Nuclear Assault

NUCLEAR ASSAULT, grupa amerykańska. Utworzona w 1983r w Nowym Jorku przez Dana Lilkera - b, k, voc, muzyka zespołu Anthrax (później działającego też w S.O.D.). W pierwszym składzie znaleźli się też John Connelly - voc. g, Anthony Bramante - g, voc ,Glen Evans - dr, voc. W 1992r Lilkera i Bramantego zastąpili Scott Metaxas - b z zespołu Prophet i Dave DiPietro - g.

Działała do 1994r.  W pierwszym okresie jej działalność ograniczyła się do koncertów w klubach nowojorskich oraz nagrania dwóch kaset demo. W 1986r podpisała kontrakt z wytwórnią Combat i kilka tygodni później dorobiła się pierwszej płyty - maksisingla Brain Death. Już wtedy; określiła się stylistycznie - zaproponowała muzykę z pogranicza thrashu i hardcore’u, z tekstami o politycznych treściach, np. utwór Brain Death - wypowiedź przeciwko podżegaczom wojennym. W tym kierunku zmierzała w następnym okresie.
Na płycie Game Over wyróżniały się zwłaszcza utwory Radiation Sickness, Nuclęar War, Stranded
In Hell, After The Holocaust, a także, ze względu na kontrowersje, jakie wywołał, Hang The Pope - nieprzejednany, wściekły atak na Jana Pawła II. W programie minialbumu-The Plague znalazł się m.in. song  Buttfuck, piętnujący Vince'a Neila, wokalistę Mótley Crue, który prowadząc po pijanemu samochód spowodował wypadek i zabił człowieka (Nicholasa Dingleya, perkusistę Hanoi Rocks), ale spędził w więzieniu tylko miesiąc - wyrok pomogła złagodzić bardzo wysoka kaucja.

Wiosną 1987r grupa po raz pierwszy dotarła z koncertami do Europy - występowała razem z zespołem Agent Steel. Dzięki następnym płytom,Survive i Handle With Care, z takimi utworami, jak Brainwashed, Great Depression, Equal Right, Wired, The New Song, Mother's Day czy Torture Tactics, uzyskała status jednej z lepszych formacji thrashowych na święcie, porównywanej wręcz niekiedy z Metallicą. Zwracano zwłaszcza uwagę na niezwykłą energię bijącą z jej muzyki, krytykowano zaś nie dopracowane kompozycje.
 Ukoronowaniem pierwszego okresu działalności Nuclear Assault był album   Out of Order z repertuarem bardziej przemyślanym i staranniej przygotowanym niż na poprzednich płytach, ale za to pozbawionym atmosfery spontaniczności, nieco bezdusznym, np. Sign In Blood, Too Young To Die, Stop Wait Think, Hypocrisy. Wyróżniała się dość efektowna, urozmaicona kompozycja instrumentalna Save The Planet, przez jednego z recenzentów określona jako „kosmiczny marsz śmierci"., Pochwały zebrała też przeróbka przeboju Ballroom Blitz zespołu Sweet bliska punkowej konwencji. W tekstach dostało się i skorumpowanym politykom (Quocustodiat), i obłudnym kaznodziejom telewizyjnym (Preaching To The Deaf), i małodusznym lekarzom (Doctor Butcher), i niewolnikom narkotyków ( Too Young To Die), i ludziom bezmyślnie ulegającym modom (Fashion Junkie), i artystom poświęcającym ideały dla kariery (Sign In Blood), i cynicznym twórcom bezwartościowej tandety muzycznej (Resurrection). Świetnym dokumentem koncertowym była płyta Live at the Hammersmith Odeon, rejestrująca występ Nuclear Assault 10 kwietnia 1989 w londyńskim Hammersmith Odeon.
Album Something Wicked, nagrany w innym składzie niż wszystkie poprzednie, wypełniła muzyka bliższa konwencjonalnemu metalowi, chociażby dokonaniom Black Sabbath, np. Something Wicked, Another Violent End, No Time, The Forge.
Na początku lat dziewięćdziesiątych wszyscy muzycy Nuclear Assault pojawili się w innych zespołach (z początku nie rezygnowali z działalności w Nuclear Assault, ale jednak w 1992 Lilker i Bramante porzucili tę grupę dla swoich formacji). Lilker stanął na czele BRUTAL TRUTH. Connelly utworzył John Connelly Theory (debiutancki album: „Back To Basics", Relativity,1991; m.in. przeróbka przeboju Hold Your Head Up formacji Argent oraz nawiązujący do muzyki baroku utwór In Memory). Evans związał się z C.I.A. Bramante dał się poznać jako muzyk Chainsaw.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Survive	Nuclear Assault	08.1988	-	145[11]	I.R.S. 42 195	[produced by Randy Burns]
Handle With Care	Nuclear Assault	11.1989	60[1]	126[24]	In-Effect 3010	[produced by Randy Burns]