Tom Paxton

Ur. 31.10.1937 r. w Chicago w stanie Illinois, USA. Muzyką folkową zainteresował się podczas stu
diów na Uniwersytecie’ Oklahoma. W 1960 r. przeniósł się do Nowego Jorku,- gdzie wkrótce stał się popularną postacią w kręgach artystycznej cyganerii z Greenwich Village.
Profesjonalnie zadebiutował na estradzie klubu Gaslight, lansującego folkowych wykonawców. Klub sfinansował też wydanie pierwszej, nagranej na żywo, długogrającej płyty Paxtona. Kompozycjami piosenkarza zainteresowały się lewicujące wydawnictwa: „Sing Out!” i „Broadside”, zainteresowane nawiązującą do ideologii Pete’a Seegera i Boba Gibsona twórczością pieśniarza.
W 1963 r. ballada Paxtona „The Marvellous Toy” zdobyła popularność w wykonaniu grupy Chad Mitchell Trio, do której autor próbował bezskutecznie przyłączyć się jako wokalista. W 1964 r. podpisał kontrakt z wytwórnią Elektra, debiutując i najpopularniejszym do dziś albumem Ramblin’ Boy. Płyta ujawniła typową dla Paxtona różnorodność inspiracji, a tematy: „The Last Thing On My Mind”, „Goin" To The Zoo” i „I Can’t Help But Wonder Where I’m Bound” stały się obowiązkowymi numerami recitali piosenkarza.
 Późniejsze płyty zawierały równie barwny repertuar obejmujący romantyzm, protest, piosenki dziecięce i doraźną satyrę polityczną: „Lyndon ; Johnson Told The Nation” z albumu Ain’t That News i „Talkin’-Vietnam Pot Luck Blues” (aluzja do przysłowia: „Better pot luck today, than humble pie tomorrow” — „lepszy wróbel w garści niż kanarek na dachu” - odnoszącego się w piosence do „wróbla, którego nie schwytano w Wietnamie’’) z longplaya Morning Again.
Płyty The Things I Notice Now i Tom Paxton 6 umocniły   renomę Paxtona jako w pełni dojrzałego kompozytora, choć słuchacze preferowali proste kompozycje w rodzaju „Jennifer’s Rabbit” i „Leaving London”. Na początku lat siedemdziesiątych artysta rozstał się z Elektrą. Pomimo spadku nakładów płyt zachował grono przysięgłych wyznawców, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii, gdzie osiadł na krótki okres. Pobyt w Europie zaowocował trzema albumami, z których najciekawszy był . pierwszy, How Come The Sun, z 1971 r. Temat „The Hostage” i opisywał bunt i masakrę więźniów w stanowym zakładzie karnym w Attica pod Nowym Jorkiem i miał się stać przebojem Judy Collins.
 Paxtonowi nie było dane zdobyć legendy towarzyszącej jego rówieśnikom: Bobowi Dylanowi, Philowi Ochsowi lub Erikowi Andersonowi, jednak twórczy dorobek artysty dokumentuje jego wrażliwość wspartą solidnym muzycznym rzemiosłem.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Things I Notice Now	Tom Paxton	08.1969	-	155[4]	Elektra 74 043	[produced by Peter K. Siegel]
Tom Paxton 6	Tom Paxton	06.1970	23[5]	184[4]	Elektra 74 066	[produced by Milton Okun]
The Compleat Tom Paxton	Tom Paxton	04.1971	18[4]	-	Elektra EKD 2003 [UK]	-
How Come the Sun	Tom Paxton	08.1971	-	120[3]	Reprise 6443	[produced by David Horowitz, Tom Paxton]
Peace Will Come	Tom Paxton	08.1972	47[1]	191[4]	Reprise 2096	[produced by Tony Visconti]