Ograniczał się do stwierdzenia, że wcielił się w niego duch Jimiego Hendrixa.
Zadebiutował przed szerszą publicznością w 1971r na festiwalu rockowym zorganizowanym w ramach wystawy Expo w Montrealu. Towarzyszyła mu już wtedy własna grupa Mahogany Rush: Paul Harwood (ur. 30.02.1939r, Quebec, Kanada) - b i Jimmy Ayoub (ur.7.12.1941r, Honolulu, Stany Zjednoczone) - dr, perc.
Zaproponował bardzo interesujące kompozycje, zazwyczaj jednak epigońskie, wyrastające wprost
z twórczości Hendrixa, przesycone jej atmosferą, obfitujące w charakterystyczne dla niej riffy, frazy i efekty dźwiękowe, jak Buddy czy Broken Heart Blues.
Przypomniał również kilka utworów wykonywanych przez samego mistrza, np. Purple Haze czy spopularyzowany przez niego, choć stworzony przez Boba Dylana All Along The Watchtower. Przedstawił wreszcie własne wersje innych standardów, np. Johnny B. Goode Chucka Berry'ego, Mona Bo Diddleya, Norwegian Wood The Beatles, Roadhouse Blues The Doors.
W 1981 rozwiązał Mahogany Rush i kontynuował karierę jako solista. Nadal tworzył pod wpływem Hendrixa, np. Breakin 'A Had Enough, BabyLon Revisited,I'm Ready, How Long. W bardziej niż dawniej
urozmaiconym repertuarze znalazło się też miejsce na zwykłe utwory heavymetalowe np. Razor's Edge czy Hang On, i konwencjonalne piosenki, np. Long Ago.
Ozdobą płyt Marino z.tego okresu były efektowne budowane fomalnie kompozycje, nawiązujące do dokonań Pink Floyd, Emerson Lake And Palmer,Rush czy Santany, obfitujące w wirtuozowskie partie gitarowe np. Circle, Rise Above.
Albumy
| ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Juggernaut | Frank Marino | 08.1982 | - | 185[4] | Columbia 38 023 | - |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz