W tym samym roku wznowił solową pracę wydając „Gone”, singiel, który osiągnął najwyższy poziom dwóch na liście Billboard's Country Airplay. W następnym roku wydał dwie kolaboracje z HARDY: „Beers on Me”, w którym również wystąpił Breland, oraz „Hometown Boys”, w którym wystąpił Matt Stell.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
What Was I Thinkin'Dierks Bentley06.2003-102[10]Capitol 77963[2x-platinum-US][written by Brett Beavers, Dierks Bentley & Deric Ruttan][produced by Brett Beavers][1[1][35].Country Chart]
My Last NameDierks Bentley02.2004-22[20]Capitol [written by Harley Allen, Dierks Bentley][produced by Brett Beavers][17[27].Country Chart]
How Am I Doin'Dierks Bentley10.2004-49[16]Capitol 7087[written by Brett Beavers, Dierks Bentley ][produced by Brett Beavers][4[37].Country Chart]
Lot of Leavin' Left to DoDierks Bentley04.2005-47[19]Capitol 7001[gold-US][written by Brett Beavers, Dierks Bentley & Deric Ruttan][produced by Brett Beavers,Dierks Bentley][3[25].Country Chart]
Domestic, Light And Cold Dierks Bentley07.2005--Capitol [written by Brett Beavers, Dierks Bentley ][produced by Brett Beavers][51[4].Country Chart]
Come a Little CloserDierks Bentley09.2005-31[20]Capitol 77963[gold-US][written by Brett Beavers, Dierks Bentley][produced by Brett Beavers,Dierks Bentley][1[3][28].Country Chart]
Settle for a SlowdownDierks Bentley04.2006-42[18]Capitol [gold-US][written by Brett Beavers ,Tony Martin, Dierks Bentley][produced by Brett Beavers,Dierks Bentley][1[2][24].Country Chart]
Every Mile a MemoryDierks Bentley08.2006-48[16]Capitol [written by Brett Beavers, Dierks Bentley & Steve Bogard][produced by Brett Beavers][1[1][20].Country Chart]
Long Trip AloneDierks Bentley03.2007-66[12]Capitol [written by Brett Beavers, Dierks Bentley & Steve Bogard][produced by Brett Beavers][10[25].Country Chart]
Free and Easy (Down the Road I Go)Dierks Bentley08.2007-46[20]Capitol [platinum-US][written by Brett Beavers, Rob Harrington, Dierks Bentley, Rod Janzen][produced by Brett Beavers][1[1][27].Country Chart]
Trying to Stop Your LeavingDierks Bentley04.2008-73[15]Capitol [written by Brett Beavers, Jim Beavers ,Dierks Bentley][produced by Brett Beavers][5[26].Country Chart]
Sweet & Wild Dierks Bentley08.2008--Capitol [51[4].Country Chart]
Feel That FireDierks Bentley10.2008-32[21]Capitol [gold-US][written by Brett Beavers, Dierks Bentley, Brad Warren, Brett Warren][produced by Brett Beavers,Dierks Bentley][1[1][24].Country Chart]
SidewaysDierks Bentley04.2009-35[20]Capitol [platinum-US][written by Brett Beavers, Dierks Bentley][produced by Brett Beavers,Dierks Bentley][1[2][21].Country Chart]
I Wanna Make You Close Your EyesDierks Bentley10.2009-52[20]Capitol [gold-US][written by Brett Beavers, Dierks Bentley ][produced by Brett Beavers,Dierks Bentley][2[28].Country Chart]
Life On The RunDierks Bentley02.2010-119[1]Capitol [written by Brett Beavers, Dierks Bentley, Jim Beavers ][produced by Brett Beavers,Dierks Bentley]
Up on the RidgeDierks Bentley07.2010-99[1]Capitol [written by Angelo Petraglia, Dierks Bentley ][produced by Jon Randall][21[15].Country Chart]
Draw Me a MapDierks Bentley11.2010-108[1]Capitol [written by Jon Randall, Dierks Bentley ][produced by Jon Randall][33[16].Country Chart]
Am I the Only OneDierks Bentley05.2011-39[20]Capitol [platinum-US][written by Brett Beavers, Dierks Bentley & Jon Randall][produced by Jon Randall][1[1][24].Country Chart]
HomeDierks Bentley11.2011-44[20]Capitol [gold-US][written by Brett Beavers, Dierks Bentley & Dan Wilson][produced by Brett Beavers,Luke Wooten][1[1][26].Country Chart]
5-1-5-0Dierks Bentley05.2012-33[20]Capitol [2x-platinum-US][written by Brett Beavers, Dierks Bentley & Jim Beavers][produced by Brett Beavers,Luke Wooten][1[1][12].Country Chart]
Tip It On BackDierks Bentley11.2012-66[16]Capitol [gold-US][written by Ross Copperman, Jon Nite ,Tully Kennedy][produced by Brett Beavers,Luke Wooten][16[29].Country Chart]
Bourbon in KentuckyDierks Bentley07.2013--Capitol [written by Ryan Tyndell, Hillary Lindsey, Gordie Sampson][produced by Ross Copperman][40[2].Country Chart]
The South The Cadillac Three Featuring Florida Georgia Line, Dierks Bentley & Mike Eli 12.2013--Capitol [written by Jaren Johnston][produced by Dann Huff, Justin Niebank][32[20].Country Chart]
I Hold OnDierks Bentley01.2014-40[19]Capitol [2x-platinum-US][written by Brett James, Dierks Bentley][produced by Ross Copperman][3[30].Country Chart]
Drunk on a PlaneDierks Bentley05.2014-27[20]Capitol [3x-platinum-US][written by Dierks Bentley,Chris Tompkins,Josh Kear][produced by Ross Copperman][3[26].Country Chart]
Say You DoDierks Bentley01.2015-52[18]Capitol [platinum-US][written by Shane McAnally,Matthew Ramsey,Trevor Rosen][produced by Ross Copperman][5[30].Country Chart]
Sounds Of Summer Dierks Bentley08.2015--Capitol [written by Adam Sanders,Matt Jenkins,Zach Crowell][produced by Ross Copperman][38[7].Country Chart]
The Driver Dierks Bentley10.2015--Capitol [written by Charles Kelley,Eric Paslay,Abe Stoklasa][produced by Paul Worley][37[11].Country Chart]
RiserDierks Bentley11.2015-108[2]Capitol [gold-US][written by Travis Meadows,Steve Moakler][produced by Ross Copperman][26[20].Country Chart]
Somewhere on a BeachDierks Bentley02.2016-35[20]Capitol [2x-platinum-US][written by Michael Tyler,Jaron Boyer,Alexander Palmer,Dave Kuncio,Josh Mirenda][produced by Ross Copperman][1[3][26].Country Chart]
I'll Be The MoonDierks Bentley Featuring Maren Morris 04.2016--Capitol [written by Heather Morgan,Matt Dragstrem,Ryan Hurd][produced by Ross Copperman][40[1].Country Chart]
Pick Up Dierks Bentley 05.2016--Capitol [written by Andrew Dorff,Jaren Johnston,Jimmy Robbins][produced by Ross Copperman][34[1].Country Chart]
Different for GirlsDierks Bentley featuring Elle King06.2016-42[20]Capitol [2x-platinum-US][written by J. T. Harding, Shane McAnally][produced by Ross Copperman][3[26].Country Chart]
BlackDierks Bentley02.2017-56[19]Capitol [platinum-US][written by Dierks Bentley,Ross Copperman,Ashley Gorley][produced by Ross Copperman][4[30].Country Chart]
What the Hell Did I SayDierks Bentley05.2016--Capitol [written by Dierks Bentley,Josh Kear,Chris Tompkins][produced by Ross Copperman][35[1].Country Chart]
Woman, AmenDierks Bentley04.2018-53[12]Capitol [platinum-US][written by Dierks Bentley,Josh Kear,Ross Copperman][produced by Ross Copperman,Jon Randall][7[24].Country Chart]
Burning ManDierks Bentley featuring Brothers Osborne11.2018-45[17]Capitol [platinum-US][written by Bobby Pinson,Luke Dick][produced by Ross Copperman,Jon Randall][5[33].Country Chart]
LivingDierks Bentley08.2019-51[16]Capitol [platinum-US][written by Dierks Bentley,Ross Copperman,Ashley Gorley,Jon Nite][produced by Ross Copperman,Jon Randall][6[27].Country Chart]
GoneDierks Bentley03.2021-26[20]Capitol [written by Nicolle Galyon ,Ben Johnson, Niko Moon][produced by David Garcia][2[38].Country Chart]
Beers on MeDierks Bentley, BRELAND & HARDY01.2022-40[20]Capitol [gold-US][written by Ashley Gorley, Luke Dick ,Ross Copperman, Breland Dierks,Bentley Hardy][produced by Ross Copperman, Dierks Bentley][5[39].Country Chart]
Worth A Shot Elle King Featuring Dierks Bentley 05.2022--RCA [written by Shane McAnally,Ross Copperman,Josh Osborne][produced by Ross Copperman][44[6].Country Chart]
GoldDierks Bentley08.2022--Capitol [39[1].Country Chart]
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Dierks BentleyDierks Bentley09.2003-26[76]Capitol 39 814[platinum-US][produced by Brett Beavers]
Modern Day DrifterDierks Bentley05.2005-6[80]Capitol 66 475[platinum-US][produced by Brett Beavers]
Long Trip AloneDierks Bentley04.2006-5[52]Capitol 67320[gold-US][produced by Brett Beavers]
Greatest Hits/Every Mile a Memory 2003–2008Dierks Bentley05.2008-9[21]Capitol [produced by Brett Beavers, Dierks Bentley, Luke Wooten]
Feel That FireDierks Bentley02.2009-3[34]Capitol 02158[gold-US][produced by Brett Beavers,Dierks Bentley]
Up on the RidgeDierks Bentley06.2010-9[22]Capitol [produced by Jon Randall Stewart]
HomeDierks Bentley02.2012-7[32]Capitol 94714[gold-US][produced by Brett Beavers,Jon Randall,Luke Wooten]
Country & Cold Cans EP.Dierks Bentley09.2012-54[12]Capitol -
RiserDierks Bentley03.2014-6[75]Capitol 19404[gold-US][produced by Ross Copperman,Jaren Johnston,Arturo Buenahora Jr.]
BlackDierks Bentley06.2016-2[62]Capitol 2474502[gold-US][produced by Ross Copperman]
The MountainDierks Bentley06.2018-3[17]Capitol 28286[gold-US][produced by Jon Randall,Ross Copperman]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

niedziela, 10 kwietnia 2022

Eddie & Ernie

 Eddie & Ernie byli amerykańskim duetem soulowym w latach 60-tych, w skład którego wchodzili Eddie Campbell (ur. 23 grudnia 1940r - zm. 10 lipca 1994r) i Ernie „Sweetwater” Johnson (ur. 22 października 1943r -zm. 20 sierpnia 2005r). Duet z siedzibą w Phoenix w Arizonie śpiewał w grupach gospel, zanim zaczął pracować jako wokaliści wspierający od wczesnych lat 60-tych. W 1965 wydali drobny hit R&B „Time Waits For No One”. 

Wydali także single pod nazwami Ernie & Eddie, The New Bloods, The Sliding Doors i Ernie & Ed. Niektóre z ich piosenek zostały nagrane przez Dee Clarka, Jackie Wilsona i Jamesa Carra.

 Eddie Campbell urodził się jako William Edgar Campbell 23 grudnia 1940 roku w Lodi w Teksasie i wychował w Phoenix w Arizonie. Campbell śpiewał z lokalną grupą gospel The Heavenly Travelers, gdy jego brat Lloyd przedstawił go Erniemu L. Johnsonowi Jr. Earnest L. Johnson Jr. urodził się 22 października 1943r w Lubbock w Teksasie. Po tym, jak rodzina przeniosła się do Arizony, ojciec Johnsona, Ernest Johnson Sr., zaczął śpiewać z lokalną grupą gospel o nazwie Crusaders. Jako nastolatek Johnson dołączył do grupy swojego ojca. Johnson wydał swój debiutancki singiel „You Need Love” w Asnes Records w 1961 roku.  Campbell i Johnson wsparli lokalnego piosenkarza Little Worley'a na jego singlu „Who Stole My Girl” w 1961 roku.

 Pierwsze nagrania jako duet (początkowo jako Ernie & Eddie) dokonali w 1963 roku z „It's A Weak Man That Cries”, wydanym w Checker Rekords i Nightingale Record. Muzycznie Eddie & Ernie są często porównywani do amerykańskiego duetu soulowego Sam & Dave, ale w przeciwieństwie do Sam & Dave, stworzyli oni całą własną muzykę. Chociaż nagrywali dla kilku wytwórni, niektórych całkiem dużych, takich jak Columbia, Chess i Buddah, nigdy nie odnieśli żadnego znaczącego sukcesu na listach przebojów. Ich największy przebój R&B, „Time Waits For No One”, wydany przez Eastern Records, osiągnął 34. miejsce na liście R&B w 1965 r. 

W 1971 oboje dołączyli do lokalnej grupy Phoenix Express. Ich nagrania stały się później popularne wśród miłośników, takich jak Dave Godin, na którego kompilacjach Deep Soul pojawiło się kilka ich utworów. Campbell zmarł 10 lipca 1994 roku w Los Angeles w wieku 53 lat. Johnson zginął w wypadku potrącenia i ucieczki 20 sierpnia 2005 roku w Phoenix w wieku 61 lat.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Time Waits For No One/That's The Way It IsEddie & Ernie02.1965--Eastern 602[written by C. Derrick, E. Johnson, E. Campbell, C. Kendrick]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

poniedziałek, 22 listopada 2021

Soulfly

Soulfly - amerykańska grupa wykonująca muzykę z pogranicza groove, thrash i nu metalu. Zaliczana do szeroko pojętego nurtu metalu alternatywnego. Ponadto w twórczości zespołu wyraźne są wpływu tradycyjnej muzyki ludowej. Zespół powstał w 1997 roku w Arizonie z inicjatywy Brazylijczyka Maxa Cavalery, który odszedł rok wcześniej z zespołu Sepultura którego był współzałożycielem. Do 2008 roku ukazało się sześć albumów studyjnych Soulfly oraz szereg pomniejszych wydawnictw pozytywnie ocenianych zarówno przez fanów jak i krytyków muzycznych.

 

Zespół powstał w 1997 roku z inicjatywy gitarzysty Maxa Cavalery, który rok wcześniej opuścił grupę Sepultura. Cavalera do współpracy zaprosił perkusistę Roya Mayorga, który występował poprzednio w Horn i Nausea, gitarzystę Jacksona Bandeira członka Chico Science oraz basistę Marcelo Diasa. W międzyczasie Cavalera gościł w studiu nagraniowym podczas sesji nagraniowej zespołu Deftones, który zaprosił muzyka do zaśpiewania w utworze "Headup". Znajdujące się w tekście słowa soulfly posłużyło jako nazwa zespołu.
 

Wkrótce potem zespół podpisał kontrakt z wytwórnią muzyczną Roadrunner Records. W maja 1998 roku ukazało się pierwsze wydawnictwo zatytułowane Soulfly. Płyta została zrealizowana udziałem licznych gości. W otwierającym płytę utworze "Eye For An Eye" zaśpiewał wokalista Fear Factory Burton C. Bell, z kolei w utworze "Bleed" wystąpił lider Limp Bizkit Fred Durst. W Stanach Zjednoczonych debiut dotarł do 79. miejsca listy Billboard 200.
 

Również w 1998 roku muzycy zaproszeni do udziału w europejskiej części festiwalu Ozzfest. Bandeira ograniczony zobowiązaniami wobec innego zespołu opuścił Soulfly. Muzyka zastąpił Logan Mader, który opuścił Machine Head. Z końcem 1999 roku Logan mimo ugruntowanej pozycji w zespole na tle konfliktów z Cavalerą również opuścił Soulfly. Logana zastąpił Mikey Doling znany wówczas z występów w punk rockowym zespole Snot. Następnie odszedł Roy Mayorga, którego zastąpił Joe Nunez. W odnowionym składzie w 2000 roku muzycy odbyli amerykańską cześć koncertów objazdowego festiwalu Ozzfest.
 

Tego samego roku ukazał się drugi album Soulfly zatytułowany Primitive. Nagrania zostały zrealizowane w studiu nagraniowym The Saltmine Studio Oasis w mieście Mesa we współpracy z producentem muzycznym Tobym Wrightem. Gościnnie na płycie wystąpili m.in. wokalista Tom Araya członek Slayer, Corey Taylor członek Slipknot oraz Chino Moreno z zespołu Deftones. Cieszące się popularnością wydawnictwo dotarło do 32. miejsca listy Billboard 200 w Stanach Zjednoczonych sprzedając się w nakładzie 226 569 egzemplarzy. W ramach promocji muzycy zagrali liczne koncerty w Wielkiej Brytanii, Rosji oraz innych krajach europejskich. Koncerty Soulfly poprzedzały występy zespołu Glassjaw.
 

W październiku 2001 roku Nunez odszedł z zespołu i dołączył do pochodzącej z Chicago formacji Striping The Pistol. Na stanowisko perkusisty natomiast powrócił Mayorga. W czerwcu 2002 roku ukazał się kolejny album zatytułowany 3. Limitowana wersja płyty zawierała m.in. interpretacji utworów z repertuaru grup Black Sabbath, Pailhead i Sacred Reich. Natomiast tytuł wydawnictwa został zainspirowany hinduską sylabą om przypominająca cyfrę 3.
 

Trzeci w dorobku artystycznym zespołu album był promowany podczas koncertów z thrash metalową grupą Slayer w ramach festiwali Extreme Steel. Kolejne koncerty jako headliner muzycy zagrali w Europie. Jesienią odbyły się kolejne koncerty w Stanach Zjednoczonych wraz z zespołami Will Haven i Dwonthesun. W grudniu Soulfly zagrał także w Japonii i Australii wraz z Hatebreed.
Na przestrzeni stycznia i lutego 2003 roku muzycy udali się do Europy, gdzie dali szereg koncertów. Wkrótce potem z Soulfly odeszli Mayorga, Doling i Dias. Funkcję perkusisty ponownie objął Joe Nunez. Ponadto do grupy dołączyli gitarzysta Marc Rizzo związany z Ill Nin~o i basista Bobby Burns znany z występów w Primer 55. W międzyczasie był realizowany czwarty album na którym cześć partii gitary basowej zarejestrował Dave Elefson były członek Megadeth. 30 marca został wydany album Prophecy. 

 Wydawnictwo zawierało oprócz nowych kompozycji dodatkowe nagrania zrealizowane podczas Hultsfred Festiwal w Szwecji w 2001 roku. Prophecy prezentowało rozwiniętą formułę muzyki prezentowanej dotychczas przez zespół. Część utworów została nagrana w Serbii wraz z tradycyjnym zespołem ludowym. Ponadto na flecie i kobzie zagrał Ljubomir Dimtrijevic. W kwietniu muzycy zagrali w Stanach Zjednoczonych wraz z zespołami E-Town Concrete i Swon Enemy.
 

Czwarty album był promowany również podczas letnich koncertów wraz z grupą Ill Nin~o[1]. W listopadzie ukazała się płyta projektu gitarzysty zespołu Marca Rizzo zatytułowana Committee of Thirteen. Natomiast Soulfly zaanonsowało koncerty z grupą Morbid Angel które odbyły się w styczniu 2005 roku. W kwietniu zespół udał się do Rosji gdzie zagrał w Moskwie, Kaliningradzie, Nowogrodzie i Petersburgu. 4 października 2005 został wydany piąty album Soulfly zatytułowany Dark Ages. Gościnnie na płycie wystąpił wokalista S.O.D. Nemanja "Coyote" Kojić w utworze pt. "Innerspirit". W Stanach Zjednoczonych płyta zadebiutowała na 155. miejscu listy Billboard 200 sprzedając się w przeciągu tygodnia w nakładzie 8500 egzemplarzy.
 

W październiku i listopadzie zespół występował wspomagany przez zespoły Throwdown, Bloodsimple i Incite. W 2006 roku Soulfly wystąpił w Europie wraz z zespołem Skindred. Kolejne koncerty odbyły się na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Muzycy zagrali także na Download Festival w Castle Donington w Wielkiej Brytanii. 20 kwietnia 2007 roku zespół wystąpił po raz pierwszy w Ameryce Południowej w ramach Estadio Pepsi Music w Buenos Aires. 

29 lipca 2008 roku ukazał się szósty album Soulfly zatytułowany Conquer. Gościnnie na płycie wystąpił członek Morbid Angel David Vincent, który zaśpiewał w utworze "Blood Fire War Hate". Specjalna edycja wydawnictwa zawierała dodatkow płytę DVD z zapisem koncertu z 13 lipca 2005 roku w warszawskim klubie Stodoła. W Stanach Zjednoczonych płyta dotarła do 66. miejsca listy Billboard 200 sprzedając się w nakładzie 8400 egzemplarzy w przeciągu tygodnia od dnia premiery.

 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
BleedSoulfly04.199888[1]-Roadrunner RR 22383[written by Max Cavalera, Fred Durst][produced by Ross Robinson ]
UmbabaraumaSoulfly06.199894[2]-Roadrunner RR 22313[written by Jorge Ben][produced by Ross Robinson ]
Tribe miniLP.Soulfly05.199985[2]-Roadrunner RR 22035[written by Max Cavalera][produced by Roy Mayorga, Ross Robinson,Josh Abraham, Rootsman]
Back To The PrimitiveSoulfly12.2000120[1]-Roadrunner RR 20673[written by Max Cavalera ][produced by Max Cavalera , Toby Wright]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
SoulflySoulfly04.199816[9]79[3]Roadrunner 8748[silver-UK][gold-US][produced by Ross Robinson]
PrimitiveSoulfly09.200045[3]32[5]Roadrunner 8565[produced by Toby Wright,Max Cavalera,Sean Lennon]
3Soulfly06.200261[4]46[4]Roadrunner 8455[produced by Max Cavalera]
ProphecySoulfly03.2004103[1]82[1]Roadrunner 8304[produced by Max Cavalera]
Dark AgesSoulfly10.2005126[1]155[1]Roadrunner 8191[produced by Max Cavalera]
ConquerSoulfly07.200864[2]66[1]Roadrunner 7942[produced by Max Cavalera]
OmenSoulfly05.2010100[1]73[1]Roadrunner 9231[produced by Max Cavalera, Logan Mader]
EnslavedSoulfly03.2012104[1]8[1]3Roadrunner 176642[produced by Zeuss]
SavagesSoulfly10.201311884[1] Nuclear Blast 31612[produced by Terry Date]
ArchangelSoulfly09.201567[1]130[1]Nuclear Blast 3491[produced by Matt Hyde]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

niedziela, 21 listopada 2021

Bliss

Heavy metalowe trio z Mesa w Arizonie. Mesa nigdy nie była psychodeliczną Mekką, ale korzenie Bliss i ich pierwszego wcielenia, The Sect, zaczęły się właśnie tam. W 1966 roku licealiści Brad Reed, Rusty Martin i Corky Aldred utworzyli grupę „The Sect”. Później dołączyli do nich Tom Smith (bas) i J.R. Lara (tamburyn i wokal).

 Pod wpływem British Invasion zespół zagrał koncerty w lokalnym klubie nocnym Dungeon, zmieniając nazwę na The Henchmen, aby dopasować się do otoczenia. Nie trwało to jednak długo i wkrótce zespół powrócił do swojej pierwotnej nazwy „The Sect”. Nawiasem mówiąc, Brad Reed miał wtedy zaledwie 15 lat. Latem tego roku zespół zwrócił na siebie uwagę legendarnego producenta Hadley'a „Madley” Murrela, który przesłuchał lokalne talenty. Natychmiast zarezerwował im czas w słynnych Audio Recorders na nagranie dwóch singli.

 Pod koniec 1968 roku cała piątka ukończyła szkołę średnią i na jakiś czas się rozstali. Zreformowali się już jako trio (Reed, Martin, Aldred), nazywając siebie „Bliss” („Bliss”). Ponownie połączyli się z Murrelem, aby nagrać pełny album, który został wydany w 1969 roku przez Canyon Records. Podczas nagrywania albumu nagrano więcej utworów, ale potem nie wyszły one, ale znalazły się na albumie „Return To Bliss” (2007 r.) .  


Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
BlissBliss10.1969--Canyon 7707[produced by Hadley D. Murrell]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

sobota, 23 października 2021

Sacred Reich

Amerykańska grupa thrashmetalowa założona w 1986 r. w Phoenix w stanie Arizona przez Phila Rinda (bas/śpiew), Wileya Ametta (gitara), Jasona  Rainey' a (gitara) i Grega Halla (perkusja). Debiutowali grając w klubach na terenie rodzinnego stanu, a ich pierwsza kaseta demo „Draining You Of Live” zrobiła furorę w undergroundowych kręgach. Nieco później jeden z utworów kwartetu, „Ignorance”, ukazał się na kompilacji Metal Massacre VIII, co szybko zapewniło grupie kontrakt z wytwórnią Metal Blade Records. 

W 1987 r. formacja nagrała debiutancki album Ignorance, który okazał się przeciętną płytą thrashową, choć twórczość muzyków pełna była wówczas młodzieńczej spontaniczności. Dopiero wydany rok później mini-album Surf Nicaragua spotkał się z szerszym odzewem w kręgach thrashmetalowych, a zespół udowodnił, iż wciąż się rozwija. Przez kolejne dwa lata Sacred Reich sporo koncertowali, docierając także do Europy. Ich koncert na festiwalu Dynamo w Holandii ukazał się w 1989 r. na wydanej tylko w Europie płycie Live In Dynamo. 

Przełomem w karierze Sacred Reich okazało się nagranie w 1990 r. doskonałego albumu The American Way, firmowanego przez wytwórnię Roadrunner Records, płyty bardzo zaangażowanej politycznie w warstwie tekstowej. Longplay wywołał ogromne poruszenie zwłaszcza w amerykańskim środowisku muzycznym i umocnił pozycję grupy jako jednego z najciekawszych wykonawców thrashowych. Nic dziwnego, że rok później otwierali amerykańskie koncerty Sepultur

y, po czym w 1991 r. wydali tylko w USA nieco eksperymentalną muzycznie EP-kę A Question, będącą kolejnym krokiem w rozwoju tego nietypowego zespołu. 

Rok później Hall opuścił kolegów, a zastąpił go Dave McClain, który w dodatku okazał się utalentowanym kompozytorem. Już z jego udziałem powstał album Independent, zrealizowany przy producenckiej współpracy Dave’a Jerdena (The Rolling Stones, Alice In Chains). Płyta znów zaskoczyła, tymr razem bardziej osobistymi, a mniej politycznie’ zaangażowanymi tekstami i momentami delikatniejszą muzyką, choć nie|pozostawiającą wątpliwości, iż Sacred Reich to jeden z najagresywniejszych i najoryginalniejszych zespołów metalowych.

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
The American WaySacred Reich07.1990-153[9]Enigma 73 560[produced by Bill Metoyer, Sacred Reich]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

Jordin Sparks

 Jordin Brianna Sparks (ur. 22 grudnia 1989) to amerykańska piosenkarka muzyki pop i R&B.; 23 maja 2007 roku wygrała szóstą edycję American Idol. Jordin wygrała w wieku 17 lat, dzięki czemu wpisała się do historii konkursu jako najmłodsza zwyciężczyni American Idol.

 

Jordin urodziła się w Phoenix w Arizonie, jest córką Jodi Weidman i Phillippiego Sparks. Ma młodszego brata PJeja (Phillippi Sparks Junior). Jordin mieszkała początkowo w Ridgewood (New Jersey) i uczyła w szkole Orchard Elementary. Później przeprowadziła się do miasta swojego urodzenia (Phoenix) i uczęszczała do szkoły Northwest Community Christian przez osiem klas. Następnie uczęszczała do wyższej szkoły im. Sandry Day O'Connor aż do 2006 roku, właśnie w tej szkole zaczęła śpiewać. Jordin jest chrześcijanką. Za zwycięstwo American Idol dziękuje rodzicom i Bogu.Dziewczyna wygrała konkurs na najlepszy młody talent roku Arizony trzy lata z rzędu. Na jej stronie MySpace, Jordin dodała obrazek z napisem "Stop Abortion Now" .
 

17.08.2007 roku, Jordin rozpoczęła nagrywanie materiału na swoją debiutancką płytę w studiach 19 Recordings, Jive Records i Zomba Label Group. Piosenkarka zaczęła nagrania w Los Angeles, pod koniec trasy American Idol Live Tour 2007. Wypowiedziała się ona o albumie: "połączenie pop rocku uczestniczki Idola Kelly Clarkson z R&B; Beyonce. Jej debiutancki album został wydany 20 i 27 grudnia 2007 roku.
 

 

Album został przyjęty całkiem dobrze. Krytycy oceniają wokal Jordin za dobry do muzyki pop.
Pierwszym singlem promującym album jest piosenka "Tattoo", wydana w USA 27 sierpnia 2007 roku. Utwór stał się pierwszym singlem znajdującym się w pierwszej dziesiątce listy Billboard. Po wydaniu singla, na oficjalnej stronie piosenkarki zamieszczono ankietę, która miała wyłonić piosenkę na drugi singel z albumu ("No Air", "Freeze", "One Step at a Time" lub "Shy Boy"). W niedzielę 3 lutego 2008 roku, podano wyniki. Najwięcej głosów otrzymała piosenka "No Air". Tego samego dnia utwór trafił do rozgłośni radiowych. Piosenka stała się później hitowym singlem, zajmując na amerykańskiej liście Billboard Hot 100 pozycję #3, w ciągu czterech tygodni.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
I Who Have NothingJordin Sparks06.2007-80[1] Atco[written by Carlo Donida, Mogol, Jerry Leiber and Mike Stoller][produced by Jerry Leiber & Mike Stoller]
This Is My Now Jordin Sparks06.2007-15[4] Jive[written by Jeff Peabody, Scott Krippayne][produced by Stephen Lipson]
A Broken WingJordin Sparks06.2007-66[2]-[written by Phil Barnhart, Sam Hogin, James House]
TattooJordin Sparks10.200724[19]8[31]Jive CATCO 136269561 [UK][platinum-US][silver-UK][produced by StarGate][written by Amanda Ghost,Ian Dench,Mikkel S. Eriksen,Tor Erik Hermansen]
No airJordin Sparks Duet With Chris Brown04.20083[39]3[35]Jive 88697296612 [UK][platinum-US][platinum-UK][written by James Fauntleroy, IIErik "Blu2th" Griggs,Harvey Mason Jr.,Damon Thomas,Steve Russell][produced by The Underdogs][4[21].R&B Chart]
One Step at a TimeJordin Sparks09.200816[9]17[21]Jive MIUCT 5741 [UK][written by Robbie Nevil,Lauren Evans,Jonas Jeberg,Mich Hansen][produced by Jonas Jeberg,Cutfather,Robbie Nevil]
BattlefieldJordin Sparks08.200911[17]10[22]Jive 88697553682 [UK][gold-UK][written by Louis Biancaniello, Ryan Tedder, Sam Watters ,Wayne Wilkins][produced by The Runaways]
S.O.S. (Let the Music Play)Jordin Sparks10.200913[9]-Jive CATCO 153825745 [UK][written by Chris Barbosa, Ed Chisolm, Mich Hedin Hansen, Keely Hawkes, David Kopatz, Lasse Kramhøft][produced by Cutfather, Pilfinger, David Kopatz]
I Am WomanJordin Sparks05.2011-82[1]Jive [written by Ali Pierre, Dean Josiah, Ryan Tedder][produced by Ryan Tedder]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Jordin SparksJordin Sparks12.200717[21]10[54]Jive 88697296602[platinum-US][gold-UK][produced by Stargate,Jonas Jeberg,Cutfather,Robbie Nevil,The Underdogs,Erik "Bluetooth" Griggs,Bloodshy & Avant,Espionage,Emanuel Kiriakou,Klas Åhlund,Stephen Lipson]
BattlefieldJordin Sparks08.200911[6]7[11]Jive 88697558482[silver-UK][produced by Benny Blanco, Cutfather, Scott Cutler ,Toby Gad, Claude Kelly, Dr. Luke, Harvey Mason, Jr. Carlos McKinney, Sam Mizell, Anne Preven ,The Runaways, Lucas Secon ,Ryan Tedder, Dapo Torimiro]
Right Here Right NowJordin Sparks09.2015-161[1]Louder Than Life[produced by DJ Mustard ,Crada, Jonas Jeberg, Deekay, Dem Jointz, Key Wane, D'Mile, Babyface, Trakmatic ,Rochad Holiday, The Underdogs, Mike Free]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,
Subskrybuj: Komentarze (Atom)