Zaczęła od stworzenia repertuaru i 11 sierpnia 1987 dokonała w 6/8 Studios w Nowym Jorku pierwszych próbnych nagrań, m.in. Walking Song, The Other Side On The Floor. Taśmę wysłała m.in. Markowi Kramerowi, byłemu muzykowi The Fugs i Butthole Surfers, właścicielowi firmy płytowej Shimmy Disc, który zgodził się pomóc jej w karierze jako producent.
Dopiero 1 października 1987 zadebiutowała oficjalnie przed publicznością - w klubie Chet/s Last Cali w Bostonie. W lutym 1988 zarejestrowała w należących do Kramera Noise Studios w Nowym Jorku utwory Tugboat i King Of Spain na pierwszy singel, wydany trzy miesiące później przez małą firmę Aurora. A niedługo potem kosztem zaledwie siedmiuset pięćdziesięciu dolarów zrealizowała w tym samym miejscu album "Today", wydany w lutym 1989r. Większości nagrań dokonała w jednym podejściu, nie próbując tuszować potknięć wykonawczych czy eliminować niezaplanowanych sprzężeń gitarowych i innych hałasów. Niedorobione, nieco amatorskie dzieło spotkało się ze sporym zainteresowaniem w Wielkiej Brytanii. Tamtejszych dziennikarzy zachwyciła prosta, wręcz minimalistyczna, eteryczna, jakby spowolniona muzyka tria, zwracająca uwagę charakterystycznym brzmieniem gitary z pogłosem, urzekająca onirycznym klimatem, lekko psychodelizująca, np. Flowers, Oblivious, Pictures, It's Getting Late, Instrumental czy przeróbka Don't Let Our Youth Go To Waste Jonathana Richmana.
Grupa promowała płytę na koncertach w Stanach, m.in. u boku Throwing Muses, ale w związku z entuzjastycznym przyjęciem "Today" w Wielkiej Brytanii od tej pory występowała głównie w tym kraju. W tym czasie zwróciła na siebie uwagę wytwórni Slash i dokonała dla niej nawet próbnych nagrań, ale do podpisania kontraktu nie doszło (podobno przesądził fakt, że nie zgodziła się zadbać o oprawę świetlną koncertów).
Związała się z brytyjską firmą Rough Trade. I już dla niej zrealizowała latem 1989, po występie na New Music Seminar w Los Angeles, album "On Fire", wydany w listopadzie tego roku, i czwórkę "Blue Thunder", wydaną w lutym 1990 (m.in. Ceremony z repertuaru New Order ." On Fire" wypełniła muzyka subtelniejsza, bardziej eteryczna, zaaranżowana m.in. z użyciem gitary akustycznej, ale też np. tanich organów (zagrał na nich Kramer) i saksofonu tenorowego (zagrał na nim Ralph Carney z zespołu Toma Waitsa), cudownie melancholijna, np. utwory Blue Thunder, Snow-storm, Decomposing Trees, Plastic Bird i zaśpiewany przez Yang Another day,a także przeróbka ballady Isn't It A Pity? George Harrisona.Formacja promowała dzieło oczywiście przede wszystkim w W.Brytanii,m.in. latem 1990 na trasie u boku Teenage Fanclub oraz na festiwalu w Glastonbury. Z tego okresu, z czerwca 1990, pochodzi też singel koncertowy Rain (przeróbka piosenki The Beatles)/Don't Let Our Youth Go To Waste, wydany przez angielską firmę Caff.
W czerwcu 1990 powstała płyta This Is Our Musiec, wydana w październiku tego roku, promowana singlem Fourth Of July/Here She Comes Now (przeróbka kompozycji The Velvet Underground). Jeszcze bardziej urozmaicona pod względem brzmieniowym niż poprzednie (np. dzwoneczki w Hearing Voices, syntezator w Spook, flet Kramera w Way Up High, delikatny głos Yang w przeróbce Listen The Snow Is Falling Yoko Ono), okazała się dokonaniem trochę za bardzo wypolerowanym i gładkim - zdecydowanie brakowało jej spontaniczności i odrobiny werwy.
W marcu 1991 grupa odbyła pierwszą z prawdziwego zdarzenia trasę po Stanach (u boku Cocteau Twins). A zaraz potem miała jechać na koncerty do Japonii. Niestety, odejście Warehama wyznaczyło kres jej działalności.
Dyskografię uzupełniają m.in. alternatywna wersja Oblivious na płytce dodanej w 1989 do jednego z numerów pisma "Chemical Imbalance" i koncertowa wersja Flowers na kasecie Gigantic! 2 dodanej w 1990 do jednego z numerów tygodnika "Melody Maker". Wareham po rozwiązaniu Galaxie 500 zadebiutował w lutym 1992 singlem Anasthesia/I Can't Wait/Tomato People, wydanym przez firmę Mint Tea, jako solista, a równocześnie kontynuował karierę z nowym zespołem Luna. Ponadto współpracował m.in. z Mercury Rev. Yang i Krukowski utworzyli duet, nazwany najpierw Pierre Etoile, a później po prostu Damon And Naomi, i nagrali płyty: "More Sad Hits" (Shimmy Disc, 1992), "The Wondrous World Of Damon And Naomi" (Sub Pop, 1995) i "Playback Singers" (Sub Pop, 1998), z japońskim zespołem Ghost: "Damon And Naomi With Ghost" (Sub Pop, 2000) oraz w trio z jego gitarzystą Michio Kuriharą: "Song To The Siren - On Tour With Kurihara" (Sub Pop, 2002). Razem udzielali się też w zespole Magic Hour oraz współpracowali z Pearls Before Swine, a sam Krukowski wspomagał m.in. Kramera oraz jego duet z Hugh Hopperem.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Tugboat / King of Spain | Galaxie 500 | .1988 | - | - | Aurora AU 001 [US] | [written by Galaxie 500 ] |
Rain / Don't Let Our Youth Go To Waste | Galaxie 500 | .1990 | - | - | The Caff Corporation CAFF 9 | [written by Lennon, McCartney] |
Blue Thunder / Victory Garden | Galaxie 500 | .1990 | - | - | Rough Trade RTT246 | [written by Galaxie 500 ][produced by Kramer] |
Fourth of July / Here She Comes Now | Galaxie 500 | .1990 | - | - | Rough Trade RT249 | [written by J.Cale, L. Reed, M.Tucker, S. Morrison][produced by Kramer] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Today | Galaxie 500 | .1988 | - | - | Aurora AU002 [US] | [produced by Mark Kramer] |
On Fire | Galaxie 500 | .1989 | - | - | Rough Trade Rough 146 | [produced by Mark Kramer] |
This Is Our Music | Galaxie 500 | .1990 | - | - | Rough Trade Rough 156 | [produced by Mark Kramer] |
Copenhagen | Galaxie 500 | .1997 | - | - | Rykodisc RCD 10373 [US] | [produced by Anders Dohn] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz