Grace Slick

 Grace Slick, pełne imię i nazwisko panieńskie Grace Victoria Barnett Wing (ur. 30 października 1939r w Evanston, Illinois) – amerykańska wokalistka rockowa, autorka tekstów piosenek i kompozytorka, grająca także na instrumentach klawiszowych i flecie prostym. Kojarzona jako muzyczne medium pokolenia hippisów. Zwolenniczka rewolucji seksualnej. Do dziś jej twórczość uznawana bywa za kluczową w rozwoju psychodelicznego rocka przełomu lat 60-tych i 70-tych.

 

Obok Janis Joplin w najwyższym stopniu wpłynęła na wprowadzenie kobiecego akcentu do muzyki rockowej.Urodziła się 30 października 1939 roku w Evanston, Chicago jako córka Ivana W. Winga (amerykanina o norwesko-szwedzkich korzeniach) oraz Virginii Barnett. Uczęszczała do prywatnej szkoły dla dziewcząt w Palo Alto, Kalifornii. Następnie przez dwa lata była uczennicą Finch College w Nowym Jorku, po czym przeniosła się na University of Miami w Coral Gables, na Florydzie.
 

Początkowo chciała być aktorką, jednak znajomość z debiutującą w tym czasie Janis Joplin popchnęła ją w stronę muzyki. W 1965r do 1966r występowała jako wokalistka niszowego zespołu psychodelicznego The Great Society. Jej kariera potoczyła się szybko. Po występie w klubie Matrix w 1966r, Grace została przyjęta jako wokalistka grupy Jefferson Airplane, z którym nagrała płytę Surrealistic Pillow. Album okazał się wielkim sukcesem, a Grace błyskawicznie zyskała sławę wykonaniami dwóch piosenek, z którymi występowała jeszcze jako członkini Great Society: White Rabbit i Somebody to Love. Przebojem stał się również album Volunteers, w którym przejęła ona rolę głównej wokalistki grupy (do tej pory był nim Marty Balin). Po krótkim czasie Grace stała się ikoną Jefferson Airplane, co powodowało konflikt między nią a byłym liderem, Balinem. Ostatecznie grupa została rozwiązana w 1972r, a Grace rozpoczęła karierę solową, w której pomagali jej: Paul Kantner, David Crosby oraz David Freiberg.
 

W latach 60.-70-tych Grace była aktywnie zaangażowana w ruch hippisowski. Wraz z ekipą Jefferson Airplane organizowała liczne meetingi oraz jam sessions z Grateful Dead i Quicksilver Messenger Service, skierowane treścią do anarchistycznej młodzieży ówczesnej Ameryki. Członkowie Jefferson Airplane nigdy nie odważyli się jednak założyć własnej komuny (tak jak to zrobili muzycy z Grateful Dead) ze względu na skłonności Grace do wszelkiego rodzaju nadużyć.
W roku 1968r pełniła rolę wokalistki na specyficznym wystąpieniu Jefferson Airplane zorganizowanym na Pooneil Corner, na przedmieściach Nowego Jorku. W 1969r stała się gwiazdą festiwalu w Woodstock i Monterey.
 

Dwa razy wzięła ślub (jej pierwszym mężem był Gerald Slick, po którym ma nazwisko, a drugim Skip Johnson), dwa razy też się rozwiodła. Ma córkę, Chinę Kantner. Jest (nie do końca) weganką.
W 1998 Grace Slick wydała autobiografię pt. Somebody to Love? A Rock and Roll Memoir (po ang. "Kogoś do kochania? Rock-and-rollowy pamiętnik") i była jej narratorką w skondensowanej wersji czytanej . Inna biografia pt. Grace Slick, The Biography napisana przez Barbarę Rowes wydano w 1980; obecnie jest ona bez wznowienia.
 

Oprócz rock and rolla i rocka psychodelicznego związana również z takimi gatunkami muzycznymi jak acid rock, folk rock i soft rock. Była jedną z prekursorek i pierwszych twórców rocka stadionowego. Jej oryginalny, niezwykle silny głos o niskiej barwie, acz z szeroką skalą oraz pełne egzaltacji, prowokacyjne interpretacje wokalne stały się wyróżnikiem zespołu. Po rozwiązaniu formacji uczestniczyła w jej kontynuacji istniejącej od roku 1974 pod nazwą Jefferson Starship.
 

Wydała także cztery płyty solowe: miejscami podchodzące pod rock progresywny Manhole i Dreams (w których pojawiają się instrumenty typowe dla muzyki klasycznej), Software oraz Wellcome to the Wrecking Ball (przejście w stronę heavy metalu). Była też główną wokalistką na trzech albumach Paula Kantnera: Sunfighter, Baron von Tollboth and the Chrome Nun i Blow Against the Empire.
W latach 80. jej umiejętności wokalne można było podziwiać w kontynuacji Jefferson Starship – Starship, gdzie wylansowała takie hity jak We built this city czy Nothing's gonna stop us now. Na początku lat 90. wycofała się z życia muzycznego poświęcając się malarstwu. Wydała również wspomnienia z lat hippisowskich zatytułowane Somebody to love?.
 

Jej styl wokalny stale oscylował między tanecznym rock and rollem a poetycką egzaltacją, umiejętnie łącząc liryzm i melancholię z drapieżnością rocka.
Paul Kantner w jednym z wywiadów porównał wkład Grace Slick w rozwój współczesnej kultury do twórczości Oscara Wilde'a, a w czasach apogeum jej popularności magazyny muzyczne stawiały ją obok postaci Jima Morrisona.
 

Jako osoba od najmłodszych lat związana z San Francisco (mekką dzieci kwiatów i centrum światowego życia muzycznego lat 60.) – nawiązała zażyłe znajomości z elitą muzyczną tamtego okresu: z Davidem Crosbym, Jerrym Garcią z zespołu Grateful Dead, Mickiem Jaggerem, członkami zespołu Quicksilver Messenger Service, Melanie, Jimim Hendriksem, Janis Joplin i Jimem Morrisonem, z którym łączył ją romans.
Jej styl wokalny wywarł wpływ na takich artystów jak: Sandy Denny z zespołu Fairport Convention czy Dolores O'Riordan z The Cranberries. 

 

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Dreams / Do It the Hard Way	Grace Slick	05.1980	50[4]	104[2]	RCA 12 041	[written by Sean Delaney][produced by Ron Frangipane]
Seasons / Angel of Night	Grace Slick	04.1980	-	95[2]	RCA 11 939	[written by Grace Slick ][produced by Ron Frangipane]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Conspicuous Only in Its Absence	The Great Society with Grace Slick	05.1968	-	166[4]	Columbia 9624	[produced by Peter Abram]
Sunfighter	Paul Kantner/Grace Slick	12.1971	-	89[9]	Grunt 1002	[produced by Paul Kantner]
Baron Von Tollbooth & The Chrome Nun	Paul Kantner,Grace Slick & David Freiberg	06.1973	-	120[12]	Grunt 0148	[produced by David Freiberg , Grace Slick , Paul Kantner ]
Manhole	Grace Slick	02.1974	-	127[7]	Grunt 0347	[produced by David Freiberg , Grace Slick , Paul Kantner]
Dreams	Grace Slick	04.1980	28[6]	32[16]	RCA Victor 3544	[produced by Ron Frangipane]
Welcome To The Wrecking Ball!	Grace Slick	02.1981	-	48[14]	Rca Victor 3851	[produced by Ron Frangipane]