sobota, 7 stycznia 2023

Buddy Holly

Buddy Holly, a właściwie Charles Hardin Holley, to do dziś absolutna legenda rockowej sceny. Urodzony 7 września 1936 w Lubbock w Teksasie od najmłodszych lat uczył się gry na różnych instrumentach i śpiewał piosenki, wzorując się na chórze w swym kościele - Tabernacle Baptist Church. Wiadomo, że wiele wówczas słuchał pieśni gospel (zwłaszcza Mahalii Jackson) i country-spirituals wspomnianego już zespołu the Louvin Brothers, choć póżniej do faktu tego wracał rzadko. 

Mało znanym faktem jest planowanie przezeń wydania albumu z pieśniami gospel, w czym przeszkodziła mu śmierć. Przecież znany utwór "True Love Ways", spopularyzowany póżniej przez duet Peter & Gordon, to wersja Angelic Gospel Singers hymnu "It’ll Be All Right". Zawsze bardzo religijny, ochrzcił się w 17. roku życia, a jego biograf i niewątpliwie największy znawca jego życia i twórczości – John Goldrosen uważał wręcz, co jest dla mnie sporym zaskoczeniem, że "przebijająca z jego utworów postawa wiary i cierpliwości ma silne zabarwienie chrześcijańskie".
 

Pierwsze nagrania Buddy’ego Holly’ego były realizowane prywatnie w dość prymitywnych warunkach dla miejscowej rozgłośni radiowej; wydane dziesięć lat póżniej świadczą jednoznacznie - mimo wszelkich niedoskonałości produkcyjnych - o olbrzymim talencie młodego wykonawcy. W 1956 r przewinął się obowiązkowo przez Nashville, gdzie zrealizował kilkanaście utworów dla firmy Decca, by jeszcze w tym samym roku w studiu Normana Petty’ego w Clovis (Nowy Meksyk) wraz z grupą the Crickets nagrać serię utworów, które przyniosły mu sławę światową: "That’ll Be the Day" (numer 1 w Anglii i w Stanach!), "Oh Boy", "Maybe Baby", "Peggy Sue" i "Rave on" należą do najbardziej znanych i popularnych do dziś. 

W 1958r przeniósł się do Nowego Jorku i tam przygotował nowy repertuar, który w większości pozostał we wstępnej wersji; niestety, nie wszystkie utwory zdążył ukończyć - zginął w katastrofie lotniczej w Clear Lake (Iowa) 3 lutego 1959. Wraz z nim stracili wówczas życie dwaj inni piosenkarze amerykańscy - Ritchie Valens i the Big Bopper. Valens znany był przede wszystkim z wykonania utworów "Donna" (singiel sprzedany w ponad milionowym nakładzie) i "La Bamba". Jape Richardson, znany jako the Big Bopper, wylansował jesienią 1958r przebój "Chantilly Lace" (złota płyta), ale zasłynął przede wszystkim jako disc jockey, który do dziś dzierży światowy rekord w długości zapowiadania piosenek na antenie radiowej: prezentował je bez przerwy przez 122 godziny i 8 minut!.
Nie ukończone nagrania Holly’ego zostały wydane w latach 60-tych w nowych aranżacjach, często wzbogacone brzmieniem orkiestry. Również i one stały się światowymi przebojami i warto ich stale słuchać, nic nie utraciły ze swojej wartości, wciąż brzmią świeżo i interesująco: "It Doesn’t Matter Anymore" (numer 1 na wyspach brytyjskich wiosną 1959 roku), "Bo Diddley" (poświęcony słynnemu wokaliście murzyńskiemu), "Wishing", a zwłaszcza fantastycznie dynamiczny i stale zdumiewający swoją siłą "Brown-Eyed Handsome Man" .

 Buddy Holly, ten 22-latek, który nie dożył nawet lat 60-tych, wyprzedził swą epokę nie tylko wyjątkową umiejętnością łączenia piosenek country z żywiołowością rhythm’n’bluesa (śmiało nawiązywał do stylu np. Hanka Williamsa, jak i do utworów z rock’n’rollowych repertuarów Elvisa Presleya i Carla Perkinsa), ale głównie pionierskim użyciem wielośladowej techniki nagraniowej i wprowadzeniem do muzyki rockowej typowego póżniej składu instrumentalnego: dwie gitary, bas i bębny. Warto też dodać, że grał na nowym modelu gitary Fender Stratocaster, czym wzbudził absolutną sensację podczas tourneé w Wielkiej Brytanii wiosną 1958r. Jego muzykę słychać zarówno u póżniejszych wykonawców muzyki country (np. u Waylona Jenningsa), u gwiazd wczesnych lat 60-tych (Tommy Roe i Bobby Vee, któremu prasa i fani wytykali zbytnie podobieństwo jego utworów "Rubber Ball" i "More Than I Can Say" do piosenek Holly’ego), a zwłaszcza u Beatlesów (przyswoili sobie jego "Words of Love" ) i Rolling Stonesów (pamiętny trzeci singiel "Not Fade away" z repertuaru właśnie Buddy’ego).
Jego legenda przeżyła czasy, w których tworzył; nawiązywali do niej artyści różnych epok: swą nazwą hołd złożył mu słynny brytyjski kwintet lat 60. the Hollies, na początku lat 70-tych. Don McLean poświęcił mu jedną z najpiękniejszych ballad w dziejach rocka "American Pie", a ją z kolei, w zupełnie nowym opracowaniu, zaśpiewała na początku bieżącego roku sama Madonna. Bardzo wysoko oceniał jego twórczość słynny muzyk jazzowy Dave Brubeck; w wywiadzie dla "New Musical Express" w lutym 1962 zdradził, że planował nawet wspólne z nim koncerty.
Starałem się określić pierwszy album, nagrany przez Buddy’ego Holly’ego; jeśli w czasach pracy w Nashville taki nie ukazał się, to pierwszym byłby "The Chirping Crickets" (Brunswick 1957). Holly i jego grupa the Crickets, działająca samodzielnie po tragicznej śmierci swego lidera, to przede wszystkim "dostarczyciele" wspaniałych przebojów singlowych, a więc godna polecenia będzie jakaś składanka, ukazująca tych świetnych muzyków w najlepszej formie. Za taką bezdyskusyjnie może uchodzić dwupłytowy album "The Buddy Holly Collection" (MCA 1993), przedstawiający esencję tego wszystkiego, czego Holly & Co. dokonali w ciągu tych kilku zaledwie lat. Gdyby komuś było mało, może strawić czas na poszukiwaniu dwóch niezwykle ciężko dostępnych edycji: "The Complete Buddy Holly" (MCA 1981) ze względu na bogactwo zawartego tam materiału, włącznie z wyjątkowo interesującą książeczką, oraz "Buddy Holly" (MCA 1995), wydaną na tzw. ciężkim winylu z takimi niespodziankami, jak zarejestrowane playbacki w studiu kontrolnym. Wpadką niegodną tego wspaniałego artysty jest poświęcony mu album "Not Fade away. Remembering Buddy Holly" (Decca 1996), na którym znalazło się kilku całkiem poważnych piosenkarzy, ale zabrakło najważniejszego: ducha Artysty. 

Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK/US]
Komentarz
That'll be the day/I'm lookin' for someone to loveCrickets09.19571[3][15]1[1][22]Coral Q 72/ 279/Brunswick 55 009[gold-US][written by Jerry Allison/Buddy Holly/Norman Petty][produced by Norman Petty][2[11].R&B; Chart]
Peggy Sue/EverydayBuddy Holly11.19576[17]3[22]Coral Q 72 293/Coral 61 885[gold-US][written by Jerry Allison/Buddy Holly/Norman Petty][produced by Norman Petty][pierwotny tytuł "Cindy Lou",póżniej zmieniony dla przyjaciółki,a póżniej żony-Jerry Allisona][2[14].R&B Chart]
Oh ,Boy!/Not fade awayCrickets11.19573[15]10[20]Coral Q 72 298/Decca 29 854[written by Norman Petty/Bill Tilghman/Sonny West][produced by Norman Petty][13[5].R&B; Chart]
Maybe baby/Tell me howCrickets03.19584[10]17[14]Coral Q 72 307/Brunswick 55 053[written by Buddy Holly/Norman Petty][produced by Norman Petty][4[6].R&B; Chart]
Listen to me/I'm gonna love you tooBuddy Holly03.195816[2]-Coral Q 72 288/Coral 61 947[written by Charles Hardin/Norman Petty]
Rave on/Take your timeBuddy Holly06.19585[14]37[10]Coral Q 72 325/Coral 61 985[written by Norman Petty/Bill Tilghman/Sonny West][produced by Milton DeLugg][oryginalnie nagrana przez Sonny Westa]
Think it over/Fool's paradiseCrickets07.195811[7]A:27[9]; B:58[1]Brunswick 55 072/Coral Q 72 329[written by Jerry Allison/Buddy Holly/Norman Petty][produced by Norman Petty]
Early in the morning/Now we're oneBuddy Holly08.1958-32[7]Coral 72 333/Coral 62 006[written by Bobby Darin/Woody Harris][produced by Dick Jacobs][oryginalnie nagrane przez Bobby Darina i Rinky Dinks]
Heartbeat/Well all rightBuddy Holly11.195830[1]82[4]Coral 72 346/Coral 62 051[written by Bobby Montgomery/Norman Petty][produced by Norman Petty]
It doesn't matter anymore/Raining in my heartBuddy Holly02.19591[3][21]13[14] side B:88[2]Coral 72 360/Coral 62 074[A:written by Paul Anka][B:written by Felice Bryant, Boudleaux Bryant][produced by Dick Jacobs][oryginalnie nagrana przez Paula Anka]
Love's made a fool of you/Someone,someoneCrickets04.195927[2]-Coral/Brunswick 55 124-
Midnight shift/Rock around with Ollie VeeBuddy Holly07.195926[3]-Brunswick 05800/-[written by Jimmie Ainsworth/Earl Bud Lee]
Peggy Sue got married/Crying,waiting,hopingBuddy Holly09.195913[10]-Coral Q 72 376/Coral 62 134[written by Buddy Holly][produced by Jack Hansen]
When you ask about love/DeborahCrickets01.196027[1]--/Brunswick 55 153[written by Allison, Curtis]
Heartbeat/Everyday [reissue]Buddy Holly03.196030[3]-Coral 72 392/-[written by Bobby Montgomery/Norman Petty]
True love ways/Moondreams US side B:That makes it toughBuddy Holly05.196025[7]-Coral 72 397/Coral 62 210[written by Buddy Holly/Norman Petty]
More than I can say/Baby,my heartCrickets05.196042[1] side B:33[4]-/Coral 62 198[A:written by Allison, Curtis ][B:written by Curtis ]
Learning the game/That makes it toughBuddy Holly10.196036[3]-Coral 72 411/-[written by Buddy Holly]
What to do/That's what they sayBuddy Holly01.196134[6]-Coral 72 419/-[written by Buddy Holly]
Baby i don't care/Valley of tearsBuddy Holly06.196112[14]-Coral 72 432/Coral 62 283[written by Jerry Leiber/Mike Stoller]
Listen to me/Words of loveBuddy Holly02.196248[1]-Coral Q 72 4490/Coral 61 947[written by Charles Hardin/Norman Petty]
Don't ever change/I'm not a bad boyCrickets06.19625[13]--/Liberty 55 441[written by Charles Hardin/Norman Petty]
Reminiscing/Wait till the sun shines NellieBuddy Holly09.196217[11]-Coral 72 455/Coral 62 329[written by Sonny Curtis]
My little girl/Teardrops fall like rainCrickets01.196317[9]--/Liberty 55 540[written by Sonny Curtis]
Brown-eyed handsome man/Slippin' and slidin' US side B:WishingBuddy Holly03.19633[17]113[2]Coral 72 459/-[written by Chuck Berry][produced by Norman Petty][#5 r&b; hit for Chuck Berry in 1956]
Bo Diddley/It's not my fault US side B:True love waysBuddy Holly04.19634[12]116[4]Coral 72 463/Coral 62 369[written by E. McDaniels][produced by Norman Petty][#1 r&b; hit for Bo Diddley in 1955]
Don't try to change me/Lost And AloneCrickets06.196337[4]-Liberty LIB 10092/-[written by Pomus, Ponci, Andreoli]
Wishing/Because i love youBuddy Holly08.196310[11]-Coral 72 466/-[written by Buddy Holly/Bobby Montgomery]
What to do/Umm oh yeah [Dearest]Buddy Holly12.196327[8]-Coral 72 469/-[written by Buddy Holly]
You've got love/An empty cupBuddy Holly & The Crickets04.196440[6]-Coral 72 472/-[written by Roy Orbison/Norman Petty/Johnny Wilson]
[They call her] La bamba/All over youCrickets07.196421[10]--/Liberty 55 696-
Love's made a fool of you/You're the oneBuddy Holly09.196439[6]-Coral 72 4750/-[written by Buddy Holly/Bobby Montgomery]
Peggy Sue/Rave onBuddy Holly03.196832[9]-MCA MU 1012/--
Love is strange/You're the oneBuddy Holly04.1969-105[3]-/Coral 62 558[written by Smith, Baker][#1 r&b; hit for Mickey & Sylvia in 1957]
True love ways/Raining in my heartBuddy Holly11.198865[4]-MCA MCA 1302/--
EP's
The late great Buddy HollyBuddy Holly03.19604[44]-Coral FEP 2044/--
Rave onBuddy Holly07.19619[22]-Coral FEP 2005/--
Buddy Holly No.1Buddy Holly08.196118[2]-Brunswick OE 9465/--
HeartbeatBuddy Holly09.196113[6]-Coral FEP 2015/--
Listen to meBuddy Holly03.196212[17]-Coral/--
Peggy Sue/Rave onBuddy Holly03.196832[9]-MCA MU 1012/--
Four moreCrickets06.19607[5]-Coral/--
It's so easy!Crickets01.196218[1]-Coral/--

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
The Chirping CricketsCrickets04.19585[1]- Brunswick BL 54038[produced by Norman Petty]
The Buddy Holly StoryBuddy Holly04.19592[156]11[181]Coral LVA 9105[gold-US][produced by Norman Petty, Dick Jacobs, Bob Thiele]
The Buddy Holly Story Vol.2Buddy Holly10.19607[14]-Coral LVA 9127[produced by Norman Petty, Buddy Holly, Jack Hansen]
In style with The CricketsCrickets03.196113[7]-Coral -
That'll be the dayBuddy Holly10.19615[14]-Decca 8707 [US][nagrany 04.1958][produced by Owen Bradley]
ReminiscingBuddy Holly04.19632[31]40[17]Coral LVA 9212[produced by Norman Petty]
The Buddy Holly showcaseBuddy Holly06.19643[16]-Coral LVA 9222[produced by Norman Petty][nagrany w 1957r]
Holly in the hillsBuddy Holly06.196513[6]-Coral LVA 9227[produced by Norman Petty]
Buddy Holly's Greatest HitsBuddy Holly07.19679[40]-Ace Of Hearts AH 148-
GiantBuddy Holly and The Crickets04.196914[1]-MCA MUPS371[produced by Norman Petty]
Buddy Holly's Greatest Hits [reissue]Buddy Holly08.197132[6]-Coral-
Buddy Holly-Greatest HitsBuddy Holly07.197542[3]-MCA MCL 1618-
20 Golden GreatsBuddy Holly and The Crickets03.19781[3][20]55[12]EMI EMTV 8[gold-US][platinum-UK][produced by Norman Petty]
Buddy Holly's Greatest Hits [3rd-reissue]Buddy Holly09.1984100[1]-MCA-
True love waysBuddy Holly02.19898[11]-Telstar STAR 2339[gold-UK]
Words of loveBuddy Holly and The Crickets02.19931[1][13]-Polygram TV 5144872[gold-UK][produced by Norman Petty]
The very best of Buddy HollyBuddy Holly12.199624[17]-Dino DIN 133[gold-UK]
The very best of Buddy Holly and The CricketsBuddy Holly and The Crickets08.199925[4]-Universal Music TV 1120462-
Not fade awayBuddy Holly03.2008-105[3]Universal Music Special Markets B009424-02-
The very best ofBuddy Holly & Crickets02.200913[9]-UMTV 1797592-
True Love WaysBuddy Holly11.201810[13]-Decca 57715316-

piątek, 6 stycznia 2023

Bruce Hornsby

Bruce Hornsby,  właśc, Bruce Randall Hornsby (ur. 23 XI 1954r w Williamsburg, Wirginia, USA), pianista, wokalista i kompozytor. Marzył o karierze w sporcie zawodowym. Studiował w Berklee School of Music w Bostonie i Miami Schol of Music na Florydzie, gdzie uzyskał dyplom w 1977r. Grał w barach i klubach, rozsyłając do wytwórni płyt taśmy demonstracyjne z własnymi kompozycjami.

 

W 1980 razem z bratem Johnem, także muzykiem, przeniósł się do Los Angeles, gdzie przez trzy lata komponował muzykę dla wytwórni filmowej 20th Century Fox. Był znanym muzykiem sesyjnym i koncertował w zespole piosenkarki Sheeny Easton. W 1984 utworzył grupę Range, której promotorem był bardzo popularny wokalista - Huey Lewis. Po roku starań grupa podpisała kontrakt z wytwórnią RCA. Debiutancki album The Way It Is okazał się szybko bestsellerem. Nakład płyty przekroczył 2 mln egz. i krążek nie opuszczał listy bestsellerów przez ponad 18 miesięcy.
 

Tytułowa piosenka zawędrowała na 3 miejsce listy najpopularniejszych singli w USA, dwie inne Mandolin Rain i Every Little Kiss spisały się nie gorzej. Hornsby razem z zespołem zdobył nagrodę Grammy w kategorii - najlepszy nowy artysta.
 

W 1988r wysmakowany album Scenes from the Southside doszedł do piątego miejsca na liście bestsellerów w USA i na tym samym miejscu uplasował się przebojowy singel The Valley Road. Pianista nie przejawiał żadnego zainteresowania osiąganiem łatwych sukcesów. Nie obniżając lotów artystycznych, przygotował album A Night on the Town z przebojową kompozycją Across the River. Gościł w nagraniach Boba Dylana, Robbiego Robertsona, Bonnie Raitt i angielskiej grupy Squeeze.
 

W 1989r był współkompozytorem wielkiego przeboju Dona Henleya End of the Innocence, ozdabiając nagranie piękną solową partią fortepianu. Przez półtora roku koncertował z grupą The Grateful Dead, wchodząc na miejsce zmarłego w lipcu 1990 Brenta Mydlanda. Jako producent czuwał nad realizacją albumu swojego mistrza Leona Russella.
 

Po rozwiązaniu zespołu The Range nagrał solowy album Harbor Lights, uzupełniony intensywną trasą koncertową po USA i Kanadzie. W nagraniu albumu wzięli udział: wokalistka - Bonnie Raitt; gitarzysta Pat Metheny; perkusista - Phil Collins; saksofonista Branford Marsalis i inni. Równie wysoki poziom artystyczny reprezentowały kolejne albumy - Hot House i Spint Trail.
Hornsby jest mistrzem piosenek o rozlewnej frazie melodycznej, bardzo dobrym wokalistą i wybitnym pianistą, którego technika i bogactwo środków wyrazu decydują o atrakcyjności setek nagrań.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Every Little Kiss/The Red PlainsBruce Hornsby and The Range07.1986-72[9]RCA 14 361[written by Bruce Hornsby][produced by Bruce Hornsby,Elliot Scheiner]
The Way It Is/The wild frontierBruce Hornsby and The Range09.198615[10]1[1][22]RCA 5023[written by Bruce Hornsby][produced by Bruce Hornsby,Elliot Scheiner]
Mandolin Rain/The Red Plains [live]Bruce Hornsby and The Range01.198770[1]4[18]RCA 5087[written by Bruce Hornsby,John Hornsby][produced by Bruce Hornsby,Elliot Scheiner]
Every Little Kiss/Mandolin rain [live]Bruce Hornsby and The Range05.1987-14[15]RCA 5165[written by Bruce Hornsby][produced by Bruce Hornsby,Elliot Scheiner]
The Valley Road/The long raceBruce Hornsby and The Range04.198844[4]5[16]RCA 7645[written by Bruce Hornsby,John Hornsby][produced by Bruce Hornsby, Neil Dorfsman]
Look Out Any Window/The way it is [live]Bruce Hornsby and The Range07.198888[1]35[12]RCA 8678[written by Bruce Hornsby,John Hornsby][produced by Bruce Hornsby, Neil Dorfsman]
Across The River/Fire on the crossBruce Hornsby and The Range06.199085[3]18[16]RCA 2621[written by Bruce Hornsby,John Hornsby][produced by Bruce Hornsby, Don Gehman]
Lost Soul/Stander on the mountainBruce Hornsby and The Range10.1990-84[3]RCA 2704[written by Bruce Hornsby][produced by Bruce Hornsby, Don Gehman]
Fields Of Gray/Song ABruce Hornsby 10.1993-69[11]RCA 62 618[written by Bruce Hornsby][produced by Bruce Hornsby]
Rainbow's Cadillac/Imagine [live]Bruce Hornsby 01.1994-121[1]RCA 62 724[written by Bruce Hornsby][produced by Bruce Hornsby]
Walk In The Sun/Cruise controlBruce Hornsby 08.1995-54[9]RCA 64 382[written by Bruce Hornsby][produced by Bruce Hornsby]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
The way it isBruce Hornsby and The Range06.198616[26]3[73]RCA Victor 5904[3x-platinum-US][silver-UK][produced by Bruce Hornsby, Huey Lewis, Elliot Scheiner]
Scenes From The SouthsideBruce Hornsby and The Range05.198818[18]5[27]RCA 6686[platinum-US][gold-UK][produced by Neil Dorfsman, Bruce Hornsby]
A Night On The TownBruce Hornsby and The Range07.199023[7]20[21]RCA 2041[silver-UK][produced by Bruce Hornsby, Don Gehman]
Harbor LightsBruce Hornsby 04.199332[3]46[16]RCA 66 114[produced by Bruce Hornsby]
Hot HouseBruce Hornsby 08.1995118[1]68[12]RCA 66 584[produced by Bruce Hornsby]
Spirit TrailBruce Hornsby 10.1998-148[2]RCA 67 468[produced by Bruce Hornsby]
Here Come The Noise MakersBruce Hornsby with the Noisemakers11.2000-167[1]RCA 69 308[produced by Wayne Pooley, Bruce Hornsby]
Halcyon DaysBruce Hornsby 08.2004108[1]86[2]Columbia 92 652[produced by Wayne Pooley, Bruce Hornsby]
LevitateBruce Hornsby with The Noisemakers09.2009-116[1]Verve 13115[produced by Bruce Hornsby, Tony Berg]
Bride of the NoisemakersBruce Hornsby with the Noisemakers06.2011-125[1] 429 Records FTN 17829[produced by Wayne Pooley, Bruce Hornsby]

Frank Stallone

 Frank P. Stallone Jr.- (ur. 30 lipca 1950r w Nowym Jorku) - amerykański aktor, kompozytor, autor tekstów piosenek i wokalista/gitarzysta, brat Sylvestra Stallone. Pojawił się w wielu hollywoodzkich filmach i serialach telewizyjnych.


Urodził się w Nowym Jorku w rodzinie rzymskokatolickiej jako syn Jacqueline „Jackie” Stallone (z domu Labofish; 1921-2020), astrologa, byłej tancerki i promotorki kobiecego wrestlingu, i Francesco „Franka” Stallone’a Sr. (1919−2011), sycylijskiego fryzjera, imigranta z Gioia del Colle, w regionie Apulia, w prowincji Bari. Jego matka była francuskiego i żydowskiego pochodzenia (z Odessy).

Jego starszy brat Sylvester (ur. 6 lipca 1946), aktor, reżyser, scenarzysta i producent filmowy, stał się powszechnie znany przede wszystkim z roli boksera Rocky’ego Balboa i żołnierza Johna Rambo. Ma także przybrane rodzeństwo -siostrę Toni Ann Filiti D'Alto (ur. 5 maja 1960) z drugiego małżeństwa matki i brata Dante Alexandra z drugiego małżeństwa ojca.

Debiutował na dużym ekranie u boku brata Sylvestera w melodramacie sportowym Rocky (1976), gdzie jako uliczny pieśniarz wykonał a cappella skomponowaną przez siebie piosenkę „Take You Back” ze swoim tekstem. W dramacie w reżyserii i na podstawie scenariusza brata Sylvestra Paradise Alley (1978) pojawił się jako piosenkarz z utworami „Angel Voice” i „Please Be Someone to Me”. Jest także kompozytorem piosenek „Street Scat"/"Two Kinds Of Love” do filmu Rocky II (1982). W kolejnym sequelu Rocky III (1982) śpiewał dwa utwory: „Pushin” i „Take You Back”.

Wykonywany przez niego przebój „Far from Over” w dramacie muzycznym Sylvestra Stallone Pozostać żywym (Staying Alive, 1983) z Johnem Travoltą otrzymał nominację do nagrody Złotego Globu, a ścieżka dźwiękowa z muzyką z filmu w wykonaniu także zespołu Bee Gees była nominowany do nagrody Grammy. Jednak zaśpiewana przez niego piosenka „Peace in Our Life” pochodząca z filmu Rambo II − Pierwsza krew (Rambo: First Blood Part II, 1985) z jego muzyką i słowami zdobyła nominację do Złotej Maliny dla najgorszej piosenki.

Wystąpił m.in. w dramacie Ćma barowa (Barfly, 1987) u boku Mickeya Rourke i Faye Dunaway, a także w serialach: NBC Policjanci z Miami (Miami Vice, 1988), HBO Opowieści z krypty (Tales from the Crypt, 1993) i CBS Strażnik Teksasu (Walker, Texas Ranger, 1999, 2001).

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Case Of You/Sea SongFrank Stallone09.1980-67[6]Scotti Brothers 603[written by Joni Mitchell][produced by Harry Nilsson]
Far From Over/Waking UpFrank Stallone07.198368[4]10[16]RSO 815 023[written by F. Stallone, V. DiCola][produced by Johnny Mandel][piosenka z filmu "Staying Alive"]
Darlin'/Album MedleyFrank Stallone05.1984-81[4]Polydor 821 382[written by F. Stallone, V. DiCola, M. Hudson][produced by Frank Stallone, Vince DiCola]

Frank T.R.A.X.

 Hiszpański DJ urodzony w Igualada, niedaleko Barcelony. Karierę zaczynał od hip-hopu. Wydaje się, że był dobry, ponieważ w 1992 roku zdobył mistrzostwo Katalonii w DMC. Przez wiele lat grał jako rezydent w jednym z najsłynniejszych hiszpańskich klubów Scorpia, a także Orbital Barcelona, Xperience i Gloobal. 

 Teraz gra w całej Hiszpanii i innych krajach europejskich, takich jak Wielka Brytania, Francja, Holandia, Niemcy czy Polska, a także w Stanach Zjednoczonych. Wielokrotnie nagradzany w Hiszpanii (Deejaymags i DJ Onners) i jest oficjalnym DJ Gemini.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
NebuchanFrank T.R.A.X.05.200277[2]-Neo NEOCD 075-

czwartek, 5 stycznia 2023

Frank Turner

 Frank Turner (właśc. Francis Edward Turner, ur. 28 grudnia 1981r w Manamie, Bahrajn) - brytyjski piosenkarz i autor tekstów mieszkający w Meonstoke. Wokalista zespołu Million Dead działającego w latach 2000-2005, później artysta solowy.


Do tej pory Turner wydał siedem albumów solowych, i pięć EP-ek. Siódmy album studyjny Turnera, Be More Kind, został wydany 4 maja 2018 roku.
 Frank Turner urodził się w Bahrajnie. Jego ojciec, Roger Cunliffe Turner, jest synem Sir Marka Turnera (1906-1980), bankiera.

Zdobył stypendium w Eton College, gdzie kształcił się u boku księcia Williama. Uczęszczał do London School of Economics, gdzie studiował historię.

Pierwszym albumem posiadanym przez Turnera był Killers zespołu Iron Maiden, metal był pierwszym gatunkiem uwielbianym przez Franka, który do dzisiaj pozostaje jego fascynatem. Kariera muzyczna Turnera rozpoczęła się w szkole, gdzie występował w alternatywnym zespole Kneejerk. Zespół wydał trzy płyty i zagrał kilka koncertów w Wielkiej Brytanii. Ostatnia, jedyna pełnometrażowa płyta, pod tytułem The Half Life of Kissing i została wydana przez wytwórnię Yorkshire DIY Sakari Empire po rozpadzie zespołu.

W 2001 Turner dołączył do londyńskiego post hardcore’owego zespołu Million Dead za namową byłego perkusisty Kneejerk Bena Dawsona. W 2005 roku, po czterech latach współpracy i dwóch albumach, zespół ogłosił rozstanie.

Pierwsza solowa EP-ka Turnera, Campfire Punkrock, została wydana w maju 2006 roku nakładem Xtra Mile Recordings, a nagrał go i wsparł oksfordzki zespół Dive Dive, którego to Turner spotkał podczas trasy z Reuben. Członkowie zespołu Dive Dive, Tarrant Anderson, Ben Lloyd i Nigel Powell, od tego momentu zostali jego zespołem wspierającym. Debiutancki pełnometrażowy album Turnera Sleep Is for the Week został wydany w styczniu 2007 roku.

29 sierpnia 2018 roku Turner zaręczył się ze swoją długoletnią partnerką, aktorką Jessicą Guise.

Frank określa siebie jako klasycznego liberała, jego poglądy pokrywają się częściowo z libertarianizmem. Ma tatuaż Ama-gi, sumeryjski klinowy symbol „wolności”.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Reasons Not to Be an IdiotFrank Turner.2008124-Xtra Mile Recordings-
Long Live the QueenFrank Turner11.200865[2]-Xtra Mile CATCO 142781459[written by Frank Turner]
The RoadFrank Turner09.200962[1]-Xtra Mile CATCO 152308385-
I Still BelieveFrank Turner08.201240[3]-Xtra Mile GBHAH 1000078[written by Frank Turner]
If Ever I StrayFrank Turner.2011200-Xtra Mile -
RecoveryFrank Turner04.201375[2]-Xtra Mile GBUM 71300332-
The Way I Tend to BeFrank Turner06.201357[3]-Xtra Mile GBUM 71300334-
Losing DaysFrank Turner.2013162-Xtra Mile-
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Sleep Is for the WeekFrank Turner01.2007200[1]-Xtra Mile XMR 004[produced by Ben Lloyd, Frank Turner]
Love Ire & SongFrank Turner02.200972[1]-Xtra Mile XMR 018[gold-UK][produced by Ben Lloyd, Frank Turner]
Poetry of the DeedFrank Turner09.200936[1]-Xtra Mile XMR 022[produced by Alex Newport]
England Keep My BonesFrank Turner06.201112[10]143[1]Xtra Mile XMR 043[gold-UK][produced by Tristan Ivemy]
The Second Three YearsFrank Turner11.2011132- Xtra Mile XMR 053-
Tape Deck HeartFrank Turner05.20132[17]52[1]Xtra Mile 3729604[gold-UK][produced by Rich Costey]
The First Three YearsFrank Turner12.201467[1]-Xtra Mile XMR 099[produced by Martin Price and George Elliott]
Positive Songs for Negative PeopleFrank Turner08.20152[5]69[1]Polydor 4741661[silver-UK][produced by Butch Walker]
SongbookFrank Turner12.201736[1]-Polydor 56700056-
Be More KindFrank Turner05.20183[2]95[1]Polydor 6738173[produced by Austin Jenkins, Joshua Blocks ,Charlie Hugall ,Chris Vivion]
No Man's LandFrank Turner08.20193[1]-Polydor 7783202[produced by Catherine Marks]
FTHCFrank Turner02.20221[1][2]-Polydor 3817863[produced by Rich Costey]

Cher Lloyd

Cher Lloyd (ur. 28 lipca 1993 w Malvern) - angielska piosenkarka i autorka tekstów, która zyskała sukces dzięki udziale w siódmej edycji programu The X Factor. Jej pierwszy singel Swagger Jagger zadebiutował na 1. miejscu UK Singles Chart.


Cher, mająca romskie korzenie (ze strony matki), mieszka w Malvern z rodzicami Darrenem i Diną oraz trójką młodszego rodzeństwa, bliźniakami: bratem Joshem, i siostrami Sophie i Rosie. Cher uczęszczała do kilku różnych szkół w Malvern, w tym Chase i Dyson Perrins CE Sports College, gdzie studiowała sztuki teatralne w 2009 roku.18 listopada 2013 roku Cher wyszła za mąż za swojego ukochanego, Craiga Monka.

W 2010 roku brała udział w siódmej edycji programu The X Factor, gdzie jej mentorką była Cheryl Cole. Dotarła do półfinałów, gdzie przegrała z Mattem Cardle. Po udziale w programie podpisała kontrakt z wytwórnią płytową Syco, która 7 listopada 2011r wydała jej debiutancki album pt. Sticks + Stones. Promowała go singlami Swagger Jagger (numer jeden w Wielkiej Brytanii) i With Ur Love, który nagrała z Mikiem Posnerem i z którym zajęła wysokie miejsca na listach przebojów w Irlandii i Wielkiej Brytanii, oraz   Want U Back z gościnnym udziałem Astro. W Stanach Zjednoczonych utwór został wydany w wersji solowej i dotarł do miejsca 12. Z amerykańskiej wersji krążka Sticks + Stones wydano singel Oath, który pokrył się złotem.

W 2013r wystąpiła gościnnie w amerykańskim serialu telewizyjnym Big Time Rush w odcinku pt. "Big Time Scandal". Gościnnie wystąpiła na płycie Demi Lovato pt. Demi, w utworze Really Don't Care. 27 maja 2014r ukazała się jej druga płyta pt. Sorry I'm Late, na której umieściła 11 utworów. Album promowała teledyskami do utworów I Wish, nagranym z raperem T.I., oraz Sirens

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Swagger JaggerCher Lloyd08.20111[1][15]13[18]Syco Music GBHMU 1100005[silver-UK][written by Lloyd, Autumn Rowe, Jermaine Jackson, Andrew Harr ,Andre Davidson ,Sean Davidson, The Strangerz][produced by The Runners, The Monarch]
With Ur LoveCher Lloyd featuring Mike Posner11.20114[9]101Syco Music GBHMU 1100099[silver-UK][written by Shellback ,Savan Kotecha, Max Martin, Mike Posner][produced by Shellback]
Want U BackCher Lloyd01.201225[12]12Syco Music GBHMU 1100104[silver-UK][2x-platinum-US][written by Savan Kotecha, Shellback][produced by Shellback]
OathCher Lloyd featuring Becky G08.2011-73Syco Music [gold-US][written by Rebbeca Marie Gomez, Lukasz Gottwald, Ammar Malik, Daniel Omelio, Henry Walter, Emily Wright][produced by Dr. Luke, Cirkut, Robopop]
I WishCher Lloyd featuring T.I.08.2011160116Syco Music [written by Shellback, Savan Kotecha ,Cher Lloyd ,Ilya, Oscar Görres, T.I.][produced by Shellback, Ilya Görres]
Really Don't CareDemi Lovato featuring Cher Lloyd07.201492[1]26Hollywood USHR 11334431[silver-UK][2x-platinum-US][written by Demi Lovato,Carl Falk,Savan Kotecha,Rami Yacoub,Cher Lloyd][produced by Carl Falk,Rami Yacoub]
SirensCher Lloyd08.201441[2]-Syco Music USSM 11401361[written by Ina Wroldsen, Rami Yacoub, Carl Falk ,Cher Lloyd][produced by Yacoub, Falk]
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Sticks + StonesCher Lloyd11.20114[17]9Syco Music 88697861792[gold-UK][produced by Toby Gad ,Jimmy Joker, Jukebox, Max Martin, The Monarch ,Johnny Powers, RedOne, The Runners, Kevin Rudolf, Eric Sanicola, Shellback, Shakespears Sister, Chris Thomas ,Chris "Tek" O'Ryan]
Sorry I'm LateCher Lloyd08.201421[1]12Syco Music 88843059902[produced by Benny Blanco, Marco "Mag" Borrero, Johan Carlsson, Jason Evigan, Carl Falk, Oscar "OzGo" Görres, Oscar Holter, Savan Kotecha, Robert Marvin, Ilya, Shellback, Matt Squire, The Struts, Rami Yacoub]

środa, 4 stycznia 2023

Bill Haley

 9 lutego zmarł w Harlingen w stanie Teksas Bill Haley, amerykański piosenkarz i gitarzysta, pierwsza światowa gwiazda rock and rolowego boomu połowy lat 50-tych.
Urodzony 6 lipca 1932r w Highland Park (Michigan) debiutował grając hilibilly w grupie Cousina Lee, ale już w 1945 zaczął nagrywać jako solista. Prezentując muzykę country and western w małej radiostacji w Chester (Pensylwania) utworzył pod koniec lat czterdziestych własną, wykonującą tradycyjny repertuar grupę Four Aces Of Western Swing, przemianowaną wkrótce na Saddlemen.. 

Odkrywając zainteresowanie białej młodzieży murzyńskim rhythm and bluesem, któremu rasistowska polityka kulturalna utrudniała drogę do publiczności, nieśmiało adaptował na początku lat pięćdziesiątych rytmiczną ekspresję tej muzyki, zmienił gitarę akustyczną na elektryczną, a nazwę swego zespołu na Comets i zdobył w 1956 r. popularność nagraną dla wytwórni Decca własną wersją utworu Joe Turnera "Shake, Rattie And Roll".

Nagrana przez niego, podczas tej samej sesji 12 kwietnia 1954 roku, kompozycja spółki Max Freedman - Jimmy DeKinight "Rock Around The Clock", doprowadziła do ostatecznego skojarzenia rock and rollowej ekspresji z pokoleniowym buntem nastolatków, towarzysząc uczniowskim wybrykom w filmie "Blackboard Jungle" i uznana została przez Lillan Rocon "Marsylianką młodzieżowej rewolty".
Haley wprowadził na listy przebojów szereg kolejnych nagrań (m.in. "Mambo Rock", "Razzle Dazzle", "See You later Alligator"), wystąpił także w kilku filmach ("Rock Around The Clock", "Don't Knock Rock"). Ale choć jego dość powierzchownie czerpiąca z rhythm and bluesa propozycja odegrał swoją rolę w narodzinach rocka, 30-letni już wówczas piosenkarz swe miejsce w panteonie młodzieżowych bożyszczy ustąpić musiał młodszym wykonawcom z Elvisem Presleyem na czele.
 

Utwór "Rock Around The Clock" powrócił na brytyjskie listy przebojów w latach 1968 i 1971, a Haley do końca życia pozostał aktywnym wykonawcą, przypominającym swój żelazny repertuar z połowy lat pięćdziesiątych na koncertach w wielu krajach świata.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Crazy man,crazy/Whatcha gonna doBill Haley with Haley' s Comets05.1953-12[10]Essex 321[written by Bill Haley][produced by Dave Miller]
Fractured/Pat-A-CakeBill Haley08.1953-24[3]Essex 327[written by Bill Haley, Marshall Lytle][produced by Dave Miller]
Live it up/ Farewell - So Long - GoodbyeBill Haley10.1953-25[1]Essex 332[written by Bill Haley][produced by Dave Miller]
Shake, rattle and roll/A.B.C. BoogieBill Haley08.19544[14]7[28]Decca 29 204[gold-US][#1 r& b chart by Joe Turner in 1954r][written by Charles E. Calhoun]
Dim ,dim the lights [I want some atmosphere]/Happy babyBill Haley11.1954-11[15]Decca 29 317[written by Beverly "Ruby" Ross, Julius Edward Dixon][10[3].R&B; Chart]
Birth of boogie/Mambo rockBill Haley03.1955Side B:14[2]17[4] side B:18[8]Decca 29 418[A: written by Bill Haley, Johnny Grande, Billy Williamson][B: written by Bix Reichner, Mildred Phillips, Jimmy Ayre]
[We' re gonna]Rock around the clock/Thirteen women [And only one man in town]Bill Haley05.19551[2][36]1[8][24]Decca 29 124[gold-US][piosenka z filmu Blackboard Jungle][written by Jimmy DeKnight, Max Freedman][produced by Milt Gabler][1982 Grammy Hall Of Fame][3[14].R&B Chart]
Razzle-Dazzle/Two Hound dogsBill Haley07.195513[8][09.56]15[4]Decca 29 552[written by Charles E. Calhoun]
Burn the candle/Rock-A-Beatin' BoogieBill Haley11.1955Side B:4[9]9[17] side B:23[17]Decca 29 713[pierwotnie nagrana przez Esquire Boys w 1953r][written by Winfield Scott][9[3].R&B Chart]
See you later alligator/The paper boy [On main street,U.S.A.]Bill Haley01.19567[21]6[19]Decca 29 791[gold-US][#14 hit for Bobby Charles in 1955r][written by Robert Guidry][produced by Milt Gabler][7[4].R&B Chart]
R-O-C-K/The Saints Rock'n' rollBill Haley04.1956Side B:5[24]16[14] side B:18[10]Decca 29 870[piosenka z filmu Rock around the clock][A:written by Bill Haley, Rusty Keefer,Ruth Keefer][B:written by Bill Haley, Milt Gabler][produced by Milt Gabler][15[1].R&B Chart]
Hot dog Buddy Buddy/Rockin' through the rhyeBill Haley06.1956side B:3[18]60[6] side B:78[3]Decca 29 948[A:written by Bill Haley][ B:written by Bill Haley, Arrett "Rusty" Keefer][produced by Milt Gabler]
Rip it up/Teenager' s mother [Are you right?]Bill Haley08.19564[18]25[14] side B:68[5]Decca 30 028[A:written by Robert Blackwell, John Marascalco][B:written by Curtis R. Lewis, J. Leslie McFarland]
Rudy' s rock/Blue Comet BluesBill Haley11.195626[5]34[13]Decca 30 085[written by Bill Haley, Rudy Pompilli]
Don' t knock the rock/Choo Choo Ch' BoogieBill Haley12.19567[8][02.57]30[3]Decca 30 148[written by Robert E. Kent, Fred Karger][tytułowa piuosenka z filmu z udziałem Billy Haley' a][side B:#1 R&B; Chart for Louis Jordan in 1946r]
Forty cups of coffee/Hook,line and sinkerBill Haley04.1957-70[4]Decca 30 214[oryginalnie nagrana przez Ella Mae Morse w 1953r][written by Danny Overbea]
[You hit the wrong note] Billy Goat/Rockin' Rollin' RoverBill Haley06.1957-60[7]Decca 30 314[written by J.Leslie McFarland]
Skinny Minnie/Sway with meBill Haley04.1958-22[15]Decca 30 592[written by Bill Haley, Milt Gabler, Rusty Keefer, Catherine Cafra]
Lean Jean/Don' t nobody moveBill Haley08.1958-67[1]Decca 30 681[written by S. Lee, J. Grande, R. Jones, R. Pompilli]
Week end/Better believe itThe Kingsmen09.1958-35[3]East West 115
Joey' s song/Oooh! Look-A there,Ain' t she prettyBill Haley10.1959-46[12]Decca 30 956[written by Joe Reisman, Sammy Gallop]
Skokiaan [South African Song]/Puerto Rican PeddlerBill Haley01.1960-70[6]Decca 31 030[written by August Msarurgwa, Tom Glazer][#3 hit for Ralph Marterie in 1954r]
Tamiami/Candy kissesBill Haley02.1960-101[4]Warner 5145[written by Mort Garson, Earl Shuman]
[We' re gonna]Rock around the clock/Shake rattle and rollBill Haley03.196820[11]118[2]Warner 7124
[We' re gonna]Rock around the clock/Thirteen women [And only one man in town]Bill Haley03.197412[10]39[14]MCA 60 025

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Shake rattle and rollBill Haley02.1955-5[32]Decca 2168[produced by Milt Gabler]
Rock around the clockBill Haley01.19562[18]12[4]Decca 8225[produced by Milt Gabler]
Rock' n' roll stage showBill Haley10.19561[1][8]18[5]Decca 8345
Rock the jointBill Haley02.19575[1]-Decca DL 8775[produced by Milt Gabler]

Amp Fiddler

Wszechstronnie utalentowany amerykański muzyk, związany ze sceną soul i funk od lat 80-tych XX wieku. Amp Fiddler jest właścicielem mieszczącego się w Detroit studia nagraniowego camp amp w którym powstało bardzo wiele przełomowych dla hip-hopu z tego miasta nagrań. To on odkrył talent kultowego, tragicznie zmarłego, producenta Jaya Dee, który był przyjacielem Fiddlera od początku lat 90-tych.

Fiddler kształcił się muzycznie od najmłodszych lat. Jeszcze jako dziecko uczył się gry na pianinie,póżniej podjął naukę na uniwersytecie wayne state w Oakland, jednocześnie grając w jazzowym bandzie  The Enchantments. Jego muzycznym mentorem był doskonały muzyk jazzowy Harold McKinney.
W1983 r. Amp zastąpił Bernie Worrella w legendarnym P-funkowym składzie Parliament/ Funkadelic .U boku Georga Clintona koncertował   nieomal dziesięć lat. Później pomagał jako producent, muzyk sesyjny czy też wokalista takim artystom, jak Slum Village,  The Brand New Heavies,   Jamiroquai,   Maxwell,   Prince i   Davina.
Jego niesamowita gra na klawiszach i muzyczna wyobraźnia, w połączeniu z unikalnym głosem, długo pozostawała w tle jako uzupełnienie nagrań innych wykonawców. Pierwsze solowe podejście Fiddlera do kariery to projekt Mr. Fiddler (wspólnie z bratem Bubzem) i pochodząca z 1990 r. płyta With Respect, która jednak - ze względu na swój niesamowicie eklektyczny, futurystyczny charakter - przeszła bez echa. Dopiero w XXI w. przyszła pora na indywidualne sukcesy.
 

Amp podpisał kontrakt z labelem Genuine, gdzie wydał dwie doskonale przyjęte płyty - Waltz of a Ghetto Fly (2004) i Afro Strut (2006). Zaprezentował na nich pełne spektrum czarnych brzmień - począwszy od hiphopowych aranżacji, klasycznie P-funkowych rozwiązań rytmicznych, ucieczek w stronę broken beatu, a kończąc na nawiązaniach do jazzu lat 20-tych, a to wszystko w oparciu o niezwykle ciepły soulowy klimat. Fiddler zaimpofiował słuchaczom zarówno od strony producenckiej, jak i tekstowej. Dał się poznać jako człowiek nad wyraz inteligentny, bogaty wewnętrznie, patrzący na świat w sposób odrobinę idealistyczny.
 

Artysta jest samotnym ojcem, wychowującym na własną rękę synka. W 2006 r. dał w Warszawie koncert podczas festiwalu summer of music. Kilkudziesięciu fanów zgotowało mu niesamowicie ciepłe przyjęcie, a Fiddler wraz z kilkuosobowym bandem odwdzięczył się niezapomnianym show.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
I Believe In YouAmp Fiddler 03.200472[1]-Genuine GEN 022CD[written by Anetria Wright, Joseph "Amp" Fiddler, Marlone Malone, Shawn Davis][produced by Amp Fiddler ]
Dreamin'Amp Fiddler 06.200471[1]-Genuine GEN 025CD[produced by Amp Fiddler ]
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Waltz of a Ghetto FlyAmp Fiddler 02.200482[1]-Genuine GEN 015CD[produced by Joseph 'Amp' Fiddler]

poniedziałek, 2 stycznia 2023

Freak Machine

 Holenderski DJ & amp; producent. Fred Henderson wyprodukował swoje pierwsze płyty dla Basic Beat Recordings w 1993 roku. W 1996 założył własną wytwórnię "Roxy's" wraz z wytwórnią płytową, w której wówczas pracował (Hotsound).
 

W 1997 roku założył własną linię etykiet. Produkuje pod takimi nazwami jak: The Clubjock (Blue Records), Mologa (Global Cuts), F.D. Henderson / Funkaholic / The Freak Machine (Untidy), Fred H. (Essential Dance).

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
FantasyFreak Machine11.2001129[1]-Untidy Trax UNTIDY 017 -

Freak of Nature

 Freak of Nature to amerykański zespół hard rockowy, założony w 1992 roku przez byłego wokalistę White Lion, Mike'a Trampa. Zespół powstał po rozpadzie White Lion, a kontynuacja była znacznie mroczniejsza i ostrzejsza niż White Lion. Zespół wydał trzy albumy, a następnie rozpadł się w 1996 roku. Po Freak of Nature Mike Tramp wydał kilka solowych albumów, a także zreformował White Lion w nowym składzie. 

  We wrześniu 1991 roku, zaledwie kilka dni po tym, jak White Lion zagrał swój ostatni koncert, Mike Tramp spotkał się z wieloletnim przyjacielem Oliverem Steffensenem, który był oryginalnym członkiem zespołu „Danish Lions” sprzed White Lion. Para spędziła tygodnie w domu Trampa w Santa Monica w Kalifornii, co zaowocowało kilkoma piosenkami, które zostały później wydane pod pseudonimem „Mike and Oliver”. Album nosił tytuł Brothers For Life i był postępem Trampa od White Lion do Freak of Nature. Trzy utwory z tych samych sesji znalazły się później na debiutanckim albumie Freak of Nature. Były basista Lion, Jerry Best, dołączył do pary wkrótce potem, podobnie jak były gitarzysta Strike Twice, Kenny Korade.  

Zespół używał zaprogramowanych bębnów i innego perkusisty, dopóki perkusista Johnny Haro nie dołączył do nowo utworzonego zespołu. Po sześciu miesiącach prób Tramp i Steffensen pokłócili się, w wyniku czego Steffensen opuścił zespół i wrócił do Danii. W 1992 roku były gitarzysta House of Lords, Dennis Chick, został sprowadzony w celu zastąpienia Steffensena.  W listopadzie 1992 roku zespół wszedł do Record Plant w Sausalito w Kalifornii, aby nagrać swój debiutancki album i chociaż płyta, wydana w 1993 roku przez Music For Nations, nie zmieniła się w dużych ilościach, nieustępliwa etyka pracy Freak Of Nature przyniosła wielu wielbicieli. „Rescue Me” został wydany jako debiutancki singiel zespołu, a „Turn the Other Way” został również wydany jako singiel promocyjny. Oba single zawierały teledyski. W 1993 roku Freak of Nature koncertował przez osiem miesięcy, grając mieszankę głównych koncertów, głównie w Wielkiej Brytanii, w tym koncerty na festiwalu Roskilde 2 lipca oraz supporty dla Helloween we wrześniu i Dio w listopadzie. 

 Na początku 1994 roku Korade powiedział, że chce opuścić zespół, a Best i Haro wyrazili to samo. Trampowi udało się przekonać Besta i Haro do pozostania, ale Korade zgodził się zostać tylko podczas nagrywania drugiego albumu zespołu. Gathering of Freaks został wydany w 1994 roku i wkrótce po procesach nagrywania w Canoga Park w Kalifornii i North Hollywood w Kalifornii, Korade został zastąpiony przez Marcusa Nand. Album spędził tydzień na 66 miejscu na brytyjskiej liście albumów w październiku 1994 roku, co było jedyną obecnością zespołu na brytyjskich listach przebojów. Album zawierał singiel „Enemy”, który zawierał teledysk. Recenzent Sea of Tranquility, Murat Batmaz, dał albumowi świetną recenzję, nazywając go prawdopodobnie największym wokalnym występem Mike'a Trampa z jego najmroczniejszą wizją pisania piosenek. Zespół odbył trasę koncertową wspierającą album, a następnie ostatecznie się rozpadł.  

W 1998 roku ukazał się album zatytułowany Outcasts, zawierający odrzuty, dema i rarytasy. Tramp przeniósł się do Australii i w latach 1998-2004 wydał cztery albumy studyjne i jeden koncertowy jako artysta solowy: Capricorn , Recovering the Wasted Years , More to Life Than This i Songs I Left Behind jako wysiłki studyjne, z Rock 'N' Roll Live jak album koncertowy. Tramp zreformował również White Lion z nowym składem pod nazwą „Tramp's White Lion” (aka White Lion II) z powodu problemów prawnych z byłymi członkami. Zespół grał i ponownie nagrywał piosenki White Lion. TWL koncertował w 2005 roku i wydał podwójną płytę koncertową zatytułowaną Rocking the USA. W 2007 roku ukazała się kompilacja White Lion, The Definitive Rock Collection, a zespół miał wyruszyć w letnią trasę koncertową z Poison i Ratt, ale został odrzucony przez promotora trasy po tym, jak były gitarzysta White Lion, Vito Bratta, zagroził podjęciem kroków prawnych nad nazwą zespołu.

  W końcu Tramp był w stanie użyć nazwy White Lion i wydali Return of the Pride w 2008 roku. Korade powrócił, by zagrać na solowym albumie Trampa Capricorn w 1997 roku. Korade założył zespół Zero G, w skład którego w pewnym momencie wchodzili także Best i Haro. Korade później dołączył do zespołu koncertowego Courtney Love. Najlepiej grał na basie dla Dio w okresie od sierpnia 1995 do maja 1996, biorąc udział w sesjach nagraniowych i trasie koncertowej po Ameryce Południowej. Został także na etapie przedprodukcji albumu Dio  Angry Machines, współtworząc niektóre piosenki. Grał także na solowym albumie Trampa Capricorn i na późniejszej trasie koncertowej. On także był przez kilka lat członkiem zespołu Courtney Love, współautorem siedmiu z dwunastu piosenek na America's Sweetheart.  

Grał także na trasie White Lion w USA w lipcu 2007 roku. Haro był w zespole Star 69 w 1996 i 1997 roku, grając na ich ostatnim albumie Eating February. Przez krótki czas grał w Stabbing Westward, zastępując ich perkusistę podczas trasy koncertowej w 1998 roku. Kilka miesięcy później Haro dołączył do Econoline Crush, gdzie pozostał aż do rozpadu zespołu w 2001 roku. W 2002 roku połączył siły. z byłym wokalistą Stabbing Westward, Christopherem Hallem, i założył The Dreaming.  

Steffensen założył zespół Spacehead i wydał album. Później pod pseudonimem Mike & Oliver ukazał się album zatytułowany Brothers For Life, zawierający materiał sprzed Freak of Nature. Steffensen był także częścią solowych albumów Trampa Recovering the Wasted Years i More to Life Than This, a także grał z Trampem podczas jego europejskiej trasy koncertowej w 2003 roku. Dennis Chick prowadzi w Los Angeles sklep z motocyklami na zamówienie. Nand wrócił do Malagi w Hiszpanii, gdzie dorastał. Później wrócił do Los Angeles, gdzie pracował zarówno solo, jak iz innymi muzykami. W 2014 roku Tramp stwierdził, że ponowne spotkanie Freak of Nature będzie możliwe tylko z pierwotnymi członkami

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Gathering of FreaksFreak of Nature10.199466[1]-Music For Nations CDMFN 169[produced by Phil Kaffel]

Freaks

Freaks, wcześniej znani jako Robotic Movement, Future Movement i the Unknown to elektroniczny zespół z Londynu w Anglii. Członkowie zespołu to Justin Harris i Luke Solomon. Prowadzą również wytwórnię płytową „Music for Freaks”. Obaj pracowali jako DJ-e pod własnymi nazwiskami i wspólnie jako Freaks.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
The Creeps (You're Giving Me)Freaks11.2003193[1]- International Deejay Gigolo Gigolo 119[written by J. Harris, L. Solomon, S. Attar][produced by J. Harris, L. Solomon]
The Creeps (You're Giving Me)Freaks12.200421[3]- Azuli Black AZNY 191[written by J. Harris, L. Solomon, S. Attar][produced by J. Harris, L. Solomon]
The Creeps (Get On The Dancefloor)Freaks09.20079[10]- Data/Ministry Of Sound DATA 157CDS[written by J. Harris, L. Solomon, S. Attar][produced by J. Harris, L. Solomon]

Alan Hull

 Ur. 20.02.1945 r. w Newcastle, Anglia. Debiutował jako założyciel miejscowej grupy The Chosen Few, w której na fortepianie grał Mickey Gallagher. Dla zespołu skomponował cztery tematy, po czym zatrudnił się jako pielęgniarz, występując sporadycznie na koncertach folkowych.

 

W 1967 r. założył grupę Downtown Faction, która przekształciła się z czasem w Lindisfarne. Folk-rockowy zespół wprowadził na listy przebojów single "Meet Me On The Corner" i "Lady Eleanor", oba autorstwa Hulla; również dwa albumy formacji zyskały dobre recenzje i wielu nabywców.
 

Jako solista Hull zadebiutował longplayem Pipedream, nagranym w 1973 r. z udziałem muzyków z Lindisfarne. Teksty utworów nawiązywały do doświadczeń wyniesionych z pracy w szpitalu psychiatrycznym. Towarzysząc wiernie Lindisfarne w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, Hull nagrał równolegle kolejne albumy solowe, Squire i Phantoms.

 Na wydanej w 1977 r. przez firmę Rocket płycie Isn't It Strange towarzyszyła mu stworzona ad hoc formacja Radiator, w której składzie znalazł się m.in. perkusista Lindisfarne, Ray Laidlaw. Żaden z albumów nie dorównał popularnością Pipedream i z czasem Hull zrezygnował z przedsięwzięć solowych.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
We Can Swing Together/Obidiah's GraveAlan Hull.1970--Big T BIG 129-
Numbers/Drinking Song/One Off PatAlan Hull06.1973--Charisma CB 208-
Justanothersadsong/JustanothersadsongAlan Hull09.1973--Charisma CB 211-
Dan The Plan/One More Bottle Of WineAlan Hull05.1975--Warner Bros K 16561-
One More Bottle Of Wine/SquireAlan Hull08.1975--Warner Bros K 16599-
Crazy Woman/Golden OldiesAlan Hull12.1975--Warner Bros K 16643-
I Wish You Well/Love Is The AnswerAlan Hull04.1979--Rocket Records Company XPRES 12-
A Walk In The Sea/Corporation RockAlan Hull07.1979--Rocket Records Company XPRES 19-
Malvinas Melody/Ode To A TaxmanAlan Hull10.1983--Black Crow CROS 2-

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
PipedreamAlan Hull07.197329[3]-Charisma CAS 1069-
SquireAlan Hull05.1975--Warner Bros K56121-
PhantomsAlan Hull05.1979--Rocket Record Company TRAIN 6-
On The Other SideAlan Hull11.1983--Black Crow CRO 206-
Another Little AdventureAlan Hull06.1988--Black Crow CRO 219-