Pierwsze lekcje gry na gitarze basowej pobierał u starszego brata - Bruce'a. Opanował też podstawy gry na gitarze i perkusji. Od 1980r współpracował w rodzinnym Seattle z wieloma nieznaczącymi zespołami punkrockowymi, jak Thankless Dogs, The Fartz, Silly Killers, Wandering Bandeleros, Ten Minute Warning.
Miał wówczas propozycję dołączenia do znanej angielskiej grupy Angelic Upstarts (jako perkusista), ale po kilku wspólnych próbach zrezygnował, nie chciał bowiem opuszczać na dłużej Stanów Zjednoczonych. W 1985r przeniósł się z Seattle do Los Angeles i przyłączył do zespołu Road Crew, którego trzon stanowili Slash i Steven Adler. Jeszcze w tym samym roku cała trójka związała się z Guns N' Roses. Jako basista tej grupy miał udział w jej światowych sukcesach.
Był twórcą bądź współtwórcą niektórych jej piosenek, np. So Fine (dedykowanej pamięci jednego z jego
herosów - Johnny'ego Thundersa), Civil War, Dust N' Bones, Get In The Ring. Niekiedy pełnił funkcję głównego wokalisty, np. w nagraniach New Rose i You Can't Put Your Arms Around A Memory z płyty „Spaghetti Incident?".
Podczas sesji, której owocem były dwa albumy pod wspólnym tytułem „Use Your lllusion", zaczął też pracę nad płytą autorską Believe in Me. Repertuar stworzył przy niewielkiej pomocy przyjaciół, m.in. Gilby'ego Clarke'a, Matta Soruma i Westa Arkeena. Podjął się też wraz z Jimem Mitchellem obowiązków producenta. Zapatrzony w Prince'a, który pracując nad swoimi płytami sam wykonuje większość partii instrumentalnych, postąpił podobnie.
Niewielki udział w nagraniach mieli więc liczni sławni goście, m.in. koledzy z Guns N'
Roses, Lenny Kravitz - voc, Sebastian Bach - voc, Dave „The Snake" Sabo - g, Jeff Beck - g, West Arkeen - g i Ted Andreadis -k. a także orkiestra smyczkowa.
Zaprezen tował się w repertuarze bardzo atrakcyjnym, urozmaiconym - od wściekle dynamicznego, riffowego rocka przez funk i rap po ballady - wyrastającym z doświadczeń rodzimego zespołu (Believe In Me, Man In The Meadow. Just Not There, Fuck You), ale też np. The Rolling Stones (I Love You) czy mistrzów punku (Punk Rock Song). W tekstach zawarł refleksje na temat sławy (Swamp Song), wierności sobie (The Majority), samotności (Could It Be U, Lonely Tonite - napisane, zanim poznał swą przyszłą żonę Linde), ciemnych stron życia (Trouble), sensu istnienia (Man In The Meadow - stworzony w obliczu śmierci przyjaciela, Todda Crew, wskutek przedawkowania narkotyków), a także odradzania się komunizmu w Europie Wschodniej (Fucked Up Beyond Belief). Na singlu Believe In Me przedstawił
też dwie przeróbki: Bambi Prince'a i Cracked Actor Davida Bowiego.
Promował obie płyty na koncertach w Stanach Zjednoczonych i Europie z zespołem w składzie: Andreadis,
Joie Mastrokalos-g, Richard Duguay-b,
Aaron Brooks — dr.
Grał także w zespole Loaded i Neurotic Outsiders oraz występował w Velvet Revolver. W 2010 roku po odejściu basisty Erica Avery'ego wstąpił do Jane’s Addiction.
Duff McKagan był trzykrotnie żonaty - pierwsza żona to Mandy Brix, druga Linda Johnson, a obecnie Susan Holmes, z którą ma dwie córki - Grace (urodzona 27 sierpnia 1997r) oraz Mae Marie (urodzona 16 lipca 2000r). Ze swoją rodziną mieszka w Seattle w stanie Waszyngton.
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Believe in Me | Duff McKagan | 10.1993 | - | 137[2] | Geffen 24 605 | [produced by Duff McKagan and Jim Mitchell] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz